စားသောက်ပြီးစီး၍ ဧည့်သည်များပြန်သွားချိန်တွင် ရဝိန် ကိဝီအနားသို့ တိုးကပ်သွားလိုက်သည်။ ရုတ်တရက်ဖြစ်သွားသော အခြေနေကိုလည်း မယုံနိုင်သေး။ ကိဝီက ချစ်တယ်တဲ့​။

" ကိဝီ ငါတို့အခုရည်စားဖြစ်ပြီးဟုတ် "

" ဆိုပါတော့ "

ဒီလောက်ရှင်းလင်းသော အဖြေပေးထားသည်ကိုလာပြန်မေးနေသေးသည့်ရဝိန်ကို မသိ​လေခြင်း ဟူသော အကြည်ဖြင့်ကြည်လိုက်သည်။

" ဒါဆို ဒီညအတူတူအိပ်ရအောင်၊ အပြင်မှာအိပ်ရတာ ခြင်ကိုက်တယ် "

" ရတယ်၊ ငါအခန်းထဲလာအိပ် "

ကိဝီသည် မထင်ထားသော အခွင့်ရေးပါပေးလာသည်ဖြစ်၍ ရဝိန်စိတ်ခုန်သွားရသည်။ (စိတ်ခုန်=crd အဝင်း) ရဝိန် စိတ်ပျော်စွာနှင့် ပေါင်းပင်များကို အားကြိုးမာန်တတ်ရှင်းလိုက်သည်။

သီချင်းလေးတကြော်ကြော်ဆို၍ မြက်နှုတ်နေ

သည့်ရဝိန်ကိုကြည်ပြီး ကိဝီပြုံးလျက် တိုးတိုးလေးစကားဆိုမိ၏။

" ရဝိန် မင်းသိလား၊ ငါက မင်းကိုချစ်ဖို့အတွက် မွေးဖွားလာတယ်ဆိုတာ၊ အတိတ်ဘဝက မေ မောင့်ကို လုံ့လောက်စွာ မချစ်ပေးနိုင်ခဲ့ဘူး၊ ဒါကြောင့် ဒီဘဝမှာတော့ မင်းကိုလုံ့လောက်သည်ထက်ပိုအောင် ငါချစ်ပေးပါမယ် "

သူဇာဝေ ကြေကွဲနေသည်။ မိမိ ship သည် cp မှာ ဖြစ်မလာနိုင်တော့ပေ။ ဒီနေ့မနက် ကိဝီခြံကို အလည်သွားကြရာတွင်လည်း သက်ပိုင်သည် သူ၏စိုးနောင်ကိုပါ လေသန့် ရှူရန်ဆိုသော အကြောင်းပြချက်ဖြင့် ခေါ်လာသည်။ စိုက်ပျိုးခြံရောက်လျှင်လည်း မထင်ထားသော ရည်းစားဟောင်းမင်းရဝိန်နှင့် ထပ်တွေ့​ရပြန်၏။ ထိုမှ

ကိဝီနှင့်မင်းရဝိန်တို့ ရည်းစားဖြစ်သွားသည်ကို သူဇာဝေမျက်ဝါးထင်ထင် မြင်ခဲ့ရသည်။

" အမယ်လေး ငါရဲ့ပထမဆုံး cp လေး ဟင့်၊ ပြီးတော့...ဟင့် သံယောဇဉ်လက်ကျန်ပိစိ ရှိနေသေးတဲ့ ရည်းစား​ဟောင်းပါ gay သွားတယ်။ အမယ်လေး...အမေရဲ့ "

သူဇာဝေ ကြည်နေသော ကိုရီယားကားမှ ဇာတ် ကောင်များသည်လည်း မပေါင်းဖက်ရဘဲ သေသွားကြပြန်၏။ ရှေ့မှ TV ကိုကြည်၍ သူဇာဝေ အပူပေါ် ရေနွေးထပ်လောင်း ခံလိုက်ရသည်ပမာ ပူဆွေးမှုအဆင့်မှာ level မြင့်တတ်သွားရလေသည်။

ရဝိန် ကျောက်စည်ထဲမှ အေးစက်စက်ရေကို

စတီးဖလားဖြင့်ခပ်ချိုးလိုက်လျှင် ညောင်းနေသောအကြောများသည် နေထိုင်ရနည်းနည်းကောင်းသွားပေသည်။

" နောက်ကျနေပြီး ရဝိန်၊ အကြာကြီးချိုးမနေနဲ့ ဖျားမယ်၊ ပြီးရင် ထမင်းလာစားတော့ "

ကိဝီသတိပေးသော်လည်း ရဝိန် ရေချိုးကောင်း ကောင်းနှင့်ချိုးလိုက်သည်မှာ အတန်ကြာသွား၍ ကိဝီ နောက်ထပ်သတိပေးလာ၏။

" ကြာနေပြီးနော် ရဝိန် "

" ပြီးပြီး "

ရဝိန်အဝတ်စားလဲခါမှ ရေချိုးစဥ်မအေးဘဲ ခုမှ အေးလာသည်ဟု ခံစားမိသည်။

" အင်္ကျီထူထူဝတ် "

ရဝိန်ကို သတိပေးရသည်။ ကိဝီခြံဘက်သည် တောင်တန်းများနှင့် အနည်းငယ်ပိုနီး၍ ပုံမှန်ထက် အအေးကဲတတ်သည်။

" ဘာဟင်းလဲ ကိဝီ "

" ဆိတ်သား "

" ဝါး... တကယ် "

ရဝိန် စိတ်မြန်စွာဖြင့် အရှေ့က ဟင်းပန်းကန်ကိုကြည်လိုက်လျှင် အသားနှင့်တူတာ ဘာမှမတွေ့။ ထပ်ကြည်လိုက်လျှင်လည်း ထမင်းဝိုင်းထက်၌

ငပိတစ်ခွက်၊ တို့စရာများနှင့် ကန်စွန်းရွက်ကြော် တစ်ပန်းကန်၊ ထမင်းနှစ်ပန်းကန်ကိုသာ တွေ့ရ သည်။

" ဘယ်မှာလဲ ဆိတ်သား "

" အဲမှာ မတွေ့ဘူးလား "

" မတွေ့ဘူး "

ရဝိန် ဒီကိုရောက်လာသည်နေ့ကစ၍ ဟင်းများ သည် ထပ်နေ၏။ ကန်စွန်းရွက် အချဥ်ဟင်း၊ ကန်စွန်းရွက်တို့စရာ၊ ကန်စွန်းရွက်ကြော်တို့ကိုသာ စားနေရသည်။ ကန်စွန်းရွက်ကြော်ကို အရွက်ပါကြော်ထားတာယူမလား။ အရိုးသက် သက်ထု၍ ပလိန်ကြော်ယူမလား။ ကိဝီသည် အမျိုးမျိုးကြော်ကျွေး၏။ ယခုညလည်း လက်

ဖြင့်ဆိတ်၍ကြော်ထားသော ဆိတ်သားဟင်းဖြင့်သာ ထမင်းစားရပြန်သည်။

နာရီအနည်းငယ်ကြာသော်...

...ဒေါက်ဒေါက်...

လိုက်ကာ​ဖြင့်သာကာထားသော ကိဝီအခန်းရှေ့ ၌ ခေါင်းအုံးလေးပိုက်၍ ရဝိန်ပါးစပ်မှ "ဒေါက် ဒေါက်" ဟု အသံပြုလိုက်သည်။

" ဝင်လာခဲ့လေ ရဝိန်"

ခေါင်းအုံးနှင့်စောင်ကိုပိုက်လျက် ဝင်လာ​သူကိုတွေ့လိုက်ချိန်၌ စိတ်ပူသွားရသည်။ မျက်လုံးများနီနေပြီး မျက်နှာလေးညှိုးငယ်နေ၏။ ကိဝီဘေး၌ ဝင်လှဲ့လာသည် ရဝိန်နဖူးကို လက်ဖြင့်အသာစမ်းကြည်လိုက်လျှင် နွေးနွေးလေးဖြစ်နေ သည်။ ထို့ကြောင့် အိပ်ခန်းမှပြန်ထွက်ပြီး ရဝိန်အတွက် အကိုက်ခဲပျောက်ဆေးကို ကြည်လိုက်လျှင်

ကုန်နေပြန်သည်။ ကိုယ်နွေးနေ၍

ရွှေသမင်ငန်းနိုင်ဆေးနှင့် ဓာတ်ပွင့်ဆေးကိုတစ်ထုတ်စီဖောက်၍ ရောလိုက်သည်။ ထို့နောက်

ရေတစ်ခွက်ယူလိုက်သည်။ ရဝိန် အပြင်ထွက်သွားသော ကိဝီကိုစောင့်နေချိန် စက္ကူလေးတစ်ခုနှင့် ရေယူ၍ပြန်ဝင်လာသည်ကိုတွေ့လိုက်သည်။

" ရဝိန် ထ၊ ဒါလေး သောက်လိုက် "

ရဝိန်လည်း ကိဝီသောက်ခိုင်းသော စက္ကူပေါ်မှ အမှုန်တို့ကို ရေနှင့်မျှောချလိုက်သည်။ ချမ်းစိမ့်

စိမ့်ဖြစ်​နေ၍ စောင်ခြုံပြီး ကိဝီဘေးဝင်ကွေးလိုက်သည်။ အိပ်နေပြီးဖြစ်သောရဝိန်ကို

စောင်လုံအောင်ထပ်ခြုံပေးလိုက်ပြီး ကိဝီလည်း မီးပိတ်၍ အိပ်လိုက်သည်။

" အဟင်း ဟင်း ဟင်း အင်း...အင်း...ဟင်း "

ကိဝီအိပ်နေချိန်မှနားထဲ ညီးညူးသံကြားလိုက်ရသည်။ အေးကအေး၍ ပြန်အိပ်နေစဥ် ပို၍ပီသလာသော ညီးညူးသံသည် နားထဲဝင်လာပြန် သည်။

" အဟင့်း... ဟင်းအေးတယ်...​အေးတယ်...အဟင်းဟင်း..."

ကိဝီအမြန်ထ၍ ရေဓာတ်ဘူးထဲမှရေတို့ကို ဇလုံးထဲသွန်ထည့်၍ ရေအေးနှင့်ရောလိုက်ပြီး အဝတ်ပိုင်းတစ်ခုယူလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ရဝိန်အနားပြန်သွားပြီး နဖူးပေါ် ရေဝတ်လေးတင်ပေးလိုက်သည်။ စောင်ကိုလည်း ​သေချာလုံအောင်ခြုံပေး လိုက်သည်။

"...အဟင်း...အေးတယ်...အေးတယ်မေ...ဟင်းဟင်း "

အဖျားတတ်နေသည် ရဝိန်ကိုကြည်ပြီး ကိဝီ စိတ်မကောင်းဖြစ်သည်။ ကိဝီသည် ရဝိန်အား ချစ်ပါ၏။ လိုနေချိန်၌ ပေါ်မလာသော၊ ရည်းစား များခဲ့သော၊ ရဝိန်ကိုပညာပြချင်၍သာ ​ မျက်နှာသာမပေးခြင်းဖြစ်သည်။ ရဝိန်သည်းခံနိုင်လိမ့်မည်ဟုလည်း ကိဝီမထင်ထား။ သို့သော် အလုပ် ကြမ်းမလုပ်ဖူးသောရဝိန်သည် တစ်လနီးပါးအ ဆူခံ၊ ပင်ပန်းခံ၍ နေခဲ့သည်။

"...အေးတယ်...မေအေးတယ်မောင့်...အေးတယ်...ဟင်းဟင်း..."

" မေရှိတယ်၊ အေးတုန်းလား "

ကိဝီ၏စောင်ကိုပါ ထပ်ခြုံပေးလိုက်ပြီး ပိုနွေးစေရန်အတွက် ရဝိန်အနားတိုးကပ်ဖက်၍ အိပ်လိုက်သည်။