-ამმ, რატო მოგინდა, ახლა ეგ?-ვეკითხები.

-ოჰ, რავი ისე-ამბობს და იცინის.

-კაი-ვამბობ და სიარულს ვაგრძელებ.

-რა?-გავჩერდი და მას შევხედე.

-კაი-თქო-ვეუბნები.

-ააა მოდი, მაპატიე კაი ჩემი საქციელი-ამბობს-ხო მაპატიე?

-არვიცი-ვამბობ.

-ოო.

-პატიებას დამსახურებაც უნდა-ვამბობ.

-მართალი ხარ-ამბობს თეჰიონი და ჩემთან ერთად იწყებს სვლას.

-სად მოდიხარ?-ვეკითხები.

-სახლამდე მიგაცილებ-მეუბნება

-კაი-მხრებს ვიჩეჩ.

დიდი ხანი ასე ჩუმად დავდიოდით,მანამ სანამ თეჰიონმა ხმა არ ამოიღო.

-17 წლის ხარ ხო?

-კი 18 გავხვდები მალე-ვთქვი.

ისევ სიჩუმე ჩამოვარდა.

-შეყვარებული გყავს?-მეკითხება უცებ.

-არა.

-გყოლია ოდესმე?

-არა.

-ვაუ.

-რა იყო?-ვეკითხები.

-ასეთ გოგოს, როგორ არ გყოლია შეყვარებული?-მეკითხება.

-რავი-მხრებს ვიჩეჩ.

-ვინმე მოგწონს?

-არა.

-არა?-ეჭვის თვალით მიყურებს

-არა.

-აბაა მინ იუნგის, რატო უყურებდი ეგეთი თვალით დღეს?

-ამმ მინ იუნგი ჩემი ex-crushია.

-გასაგებიაა,ანუ შუგასნაირი ბიჭები მოგწონ?-მეკითხება.

-აჰამ.

-ანუ შუგასნაირად უნდა მოვიქცე...-ჩაიჩურჩულა.

-რა?-ვითომ ვერ გავიგე.

-ა-არაფერი.

-კაი-მხები ავიჩეჩე.

-ესეც ჩემი სახლი...კარგად-ვუთხარი და ისე წამოვედი, რომ არც კი დავლოდებივარ მის პასუხს.

რაღაც დიდად არ მომწონს ეს ბიჭი.

-დეე სახლში ვარრ-გავყვირე დედას.

-მოხვედი?შენი ვირი ტყუპისცალი სად არის?-მეკითხება.

-აბა მე რავიცი-მხრებს ვიჩეჩ.

-ოხხ ხვალ დაბადების დღე გაქვთ და როგორ არ შეეძლო ადრე მოსულიყო?

-უი, დღეს 6 მაისია?

-შენც არ გახსოვდა? მოსაკლავი ხარ-მეუბნება.

-ხვალ არ მივდივარ სკოლაში იეიი-ვამბობ.

-რა გიხარია-მიბღვერს.

-ხვალაც ისევ ისე უნდა მოვიქცეთ,როგორც ყოველთვის ხო-ვამბობ და წამში სახე სევდით მევსება.

-ხო...-დედასაც იგივე ემართება-ეჰჰ ნეტა ცოცხალი იყოს, ისიც ხომ თქვენ ერთად აღნიშნავდა დაბადების დღეს-ამბობს. მე მივდივარ და დედას ვეხუტები.

-მამა მოიტანს ხო პროდუქტებს?

-კი, დილიდან გავაგდე სახლიდან, რომ ყველაფერი ეყიდა-ამბობს სიცილით.

-მოიცაააა მამა ხო საყიდლებზეა? ხოდა ქუქიც მასთან ერთად იქნება, როგორც ყოველთვის-ვამბობ და თვალებს ვატრიალებ.

-ხოო ეგ სულ დამავიწყდა-ამბობს დედა.

-ისე ქუქი, როგორც ყოველთვის მარტო ცალკე გადაიხდის დაბადების დღეს ხო?-ამბობს დედა.

-ალბათ-ვამბობ.

-ელა....ელა მალე კარები გააღე-მოისმა ქუქის ხმა მეც მივვარდი კარებს.

-ო ღმერთო-ვამბობ სიცილით და ქუქის პარკებს ვართმევ. -დედა, მოდი მამას მოეხმარე-ვამბობ და პარკები სამზარეულოში შემაქვს.

-დედა მოგეხმარო?-ველითხები

-არა შენ აქ არ შემოხვიდე-ყვირის დედა(ასე ვარ მეც :დ სამზარეულოდან მაგდებენ ხოლმე:დ)

-ოო, რატოოო-ვწუწუნებ.

-ბოლოს, რომ აქ იყავი ჩემი საყვარელი და ძვირადღირებულებიანი თეფში გატეხე, ამიტო აქედან დამეკარგე-ყვირის, მე კი სიცილით უკან ვბრუნდები.

-აბა ძმაო, რას ვაკეთებთ ხვალ?-ვეკითხები ჩემ ძმას და მამას და ქუქის შუაში ვჯდები.

-ჰმ...არ ვიცი დაო, ვფიქრობ, როგორც ყოველთვის დილით იქ წავალთ, პიკნიკს მოვაწყობთ და მერე ქალაქში გავალთ მე და შენ გავერთობით, საღამოს კი კლუბში წავალთ-ამბობს ჩემი ძმა.

-მაცა, მაცა რა გამოვტოვე?-ამბობს მამა.

-რას გულისხმობ?-ერთდროულად ვამბობთ მე და ქუქი.

-დაბადების დღეს ორივე ცალკ-ცალკე იხდიდით და ახლა, რა გეტაკათ?-ამბობს,

-ალბათ მიხვდნენ ერთმანეთის ფასს-ყვირის სამზარეულოდან დედა.

-რა მოხა არ ვიცი, მაგრამ ბედნიერი ვარ, რომ ისევ თბილი ურთიერთობა გიბრუნდებათ-ამბობს მამა.

-ელა...ელა სად ხაარ-ყვირის ჩემი ძმა.

-ოთახში, რა იყო?-ვყვირი მეც.

-ემას საფლავზე წავიდეთ-მეუბნება.

-ახლა? ღამის 12 საათზე?

-კი, კი წავიდეთ გთხოოოვ.

-კარგი, წავიდეთ, მაგრამ ორი წუთი მაცადე, ჩავიცვა-ვეუბნები და კარადასთან მივდივარ.

-გარეთ ცივა, თბილათ ჩაიცვი-მეუბნება და ოთახიდან გადის, ოთახში კი გაკვირვებულს მტოვებს.

მალე მოვემზადე და ასე ჩავიცვი.

-აბა წავედით-ვეუბნები ჩემს ძმას და ორივე მანქანაში ვჯდებით.

-15 წუთი უკლია, მალე თორე დავაგვიანებთ-ამბობს ჩემი ძმა და მეც მანქანიდან გადმოვდივარ.

-მეშინია-ვეუბნები.

-რის?

-ეიი, ირგვლივ ათასი საფლავია, არ უნდა მეშინოდეს? თანაც ღამის 12 საათია-ვუბღვერ.

-მალეე რაა-თქვა და ხელი ჩამკიდა.

13-14 წუთი ვიარეთ.

-ჯეიქეი,ეს არ არის, ემას საფლავის გზა-ვეუბნები ჩემ ძმას.

-დამშვიდდი და გამომყევი-ამბობს ქუქი.

-კარგი-ვამბობ და სიარულს ვნაგრძავთ.

მალე, რაღაც გზაზე გადავუხვიეთ, სადაც ირგვლივ ბამბუკის ხეები იყო.

-გილოცააააავთ-ყვირილის ხმა მესმის და ირგვლივ ყველაფერი ნათდება, ხოლო გზაზე ბავშვები გადმოდიან და ერთ-ერთს ტორტი უჭირავს და ეს თეჰიონია.