《Devil Husband》9
Advertisement
လမ်းတလျှောက်တယောက်က ပူဆွေးသောကတွေနဲ့ငိုကြီးချက်မဖြစ်နေကာ နောက်တယောက်က သီချင်းတွေအော်ဆိုပြီးမြူးထူးနေသည်။နောက်ထပ်တယောက်ကမပိုင်ဆိုင်လိုက်ရတဲ့မိန်းကလေးအတွက်ငြိမ်းမသတ်နိုင်တဲ့ရင်ထဲကအပူမီးတွေနဲ့လောင်မြိုက်နေသည်။
" Baby.... I'm dancing in the dark with you between my arms 🎶 Barefoot on the grass 🎵
ကားထဲမှာဖွင့်ထားတဲ့သီချင်းကိုအော်ဆိုပြီးပြတင်းပေါက်မှန်တွင်လက်ထောက်ပြီးခြယ့်ဘက်ကိုတလျှောက်လုံးကြည့်နေသည်။
တရူံ့ရူံ့ငိုနေပြီး ငိုရပါအားကြီးလို့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးနီရဲတွတ်နေကာ မျက်လုံးတွေလဲနီသည့်အထိဖြစ်နေလဲ အငိုမတိတ်သေး။
ငိုရလွန်းလို့ မောဟိုက်နေမှန်းသိသော်လဲချော့ဖို့စိတ်ကူးထဲတောင်မရှိ။
ငိုပလိမ့်စေ ဒီထက်ငိုရအောင်ကိုလုပ်ပြမယ်။
" ငိုနော် ငိုထား သေအောင်သာငို မသေမချင်းငိုနော် နောက်လဲဒီထပ်ငိုရအုန်းမှာ မျက်ရည်ေခွျတာအုန်း "
" အင့်ဟင့်ဟင့် "
"ဝန်ကြီးချုပ်ရယ်Y&Jခရီးသွားေအဂျင်စီဥက္ကဌရဲ့ချွေးမ အင်ဂျင်နီယာလောင်းလေးရဲ့ကတ်ောဖြစ်လာလို့ပျော်ရွှင်မူမျက်ရည်တွေပေါ့ အဟက်"
သူ့မိသားစုအကြောင်းကိုတမင်ထုတ်ပြောပြီးသူမြင်ခဲ့ရတဲ့ခြယ့်မိသားစုကိုနှိမ်ပြောတာဖြစ်သည်။
သူငိုနေတာကိုအရသာခံပြီးကြည့်နေတဲ့လူ။
* ငိုမှာပါ ဝအောင်ငိုမှာ ဒီထက်ဆိုးလာမဲ့ကိစ္စတွေအတွက်ပါပိုငိုထားလိုက်တယ် နောက်ထပ်ဘယ်တော့မှထပ်မငိုဘူး ကျွန်မရဲ့ပျော့ညံတဲ့ပုံစံကိုမြင်ရတာဒါနောက်ဆုံးဖြစ်စေရမယ် *
ကားပါကင်မှာကားကိုထိုးရပ်လိုက်ပြီး ဟိုအကိုကရှေ့ခန်းကနေကားတံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။
သူကဘယ်သူလဲ ။
ဘာလို့ ဟိုလူနဲ့သူ့ကိုအမြဲတွဲတွေ့ရတာလဲ။
ဓာတ်လှေကားထဲဝင်ပြီးအထပ်ကိုတက်ကြသည်။
တလျှောက်လုံးလက်ရုံးကလက်မောင်းကိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းအားနဲ့ဆုပ်ကိုင်ထား၍လက်မောင်းလဲအတော်အောင့်လှပြီ ။
ကားထဲကထွက်တော့ ငိုနေတာလူမြင်မှာစိုးလို့မျက်ရည်တစ်စက်ကျရင် ချက်ချင်းXင်ချပစ်မယ်ဆိုလို့ မျက်ရည်တွေကိုလက်ခုံနဲ့ဖိသုတ်ပြီးငိုချင်တာအောင့်အီးထားရသည်။
ညကလဲ9နာရီလောက်ရှိပြီ။
ဈေးကြီးဇိမ်ခံပစ္စည်းတွေနဲ့တလက်လက်တောက်နေတဲ့ကြမ်းပြင်နဲ့ ကွန်ဒိုတစ်ခန်းလုံးသုံးထားတာတန်ဖိုးကြီးပစ္စည်းတွေနဲ့ဆိုတာမြင်ရုံနဲ့တန်းသိသည်။
အဆင့်တန်းမြှင့်နေရာမလို့အထဲဝင်ရမှာတွေဝေနေတုန်း
" ထင်ပါတယ် မင်းလိုအစားမျိုးကဒီလိုနေရာမျိုးတွေ့ရင်ဘယ်လောက်ဖြစ်ပျက်မလဲဆိုတာ နောက်ဆို မင်းဒီမှာပဲနေရတော့မှာ အကျွမ်းတဝင်ရှိအောင်လုပ်ထား ထွက်ပြေးမယ်မကြံနဲ့နော် မိရင်ငါသေအောင်သတ်ပစ်မှာ မင်းတယောက်ထဲမဟုတ်ဘူး မင်းတစ်မိသားစုလုံးပါအပါထည့်ပေးမှာ "
" ..."
သူခြိမ်းခြောက်တာကိုဘာမှခွန်းတုံ့ပြန်မနေတော့ဘဲဆိတ်ဆိတ်သာနေနေလိုက်တော့သည်။
" လာ "
လက်မောင်းရင်းကနေဆွဲဆောင့်ပြီးအိပ်ခန်းထဲကိုအတင်းတွန်းထည့်သည် ။
" ဟင့်အင်း အခန်းပြင်မှာပဲနေမယ် ဒီမှာမနေချင်ဘူး "
" မင်းစောက်ပါးစပ်ကိုပိတ်ထား ငါ့ကိုအထွန့်မတက်နဲ့ ဝင်စမ်း "ဆိုကာအရှိန်နဲ့ဆောင့်တွန်းလိုက်တော့ကြမ်းပြင်ပေါ်ခွေကျသွားသည်။
လက်ထောက်ပြီး အတင်းထကာ
" ဟင့်အင်း ကျွန်မဒီအခန်းမှာမနေဘူး
ကိုကျော်ဘုန်းပြည့်လုပ်ပါ ခြယ့်ကိုကူညီပေးပါ ခြယ်အနူးညွတ်တောင်းပန်ပါတယ် ဟင့်ဟင့် "
အခန်းဝကလက်ရုံးရပ်နေတဲ့အနောက်မှာကပ်ရပ်နေတဲ့ ဂျိုးထံသို့အကူညီလှမ်းတောင်းသည်။
ဂျိုးခေါင်းကိုသာခါရမ်းပြလိုက်သည် သူလဲဘာမှမတတ်နိုင်ပဲကိုး။
" ကျော်ဘုန်းပြည့်ကဘယ်သူလဲ "
လက်ရုံးနားမလည်နိုင်စွာမျက်လုံးဝေ့ပြပြီးပြောသည်။
" ကျော်ဘုန်းပြည့်ကငါ "
" မင်းက..ကျော်ဘုန်းပြည့် "
အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီးတအံ့တဩစိုက်ကြည့်သည်။စိတ်ထဲထင့်သွားပေမယ့်ဘာမှတော့ဆက်မပြော အခန်းထဲဝင်သွားပြီးအခန်းတံခါးပိတ်သွားသည်။
" ရှူး တိုးတိုးနေ ဘာလို့အော်နေတာလဲ မင်းကိုဘာလုပ်သေးလို့လဲ နားငြီးတယ် "
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့သူ့တီရှပ်ကိုဆွဲချွတ်ပစ်ကာရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။
ရေကျတဲ့အသံကိုနားထောင်ရင်းခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးစက်နေပြီးဘုရားတရားသာတနေမိတော့သည် ။
သူထွက်လာရင်ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲလို့ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ရေချိုးခန်းရှေ့ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်လျှောက်နေမိသည်။
" အမလေး "
ရေချိုးခန်းထဲကနေရုတ်တရပ်အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးထွက်လာတဲ့သူ့ကိုမြင်ပြီးလန့်ပြီးထခုန်မိသွားသည်။
" ဘာလဲ ငါရေချိုးတာလာချောင်းနေတာလား အဟက် "
ကိုယ့်ကိုကိုယ်တအားအထင်ကြီးတဲ့ဘဝင်ရူးကောင် မုန်းလိုက်တာ။
ရေချိုးခန်းထဲကနေတဘက်တစ်ထည်သာပုခုံးပေါ်တင်ပြီးေအာက်ပိုင်းမှာပုဝါဖြူတစ်ထည်ပတ်ကာရေချိုးပြီးကာစဖြစ်လို့ရင်ဘက်ေပါ်မှာတွဲလဲခိုနေတဲ့ရေသီးရေပေါက်တွေ။
ခန္ဓာကိုယ်ကအပြင်ပန်းကကြည့်ရင်ပိန်သွယ်သွယ်လေးလို့ထင်ရပေမယ့် အကျီမပါမှဗိုက်ကြွက်သားတွေကသန်မာပြီးအမြှောင်းေမြှာင်းတွေနဲ့။
သူ့မှာဒီလိုခန္ဓာကိုယ်ရှိတာကိုသိလိုက်ရသည်။အသားရေကလဲမိန်းကလေးတွေထက်တောင်ဖွေးစွတ်နေပြီး နေမထိလေမထိ အတွင်းသားတွေကပိုလို့တောင်ဖြူသေးသည်။
အထက်အောက်ရွေ့လျားနေတဲ့လည်တိုင်ပေါ်ကပန်းသီးအေစ့ကိုကြည့်ပြီး တံတွေးမြိုချမိသွားသည်။
သူငယ်ချင်းတွေပြောတာကြားဖူးသည့်
" လက်ရုံးသုခကထည့်တာတအားကြမ်းတာ "တဲ့ဆိုတဲ့စကားကိုပြန်တွေးမိကာပိုပိုပြီးလန့်လာသည်။
" ကြည့်မလို့လား အဝတ်စားလဲမလို့ "
ယောင်ရမ်းပြီးသူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေမိတာကိုလူရှေ့မှာခါးအောက်မှာပတ်ထားတဲ့ပုဝါဖြူကိုဆွဲဖယ်လိုက်သည် ။
" အယ် "အောက်ပိုင်းအလုံးစုံကိုမြင်လိုက်ရ၍ရှက်ရွံ့သွားကာမျက်နှာတစ်ခုလုံးနီဖြန်းပြီးဟိုဘက်လှည့်သွားသည်။
" လူယုတ်မာ အရှက်မရှိဘူးလားရှင့်မှာ "
" ဪ ငါကမင်းရဲ့မြင်ချင်နေတဲ့ဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်တာလေ လှည့်ကြည့်ပါ မူယာမာယာတွေများမနေနဲ့ မင်းအကြည့်ကငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကမခွာနိုင်တာသိတာပေါ့ "
ရှက်ပြီးမျက်နှာနီဖြန်းသွားပြီးရှက်ရှက်နဲ့ဟိုဘက်လှည့်ပြီးကျောပေးရပ်နေတဲ့သူ့ကိုကြည့်ပြီးရယ်ချင်စိတ်ကိုထိန်းမရပဲအသံမကြားအောင်အသံတိတ်အူခွေ့နေသည်။
ဗီရိုထဲကညအိပ်ဘောင်းဘီခပ်ပွပွအမဲရောင်တစ်ထည်နဲ့တီရှပ်အဖြူတစ်ထည်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်ဝတ်လိုက်သည်။
ဒီမှာကသိပ်မနေတော့အဝတ်စားကသုံးလေးစုံသာရှိသည်။
ညအိပ်ဝတ်စုံလဲပြီးကုတင်ပေါ်ကိုခုန်ပြီးလှဲချလိုက်တာနဲ့သူကြောက်လန့်တကြားနဲ့တံခါးကိုတဘုန်းဘုန်းထုပါတော့သည်။
" ကိုကျော်ဘုန်းပြည့်ဖွင့်ပေးပါ အပြင်မှာရှိတာသိတယ်ဖွင့်ပေးပါ "
" အယ် ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း မင်းကိုဘယ်သူကဘာလုပ်မှာမလို့အော်နေတာလဲ ငါ့ဟာငါအိပ်မလို့လေ မင်းလဲအိပ်စမ်း "
" အား ဟင့်ဟင့် ဟမ်း အီးဟင့်ဟင့် "
ထ၍ငိုပါတော့သည်။ရုတ်တရပ်ကြီးဆိုတော့လန့်တောင်သွားသည်။
" မင်းကိုဘယ်သူမှငါနဲ့မအိပ်ခိုင်းဘူး "
ကုတင်အောက်ကကော်ဇောပေါ်သို့ခေါင်းအုံးတစ်လုံးပစ်ချလိုက်သည် ။
*သူအောက်ဆင်းအိပ်ပေးမှာပဲ ဒီလိုကျတော့လဲ*
ဟုတွေးမိတုန်းရှိသေး
" မင်းအောက်မှာဆင်းအိပ် "ဆိုကာသူ့ဟာသူ
ကုတင်ပေါ်မှာတစ်ခြမ်းစောင်းပြီးဟိုဘက်လှည့်ပြီးစောင်ခြုံအိပ်သွားသည်။
" ကျွန်မချမ်းတယ် စောင်...
" မရှိဘူး ဒီတိုင်းအိပ် တခါထဲလေဖြတ်ပြီးသေသွားလဲအေးတာပဲ အသုဘချပေးမယ်"
ဒီလူဒီကွန်ဒိုတစ်ခုလုံးမှာစောင်တစ်ထည်ပဲရှိတာဘယ်လိုဖြစ်နိုင်တာလဲ။တမင်ယုတ်မာတာ လူယုတ်မာ။
ဗီရိုထဲမွှေနှောက်ရှာကြည့်သော်လဲသူ့အကျီသုံးထည်နဲ့ဘောင်းဘီတွေပဲတွေ့တယ်။
" ငါမပြောဘူးလား မရှိပါဘူးဆို "
" ကျွန်မရှင့်ကိုမုန်းလိုက်တာ လက်ရုံးသုခရယ် "
" ငါကလဲမင်းကိုမုန်းလွန်းလို့ငါ့မယားလုပ်ထားတာ ငါ့ဒဏ်တွေမင်းကိုခံစေချင်လွန်းလို့လေ
အင်ဂျင်နီယာလောင်းကတော်အသစ်စက်စက်လေး ကြမ်းနဲ့နှစ်ပါးသွားပေတော့ပဲ "
လူကိုတစ်ချက်လှည့်မကြည့်ဘဲတစ်ဖက်စောင်းပြီးအိပ်နေသည်။
ဒီညတော့ဒီကော်ဇောပါးပါးလေးမှာပဲခေါင်းချရတော့မယ်။
ရှေးဆိုရိုးစကားတွေတကယ်မှန်တာပဲ လူတစ်ယောက်ကိုအရမ်းမုန်းရင်အဲ့ဒီလူနဲ့ညားတတ်တယ်ဆိုတာ။
ဒီလောက်မုန်းတဲ့သူကိုမှလက်တော်လိုက်ရပြီ။
ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင်သတ်သေပစ်ချင်မိသည်။
( အတင်းကြပ်မဆက်ဆံတာပဲကံကောင်းတယ်ပြောရမယ် )
ဒီလိုအခန်းထဲမှာနှစ်ယောက်ထဲရှိနေရတယ်ဆိုတဲ့အသိတို့နဲ့တင်သွေးသားတို့ကအလွန်မင်းတောင့်တနေပြီ။
သူကြောက်ရင်လည်ပင်းကိုပွတ်သပ်တဲ့အကျင့်သည်နဲ့တူသည်။
ကားပေါ်မှာရောအခန်းထဲမှာရှိနေတဲ့တလျှောက်လုံးလည်တိုင်ကိုသာမီးပွင့်မတတ်ပွတ်သပ်နေသောကြောင့်လည်တိုင်လဲပွန်းပွဲ့ပြီးရဲနေသည်။တစ်ချက်တစ်ချက်အကျီအောက်ကနေ ထိုးထိုးထွက်လာတဲ့ လည်ရိုးလေးတွေကိုမြင်တိုင်း အောက်ကလဲထောင်မတ်လာသည်။
စိတ်ရှိတိုင်းဆိုရင်အခုချက်ချင်း ဒီမာနခဲဟာမလေးကိုအရယူချင်မိပေမယ့်လဲ ချစ်ရသူကြည်ဖြူလာမယ့်အချိန်တခုထိစောင့်နေချင်သေးသည်။
သူအခုအတင်းကြပ်ယူလိုက်ရင် ဟိုဟာလေးကသူ့ကိုဒီထက်ပိုမုန်းသွားမှာကြောက်သည်။
ပါးစပ်ကသာမုန်းလွန်းလို့အရယူတာလို့ကြွေးကြော်နေပေမယ့်သူ့ကိုသူသာအသိဆုံး။
ချစ်လွန်းလို့အနားကမခွာပဲ အပါးမှာထားချင်လို့ကိုအကြွေးနဲ့သိမ်းလာတာ။
ဒီဟာလေးကိုအပြစ်လဲပေးချင်သေးသည်။
**
မနက်မိုးလင်းလာတော့ကြမ်းပေါ်မှာပုစွန်တုပ်လေးလိုကွေးကွေးလေးအိပ်နေတဲ့သူ့ကိုကြည့်ကာ အလိုလိုပြုံးမိသွားသည်။
စောင်မပါပဲအိပ်ရလို့ချမ်းနေသောကြောင့်လက်နှစ်ဖက်ကိုဒူးအောက်မှာထည့်ထားပြီးကွေးကွေးလေးငြိမ်းချမ်းစွာအိပ်စက်နေသည် ။
" ဗွမ်း "
" အဟက် ဟွက် အဟက် "
" နိုးပြီပေါ့ "
" အဟက် ရှင်ဒါဘာလုပ်တာလဲ "
စိုရွဲသွားတဲ့ဆံပင်တွေကိုသပ်တင်ပြီးရေမွှန်းသွားတဲ့အရှိန်ကြောင့်တဟွပ်ဟွပ်တဟက်ဟက်ဖြစ်နေရာမှလှမ်းရန်တွေ့နိုင်သေးသည်။
ရေတွေစိုရွဲနေလို့ကြွက်စုတ်လေးလိုဖြစ်နေသည်။
" နိူးလိုက်တာလေ "
" နိူးတာလူလိုသူလိုမနိူးတတ်ဘူးလား လူကိုရေဗုံးလိုက်လောင်းပြီးနိူးရလား အဟွက်ဟွက် ဒီမှာအကုန်စိုရွဲကုန်ပြီ ကော်ဇောတွေရော လူယုတ်မာရဲ့"
" လူယုတ်မာဆိုတော့လေ မင်းကိုတခုခုထိခိုက်အောင်လုပ်ပီးပဲနိူးချင်တာ အဲ့သလိုနူတ်လှန်ထိုးတတ်တဲ့မင်းရဲ့နူတ်သီးကို ငါရိုက်ချိုးမိမယ် "
Advertisement
မျက်နှာကိုဖြတ်ရိုက်မယ့်အသွင်နဲ့ လက်ဝါးရွယ်လိုက်တော့မျက်နှာလေးငုံ့ရှောင်သွားသည်။
" အခုချက်ချင်းထတော့ မင်းကိုသိန်း200နဲ့ဝယ်ထားတာအလကားမဖြစ်ရအောင် သိန်း200နဲ့တန်အောင်သုံးရမယ် "
* သိန်း200ဟုတ်လား ကျွန်မကရှင့်အတွက်ငွေနဲ့ဝယ်ထားတဲ့ ပစ္စည်းတခုလောက်ပဲတန်ဖိုးရှိတာလား*
ရေချိုးပြီးသူ့အတွက်အဝတ်စားမရှိ၍ကိုယ့်အဝတ်စားတွေနဲ့ပဲ။
သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးနဲ့ အမျိုးသားတီရှပ်နဲ့ဆိုတော့ မတော်တရော်ဖြစ်နေသည်။
အောက်ကလဲအားကစားလုပ်တဲ့အစင်းနှစ်ကြောင်းနဲ့ဘောင်းဘီကို မတော်တရော်ဝတ်ထားသည်။
တီရှပ်ကလဲသူနဲ့စာရင် အကြီးကြီးဖြစ်နေကာ ဘောင်းဘီကလဲပွဖောင်းနေသည်။လူကောင်လေးကအဝတ်တွေနဲ့မြုပ်နေတဲ့ သူ့ပုံစံကိုကြည့်ကာရယ်ချင်သော်လဲ မျက်နှာကိုထိန်းပြီးနူတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းစေ့ထားရသည်။
" ရော့ "
ရင်ခွင်ထဲသို့ပစ်သွင်းလာသည့် ကြွပ်ကြွပ်အိတ်အမဲထုပ်ကိုကယောင်ကတန်းဖမ်းလိုက်မိသည်။
" ဘာကြီးလဲ ဒါက "
" ဖွင့်မကြည့်တတ်ဘူးလား "
" အားးးး အမေရေ လုပ်ကြပါအုန်း "
ကြွပ်ကြွပ်အိတ်အမဲထဲကဖားအသေကောင်တွေ။အိတ်ကိုလဲလွှတ်ပစ်ချလိုက်မိသည်။
" ဟ ဘာဖြစ်လို့လွှတ်ပစ်ရတာလဲ "
" ကြောက်တယ် လူယုတ်မာ ကျွန်မကိုဘာလို့ဖားတွေလာပေးရတာလဲ အီးဟင့်ဟင့် "
လူကိုလာပြီးစိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ငိုယိုပြီးထုရိုက်ပါတော့သည်။
" ဟေး တော်စမ်း ငါဖားသားဟင်းစားချင်လို့ဂျိုးကိုေဈးထဲမှာမရရေအာင်လိုက်ရှာဝယ်ခိုင်းထားတာ မင်းချက်ရမယ် ရှင်းလား "
" ဟင့်အင်း ကြောက်တယ် မလုပ်ဘူး "
" ချက်ကိုချက်ရမယ် မင်းကိုပိုက်ဆံနဲ့ငါဝယ်ထားတာ ငါခိုင်းတာလုပ်ကိုလုပ်ရမယ် "
ပါးနှစ်ဖက်ကိုလက်နဲ့ဆွဲညှစ်ပြီး ကြမ်းပေါ်ကိုဆောင့်တွန်းချလိုက်သည်။
" ရှင်ကျွန်မဖားကြောက်တာသိလို့တမင်လုပ်တာမလား "
" ဟုတ်ရင်လဲဟုတ်မာပေါ့ "
" လူယုတ်မာ ရှင့်ကိုမုန်းတယ် "
* မင်းပါးစပ်ကမုန်းတယ်လို့တခါထွက်တိုင်းဒီကောင့်ရင်ဘက်ထဲမှာတချက်အောင့်တယ်*
" ငါဒီဟင်းချက်ထားတာမြင်ချင်တယ် မချက်ထားရင်မင်းအသေပဲ "
" ကျွန်မမကိုင်ရဲဘူး "
" အာ့တာမင်းစောက်ကြောင်းလေ ငါစောက်ကြောင်းကငါဒီဟင်းချက်ထားတာမြင်ချင်တယ်"ဆိုကာမီးဖိုခန်းထဲကထွက်ထွားသည်။
ဘယ်တော့မှမငိုတော့ဘူးလို့အားတင်းထားမိတော့လဲမျက်ရည်ကကျရပြန်သည်။
" သူများကြောက်ပါတယ်ဆို ဟင့်ဟင့်"
" ဘာဖြစ်တာလဲ "
" ဖားကြောက်လို့တဲ့ "
ဂျိုးယူလာသောအဝတ်ထုပ်ကိုလှမ်းကမ်းပေးလိုက်သည်။
" လောလောဆယ်တပတ်လောက်ငါ ဒီမှာပဲနေအုန်းမယ် အိမ်ကိုမင်းဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ "
" မင်းသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ကွန်ဒိုမှာခဏလောက်တူတူနေမှာလို့ပြောပြီး အဝတ်တွေယူလာတာ "
" မာမီကဘာပြောလဲ "
အောက်နူတ်ခမ်းကိုဖိကိုက်ထားပြီးေမးသည်။
" ဘာမှတော့သိပ်မပြောပါဘူး မင်းကိုအိမ်မှာမနေဘူးဘာညာတော့ပြောတာပေါ့ "
ခေါင်းတချက်ငြိမ့်ပြကာ ပုခုံးကိုပုတ်ပြီးလက်ရုံးအိမ်ရှေ့ခန်းဘက်ထွက်သွားတော့ဂျိုး မီးဖိုထဲဝင်လာလိုက်သည်။
ဖားတွေကိုမတို့မထိရဲနဲ့ဖြစ်နေသောသူ့ကိုကြည့်ပြီး ဖားတွေကိုေဘစင်ထဲသွန်ထုတ်ပြီးရေဆေးပေးလိုက်သည်။
" အား အရှင်ေကာင်ကြီး "
အရှင်တကောင်ကသူ့လက်ကိုလာထိ၍ဂျိုးကိုယ်ပေါ်ကိုခုန်တက်ပြီးခြေနဲ့ကုပ်ကပ်ထားသည်။
ထိုဖားအရှင်ကိုကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး အနီးနားကငရုတ်ကျည်ပွေ့နဲ့ထုသတ်လိုက်သည်။
" သနားပါတယ် ဘာလို့သတ်လိုက်တာလဲ "
" မင်းပဲကြောက်တယ်ဆို "
" ငရဲကြီးမှာမကြောက်ဘူးလား ၀ဋ်လည်မှာပေ့ါ"
" ငါကဘာသာမဲ့ "
"...."
စတွေ့တုန်းကနဲ့တစ်စက်မှမတူ သူ့ပုံစံကအေးစက်စက်နဲ့ခက်ထန်ပြီးတည်ငြိမ်လွန်းတယ်။စကားလဲသိပ်မေပြာ။
ကျော်ဘုန်းပြည့်မဟုတ်ပဲ ဂျိုးဆိုပဲ။
ချိုသာတဲ့ကျော်ဘုန်းပြည့်ရဲ့တစ်ဖက်ခြမ်းမှာ ခက်ထန်တဲ့ဂျိုးရှိတယ် ။
" မင်းငါ့ပေါ်ကမဆင်းတော့ဘူးလား "
" ဟုတ် ဟုတ် ဆင်းပါ့မယ် "
ကိုယ်ပေါ်မှာတွယ်ကပ်နေရာမှမေ့ပြီးပြန်မဆင်းမိ။
ဂျိုးကိုယ်တိုင်ပဲဖားတွေကိုင် ရေဆေး အူထုတ်ပြီး စာဖိုမှူးလုပ်ပေးလိုက်ရသည်။
ဟိုသခင်လေးက တို့ထိတောင်မကြည့်။
စားတာလဲမဟုတ် သူများကိုဒုက္ခပေးချင်လို့သာဝယ်ခိုင်းပြီး ချက်ပြုတ်ခိုင်းတာ။
#ParadiseKhin
လက်ရုံးခန္ဓာကိုယ်အချိုးစားကဒီလိုမျိုးပါ။
လမ္းတေလွ်ာက္တေယာက္က ပူေဆြးေသာကေတြနဲ႔ငိုႀကီးခ်က္မျဖစ္ေနကာ ေနာက္တေယာက္က သီခ်င္းေတြေအာ္ဆိုၿပီးျမဴးထူးေနသည္။ေနာက္ထပ္တေယာက္ကမပိုင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ့မိန္းကေလးအတြက္ၿငိမ္းမသတ္ႏိုင္တဲ့ရင္ထဲကအပူမီးေတြနဲ႔ေလာင္ၿမိဳက္ေနသည္။
" Baby.... I'm dancing in the dark with you between my arms 🎶 Barefoot on the grass 🎵
ကားထဲမွာဖြင့္ထားတဲ့သီခ်င္းကိုေအာ္ဆိုၿပီးျပတင္းေပါက္မွန္တြင္လက္ေထာက္ၿပီးျခယ့္ဘက္ကိုတေလွ်ာက္လုံးၾကည့္ေနသည္။
တ႐ူံ႕႐ူံ႕ငိုေနၿပီး ငိုရပါအားႀကီးလို႔မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးနီရဲတြတ္ေနကာ မ်က္လုံးေတြလဲနီသည့္အထိျဖစ္ေနလဲ အငိုမတိတ္ေသး။
ငိုရလြန္းလို႔ ေမာဟိုက္ေနမွန္းသိေသာ္လဲေခ်ာ့ဖို႔စိတ္ကူးထဲေတာင္မ႐ွိ။
ငိုပလိမ့္ေစ ဒီထက္ငိုရေအာင္ကိုလုပ္ျပမယ္။
" ငိုေနာ္ ငိုထား ေသေအာင္သာငို မေသမခ်င္းငိုေနာ္ ေနာက္လဲဒီထပ္ငိုရအုန္းမွာ မ်က္ရည္ေခြ်တာအုန္း "
" အင့္ဟင့္ဟင့္ "
"ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရယ္Y&Jခရီးသြားေအဂ်င္စီဥကၠဌရဲ႕ေခြၽးမ အင္ဂ်င္နီယာေလာင္းေလးရဲ႕ကေတ္ာျဖစ္လာလို႔ေပ်ာ္႐ႊင္မူမ်က္ရည္ေတြေပါ့ အဟက္"
သူ႕မိသားစုအေၾကာင္းကိုတမင္ထုတ္ေျပာၿပီးသူျမင္ခဲ့ရတဲ့ျခယ့္မိသားစုကိုႏွိမ္ေျပာတာျဖစ္သည္။
သူငိုေနတာကိုအရသာခံၿပီးၾကည့္ေနတဲ့လူ။
* ငိုမွာပါ ဝေအာင္ငိုမွာ ဒီထက္ဆိုးလာမဲ့ကိစၥေတြအတြက္ပါပိုငိုထားလိုက္တယ္ ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ့မွထပ္မငိုဘူး ကြၽန္မရဲ႕ေပ်ာ့ညံတဲ့ပုံစံကိုျမင္ရတာဒါေနာက္ဆုံးျဖစ္ေစရမယ္ *
ကားပါကင္မွာကားကိုထိုးရပ္လိုက္ၿပီး ဟိုအကိုကေ႐ွ႕ခန္းကေနကားတံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။
သူကဘယ္သူလဲ ။
ဘာလို႔ ဟိုလူနဲ႔သူ႕ကိုအၿမဲတြဲေတြ႕ရတာလဲ။
ဓာတ္ေလွကားထဲဝင္ၿပီးအထပ္ကိုတက္ၾကသည္။
တေလွ်ာက္လုံးလက္႐ုံးကလက္ေမာင္းကိုၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းအားနဲ႔ဆုပ္ကိုင္ထား၍လက္ေမာင္းလဲအေတာ္ေအာင့္လွၿပီ ။
ကားထဲကထြက္ေတာ့ ငိုေနတာလူျမင္မွာစိုးလို႔မ်က္ရည္တစ္စက္က်ရင္ ခ်က္ခ်င္းXင္ခ်ပစ္မယ္ဆိုလို႔ မ်က္ရည္ေတြကိုလက္ခုံနဲ႔ဖိသုတ္ၿပီးငိုခ်င္တာေအာင့္အီးထားရသည္။
ညကလဲ9နာရီေလာက္႐ွိၿပီ။
ေဈးႀကီးဇိမ္ခံပစၥည္းေတြနဲ႔တလက္လက္ေတာက္ေနတဲ့ၾကမ္းျပင္နဲ႔ ကြန္ဒိုတစ္ခန္းလုံးသုံးထားတာတန္ဖိုးႀကီးပစၥည္းေတြနဲ႔ဆိုတာျမင္႐ုံနဲ႔တန္းသိသည္။
အဆင့္တန္းျမႇင့္ေနရာမလို႔အထဲဝင္ရမွာေတြေဝေနတုန္း
" ထင္ပါတယ္ မင္းလိုအစားမ်ိဳးကဒီလိုေနရာမ်ိဳးေတြ႕ရင္ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ပ်က္မလဲဆိုတာ ေနာက္ဆို မင္းဒီမွာပဲေနရေတာ့မွာ အကြၽမ္းတဝင္႐ွိေအာင္လုပ္ထား ထြက္ေျပးမယ္မၾကံနဲ႔ေနာ္ မိရင္ငါေသေအာင္သတ္ပစ္မွာ မင္းတေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး မင္းတစ္မိသားစုလုံးပါအပါထည့္ေပးမွာ "
" ..."
သူၿခိမ္းေျခာက္တာကိုဘာမွခြန္းတုံ႔ျပန္မေနေတာ့ဘဲဆိတ္ဆိတ္သာေနေနလိုက္ေတာ့သည္။
" လာ "
လက္ေမာင္းရင္းကေနဆြဲေဆာင့္ၿပီးအိပ္ခန္းထဲကိုအတင္းတြန္းထည့္သည္ ။
" ဟင့္အင္း အခန္းျပင္မွာပဲေနမယ္ ဒီမွာမေနခ်င္ဘူး "
" မင္းေစာက္ပါးစပ္ကိုပိတ္ထား ငါ့ကိုအထြန္႔မတက္နဲ႔ ဝင္စမ္း "ဆိုကာအ႐ွိန္နဲ႔ေဆာင့္တြန္းလိုက္ေတာ့ၾကမ္းျပင္ေပၚေခြက်သြားသည္။
လက္ေထာက္ၿပီး အတင္းထကာ
" ဟင့္အင္း ကြၽန္မဒီအခန္းမွာမေနဘူး
ကိုေက်ာ္ဘုန္းျပည့္လုပ္ပါ ျခယ့္ကိုကူညီေပးပါ ျခယ္အႏူးၫြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟင့္ဟင့္ "
အခန္းဝကလက္႐ုံးရပ္ေနတဲ့အေနာက္မွာကပ္ရပ္ေနတဲ့ ဂ်ိဳးထံသို႔အကူညီလွမ္းေတာင္းသည္။
ဂ်ိဳးေခါင္းကိုသာခါရမ္းျပလိုက္သည္ သူလဲဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲကိုး။
" ေက်ာ္ဘုန္းျပည့္ကဘယ္သူလဲ "
လက္႐ုံးနားမလည္ႏိုင္စြာမ်က္လုံးေဝ့ျပၿပီးေျပာသည္။
" ေက်ာ္ဘုန္းျပည့္ကငါ "
" မင္းက..ေက်ာ္ဘုန္းျပည့္ "
အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီးတအံ့တဩစိုက္ၾကည့္သည္။စိတ္ထဲထင့္သြားေပမယ့္ဘာမွေတာ့ဆက္မေျပာ အခန္းထဲဝင္သြားၿပီးအခန္းတံခါးပိတ္သြားသည္။
" ႐ွဴး တိုးတိုးေန ဘာလို႔ေအာ္ေနတာလဲ မင္းကိုဘာလုပ္ေသးလို႔လဲ နားၿငီးတယ္ "
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔သူ႕တီ႐ွပ္ကိုဆြဲခြၽတ္ပစ္ကာေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။
ေရက်တဲ့အသံကိုနားေထာင္ရင္းေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးစက္ေနၿပီးဘုရားတရားသာတေနမိေတာ့သည္ ။
သူထြက္လာရင္ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲလို႔ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေရခ်ိဳးခန္းေ႐ွ႕ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနမိသည္။
" အမေလး "
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန႐ုတ္တရပ္အခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီးထြက္လာတဲ့သူ႕ကိုျမင္ၿပီးလန္႔ၿပီးထခုန္မိသြားသည္။
" ဘာလဲ ငါေရခ်ိဳးတာလာေခ်ာင္းေနတာလား အဟက္ "
ကိုယ့္ကိုကိုယ္တအားအထင္ႀကီးတဲ့ဘဝင္႐ူးေကာင္ မုန္းလိုက္တာ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေနတဘက္တစ္ထည္သာပုခုံးေပၚတင္ၿပီးေအာက္ပိုင္းမွာပုဝါျဖဴတစ္ထည္ပတ္ကာေရခ်ိဳးၿပီးကာစျဖစ္လို႔ရင္ဘက္ေပၚမွာတြဲလဲခိုေနတဲ့ေရသီးေရေပါက္ေတြ။
ခႏၶာကိုယ္ကအျပင္ပန္းကၾကည့္ရင္ပိန္သြယ္သြယ္ေလးလို႔ထင္ရေပမယ့္ အက်ီမပါမွဗိုက္ႂကြက္သားေတြကသန္မာၿပီးအေျမႇာင္းေျမႇာင္းေတြနဲ႔။
သူ႕မွာဒီလိုခႏၶာကိုယ္႐ွိတာကိုသိလိုက္ရသည္။အသားေရကလဲမိန္းကေလးေတြထက္ေတာင္ေဖြးစြတ္ေနၿပီး ေနမထိေလမထိ အတြင္းသားေတြကပိုလို႔ေတာင္ျဖဴေသးသည္။
အထက္ေအာက္ေ႐ြ႕လ်ားေနတဲ့လည္တိုင္ေပၚကပန္းသီးအေစ့ကိုၾကည့္ၿပီး တံေတြးၿမိဳခ်မိသြားသည္။
သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာတာၾကားဖူးသည့္
" လက္႐ုံးသုခကထည့္တာတအားၾကမ္းတာ "တဲ့ဆိုတဲ့စကားကိုျပန္ေတြးမိကာပိုပိုၿပီးလန္႔လာသည္။
" ၾကည့္မလို႔လား အဝတ္စားလဲမလို႔ "
ေယာင္ရမ္းၿပီးသူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနမိတာကိုလူေ႐ွ႕မွာခါးေအာက္မွာပတ္ထားတဲ့ပုဝါျဖဴကိုဆြဲဖယ္လိုက္သည္ ။
" အယ္ "ေအာက္ပိုင္းအလုံးစုံကိုျမင္လိုက္ရ၍႐ွက္႐ြံ႕သြားကာမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးနီျဖန္းၿပီးဟိုဘက္လွည့္သြားသည္။
" လူယုတ္မာ အ႐ွက္မ႐ွိဘူးလား႐ွင့္မွာ "
" ဪ ငါကမင္းရဲ႕ျမင္ခ်င္ေနတဲ့ဆႏၵကိုျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္တာေလ လွည့္ၾကည့္ပါ မူယာမာယာေတြမ်ားမေနနဲ႔ မင္းအၾကည့္ကငါ့ခႏၶာကိုယ္ကမခြာႏိုင္တာသိတာေပါ့ "
႐ွက္ၿပီးမ်က္ႏွာနီျဖန္းသြားၿပီးရွက္႐ွက္နဲ႔ဟိုဘက္လွည့္ၿပီးေက်ာေပးရပ္ေနတဲ့သူ႕ကိုၾကည့္ၿပီးရယ္ခ်င္စိတ္ကိုထိန္းမရပဲအသံမၾကားေအာင္အသံတိတ္အူေခြ႕ေနသည္။
ဗီ႐ိုထဲကညအိပ္ေဘာင္းဘီခပ္ပြပြအမဲေရာင္တစ္ထည္နဲ႔တီ႐ွပ္အျဖဴတစ္ထည္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ဝတ္လိုက္သည္။
ဒီမွာကသိပ္မေနေတာ့အဝတ္စားကသုံးေလးစုံသာ႐ွိသည္။
ညအိပ္ဝတ္စုံလဲၿပီးကုတင္ေပၚကိုခုန္ၿပီးလွဲခ်လိုက္တာနဲ႔သူေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔တံခါးကိုတဘုန္းဘုန္းထုပါေတာ့သည္။
" ကိုေက်ာ္ဘုန္းျပည့္ဖြင့္ေပးပါ အျပင္မွာ႐ွိတာသိတယ္ဖြင့္ေပးပါ "
" အယ္ ပါးစပ္ပိတ္ထားစမ္း မင္းကိုဘယ္သူကဘာလုပ္မွာမလို႔ေအာ္ေနတာလဲ ငါ့ဟာငါအိပ္မလို႔ေလ မင္းလဲအိပ္စမ္း "
" အား ဟင့္ဟင့္ ဟမ္း အီးဟင့္ဟင့္ "
ထ၍ငိုပါေတာ့သည္။႐ုတ္တရပ္ႀကီးဆိုေတာ့လန္႔ေတာင္သြားသည္။
" မင္းကိုဘယ္သူမွငါနဲ႔မအိပ္ခိုင္းဘူး "
ကုတင္ေအာက္ကေကာ္ေဇာေပၚသို႔ေခါင္းအုံးတစ္လုံးပစ္ခ်လိုက္သည္ ။
*သူေအာက္ဆင္းအိပ္ေပးမွာပဲ ဒီလိုက်ေတာ့လဲ*
ဟုေတြးမိတုန္း႐ွိေသး
" မင္းေအာက္မွာဆင္းအိပ္ "ဆိုကာသူ႕ဟာသူ
ကုတင္ေပၚမွာတစ္ျခမ္းေစာင္းၿပီးဟိုဘက္လွည့္ၿပီးေစာင္ျခဳံအိပ္သြားသည္။
" ကြၽန္မခ်မ္းတယ္ ေစာင္...
" မ႐ွိဘူး ဒီတိုင္းအိပ္ တခါထဲေလျဖတ္ၿပီးေသသြားလဲေအးတာပဲ အသုဘခ်ေပးမယ္"
ဒီလူဒီကြန္ဒိုတစ္ခုလုံးမွာေစာင္တစ္ထည္ပဲ႐ွိတာဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္တာလဲ။တမင္ယုတ္မာတာ လူယုတ္မာ။
ဗီ႐ိုထဲေမႊေႏွာက္႐ွာၾကည့္ေသာ္လဲသူ႕အက်ီသုံးထည္နဲ႔ေဘာင္းဘီေတြပဲေတြ႕တယ္။
" ငါမေျပာဘူးလား မ႐ွိပါဘူးဆို "
" ကြၽန္မ႐ွင့္ကိုမုန္းလိုက္တာ လက္႐ုံးသုခရယ္ "
" ငါကလဲမင္းကိုမုန္းလြန္းလို႔ငါ့မယားလုပ္ထားတာ ငါ့ဒဏ္ေတြမင္းကိုခံေစခ်င္လြန္းလို႔ေလ
အင္ဂ်င္နီယာေလာင္းကေတာ္အသစ္စက္စက္ေလး ၾကမ္းနဲ႔ႏွစ္ပါးသြားေပေတာ့ပဲ "
လူကိုတစ္ခ်က္လွည့္မၾကည့္ဘဲတစ္ဖက္ေစာင္းၿပီးအိပ္ေနသည္။
ဒီညေတာ့ဒီေကာ္ေဇာပါးပါးေလးမွာပဲေခါင္းခ်ရေတာ့မယ္။
ေ႐ွးဆို႐ိုးစကားေတြတကယ္မွန္တာပဲ လူတစ္ေယာက္ကိုအရမ္းမုန္းရင္အဲ့ဒီလူနဲ႔ညားတတ္တယ္ဆိုတာ။
ဒီေလာက္မုန္းတဲ့သူကိုမွလက္ေတာ္လိုက္ရၿပီ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္သတ္ေသပစ္ခ်င္မိသည္။
( အတင္းၾကပ္မဆက္ဆံတာပဲကံေကာင္းတယ္ေျပာရမယ္ )
ဒီလိုအခန္းထဲမွာႏွစ္ေယာက္ထဲ႐ွိေနရတယ္ဆိုတဲ့အသိတို႔နဲ႔တင္ေသြးသားတို႔ကအလြန္မင္းေတာင့္တေနၿပီ။
သူေၾကာက္ရင္လည္ပင္းကိုပြတ္သပ္တဲ့အက်င့္သည္နဲ႔တူသည္။
ကားေပၚမွာေရာအခန္းထဲမွာ႐ွိေနတဲ့တေလွ်ာက္လုံးလည္တိုင္ကိုသာမီးပြင့္မတတ္ပြတ္သပ္ေနေသာေၾကာင့္လည္တိုင္လဲပြန္းပြဲ႕ၿပီးရဲေနသည္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္အက်ီေအာက္ကေန ထိုးထိုးထြက္လာတဲ့ လည္႐ိုးေလးေတြကိုျမင္တိုင္း ေအာက္ကလဲေထာင္မတ္လာသည္။
စိတ္႐ွိတိုင္းဆိုရင္အခုခ်က္ခ်င္း ဒီမာနခဲဟာမေလးကိုအရယူခ်င္မိေပမယ့္လဲ ခ်စ္ရသူၾကည္ျဖဴလာမယ့္အခ်ိန္တခုထိေစာင့္ေနခ်င္ေသးသည္။
သူအခုအတင္းၾကပ္ယူလိုက္ရင္ ဟိုဟာေလးကသူ႕ကိုဒီထက္ပိုမုန္းသြားမွာေၾကာက္သည္။
ပါးစပ္ကသာမုန္းလြန္းလို႔အရယူတာလို႔ေႂကြးေၾကာ္ေနေပမယ့္သူ႕ကိုသူသာအသိဆုံး။
ခ်စ္လြန္းလို႔အနားကမခြာပဲ အပါးမွာထားခ်င္လို႔ကိုအေႂကြးနဲ႔သိမ္းလာတာ။
ဒီဟာေလးကိုအျပစ္လဲေပးခ်င္ေသးသည္။
**
မနက္မိုးလင္းလာေတာ့ၾကမ္းေပၚမွာပုစြန္တုပ္ေလးလိုေကြးေကြးေလးအိပ္ေနတဲ့သူ႕ကိုၾကည့္ကာ အလိုလိုျပဳံးမိသြားသည္။
ေစာင္မပါပဲအိပ္ရလို႔ခ်မ္းေနေသာေၾကာင့္လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဒူးေအာက္မွာထည့္ထားၿပီးေကြးေကြးေလးၿငိမ္းခ်မ္းစြာအိပ္စက္ေနသည္ ။
" ဗြမ္း "
" အဟက္ ဟြက္ အဟက္ "
" ႏိုးၿပီေပါ့ "
" အဟက္ ႐ွင္ဒါဘာလုပ္တာလဲ "
စို႐ြဲသြားတဲ့ဆံပင္ေတြကိုသပ္တင္ၿပီးေရမႊန္းသြားတဲ့အ႐ွိန္ေၾကာင့္တဟြပ္ဟြပ္တဟက္ဟက္ျဖစ္ေနရာမွလွမ္းရန္ေတြ႕ႏိုင္ေသးသည္။
ေရေတြစို႐ြဲေနလို႔ႂကြက္စုတ္ေလးလိုျဖစ္ေနသည္။
" ႏိူးလိုက္တာေလ "
" ႏိူးတာလူလိုသူလိုမႏိူးတတ္ဘူးလား လူကိုေရဗုံးလိုက္ေလာင္းၿပီးႏိူးရလား အဟြက္ဟြက္ ဒီမွာအကုန္စို႐ြဲကုန္ၿပီ ေကာ္ေဇာေတြေရာ လူယုတ္မာရဲ႕"
Advertisement
- In Serial213 Chapters
I'd Like to Change My Reincarnation Subscription, Please
[Participant in the Royal Road Writathon challenge] Superpowers abound. Villains rule the world. A transmigrated dork that has absolutely no idea what’s going on. Strong-armed by the Superhero Enhancement System into the thankless job of endlessly performing good deeds in a world where such actions are often met with violence, Lucas Lynn doesn't have much choice in regards to using his supposed gifts. It’s bad enough having to pretend to be a supervillain, but how exactly does Boss System expect him to save the world with only the help of a homeless orphan, a dog that’s smarter than he is, and a yoyo? Oh, just trick some supervillains into becoming superheroes instead? You make it sound so easy! ----- >>>Excerpt from the end of Ch1; [Bzzt... Scan complete. Analyzing...] 'Eh?' [Analysis complete. Positive value found, now loading... Loading complete.] 'Okay, WTF is...' [Binding successful. Congratulations upstanding citizen. You have been selected by the Superhero Enhancement System. Please select your desired enhancement. The following options are avail...] 'I'M DYING! IS NOT DYING AN OPTION!?' [Error, invalid selection. An enhancement will be randomly selected. Randomizing... Strength has been selected. Enhanced strength will be calibrated for your rebirth. Please look forward to it.] 'WHAT IN THE ACTUAL F...' With this final thought, Lucas has finished dying in a pool of his own blood on the sidewalk. ----- Little character theater: Lucas, attempting to broker a deal for benefits for his freshly forced vocation of heroic servitude: “Hey 427, do I at least get some vacation time?” System # 427, completely deadpan: [...There's a new minor task available to the southwest. There's also a cute dog you can pet over there.] Lucas, with newfound enthusiasm: “WHERE'S THE PUPPER!?” ----- Discord for myself as well as a small handful of other authors and their works, a few fans are already in here if you care to mingle: https://discord.gg/MR6FnbmPRQ Personal WP page that has other relevant links for the novel, a little about me, information about the novel's inspiration, as well as a link to the character reference sheet and art gallery: https://geminel.wordpress.com/2021/07/07/fancy-seeing-you-here/
8 150 - In Serial9 Chapters
The Chronicle of Karl: Industrialization of Rohrkadia
Rohrkadia Peninsula centuries ago was the center of human civilization in the southern hemisphere. But after the absence of war for 5 decades, the population rose to a level where the supply of food couldn’t keep up with the entire demand. In the era of Great Famine, millions of people died because of starvation. Meanwhile, Carl Sanders a 75 years old Hardcore capitalist, Engineer and Army Veteran died in his home in Baltimore and woke up in a body of an orphan boy named Karl son of Xander. At first, he was confused but then he remembered one of the quotes he often heard in his previous lifetime: ‘Once an entrepreneur, always an entrepreneur’You can visit my blog for the maps, glossary, and faster chapter release.Blog: https://arquestories.wordpress.com/
8 129 - In Serial53 Chapters
Death With Benefits
"You know, everybody is afraid of dying I really don't understand why."----Samsara*******What doesn't kill you...********Support me here :https://paypal.me/Jxddy
8 113 - In Serial6 Chapters
Runecrafter
When the latest VR game reaches an all time high with over 80% of the world population as active players, Earth attracts the attention of a mighty existence. The Primordial God of Games graces this dark corner of a barren galaxy with his authority, bringing great change with the appearance of mana, aura and other types of energy, along with dungeons! But not all turned for the better, despite being turned into a game world reality is now more dangerous than ever before, a danger Baek Hyeon will have to face as he understands more about the world and the power of runes.
8 145 - In Serial13 Chapters
The Gray Imperial: A GameLit Adventure
Derek Gray is haunted by his past. Once a confident and abrasive young man with dreams of striking it big on the baseball diamond, Derek lost everything the night his little brother died. Now Derek rarely leaves the house. His muscles are flabby. His bladder fails him often. Any confidence he once possessed is shriveled and dying. His life seems hopeless. Then he discovers a note. A gaming studio is seeking beta testers for a new video game, and it just so happens that this gaming studio has a connection to his younger brother. Can Derek overcome his anxiety to conquer this new challenge? Or, will this game be the final nail in his coffin? ------------- Release schedule: x2 weekly new chapters.
8 107 - In Serial98 Chapters
The God-Kings (Mass Isekai)
"You are all confused. This is understandable. So, allow me to clear up your confusion. Currently, you have all been randomly selected to participate in a… well, let us call this a social experiment." One day, a god stole ten thousand people from their homes. In return, it granted them immortality, with only one condition.That being to fight, and fight, and fight, until only ten of them remained. To kill each other for the right to truly ascend. Of the many rulers of this new world, five stand out among all others. Juliette, the Conquering Queen. Jamal, the King of Travellers. Fatima, the Silver Tounged. Joseph, the Sunset King. And Heng, the Lord of Mammoths. But more than they fight to rule. And as the reign of the God-Kings begins, one must remember; everyone is the hero of their own story. Updates Tuesdays and Fridays Now includes detailed maps!
8 103