[ Su Hua Note_ohh.well.Finally,I decided to start write this .Hope you like this. My friend. ]

စစ္၀ူလည္း black hole ႀကီးအထဲဆြဲထည့္ခံရၿပီးေနာက္ ေသာက္က်ိဳးနည္းေလာက္ေအာင္ ေမွာင္မိုက္ေနသည့္ေနရာကိုသာ

ေရာက္ေနေၾကာင္း သတိထားမိသည့္အခ်ိန္မွာ သူ႔ေဒါသအရွိန္အဟုန္က မေသေသး။

" ခ်ီးပဲကြာ ! " ေသြးတစ္ပြက္ဘဲ အန္ခ်င္သလို ၊ မရွိတ့ဲစားပြဲကိုပဲ ေျပးလွန္ခ်င္သလို။

မ်က္လံုးတို႔ကို မနည္းအားထုတ္ဖြင့္ၿပီးခ်ိန္မွာ သူ႔ေဘးနား လာထိုင္တ့ဲ လူတစ္ေယာက္။ ခဏေနပါဦး ! ငါက ဘာေၾကာင့္ သံႀကိဳးအႀကီးႀကီးေတြနဲ႔

ေျခေရာ ၊ လက္ပါမက်န္ အခတ္ခံထားရတာလဲ !

" မင္းအျပစ္ကို သိၿပီလား ? "

* မင္းေမလင္းလိုက္။ ငါက အခုမွေရာက္လာတာကို ေမးခြန္းလာေမးေနေတာ့

ေသာက္ရမ္းစိတ္ခ်ဥ္ေပါက္သြားၿပီ။ ဆြဲထည့္လာတ့ဲ ဟို system ကလည္း ဘယ္ေခ်ာင္ကပ္ၿပီးသြားေသေနတာလဲမသိ။ *

{ မဂၤလာပါ။ သင့္အတြက္ အခ်ိန္ျပည့္အၿမဲေျဖၾကားေပးမ့ဲ system အေခ်ာေလး

ေရာက္ရွိလာပါၿပီ။ }

* ေအး။ ေရာက္လာေပလို႔သာဘဲ။ ေျပာပါဦး။ အခုအေျခအေနက ဘာႀကီးလဲကြ ! *

{ Host ျမင္တ့ဲအတိုင္းဘဲေလ ။ အဖမ္းခံထားရတာ။ }

* ေအး။ အဖမ္းခံရတာေတာ့ မင္း ေျပာမွ ငါသိမွာလားကြ။ data အခ်က္အလက္ေတြေတာ့ ပို႔မယ္မရွိဘူး။ အားေန ေသေနလိုက္။ *

{ ကြၽန္ေတာ္လည္း မသိဘူးေလ။ host ကမစ္ရွင္ေတြထမ္းေဆာင္ရမွာကို

ကြၽန္ေတာ့္ လာေမးေနတယ္။ }

* ေ_ာ system ! ဘာလုပ္ရမွာလဲ မေျပာဘဲ ငါက ဘယ္မစ္ရွင္ေတြ သြားထမ္းေဆာင္ရမွာလဲ ။ *

{ ကြၽန္ေတာ္တို႔ System နာမည္ကိုက bone-lazy system လို႔ host ကို

မိတ္ဆက္ေပးနွင့္ၿပီးသားေလ။ ဘာမွလုပ္စရာမရွိဘူး။ }

* ဘာ ! ဒါဆို ငါ့ကိုဘာလို႔ေခၚလာေသးလဲကြ ! ခ်ီးဘဲ။ *

{ ခဏေလး။ ႒ာနခ်ဳပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေမးၾကည့္လိုက္ဦးမယ္။ host ဘာလုပ္ရမွာလဲလို႔။ }

* ေမး ေမး ျမန္ျမန္သာေမး။ မစ္ရွင္ေတြ ျမန္ျမန္ထမ္းေဆာင္ၿပီးငါ့အိမ္ဆီ ျမန္ျမန္

ျပန္ရဖို႔ဘဲ အေရးႀကီးတယ္။ *

{ host ရဲ႕အခု၀င္ေရာက္ေနတ့ဲ ခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ရဲ႕ဇာတ္အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို

ေပးပို႔ေနပါၿပီ။ host လုပ္ရမ့ဲမစ္ရွင္က ၀င္ေရာက္ရမ့ဲ ခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္တိုင္းရဲ႕

ေနာက္ဆံုးဆုေတာင္းေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ပါ။ }

မွတ္ဥာဏ္တို႔ တရိပ္ရိပ္တက္လာသည့္ေနာက္မွာ ေခါင္းကိုက္ျခင္းဒဏ္

ခံစားရသည္က ေနာက္ဆက္တြဲအေနျဖင့္ လိုက္ပါလာေလသည္။

" မူေယာင္ ! " ေဘးနားက လူ စိုးရိမ္တႀကီးေခၚသံေတာ့ ၾကားသား။

ဘယ္လိုမွ သည္းမခံနိုင္ေတာ့သည့္ေနာက္ဆံုး စစ္၀ူရဲ႕အျမင္အာရံုနွင့္အသိစိတ္က

အေမွာင္ကမာၻထဲသို႔ က်ေရာက္သြားရသည္။

ယခု စစ္၀ူ ၀င္ရမည့္ခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္နာမည္မွာ မူေယာင္ဟုေခၚသည္။

ဇာတ္လိုက္ျဖစ္၍ အသက္အႏၱရာယ္ျဖင့္ႀကံဳတိုင္း မေသ ၊ သို႔ေသာ္

ေသတာထက္ပို၍ဆိုးေသာ ဇာတ္လိုက္က်ီဖန္၏လိုက္ဒုကၡေပး ၊ နွိပ္စက္မႈမ်ားကို ခံရသည္။ ေနာက္ဆံုး မူေယာင္သည္ သူကိုယ္တိုင္ သူ႔ဖခင္ဆံုးခ့ဲေသာ ေဆးရံု၏အေပၚထပ္မွ ကိုယ္တိုင္ ခုန္ခ်လိုက္ကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္လိုက္ေတာ့သည္။

မူေယာင္၏ဆုေတာင္းက ရိုးရွင္းသည္။ သူက သူ၏ဘ၀ကို ဇာတ္လိုက္၏ဒုကၡေပးမႈေတြ မရွိဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျဖတ္သန္းရလိုျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

* ဆိုေတာ့ ငါက ေနာက္ဆံုးဆုေတာင္း ျဖည့္ေပးရမယ္ေပါ့ေလ။ *

{ ဟုတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီကမာၻက အတုအေယာင္ကမာၻမဟုတ္တ့ဲအျပင္

ဇာတ္ေကာင္ေတြက တကယ္အသက္ရွိတာမို႔လို႔ ေလးေလးစားစား မစ္ရွင္ထမ္းေဆာင္ပါ။ host. }

* ေကာင္းၿပီ။ ငါလည္း ပ်င္းေနတာနဲ႔ေတာ့ အေတာ္ဘဲေပါ့။ *

[ S/H note_အခုကစၿပီး စစ္၀ူကို သူ႔နာမည္အရင္းအစားသူ ၀င္ရမ့ဲ

ကာရိုက္တာေတြရဲ႕ နာမည္ကိုပဲ သံုးသြားေတာ့မွာပါ။ ]

" မူေယာင္ ! မင္း နိုးၿပီေပါ့။ "

အသိစိတ္ျပန္၀င္လာခ်င္းမွာဘဲ ဇာတ္လိုက္က်ီဖန္ကို ဆဲခ်င္မိသြားသည္။

ဒီေကာင္က ဆိုက္ကိုလားဟ။ လူကို လႈပ္မရေအာင္ သံႀကိဳးေတြ ခတ္ထားတာ။

" ငါ့ကို ဘာလို႔ ဒီလိုဖမ္းထားရတာလဲ။ က်ီဖန္။ မင္း ငါ့ကို အရွက္ကြဲေစခ်င္ေနတာလား။ "

တင္းမာေသာ အေျခအေနၾကား စိတၱဇဆန္စြာ ရယ္ေမာသံကား တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အခန္းက်ယ္ထဲ၀ယ္ ၾကက္သီးထစဖြယ္။

" မဟုတ္ပါဘူး။ မူေယာင္ရဲ႕။ ကိုယ္က မင္းကို ဘယ္သူမွ မျမင္နိုင္တ့ဲ ကိုယ့္ရဲ႕

သီးသန႔္ေနရာေလးမွာ ဖမ္းဆီးထားခ်င္ရံုမိေလးတင္ပါ။ "

ေသခ်ာတယ္ ! ဒီေကာင္က တကယ့္ဆိုက္ကိုေကာင္အႀကီးစားဘဲ !

" မင္းက နဥ္ကို ခ်စ္ေနတာမလား။ "

ခဲေရာင္သန္းေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံုသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေၾကာင့္ အေရာင္ေတာက္လာေလ၏။

" ေနာက္ဆံုးေတာ့ မင္း ကိုယ့္ကိုသ၀န္တိုၿပီလား ? မူေယာင္။ "

မူေယာင္ကား ထိုစကားကို မေထာက္ခံလိုဟန္ ေခါင္းကို သြင္သြင္ခါရမ္းကာ

" မင္းအထင္မွားေနၿပီ။ က်ီဖန္။ ငါက မင္း နဥ္ကိုသစၥာေဖာက္မွာ စိုးရိမ္မိရံုပါ။

ငါ့ကို ျပန္လႊတ္ေပးသင့္ခ်ိန္ ေရာက္ၿပီမထင္ဘူးလား။ က်ီဖန္။ "

က်ီဖန္သည္ ေဒါသအလြန္ထြက္မႈေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္သည္ မူလပံုသ႑ာန္

နဂါးအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားေလသည္။

* F××k.အ့ဲေလာက္ကိစၥေတြ ရႈပ္ေထြးမယ္လို႔ ငါမထင္မိခ့ဲဘူး။ *

" မင္းက ဘယ္ကို သြားခ်င္ရတာလဲ။ မင္းရဲ႕တစ္ဘ၀လံုးကို ကိုယ္ပဲ ပိုင္တယ္။ မင္းရဲ႕အသက္ရွဴ သံကအစ အေတြးေတြအဆံုး ကိုယ့္အပိုင္။ ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္ကိုသစၥာေဖာက္ဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႔ ၊ မႀကိဳးစားနဲ႔။ "

* တစ္ဆိတ္ေလာက္ ငါေမးပါရေစ။ က်ီဖန္က မူေယာင္ကို ခ်စ္ေနခ့ဲတာလား ! *

{System 001: ဖံုးကြယ္ထားတ့ဲအေၾကာင္းအရာကို

ရွာေဖြေတြ႕ရွိျခင္း _ point 100 }

* ဖလက္။ ငါထင္တာ တကယ္မွန္ေနသဟ။ ဒါဆို မူေယာင္ကလည္း နဂါးျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ ဘာလို႔ က်ီဖန္ကို မနိုင္ခ့ဲတာလဲ။ *

{ တူမလား။ Host ရယ္။ က်ီဖန္က နဂါးဘုရင္ရဲ႕သားေတာ္။ မူေယာင္က ဒီတိုင္း

သာမန္နဂါးေလးေလ။ }

* ေအးပါကြာ။ *

" မင္းက နဥ္ကိုခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးလား။ "

နဂါးႀကီးကား မူေယာင္ကို စိုက္ၾကည့္ကာ

" ဟင့္အင္း။ ဘယ္ကနဥ္ကိုေျပာတာလဲ။ ကိုယ္ စိတ္မ၀င္စားဘူး။

ကိုယ္သိတာတစ္ခုတည္းက မင္းကို ျပန္ရွာေတြ႕ၿပီဆိုတာဘဲ။ "

* ဒီဇာတ္လိုက္က ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ ဘရိန္းေခ်ာင္ၿပီး ဦးေနွာက္တစ္ခန္း

လႊတ္ေနတာလား ??? *

" ဟုတ္ပါၿပီ။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ငါ့ကို လႊတ္ေပးပါလား။ ဒီလို သံႀကိဳး

အခတ္ခံထားရတာ ငါ့အတြက္ ေနရတာ အဆင္မေျပလို႔ပါ။ "

" မင္း ထြက္ေျပးမွာေပါ့။ "

မူေယာင္လည္း စိတ္ပ်က္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး " ငါက မင္းလက္ကလႊတ္ေအာင္

ထြက္ေျပးနိုင္မယ္လို႔ မင္းထင္လို႔လား ? "

နဂါးႀကီးမွာ ေနာက္ဆံုး လူေယာင္ျပန္ဖန္ဆင္းၿပီး " ကိုယ္ မထင္ပါဘူး။ "

မူေယာင္က သံႀကိဳးအခတ္ခံထားရသည့္ေနရာေတြကို လႈပ္လိုက္ၿပီး

" ဒါဆို ငါ့ကို လႊတ္ေပးေတာ့ေလ။ "

က်ီဖန္၏နႈတ္ခမ္းကား ေလးညိဳ႕သ႑ာန္ ေကြးၫႊတ္သြားကာ

" ေကာင္းၿပီ။ ငါလႊတ္ေပးမယ္။ ဒါေပမ့ဲ ဒီလက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ

မင္း လက္မွတ္ထိုးေပးရမယ္။ "

သူ မ်က္လံုးျပဴ းက်ယ္သြားကာ အံႀကိတ္လိုက္ၿပီး ဘာမွမတတ္နိုင္သလို

ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ လက္ခလယ္ေထာင္ေနရင္းေပါ့။

" ငါ သေဘာတူတယ္။ "

က်ီဖန္ လက္တစ္ဖက္ ေဝွ႔ရမ္းလိုက္ရံုျဖင့္ သံႀကိဳးမ်ား သူ႔အလိုလို ေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ကား သူ႔အေရွ႕သို႔ magic ဆန္ဆန္

ေပၚေပါက္လာသည္။

* ေၾသာ္ ငါ့ဘ၀နွယ္ ၊ မစ္ရွင္ထမ္းေဆာင္ပါတယ္ဆိုမွ ။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ပါ

အပိုရလိုက္ရတယ္။ *

လက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးၿပီးသည့္အခါမွာ က်ီဖန္က သေဘာက်သလိုဟန္

ၿပံဳးလိုက္သည္။

" မူေယာင္။ ကိုယ္တို႔ ဟန္းနီးမြန္းခရီးစဥ္ ဘယ္ကိုသြားၾကမလဲ ? "

မူေယာင္ကား က်ီဖန္ကို ျပန္မေျဖ။ မေျဖဆို မုန္႔ေတြ ပလုတ္ပေလာင္းစားၿပီး

TV ထိုင္ၾကည့္ေနသည္ေလ။

" ဘယ္မွမသြားခ်င္ဘူး။ "

ဤသို႔ျဖင့္ မစ္ရွင္ေတာင္ အလိုလိုထမ္းေဆာင္နွင့္ၿပီးသားျဖစ္ကာ ကမာၻ႕အလိုလိုက္ခံရဆံုးလူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ျဖင့္

သက္ဆံုးတိုင္ က်ီဖန္နွင့္အတူ ေနထိုင္သြားရေလသည္။

နဥ္ကိုလည္း က်ီဖန္က လမ္းခြဲစကားဆိုလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျပတ္စဲသြားေလ၏။

နဥ္ကေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲ လမ္းခြဲစကားကို သေဘာတူခ့ဲသည္။

နွစ္ဦးသေဘာတူ လမ္းခြဲၿပီးသည့္ေနာက္ တျခားေယာက်္ားေလးနွင့္ တြဲျဖစ္သြားသည္။

က်ီဖန္က မူေယာင္နွင့္အတူ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ ျပဳလုပ္သည့္

မဂၤလာေဆာင္ပြဲကိုလည္း တက္ေရာက္ကာ က်ီမူစံုတြဲကို အားေပးစကားဆိုခ့ဲသည္။

ေျပာရမည္ဆိုပါက စစ္၀ူအတြက္ေတာ့ အေတာ့္ကို သက္ေတာင့္သက္သာရွိေပ၏။

စစ္၀ူ မသိလိုက္သည့္အေၾကာင္းအရာကေတာ့ သူတို႔နွစ္ေယာက္အတူေသဆံုးခ်ိန္တြင္ က်ီဖန္၏ခႏၶာကိုယ္မွ ခဲေရာင္သလင္းေက်ာက္စေလး ထြက္ေပၚလာျခင္းကိုပင္။

ေသဆံုးၿပီးေနာက္ space ထဲေရာက္ရွိခ်ိန္၌ system က စစ္၀ူ၏ အမွတ္တို႔ကို

ေဖာ္ျပေပးသည္။

player id:SW.

Mission 1. (complete)

Other tasks_15. (incomplete)

Skill_lazy.

Point_900.

အေထာက္အကူပစၥည္း_သံတုတ္တစ္ေခ်ာင္း၊ေဆးေသတၱာတစ္ပံုး။

Skill အေနနဲ႔ တိုက္ခိုက္ေရးပညာရပ္ကို သင္ယူရပါမယ္။

ကံေကာင္းပါေစ။ host ဟုဆိုၿပီး သင္ၾကားသည့္ေနရာသို႔ စစ္၀ူကို တစ္ခါတည္း

တန္းလႊတ္လိုက္ေလသည္။ နို႔မို႔ဆို မိုးမႊန္ေအာင္ အဆဲခံရမည့္ေဘးမွ မလြတ္ကင္းနိုင္ေပ။

[ S/H note_ အားလံုးဘဲ Covid 19 ကင္းေ၀းၿပီး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။ အျပင္သြားတိုင္းmask တပ္ဖို႔မေမ့ပါနဲ႔။ ျဖဳတ္ရင္လည္း ႀကိဳးကေနဘဲျဖဳတ္ပါ။

လက္ကို မၾကာခဏေဆးရမ့ဲအျပင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကားမက်န္

ေဆးပါ။ hand gel ေဆာင္ထားပါ။ လည္ပင္း မေျခာက္ေသြ႕ပါေစနဲ႔။

ေရကိုလည္း မၾကာခဏေသာက္ေပးပါ။

Arc 1 summary ကိုေနာက္ part တစ္ခုမွာသြားဖတ္နိုင္ပါတယ္။

တိုမွန္း သိေပမ့ဲ fic ကိုေပါ့ေပါ့ပါးပါးေရးဖို႔ ႀကံ႐ြယ္ထားလို႔ တစ္ပိုင္းတည္းကို

ခ်ံဳ႕ေရးပစ္လိုက္တာပါ။ XD ]

[ Su Hua Note_ohh.well.Finally,I decided to start write this .Hope you like this. My friend. ]

စစ်၀ူလည်း black hole ကြီးအထဲဆွဲထည့်ခံရပြီးနောက် သောက်ကျိုးနည်းလောက်အောင် မှောင်မိုက်နေသည့်နေရာကိုသာ

ရောက်နေကြောင်း သတိထားမိသည့်အချိန်မှာ သူ့ဒေါသအရှိန်အဟုန်က မသေသေး။

" ချီးပဲကွာ ! " သွေးတစ်ပွက်ဘဲ အန်ချင်သလို ၊ မရှိတ့ဲစားပွဲကိုပဲ ပြေးလှန်ချင်သလို။

မျက်လုံးတို့ကို မနည်းအားထုတ်ဖွင့်ပြီးချိန်မှာ သူ့ဘေးနား လာထိုင်တ့ဲ လူတစ်ယောက်။ ခဏနေပါဦး ! ငါက ဘာကြောင့် သံကြိုးအကြီးကြီးတွေနဲ့

ခြေရော ၊ လက်ပါမကျန် အခတ်ခံထားရတာလဲ !

" မင်းအပြစ်ကို သိပြီလား ? "

* မင်းမေလင်းလိုက်။ ငါက အခုမှရောက်လာတာကို မေးခွန်းလာမေးနေတော့

သောက်ရမ်းစိတ်ချဉ်ပေါက်သွားပြီ။ ဆွဲထည့်လာတ့ဲ ဟို system ကလည်း ဘယ်ချောင်ကပ်ပြီးသွားသေနေတာလဲမသိ။ *

{ မင်္ဂလာပါ။ သင့်အတွက် အချိန်ပြည့်အမြဲဖြေကြားပေးမ့ဲ system အချောလေး

ရောက်ရှိလာပါပြီ။ }

* အေး။ ရောက်လာပေလို့သာဘဲ။ ပြောပါဦး။ အခုအခြေအနေက ဘာကြီးလဲကွ ! *

{ Host မြင်တ့ဲအတိုင်းဘဲလေ ။ အဖမ်းခံထားရတာ။ }

* အေး။ အဖမ်းခံရတာတော့ မင်း ပြောမှ ငါသိမှာလားကွ။ data အချက်အလက်တွေတော့ ပို့မယ်မရှိဘူး။ အားနေ သေနေလိုက်။ *

{ ကျွန်တော်လည်း မသိဘူးလေ။ host ကမစ်ရှင်တွေထမ်းဆောင်ရမှာကို

ကျွန်တော့် လာမေးနေတယ်။ }

* ေ_ာ system ! ဘာလုပ်ရမှာလဲ မပြောဘဲ ငါက ဘယ်မစ်ရှင်တွေ သွားထမ်းဆောင်ရမှာလဲ ။ *

{ ကျွန်တော်တို့ System နာမည်ကိုက bone-lazy system လို့ host ကို

မိတ်ဆက်ပေးနှင့်ပြီးသားလေ။ ဘာမှလုပ်စရာမရှိဘူး။ }

* ဘာ ! ဒါဆို ငါ့ကိုဘာလို့ခေါ်လာသေးလဲကွ ! ချီးဘဲ။ *

{ ခဏလေး။ ဋ္ဌာနချုပ်ကို ကျွန်တော် မေးကြည့်လိုက်ဦးမယ်။ host ဘာလုပ်ရမှာလဲလို့။ }

* မေး မေး မြန်မြန်သာမေး။ မစ်ရှင်တွေ မြန်မြန်ထမ်းဆောင်ပြီးငါ့အိမ်ဆီ မြန်မြန်

ပြန်ရဖို့ဘဲ အရေးကြီးတယ်။ *

{ host ရဲ့အခု၀င်ရောက်နေတ့ဲ ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်ရဲ့ဇာတ်အကျဉ်းချုပ်ကို

ပေးပို့နေပါပြီ။ host လုပ်ရမ့ဲမစ်ရှင်က ၀င်ရောက်ရမ့ဲ ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်တိုင်းရဲ့

နောက်ဆုံးဆုတောင်းတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ပါ။ }

မှတ်ဉာဏ်တို့ တရိပ်ရိပ်တက်လာသည့်နောက်မှာ ခေါင်းကိုက်ခြင်းဒဏ်

ခံစားရသည်က နောက်ဆက်တွဲအနေဖြင့် လိုက်ပါလာလေသည်။

" မူယောင် ! " ဘေးနားက လူ စိုးရိမ်တကြီးခေါ်သံတော့ ကြားသား။

ဘယ်လိုမှ သည်းမခံနိုင်တော့သည့်နောက်ဆုံး စစ်၀ူရဲ့အမြင်အာရုံနှင့်အသိစိတ်က

အမှောင်ကမ္ဘာထဲသို့ ကျရောက်သွားရသည်။

ယခု စစ်၀ူ ၀င်ရမည့်ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်နာမည်မှာ မူယောင်ဟုခေါ်သည်။

ဇာတ်လိုက်ဖြစ်၍ အသက်အန္တရာယ်ဖြင့်ကြုံတိုင်း မသေ ၊ သို့သော်

သေတာထက်ပို၍ဆိုးသော ဇာတ်လိုက်ကျီဖန်၏လိုက်ဒုက္ခပေး ၊ နှိပ်စက်မှုများကို ခံရသည်။ နောက်ဆုံး မူယောင်သည် သူကိုယ်တိုင် သူ့ဖခင်ဆုံးခ့ဲသော ဆေးရုံ၏အပေါ်ထပ်မှ ကိုယ်တိုင် ခုန်ချလိုက်ကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အဆုံးစီရင်လိုက်တော့သည်။

မူယောင်၏ဆုတောင်းက ရိုးရှင်းသည်။ သူက သူ၏ဘ၀ကို ဇာတ်လိုက်၏ဒုက္ခပေးမှုတွေ မရှိဘဲ ငြိမ်းချမ်းစွာ ဖြတ်သန်းရလိုခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

* ဆိုတော့ ငါက နောက်ဆုံးဆုတောင်း ဖြည့်ပေးရမယ်ပေါ့လေ။ *

{ ဟုတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီကမ္ဘာက အတုအယောင်ကမ္ဘာမဟုတ်တ့ဲအပြင်

ဇာတ်ကောင်တွေက တကယ်အသက်ရှိတာမို့လို့ လေးလေးစားစား မစ်ရှင်ထမ်းဆောင်ပါ။ host. }

* ကောင်းပြီ။ ငါလည်း ပျင်းနေတာနဲ့တော့ အတော်ဘဲပေါ့။ *

[ S/H note_အခုကစပြီး စစ်၀ူကို သူ့နာမည်အရင်းအစားသူ ၀င်ရမ့ဲ

ကာရိုက်တာတွေရဲ့ နာမည်ကိုပဲ သုံးသွားတော့မှာပါ။ ]

" မူယောင် ! မင်း နိုးပြီပေါ့။ "

အသိစိတ်ပြန်၀င်လာချင်းမှာဘဲ ဇာတ်လိုက်ကျီဖန်ကို ဆဲချင်မိသွားသည်။

ဒီကောင်က ဆိုက်ကိုလားဟ။ လူကို လှုပ်မရအောင် သံကြိုးတွေ ခတ်ထားတာ။

" ငါ့ကို ဘာလို့ ဒီလိုဖမ်းထားရတာလဲ။ ကျီဖန်။ မင်း ငါ့ကို အရှက်ကွဲစေချင်နေတာလား။ "

တင်းမာသော အခြေအနေကြား စိတ္တဇဆန်စွာ ရယ်မောသံကား တိတ်ဆိတ်နေသော အခန်းကျယ်ထဲ၀ယ် ကြက်သီးထစဖွယ်။

" မဟုတ်ပါဘူး။ မူယောင်ရဲ့။ ကိုယ်က မင်းကို ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်တ့ဲ ကိုယ့်ရဲ့

သီးသန့်နေရာလေးမှာ ဖမ်းဆီးထားချင်ရုံမိလေးတင်ပါ။ "

သေချာတယ် ! ဒီကောင်က တကယ့်ဆိုက်ကိုကောင်အကြီးစားဘဲ !

" မင်းက နဉ်ကို ချစ်နေတာမလား။ "

ခဲရောင်သန်းသော မျက်၀န်းတစ်စုံသည် ပျော်ရွှင်မှုကြောင့် အရောင်တောက်လာလေ၏။

" နောက်ဆုံးတော့ မင်း ကိုယ့်ကိုသ၀န်တိုပြီလား ? မူယောင်။ "

မူယောင်ကား ထိုစကားကို မထောက်ခံလိုဟန် ခေါင်းကို သွင်သွင်ခါရမ်းကာ

" မင်းအထင်မှားနေပြီ။ ကျီဖန်။ ငါက မင်း နဉ်ကိုသစ္စာဖောက်မှာ စိုးရိမ်မိရုံပါ။

ငါ့ကို ပြန်လွှတ်ပေးသင့်ချိန် ရောက်ပြီမထင်ဘူးလား။ ကျီဖန်။ "

ကျီဖန်သည် ဒေါသအလွန်ထွက်မှုကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်သည် မူလပုံသဏ္႑ာန်

နဂါးအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားလေသည်။

* F××k.အ့ဲလောက်ကိစ္စတွေ ရှုပ်ထွေးမယ်လို့ ငါမထင်မိခ့ဲဘူး။ *

" မင်းက ဘယ်ကို သွားချင်ရတာလဲ။ မင်းရဲ့တစ်ဘ၀လုံးကို ကိုယ်ပဲ ပိုင်တယ်။ မင်းရဲ့အသက်ရှူ သံကအစ အတွေးတွေအဆုံး ကိုယ့်အပိုင်။ ဘယ်တော့မှ ကိုယ့်ကိုသစ္စာဖောက်ဖို့ မစဉ်းစားနဲ့ ၊ မကြိုးစားနဲ့။ "

* တစ်ဆိတ်လောက် ငါမေးပါရစေ။ ကျီဖန်က မူယောင်ကို ချစ်နေခ့ဲတာလား ! *

{System 001: ဖုံးကွယ်ထားတ့ဲအကြောင်းအရာကို

ရှာဖွေတွေ့ရှိခြင်း _ point 100 }

* ဖလက်။ ငါထင်တာ တကယ်မှန်နေသဟ။ ဒါဆို မူယောင်ကလည်း နဂါးဖြစ်ပါလျက်နဲ့ ဘာလို့ ကျီဖန်ကို မနိုင်ခ့ဲတာလဲ။ *

{ တူမလား။ Host ရယ်။ ကျီဖန်က နဂါးဘုရင်ရဲ့သားတော်။ မူယောင်က ဒီတိုင်း

သာမန်နဂါးလေးလေ။ }

* အေးပါကွာ။ *

" မင်းက နဉ်ကိုချစ်တာမဟုတ်ဘူးလား။ "

နဂါးကြီးကား မူယောင်ကို စိုက်ကြည့်ကာ

" ဟင့်အင်း။ ဘယ်ကနဉ်ကိုပြောတာလဲ။ ကိုယ် စိတ်မ၀င်စားဘူး။

ကိုယ်သိတာတစ်ခုတည်းက မင်းကို ပြန်ရှာတွေ့ပြီဆိုတာဘဲ။ "

* ဒီဇာတ်လိုက်က ဘာတွေပြောနေတာလဲ။ ဘရိန်းချောင်ပြီး ဦးနှောက်တစ်ခန်း

လွှတ်နေတာလား ??? *

" ဟုတ်ပါပြီ။ အခုလောလောဆယ်တော့ ငါ့ကို လွှတ်ပေးပါလား။ ဒီလို သံကြိုး

အခတ်ခံထားရတာ ငါ့အတွက် နေရတာ အဆင်မပြေလို့ပါ။ "

" မင်း ထွက်ပြေးမှာပေါ့။ "

မူယောင်လည်း စိတ်ပျက်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး " ငါက မင်းလက်ကလွှတ်အောင်

ထွက်ပြေးနိုင်မယ်လို့ မင်းထင်လို့လား ? "

နဂါးကြီးမှာ နောက်ဆုံး လူယောင်ပြန်ဖန်ဆင်းပြီး " ကိုယ် မထင်ပါဘူး။ "

မူယောင်က သံကြိုးအခတ်ခံထားရသည့်နေရာတွေကို လှုပ်လိုက်ပြီး

" ဒါဆို ငါ့ကို လွှတ်ပေးတော့လေ။ "

ကျီဖန်၏နှုတ်ခမ်းကား လေးညို့သဏ္႑ာန် ကွေးညွှတ်သွားကာ

" ကောင်းပြီ။ ငါလွှတ်ပေးမယ်။ ဒါပေမ့ဲ ဒီလက်ထပ်စာချုပ်မှာ

မင်း လက်မှတ်ထိုးပေးရမယ်။ "

သူ မျက်လုံးပြူ းကျယ်သွားကာ အံကြိတ်လိုက်ပြီး ဘာမှမတတ်နိုင်သလို

ဟန်ဆောင်နေလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ လက်ခလယ်ထောင်နေရင်းပေါ့။

" ငါ သဘောတူတယ်။ "

ကျီဖန် လက်တစ်ဖက် ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရုံဖြင့် သံကြိုးများ သူ့အလိုလို ပျောက်ကွယ်သွားကာ လက်ထပ်စာချုပ်ကား သူ့အရှေ့သို့ magic ဆန်ဆန်

ပေါ်ပေါက်လာသည်။

* သြော် ငါ့ဘ၀နှယ် ၊ မစ်ရှင်ထမ်းဆောင်ပါတယ်ဆိုမှ ။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်ပါ

အပိုရလိုက်ရတယ်။ *

လက်ထပ်စာချုပ်မှာ လက်မှတ်ထိုးပြီးသည့်အခါမှာ ကျီဖန်က သဘောကျသလိုဟန်

ပြုံးလိုက်သည်။

" မူယောင်။ ကိုယ်တို့ ဟန်းနီးမွန်းခရီးစဉ် ဘယ်ကိုသွားကြမလဲ ? "

မူယောင်ကား ကျီဖန်ကို ပြန်မဖြေ။ မဖြေဆို မုန့်တွေ ပလုတ်ပလောင်းစားပြီး

TV ထိုင်ကြည့်နေသည်လေ။

" ဘယ်မှမသွားချင်ဘူး။ "

ဤသို့ဖြင့် မစ်ရှင်တောင် အလိုလိုထမ်းဆောင်နှင့်ပြီးသားဖြစ်ကာ ကမ္ဘာ့အလိုလိုက်ခံရဆုံးလူသားတစ်ယောက်အဖြစ် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ဖြင့်

သက်ဆုံးတိုင် ကျီဖန်နှင့်အတူ နေထိုင်သွားရလေသည်။

နဉ်ကိုလည်း ကျီဖန်က လမ်းခွဲစကားဆိုလိုက်သောကြောင့် ပြတ်စဲသွားလေ၏။

နဉ်ကတော့ ဘာမှမပြောဘဲ လမ်းခွဲစကားကို သဘောတူခ့ဲသည်။

နှစ်ဦးသဘောတူ လမ်းခွဲပြီးသည့်နောက် တခြားယောကျ်ားလေးနှင့် တွဲဖြစ်သွားသည်။

ကျီဖန်က မူယောင်နှင့်အတူ ကြီးကျယ်ခမ်းနားစွာ ပြုလုပ်သည့်

မင်္ဂလာဆောင်ပွဲကိုလည်း တက်ရောက်ကာ ကျီမူစုံတွဲကို အားပေးစကားဆိုခ့ဲသည်။

ပြောရမည်ဆိုပါက စစ်၀ူအတွက်တော့ အတော့်ကို သက်တောင့်သက်သာရှိပေ၏။

စစ်ဝူ မသိလိုက်သည့်အကြောင်းအရာကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်အတူသေဆုံးချိန်တွင် ကျီဖန်၏ခန္ဓာကိုယ်မှ ခဲရောင်သလင်းကျောက်စလေး ထွက်ပေါ်လာခြင်းကိုပင်။

သေဆုံးပြီးနောက် space ထဲရောက်ရှိချိန်၌ system က စစ်၀ူ၏ အမှတ်တို့ကို

ဖော်ပြပေးသည်။

player id:SW.

Mission 1. (complete)

Other tasks_15. (incomplete)

Skill_lazy.

Point_900.

အထောက်အကူပစ္စည်း_သံတုတ်တစ်ချောင်း၊ဆေးသေတ္တာတစ်ပုံး။

Skill အနေနဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးပညာရပ်ကို သင်ယူရပါမယ်။

ကံကောင်းပါစေ။ host ဟုဆိုပြီး သင်ကြားသည့်နေရာသို့ စစ်၀ူကို တစ်ခါတည်း

တန်းလွှတ်လိုက်လေသည်။ နို့မို့ဆို မိုးမွှန်အောင် အဆဲခံရမည့်ဘေးမှ မလွတ်ကင်းနိုင်ပေ။

[ S/H note_ အားလုံးဘဲ Covid 19 ကင်းေ၀းပြီး ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ။ အပြင်သွားတိုင်းmask တပ်ဖို့မမေ့ပါနဲ့။ ဖြုတ်ရင်လည်း ကြိုးကနေဘဲဖြုတ်ပါ။

လက်ကို မကြာခဏဆေးရမ့ဲအပြင် သေသေချာချာ ချောင်ကြိုချောင်ကြားမကျန်

ဆေးပါ။ hand gel ဆောင်ထားပါ။ လည်ပင်း မခြောက်သွေ့ပါစေနဲ့။

ရေကိုလည်း မကြာခဏသောက်ပေးပါ။

Arc 1 summary ကိုနောက် part တစ်ခုမှာသွားဖတ်နိုင်ပါတယ်။

တိုမှန်း သိပေမ့ဲ fic ကိုပေါ့ပေါ့ပါးပါးရေးဖို့ ကြံရွယ်ထားလို့ တစ်ပိုင်းတည်းကို

ချုံ့ရေးပစ်လိုက်တာပါ။ XD ]