《Call me teacher. Completed》19. Тогооч хүргэн
Advertisement
Ширээний хойно их эвгүй уур амьсгал мэдрэгдэнэ. Кёнсү Хэсоны хажууд биеэ барин суух бол тэр хоёрын өөдөөс Хэсоны ээж ихэд чухалчилан харна. Ээждээ ихэд эвгүй байдалтай баригдсан учир Хэсон бараг газар шагайх нь холгүй байх аж.
"Та хоёр үерхдэг юм уу?" ялаа ниссэн ч сонсогдохоор анир чимээгүйг эвдэн Ий хатагтай тэднээс ийнхүү асуулаа. Ийм асуулт асууна гэдгийг мэдсээр байж тэд хоёул Ий хатагтайн зүг зэрэг гайхан харна.
Хэсон сандарсандаа гараа сэгчих бол Ду Кёнсү хүнгэнэсэн хоолойгоор "Тиймээ бид үерхдэг" гэж чангаар хэлэв. Ий хатагтай чухал царайлан хөмсгөө зангидах бол Хэсон ээжийнхээ хэлэх үгийг тааж ядан тавгүйтэн сууна.
Энэ байдлыг ажигласан Кёнсү ширээн доор байх Хэсоны гараас атгаад зүгээрдээ гэх шиг өөдөөс нь зөөлхөн инээмсэглэнэ. Энэ үйлдэл нь Хэсонд үгээр хэлэмгүй тийм их тайтгарлыг авч ирэх аж.
"Та юу ч гэж хэлсэн би Кёнсүгээс салахгүй" Хэсон хоолойгоо засан ийн хэлэхэд Ий хатагтай битгий хэл Кёнсү ч гайхширсан байх харагдана. "Охин минь чи намайг юу гэж хэлэхийг мэдэхгүй байж яагаад ийм яаруу загнаж байгаагаа хэлээч?" Ий хатагтай охиныхоо зоригтой занг ихэд таашаах ба жуумалзсаар ийн асуув.
"Та хэрвээ багшийг өсвөр насны охин уруу татсан гэж гүтгэх гэж байгаа бол энэ бүхэн миний буруу байсан юм. Тэр надаас зайгаа барих гэж үнэхээр хичээсэн. Бас би түүнд хайртай гэдэгтээ итгэлтэй байгаа болохоор та ойлгооч дээ." Хэсон ээжээсээ айхгүйгээр цурам ч үгүй ийн хэлж орхив.
Харин Ий хатагтай Кёнсүрүү хараад "Чи харин ямар байр суурьтай байдаг юм?" гээд хариултыг нь хүлээх аж.
"Энэ харилцаанд нэг нь бурууг үүрэх ёстой биш. Хэрвээ та бидний эсрэг байр суурьтай байгаа бол энэ бүхэн миний буруу. Би түүнийг эцсээ хүртэл эсэргүүцэх ёстой байсан юм. Гэхдээ би түнд хайртай байхад яаж энэ бүхнийг эсэргүүцэх юм бэ? Та үнэхээр бодоод үзээч." Кёнсү гуйх мэт өнгө аясаар ийн хэллээ.
Тэдний хариулт Ий хатагтайн нүүрэнд инээмсэглэл тодруулах аж. "Та хоёр намайг муу хүн болгоод байна. Би хүүхдийнхээ хэт хувийн асуудалд хошуу дүрдэг ээж биш. Үнэхээр нэг нэгэндээ хайртай бол би яаж та хоёрыг эсэргүүцэх билээ. Насны зөрүүтэй хос аз жаргалтай амьдарч байхыг би зөндөө л харсан. Харин та хоёр минь энийг сул тал биш нэгнийхээ давуу тал болгон ашиглаж нэгнийхээ дутууг нөхөж амьдрах хэрэгтэй.
Advertisement
Миний охин нас бага, амьдрал ойлгохгүй чамайг жаахан зовоох л байх. Гэхдээ чи тийм үед нь түүнээс ах гэдэг талаа ашиглаж түүнийг ухаан суутал нь тэвчих хэрэгтэй. Охины минь сул талыг засаж сургуулийг нь төгстөл дэмжээд өгөөсэй л гэж чамаас тусгайлан гуйх байна.
Би муу ээж болохоор охиноо бага байхаас нь л ганцаардуулсан. Тийм болохоор хүнтэй яаж харьцахаа мэдэхгүй болохоор чи сайн ойлгоорой"
Ий хатагтай тэдний зүг инээмсэглэн ийн хэлчхээд "Хоолоо идэцгээе" гээд түрүүхэн Кёнсүгийн хийсэн амтат хоолноос амсав. Ий хатагтай улам жаргалтай инээх аж.
"Охин минь ч үнэхээр жаргах бололтой шүү. Тогооч хүргэнтэй болчихсон уу би?" тэр хоолноос амсаад ийн хэлэх үед Кёнсү ичингүйрнэ. Хэсоны дотор ямар нэг юм буглаад байсан бол гараад явчхав уу гэх шиг үнэхээр тайван мэдрэмжийг мэдрэх ба яагаад ээжийгээ үзэн яддаг байснаа гайхах шиг болоод ээжийгээ хайрласан харцаар харна.
Өдрийн хоол үнэхээр аз жаргалтай өнгөрлөө. Ээжид ажил гараад явсан болохоор бид хоёр миний өрөөнд хамтдаа хэвтэнэ. Бид дээшээ харж хэсэг хэвтсэний дараа би түүнрүү харж хэвтээд "Түрүүн ээж орж ирэхэд сандарсан уу?" гэж асуух бол тэр ч бас өөдөөс минь харж хэвтээд "Үнэхээр их" гээд инээдтай царай гаргана.
Би түүний царайны хувирлыг харж инээд алдчхаад хацрыг нь зөөлхөн илээд "Ээжийг ингэж хүлээж авна гэж би огтхон ч бодоогүй" гэхэд тэр зүгээр л толгой дохино.
Бид нэг нэгэнрүү харсаар хэвтэх ба нэгнээ зөөлхөн тэврэнэ. Исгэрэх цасан шуурганаас биднийг хамгаалах байшин, намайг хамгаалах дулаахан энгэр. Энэ бүхэн л надад хангалттай.
____
анх бүр цалгисан их хүслээр бичдэг байжээ. Одоо бүр юу бичихээ мэдэхгүй байгаа болохоор жаахан бухимдалтай л байна😅 Одоо удахгүй дууснаа.
Гэснээс Fifty Shades Of Wang гээд шинэ сторигоо уншаарай🌫
Advertisement
Headcase
Everywhere there are superheroes and supervillains, but Adrian is just a ghost. His power allows him to go anywhere unnoticed, and he hasn't wanted to be noticed at all. Until today, this telepath could barely remember his own name, let alone what his purpose in life was. But no one can ignore their destiny forever. Adrian needed a wakeup call to come back to the world, and it came in the form of an unstoppable rampaging super. He must keep his feet on the ground now if he wants to survive and become the strongest sane hero left standing - and save the city he loves. Author's Note: This will be my fourth original novel here on Royal Road so you can have confidence in my completion rate. My last book 'Creep' received both extreme praise and criticism which I have taken to heart. My intent here is to redouble all the best elements of my writing. I hope you enjoy! UPDATING MULTIPLE TIMES WEEKLY
8 382The Digital Dungon
Hiatus for September. A new dungeon has awoken in the lands of Meknamor. Adventures far and wide will travel to it for riches and fame. To be the first to fight its bosses and discover any loot only it would contain. What they won't expect is that the monsters inside are more intelligent than usual, for they are Digital Monster of the Digitial world. Welcome to the Digital Dungeon. I don't own Digimon or anything affiliated to it. I don't own the cover, that is from Digimon Next manga.
8 60Dream Theater
Long casted shadows danced in the background, as a man squibbled and jotted words on yellow papers. A mere novelty, remnant and ghost that was left to age away along with the forgotten theater, a man grasped for inspiration to salvage what was left of his soul. Abandoned in the squalid room, Pxan was left hauntedly in the furthest corners of insanity that bubbled in his mind. No one would listen to his plight, denouncing him and claiming his mind was not right. Even though the world left him with nothing, turning their backs to him, he knew the books would never betray him in the same fashion. Faceless pages and books yet to be read ogled puppy eyes, ready to be penned by the madman. “Pxan! Pxan! Over here! To me!” Clamored the unpublished manuscripts. Pxan’s fingers quivered nervously, thoughts of failure flooded his mind. Wanting to surrender to the pressure. “No!” He cried. “I’ve had enough of writing.” Books with eyes all stared at him, begging for the tales to be written. Their pleaful eyes were all that Pxan needed to be moved to writing again. The man sighed and raised his pen again, stroking the first letters of inspiration that bore fruit from his mind. A maddening tale of a policeman, cultists and a violent revenge… -Currently on Hiatus while writing the second volume.The first volume is up. I will take a few days to rewrite a few chapters. Afterwards, updates will proceed as usual.Current rewrite progress 17/59 chapters rewrited. This is my first real novel, any kind of criticism or feedback is appreciated. I am looking for an editor, if someone wants to help me avoid typos please contact me. The cover is a detail of Faust in His Study by Ary Scheffer, c. 1831, watercolor and gouache on paper.
8 164The Prank Caller Is An Idol!? ⚊ Enhypen Sunoo Text AU [ #2 ]
In which a college student accidentally leaves her number on a sticky note in an ice cream shop and an idol decides to prank call her after being dared by their maknae.
8 160Silent Poetry
(#1 in metaphor)At late nights, I could see those choked words rushing out of my throat-shouting their presence in the ink of the broken pen. They are awake to be in my heart and on this paper. In the soft yellow light of the lamp, I'm weaving them again, breaking the captivity of time. Oh, I'm still writing.
8 192A MHA Sleepover
The young students of UA High are going to have a sleepover, a mix of some students from Class 1A, 1B, and Hitoshi Shinsou. This happens to be their first sleepover/ slumber party together yet! Little do they know, this sleepover would give rise to some... interesting situations...Hi! My second book so like...Yea whatever lets get on with it!Ships:Tododeku, Kiribaku, Ochatsu, Shinkami, Momojirou, Minasero, and some side ships!None of the characters belong to me, and belong to Kohei Horikoshi, the creator of My Hero Academia. The art in this book also doesn't belong to me, but to the respective artists. However, the story is completely mine, and I have all rights to it.
8 161