【၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)】,၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation),latest updated chapters, free reading

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》252

၂၅၂။ ကပ္ပတိန် တစ်ခုခုကတော့ လွဲနေပြီ

လင်းချင်းသည် တိုက်ခန်းထဲသို့ ခိုးဝင်ပြီးနောက် ဧည့်ခန်းအထဲကလူများကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် လူအချို့ရှိနေသော်လည်း လူနှစ်စု ကွဲနေသည်။ ယန်ကျင်းဟွာကတော့ ဒီနေရာတွင် မဟုတ်ပေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဒီဧည့်ခန်းထဲက ပြတင်းပေါက်သည် လင်းဖန်တို့ ဟိုတယ်ကို လှမ်းမမြင်ရသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် အိပ်ခန်းတစ်ခုခုတွင် ဖြစ်လောက်မည်။

လင်းချင်းသည် အိပ်ခန်းဘက်သို့လှည့်ကာ ခြေလှမ်းအချို့ တိုးသွားသည်။ ယန်ကျင်းဟွာသည် ပြတင်းပေါက်ရှေ့တွင် တယ်လီစကုပ်ဖြင့် ဟိုတယ်ကို အသေအချာကို စူးစမ်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

လင်းချင်းသည် ဧည့်ခန်းထဲက လူနှစ်စုကို ကြည့်လိုက်သည်။ တစ်စုသည် ယန်ကျင်းဟွာ၏လူများဖြစ်ကာ နောက်တစ်စုကတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ကြိုးတုပ်ခံ၍ တိတ်ဆိတ်စွာ ထိုင်နေကြသည်။ လူငါးယောက်သည် ထောင့်တစ်ခုတွင် ခြေလက်များကို ကြိုးတုပ်ခံထားရ၍ နံရံကိုမှကာ ထိုင်နေသည်။ သူတို့ဘေးပတ်လည်တွင် သူတို့အား သေနတ်ဖြင့် ချိန်ထားသည့် စစ်သား၇ယောက် ၈ယောက်ရှိသည်။

လင်းချင်းသည် ဒီကြိုးတုပ်ခံရသည့်လူ အနံ့များကို တစ်နေရာရာတွင် တွေ့ဖူးသိသည့်အလား ရင်းနှီးနေသည်။ အစက အပြင်ကနေ အနံ့မရသလို ယန်ကျင်းဟွာတို့ လူများ၏ အနံ့နှင့် ရောနေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ အခုတော့ အခန်းထဲကို သူမရောက်သည့်အခါ အနံ့များကို တစ်နည်းနည်းဖြင့် ရင်းနှီးနေသည်။

ဒီလူများကို ကြိုးဖြင့်တုပ်ခံထားရလေရာ သူတို့သည် ယန်ကျင်းဟွာဖြင့် အဆင်မပြေသူများ ဖြစ်လိမ့်မည်။ လင်းချင်းသည် ယန်ကျင်းဟွာ၏ ရန်သူတိုင်းက သူမ၏မိတ်ဆွေဟု ယူဆသည်။ ထို့ကြောင့် ဒီလူများက ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ် သူမသည် အရင်ကယ်ထားရလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း နယ်မြေထဲသို့ သူမသည် တစ်ချိန်တည်းတွင် လူနှစ်ယောက်သာ အတူထည့်နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် လူငါးယောက်ကို ကယ်ဖို့ဆိုလျှင် သူမသည် သုံးခါလောက်ခွဲထည့်ရလိမ့်မည်။

ပထမနှစ်ယောက်လောက် ပျောက်သွားသည်ကို ယန်ကျင်းဟွာ၏ လူများက မမှီဖြစ်နိုင်သော်လည်း နောက်သုံးလေးယောက် ထပ်ပျောက်လျှင်တော့ သေချာပေါက် လှုပ်ရှားမှာ ဖြစ်သလို နောက်ဆုံးကျန်ခဲ့သည့်သူမှာ ပစ်သတ်ခံရနိုင်သည်။

လင်းချင်းသည် ဧည့်ခန်းထဲက စစ်သားများကို ရှောင်ကာ ထိုလူငါးယောက်အနားသို သွားလိုက်သည်။ သူတို့ကို ဘယ်မှာတွေ့ဖူးသလဲ တွေးနေစဉ်တွင် နယ်မြေထဲသို့ ဘယ်လိုထည့်ရမလဲကိုလည်း တွေးနေသည်။

သူမသည် လူတစ်စုလုံးကို တစ်ခါတည်း နယ်မြေထဲသို့ မထည့်နိုင်ပေ။ အခုမှ ဒါသည် နောက်ပြဿနာတစ်ခုဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ကိုယ်ပျောက်နေသည့် လင်းချင်းသည် လက်ဝါးကို ခေါင်းပေါ်တင်ကာ တွေးကြည့်နေရသည်။

ကျွင်းကျွင်းသည် တုံတုံကို ချီထားသဖြင့် နယ်မြေထဲသို တစ်ခါတည်းပို့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ဒီလူငါးယောက်ကို နယ်မြေထဲသို့ တစ်ခါတည်းထည့်ရန် လက်တွဲခိုင်းထားရမည်နည်း? မဟုတ်ရင် သူတိုကို ကြိုးတစ်ကြိုးတည်းဖြင့် အကုန်တုပ်ခေါ်လာရမည်လား?

ဒီအတွေးဖြင့် လင်းချင်းသည် သူတို့ငါးယောက်ကို သေချာသွားကြည့်သည့်အခါ အံ့သြဖို့ကောင်းစွာ သူတို့လက်များကို ကြိုးတစ်ကြိုးတည်းဖြင့် တုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လင်းချင်းသည် သူမတွေးသည်က ဖြစ်နေသဖြင့် ပြုံးလိုက်သည်. ထို့နောက် တွေဝေမှုမရှိဘြ အလည်က လူနှစ်ယောက်၏ပုခုံးပေါ်ကို လက်တင်ကာ နယ်မြေထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။

ထို့နောက် နံရံကိုမှီထိုင်နေသည့် လူငါးယောက်လုံးသည် ရုတ်တရပ် ပျောက်သွားကြတော့သည်။ သူတို့ကို စောင့်ကြည့်နေသည့် စစ်သား၇ယောက် ၈ယောက်သည် မျက်လုံးကို မပိတ်ကြည့်ဘဲ မနေနိုင်တော့ပေ။ တကယ့်ကို ဘယ်သူမှ မရှိတော့ပေ။

“က. . .ကပ္ပတိန်”

တည်ငြိမ်မှုအနည်းဆုံးဖြစ်သည့် တစ်ယောက်သည် တုန်ရီစွာဖြင့် အော်ခေါ်သည်။

“ဘာလဲ?”

အဆင့်ငါးစွမ်းအားရှင် တစ်ယောက်သည် ခေါ်သံကြားသည့်အခါ ချက်ချင်းခေါင်းလှည့်ကြည့်သည်။

“ကပ္ပတိန် တစ်ခုခုတော့ လွဲနေပြီ”

“ဟုတ်တယ် ကပ္ပတိန် ဒီကိုလာကြည့်ပါဦး”

အခြားသူများသည်လည်း အသံများတုန်၍ မယုံနိုင်စွာ ပြောကြသည်။

ထိုအခါ ဧည့်ခန်းထဲကလူများသည် ထိုဘက်သို့ လှည့်ကြည့်ကြသည်။ ထို့နောက် ကပ္ပတိန်အချို့သည် ပြဿနာကို ချက်ချင်းသိသွားကြသည်။ သူတို့သည် အမြန်ရောက်လာကြသည်။ ကပ္ပတိန်တစ်ယောက်သည် ထိုစစ်သားတစ်ယောက်ကို လက်ဖြင့်ဆွဲကာ မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် ဘာမှမရှိသည့်နေရာကိုပြကာ

“သူတို့ ဘယ်ရောက်ကုန်ကြတာလဲ?”

သူ့လက်ဖြင့် အဖြစ်ညှစ်ခံနေရသည့် စစ်သားသည် ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့်

“ကျွန်တော်. . .ကျွန်တော်တို့လည်း မသိဘူး သူတို့က ရုတ်တရပ်. . .ဒီတိုင်းကြီး ပျောက်သွားတာ”

လူတိုင်းသည် လူငါးယောက်ပျောက်သွားသည့်နေရာကို စိုက်ကြည့်နေကာ တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ ခုနက အပြင်ကိုခနထွက်လာသည့် ကပ္ပတိန်သည် မျက်နှာကြီး မည်းသည်းစွာဖြင့်

“တစ်ယောက်ယောက်က ခိုးဝင်လာတာလား?”

အခြားသူများသည် သူ့ကိုနားမလည်စွာဖြင့် ကြည့်ကြသည်။ တစ်ယောက်ယောက်က ဝင်လာသည်လား? ဘယ်လိုလဲ? တိုက်ခန်းထဲတွင် လျှပ်စစ်မီးမရသော်လည်း သူတို့သည် မီးမရှိတာတော့ မဟုတ်ပေ။ ဒီနေရာတွင် ဘက်ထရီမီးအိမ်အချို့ရှိနေသဖြင့် အခန်းသည် အလင်းရနေသည်။ တစ်ယောက်ယောက်က ခိုးဝင်လာလျှင် ကန်းနေတာ မဟုတ်သည့် သူတို့က ဘယ်လိုလုပ် မမြင်ဘဲ နေမည်နည်း?

ထိုကပ္ပတိန်သည် သူတို့ကိုကြည့်ကာ

“ငါပြောချင်တာက စွမ်းအားရှင်တစ်ယောက်ယောက်။ နေရာလွတ်အစွမ်း ဒါမှမဟုတ် ကိုယ်ပျောက်နိုင်စွမ်းလိုမျိုး”

ထိုအချိန်တွင် ယန်ကျင်းဟွာသည် အိပ်ခန်းထဲကနေ ထွက်လာကာ တယ်လီစကုတ်ကို သူ့လက်ထောက်အား ကမ်းပေးလိုက်ရင်း သူ့လူများအား ကြည့်ရင်း

“ဘာဖြစ်လို့ အော်နေတာလဲ? ဘာဖြစ်လို့လဲ?”

လူစုသည် ချက်ချင်းပါးစပ်ပိတ်ကာ လွတ်နေသည့်နေရာကို ဖယ်၍ပြကြသည်။ ထိုအခါ ယန်ကျင်းဟွာ၏ မျက်နှာသည် ပို၍အေးစက်လာကာ

“သူတို့ဘယ်ရောက်သွားလဲ?”

“ခေါင်းဆောင် သူတို့ပျောက်သွားတယ်”

ဒီလူများကို တာဝန်ယူထားသည့် ကပ္ပတိန်သည် ရှေ့ထွက်ကာ ပြောလိုက်သည်။

ယန်ကျင်းဟွာသည် သူ့ကိုမကြည့်ဘဲ ထိုနေရာကိုကြည့်ကာ အေးစက်နေသည့် လေသံဖြင့်

“ပျောက်သွားတယ်ဆိုတာ ဘာလဲ? သူတို့ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ ငါမင်းကို ပြောထားတယ်။ ဒါကိုမင်းက သူတို့ကို အပျောက်ခံတယ်လား?”

ထိုလူငါးယောက်သည် သူတို့မှီထိုင်နေသည့် နံရံက ရုတ်တရပ်မရှိတော့သည်ကို ခံစားမိလိုက်ပြီးနောက် ဘာဖြစ်မှန်းသိသည့်အခါ သူတို့မျက်လုံးဖြင့် မြင်နေရသည်များက ပြောင်းလဲသွားသည်။

“ဒီနေရာကဘာလဲ?”

လီကျန်းသည် ဧည့်ခန်းတွင် မဟုတ်တော့သည်ကို သိသွားကာ သူ့အသင်းဖော်များကို ကြည့်ရင်း နားမလည်စွာဖြင့် ပြောသည်။

“ဟိုကလူတွေက ငါ့အထင် အဒေါ်နဲ့ ဝမ်ဝမ်မလား”

“ပြီးတော့ ရှောင်လု”

“ကပ္ပတိန်ကြီးရဲ့ အမျိုးသမီးမလား?”

သူတို့သည် ဘေးကိုကြည့်သည့်အခါ ဆိုဖာတွင်ထိုင်နေသည့် လင်းဝမ်ဝမ်တို့ကို တွေ့သွားသည်။ လင်းဝမ်ဝမ်တို့သည်လည်း လင်းချင်းက မြက်ခင်းပေါ်သို့ ပစ်ချလာသည့် လူငါးယောက်ကို ထရပ်ကြည့်ကြသည်။ အနားသို့ လာကြည့်သည့်အခါ သူတို့အံ့သြသွားကြသည်။

“ဟင် ဒါကလီကျန်း ဖန်ယုမင်းတို့ မလား?”

“ဟုတ်တယ် လဲ့ယောင်၊ ဖေးချောင်းလင်းနဲ့ ဒါကဘယ်သူပါလိမ့်?”

အမျိုးသမီးလင်းတို့သည် အနားသို့ ရောက်လာသည့်အခါ လီကျန်းတို့ မျက်နှာများကို မြင်ရသဖြင့် ပိုစိတ်ရှားလာကြသည်။

“အဒေါ် ကျွန်တော်တို့ နောက်ဆုံးတော့ တွေ့ရပြီ ပြီးတော့ လင်းဝမ်ဝမ်တို့ အကုန်လုံဂ ဒီမှာပါလား? ကောင်းလိုက်တာ အကုန်လုံး မထိခိုက်ကြဘူးမလား?”

“အကောင်းအတိုင်းပဲ”

သူတို့ဆီလာသည့် အမျိုးသမီးလင်းတို့ကို မြင်သည့်အခါ သူတို့သည် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ မြေပြင်ကနေ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ထဖို့လုပ်တော့သည်။

လီကျန်းတို့အဖွဲ့သည် လုပ်ဆောင်နိုင်စွမ်းမြင့်ကာ သန်မာသူများဖြစ်ပြီး လင်းချင်း၏ လက်အောက်ငယ်သားများ ဖြစ်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် လင်းမိသားစုနှင့် သူတို့က ရင်းနှီးကြသဖြင့် အကုန်လုံးက အချင်းချင်း သိနေကြတာဖြစ်သည်။

လင်းမိသားစုသည် အနားသို့ ရောက်သည့်အခါ သူတို့အား ကြိုးတုပ်ထားသည်ကို မြင်သွားကြသည်။

“ဟမ်? ဘာဖြစ်တာလဲ? ကြိုးတုပ်ခံထားရပါလား? ဝမ်ဝမ်နဲ့ ဝမ်ရှု သူတို့ကို အမြန် ကြိုးဖြေပေးလိုက်ပါဦး”

အမျိုးသမီးလင်းသည် အစက အံ့သြသွားပြီးနောက် လင်းဝမ်ဝမ်နှင့် ချန်းဝမ်ရှုတို့အား လီကျန်းတို့ကို ကြိုးဖြေခိုင်းလိုက်သည်။

Zawgyi Ver

၂၅၂။ ကပၸတိန္ တစ္ခုခုကေတာ့ လြဲေနၿပီ

လင္းခ်င္းသည္ တိုက္ခန္းထဲသို႔ ခိုးဝင္ၿပီးေနာက္ ဧည့္ခန္းအထဲကလူမ်ားကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ လူအခ်ိဳ႕ရွိေနေသာ္လည္း လူႏွစ္စု ကြဲေနသည္။ ယန္က်င္းဟြာကေတာ့ ဒီေနရာတြင္ မဟုတ္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဒီဧည့္ခန္းထဲက ျပတင္းေပါက္သည္ လင္းဖန္တို႔ ဟိုတယ္ကို လွမ္းမျမင္ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္ခန္းတစ္ခုခုတြင္ ျဖစ္ေလာက္မည္။

လင္းခ်င္းသည္ အိပ္ခန္းဘက္သို႔လွည့္ကာ ေျခလွမ္းအခ်ိဳ႕ တိုးသြားသည္။ ယန္က်င္းဟြာသည္ ျပတင္းေပါက္ေရွ႕တြင္ တယ္လီစကုပ္ျဖင့္ ဟိုတယ္ကို အေသအခ်ာကို စူးစမ္းေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

လင္းခ်င္းသည္ ဧည့္ခန္းထဲက လူႏွစ္စုကို ၾကည့္လိုက္သည္။ တစ္စုသည္ ယန္က်င္းဟြာ၏လူမ်ားျဖစ္ကာ ေနာက္တစ္စုကေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ႀကိဳးတုပ္ခံ၍ တိတ္ဆိတ္စြာ ထိုင္ေနၾကသည္။ လူငါးေယာက္သည္ ေထာင့္တစ္ခုတြင္ ေျခလက္မ်ားကို ႀကိဳးတုပ္ခံထားရ၍ နံရံကိုမွကာ ထိုင္ေနသည္။ သူတို႔ေဘးပတ္လည္တြင္ သူတို႔အား ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ထားသည့္ စစ္သား၇ေယာက္ ၈ေယာက္ရွိသည္။

လင္းခ်င္းသည္ ဒီႀကိဳးတုပ္ခံရသည့္လူ အနံ႕မ်ားကို တစ္ေနရာရာတြင္ ေတြ႕ဖူးသိသည့္အလား ရင္းႏွီးေနသည္။ အစက အျပင္ကေန အနံ႕မရသလို ယန္က်င္းဟြာတို႔ လူမ်ား၏ အနံ႕ႏွင့္ ေရာေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ အခန္းထဲကို သူမေရာက္သည့္အခါ အနံ႕မ်ားကို တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ရင္းႏွီးေနသည္။

ဒီလူမ်ားကို ႀကိဳးျဖင့္တုပ္ခံထားရေလရာ သူတို႔သည္ ယန္က်င္းဟြာျဖင့္ အဆင္မေျပသူမ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္။ လင္းခ်င္းသည္ ယန္က်င္းဟြာ၏ ရန္သူတိုင္းက သူမ၏မိတ္ေဆြဟု ယူဆသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီလူမ်ားက ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမသည္ အရင္ကယ္ထားရလိမ့္မည္။

သို႔ေသာ္လည္း နယ္ေျမထဲသို႔ သူမသည္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ လူႏွစ္ေယာက္သာ အတူထည့္နိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူငါးေယာက္ကို ကယ္ဖို႔ဆိုလွ်င္ သူမသည္ သုံးခါေလာက္ခြဲထည့္ရလိမ့္မည္။

ပထမႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ေပ်ာက္သြားသည္ကို ယန္က်င္းဟြာ၏ လူမ်ားက မမွီျဖစ္နိုင္ေသာ္လည္း ေနာက္သုံးေလးေယာက္ ထပ္ေပ်ာက္လွ်င္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ လႈပ္ရွားမွာ ျဖစ္သလို ေနာက္ဆုံးက်န္ခဲ့သည့္သူမွာ ပစ္သတ္ခံရနိုင္သည္။

လင္းခ်င္းသည္ ဧည့္ခန္းထဲက စစ္သားမ်ားကို ေရွာင္ကာ ထိုလူငါးေယာက္အနားသို သြားလိုက္သည္။ သူတို႔ကို ဘယ္မွာေတြ႕ဖူးသလဲ ေတြးေနစဥ္တြင္ နယ္ေျမထဲသို႔ ဘယ္လိုထည့္ရမလဲကိုလည္း ေတြးေနသည္။

သူမသည္ လူတစ္စုလုံးကို တစ္ခါတည္း နယ္ေျမထဲသို႔ မထည့္နိုင္ေပ။ အခုမွ ဒါသည္ ေနာက္ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ ကိုယ္ေပ်ာက္ေနသည့္ လင္းခ်င္းသည္ လက္ဝါးကို ေခါင္းေပၚတင္ကာ ေတြးၾကည့္ေနရသည္။

ကြၽင္းကြၽင္းသည္ တုံတုံကို ခ်ီထားသျဖင့္ နယ္ေျမထဲသို တစ္ခါတည္းပို႔ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီလူငါးေယာက္ကို နယ္ေျမထဲသို႔ တစ္ခါတည္းထည့္ရန္ လက္တြဲခိုင္းထားရမည္နည္း? မဟုတ္ရင္ သူတိုကို ႀကိဳးတစ္ႀကိဳးတည္းျဖင့္ အကုန္တုပ္ေခၚလာရမည္လား?

ဒီအေတြးျဖင့္ လင္းခ်င္းသည္ သူတို႔ငါးေယာက္ကို ေသခ်ာသြားၾကည့္သည့္အခါ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းစြာ သူတို႔လက္မ်ားကို ႀကိဳးတစ္ႀကိဳးတည္းျဖင့္ တုပ္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ လင္းခ်င္းသည္ သူမေတြးသည္က ျဖစ္ေနသျဖင့္ ၿပဳံးလိုက္သည္. ထို႔ေနာက္ ေတြေဝမႈမရွိၾဘ အလည္က လူႏွစ္ေယာက္၏ပုခုံးေပၚကို လက္တင္ကာ နယ္ေျမထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ နံရံကိုမွီထိုင္ေနသည့္ လူငါးေယာက္လုံးသည္ ႐ုတ္တရပ္ ေပ်ာက္သြားၾကေတာ့သည္။ သူတို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္ စစ္သား၇ေယာက္ ၈ေယာက္သည္ မ်က္လုံးကို မပိတ္ၾကည့္ဘဲ မေနနိုင္ေတာ့ေပ။ တကယ့္ကို ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ေပ။

“က. . .ကပၸတိန္”

တည္ၿငိမ္မႈအနည္းဆုံးျဖစ္သည့္ တစ္ေယာက္သည္ တုန္ရီစြာျဖင့္ ေအာ္ေခၚသည္။

“ဘာလဲ?”

အဆင့္ငါးစြမ္းအားရွင္ တစ္ေယာက္သည္ ေခၚသံၾကားသည့္အခါ ခ်က္ခ်င္းေခါင္းလွည့္ၾကည့္သည္။

“ကပၸတိန္ တစ္ခုခုေတာ့ လြဲေနၿပီ”

“ဟုတ္တယ္ ကပၸတိန္ ဒီကိုလာၾကည့္ပါဦး”

အျခားသူမ်ားသည္လည္း အသံမ်ားတုန္၍ မယုံနိုင္စြာ ေျပာၾကသည္။

ထိုအခါ ဧည့္ခန္းထဲကလူမ်ားသည္ ထိုဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ကပၸတိန္အခ်ိဳ႕သည္ ျပႆနာကို ခ်က္ခ်င္းသိသြားၾကသည္။ သူတို႔သည္ အျမန္ေရာက္လာၾကသည္။ ကပၸတိန္တစ္ေယာက္သည္ ထိုစစ္သားတစ္ေယာက္ကို လက္ျဖင့္ဆြဲကာ မ်က္လုံးအျပဴးသားျဖင့္ ဘာမွမရွိသည့္ေနရာကိုျပကာ

“သူတို႔ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၾကတာလဲ?”

သူ႕လက္ျဖင့္ အျဖစ္ညွစ္ခံေနရသည့္ စစ္သားသည္ ကူကယ္ရာမဲ့စြာျဖင့္

“ကြၽန္ေတာ္. . .ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း မသိဘူး သူတို႔က ႐ုတ္တရပ္. . .ဒီတိုင္းႀကီး ေပ်ာက္သြားတာ”

လူတိုင္းသည္ လူငါးေယာက္ေပ်ာက္သြားသည့္ေနရာကို စိုက္ၾကည့္ေနကာ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ခုနက အျပင္ကိုခနထြက္လာသည့္ ကပၸတိန္သည္ မ်က္ႏွာႀကီး မည္းသည္းစြာျဖင့္

“တစ္ေယာက္ေယာက္က ခိုးဝင္လာတာလား?”

အျခားသူမ်ားသည္ သူ႕ကိုနားမလည္စြာျဖင့္ ၾကည့္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဝင္လာသည္လား? ဘယ္လိုလဲ? တိုက္ခန္းထဲတြင္ လွ်ပ္စစ္မီးမရေသာ္လည္း သူတို႔သည္ မီးမရွိတာေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ဒီေနရာတြင္ ဘက္ထရီမီးအိမ္အခ်ိဳ႕ရွိေနသျဖင့္ အခန္းသည္ အလင္းရေနသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခိုးဝင္လာလွ်င္ ကန္းေနတာ မဟုတ္သည့္ သူတို႔က ဘယ္လိုလုပ္ မျမင္ဘဲ ေနမည္နည္း?

ထိုကပၸတိန္သည္ သူတို႔ကိုၾကည့္ကာ

“ငါေျပာခ်င္တာက စြမ္းအားရွင္တစ္ေယာက္ေယာက္။ ေနရာလြတ္အစြမ္း ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ေပ်ာက္နိုင္စြမ္းလိုမ်ိဳး”

ထိုအခ်ိန္တြင္ ယန္က်င္းဟြာသည္ အိပ္ခန္းထဲကေန ထြက္လာကာ တယ္လီစကုတ္ကို သူ႕လက္ေထာက္အား ကမ္းေပးလိုက္ရင္း သူ႕လူမ်ားအား ၾကည့္ရင္း

“ဘာျဖစ္လို႔ ေအာ္ေနတာလဲ? ဘာျဖစ္လို႔လဲ?”

လူစုသည္ ခ်က္ခ်င္းပါးစပ္ပိတ္ကာ လြတ္ေနသည့္ေနရာကို ဖယ္၍ျပၾကသည္။ ထိုအခါ ယန္က်င္းဟြာ၏ မ်က္ႏွာသည္ ပို၍ေအးစက္လာကာ

“သူတို႔ဘယ္ေရာက္သြားလဲ?”

“ေခါင္းေဆာင္ သူတို႔ေပ်ာက္သြားတယ္”

ဒီလူမ်ားကို တာဝန္ယူထားသည့္ ကပၸတိန္သည္ ေရွ႕ထြက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

ယန္က်င္းဟြာသည္ သူ႕ကိုမၾကည့္ဘဲ ထိုေနရာကိုၾကည့္ကာ ေအးစက္ေနသည့္ ေလသံျဖင့္

“ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ? သူတို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ ငါမင္းကို ေျပာထားတယ္။ ဒါကိုမင္းက သူတို႔ကို အေပ်ာက္ခံတယ္လား?”

ထိုလူငါးေယာက္သည္ သူတို႔မွီထိုင္ေနသည့္ နံရံက ႐ုတ္တရပ္မရွိေတာ့သည္ကို ခံစားမိလိုက္ၿပီးေနာက္ ဘာျဖစ္မွန္းသိသည့္အခါ သူတို႔မ်က္လုံးျဖင့္ ျမင္ေနရသည္မ်ားက ေျပာင္းလဲသြားသည္။

“ဒီေနရာကဘာလဲ?”

လီက်န္းသည္ ဧည့္ခန္းတြင္ မဟုတ္ေတာ့သည္ကို သိသြားကာ သူ႕အသင္းေဖာ္မ်ားကို ၾကည့္ရင္း နားမလည္စြာျဖင့္ ေျပာသည္။

“ဟိုကလူေတြက ငါ့အထင္ အေဒၚနဲ႕ ဝမ္ဝမ္မလား”

“ၿပီးေတာ့ ေရွာင္လု”

“ကပၸတိန္ႀကီးရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးမလား?”

သူတို႔သည္ ေဘးကိုၾကည့္သည့္အခါ ဆိုဖာတြင္ထိုင္ေနသည့္ လင္းဝမ္ဝမ္တို႔ကို ေတြ႕သြားသည္။ လင္းဝမ္ဝမ္တို႔သည္လည္း လင္းခ်င္းက ျမက္ခင္းေပၚသို႔ ပစ္ခ်လာသည့္ လူငါးေယာက္ကို ထရပ္ၾကည့္ၾကသည္။ အနားသို႔ လာၾကည့္သည့္အခါ သူတို႔အံ့ၾသသြားၾကသည္။

“ဟင္ ဒါကလီက်န္း ဖန္ယုမင္းတို႔ မလား?”

“ဟုတ္တယ္ လဲ့ေယာင္၊ ေဖးေခ်ာင္းလင္းနဲ႕ ဒါကဘယ္သူပါလိမ့္?”

အမ်ိဳးသမီးလင္းတို႔သည္ အနားသို႔ ေရာက္လာသည့္အခါ လီက်န္းတို႔ မ်က္ႏွာမ်ားကို ျမင္ရသျဖင့္ ပိုစိတ္ရွားလာၾကသည္။

“အေဒၚ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေတြ႕ရၿပီ ၿပီးေတာ့ လင္းဝမ္ဝမ္တို႔ အကုန္လုံဂ ဒီမွာပါလား? ေကာင္းလိုက္တာ အကုန္လုံး မထိခိုက္ၾကဘူးမလား?”

“အေကာင္းအတိုင္းပဲ”

သူတို႔ဆီလာသည့္ အမ်ိဳးသမီးလင္းတို႔ကို ျမင္သည့္အခါ သူတို႔သည္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေတာ့ဘဲ ေျမျပင္ကေန စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ထဖို႔လုပ္ေတာ့သည္။

လီက်န္းတို႔အဖြဲ႕သည္ လုပ္ေဆာင္နိုင္စြမ္းျမင့္ကာ သန္မာသူမ်ားျဖစ္ၿပီး လင္းခ်င္း၏ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လင္းမိသားစုႏွင့္ သူတို႔က ရင္းႏွီးၾကသျဖင့္ အကုန္လုံးက အခ်င္းခ်င္း သိေနၾကတာျဖစ္သည္။

လင္းမိသားစုသည္ အနားသို႔ ေရာက္သည့္အခါ သူတို႔အား ႀကိဳးတုပ္ထားသည္ကို ျမင္သြားၾကသည္။

“ဟမ္? ဘာျဖစ္တာလဲ? ႀကိဳးတုပ္ခံထားရပါလား? ဝမ္ဝမ္နဲ႕ ဝမ္ရႈ သူတို႔ကို အျမန္ ႀကိဳးေျဖေပးလိုက္ပါဦး”

အမ်ိဳးသမီးလင္းသည္ အစက အံ့ၾသသြားၿပီးေနာက္ လင္းဝမ္ဝမ္ႏွင့္ ခ်န္းဝမ္ရႈတို႔အား လီက်န္းတို႔ကို ႀကိဳးေျဖခိုင္းလိုက္သည္။

people are reading<၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)>

View all messages

Close message

Next Chap

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》252

Advertisement

Advertisement

Advertisement

Advertisement

As the Godking Wills

The Primordial

Treads, Rads, and Sand

Garden of Thorns Lit RPG

Genie Chubstin ✔

Project Sekai x Reader

Earn coins to read for free

You are?

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》252

Advertisement

Advertisement

Advertisement

Advertisement

As the Godking Wills

The Primordial

Treads, Rads, and Sand

Garden of Thorns *Lit RPG*

Genie Chubstin ✔

Project Sekai x Reader

Earn coins to read for free

You are?

Garden of Thorns Lit RPG