《ɪɴᴇxᴘʟɪᴄᴀʙʟᴇ sᴇᴄʀᴇᴛ》ЗУРГАА: ӨНГӨРСӨН БА ИРЭЭДҮЙ

Advertisement

Жонгүг хэдий уйлахаа больсон ч тэдний дунд асар эвгүй байдал үүсэх нь тэр. Тэхёнд энэ бүхэн байдаг л нэг үзэгдэл бол Жонгүгийн хувьд тийм биш. Тэр танихгүй нэгний амнаас бананатай сүү уучихлаа шүү дээ?

" Уг нь би энэ үйлдлийг зөвхөн өөрийнхөө Жонгүгт л хийж өгдөг байсан юм. Гэхдээ чамайг уйлаад байсан болохоор яаж ч чадсангүй."

Тэхён аль болох тоохгүй мэт царайлахыг хичээх бол Жонгүг дахиад л шоконд орон хэсэг чимээгүй болох нь тэр. Тэгснээ гэнэт л чанга чанга инээгээд эхэлсэнд Тэхён үхтлээ цочих нь инээдтэй.

" Өөрийнхөө Жонгүг гэнэ шүү! Чи тэгээд уйлж байгаа хүн болгоныг барьж аваад үнсээд байдаг хэрэг үү?"

" Тийм утгаараа биш. Чи түүнтэй минь хэтэрхий адилхан болохоор л өөрийгөө удирдаж чадсангүй. Тэрнээс бол чамайг яасан ч үнсэхгүй. Учир нь би түүний уйлж байгааг харж чаддаггүй байсан юм. Одоо ч мөн адил. Харин одоо яагаад уйлаад байснаа тайлбарлахгүй юм уу?"

Тэр өөрөө ч юу болоод байгааг ойлгохгүй байгаа хэрнээ түүнд тайлбарлаж чадна гэж үү? Энэ бүхэн үнэхээр үнэн бол Жонгүг яах ёстой вэ? Магадгүй өөртэйгөө уулзаад тусламж хүсэх хэрэгтэй байх. Энэ бол ирээдүй тиймээс дахиад нэг Жонгүг байж л таараа.

" За тэгэхээр чиний тэр яриад байгаа Жонгүг хаана байна? Би түүнтэй уулзах хэрэгтэй байна."

" Миний яриад байгаа Жонгүг гэнэ ээ? Тэр яг одоо өөдөөс минь хараад сууж байна."

" Аль хаана байна?"

Жонгүг тэр даруйд өөрийгөө хайж эхлэх бөгөөд золтой л олчихсонгүй.

" Жон Жонгүг чи хаана байна!"

Сүүлдээ тэрээр шантарч эхлэх бөгөөд өөрийгөө хичнээн дуудсан ч ирээдүйн Жонгүг гэх нэгэн түүн дээр ирсэнгүй. Учир нь түүнд ирээдүй гэж байхгүй. Одоогийн Жонгүг зүгээр л түр зуурын түүнийг орлогч.

" Тэнэг хэвээрээ байх шив. Явцгаая би ажлаасаа хоцрох нь!"

" Би хамт явж болох юм уу? Үнэхээр болно гэж үү?"

Жонгүг нэгэнт цаг хугацааг алгасаад 2024 онд ирчихсэн юм бол түүнд очих газар байхгүй. Өмнө нь амьдарч байсан газраа очиж болох ч тэр олохгүй нь лавтай.

Advertisement

" Тэгэхээр сонс, би чамайг хаанаас гэнэт гарч ирчихээд уйлж унжаад намайг танихгүй мэт царайлаад байгааг мэдэхгүй ч, би чамайг ингээд орхиод явчихаж чадахгүй нь, бяцхан туулай минь?"

" Ингэхэд чи хэн юм? Би чамайг амьдралдаа анх удаа харж байна. Тийм байхад яагаад дотно юм шиг аашлаад, барьж авч үнсээд надад ингэж туслаад байгаа юм? Бас "хаана байна?"

Жонгүг машинд суусан цагаасаа эхлээд тасралтгүй үглэсээр байх бөгөөд олон утгагүй зүйл ярьж түүнийг хангалттай залхааж байлаа.

" Би хаана байна л гээд байх юм? Энд бүлтийгээд сууж байгаа биз дээ! Эсвэл сохор юм уу?"

" Тийм биш ээ! Дахиад нэг чиний яриад байгаа Жонгүг байх ёстой? Чи намайг гэнэт гараад ирсэн гээ биз дээ? Тэгвэл өмнөх Жонгүг яасан юм? Тэр хаана байна?"

Тэхён энэ асуултанд л хамгийн их хариулахыг хүсэхгүй байлаа. Түүний юу яриад байгааг төдийлөн сайн ойлгоогүй ч энэ тухайд лав биш.

" Сонин юм яриад байлгүй буу. Бид ирчихлээ?"

Тэхёны жаргалтай царай хормын дотор өөрчлөгдөж хүйтэн хэрцгий царайгаар солигдох нь тэр. Магадгүй энэ түүний өөр нэг төрх байх.

" Хөөх, чи үргэлж ийм байвал үнэхээр царайлаг харагддаг юм байна шд!"

" Намайг чи гэхээ боль. Орчин тойрноо мэдэрч амьдраач, би одоо ажил дээрээ байна, жаалаа?"

Жонгүгийн хүүхэд шиг зан илт гараад ирсэн байх бөгөөд хөөрхөн инээмсэглэсээр Тэхёныг даган өнөөх том компани руу орлоо.

    people are reading<ɪɴᴇxᴘʟɪᴄᴀʙʟᴇ sᴇᴄʀᴇᴛ>
      Close message
      Advertisement
      You may like
      You can access <East Tale> through any of the following apps you have installed
      5800Coins for Signup,580 Coins daily.
      Update the hottest novels in time! Subscribe to push to read! Accurate recommendation from massive library!
      2 Then Click【Add To Home Screen】
      1Click