SIMON's POV:

Pumasok na kami sa loob ng ICU para sa machine removing.

Matapos macomatose ni Naomi ng ilang linggo, nakita naming may luha siya sa gilid ng mga mata niya habang nakapikit.

Papatayin na sana ni doc ang machine ay tumunog na agad ito. Kusa siyang bumitaw. Siguro naghihintay lamang siya ng tamang oras para makapagdesisyon kami nila kuya.

She is dead..

She died..

Naomi left us...

Nagdatingan na ang mga nurse and doctors ni Naomi para icheck siya kung humihinga pa ba ito o may kaunting heartbeat pero wala silang nakita.

Hindi na siya lumaban.

sambit ng doctor

Vincent cried when Alexis died and hindi na siya umiiyak ngayon, his pain made him immune.

Nasagi ng mga mata ko si Sandro na tahimik na lumuluha sa isang sulok ng silid na ito.

Tinakpan na nila si Naomi ng puting tela.

isang sigaw ang narinig namin at tumambad na nga sa harap namin sina tita Arabella.

binuksan niya ang tela at hinalikan ang kanyang anak sa noo.

sigaw ni Sandro nang magising sa ulirat, nilapitan niya ito at hinalikan ang namumutla nitong labi.

sambit niya na nakapagpaluha sa mga mata namin ni Micaela.

Nakayakap lang sa akin si Micaela habang umiiyak at binubulong ang pangalan ni Naomi. Agad kong tinapik ang braso ni Vincent na walang reaksyong nakatingin sa kanila.

Tumango lamang ito at naglakad na papalapit kay Naomi.

sambit nito at marahan niya itong hinalikan sa pisngi bago lumayo sa amin.

*****

Nagdesisyon kami ng asawa ko na icremate ang labi ni Naomi. Hindi ko kayang tingnan ang anak kong payat na payat.

Kagaya nang ginawa kay Alexis, pinacremate namin ang katawan ni Naomi at agad na inuwi sa bahay. Nakiusap sa akin si Atty. Liza na baka maaaring dalhin ang abo ng anak ko sa mansyon nila sa Ilocos upang maraming makapunta na taga-suporta ng pamilya Marcos.

tanong ko kay Sandro na yakap yakap ang abo ni Naomi.

Katabi nito si Simon na bitbit ang abo ni Alexis.

si Simon.

Nananatiling tikom ang bibig ni Sandro na nakatulala lamang sa isang upuan. Tahimik itong lumuluha.

Daig pa niya ang tatay ni Naomi na inaasikaso ang mga bisita na dumadating.

hinawakan niya ang kamay ko.

si Mrs. Imelda

Tumango na lamang ako at otomatikong napalingon sa bandang altar kung saan naroon ang image ng anak ko. Nakatayo doon si Vincent habang hawak ang isang ukelele at inaalayan ng awit si Naomi.

Kung darating din ang gabing walang pipigil sa'tin

Kung hindi ngayon aasa bang maibabalik ang kahapon

Kahit sandali palayain ang pusong 'di mapigil

Sana'y tayong dalawa sa huling pagkakataon na hindi na para sa'tin