《Dark Moon /✔️/》3. Хэлж боломгүй нууц
Advertisement
Зүгээр ч нэг амьд хөгжмийн хамтлаг биш, энэ нэрэн доор нуугдсан хэлж боломгүй нууцтай харанхуйн дундах бид.
Уур хүрч ядсандаа ширээн дээрх тамхинаас шүүрэн асааж татаж эхлэв. Никотин хоолой руу минь гулсан орсоны эцэст бага зэрэг тайвшран нүдээ аньлаа.
Өчигдөр бүтэн сар гарахад байшингаа дангинатал түгжиж, хангалттай уух цус авчраад тавьсан ч шинэ жулдрайнууд загатнах шүдээ барьж дийлэлгүй зоорийн хаалгаар оргочихсон байсан.
Тэгж гарчихаад ядаж цэвэрхэн хийчихгүй цогцос үлдээчихсэн нь бидний уурыг хангалттай хүргэж байлаа. Шинэ хүмүүс болон доогуур түвшинд байгаа цус сорогчдыг бид хариуцаж, түвшин ахитал нь хянадаг.
Хараал ид гэж одоо Эдвардад хяргуулна даа. Ер нь бид нарт иймэрхүү шинэковуудыг хариуцуулахаа болиосой билээ. Хаалга дуугарч Жонвоны цаанаас өнөө асуудал таригчид хаалгаар орж ирэв. Араас нь манай хэд ч бас орж ирээд наашаа харан зогсож байлаа.
Тэднийг араасаа гарган Жонвон над руу түлхээд "Чи тэднийг сурга. Та нарын ахлагч гээд би хангалттай их гүйсэн. Одоо жаахан амармаар байна." гэчихээд толгойныхоо чамархайн дээр гараа тавин массажласаар гарч одов.
Жонвон. Тэр анх энд ирэхдээ, үгүй ээ бүр бидэнтэй энгийн найзладаг байхдаа ч онцгой байсан. Аливаа зүйлийн гаргалгааг хурдан олчихдог, шийдвэр гаргахдаа сайн учраас Эдвард түүнийг бидний, дээд зэрэглэлийн цус сорогчдын ахлагч гэж зарласан. Гэхдээ тэр ахлагч гэх мэтийг хийх үнэхээр дургүй. Бид ч санамсаргүй олдсон энэ хувь тавилангаа үзэн яддаг. Жонвон ахлагч гэж давхар ажил хийгээд бүр илүү дургүй нь хүрдэг байх.
Бусад гишүүд рүүгээ харвал бүгд намайг хий гэсэн шиг толгой дохичихоод гарлаа. За яахав. Дахин нэг тамхи асааж уушиглачихаад босон урд нь зогсоход тэд надаас сүрдэн доошоо харав.
"Та нар иймхэн зүйл тэвччихэж чадахгүй цаашдаа яаж амьдрах юм? Энэ тарьсан асуудал чинь ямар хор уршиг дагуулах болохыг мэдэж байна уу! Наад зах нь биднийг мөшгих эсвэл бүр олж мэдэх."
Уурласандаа орилох шахам загнаж байсан би гүнзгий амьсгаа аван дуугаа намсгаж "Та нарын хийсэн зүйл манай угсаанд хохирол учруулахаар байсан тул бүтэн сар цус уухгүй, харанхуй гянданд хорих шийдвэрийг гаргаж байна. Тэндээ сайн бодож тунгаан өөрсдийгөө барьж чадахаар болоод гарч ирээрэй. Аан тийм барьж чадахгүй бол энэ нэг сар сунгагдсаар байх болно."
Шийтгэлээ хэлчихээд тэдэн рүү ширтвэл миний гаргасан шийдвэрт цочирдсон бололтой том нүдлэнэ. Харин тэгээд л ганц шөнө тэвчиж чадахгүй яах гэж хэрэг тарьсан юм. Бүр бэлэн уух цус байсаар байхад шүднийхээ загатнааг гаргах гэж дайраад болчимгүй үйлдэл хийчих юм.
Бүтэн сартай шөнө бид нойр авч чаддаггүй маань иймэрхүү байдал үүсчих вий гэхээс үүдэлтэй. Хичээл ороход хоёрын хооронд ганцхан цаг үлдчихсэн байсан болохоор дээш гаран түрүүн дуг хийхээр явсан гишүүдээ сэрээгээд сургууль руу хөдөллөө.
Advertisement
Сургуулийн гадаа очин бөөндөө зогсож байхад бөөн бөөн охид наашаа хүрч ирээд бэлэг сэлт бариад зогсчихов. Энэ дундаас өгөөш болчихоор охин харан зогсож байхад гишүүд маань аль хэдийн олсон бололтой яриа өдөж харагдана.
Гэхдээ надад таалагдах охин олдсонгүйн дээр дээшээ харан зогсож байтал хашааны тэндээс миний ойрын биш холын хугацааны байгаа болгосон охин орж ирж байгаа харагдав.
Flashback
"Дараагийн холын байгаа хэн болгох гэж байна даа, Сонхүн аа?" Жэйк орж ирэхдээ мөрөн дээр минь цохин ингэж асуучихаад гишүүдийн хажууд суув.
"Харин ээ, бодож л байна. Энэ удаад Со Мирэ дээр үзээд алддаг юм билүү? Тэр надаас айж зугтаж байгааг нь ехурдхан шиг харах юмсан. Цусгүй шахам цонхигор байхдаа ч хөөрхөн байх даа."
Намайг хэлэхэд гишүүд нэгэн зэрэг инээгээд "Гүнзгий ангийн Со Мирэ юу? Тэр ч чиний урхинд орохгүй байхдаа. Дурладаггүй, хатуу охин гэдгээрээ алдартай шүү дээ." гэж Хисын хэлэхэд Ники урагшлан ширээн дээр нэг зүйл тавиад
"Сонхүнийг чадахгүй гэдэг дээр 100 мянга."
"Ийм бага уу? Би ч бас чадахгүй гэдэг дээр тавьчихъя." гэж Сонү хэлчихээд мөнгө тавив.
"Ядаж нэг нь ч болов чадах дээр бооцоо тавих хэрэгтэй биш гэж үү? Чадчихвал миний шинэ хүүхэлдэйг аваарай Сонхүн." Хисын мөрөн дээр алгадан дэмжсээр хэллээ.
"Харж л бай. Удахгүй та нарын өмнө царай нь хувхай цайчихаад өршөөл эрээд сууж байна даа." гээд төлөвлөгөөгөө хэллээ.
"Юун түрүүнд өнөөх үдэшлэгтээ урих болно."
"Юу! Пак Сонхүн чи галзуурчихаа юу? Тэнд чинь дүүрэн цус сорогчид, бас бүтэн сар гарах шөнө. Битгий хэрэг тарих гээд бай даа." Жонвон гэнэт орилоод босч ирэхэд нь би багахан цочсон ч инээгээд
"Намайг тусгай урилга өгөхөд хэн ч түүн рүү ойртож зүрхлэхгүй ээ. Битгий санаа зов ахлагчаа."
Flashback end.
Үнэндээ бид ийм л хүмүүс. Хэдийгээр бусад цус сорогчдоос хэд дахин илүү биеэ барьж чадах ч хааяа зүгээр л уумаар санагдсан үедээ уудаг юм. Ийм учраас холын зайны бай гэж дуудаж байгаа юм даа. Жилд нэгээс хоёр удаа аль нэг үзэсгэлэнтэй охиныг амиа хорлосон болгож харагдуулах ч зугаатай шүү.
Хашааны хаалгаар орж ирэхдээ соруултай сүү сорчихоод утсаа оролдон наашаа ирж байв. Намайг тойрон хүрээлэх охидын дундаас холдоод түүний замд хөлөө тавилаа. Утсаа харж явахдаа миний хөлөн дээр гишгээд өөрөө ч бүдэрч унах шахав.
"Уучлаарай би замаа харсангүй."
"Яахав чамайг хөөрхөн болохоор чинь уучилж болох л юм."
"Аан чи байсан юм уу? Тэгвэл уучлалт гуйхгүй ээ."
"Битгий ийм бай л даа Мирэ."
Advertisement
Сэхүүн гэдэг нь. Гэхдээ намайг санаж байна. Энэ чинь л байхгүй юу даа удахгүй надад дурлаад араас минь гүйж эхлэх болно.
Тэр над руу хачин харчихаад зүгээр л яваад өгөв. Үл тоолгосондоо дургүй хүрсэн би уураа гаргаагүй явж байхад Жонвон инээсээр хүрч ирээд мөрөн дээр алгадав.
Бусад маань ч ирээд юу болсныг асуухад Жонвон "Сая наад залуу чинь үл тоолгуулчихсан. Бид бүтэхгүй гэж хэлсэн биздээ." гэсээр хөхөрч эхлэв.
"Гэхдээ тэр намайг санаж байсан. Энэ бол эхлэл."
Араас нь харж байхад бас нэг хүнтэй мөргөлдчихлөө. Энэ охин замаа хардаггүй юм уу хаашаа юм. Чихэвчээ авах гэж байхад нь мөргөлдсөн залуу нь аваад өгчихлөө. Баярлалаа гэж хэлээд инээж энэ тэр. Намайг харахаараа л инээмсэглэл нь замхардаг байж.
Муухай харчихсан зогсож байхад тэр наашаа эргээд харлаа. Гэсэн ч би өөр тийшээ харсангүй. Өөдөөс нь ширтээд л байсанд түрүүнийхээс хачин харчихаад цаашаа явж одов.
Эхний хэдэн цагтаа суучихаад сургуулиас гаргаж өгсөн бэлтгэлийн өрөөндөө ирэн бөөндөө хэвтэж байтал хаалга онгойж Жэй инээсээр орж ирэв. Унтмаар санагдаж байсан би Жэйн яриаг сонссон ч сонсоогүй мэт нүдээ анин хэвтэж байлаа.
"Цусаа өгөх сурагчдын анги нэрсийг жагсаагаад ирсэн. Гүнзгий ангийхан бүгд өгнө гэж байна лээ." гэчихээд над руу барьж явсан жижиг бөмбөгөө шидэж ирээд
"Сонхүн аа сонсож байна уу? Мирэ ч бас цусаа өгнө."
Нүдээ аниастай чигээрээ хэвтэж байсан би огцом өндийхөд тэд шоололдоно.
Аль болох их инээж цусаа өгсөн хүмүүст талархсанаа илэрхийлэн зогсож байхад ихэнхи охидууд нь бидэнтэй үг сольсондоо баярлаж, зарим нь бүр буцаад сээтгэнэж байх шив. Та нар энэ цусаа үнэхээр хандивлана гэж бодож байна уу? Яахав тал нь үнэхээр эмнэлэг рүү явах ч, тал нь биднийх болж үлдэнэ.
Жилд 2 удаа цусаа өгөх өдөрлөг зохиосоноос бид хангалттай цус авч чаддаг. Манай сургуулийнхан гэнэн итгэмтгий юм болохоор бүгд шахуу сайн дураараа өгчихнө. Хүмүүс рүү байдаг чадлаараа инээж байхад тэндээс Мирэ ханцуйгаа буулгасаар гарч ирж байгаа харагдав.
Наашаа хальт харчихаад угаалгын өрөө рүү орчихлоо.
Ники тэр дотор байгаа билүү?
Гарч ирэхэд нь очин юу болсоныг асуувал зүгээр л талархсанаа илэрхийлсэн гэсэн.
"Гэхдээ Сонхүн аа, тэр Мирэ бидний талаар их мэдэхийг хүсэж байгаа мэт санагдсан. Болгоомжтой байгаарай." Никиг явахад араас нь харсаар энэ хонгилд ганцаараа үлдлээ.
Өнөөдөр хамтлагийн бэлтгэлтэй. Япон дуу гаргахаар төлөвлөж бид бэлдэж эхлэсэн. Бөөнөөрөө бэлтгэлээ хийдэг нууц газартай. Нэг ёсондоо цус сорогчдын төв байрын салбар. Гэхдээ зөвхөн бид л байдаг юм.
Нэг, Хоёр, Гурав.
Жэй бөмбөрөө цохиураараа цохин тоолж эхлэсэнээр бид дуугаа эхлүүлэв.
Судалгаа хийхээр явсан Жэйкээс бусад нь байна. Удахгүй ирээд нэгдэнэ биз.
Дуугаа тоглож дуусчихаад гитараа доош тавин ямар нэг зүйл уухаар бид завсарлалаа. Хөргөгчинд байгаа ууттай цуснаас нэг нэгийг шидэж өгчихөөд бүгд тэрий хадан буйдан дээр унацгааж, суух нь сууж байв.
Удалгүй хаалга кодоор онгойж тагнуулд явсан Жэйк орж ирээд малгайгаа тайлан цус авчраад соруул зоон ууж эхлэв.
"Яасан юм?" Жэйкийг ярихыг хүлээгээд ам нээхгүй байсан тул Хисын асуухад Жэйк над руу харан
"Сонхүн аа, Данигийн овгийн эгэл бус төрөлхтнүүд Со Мирэг чиний найз охин гэж бодоод судлаад эхлэчихэж. Тэдний нэгийг даган явж байтал Мирэгийн гэрт очиж хаалгыг нь нүдэж айлгачихаад гарч ирсэн."
"Хараал идэг."
Дани яах гээд үргэлж манай овгийнхонтой дайн зарлаж байдаг байна? Чөтгөр аваасай Дани бас түүний овог Тритсичүүдийг.
"Би Мирэтэй уулздаггүй, тийм дотно биш байхад яагаад тэгж бодоод байгаа юм?"
"Магадгүй өмнөх манайхны үдэшлэг дээр туршуул байсан бололтой. Тэнд чи Мирэг олон цус сорогчдын дунд дагуулж ирээд, хэн ч түүн рүү дайрахгүй байсанд тэгж бодсон байх. Ядаж байхад бүр бүтэн сар гарах шөнө байхад Мирэ рүү харах ч үгүй байсанд бүр баттай тэгж бодсон гэж би таамаглаж байна."
Хэрвээ Мирэг миний найз охин гээд бодчихсон бол түүнийг заавал алах болно. Өөрийн олзоо арай гэж олж байхад Тритси нарт өгч чадахгүй.
Энэ бол эртний манай хоёр угсааны удирдагчидаас үүдэлтэй. Хоёулаа шуналтай хүмүүс байсан ба эгэл бус төрөлхтний түүхэн дэх хамгийн хүчтэй хар сувдыг авахын тулд тэмцэлдэж байгаад хоёул бие биенээ хөнөөж цуг амьсгал хураасан.
Үүнийг мэдсэн Тритсичүүд манай Катролчууд руу дайрч дайн эхлэсэн. Хоёул бие биенээ хөнөөсөн байхад бид алсан юм шиг байхыг нь яана. Катрол бол бидний овог. Улс бүр нэртэй байдаг шиг бид ч бас нэгдсэн нэртэй.
Сайхан үнэртэй цустай Мирэг тэдэнд алдахгүйн тулд би түүнийг хамгаалах ёстой болов. Яасныг нь мэдэх гээд зурвас бичтэл удалгүй хариу ирлээ.
Mirae:
Мм тэгвэл одоо зурвас
бичихээ больчихгүй юу?
Би унтах хэрэгтэй байна.
Баярлалаа!
Sunghoon:
Good night
seen 1 min ago
Юу вэ харчихаад хариу бичихгүй хаячихаж байгаа юм уу? Шазруун, үл тоодог зан чинь таалагдахгүй байна. Утсаа өрөөний мухарт шидчихээд санаа алдсаар хойшоо ор луугаа унав.
Анхнаасаа цусыг нь уух гэсэн ч
Одоо түүнийг хамгаалах ёстой
Гэхдээ тэр хэт их зүйлийг мэдвэл
Үхэх болно.
Author Note: Хар шөнөөр гэнэт update өгдөг хүн байх үед xD. Ямартай ч гоё байна аа, үнэхээр хайрлаж бичиж байгаа болохоор.
.
Advertisement
- In Serial67 Chapters
12 Miles Below
The world is in ruins.Extreme sub-zero temperatures suffocate the surface, making even simple survival an ordeal. Frozen derelicts of bygone eras span across massive ice wastes. And the elite few hoard any technology rediscovered within.The only escape from the deadly climate is beneath the surface. But it’s another disaster underground. Monstrous machines lurk in the depths. Unhinged demigods war against them, dying over and over, treating it all like a game. The land itself shifts over time, more contraption than rock. And an ominous prophecy states that the key to everything waits at the last level — but nobody’s ever reached that far.When an expedition into the far uncharted north goes terribly wrong, Keith Winterscar and his father get trapped together in a desperate fight for survival. Stumbling upon an ancient power struggle of titanic scale; the two will need to set their differences aside while they struggle against Gods, legends, and the grand secrets of the realm that lies below.
8 466 - In Serial9 Chapters
Subterranean levels written by Travis Willier
A Special agent, Has one Mission, and that is to keep his mind from going abosoulte mayham, Subterranean levels will challenge all he knows, will his soul be condemed to fire of hell or will he rise above the Evil.
8 143 - In Serial28 Chapters
Vain Glories
In the 22nd year of the Glorious Era, tensions mount as the first pilots vanish one by one. Dr Gloria Vain seemingly laughs as worlds burn and a young man finds that his gifts place him at the forefront of the coming conflict. Can the drums of war that beat at the heart of progress be stopped? Can love truly bloom on the battlefield? Is pride in one’s legacy enough? Or is this all just Vain Glory? [participant in the Royal Road Writathon challenge]
8 211 - In Serial11 Chapters
Apocalypse is just the beginning
In 2065,world was integrated into the multiverse.The whole reality for the world and its inhabitants changed. The Earth ceased to be a whole and merged with about 80 different types of planets to form a different planetary layer. Humanity fled to shelters.For a long time they hide in there.To come back to earth again,humanity started the suicide soldier program.They have no family and no loved ones. They are sent to kill the moment they born.
8 75 - In Serial29 Chapters
Being Human (Completed)
Back since before humanity can remember, before we started to record time and history. We, weren't alone. Everything we have read, imagined, heard and been told that is Mythology, Fantasy, Legend, was real. From Elves, Dwarfs and Goblins to Dragons,Werewolves and Demons, they were real. Here with us they lived, grew , evolved and flourished. But alas, someone had different ideas for our race. We were separated from our cousin races and everything potentially magical, sent to a different world, a different realm, a different plane of existence. It was hard, after being used to being aided by more advanced races and their magiks to grow, we faced extinction but fought through it, survived, grew and flourished into today's society. And now, the ones who separated us have decided, that it is time...for us and them to be reunited. One man was selected, the weakest minded, the cowardly and day dreaming 19 year old, William Smith is in short a failure in society, dropped out of college and quit over 7 workplaces , now he simply stays at his parent's house playing video games and watching Anime all day and sometimes night.Having no aspirations what so ever he finds the meaning of life in other's creations and achievements online. He was chosen around the basis that "If the weakest of them can still connect with this other world, then surely can the rest". --- If you spot a spelling or grammatical mistake please point it out :D, I am quite fluent in English but alas it is not my primary tongue and is far from it, thank you for reading and commenting :)
8 118 - In Serial15 Chapters
(you) and central cee
You and central cee aka cench recently broke up because he cheated on u however what will happen when he confesses that he still loves u? Can u forgive the man ur heart beats for?....
8 74