《ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ား ေရႊညာသား (Completed) ကျွန်တော့ယောက်ျား ရွှေညာသား (Completed)》13 (Unicode) 🖤
Advertisement
🖤🖤🖤
ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်
"အင်း...ဘယ်..လို.ဖြစ်ရ..အွန်း...ခန"
"အာ...မောင်ရယ်...အွန်း...အိပ်.ချင်.နေတာကို.."
"မအိပ်နဲ့ဦး..."
"အာ...ဟာ့"
အိပ်ချင်ပေမယ့် အိပ်လို့က မပျော်နိုင်။ထမင်းလည်း ထစားချင်စိတ်မရှိတာမို့ အိပ်ပျော်ပျော် မပျော်ပျော် မျက်စိမှိတ် အိပ်ယာထဲလှဲအိပ်နေတုန်း လူကို ပက်လက်ဖြစ်သွားအောင် ဆွဲလှန်ပြီး အတင်းကို နမ်းနေတဲ့မောင်။အကျႌလည်းဝတ်မထားဘူး။အခုမှ ရေချိုးတက်ကြီးလား။ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကြည့်တော့ မှောင်နေပြီ။7 နာရီလောက် တော့ ရှိတော့မယ်ထင်တယ်။
အကျႌခေါင်းစွပ်ဝတ်ထားတာမို့ ရင်ဘတ်ကဟမရတော့ အောက်ကနေ ပင့်တင်လာတယ်။ရင်ဘတ်ပေါ်က နေရာနှစ်ခုပေါ်ရောက်လာတဲ့ မောင့် နှုတ်ခမ်းတေက ပြင်းပြင်းရှရှ။
တဖြည်းဖြည်းအပေါ်တက်လာတဲ့ မောင့်နှုတ်ခမ်းတေက လည်ပင်းဆီရောက်လာတော့ မော့ပေးထားမိတယ်။အရင်ကဆို လည်ပင်းဆိုရင် တားရတယ်။မနက်ကျကျန်ခဲ့မယ့်ဟာတေကို လူမြင်မှာစိုးလို့။ဒီနေ့တော့ မတားမိဘူး။
ပူလွန်းလို့ အောက်ခံမဝတ်တာက ဒီနေ့တော့ ပနံသင့်လို့။ခါးပုံစက ဆွဲဖြည်လို့ အောက်ကို လျှောချသွားလေတော့ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးလစ်လပ်စွာ။
"ခဏ...ဟင်း...ညေနက..အင်း.. ဟင်း..ရေမချိုးထားဘူးနော်"
"အရေးမကြီးဘူး...အာရုံစိုက်ထား"
တစ်နေရာကိုရောက်တော့မယ့် မောင့်နှုတ်ခမ်းတေကို ပါးနှစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်ထားရင်း တားရတယ်။
ပြွတ်စ် ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်
နှုတ်ခမ်းတေကို နမ်းပေးမိတော့ ပြန်နမ်းလာတာ သည်းသည်းထန်ထန်။ပုဆိုးတေတော့ ဘယ်အချိန်တည်းက ချွတ်ချထားမှန်းမသိ။အထိအတွေ့အရ မောင်အရမ်းလိုအပ်နေပြီ။
"စတော့မယ်"
"အင်း...ဖြည်းဖြည်း...အာ"
အလျင်စလိုနိုင်လိုက်တာ။ရုတ်တရက်ကြီး ဒီလိုအချိန်ကြီးကိုမှ ။စကတည်းက မြန်ဆန် ကြမ်းတမ်းနေတဲ့ မောင့်ကြောင့် မသက္သာလွ။ဖက္တြယ္ထားတဲ့ မောင့်ကျောပြင်ကြီးကိုပဲ ပိုတိုးလို့ ဖက်လိုက်ရတယ်။ပါးစပ်ကနေ အသံတွေထွက်မလာအောင် မနည်းထိန်းနေရတယ်။အချိန်ကစောနေသေးတော့ လမ်းမှာဖြစ်သွားဖြတ်လာတေကရှိသေးတယ်။
"အသံတေ..အရမ်းထွက်နေပြီ..အာ့"
သတိပေးနေပေမယ့်ဂရုမစိုက်ဘူး။
မျက်နှာဘေးမှာ ငိုက်ကျနေတဲ့ သူ့မျက်နှာ။အနီးကပ်ရှိနေတဲ့ ရင်ဘတ်ကြီးက ဆပ်ပြာနံ့သင်းသင်းထွက်လို့။
"မောင်ရေ...ဟင့်"
"ဟင်း...အား.."
ပြိုကျလာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ပွေ့ဖက်ထားလိုက်တယ်။သူကတစ်ပြန် ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ချင်သေးတာ။
"အာ့...မောင်"
"ကျနော် မရသေးလို့...ပြွတ်စ်"
ချိတ်ဆက်ထားတဲ့အတိုင်းကြီး လူကိုဆွဲထူလိုက်တာမို့ ထိုင်ရက်သားကြီး ပြန်ဆက်နေတဲ့မောင်။သူ့ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး သူ့ကိုခွထားခိုင်းထားတယ်။
"အာ..မောင့်.."
"ပြွတ်စ်...လုပ်ပါ...နော်"
ဒီနေ့မှ အဆန်းတွေထွင်နေတယ်။နှစ်ယောက်စလုံးမျက်နှာချင်းဆို ထပ်ရက်ထိုင်နေတာမလို့ သူက သိပ်လှုပ်လို့မရဘူး။ကိုယ့်ကို ဦးဆောင်လှုပ်ရှားခိုင်းနေတော့ ရှက်ပေမယ့်လည်း ငြင်းမရ။
"အား...မြန်မြန်လေး...ဟင်း"
"မရဘူး...မလုပ်နိုင်ဘူး...အာ့ အာ့..ဟာ့"
"အား...ရှီး"
လှဲချပြီး မောင်က ဦးဆောင်မြန်ပြီးမှ နောက်တစ်ခေါက်ခရီးဆုံးသွားပြန်တယ်။
မောင်က ရင်ဘတ်ပေါ်ခေါင်းတင်ထားပြီး နှစ်ယောက်လုံး အမောဖြေနေကြတုန်း
"ဟျောင့်...မောင်ထွန်းသား...ဘယ္နားမွာလဲ ထွက်ခဲ့ဦးဟေ့"
အိမ်အောက်ကထွက်လာတဲ့ ထွဋ်ခေါင်အသံ။ဘုရား.ဘုရား။အသံတေ များကြားသွားမလားစိုးရိမ်ရသေးတယ်။
"ကျစ်...ဒီအချိန်ကြီးကျမှ...ဘာလာလုပ်တာလဲဒီကောင်"
"သြားသြား..မောင်..စောင့်နေရတာ အားနာစရာကြီး"
မသွားချင်သွားချင်နဲ့ ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီး ထွက်သွားတဲ့မောင်။မောင်ထွက်သွားမှသာ ခြေရင်းနားကျနေတဲ့ ပုဆိုးကို ရှာပြီးကောက်ဝတ်ရတယ်။အချိန်က ဘယ်လောက်မှမကြာပေမယ့် အရင်နေ့ကထက် အလျင်စလိုနိုင်နေတဲ့ အတွက်ကြောင့် ခါးရိုးတေတောင် အောင့်ချင်ချင်။အိပ်နေချင်ပေမယ့် ဘယ်တော့မှ အပြင်မှာ အဆုံးမသတ်တဲ့ မောင့်ကြောင့် အိပ်နေလို့မရ။အိမ်သာသွားရဦးမည်။အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး အိမ်ရှေ့လှေကားမှမဟုတ်ဘဲ အိမ်နောက်ဖေးလှေကားမှပဲ ဆင်းကာ အိမ်သာရှိရာဆီသို့။
♥♥♥
"ဘာလုပ်နေတာလဲ...မင်းက"
"ဘာလုပ္လုပ္ကြာ...သူများလင်မယား အခန်းထဲမှာ အတူရှိနေရင် မနှောင့်ယှက်ရဘူးဆိုတာ..မသိဘူးလား"
"စောစောစီးစီး...သြား ထန်နေတာလား...မေအ-ိုး"
"ငါ့ယောက်ျားကွာ...ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် မင်းနဲ့ဆိုင်လို့လား"
"ဆိုင်တယ်ကွာ...ဘာလို့လဲသိလား...မင်းက သစ္စာမရှိလို့"
ဆက်ထွက်မလာစေဖို့ ပါးစပ္ကို အမြန်ပြေးပိတ်လိုက်ရတယ်။အိမ်ပေါ်ကိုရော အိမ်နောက်ဖေးကိုရော အမြန်ဝေ့ကြည့်လိုက်ရတယ်။တော်သေးတယ်။
"ဟက်..အခုမှကြားမှာလာစိုးနေတယ်"
"ဟျောင့်...ပြောလေဆိုးလေပါလားကွ"
"အေး...ဒီ့ထက်လည်း ဆိုးသင့် ဆိုးဦးမွာပဲ"
တအားကို သူများကိစ္စကို ဝင်ပါချင်နေတဲ့ကောင်။ဘာတဲ့ လူကိုမ်ား သစ္စာမရှိဘူးလေးဘာလေး။သစ္စာမရှိရအောင် သူ့ကိုပစ်ပြီး နောက်တစ်ယောက်နဲ့ယူနေတာလည်း မဟုတ်။တွဲရုံလေး တွဲနေတာကို။ယောက်ျားပဲ။အသစ်အဆန်း သေဘာက်တာ ဆန်းသလား။
"ဟျောင့် မင်းလွန်မလာနဲ့နော်...ငါတို့ကြားဝင်မပါနဲ့...အခုကဘာလုပ်ဖို့လာတာလဲ"
"ဘာမဟုတ္ဘူး...မင်းကို လာဆုံးမတာ"
"မလိုဘူးဟျောင့်...မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူး"
ဟုတ်သည်လေ။သူနဲ့ဆိုင်လို့လား။
"မင်း..အစ်ကို့ကို တန်ဖိုးထားနော်...မပြောမရှိနှင့်..."
"ဟ...ငါဘာလုပ်နေလို့လဲ"
"မင်းလုပ်နေတာတေက ကြားကောင်းတာတေမို့လို့...ပြန်ပြောပြနေရမှာလား"
"ငါဘာမှားနေလို့လဲ...ဟမ်...ယောက်ျားပဲကွ...အသစ်အဆန်းသဘောကျတယ်...လှတာသဘောကျတယ်ဆန်းလား"
"အေး...မင်းက လူလွတ်ဆိုရင်တော့ မဆန်းဘူး...လူလွတ်မဟုတ်တဲ့အတွက် ဆန်းသွားပြီ"
"ဟ ငါသူ့ရှေ့တင် ငါဘာလုပ်နေလို့လဲ...သူ့ကိုလည်း ငါရတဲ့ပိုက်ဆံတေအကုန်အပ်တယ်...ငါ့ယောက်ျားလိုလည်း ဆက္ဆံတယ္ကြာ...ငါဘာမွားလဲ"
"အေး အဲ့ဒီ့ မမွားပါဘူးဆိုတဲ့ အေတြးကကို မှားနေတာ"
"တော်တော့ ဟျောင့်...နောက်နေ့မှ ပြန်လာတော့"
"အေး..မင်းပုံစံကမှ မွန္မေနတာ"
ဆိုကာ ထွက်သွားသည်။ဟုတ်တယ်။အာရုံတေ နောက်နေပြီ။
♥♥♥
"ဘာတဲ့လဲ"
"ဘာမဟုတ္ဘူး...ပိုက်ဆံလာချေးတာ"
"သြော်"
ပိုက်ဆံလာချေးတာဆိုတော့လည်း လာချေးတာပေါ့။စကားပြောနေကြတဲ့ အသံတေကို ကြားရတယ်လို့တော့ မပြောမိလိုက်တော့။
မောင်မမှားပါဘူး။ဟုတ်တာပေါ့။ရှေ့တင် အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်လာတာမှမဟုတ်တာ။ခေါ်တင်လာရင်တောင် ဘာတတ်နိုင်မှာမလို့လဲ။သူ့အိမ်ကို သူ့သဘောပေါ့။
စောင့်မှာပါ။မောင် ကိုယ်တိုင်ဖွင့်ပြောလာတဲ့အထိ။မနေနိုင်တော့တဲ့ အခါက်မွ ထွက်သွားပြီးရင် ပြန်လာတော့မှာမဟုတ်လို့ တော်ရုံလည်း ထွက်သွားမှာတော့ မဟုတ်ဘူးမောင်။
"မောင်ထမင်းစားပြီးပြီလား"
"ဟင့်အင်း...ကိုကိုကေရာ စားပြီးပြီလား"
"စားချင်စိတ်မရှိလို့ မစားဘူး"
"အာ့ဆို နောက်နေ့မှ... ကျနော်ကိုယ်တိုင်ချက်ကျွေးတော့မယ်...အခုတော့လာပါဦး"
"တော်ပြီလေ မောင်ရယ်...အိပ်ချင်ပြီလေကွာ"
"လာပါဗ်ာ...နော်...အစောကြီးရှိသေးတာကို"
ဒီလိုနဲ့ပဲပေါ့လေ။မောင့်အလိုလိုက်ခဲ့ရသည်ပေါ့။ဒီညလည်း အိပ်ယာဝင်နောက်ကျတဲ့ညပါပဲ။အရင်ညတေကလို အိပ်မပျော်တာတော့မဟုတ်။ဒီညတော့ မောင့်ပယောဂကြောင့်။
♥♥♥
29.10.21
အဖတ်သာရှယ်ကျွမ်းတာရှင့်။အရေးကတော့ အဆင်ပြေအောင် မရဘူးရယ်။အဖတ်ကတော့ ဒါမျိုး warning လေးများမြင်ရင် ရှယ်ပျော်တာလေ။ဟီးဟီး။
Advertisement
- In Serial70 Chapters
House Of Omen: Indomitable Oathbreaker
Every day for six years straight, from the time he was twelve, Darius Omen hit an anvil ten thousand times a day without stopping. He did not know the reason why he had to, all he knew was that he must. Little did he know that hit by hit, strike by strike, his originally meek body was being refined into something that had never been seen before in the history of mankind. In the war against spirits, mankind had little to be proud of. Yet one day a young man entered the battlefield. He dazzled millions and killed even more, all with merely a rusty old hammer than no one could hold or fathom. ... Novel started by Patriarch Onion (Author of Solitary Sword Sovereign and Titan's Throne), later picked up by Jym Pineapple (As of chapter 5 onwards) and hosted on theonionjunktion on royal road with the commentary of the beautiful and handsome Cookie. Now edited by Entelechy. (He reedited stuff as well)
8 110 - In Serial11 Chapters
A Crone's Trade
Latgalay lusts for beauty, power. When her tribe’s raid is repulsed, and when a wizard counter attacks, Latgalay seizes power. But there is a cost: her soul. Setting is in an alternate reality during the Roman incursion of Britania. Latgalay is from an embellished tribe of Picts, there are Spirits, Magic, and some pretty dark shit. I wrote this one back in 2015, when I was in a completely different headspace. Like, seriously. Dark. I've gone through and edited some of the worst of it out, but the tone is still there.
8 140 - In Serial6 Chapters
Fais Toi Plaisir
Serial killers. The world's most atrocious job, but in the Callahan family, it is a mere walk in the park. A family born from killers, children born to be killers. Anything atrocious you can think of, the Callahan family has probably done it.
8 128 - In Serial32 Chapters
The Lieutenant
Harper Williams has never been one to follow the rules, so it's no surprise she lands herself in a court-ordered delinquent bootcamp for two years trapped under Lieutenant Assholes ruling. He's unapproachable, unattainable and fucking hot. Rumour has it, he took a vow to not have intimate relations with any of the recruits. So what happens when she accidentally ends up sharing a shower with him?Will he break his vow, or will she just get into a lot of trouble for that? 🪖💎Short story, no triggers. 💎🪖
8 211 - In Serial9 Chapters
Lustful Encounters
Series of actual events depicted in my life.. Enjoy the read and the feelings that arise as you read the words with your eyes, but get that feeling in your thighs.. It's going to be an adventure to Xtasy.
8 218 - In Serial22 Chapters
reborn in the beast world
Because of a bracelet that attracted me , I was reborn as a nonexistent character of my favourite novel the beauty and the beasts .How will I survive in this world with my space and handsome husbands.
8 160
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
