《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》258
Advertisement
၂၅၈။ လမ်းလျှောက်နေတဲ့ အလောင်းကောင်တွေက နေရောင်ကို ကြောက်တယ်
သူ့စကားကြားသည့်အခါ လင်းဖန်သည် ဘာဖြစ်မှန်းကို ခန့်မှန်းမိသည်။ ဇွန်ဘီအမျိုးသမီးအတွက် လူများကိုခိုးနေခြင်းသည် ဒါကပထမဆုံးမှ မဟုတ်တာ။ ဒီဇွန်ဘီအမျိုးသည်လည်း လူခိုးရာတွင် တကယ့်ကို ကျွမ်းကျင်ကြောင်းကိုတော့ သူလုံးဝကို လက်ခံနိုင်သည်။
“ဟုတ်တယ် သူတို့ဒီကိုရောက်စတုန်းက ကြိုးတုပ်ခံထားရတာ”
အမျိုးသမီးက
“ငါတို့က ဘာဖြစ်မှန်းကို မသိခဲ့ဘူး”
“လုမိန်းမကလေးက တကယ့်ဇွန်ဘီလား?”
လီကျန်းက မေးသည်။
“ဘာဖြစ်လို့ ကျွန်တော်တို့ကို ကယ်ပေးတာလဲ? ကျွန်တော်တို့နဲ့မှ မသိတာ။ ယန်ကျင်းဟွာဆီမှာ ကျွန်တော်တို့ ဖမ်းခံထားရတာကို ကပ္ပတိန်ကြီးတို့လည်း မသိဘူးမလား?”
“ဟုတ်တယ် ငါလည်း ဒါကိုသိချင်နေတာ”
အမျိုးသမီးလင်းက ပြောသည်။
လင်းဖန်သည် ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ကာ
“ဟင် သူဘယ်ရောက်သွားလဲ? ငါတို့ကို ဒီကိုပို့ပြီးတော့ သူကဘယ်ထွက်တာလဲ?”
လင်းချင်းသည် သူမကို သူတို့ရှာနေသည်ကို သိသောကြောင့် နယ်မြေလေးထဲကနေ ထွက်လာသည်။
“ရှာနေတာလား?”
လူစုသည် လှည့်ကြည့်သည့်အခါ ကတုံးမတစ်ယောက်က နေကာမျက်မှန်တပ်ထားသည်ကို တွေ့ရသည်။ ရင်သားကြီးကြီးများသာ မရှိလျှင် သူက ယောက်ျားမိန်းမ သူတို့မခွဲနိုင်ပေ။ လင်းဖန်သည် သူမထွက်လာရာကို ကြည့်လိုက်သည့်အခါ နယ်မြေလေး၏ အပေါက်ဝကို မြင်လိုက်သဖြင့် ထိုနေရာကို စိတ်ဝင်စားသွားသည်။
“ဟင်? နင့်မှာ နောက်ထပ် နယ်မြေတစ်ခု ထပ်ရှိသေးတာမလား?”
လင်းချင်းက ခေါင်းငြိမ့်ကာ
“ဟုတ်တယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲ?”
လင်းဖန်သည် နယ်မြေတစ်ခုတွင် နောက်နယ်မြေတစ်ခုက ထပ်ဆင့်ရှိနေကြောင်းကို တစ်ခါမှ မကြားဖူးပေ။
လင်းဖန်သည် ခေါင်းခါလိုက်ကာ လင်းချင်းအား
“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ငါတို့က နင်ဘာဖြစ်လို့ လီကျန်းတို့ကို မြင်တာနဲ့ ကယ်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တာလဲ သိချင်နေကြတာ။ သူတို့ကို နင်သိလား?”
လင်းချင်းက ခေါင်းခါကာ
“မသိပါဘူး။ ယန်ကျင်းဟွာရဲ့ရန်သူတွေက ငါတို့မိတ်ဆွေလို့ တွေးတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ယန်ကျင်းဟွာကို တမင်ဒုက္ခပေးချင်လို့ကို ကယ်လာလိုက်တာ။ အချင်းချင်းသိနေမယ်ဆိုတာကို မသိခဲ့ဘူး”
ထို့နောက် လင်းဖန်သည် လီကျန်းကို လှည့်ပြောသည်။
“ထန်ရှင်းတို့က ပင်လယ်မြို့တော်စခန်းကို သွားတာသိလား? သူတို့က မင်းတို့ကို သွားရှာရင်းနဲ့ ကူညီနိုင်မယ့်သူတစ်ချို့ပါ သွားခေါ်နေတာ။ ဒါပင်မယ့်လည်း မင်းတို့က ယန်ကျင်းဟွာဆီမှာ အဖမ်းခံလိုက်ရတာပဲ”
“ပင်လယ်မြို့တော်စခန်းကနေ ထွက်လာတာ လဝက်လောက်ရှိပြီ”
လီကျန်းက ပြောသည်။
“ဟိုဆန်ကုန်မြေလေး ယန်ကျင်းဟွာနဲ့ မတွေ့ရင်တောင်မှ ဒုခေါင်းဆောင်က ကျွန်တော်တို့ကို မတွေ့လောက်ဘူး”
လင်းဖန်က ခေါင်းငြိမ့်က
“ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ။ ဒါပင်မယ့် ဘာဖြစ်လို့ မင်းတို့က စခန်းထဲမှာ ရှိမနေတာလဲ? အပြင်ထွက်ပြီး ဘာလုပ်နေကြတာလဲ?”
“သူတို့အစားဖြေပေးမယ်”
အမျိုးသမီးလင်းက ပြောသည်။
“ငါတို့ကို ထွက်ရှာပေးနေတာတဲ့။ ငါတို့သွားတဲ့လမ်းကြောင်းကို သူတို့မသိတော့ ဒီနားမှာ ပတ်ရှာနေတာ။ လဝက်လောက်ရှိနေပင်မယ့် ငါတို့နဲ့မတွေ့ဘဲ ယန်ကျင်းဟွာတို့စစ်တပ်နဲ့ တိုးသွားတာ”
လင်းဖန်က သက်ပြင်းချကာ
“ဒါဆိုလည်း ထန်ရှင်းတို့ ပြန်လာတာကို စောင့်ရတာပေါ့။ အခုမင်းတို့အဖွဲ့ထဲမှာ လူဘယ်နှစ်ယောက် ကျန်သေးလဲ?”
လီကျန်းသည် ခေါင်းငိုက်ကျသွားကာ သက်ပြင်းချကာ စိတ်ပျက်စွာဖြင့်
“ကျွန်တော်တို့ လေးယောက်လွဲရင် လင်းယုပဲ အသက်ရှင်ကျန်ခဲ့တော့တယ်။ သူပင်လယ်မြို့တော်စခန်းကို အရောက်ပြန်နိုင်ပါ့မလား? တစ်နေရာရာမှာ ရှင်ကျန်နေမလားတော့ ကျွန်တော်တို့လည်း မသိဘူး။ ယန်ကျင်းဟွာက ကျွန်တော်တို့ကို တွေ့တုန်းကတော့ ကျွန်တော်တို့နဲ့အတူ သူမရှိဘူး။ တစ်နေရာရာမှာ ပုန်းနေခဲ့တော့ ယန်ကျင်းဟွာက မမြင်လိုက်တာပဲ ဖြစ်လောက်မယ်”
“လင်းယုမှာ အစွမ်းမရှိဘူးမလား?”
လင်းဖန်သည် ခနတွေးကာ မသေမချာဖြင့် ပြောသည်။
“မင်းတို့အဖွဲ့ထဲမှာ အစွမ်းမရှိတာက သူတစ်ယောက်တည်းဆိုတာ ငါမှတ်မိတယ်။ လူနှစ်ဆယ်ကျော်ရှိတာမျာ အခုမင်းတို့ပဲ ကျန်ခဲ့တာပေါ့”
“အင်း သူဟုတ်တယ်”
လီကျန်းက ပြောသည်။
“အကုန်လုံးက သေကုန်ပြီ။ ကျွန်တော်တို့ အကောင်းဆုံးကြိုးစားပင်မယ့် လမ်းမှာဇွန်ဘီတွေ အများကြီးပဲ။ ဇွန်ဘီခေါင်းဆောင်တစ်ကောင်နဲ့ တွေ့ခဲ့သေးတော့ တခြားသူတွေက ကျွန်တော်တို့လွတ်ဖို့အတွက် အသက်ပေးသွားခဲ့ရတယ်”
လီကျန်း၏အသံသည် တိုးသထက်တိုးလာကာ မျက်ခွံများက ဖြည်းဖြည်းချင်းမှိတ်ကျသွားသည်။
ဖန်ယုမင်းတို့သည်လည်း ဝမ်းနည်းနေကြသည့်ရုပ်များဖြင့် ဖြစ်သည်။ အခြေအနေက အလွန်ဝမ်းနည်းဖို့ ကောင်းလာသဖြင့် လင်းဖန်သည် သူတို့အား မျက်လုံးချင်းဆုံကြည့်၍ ခေါင်းဆောင်အမြန်ပြောင်းပေးလိုက်ရသည်။
“အာ လုမိန်းကလေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးဖို့ မေ့တောင်နေတယ်။ သူကဘာလဲဆိုတာ သိပြီးသားမလား?”
လီကျန်းက သူတို့ကို ဘေးကနေ ကြည့်နေသည့် လင်းချင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခေါင်းငြိမ့်ကာ
“ဇွန်ဘီဆိုတာသိပင်မယ့် မယုံနိုင်သေးဘူး”
လင်းချင်းသည် အစွယ်များကို ဖြဲပြလိုက်ကာ
“ငါနင့်ကို ကိုက်ပြပေးဖို့ လိုသေးလား?”
သူမ၏သွားစွယ်များကို ကြည့်ရင်း လီကျန်းသည် သူမအား
“လမ်းလျှောက်နေတဲ့ အလောင်းကောင် မဟုတ်ဘူးလား?”
“ဇွန်ဘီနဲ့ လမ်းလျှောက်နေတဲ့ အလောင်းကောင်က ဘာကွာလို့လဲ?”
ဖန်းမင်းက မေးသည့်အခါ သူ့ကိုလူတိုင်းက လှည့်ကြည့်ကြသည်။
“ကွာတာပေါ့ကွ”
တစ်ယောက်က ဖြေသည်။
“ဘယ်လိုကွာတာ?”
ဖန်းယုမင်းသည် နားမလည်ဖြစ်နေသည်။
Advertisement
“လမ်းလျှောက်နေတဲ့ အလောင်းကောင်က. . .အာ အလောင်းကြီးက လမ်းလျှောက်နေတာလေ”
သူတို့လူစုသည် ဘာကကွာသလဲကို သေချာပြောပြရန် ခက်ခဲသည်။
လမ်းလျှောက်နေသည့် အလောင်းကောင်များသည် ပုပ်သိုးစေသည့်အဆိပ်ကို သယ်ဆောင်ထားသဖြင့် အကိုက်ခံရသည့်သူသည် သူတို့လို ဖြစ်သွားသည်။ တစ်ဖက်တွင် ဇွန်ဘီများသည် ပိုးရှိနေသဖြင့် အကိုက်ခံရသည့်သူသည် ဇွန်ဘီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် အတော်တူညီနေသလို ဖြစ်သည်။
“တုံးလိုက်တာ လမ်းလျှောက်နေတဲ့ အလောင်းကောင်တွေက နေကိုကြောက်တယ်။ ဇွန်ဘီတွေက ကြောက်ဖို့မလိုဘူး။ ဇွန်ဘီတွေက လူသားကိုအရိုးအထိ စားပစ်ပင်မယ့် အလောင်းကောင်တွေက ဒီလိုလုပ်တာ ကြားဖူးလို့လား? ပြီးတော့ ငါပြောချင်တာက နင်တို့က ငကြောင်တွေလား? လမ်းလျှောက်တဲ့အလောင်းကောင်က တကယ်ရှိတာမလို့လား? နင်တို့မြင်ရောမြင်ဖူးလို့လား?”
လင်းချင်းသည် ဝင်ပြောရတော့သည်။
အခြားသူများသည် ဘယ်လိုပြန်ပြောရမလဲကို မစဉ်းစားတက်တော့ပေ။
လင်းချင်းက သူတို့အား တုံးသည့်ငကြောင်များဟု ပြောနေကို ကြည့်ရင်း ဖန်းယုမင်းသည် သူ့ဘေးက လဲ့ယောင်ကို တံတောင်ဖြင့်တွတ်ကာ အသံတိုးတိုးဖြင့်
“ဟေ့ကောင် သူ့လေသံက ငါတို့ခေါင်းဆောင်ကြီးနဲ့ တူနေတယ်လို့ ဘာဖြစ်လို့ ငါထင်နေရတာလဲ? ခေါင်းဆောင်ကြီးသာ ဒီမှာရှိရင်လည်း ငါတို့ကို ဒီလိုပြောမှာပဲ”
လဲ့ယောင်သည် သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်၍ လင်းချင်းကို ကြည့်ကာ မျက်တောင်တဖြတ်ဖြတ်ခတ်ရင်း ဘာမှမပြောပေ။
လင်းချင်းသည် ဒီလူစုကိုကြည့်ကာ ဆက်ပြောသည်။
“နင်တို့တွေက ဒီအကြောင်းကို စိတ်ဝင်စားနေနိုင်သေးတယ်။ ယန်ကျင်းဟွာက အခုဘာလုပ်မလဲကို နင်တို့မသိချင်ကြဘူးလား?”
ထိုစကားကြားမှ သူတို့သည် လင်းချင်းကိုဝိုင်းကြည့်လာကြကာ လင်းဖန်က
“သေချာပေါက်ကို သိချင်တာပေါ့ လီကျန်းတို့ကို ခေါ်လာတုန်းက သူဘယ်လိုနေလဲ?”
“အစောင့်၇ယောက်၈ယောက်လောက်ကို ရေခဲရုပ်ပြောင်းပြီးတော့ ခွဲပစ်လိုက်တယ်”
လင်းချင်းက ပြန်ပြောပြသည်။
“ဘာ?”
အမျိုးသမီးလင်းသည် မျက်လုံးပြုတ်ကျမတက် ပြူးကျယ်သွားကာ
“သူက ဒီလိုသတ်ပစ်တာလား? ဒါသူ့လူတွေလေ ဘယ်လိုလုပ် ဒီလောက် ရက်စက်ရတာလဲ?”
ချန်းဝမ်ရှုက ဝင်ပြောသည်။
“အမေ သူကဟန်ဆောင်ကောင်းလွန်းတာ။ ဘယ်တုန်းကမှ လူကောင်းဖြစ်မနေဘူး”
“ဒီညငါတို့ကို သူတိုက်ဖို့ စီစဉ်ထားတယ်”
လင်းချင်းက ပြောသည်။
“ဒီလူတွေနဲ့ နင်တို့ကို ခြိမ်းခြောက်ဖို့ပဲ။ ဒါပင်မယ့် ငါကကယ်လိုက်တော့ သူ့အစီအစဉ်ပျက်ပြီ”
လင်းချင်းသည် လီကျန်းတို့ကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ပြောသည်။
“ရွံ့ဖို့ကောင်းလိုက်တာ”
အမျိုးသမီးလင်းက အေးစက်သည့် မျက်နှာထားဖြင့် ပြောသည်။
ချန်းဝမ်ရှုသည် သက်ပြင်းချကာ
“ဟုတ်တယ်။ အဲ့ဒီလိုကောင်မျိုးက တကယ်တန်းဘယ်လိုလဲဆိုတာ အမေသိပြီးပဲ။ ဒီလိုကောင်ကို တစ်ယောက်ယောက်က အပြစ်ပေးသင့်တယ်”
“ချူးလီလီက နင်တို့ကို ဟိုတယ်မှာ သူ့အစာလို သိမ်းထားတယ်လို့ သူထင်နေတာ။ ပြီးတော့ ယွမ်ထန်ရှင်းတို့ကိုလည်း အစားခံလိုက်ရပြီလို့တောင် ထင်နေသေးတယ်”
လင်းချင်းက ပြောသည်။
လင်းဖန်တို့သည် သူမဆီက ဒီလိုကြားသည့်အခါ အံ့သြသွား၍ လီကျန်းတို့သည် နားမလည်နိုင် ဖြစ်သွားသည်။
‘လီလီက ဘယ်သူလဲ? လီလီက လူသားစားတာလား? ဇွန်ဘီပဲလား?’
သူတို့နားမလည်မှုကို မြင်သည့်အခါ တစ်ချိန်လုံးတိတ်နေခဲ့သည့် လင်းဟောင်သည် စပြောသည်။
“ထင်သလိုပဲ။ လီလီက ဇွန်ဘီဟုတ်တယ်။ ပြီးတော့ ဇွန်ဘီဘုရင်မဆိုတော့ လူတွေကို စားရတယ်”
အခြားသူများသည် ဘယ်လိုတုန့်ပြန်ရမလဲ မသိတော့ပေ။
Zawgyi Ver
၂၅၈။ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ အေလာင္းေကာင္ေတြက ေနေရာင္ကို ေၾကာက္တယ္
သူ႕စကားၾကားသည့္အခါ လင္းဖန္သည္ ဘာျဖစ္မွန္းကို ခန့္မွန္းမိသည္။ ဇြန္ဘီအမ်ိဳးသမီးအတြက္ လူမ်ားကိုခိုးေနျခင္းသည္ ဒါကပထမဆုံးမွ မဟုတ္တာ။ ဒီဇြန္ဘီအမ်ိဳးသည္လည္း လူခိုးရာတြင္ တကယ့္ကို ကြၽမ္းက်င္ေၾကာင္းကိုေတာ့ သူလုံးဝကို လက္ခံနိုင္သည္။
“ဟုတ္တယ္ သူတို႔ဒီကိုေရာက္စတုန္းက ႀကိဳးတုပ္ခံထားရတာ”
အမ်ိဳးသမီးက
“ငါတို႔က ဘာျဖစ္မွန္းကို မသိခဲ့ဘူး”
“လုမိန္းမကေလးက တကယ့္ဇြန္ဘီလား?”
လီက်န္းက ေမးသည္။
“ဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကယ္ေပးတာလဲ? ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႕မွ မသိတာ။ ယန္က်င္းဟြာဆီမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဖမ္းခံထားရတာကို ကပၸတိန္ႀကီးတို႔လည္း မသိဘူးမလား?”
“ဟုတ္တယ္ ငါလည္း ဒါကိုသိခ်င္ေနတာ”
အမ်ိဳးသမီးလင္းက ေျပာသည္။
လင္းဖန္သည္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ကာ
“ဟင္ သူဘယ္ေရာက္သြားလဲ? ငါတို႔ကို ဒီကိုပို႔ၿပီးေတာ့ သူကဘယ္ထြက္တာလဲ?”
လင္းခ်င္းသည္ သူမကို သူတို႔ရွာေနသည္ကို သိေသာေၾကာင့္ နယ္ေျမေလးထဲကေန ထြက္လာသည္။
“ရွာေနတာလား?”
လူစုသည္ လွည့္ၾကည့္သည့္အခါ ကတုံးမတစ္ေယာက္က ေနကာမ်က္မွန္တပ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ရင္သားႀကီးႀကီးမ်ားသာ မရွိလွ်င္ သူက ေယာက္်ားမိန္းမ သူတို႔မခြဲနိုင္ေပ။ လင္းဖန္သည္ သူမထြက္လာရာကို ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ နယ္ေျမေလး၏ အေပါက္ဝကို ျမင္လိုက္သျဖင့္ ထိုေနရာကို စိတ္ဝင္စားသြားသည္။
“ဟင္? နင့္မွာ ေနာက္ထပ္ နယ္ေျမတစ္ခု ထပ္ရွိေသးတာမလား?”
လင္းခ်င္းက ေခါင္းၿငိမ့္ကာ
“ဟုတ္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?”
လင္းဖန္သည္ နယ္ေျမတစ္ခုတြင္ ေနာက္နယ္ေျမတစ္ခုက ထပ္ဆင့္ရွိေနေၾကာင္းကို တစ္ခါမွ မၾကားဖူးေပ။
လင္းဖန္သည္ ေခါင္းခါလိုက္ကာ လင္းခ်င္းအား
“ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ငါတို႔က နင္ဘာျဖစ္လို႔ လီက်န္းတို႔ကို ျမင္တာနဲ႕ ကယ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တာလဲ သိခ်င္ေနၾကတာ။ သူတို႔ကို နင္သိလား?”
Advertisement
လင္းခ်င္းက ေခါင္းခါကာ
“မသိပါဘူး။ ယန္က်င္းဟြာရဲ႕ရန္သူေတြက ငါတို႔မိတ္ေဆြလို႔ ေတြးတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ယန္က်င္းဟြာကို တမင္ဒုကၡေပးခ်င္လို႔ကို ကယ္လာလိုက္တာ။ အခ်င္းခ်င္းသိေနမယ္ဆိုတာကို မသိခဲ့ဘူး”
ထို႔ေနာက္ လင္းဖန္သည္ လီက်န္းကို လွည့္ေျပာသည္။
“ထန္ရွင္းတို႔က ပင္လယ္ၿမိဳ႕ေတာ္စခန္းကို သြားတာသိလား? သူတို႔က မင္းတို႔ကို သြားရွာရင္းနဲ႕ ကူညီနိုင္မယ့္သူတစ္ခ်ိဳ႕ပါ သြားေခၚေနတာ။ ဒါပင္မယ့္လည္း မင္းတို႔က ယန္က်င္းဟြာဆီမွာ အဖမ္းခံလိုက္ရတာပဲ”
“ပင္လယ္ၿမိဳ႕ေတာ္စခန္းကေန ထြက္လာတာ လဝက္ေလာက္ရွိၿပီ”
လီက်န္းက ေျပာသည္။
“ဟိုဆန္ကုန္ေျမေလး ယန္က်င္းဟြာနဲ႕ မေတြ႕ရင္ေတာင္မွ ဒုေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို မေတြ႕ေလာက္ဘူး”
လင္းဖန္က ေခါင္းၿငိမ့္က
“ဒါလည္း ဟုတ္တာပဲ။ ဒါပင္မယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ မင္းတို႔က စခန္းထဲမွာ ရွိမေနတာလဲ? အျပင္ထြက္ၿပီး ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ?”
“သူတို႔အစားေျဖေပးမယ္”
အမ်ိဳးသမီးလင္းက ေျပာသည္။
“ငါတို႔ကို ထြက္ရွာေပးေနတာတဲ့။ ငါတို႔သြားတဲ့လမ္းေၾကာင္းကို သူတို႔မသိေတာ့ ဒီနားမွာ ပတ္ရွာေနတာ။ လဝက္ေလာက္ရွိေနပင္မယ့္ ငါတို႔နဲ႕မေတြ႕ဘဲ ယန္က်င္းဟြာတို႔စစ္တပ္နဲ႕ တိုးသြားတာ”
လင္းဖန္က သက္ျပင္းခ်ကာ
“ဒါဆိုလည္း ထန္ရွင္းတို႔ ျပန္လာတာကို ေစာင့္ရတာေပါ့။ အခုမင္းတို႔အဖြဲ႕ထဲမွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ က်န္ေသးလဲ?”
လီက်န္းသည္ ေခါင္းငိုက္က်သြားကာ သက္ျပင္းခ်ကာ စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္
“ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေလးေယာက္လြဲရင္ လင္းယုပဲ အသက္ရွင္က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ သူပင္လယ္ၿမိဳ႕ေတာ္စခန္းကို အေရာက္ျပန္နိုင္ပါ့မလား? တစ္ေနရာရာမွာ ရွင္က်န္ေနမလားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း မသိဘူး။ ယန္က်င္းဟြာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေတြ႕တုန္းကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႕အတူ သူမရွိဘူး။ တစ္ေနရာရာမွာ ပုန္းေနခဲ့ေတာ့ ယန္က်င္းဟြာက မျမင္လိုက္တာပဲ ျဖစ္ေလာက္မယ္”
“လင္းယုမွာ အစြမ္းမရွိဘူးမလား?”
လင္းဖန္သည္ ခနေတြးကာ မေသမခ်ာျဖင့္ ေျပာသည္။
“မင္းတို႔အဖြဲ႕ထဲမွာ အစြမ္းမရွိတာက သူတစ္ေယာက္တည္းဆိုတာ ငါမွတ္မိတယ္။ လူႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ရွိတာမ်ာ အခုမင္းတို႔ပဲ က်န္ခဲ့တာေပါ့”
“အင္း သူဟုတ္တယ္”
လီက်န္းက ေျပာသည္။
“အကုန္လုံးက ေသကုန္ၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားပင္မယ့္ လမ္းမွာဇြန္ဘီေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဇြန္ဘီေခါင္းေဆာင္တစ္ေကာင္နဲ႕ ေတြ႕ခဲ့ေသးေတာ့ တျခားသူေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔လြတ္ဖို႔အတြက္ အသက္ေပးသြားခဲ့ရတယ္”
လီက်န္း၏အသံသည္ တိုးသထက္တိုးလာကာ မ်က္ခြံမ်ားက ျဖည္းျဖည္းခ်င္းမွိတ္က်သြားသည္။
ဖန္ယုမင္းတို႔သည္လည္း ဝမ္းနည္းေနၾကသည့္႐ုပ္မ်ားျဖင့္ ျဖစ္သည္။ အေျခအေနက အလြန္ဝမ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းလာသျဖင့္ လင္းဖန္သည္ သူတို႔အား မ်က္လုံးခ်င္းဆုံၾကည့္၍ ေခါင္းေဆာင္အျမန္ေျပာင္းေပးလိုက္ရသည္။
“အာ လုမိန္းကေလးနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ ေမ့ေတာင္ေနတယ္။ သူကဘာလဲဆိုတာ သိၿပီးသားမလား?”
လီက်န္းက သူတို႔ကို ေဘးကေန ၾကည့္ေနသည့္ လင္းခ်င္းကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းၿငိမ့္ကာ
“ဇြန္ဘီဆိုတာသိပင္မယ့္ မယုံနိုင္ေသးဘူး”
လင္းခ်င္းသည္ အစြယ္မ်ားကို ၿဖဲျပလိုက္ကာ
“ငါနင့္ကို ကိုက္ျပေပးဖို႔ လိုေသးလား?”
သူမ၏သြားစြယ္မ်ားကို ၾကည့္ရင္း လီက်န္းသည္ သူမအား
“လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ အေလာင္းေကာင္ မဟုတ္ဘူးလား?”
“ဇြန္ဘီနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ အေလာင္းေကာင္က ဘာကြာလို႔လဲ?”
ဖန္းမင္းက ေမးသည့္အခါ သူ႕ကိုလူတိုင္းက လွည့္ၾကည့္ၾကသည္။
“ကြာတာေပါ့ကြ”
တစ္ေယာက္က ေျဖသည္။
“ဘယ္လိုကြာတာ?”
ဖန္းယုမင္းသည္ နားမလည္ျဖစ္ေနသည္။
“လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ အေလာင္းေကာင္က. . .အာ အေလာင္းႀကီးက လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေလ”
သူတို႔လူစုသည္ ဘာကကြာသလဲကို ေသခ်ာေျပာျပရန္ ခက္ခဲသည္။
လမ္းေလွ်ာက္ေနသည့္ အေလာင္းေကာင္မ်ားသည္ ပုပ္သိုးေစသည့္အဆိပ္ကို သယ္ေဆာင္ထားသျဖင့္ အကိုက္ခံရသည့္သူသည္ သူတို႔လို ျဖစ္သြားသည္။ တစ္ဖက္တြင္ ဇြန္ဘီမ်ားသည္ ပိုးရွိေနသျဖင့္ အကိုက္ခံရသည့္သူသည္ ဇြန္ဘီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေတာ္တူညီေနသလို ျဖစ္သည္။
“တုံးလိုက္တာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ အေလာင္းေကာင္ေတြက ေနကိုေၾကာက္တယ္။ ဇြန္ဘီေတြက ေၾကာက္ဖို႔မလိုဘူး။ ဇြန္ဘီေတြက လူသားကိုအရိုးအထိ စားပစ္ပင္မယ့္ အေလာင္းေကာင္ေတြက ဒီလိုလုပ္တာ ၾကားဖူးလို႔လား? ၿပီးေတာ့ ငါေျပာခ်င္တာက နင္တို႔က ငေၾကာင္ေတြလား? လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အေလာင္းေကာင္က တကယ္ရွိတာမလို႔လား? နင္တို႔ျမင္ေရာျမင္ဖူးလို႔လား?”
လင္းခ်င္းသည္ ဝင္ေျပာရေတာ့သည္။
အျခားသူမ်ားသည္ ဘယ္လိုျပန္ေျပာရမလဲကို မစဥ္းစားတက္ေတာ့ေပ။
လင္းခ်င္းက သူတို႔အား တုံးသည့္ငေၾကာင္မ်ားဟု ေျပာေနကို ၾကည့္ရင္း ဖန္းယုမင္းသည္ သူ႕ေဘးက လဲ့ေယာင္ကို တံေတာင္ျဖင့္တြတ္ကာ အသံတိုးတိုးျဖင့္
“ေဟ့ေကာင္ သူ႕ေလသံက ငါတို႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီးနဲ႕ တူေနတယ္လို႔ ဘာျဖစ္လို႔ ငါထင္ေနရတာလဲ? ေခါင္းေဆာင္ႀကီးသာ ဒီမွာရွိရင္လည္း ငါတို႔ကို ဒီလိုေျပာမွာပဲ”
လဲ့ေယာင္သည္ သူ႕ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္၍ လင္းခ်င္းကို ၾကည့္ကာ မ်က္ေတာင္တျဖတ္ျဖတ္ခတ္ရင္း ဘာမွမေျပာေပ။
လင္းခ်င္းသည္ ဒီလူစုကိုၾကည့္ကာ ဆက္ေျပာသည္။
“နင္တို႔ေတြက ဒီအေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္စားေနနိုင္ေသးတယ္။ ယန္က်င္းဟြာက အခုဘာလုပ္မလဲကို နင္တို႔မသိခ်င္ၾကဘူးလား?”
ထိုစကားၾကားမွ သူတို႔သည္ လင္းခ်င္းကိုဝိုင္းၾကည့္လာၾကကာ လင္းဖန္က
“ေသခ်ာေပါက္ကို သိခ်င္တာေပါ့ လီက်န္းတို႔ကို ေခၚလာတုန္းက သူဘယ္လိုေနလဲ?”
“အေစာင့္၇ေယာက္၈ေယာက္ေလာက္ကို ေရခဲ႐ုပ္ေျပာင္းၿပီးေတာ့ ခြဲပစ္လိုက္တယ္”
လင္းခ်င္းက ျပန္ေျပာျပသည္။
“ဘာ?”
အမ်ိဳးသမီးလင္းသည္ မ်က္လုံးျပဳတ္က်မတက္ ျပဴးက်ယ္သြားကာ
“သူက ဒီလိုသတ္ပစ္တာလား? ဒါသူ႕လူေတြေလ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေလာက္ ရက္စက္ရတာလဲ?”
ခ်န္းဝမ္ရႈက ဝင္ေျပာသည္။
“အေမ သူကဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းတာ။ ဘယ္တုန္းကမွ လူေကာင္းျဖစ္မေနဘူး”
“ဒီညငါတို႔ကို သူတိုက္ဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္”
လင္းခ်င္းက ေျပာသည္။
“ဒီလူေတြနဲ႕ နင္တို႔ကို ၿခိမ္းေျခာက္ဖို႔ပဲ။ ဒါပင္မယ့္ ငါကကယ္လိုက္ေတာ့ သူ႕အစီအစဥ္ပ်က္ၿပီ”
လင္းခ်င္းသည္ လီက်န္းတို႔ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေျပာသည္။
“႐ြံ႕ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ”
အမ်ိဳးသမီးလင္းက ေအးစက္သည့္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေျပာသည္။
ခ်န္းဝမ္ရႈသည္ သက္ျပင္းခ်ကာ
“ဟုတ္တယ္။ အဲ့ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးက တကယ္တန္းဘယ္လိုလဲဆိုတာ အေမသိၿပီးပဲ။ ဒီလိုေကာင္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က အျပစ္ေပးသင့္တယ္”
“ခ်ဴးလီလီက နင္တို႔ကို ဟိုတယ္မွာ သူ႕အစာလို သိမ္းထားတယ္လို႔ သူထင္ေနတာ။ ၿပီးေတာ့ ယြမ္ထန္ရွင္းတို႔ကိုလည္း အစားခံလိုက္ရၿပီလို႔ေတာင္ ထင္ေနေသးတယ္”
လင္းခ်င္းက ေျပာသည္။
လင္းဖန္တို႔သည္ သူမဆီက ဒီလိုၾကားသည့္အခါ အံ့ၾသသြား၍ လီက်န္းတို႔သည္ နားမလည္နိုင္ ျဖစ္သြားသည္။
‘လီလီက ဘယ္သူလဲ? လီလီက လူသားစားတာလား? ဇြန္ဘီပဲလား?’
သူတို႔နားမလည္မႈကို ျမင္သည့္အခါ တစ္ခ်ိန္လုံးတိတ္ေနခဲ့သည့္ လင္းေဟာင္သည္ စေျပာသည္။
“ထင္သလိုပဲ။ လီလီက ဇြန္ဘီဟုတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဇြန္ဘီဘုရင္မဆိုေတာ့ လူေတြကို စားရတယ္”
အျခားသူမ်ားသည္ ဘယ္လိုတုန့္ျပန္ရမလဲ မသိေတာ့ေပ။
Advertisement
- In Serial24 Chapters
Night Terror
Story is currently 'on hold' for an indefinite period of time - I will eventually post the whole thing when it's complete, see the news post for more details. After dying young, a man reincarnates into a new world as Abe Haruki. 'This whole world is suspicious...' Despite the fact that Haruki had never once met a god, even during his reincarnation, he couldn't help feeling that this world was just too... Intelligently designed? I mean, seriously... Levels? Classes? Stats? Items? You can even level up your abilities! 'Definitely suspicious...' Unfortunately, the Church have been keeping close tabs on him from the shadows. They've heard rumours of a boy, born with a golden ring. With magical affinities that defy logic. Darkness and light energies destroy each other, violently, so how does he have the affinity for both? Can Haruki live his peaceful life along side childhood friend Suzu? Or will they fall to the coming darkness? ::Author's note:: While there are stats and exp etc, it's not LitRPG. They are there, but not the focus in any way. The world is more hardcore - A human is soft, so a pierced lung should eventually kill them. Even though they have a small pool of HP, a single deadly blow can end it all. If you ever want to say G'day, I'm in the discord chat every now and then, so feel free to join the madness ;) Thanks for reading
8 100 - In Serial26 Chapters
Imaginary Numbers
In a place of eternal dusk, where the sky is no longer blue, stygian walls of sable forts keep the night at bay.A former bastion of knowledge, where weeping angels dance, lifeless in its depths.A dormant stronghold, where forlorn ravens sing, dim-lit by the midnight hues, yet no stars stood.An endless night, locked in twilight, and bound by the unseen moon.A place where the fallen king resides... where he sleeps.This is the story that he made.Isn't that right... Nonary?
8 108 - In Serial11 Chapters
"I Am The Hero"
A powerful being send the Main Character to another world but not as a hero. The being sent him as a way to balance the other world, but the Main Character who was obsessed with light novels with the scenario of the mc becoming a hero and saving the world. He thought of himself as the Hero of the other world and goes on a journey to save the other world. This novel is on Hiatus Ehe.
8 151 - In Serial21 Chapters
Summer '09 [Larry Stylinson]
Это лето должно стать лучшим летом в жизни Гарри, ведь он едет в лагерь, о котором так долго мечтал. Но будет ли это его лучшее лето, когда он познакомится со своим соседом по комнате - Луи , которого силой запихнули в этот лагерь, в качестве наказания.
8 129 - In Serial26 Chapters
A Study In Love - A Johnlock Fanfiction
It all started with a trip. Sherlock had been acting weird, and everyone thought he was just stressed, so he and John go on a trip to Fiji. Yet, what was supposed to be a relaxing vacation from the stresses of detective work only opened the door for much more stress and confusion when John begins to have strange feelings around his colleague, Sherlock Holmes. And Sherlock is still acting strange.
8 140 - In Serial28 Chapters
Deku X reader
~Highest ranking~#1- Bokunoheroacademia- Tuesday 9th of June 2020 till Friday 17th of July 2020
8 74
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
