《The Poor Female Lead Can't Take Anymore!(Realm-5)[Myanmar Translation]》Chapter - 45
Advertisement
[Zawgyi]
{ခ်က္ျပဳတ္ျခင္းအဆင့္ 0 ရတယ္လား?}
ဘာေၾကာင့္အရမ္းနည္းေနလည္းဆိုတာ သူမ 2333ကိုေမးၾကည့္လိုက္သည္။ ခ်ီရွန္းက အျပင္ပန္းမွာၾကင္နာတတ္ပံုေပၚေသာ္လည္း အတြင္းစိတ္ကအႀကံအစည္မ်ားတြက္ခ်က္တတ္ကာ နွလံုးသားမဲ့သူျဖစ္သည္။
ခ်ီရွန္းက သူမကိုအျပင္တင္ေတာ့ နဥ္ရႈက တုန္လႈပ္ေျခာက္ခ်ားေနတဲ့ၾကာပန္းျဖဴ ဆလးဟန္နဲ႔ ဝမ္းနည္းသလိုနႈတ္ခမ္းစူကာ အလ်င္အျမန္တုန္႔ျပန္လိုက္သည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ကြၽန္မ အမွားပါ။ ကြၽန္မ ဒီတာဝန္ကို အေကာင္းဆံုးလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ သခင္မေလးယုေဖးကို စိတ္ဆိုးေစမိၿပီ။ ကြၽန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္။"
လီယုေဖးမွာ သူမမ်က္နွာထက္၌ အၿပံဳးကိုထိန္းမထားနိုင္ေတာ့ပါေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီကိုလာရတဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္ကိုသတိရသြားတဲ့အတြက္ သည္းခံလိုက္သည္။ သူမက ႏူးညံ့စြာဆို၏။
"ရပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရွာင္ဟုန္ကလည္း တို႔အႀကိဳက္ေတြကို သိမွမသိဘဲ။ ၿပီးေတာ့ ဒီအျပင္အဆင္ကလည္း အရမ္းႀကီးမဆိုးပါဘူး။"
နဥ္ရႈက စိတ္သက္သာရာရသြားသလိုမ်ိဳး အၿပံဳးႀကီးႀကီးၿပံဳးလိုက္ကာ ရင္ထဲခံစားသြားရဟန္နဲ႔ ေရွ႕တိုးလာကာ လီယုေဖးရဲ႕လက္ေတြကိုကိုင္လိုက္သည္။
"သခင္မေလးယုေဖးက အရမ္းေကာင္းတာပဲ!"
လီယုေဖးမွာ ၾကမ္းတမ္းေသာအထိအေတြ႕၏လႊမ္းမိုးမႈကို ခ်က္ခ်င္းခံလိုက္ရသည္။ ထပ္ေျပာရလ်ွင္ တစ္ဖက္လူရဲ႕လက္ေတြက အဆီေတြျပန္ၿပီး ေခြၽးေတြရဲႊေနသလိုပင္။ ဒီေရာေထြးေနတဲ့ထိေတြ႕ခံစားရမႈက သူမကို အန္ခ်င္လာေစသည္။
ဘုရားသခင္၊ သူက ဘယ္သူမ်ားလဲ? ဒီလိုလူမ်ိဳးကို ခ်ီရွန္းက ဘာလို႔သူ႔ေဘးနားထားထားရတာလဲ? အရမ္းရံြတာပဲ!
ခ်ီရွန္းက လီယုေဖး၏ရုန္းကန္ေနရမႈကို သိေနဟန္ျဖင့္ သူမကိုနဥ္ရႈကိုင္ထားတာကေန ကယ္တင္ရန္ အလ်င္စလိုလႈပ္ရွားလိုက္သည္။ လီယုေဖး အန္ခ်င္စိတ္ကိုၿမိဳသိပ္ရင္း သူမလက္ကို လက္ကိုင္ပဝါနဲ႔ ခပ္ျမန္ျမန္ပင္သုတ္လိုက္သည္။
နဥ္ရႈက လီယုေဖးရဲ႕ရံြရွာေနမႈကို သတိမထားမိဟန္နဲ႔ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ၿပံဳးေန၏။
"စားဖိုေဆာင္ကိုသြားၿပီး ညစာျပင္ခိုင္းလိုက္။ မင္း သူတို႔ကိုေျပာရံုပဲေျပာရမွာ၊ ကူညီေပးဖို႔မလိုဘူး။"
ခ်ီရွန္းက ေနာက္ဆံုးစကားကို ဂ ုတစိုက္ပင္ထည့္ေျပာလိုက္သည္။ နဥ္ရႈခ်က္ထားတာေတြက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဆိုးဝါးညံ့ဖ်င္းလြန္းတယ္ဆိုတာ သူႀကံဳဖူးထားတာမို႔ပင္။ အဆိပ္ကိုၿမိဳခ်ေနရတဲ့အတိုင္းပဲ။
နဥ္ရႈ ခပ္ျမန္ျမန္ေမးလိုက္သည္။
"ဒီအေစခံ မကူညီသင့္ဘူးဆိုတာ သခင္ေလးေသခ်ာရဲ႕လား? ေနာက္ဆံုးေတာ့ သခင္မေလးယုေဖးေရာက္လာၿပီ။ ဒီအေစခံက သခင္မေလးယုေဖးကို ႀကိဳဆိုဖို႔႔ ဒီအေစခံရဲ႕အေကာင္းဆံုးဟင္းလ်ာေတြကို ခ်က္ျပဳတ္ေပးခ်င္ပါတယ္။"
"မလိုဘူး!"
ခ်ီရွန္း အလ်င္စလိုပင္ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ျပန္ေျဖသံက အေတာ္ေလးခက္ထန္သြားတာကို သတိထားမိသြားဟန္ျဖင့္ ေလသံကိုေပ်ာ့ကာေျပာလာ၏။
"မလိုဘူး။ ယုေဖးက အခုေလးတင္ဒီကိုေရာက္တာ။ သူမက ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးစားခ်င္စိတ္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။"
ခ်ီရွန္းေျပာတာကိုၾကားတဲ့အခါ လီယုေဖး မသိမသာမ်က္ေမွာင္ကုတ္သြားသည္။ ခ်ီရွန္းက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ? သူက သူမကို မႀကိဳဆိုဘူးလား?
ထို႔ေနာက္ လီယုေဖးက ေျပာလာသည္။
"ဒီေလာက္ထိဒုကၡခံဖို႔မလိုပါဘူးေရွာင္ဟုန္။ စားဖိုေဆာင္ကိုသြားၿပီး ပံုမွန္အတိုင္း နည္းနည္းပဲျပင္ဆင္ခဲ့ပါ။ တို႔ တကယ္အမ်ားႀကီးမစားနိုင္ဘူး။"
နဥ္ရႈက 'အမ္း'ဟုဆိုကာ ထြက္ခြာသြား၏။ သူမထြက္သြားသည္နွင့္ ခ်ီရွန္းနဲ႔လီယုေဖးတို႔မွာ စိတ္သက္သာရာရေသာသက္ျပင္းကိုယ္စီခ်လိုက္ၾကသည္။ ဒီမိန္းမဆီကအနံ႔က အရမ္းရံြဖို႔ေကာင္းတယ္။
လီယုေဖး သူမလက္ကိုင္ပဝါကို တစ္ခ်က္မ်ွခပ္ျမန္ျမန္နမ္းၾကည့္လိုက္မိၿပီးေနာက္ ပ်ိဳ႕တက္လာလုနီးပါးပင္။ ခ်ီရွန္းက လီယုေဖးရဲ႕လႈပ္ရွားမႈကို မျမင္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ကာ ေႏြးေထြးစြာေမးေလ၏။
"ဒီအခန္းကိုျပန္ျပင္ဆင္ဖို႔ ကိုယ္ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကိုလႊတ္လိုက္မယ္။ ေရွာင္ဟုန္က အခန္းကို ဒီလိုမ်ိဳးျပင္ဆင္ထားမယ္လို႔ ကိုယ္ဘယ္တုန္းကမွမေတြးမိဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရည္႐ြယ္ခ်က္ေလးက ေကာင္းပါတယ္။ သူ႔ကို အျပစ္မတင္ပါနဲ႔။"
ခ်ီရွန္းက လီယုေဖးကို နဥ္ရႈအေပၚ တကယ္ပင္အေကာင္းျမင္ေစခ်င္သည္။
....
[Unicode]
{ချက်ပြုတ်ခြင်းအဆင့် 0 ရတယ်လား?}
ဘာကြောင့်အရမ်းနည်းနေလည်းဆိုတာ သူမ 2333ကိုမေးကြည့်လိုက်သည်။ ချီရှန်းက အပြင်ပန်းမှာကြင်နာတတ်ပုံပေါ်သော်လည်း အတွင်းစိတ်ကအကြံအစည်များတွက်ချက်တတ်ကာ နှလုံးသားမဲ့သူဖြစ်သည်။
ချီရှန်းက သူမကိုအပြင်တင်တော့ နဉ်ရှုက တုန်လှုပ်ခြောက်ချားနေတဲ့ကြာပန်းဖြူ ဆလးဟန်နဲ့ ဝမ်းနည်းသလိုနှုတ်ခမ်းစူကာ အလျင်အမြန်တုန့်ပြန်လိုက်သည်။
"တောင်းပန်ပါတယ်၊ တောင်းပန်ပါတယ်၊ ကျွန်မ အမှားပါ။ ကျွန်မ ဒီတာဝန်ကို အကောင်းဆုံးလုပ်ခဲ့ပေမယ့် သခင်မလေးယုဖေးကို စိတ်ဆိုးစေမိပြီ။ ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ်။"
လီယုဖေးမှာ သူမမျက်နှာထက်၌ အပြုံးကိုထိန်းမထားနိုင်တော့ပါချေ။ သို့သော်လည်း ဒီကိုလာရတဲ့ရည်ရွယ်ချက်ကိုသတိရသွားတဲ့အတွက် သည်းခံလိုက်သည်။ သူမက နူးညံ့စွာဆို၏။
"ရပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရှောင်ဟုန်ကလည်း တို့အကြိုက်တွေကို သိမှမသိဘဲ။ ပြီးတော့ ဒီအပြင်အဆင်ကလည်း အရမ်းကြီးမဆိုးပါဘူး။"
နဉ်ရှုက စိတ်သက်သာရာရသွားသလိုမျိုး အပြုံးကြီးကြီးပြုံးလိုက်ကာ ရင်ထဲခံစားသွားရဟန်နဲ့ ရှေ့တိုးလာကာ လီယုဖေးရဲ့လက်တွေကိုကိုင်လိုက်သည်။
"သခင်မလေးယုဖေးက အရမ်းကောင်းတာပဲ!"
လီယုဖေးမှာ ကြမ်းတမ်းသောအထိအတွေ့၏လွှမ်းမိုးမှုကို ချက်ချင်းခံလိုက်ရသည်။ ထပ်ပြောရလျှင် တစ်ဖက်လူရဲ့လက်တွေက အဆီတွေပြန်ပြီး ချွေးတွေရွှဲနေသလိုပင်။ ဒီရောထွေးနေတဲ့ထိတွေ့ခံစားရမှုက သူမကို အန်ချင်လာစေသည်။
ဘုရားသခင်၊ သူက ဘယ်သူများလဲ? ဒီလိုလူမျိုးကို ချီရှန်းက ဘာလို့သူ့ဘေးနားထားထားရတာလဲ? အရမ်းရွံတာပဲ!
ချီရှန်းက လီယုဖေး၏ရုန်းကန်နေရမှုကို သိနေဟန်ဖြင့် သူမကိုနဉ်ရှုကိုင်ထားတာကနေ ကယ်တင်ရန် အလျင်စလိုလှုပ်ရှားလိုက်သည်။ လီယုဖေး အန်ချင်စိတ်ကိုမြိုသိပ်ရင်း သူမလက်ကို လက်ကိုင်ပဝါနဲ့ ခပ်မြန်မြန်ပင်သုတ်လိုက်သည်။
နဉ်ရှုက လီယုဖေးရဲ့ရွံရှာနေမှုကို သတိမထားမိဟန်နဲ့ ရူးကြောင်ကြောင်ပြုံးနေ၏။
"စားဖိုဆောင်ကိုသွားပြီး ညစာပြင်ခိုင်းလိုက်။ မင်း သူတို့ကိုပြောရုံပဲပြောရမှာ၊ ကူညီပေးဖို့မလိုဘူး။"
ချီရှန်းက နောက်ဆုံးစကားကို ဂုတစိုက်ပင်ထည့်ပြောလိုက်သည်။ နဉ်ရှုချက်ထားတာတွေက ဘယ်လောက်တောင်ဆိုးဝါးညံ့ဖျင်းလွန်းတယ်ဆိုတာ သူကြုံဖူးထားတာမို့ပင်။ အဆိပ်ကိုမြိုချနေရတဲ့အတိုင်းပဲ။
နဉ်ရှု ခပ်မြန်မြန်မေးလိုက်သည်။
"ဒီအစေခံ မကူညီသင့်ဘူးဆိုတာ သခင်လေးသေချာရဲ့လား? နောက်ဆုံးတော့ သခင်မလေးယုဖေးရောက်လာပြီ။ ဒီအစေခံက သခင်မလေးယုဖေးကို ကြိုဆိုဖို့ ဒီအစေခံရဲ့အကောင်းဆုံးဟင်းလျာတွေကို ချက်ပြုတ်ပေးချင်ပါတယ်။"
"မလိုဘူး!"
ချီရှန်း အလျင်စလိုပင်ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ပြန်ဖြေသံက အတော်လေးခက်ထန်သွားတာကို သတိထားမိသွားဟန်ဖြင့် လေသံကိုပျော့ကာပြောလာ၏။
"မလိုဘူး။ ယုဖေးက အခုလေးတင်ဒီကိုရောက်တာ။ သူမက ဒီလောက်အများကြီးစားချင်စိတ်ရှိမှာမဟုတ်ဘူး။"
ချီရှန်းပြောတာကိုကြားတဲ့အခါ လီယုဖေး မသိမသာမျက်မှောင်ကုတ်သွားသည်။ ချီရှန်းက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ? သူက သူမကို မကြိုဆိုဘူးလား?
ထို့နောက် လီယုဖေးက ပြောလာသည်။
"ဒီလောက်ထိဒုက္ခခံဖို့မလိုပါဘူးရှောင်ဟုန်။ စားဖိုဆောင်ကိုသွားပြီး ပုံမှန်အတိုင်း နည်းနည်းပဲပြင်ဆင်ခဲ့ပါ။ တို့ တကယ်အများကြီးမစားနိုင်ဘူး။"
နဉ်ရှုက 'အမ်း'ဟုဆိုကာ ထွက်ခွာသွား၏။ သူမထွက်သွားသည်နှင့် ချီရှန်းနဲ့လီယုဖေးတို့မှာ စိတ်သက်သာရာရသောသက်ပြင်းကိုယ်စီချလိုက်ကြသည်။ ဒီမိန်းမဆီကအနံ့က အရမ်းရွံဖို့ကောင်းတယ်။
လီယုဖေး သူမလက်ကိုင်ပဝါကို တစ်ချက်မျှခပ်မြန်မြန်နမ်းကြည့်လိုက်မိပြီးနောက် ပျို့တက်လာလုနီးပါးပင်။ ချီရှန်းက လီယုဖေးရဲ့လှုပ်ရှားမှုကို မမြင်ချင်ဟန်ဆောင်ကာ နွေးထွေးစွာမေးလေ၏။
"ဒီအခန်းကိုပြန်ပြင်ဆင်ဖို့ ကိုယ် တစ်ခြားတစ်ယောက်ကိုလွှတ်လိုက်မယ်။ ရှောင်ဟုန်က အခန်းကို ဒီလိုမျိုးပြင်ဆင်ထားမယ်လို့ ကိုယ်ဘယ်တုန်းကမှမတွေးမိဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့ရည်ရွယ်ချက်လေးက ကောင်းပါတယ်။ သူ့ကို အပြစ်မတင်ပါနဲ့။"
ချီရှန်းက လီယုဖေးကို နဉ်ရှုအပေါ် တကယ်ပင်အကောင်းမြင်စေချင်သည်။
....
Advertisement
Nevertheless, A Fantasy World
Aldieas, a world where five races exist in harmony namely, the Humans, Vasters, Serensis, Oreals, and the Alpsis. Before, this world was bathed in a gruesome bloodbath because of countless war between the races that created their own kingdoms. The lack of progress of the Era earned the disapproval of the God who created the world resulting in sending thirteen Demon Lords to dominate the world and erase any existing races. As the five races fell into despair, they summoned a hero as last resort to fight off the Demon Lords. The hero that was summoned, a lone man, has brought hope and salvation to everyone. Eventually, the hero defeated the Demon Lords but because of what he witnessed about this world, he himself becomes dismayed and chose isolation. Thousand of years has passed and the world has reached a new Era. Right then, the Hero decided to check on things. Author's Note: Do think that this is extremely similar to my other story settings. It's slightly r-15 but I guarantee that any explicit will be tone down. Further emphasis on the story genre will be updated soon.
8 150Decimation Mortism
17 year old high school kid Barry Allen has a brain that can't shut up. One day his mundane life gets turned around when the world as we know it ends and a new era begins. But in a very cosmic 'merge' or 'die' way. Inter dimensional energies leak causing a rift from which monsters, humans, mutants and the like emerge. Will Barry and his friends adapt to the new meta 'fight tooth and nail to survive'? or Will they succumb to the endless mysteries of the universe? Who is this Trevor guy we keep hearing about? About the Novel Decimation - end of world Mortism - is a concept, where understanding of life is better after experiencing death Fitting title for my story i suppose. I like having quirky titles for my chapters. They may sometimes have spoilers and twists, beware. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- About author: I am new to writing stuff in general. I will probably have lots of grammar mistakes since English is not my first language. I am writing as a hobby. I release atleast one chapter a week. I planned volume 1 to be about 60-70 pages in my google doc. Character inspiration from myself. I literally have a brain that does not shut up. I do enjoy a lot of novels here especially : savage divinity and paladian. The cover page is my own design. I am happy with it, but feel free to suggest/show something better. I will try to do an art of my characters, especially Trevor, so you guys can also see what I see. But that will take a while. In the meantime, keep reading!
8 80The Counterfeit Mage
On his first day at the Academy of Magical Arts, Evander discovers his innate magical power is practically nonexistent. As a silver lining, he also discovers he can do every type of magic, albeit extremely poorly. Determined to overcome this 'setback', and not wanting to bring shame on his family, he decides to fake it. Using alchemy, trickery, and his many magical arts, he convinces his peers he is, in fact, the greatest mage that ever was.
8 121Essentia Animus
Second Book of the Soul - Celesi Veil Trilogy When the living essence of three girls are put at risk, giving room for a second essence within themselves, even their hyper developed fantasy world might not be enough to contain their new found ambitions. Another story of another world, these three girls must adapt to their new essence, all while each is left to question if they are truly still even alive. While this story is a sequel of the previous story in the trillogy, it is also fully capable of standing alone in its own light, taking place in a distant corner of a Celese returning readers will be otherwise incapable of recognizing. However, the events of the story are a spoiler for the previous book, in case that matters to anyone. This story takes place over two centuries after the events of Vitae Memorandum, when Celese had developed into an advanced world, improved to a point that it is much like modern-day Earth while still using the gift instead of technology. The Aethyx languages are still present in this book, and even English still exists in the world after the events of the previous book, but are much less of a focus after the same closing events of the previous book. What is instead important is how the ending events of the previous book had resulted in the start of the Instrumentation Era, and exactly how the gift translates in a modern-day sense. While this book is still effectively a fantasy world of its own kind of magic, it isn’t the classical medieval scene that would be typical for such a story. The laws of science still do not exist in Celese, but that didn’t stop it from developing into something that looks similar enough. Earth itself still remains present on the other side of the veil, and its previous exposure continues to shape and advance Celese into the world it has become. This story contains scenes exibiting mania and similar dark themes, as it goes to great length to explore concepts of life and death. While the degree of such themes should not be considered to be as serious compared to matters such as actual horror, the psychological depth is still siginifcant enough to be potentially concerning for people sensitive to matters of this nature, such as any individuals with concerns questioning matters of suicide, mental harm, or a variety of emotional injuries. While none of these subjects actually occur in the story, readers who are currently troubled by such matters may find themselves considering old wounds if they are especially capable of empathy while reading, which could lead to furthered emotional or mental stress. Readers with a high capacity for empathy may find themselves troubled by concerns regarding any potential lack of mental/emotional control as well as considerations regarding the meaning of death. Readers who appreciate subtle dark themes in a story may instead find this to be an interesting twist of the same idea.
8 116End of My Boring Life
On Earth, a boy named Zed Jiyoui leads a typical teenage life, and of course, he is a Sophomore in High School. Like any other average 16-year-old, Zed wakes up early every day; goes to school, likes playing video games, and hangs out with friends. But he had always thought that he is just leading an average boring life, and that's how it will be for the rest of his life. Until one day when he was sleeping a mysterious light appears out of nowhere. What might that light be? Does this mysterious light represent a turning point in Zed's life for better or worse? or is it something else.
8 90The Fateful Uchiha
Jun cursed his luck from being reincarnated into the Uchiha clan. He would rather remain dead recalling the fate of the clan. But he was given a new life, and he refused to let it end prematurely. How can he prevent crucial events from happening? Itachi Uchiha will kill all Uchihas except for his little brother Sasuke. How can Jun stop the clan massacre to avoid his inevitable demise?
8 545