《រឿង: ព្រោះនាង》ភាគ១: អ្នកបម្រើ!!!
Advertisement
ភាគ១: អ្នកបម្រើ!!!
រ៉ូឃី ដើរឱនៗចូលទៅក្នុងបន្ទប់វិញ នាងដោះអាវសម្លឹងមើលរបួសដែលត្រូវគេបាញ់នោះទាំងឈឺអួលណែនពេកក្រៃរួមទាំងស្លាកស្នាមធ្មេញដែលគេខាំនៅលើស្មាទៀតសោត ប៉ុណ្ណឹងគឺមិនទាន់នឹងគ្រប់គ្រាន់ឡើយ គឺរបួសបេះដូងដែលបន្សល់ទុកដោយស្នាដៃអប្រិយរបស់កំលោះម្នាក់នេះ។ ខ្លួនប្រាណនាងលែងសេសសល់ភាពស្អាតបរិសុទ្ធទៀតហើយ គេបំពានខ្ទេចខ្ទីតាំងតែពីថ្ងៃដំបូងដែលនាងធ្លាក់ខ្លួនជាកូនបំណុលរបស់គេមកម៉្លេះ ឪពុកម្តាយលាចាកលោកចោលនាង បន្សល់នូវបំណល់វន្តកគ្មានថ្ងៃនឹងសងគេអស់ នាងឈឺចិត្ត គិតខ្លីម្តងៗចង់តែសម្លាប់ខ្លួនប៉ុន្តែមិនអាចស្លាប់ព្រោះគេមិនដែលឲ្យនាងបានធ្វើឃាតខ្លួនឯងដោយជោគជ័យឡើយ។
ខណៈពេលនេះផងដែរ នាងក៏យកទឹកក្តៅឧណ្ហៗមកជូតលើស្នាមរបួស យំញ័រមាត់ប្រឹងទប់សំឡេងមិនឲ្យបានបន្លឺសំឡេងចេញដល់ខាងក្រៅ។
បន្ទាប់ពីរុំជូតរបួសរួចរាល់អស់ហើយ នាងក៏ចេញមកធ្វើការងារដូចសព្វដង គឺកំពុងចម្អិនម្ហូបសម្រាប់គេញ៉ាំបាយ បើមិនធ្វើត្រូវគេតាមរករឿងដល់ក្នុងបន្ទប់ទៀតមិនខានទេ ព្រោះមនុស្សគេចូលចិត្តតែដាក់បញ្ជា មិនគិតថាមនុស្សនោះកំពុងតែឈឺក្បែរស្លាប់ឡើយ។
"រ៉ូឃី ចៅហ្វាយហៅនាងឲ្យទៅចួបក្នុងពេលឥឡូវនេះ" មនុស្សជំនិតរបស់គេ ដើរមកឈរពីក្រោយនាង ប្រាប់មកកាន់នាងដូច្នេះ គ្រាន់តែឮថាគេហៅនាងសឹងតែគាំងបេះដូងទៅហើយ មិនដឹងថាមានរឿងអ្វីយកមករករឿងនាងឲ្យឈឺខ្លួនទៀតនោះទេ គេប្រសព្វរកនឹកឲ្យតែនាងគ្រាំទ្រូងពិតមែន។
"ចាស៎" នាងឆ្លើយតបរួចក៏ប្រញាប់ដើរចេញពីផ្ទះបាយ ឡើងទៅរកគេនៅក្នុងបន្ទប់ ប៉ុន្តែមុននឹងចូលទៅក៏មិនភ្លេចគោះទ្វារឲ្យគេបានដឹងជាមុនឡើយ ខ្លាចចោទនាងថាជាមនុស្សគ្មានសីលធម៌ទៀត។
"តុកៗ! ខ្ញុំចូលទៅបានទេ?"
" អឹម" សំឡេងគ្រហឹមក្នុងដើមកតបមកអ្នកនៅខាងក្រៅវិញ ទើបនាងហ៊ានលើកដៃរុញទ្វារចូល រ៉ូឃី ចូលដល់ក្នុងបន្ទប់គេហើយក៏កើតអារម្មណ៍តប់ប្រម៉ល់ឡើងមក មើលតែសភាពបន្ទប់ក៏ហត់ជំនួសគេដែរ ដែលខំប្រឹងពង្រាយរបស់របររាយប៉ាយពេញទាំងហ្នឹងតែម្តង។
"រៀបចំទៅ នៅឈរមើលស្អីទៀត" គេប្រាប់ដោយសម្តីស្មើៗ ទឹកមុខក៏ស្មើតាមនឹងដែរ រ៉ូឃីក៏ចាប់ផ្តើមប្រមូលរបស់របរដាក់តាមកន្លែងរបស់វា នឹងរបស់ដែលខូចនាងក៏រើសដាក់ក្នុងធុងសំរាម ដោយមានអារម្មណ៍ថាព្រឺៗឆ្អឹងខ្នងយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹងដែរ ដែលគេអង្គុយនៅលើសាឡុងសម្លឹងមើលមកនាងដូច្នេះ រស់ឬអត់ទេលោក។
"អូយ៎!" នាងស្រែកភ្លាត់សំឡេង ពេលត្រូវគេដើរមកជាន់ដៃរបស់នាងដែលកំពុងតែរៀបចំរបស់របរ ទឹកភ្នែកនាងហូរតក់ៗងើយមុខសម្លឹងមើលគេ ឆ្កួតទេអីទើបដើរមកជាន់ដៃនាងដូច្នេះ នេះជាមនុស្សមិនមែនជាសត្វល្អិតដែលជាន់ហើយក៏ងាប់នោះទេ។
"ស្រាតខោអាវហើយឡើងទៅលើគ្រែដេកលើកជើងឲ្យយើង" សម្តីបែបមុតប្រហារដល់ក្នុងទ្រូងស្ទើរធ្លាយបែក គេដកជើងចេញពីលើដៃនាង រួចក៏ដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹក ទុកពេលឲ្យនាងស្រាតខោអាវចាំគេមុន។ នាងយំខ្ទប់មាត់មិនហ៊ានបញ្ចេញសំឡេង ក្រោកឈរដោះសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនឯងចេញទាំងអស់ រួចក៏ឡើងទៅលើគ្រែដេកចាំគេ ដូចដែលគេបានប្រាប់ គេជាម្ចាស់ជីវិតរបស់នាង ជាអ្នកដែលអាចកំណត់បានថានាងត្រូវស្លាប់ឬក៏រស់នៅគឺស្ថិតនៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់គេតែម្នាក់គត់។
"ស្តាប់បង្គាប់ណាស់" គេចេញពីក្នុងបន្ទប់ទឹកមក ក៏ត្រូវញញឹមពេញចិត្តចំពោះរូបភាពដែលខ្លួនបានឃើញ គេដោះកន្សែងទម្លាក់ចុះរួចក៏ឡើងទៅលើគ្រែដែលមាននាងដេកចាំនោះ។
ពេលឡើងមកដល់ អ្វីដែលគេចាប់អារម្មណ៍នោះគឺ ទឹកមុខរបស់នាង ដែលដេកបែរមុខចេញពីគេមិនសម្លឹងមើលគេឲ្យចំឡើយ។
"បែរសម្លឹងមើលមុខយើង ហើយក៏ថើបយើង" រ៉ូឃីខាំបបូរមាត់បង្ហូរទឹកភ្នែក នាងក្រោកអង្គុយ ទល់មុខគេ ដោយសម្លឹងមើលមុខគេ ព្រមទាំងឱនទៅថើបបបូរមាត់គេ រួចក៏បង្អូសមកថើបដើមកម្តង បន្ទាប់មកក៏ឡើងអង្គុយច្រកកៀវពីលើគេ នឹងទាញរបស់នៅចន្លោះភ្លៅគេមកស៊កចូលក្នុងខ្លួនរបស់នាងស្បេតៗ។
"យើងចូលចិត្តពេលនាងស្តាប់បង្គាប់ខ្លាំងណាស់" ថេយ៉ុង វែកសក់នាងទៅសៀតនឹងគុម្ពត្រចៀក ដោយថើបថ្ពាល់នាងមួយខ្សឺត រួចក៏ចាប់នាងអុកពីលើរបស់ខ្លួនខ្លាំងៗ រ៉ូឃី ថ្ងូរទាំងទឹកភ្នែកឈឺផ្សាមិនមែនជាក្តីសុខ មិនមែនជារឿងដែលនាងចង់បានឡើយ នាងមិនដែលចង់ធ្វើអ៊ីចឹងទេ មិនចង់ត្រូវគេចាប់បង្ខំ រឹតតែមិនចង់នៅជាមួយគេ។
•••
នាពេលយប់ឡើង ក៏មានអ្នកមកលេងផ្ទះ ដោយអ្នកមកនោះគឺជាមនុស្សស្រី រ៉ូឃី លើកទឹកយកមកឲ្យពួកគេ ដោយនាងមិនហ៊ានសម្លឹងចំនរណាម្នាក់ឡើយ ដាក់ទឹកដល់លើតុរួច ក៏ចង់ទៅវិញ ប៉ុន្តែស្រីដែលមកលេងនោះបែរជាចាប់ផ្ងើយចង្កានាងបង្វិលឆ្វេងស្តាំៗ។
"មុខមាត់នាងស្អាតបាត ស្លៀកពាក់ក៏ជាសម្លៀកបំពាក់ថ្លៃៗ តែហេតុអីក៏មកធ្វើជាអ្នកបម្រើនៅផ្ទះលោកទៅវិញ?" នាងបែរមកសម្លឹងមុខថេយ៉ុងវិញ ដោយចង់ឲ្យគេបញ្ជាក់ប្រាប់នាង ថាស្រីម្នាក់នេះមិនមែនត្រឹមតែជាអ្នកបម្រើទេមែនទេ បើតាមវិភាគសម្លឹងមើលក្រសែភ្នែកដែលគេសម្លឹងនាងដូចមិនមែនទុកជាអ្នកបម្រើឲ្យតែធ្វើកិច្ចការផ្ទះតែម្យ៉ាងឡើយ។
"ហើយគ្រាន់តែធ្វើជាអ្នកបម្រើចាំបាច់មើលលើមុខមាត់ដែរឬ? ដឹងត្រឹមតែថានាងជាកញ្ជះរបស់ខ្ញុំអស់មួយជីវិតទៅគឺបានហើយ" រ៉ូឃី រលីងរលោងទេកភ្នែកសម្លឹងមើលមុខគេ ដោយគេក៏ទាញស្រីម្នាក់ផ្សេងទៅឲ្យអង្គុយលើភ្លៅរួចក៏ថើបថ្ពាល់ស្រីម្នាក់នោះឌឺនាងទៀត។
"បើអស់កិច្ចការអីហើយ ខ្ញុំសុំលាសិនហើយ" នាងក្រោកឈរបម្រុងដើរចេញពីពួកគេ ចង់ឲ្យពួកគេធ្វើអ្វីក៏ធ្វើចុះ នាងមិនចង់នៅជាឆ្អឹងទទឹងកអ្នកណានោះទេ នាងក៏ចេះឈឺចាប់ជាមួយទង្វើរនឹងសម្តីរបស់គេដូចគ្នា។
"ប្រញាប់ទៅងាប់ឯណា?បើយើងនៅអង្គុយទីនេះនៅឡើយ ឬនាងចង់ហាច់ទៅរកកូនចៅរបស់យើងឲ្យចាប់អុកមែនទេ?" គេស្ទុះមកចាប់កដៃនាង ខាំមាត់មួម៉ៅដែលនាងចង់ដើរចេញពីកន្លែងគេ នាងក៏គ្រវីក្បាលសម្លឹងគេ ទាំងហូរទឹកភ្នែករហេមរហាមឈឺណែនទ្រូងត្រូវគេដៀលមិនលស់ម៉ោងសោះ។
"ខ្ញុំមិនសូវស្រួលខ្លួនសុំទៅសម្រាក លោកកុំរករឿងអីបានទេ?"
"រករឿង?យើងរករឿងនាងមែនទេ?" គេស្រាប់តែផ្ទុះកំហឹង គ្រាន់តែនាងនិយាយថាគេរករឿងនាង
ក៏ខឹងច្រឡោតតោតតូងរុញនាងទៅលើតុមួយទំហឹង រួចក៏ទាញខោលីអូរបស់នាងបោះមកលើការ៉ូ ដោយឱនថើបនាងខ្លាំងៗ។ អ្នកដែលមកលេងគេក៏ភ្ញាក់ផ្អើលនឹងទង្វើររបស់គេដូចគ្នា ហេតុអ្វីក៏គេធ្វើដូច្នេះទាំងដែលនាងក៏នៅទីនេះដូចគ្នា។
"ថេយ៉ុង លោកធ្វើអី?ឆ្កួតហើយមែនទេ ដែលទៅរំលោភអ្នកបម្រើដូច្នេះ?"
"នាំស្រីម្នាក់នេះចេញ!ឲ្យឆាប់ឡើង" គេស្រែកគំហក ឲ្យមនុស្សរបស់ខ្លួនចាប់អ្នកដែលមកលេងខ្លួនចេញទៅក្រៅ នេះក៏រឹតតែហួសចិត្តកើនជាអន្តនពិតមែនហើយ។
"អ្ហឹកៗ! លែងខ្ញុំ...ផាច់!"
"ស្ងាត់មាត់នាងកញ្ជះ" គេទះនាងមួយកំផ្លៀង រួចក៏ទាញសម្រាតសម្លៀកបំពាក់នាងចេញទាំងអស់មិនខ្វល់ឡើងថានៅត្រង់កន្លែងណាក៏គេអាចធ្វើរឿងនេះទៅរួចដែរ មនុស្សរបស់គេឃើញចៅហ្វាយធ្វើរឿងបែបនេះក៏នាំគ្នាចេញទៅមុខផ្ទះទាំងអស់មិនចង់ខូចភ្នែកឡើយ ឃើញរឿងបែបនេះអី។
"អ្អាស៎!សឺត!"
Advertisement
- In Serial474 Chapters
Earth’s Greatest Magus
What if Magic has always existed ever since the beginning of the Earth we are living on, but history has been written in order to hide these facts.
8 303 - In Serial18 Chapters
Tamashī Tensei
Warning: Very detailed novel - read prologue for a taster. A single hypothesis was all it took to initiate a triad of young geniuses to try their hand on a theory of magic. But be it as they try to peer into the preternatural abyss of this unknown world, a satellite plummets from the exosphere – their lives come to a sudden end. In death, they reincarnate into a macrocosm abundant with magic, living their lives oblivious of their past. That is, until the age of 8 when they regain their memories as a wakeup call to reality. Upon cognizance, they reach out in search of their dear ones from Earth while unravelling the mysteries of the universe. All genres: Action, Fantasy, Sci-fi, Psychological, Tragedy, Romance, Adventure, Mystery, Comedy(because RR is RR, lol)
8 196 - In Serial13 Chapters
A Mildly Odd Reality Breaker
Omar receives an unexpected visitor who comes baring a gift—a "registration ticket"—in the form of a small metal card. The ticket is itself an offer to participate in the game, "Reality Break." Accepting this offer means that Omar will be able to perceive the true nature of reality where there is not one, but two dimensions of time, and in this second dimension history changes (and somewhat "frequently"). Along with this, he will also gain access to the "chronopause"; another reality that is not so much parallel to our own as it is perpendicular, which acts as both a place and the natural boundary between non-sequential points on the timeline. Using the chronopause, Omar will become a chrononaut with the ability to travel through time, and as a player, he will be given a cybernetic interface and his own portable extradimensional storage space. It's a strange conversation, but due to Omar's dismally short attention span, he only consciously hears that last bit about the portable pocket space, and that's only after the physics-defying void is opened in his living room and literally waved in front of his face. Reality is certainly stranger than most people realize, but then again, so is Omar. Thankfully, he responds well to shiny things, and for better or for worse, his chronic inattentiveness is the least of his psychological issues. Omar also has a mild form of "Oppositional Defiant Disorder" which presents itself as an occasional, arbitrary need to disobey others (especially authority figures). However, his oddest psychological issue by far is his "abnormally hyperactive" subconscious mind. Outwardly and consciously, Omar is a lazy, apathetic man-child prone to mildly asinine behavior. Subconsciously, he's some sort of genius capable of extraordinary feats of cognition. Most of the time, Omar is a (technically) functioning adult, but in order to live as such, he must rely entirely upon unusual abilities he's completely unaware of, despite the fact that he uses them regularly. Up until now, his life had merely been ridiculous, but now it was also a game. Note: The narrative style is that of a reliable narrator with a "3rd-person sarcastic" POV. This story takes place in the Reality Breakers/Chronopause universe.
8 142 - In Serial11 Chapters
Bloodline
In a world where the blood you carry through your veins is what separates you from the rest. A world that bows before strength and disdains those who are weak.A world where your Bloodline is the source to your rise or down fall the difference between devouring those above you and being devoured by those around you. Read the tale of Raegan Redding and his forgotten Clan as they once again appear in this world forgotten by society itself.
8 68 - In Serial65 Chapters
The Faction Contributor [Sci-Fi LitRPG]
While casually studying for his upcoming university exam, Aven suddenly felt the world around him start warping. It started with flashes of light appearing from nowhere, quickly escalating into his whole world becoming an absolute mess of flickering pixels and chaotic color flows, as if reality had become a malfunctioning glitched screen. What he could recognize as numbers, letters, and strange symbols flew everywhere around him, obviously trying to form a coherent whole to be displayed before his eyes, but such attempts kept failing, again and again. Before he could even start thinking about how both mesmerizing and absurd this spectacle was, however, it all stopped, as suddenly as it had begun. Accompanying the end of this unique show, 2 things happened. First, knowledge had spontaneously appeared in his mind and he could perfectly understand it, as if it had always been there, just inaccessible. Second, a weird simultaneously hot and cold energy had made its apparition inside his body completely unannounced. Aven had just simply and purely awakened his innate ability and the energy potential of his cells, joining the world of the supers, a minority that had always controlled and protected the world since ancient times, by becoming one of them. *** Do you have a sci-fi itch to scratch? Maybe that story can help~ It’s not a comic story that doesn’t take itself seriously. It’s also not a grimdark story, going to the depth of making sure the environment is the worst one ever. It’s just a serious story, a rational one, one you can comfortably dive into, written by a guy who already got some writing experience by having seriously written more than 2 000 pages of another serious story prior to starting this one. Enjoy *** Update: 3 chapters every week (Friday, Saturday, Sunday) Chapters: Around 3 000 words each.
8 310 - In Serial13 Chapters
A Place Called Perfect
8 135
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
