《Dark Moon /✔️/》13. Өөр арга үгүй
Advertisement
Мирэ. Миний сахиусан тэнгэр, хамгийн үзэсгэлэнт оршихуй. Пак Сонхүнийг өөртөө татаж дөнгөсөн тэр намайг ч бас татаж орхисон юм.
Би төрөхдөө л хүн чоно байсан. Зарим найзууд маань олдмол байсан бол би бүр багаасаа л. Тийм болохоор илүү буурь суурьтай, тайван болсон биз.
Хүн байх үеийн бие, чоно байх үеийн үслэг биеэ яаж удирдаж, яаж ашиглахыг сайн мэдэх учраас. Төрөхдөө хүн чоно байна гэдэг их ховор тохиолдол. Бүр зөвшөөрөгдөөгүй байх ч магадлалтай.
Хачин нь ээж маань хүн чоно байсан юм. Аав минь энгийн хүн. Хүн чононууд үр удмаа тээж төрүүлдэггүй болохоор ээж намайг тээх гэж их л зовсон юм гэсэн. Тэгээд л би төрөв үү үгүй юу тэнгэрт хальсан. Ээж зөрсөөр байгаад энэ дэлхийд мах цусны тасархайгаа үлдээнэ гэж зүтгэсэн юм билээ л дээ. Аав хэдий энгийн хүн ч гэлээ хүн чоно эмэгтэйг хайрлаж байсан бас хайртай эмэгтэйг нь үгүй хийж гарч ирсэн болохоор намайн үзэхийг хүсээгүй юм гэдэг.
Төрсөн эцэг эхийн хайрыг мэдрээгүй би Мирэгээс хайр хүсэх ч түүний хайр, бүтэн оршихуй, сэтгэл зүрх нь тэр чигтээ Сонхүн дээр төвлөрөх нь гаслантай.
Ингээд л би Тритсид өсч торнин, өргөмөл аав дээрээ том болсон юм. Мэдээж түүхэнд ийм жаахан хэрнээ хүн чоно байх нь ховор болохоор намайг энд тэнд хүмүүсийн нүдэн дээр хувирч баригдчих вий гэсэндээ биеэ удирдаж суртал харшид хорьсон. Бусдууд гадуур сэлгүүцэж байхад би л хэт их дүрэм журамд баригдан харш дотор сууна.
Багаас минь суулгасан маш том нэг үзэл бий. Тэр бол цус сорогчдыг үзэн ядах. Аав маань сайн хүн ч гэлээ цус сорогчдыг чин сэтгэлээсээ үзэн яддаг юм. Цус сорогчид түүний эхнэрийг тасар татсан болохоор байх.
Би ч бас хэрвээ цус сорогчид байгаагүй бол өргөмөл ч гэсэн ээжтэй байх байсан гэх бодолдоо автан дургүй хүрч эхлэлээ. Өргөмөл аав маань хүн чонын удирдагч Дани байв.
Ердөө ийм л байсан миний амьдралд Мирэ гарч ирээд цус сорогчдыг үзэн ядах шалтгаан, дургүйг минь улам ихэсгэсэн юм. Пак Сонхүн байгаагүй бол Мирэ надтай байж болох байсан учраас.
Advertisement
Мирэ миний, манай овгийн мөнхийн дайсангууд болох цус сорогчид тэр тусмаа Пак Сонхүнийг амиа золиослон хайрласанд нь гомдсонг минь яана.
Түүнийг бодох болгонд Пак Сонхүн дагалдаж бодолд ирэх юм. Анх Тритсигийн удирдагчаас Сонхүний анхаарлыг татаж байгаа охин бийг мэдээд зовоох сайхан шалтаг гарлаа гэж бодсон ч
өөрөө дурлачихна чинээ санаагүй ээ.
Ийн бодохуй цаг дор түүнийг анх харж байсан минь санаанд оров. Бороотой тэр өдрийн үдэш. Хичээлээ тарчихаад гэр лүүгээ яарсаар гүйж ирж билээ. Би тэгэхэд жаахан айлгана гэж төлөвлөсөн байсан ч гоо үзэсгэлэнгийнх нь өмнө сөхөрчихсөн юм.
Шүхрээ мартаж гарсанаас үүдэн шалба норсон тэр үсээ хойш нь шидсээр борооноос зугтан гүйж харагдана. Бага зэрэг чийгнээс болж урд талын жижиг үснүүд нь долгионтож хөвсийгөөд үнэхээр зохиж байлаа.
Угийн цагаан царайтай дээр хүрэн бор долгионтой үс нь туйлын үзэсгэлэнтэй. Дээрээс нь давхраатай алаг нүд нь. Тийм гүн бор нүд анх удаа л харж байсан шиг санагдаж байна.
Түүний гоо үзэсгэлэнг өдөр бүр харна гэвэл юу ч хийхэд бэлэн мэт. Цэцгээр төсөөлвөл тэр минь час улаан сарнай. Үзэсгэлэнтэй хэдий ч өргөстэй. Надад өргөсөө хэзээ ч хумьж байгаагүй. Гэхдээ би гараасаа цус урсгаад ч болов алдахгүйгээр атгах болно.
Гараа толгойн дээрээ тавьсаар миний хажуугаар зөрөх тэр мөчид бид эгц харц тулгарсан. Зүрхээ тогтоож дийлэлгүй сул тавих шиг хүчтэй цохилж эхлэхэд би өөртөө болохгүйг нь санан шивнэж билээ.
Тэр учралаас хойш түүнд улам шунаж ангид нь хүртэл шилжиж очиход тэр анх удаа миний нүдэн дээр инээмсэглэсэн юм. Со Мирэ. Ирээдүй гэдэг утгатай тэр нэр нь хүртэл хөөрхөн.
Өөрийн үүргээ умартахгүйн тулд сэтгэлээ хатамжлаад гол зорилгодоо төвлөрөх гэж хэсэг нилээн түүнийгээ айлгав. Гэвч эцэст нь тархи ялагдан биеийн мухарт хүлүүлж хэвтээд, зүрх минь биеэ удирдаж байлаа.
Сонхүнаас аль болох холдуулах гэж үзэн, байнга цуг байхыг хүссэн ч Тритсигийн удирдагч намайг дурлачихна гээд ойртуулахгүй. Гэвч аль хэдийн энэ зүрх минь түүний төлөө цохилж байхад би яах билээ.
Advertisement
Тэгсээр бид дотносож, ганцаараа амьдардаг түүнд хань болох гэж үргэлж л зайрмаг барьсаар очно. Надаас байнга л Сонхүнийг асууна. Тэр бүү хэл надтай цуг байсан хэрнээ ч Сонхүнийг нэг л залгахад уулзахаар яваад өгнө.
Энгийн үе шигээ л хамт зайрмаг идэн сууж байхад Мирэ Сонхүнд ямар их санаа зовж байгаагаа, хэд хоног сураггүй болчихсон байгаагаа надад ярьж гарав. Энэ яриа нь сүүлдээ надад хэцүү санагддаг боллоо.
"Мирэ надтай байхдаа Сонхүнийг ярихгүй байж болохгүй юу, их эвгүй-"
Үгийг минь дуусгалгүй тэр утсаа ширтсээр год хийн бослоо. Тэгсэнээ над руу хараад
"Сонхүн зурвасыг маань харчихаж. Баяртай Асахи дараа уулзая." гэсээр гүйн одсон юм.
Тэр шөнө Сонхүн Мирэгийнд хоносон тухай мэдээд юу юунаас ч илүү шархалсан миний энэ өрөвдөлтэй зүрх.
Хэдий дараа нь Сонхүн өвдчихсөн, шөнөжингөө Мирэ сахиж хоносоныг нь мэдсэн ч гомдлоо тайтгаруулж чадаагүй дээ. сэтгэл минь. Чи над руу инээгээд алхах тэр мөчийг хүлээсэн ч ирэхгүй бололтой.
Тэжүнтэй хамт Тритсигийн удирдагч дээр очиход тэр өөдөөс миний Мирэтэй хамт байгаа бүх л зургуудийг шидэж орхилоо.
"Та намайг тагнаа юу?"
Ууртайхан шиг асуусан асуултанд минь хариулах нь битгий хэл ирээд шанаадаад авлаа. Тэжүн гайхсан бололтой том нүдлэн харна.
"Тэндэхийн Жэйк гэгч нөхөртэй энэ Тэжүн зууралдаж явахад чи яасан гэнэ ээ? Сонхүний эмэгтэйг айлга, Сонхүнтай ямар учиртайг нь мэд гэж явуулсан байхад энэ юу болж байгаа юм!"
Уг нь та аав минь биз дээ. Зүгээр л зорилгодоо эвэх гишгүүр болгож ашиглаж байсан байх нь ээ. Тархиа эргэтлээ загнуулж, хэд хэд цохиулсан ч гэлээ толгойд минь зөвхөн чи л оршин тогтнож байсан. Миний эмэгтэй болох уу гэж асуумаар байгаа ч одоогоор бол чиний сэтгэл надруу харах ч үгүй эргэлдэж байна шүү дээ.
Пак Сонхүнийг адгийн алуурчин гэдгийг, үргэлж хар тамхи борлуулж ахлах сургуулийнхныг атгасан гэдгийг, мансуурсан охидыг зүгээр өнгөрөөдөггүйг ч хэлмээр байна. Гэвч Мирэ миний үгийг сонсохгүй. Түүний зүрх зөвхөн Сонхүнийг л хайрлахаар цохилж байгаа.
Учраа ч олоогүй өнгөрч байх тэр хугацаанд Сонхүний талаас дайн зарлаж орхисон. Энэ тулаанаар л бид үхэх сэхэхээ шийдэхээс гадна, чи хэнтэй байвал дээр вэ гэдэг нь шийдэгдэх болно.
Сонхүн болон бусад нь ойд ирэхэд Эдвард тэднийг хамгийн урагш гаргаж орхилоо. Мирэ тэр ард хүлүүлчихсэн харагдана. Магадгүй Сонхүнийг Мирэгээр сүрдүүлсэн биз. Тэр ч бас Мирэд ухаангүй хайртай юм болохоор.
Хамгийн сэтгэл өвтгөм нь юу гээч. Чиний хамгийн үзэн яддаг бас хамгийн хайртай хоёр хүн чинь хоорондоо дурлалцахыг хөндлөнгөөс ажиглах.
Чимээгүй ноёлон байх тэр агшинд Мирэ сэрэн тийчигнэж эхлэхэд Эдвард түүнийг алгадаж орхилоо. Хараал идсэн миний хүртэл уур хүрч байхад Сонхүн яаж байгаа нь ойлгомжтой. Гэсэн ч Эдвардын талд зогсож байгааг нь бодохоос дургүй хүрнэ.
Мирэ нүдээ нээв үү үгүй юу Сонхүн руу санаа зовон ширтэж үзэгдэхэд миний уур дүрэлзэж, сэтгэл минь шархлан байлаа. Үнэхээр Мирэгийн нүдийг ч болов өөр дээрээ татах арга үүнээс гадна байхгүй юм бол би Сонхүнийг алаад өөрөө гол дүр болох болно. Надад чамайг үзэн ядаж, алахаас өөр арга үгүй нь.
Author Note: Идэвхи орох хэрэгтэй.🫶🏻
.
Advertisement
Eldest: Awakening After the End
The world's mana is deeply corrupted. The archmages who held the balance have met their end. And in a lonely, forgotten dungeon, a simple beast receives a Title - for being the eldest creature left alive. The title comes with sapience, the knowledge of a thinking creature. It comes with a desire to learn and grow that can only be met by venturing into the world beyond. And so Grae Mangefur sets out on his adventure, seeking the reason why. Why the world ended. Why magic has gone wrong. Why the Elder Powers are dead.
8 205Silvertongue
After another long day at work, all Jon Christensen wanted was a cheap burger and some peace and quiet. Pulling into an ordinary McDonald’s, Jon only had the usual cares on his mind. His sister. The bills. A career with seemingly nowhere to go. But when a confusing encounter at the cash register triggers a violent episode in the parking lot, he’s quickly pulled into a world he doesn’t understand. His few careless sentences - and the odd gift of languages he’s kept hidden for years - wind up thrusting him right into the middle of a chaotic magical free-for-all, a battle taking place in the shadows of society. Entangled in an increasingly complex web of violence and lies, he's left with a choice: adapt, or die. Surrounded by strangers, Jon must struggle to survive, searching out friends amidst a sea of foes. If he can get his group of strays and rejects to work together, there’s a chance they might just make it out alive. Should he fail, the consequences will be dire - not only for Jon, but also for those he loves.
8 270The Writer
Frustrated with his limits, the young writer Seven accepts an offer from a supernatural entity, traveling to its world whilst given the chance to live past his regrets. Humans, though, are creatures that don't easily change, and his warped views of reality turn him into an unpredictable ally or foe in the game of death that is to follow. For the sake of translating his new experiences into a written masterpiece, he will spare nothing, not even his own life - so long as the work is complete. *** Romance tag was previously there, but it starts quite late in the story and I've yet to reach that part. I know how it will happen (more precisely, how I want it to happen), but currently, there are just subtle nuances that can only be left to the reader's very expansive imagination, and I wouldn't call that romance but a
8 201Is This The End?
For Nate, the world was once a nice and friendly place, at least until they came. The Bobbies. No one knows how it started. One day their loved ones turned on them, devouring them like an eight-course meal. The reason for this remains unknown, and now the biggest worry anybody has is surviving. * * * Ten years ago, the Outbreak happened, dooming more than half of the human population to the infection and turned into Bobbies: flesh-eating monsters that most want to see exterminated. Nate is just a survivor in this new crazy world whose only goal is to live to see another day. He doesn't go out of his way to help others, and he isn't a hero. All Nate wants to do is survive in his hideaway and remain hidden from the rest of the world. This all changes when Vanessa comes barging into his life. Now, he has to decide if he should risk himself in order to help Vanessa survive. It won't be easy with all the crazed Bobbies and other creatures of the night that came creeping into light in all the chaos. And the Nightmare Terror Specialized Unit is constantly on their tails and actively hunting all witches down. Will Nate help Vanessa? And if he does, will he succeed in helping them both survive? With everyone against them, only time will tell.
8 90Magical Girl Revolution
It’s been 15 years since the [First generation of magical girls] manifested in the world. 14-year-old Amy Rochelle while going home from shopping for the newest magical girl figure gets in a close encounter with a [Devil], while trying to protect a kid she gets saved last minute by a magical girl and subsequently gets recruited by a [angel] to become a [Third generation Magical Girl]. She reluctantly accepts the contract, only for her expectations to be blown away by the existence of fallen angels, good devils, evil magical girls, and the obvious lack of self-awareness. [This story is also available on Scribble Hub] --- Warnings--- [It's my first time writing something like this so the first 5 chapters are kind of small][English it’s not my first language, Sorry in advance][Setting Inspired by "Looking up to magical girls"] The cover made by me. is only temporary.
8 199The Sorcerer King and the White Rabbit Queen.
A lost soul that has been drifting endlessly through the void gains a new chance at life as well as a chance to be with the one he truly desired. Join the young sorcerer and his partner as they build a home for themselves in the new world they were reborn in. This is the story of the Sorcerer and the White Rabbit. Freshly transferred over from my account on Webnovel.
8 103