《ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ား ေရႊညာသား (Completed) ကျွန်တော့ယောက်ျား ရွှေညာသား (Completed)》13 (Unicode) 🖤
Advertisement
🖤🖤🖤
ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်
"အင်း...ဘယ်..လို.ဖြစ်ရ..အွန်း...ခန"
"အာ...မောင်ရယ်...အွန်း...အိပ်.ချင်.နေတာကို.."
"မအိပ်နဲ့ဦး..."
"အာ...ဟာ့"
အိပ်ချင်ပေမယ့် အိပ်လို့က မပျော်နိုင်။ထမင်းလည်း ထစားချင်စိတ်မရှိတာမို့ အိပ်ပျော်ပျော် မပျော်ပျော် မျက်စိမှိတ် အိပ်ယာထဲလှဲအိပ်နေတုန်း လူကို ပက်လက်ဖြစ်သွားအောင် ဆွဲလှန်ပြီး အတင်းကို နမ်းနေတဲ့မောင်။အကျႌလည်းဝတ်မထားဘူး။အခုမှ ရေချိုးတက်ကြီးလား။ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကြည့်တော့ မှောင်နေပြီ။7 နာရီလောက် တော့ ရှိတော့မယ်ထင်တယ်။
အကျႌခေါင်းစွပ်ဝတ်ထားတာမို့ ရင်ဘတ်ကဟမရတော့ အောက်ကနေ ပင့်တင်လာတယ်။ရင်ဘတ်ပေါ်က နေရာနှစ်ခုပေါ်ရောက်လာတဲ့ မောင့် နှုတ်ခမ်းတေက ပြင်းပြင်းရှရှ။
တဖြည်းဖြည်းအပေါ်တက်လာတဲ့ မောင့်နှုတ်ခမ်းတေက လည်ပင်းဆီရောက်လာတော့ မော့ပေးထားမိတယ်။အရင်ကဆို လည်ပင်းဆိုရင် တားရတယ်။မနက်ကျကျန်ခဲ့မယ့်ဟာတေကို လူမြင်မှာစိုးလို့။ဒီနေ့တော့ မတားမိဘူး။
ပူလွန်းလို့ အောက်ခံမဝတ်တာက ဒီနေ့တော့ ပနံသင့်လို့။ခါးပုံစက ဆွဲဖြည်လို့ အောက်ကို လျှောချသွားလေတော့ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးလစ်လပ်စွာ။
"ခဏ...ဟင်း...ညေနက..အင်း.. ဟင်း..ရေမချိုးထားဘူးနော်"
"အရေးမကြီးဘူး...အာရုံစိုက်ထား"
တစ်နေရာကိုရောက်တော့မယ့် မောင့်နှုတ်ခမ်းတေကို ပါးနှစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်ထားရင်း တားရတယ်။
ပြွတ်စ် ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်
နှုတ်ခမ်းတေကို နမ်းပေးမိတော့ ပြန်နမ်းလာတာ သည်းသည်းထန်ထန်။ပုဆိုးတေတော့ ဘယ်အချိန်တည်းက ချွတ်ချထားမှန်းမသိ။အထိအတွေ့အရ မောင်အရမ်းလိုအပ်နေပြီ။
"စတော့မယ်"
"အင်း...ဖြည်းဖြည်း...အာ"
အလျင်စလိုနိုင်လိုက်တာ။ရုတ်တရက်ကြီး ဒီလိုအချိန်ကြီးကိုမှ ။စကတည်းက မြန်ဆန် ကြမ်းတမ်းနေတဲ့ မောင့်ကြောင့် မသက္သာလွ။ဖက္တြယ္ထားတဲ့ မောင့်ကျောပြင်ကြီးကိုပဲ ပိုတိုးလို့ ဖက်လိုက်ရတယ်။ပါးစပ်ကနေ အသံတွေထွက်မလာအောင် မနည်းထိန်းနေရတယ်။အချိန်ကစောနေသေးတော့ လမ်းမှာဖြစ်သွားဖြတ်လာတေကရှိသေးတယ်။
"အသံတေ..အရမ်းထွက်နေပြီ..အာ့"
သတိပေးနေပေမယ့်ဂရုမစိုက်ဘူး။
မျက်နှာဘေးမှာ ငိုက်ကျနေတဲ့ သူ့မျက်နှာ။အနီးကပ်ရှိနေတဲ့ ရင်ဘတ်ကြီးက ဆပ်ပြာနံ့သင်းသင်းထွက်လို့။
"မောင်ရေ...ဟင့်"
"ဟင်း...အား.."
ပြိုကျလာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ပွေ့ဖက်ထားလိုက်တယ်။သူကတစ်ပြန် ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ချင်သေးတာ။
"အာ့...မောင်"
"ကျနော် မရသေးလို့...ပြွတ်စ်"
ချိတ်ဆက်ထားတဲ့အတိုင်းကြီး လူကိုဆွဲထူလိုက်တာမို့ ထိုင်ရက်သားကြီး ပြန်ဆက်နေတဲ့မောင်။သူ့ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး သူ့ကိုခွထားခိုင်းထားတယ်။
"အာ..မောင့်.."
"ပြွတ်စ်...လုပ်ပါ...နော်"
ဒီနေ့မှ အဆန်းတွေထွင်နေတယ်။နှစ်ယောက်စလုံးမျက်နှာချင်းဆို ထပ်ရက်ထိုင်နေတာမလို့ သူက သိပ်လှုပ်လို့မရဘူး။ကိုယ့်ကို ဦးဆောင်လှုပ်ရှားခိုင်းနေတော့ ရှက်ပေမယ့်လည်း ငြင်းမရ။
"အား...မြန်မြန်လေး...ဟင်း"
"မရဘူး...မလုပ်နိုင်ဘူး...အာ့ အာ့..ဟာ့"
"အား...ရှီး"
လှဲချပြီး မောင်က ဦးဆောင်မြန်ပြီးမှ နောက်တစ်ခေါက်ခရီးဆုံးသွားပြန်တယ်။
မောင်က ရင်ဘတ်ပေါ်ခေါင်းတင်ထားပြီး နှစ်ယောက်လုံး အမောဖြေနေကြတုန်း
"ဟျောင့်...မောင်ထွန်းသား...ဘယ္နားမွာလဲ ထွက်ခဲ့ဦးဟေ့"
အိမ်အောက်ကထွက်လာတဲ့ ထွဋ်ခေါင်အသံ။ဘုရား.ဘုရား။အသံတေ များကြားသွားမလားစိုးရိမ်ရသေးတယ်။
"ကျစ်...ဒီအချိန်ကြီးကျမှ...ဘာလာလုပ်တာလဲဒီကောင်"
"သြားသြား..မောင်..စောင့်နေရတာ အားနာစရာကြီး"
မသွားချင်သွားချင်နဲ့ ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီး ထွက်သွားတဲ့မောင်။မောင်ထွက်သွားမှသာ ခြေရင်းနားကျနေတဲ့ ပုဆိုးကို ရှာပြီးကောက်ဝတ်ရတယ်။အချိန်က ဘယ်လောက်မှမကြာပေမယ့် အရင်နေ့ကထက် အလျင်စလိုနိုင်နေတဲ့ အတွက်ကြောင့် ခါးရိုးတေတောင် အောင့်ချင်ချင်။အိပ်နေချင်ပေမယ့် ဘယ်တော့မှ အပြင်မှာ အဆုံးမသတ်တဲ့ မောင့်ကြောင့် အိပ်နေလို့မရ။အိမ်သာသွားရဦးမည်။အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး အိမ်ရှေ့လှေကားမှမဟုတ်ဘဲ အိမ်နောက်ဖေးလှေကားမှပဲ ဆင်းကာ အိမ်သာရှိရာဆီသို့။
♥♥♥
"ဘာလုပ်နေတာလဲ...မင်းက"
"ဘာလုပ္လုပ္ကြာ...သူများလင်မယား အခန်းထဲမှာ အတူရှိနေရင် မနှောင့်ယှက်ရဘူးဆိုတာ..မသိဘူးလား"
"စောစောစီးစီး...သြား ထန်နေတာလား...မေအ-ိုး"
"ငါ့ယောက်ျားကွာ...ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် မင်းနဲ့ဆိုင်လို့လား"
"ဆိုင်တယ်ကွာ...ဘာလို့လဲသိလား...မင်းက သစ္စာမရှိလို့"
ဆက်ထွက်မလာစေဖို့ ပါးစပ္ကို အမြန်ပြေးပိတ်လိုက်ရတယ်။အိမ်ပေါ်ကိုရော အိမ်နောက်ဖေးကိုရော အမြန်ဝေ့ကြည့်လိုက်ရတယ်။တော်သေးတယ်။
"ဟက်..အခုမှကြားမှာလာစိုးနေတယ်"
"ဟျောင့်...ပြောလေဆိုးလေပါလားကွ"
"အေး...ဒီ့ထက်လည်း ဆိုးသင့် ဆိုးဦးမွာပဲ"
တအားကို သူများကိစ္စကို ဝင်ပါချင်နေတဲ့ကောင်။ဘာတဲ့ လူကိုမ်ား သစ္စာမရှိဘူးလေးဘာလေး။သစ္စာမရှိရအောင် သူ့ကိုပစ်ပြီး နောက်တစ်ယောက်နဲ့ယူနေတာလည်း မဟုတ်။တွဲရုံလေး တွဲနေတာကို။ယောက်ျားပဲ။အသစ်အဆန်း သေဘာက်တာ ဆန်းသလား။
"ဟျောင့် မင်းလွန်မလာနဲ့နော်...ငါတို့ကြားဝင်မပါနဲ့...အခုကဘာလုပ်ဖို့လာတာလဲ"
"ဘာမဟုတ္ဘူး...မင်းကို လာဆုံးမတာ"
"မလိုဘူးဟျောင့်...မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူး"
ဟုတ်သည်လေ။သူနဲ့ဆိုင်လို့လား။
"မင်း..အစ်ကို့ကို တန်ဖိုးထားနော်...မပြောမရှိနှင့်..."
"ဟ...ငါဘာလုပ်နေလို့လဲ"
"မင်းလုပ်နေတာတေက ကြားကောင်းတာတေမို့လို့...ပြန်ပြောပြနေရမှာလား"
"ငါဘာမှားနေလို့လဲ...ဟမ်...ယောက်ျားပဲကွ...အသစ်အဆန်းသဘောကျတယ်...လှတာသဘောကျတယ်ဆန်းလား"
"အေး...မင်းက လူလွတ်ဆိုရင်တော့ မဆန်းဘူး...လူလွတ်မဟုတ်တဲ့အတွက် ဆန်းသွားပြီ"
"ဟ ငါသူ့ရှေ့တင် ငါဘာလုပ်နေလို့လဲ...သူ့ကိုလည်း ငါရတဲ့ပိုက်ဆံတေအကုန်အပ်တယ်...ငါ့ယောက်ျားလိုလည်း ဆက္ဆံတယ္ကြာ...ငါဘာမွားလဲ"
"အေး အဲ့ဒီ့ မမွားပါဘူးဆိုတဲ့ အေတြးကကို မှားနေတာ"
"တော်တော့ ဟျောင့်...နောက်နေ့မှ ပြန်လာတော့"
"အေး..မင်းပုံစံကမှ မွန္မေနတာ"
ဆိုကာ ထွက်သွားသည်။ဟုတ်တယ်။အာရုံတေ နောက်နေပြီ။
♥♥♥
"ဘာတဲ့လဲ"
"ဘာမဟုတ္ဘူး...ပိုက်ဆံလာချေးတာ"
"သြော်"
ပိုက်ဆံလာချေးတာဆိုတော့လည်း လာချေးတာပေါ့။စကားပြောနေကြတဲ့ အသံတေကို ကြားရတယ်လို့တော့ မပြောမိလိုက်တော့။
မောင်မမှားပါဘူး။ဟုတ်တာပေါ့။ရှေ့တင် အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်လာတာမှမဟုတ်တာ။ခေါ်တင်လာရင်တောင် ဘာတတ်နိုင်မှာမလို့လဲ။သူ့အိမ်ကို သူ့သဘောပေါ့။
စောင့်မှာပါ။မောင် ကိုယ်တိုင်ဖွင့်ပြောလာတဲ့အထိ။မနေနိုင်တော့တဲ့ အခါက်မွ ထွက်သွားပြီးရင် ပြန်လာတော့မှာမဟုတ်လို့ တော်ရုံလည်း ထွက်သွားမှာတော့ မဟုတ်ဘူးမောင်။
"မောင်ထမင်းစားပြီးပြီလား"
"ဟင့်အင်း...ကိုကိုကေရာ စားပြီးပြီလား"
"စားချင်စိတ်မရှိလို့ မစားဘူး"
"အာ့ဆို နောက်နေ့မှ... ကျနော်ကိုယ်တိုင်ချက်ကျွေးတော့မယ်...အခုတော့လာပါဦး"
"တော်ပြီလေ မောင်ရယ်...အိပ်ချင်ပြီလေကွာ"
"လာပါဗ်ာ...နော်...အစောကြီးရှိသေးတာကို"
ဒီလိုနဲ့ပဲပေါ့လေ။မောင့်အလိုလိုက်ခဲ့ရသည်ပေါ့။ဒီညလည်း အိပ်ယာဝင်နောက်ကျတဲ့ညပါပဲ။အရင်ညတေကလို အိပ်မပျော်တာတော့မဟုတ်။ဒီညတော့ မောင့်ပယောဂကြောင့်။
♥♥♥
29.10.21
အဖတ်သာရှယ်ကျွမ်းတာရှင့်။အရေးကတော့ အဆင်ပြေအောင် မရဘူးရယ်။အဖတ်ကတော့ ဒါမျိုး warning လေးများမြင်ရင် ရှယ်ပျော်တာလေ။ဟီးဟီး။
Advertisement
- In Serial83 Chapters
Ideascape: An Adventure LitRPG
35 years ago, the Greene wave swept across the world, baffling scientists as to its purpose and origin. Now, that purpose is finally revealed. Victoria Gale was bored with the world. Stuck looking for work just to get by, she was ready for things to change. Just as she gains hope for the future, the world decided to take her plans and put them through the wringer. Experiencing changes to her body and mind, Vic is forced headfirst into conflict with a changing world, as supers, monsters, mad scientists, and perhaps worst of all, terrible Japanese/wuxia/isekai tropes begin to become reality. Join her and many others as they begin an adventure in a new world, that no one is ready for. Story is currently on HIATUS
8 244 - In Serial26 Chapters
Gray Mage: The Alchemist
Ethan Dyre is many things. A lifelong university student, medical technician, aspiring doctor, and pathologically indecisive. When he dies and is transported to the world of Esturia, he is granted a great soul and a single talent, that of unlimited potential. Waist deep in a world where magic is commonplace, his dreams of being a great hero are dashed when he finds that he cannot use his power for anything but making things. This is his story. Well, it is my story. My name is Ethan, and I am the Gray Mage.
8 145 - In Serial29 Chapters
The Roads Unseen
The Roads Unseen is a story of two sisters, magic, and tragedy. Of adventure, exploration, and myth. ~-~-~-~ Tammy and Teresa Aufrey didn’t have many expectations when their grandfather died. Knickknacks, clutter, and memories filled the house; a lifetime’s worth of belongings to work through before classes started. But when they cleaned out the secret room under the stairs, they found something unbelievable: magic. Their first steps into the unseen world were anything but smooth, however… Separated by an unfathomable distance, watched by flames and wings and ash-grey eyes, the two delve into a world they never knew existed. One turns to nature, the Fae, and their Grandfather’s dark legacy, desperate to fix the worst mistake of her life. The other, lost, afraid, and powerless, is desperate to survive. With no other choice, she turns to the only power she has left: Blood. ~-~-~-~ As a note; the story will be at least partially LitRPG. The tag isn't added yet because those aspects aren't coming up until a few arcs further in than the story currently is. Current update schedule is ~ 5 PM central time on Fridays. Still working on updating the main wordpress site, link will go up when it's ready.
8 183 - In Serial7 Chapters
Anime World?
In this era, anime has spread to the entire world; people are indulging themselves in anime so much that they’re calling themselves as ‘Otaku’. They’re going to conference and events that’s related to anime. Some people quit their social life and choose to indulge themselves in figurines, manga, light novel and animes. Some of them are teens that are been bullied or has the same circumstance, some of them just choose to be a ‘Hikikomori’ (People who withdraw their social life) just because they wanted to. But one day, one after another, people who called themselves ‘Otaku’ starts to disappeared. Their relatives are confused since they never see the person leave the house so it’s still a mystery on why they suddenly went missing. That strange phenomena continued until it finally takes it final victim, Carlo Delacruz suddenly disappeared. When the people around him got interviewed by the reporters, they said something like “That guy is a thirty years old virgin who has no family left beside him” or “I always so that guy loitering around the park meeting with his nerd friends, maybe they’re the one that took him” But none of them surely knows what happened to Carlo and the other person that went missing, but there’s a fact that only a little of people knows, and in fact all of them are the ones whom went missing. All of them, all of the ‘Otakus’ that went missing knows this. The fact that all of them are transported into a another world. But not just any other world, they have been teleported to an Anime World.
8 93 - In Serial111 Chapters
Master of Jade Cauldron
A youngster was born in the year where the luckiest fate and the inauspicious date clashed together.In this Continent of Yan, Li Long Feng spend his first ten years growing up as a filial son, trying his best to be enrolled into the Pill Hall to provide a better life for his mother who lost her husband since Long Feng was five. Unknowing to himself, Long Feng possessed a born innate constitution of Jaded Lingzhi of Knowledge, or also known as the mind of the Emperor of Five Grains, Emperor Shennong. Notes: I recently returned back to writing. so the chapters might be slightly bad in the first earlier chapters. will return back to the top quality soon. I have no editors and each chapter is written and edited by myself, hopefully, it's good enough for a good read.
8 145 - In Serial21 Chapters
Stokeley?
8 111
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
