《ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ား ေရႊညာသား (Completed) ကျွန်တော့ယောက်ျား ရွှေညာသား (Completed)》28 ( Z + U ) 🖤
Advertisement
Zawgyi
*အသည္းမဲမဲေလး ပါရင္ သိတယ္ဟုတ္*
♥♥♥
အေမတို႔အိမ္ကျပန္ခဲ့ေတာ့ ကိုးနာရီေလာက္ရိွေနၿပီ။ဟိုေျပာသည္ေျပာနဲ႔ ႏွစ္နာရီေလာက္ၾကာသြားတယ္။
"မိုးေတာင္ရြာေတာ့မလား မသိဘူး...ေလေအးေတြတိုက္ေနၿပီ"
"ညက်ရြာမယ္ထင္တယ္...မိုးတိမ္ေတြလည္း ရိွတယ္"
"မိုးရြာခ်င္ေတာ့ အိုက္စပ္ေနတာပဲ ျမန္ျမန္ရြာမွပဲ ေအးမွာ"
ေလေအးေလး တျဖဴးျဖဴးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား လမ္းေလ်ွာက္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။အေမတို႔အိမ္နဲ႔ က နီးတဲ့ထဲ မပါဘူး။လမ္းေလ်ွာက္ခ်င္တာနဲ႔ တမင္ လမ္းေလ်ွာက္ၿပီးပဲ လာလိုက္တာ။
"ေမာင့္.."
"ဗ်ာ့"
"ဒီႏွစ္စပါး မစိုက္ဘူးလား"
အရင္ႏွစ္က ေမာင့္အတြက္ဆိုၿပီး လယ္တစ္ဧက သပ္သပ္ေပးၿပီး စပါးသိမ္းခိုင္းတာမဟုတ္လား။ဒီႏွစ္လည္း ေမာင့္ကိုေပးရင္ ကိုယ့္ဘာသာ စိုက္ရမယ္ထင္လို႔ ေမးလိုက္တာ။
"စိုက္တာေပါ့ ဗ်ာ...ဒီအခ်ိန္ဆို စိုက္လို႔ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ဗ်...မိုးဦးက်ၿပီး သိပ္မၾကာဘူး စိုက္တာေလ"
"ေမာင္က မစိုက္ဘူးလား"
"အေဖတို႔ လုပ္တယ္ေလ...သိမ္းခ်ိန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ကိုကိုလည္းရိွတယ္ဆိုေတာ့ ေပးမယ္ထင္တယ္"
"ေျသာ္..."
ေလအေဝွ့မွာ တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလေအးေအးက မိုးရြာေတာ့မွာဆိုတာကို သတိေပးေနသေယာင္။မိုးတိမ္ေတ ရိွေနလို႔ ၾကယ္ေတြ မျမင္ရဘူး။လ ေတာင္ ခပ္မိွန္မိွန္ပဲ ျမင္ေနရတယ္။လမ္းမီးတိုင္ ေတရဲ႕ အလင္းေရာင္ ေၾကာင့္ အေမွာင္ထုက သိမ္ငယ္သြားသလို။
လမ္းမီးေရာင္ေတေအာက္မွာ ေမာင္နဲ႔ လက္ခ်င္းတြဲၿပီး လမ္းေလ်ွာက္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာအတိ။လက္ထပ္ၿပီးကတည္းက တစ္ခါမွ အဲ့လိုမေလ်ွာက္ဖူးဘူး။ဒီတစ္ခါ ပထမဆံုး။
ေဝါင္း...ေဝါင္း..ေဝါင္း
"အဲ့ဒါ ငါတို႔ကို ေဟာင္ေနတာဟ"
အေျပာနဲ႔ အညီပဲ ေခြးေဟာင္တဲ့ ဘက္က ကိုယ္ရိွတဲ့ ဘက္မို႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေမာင့္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ကိုသြားၿပီး ေမာင့္ကို ညာဘက္ပို႔ထားလိုက္တယ္။အဲ့ ေျခေလးေခ်ာင္းနဲ႔ သတၱဝါနဲ႔ ငါနဲ႔ မတည့္ဘူး။
"ေဟာင္ေနတဲ့ ေခြးကိုၾကည့္ဦး ကိုကို...လက္တစ္ဆုပ္စာပဲရိွတယ္"
"ငါက ေၾကာက္လို႔မဟုတ္ဘူး...ဒင္းတို႔ကို မျမင္ခ်င္လို႔"
"ဟား ဟား ဟုတ္လို႔လား.."
"ဟုတ္တယ္...မယံုရင္ အဲ့ေခြးကို ငါေဆာင့္ကန္ ျပရမလား"
"ေတာ္ပါၿပီ ေတာ္ပါၿပီ...ေခြးပိုင္႐ွင္က ကိုကို႔ကို ပါးထြက္႐ိုက္ေနဦးမယ္"
"အဲ့က် ေျပးပလိုက္မွာေပါ့"
"ဟားဟား...ဂ်လည္"
"လည္ရမွာပဲေလ"
"ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ"
အင္း.....။ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ညဘက္ ေလေအးေလးေတြ တိုက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ လက္တြဲၿပီး လမ္းထြက္ေလ်ွာက္ၾကည့္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ျဖင့္ အၾကံေပးလိုက္ခ်င္တယ္ဗ်ား။မိုးမိရင္ေတာ့ တာဝန္မယူဘူးေပါ့ဗ်ာ။အေျခအေန ၾကည့္ေလ်ွာက္ၾကေပါ့။သိပ္ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ လက္ေတြ႔ၾကံဳဖူးရင္ ပိုသိလိမ့္မယ္တဲ့ဗ်ာ။
♥♥♥
"ကိုကို ကြၽန္ေတာ့ကို တကယ္ႀကီး စိတ္မနာဘူးလား"
"ဘာလဲ...ေမာင္က ငါ့ကို စိတ္နာၿပီး ထြက္သြားေစခ်င္တာလား"
"မဟုတ္ရပါဗ်ာ...တကယ္သိခ်င္လို႔ ေမးၾကည့္တာပါ"
"နာတာေပါ့"
ကိုကိုက စိတ္နာတာေပါ့ဆိုလို႔ ဝမ္းနည္းသြားရံုရိွေသး ေနာက္ဆက္တြဲ ေျပာလိုက္တဲ့ ကိုကို႔စကားေၾကာင့္ ရယ္ရခက္ ငိုရခက္။
ေနာက္ဆက္တြဲကိုကိုေျပာလိုက္တဲ့ စကားက'ႏွစ္ရက္' တဲ့။
တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ သနားလည္း သနားသြားရေသးတယ္။ကိုယ့္ကို စိတ္နာတာ ႏွစ္ရက္လို႔ေျပာေတာ့ တကယ္ကိုပဲ ကိုကိုရာ။
"ဟုတ္တယ္...ေမာင္က ဟိုကိုလိုက္သြားတယ္ဆိုတုန္းက ႏွစ္ရက္ ေမာင့္ကို စိတ္နာသြားတာ တကယ္"
"ႏွစ္ရက္တည္းလား"
"အင္း..ႏွစ္ရက္တည္း ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ထြဋ္ေခါင္က ေျပာျပလို႔ ေမာင္ဘာလုပ္သြားတယ္ဆိုတာသိလို႔ ေမာင့္ကို စိတ္မနာရက္ေတာ့ဘူး..ဟီး"
"အား...ခ်စ္လိုက္တာ..."
ဖက္ထားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ဖ်စ္ညစ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ႏွာေခါင္းေလး ရံႈ့သြားတဲ့ ကိုကို။ဒီေလာက္ဆိုးသြမ္းတဲ့ ေကာင္ကို စိတ္နာတာ ႏွစ္ရက္တည္းတဲ့။
သူမ်ားၾကားရင္ေတာ့ ဘယ္လိုထင္မလဲ မသိေပမယ့္ ကိုကို ႏွစ္ရက္တည္း စိတ္နာရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက ဟိုကိုလိုက္သြားလို႔တဲ့။ဘာလုပ္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကိုသိရေတာ့ စိတ္ျပန္ေျပသြားရသတဲ့ေလ။ကိုကိုဟာ အဲ့သေလာက္ထိ ခ်စ္ပါသလား ဆိုတာသိရေတာ့ ၾကည္ႏူးမႈက သိပ္သိပ္သည္းသည္း။
ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္
နဖူးေျပေျပေရာ ႏွာတံခပ္ျမင့္ျမင့္ေလးေရာ ပါးႏွစ္ဖက္ေရာ ႏႈတ္ခမ္း ျပည့္ျပည့္ေလးေရာ အႏံွ့ အနမ္းေတေပးမိေတာ့တယ္။
ဒီလိုလူကိုမွ လုပ္ခဲ့မိတဲ့ အမွားေတက ႐ွက္ဖို႔ေကာင္းစြာ။
"ဟင္း~~"
အသံတိုးတိုးထြက္လာတယ္။ဒီအသံေတကပဲ မရပ္ခ်င္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္တဲ့ ဆြဲေဆာင္မႈ တစ္ခု။
"အာ~~ယားတယ္"
ေပါင္အတြင္းသားေတဖက္ကို စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ပြတ္သပ္မိေတာ့ ယားတတ္တဲ့ ကိုကိုက လက္ေတကို တားျမစ္လာတယ္။
ေျဖာက္ ေျဖာက္ ေျဖာက္
တစ္ေပါက္ခ်င္းက်လာတဲ့ မိုးသံေတက ခပ္စိပ္စိပ္ ျဖစ္လာၿပီ။မိုးသံေတနဲ႔ အၿပိဳင္ ခ်စ္ရတဲ့ သူဆီက အသံေလးေတကလည္း ရစ္မူးစရာ။
"ယားပါတယ္ဆို....မလုပ္နဲ႔ ေမာင္ရာ~~ဟင္း"
ဖယ္ခြာလိုက္တဲ့ ပုဆိုးေအာက္က အလွတရားက မ်က္စိလႊဲခ်င္စရာမရိွ။သိပ္မေသးလွတဲ့ ေပါင္တံက အရပ္႐ွည္တဲ့ သူမို႔ ခပ္သြယ္သြယ္လို။ေယာက္်ားဆန္ဆန္ ေျခသလံုးေမႊးေလးေတလည္း ရိွတယ္။
"ယားတယ္ေနာ္...ေမာင္..ဆြဲဆိတ္လိုက္မွာ"
"ဆိတ္လိုက္ေလ..."
"အာ့~~"
"ေျမႇာက္ဦး"
တီ႐ွပ္ အက်ႌဝတ္ထားတာမို႔ ခ်ြတ္ဖို့ဆိုရင္ လက္ေျမႇာက္ခိုင္းရတယ္။
ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္
ရင္ဘတ္ေဖြးေဖြးတစ္ေလ်ွာက္ အနမ္းေတ ေပးမိေတာ့ ဂုတ္ေပၚေရာက္လာတဲ့ လက္ေတြ။
"ဟင္း~~"
ရင္ဘတ္ကေန လည္တိုင္ဆီေရာက္ေတာ့ ေမာ့ေပးလာတဲ့ ကိုကိုဟာ အသည္းယားစရာအတိ။
Advertisement
ပူေလာင္ျပင္းျပလာတဲ့ စိတ္ဆႏၵေတြေၾကာင့္ အခ်ိန္မဆြဲခ်င္ေတာ့ေပမယ့္ ကိုကို အဆင္ေျပဖို႔က အခ်ိန္ေပးမွရမွာ။ဘာမွလည္း မဝယ္ျဖစ္လိုက္တာ သတိရေတာ့ အၾကပ္ေတြ႔သြားရ၏။
"ကိုကို....ဘာမွမရိွဘူး ဝယ္လည္း မဝယ္ျဖစ္လိုက္ဘူး...အဲ့ဒါ"
"မရဘူးေျပာရင္ ရပ္မွာလား"
"ဟင့္အင္း...ႁပြတ္စ္"
"အာ့~~ဟာ့~~ေမာင့္ ဟင္း~~"
လက္ေခ်ာင္းသံုးေခ်ာင္းေလာက္ထိ အဆင္ေျပဖို႔ကို မနည္းအရိွန္ယူေနရတယ္။ဘာအကူအညီမွ မပါေတာ့ ပိုဆိုးတယ္။
"အာ့~~ေျဖး ဟင္း~~"
မ်က္ရည္ေတ ဝဲေနၿပီ။မ်က္ဝန္းေထာင့္ေတမွာလည္း စိုစြတ္စျပဳေနၿပီ။မ်က္ခံုးႏွစ္ဖက္က တြန္႔ခ်ိဳးေနၿပီ။
"ႁပြတ္စ္...သည္းခံေနာ္ ကိုကို...ခနပဲ"
မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ ေခါင္းေတ ညိတ္ျပေနတဲ့ ကိုကိုက ကိုယ့္ကို ခ်စ္လို႔ဆိုတာ ေျပာျပေနစရာမလို။ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကိုကိုက ဒီလိုေနရာမွာ ေနေပးတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္လို႔လဲဆိုတာ ေျပာျပေနစရာမလို။
ေတာ္ေတာ္ေလးကို တင္းမာေနၿပီမို႔လို႔ အခ်စ္ခရီးကို အစျပဳလိုက္ေတာ့ နာနာက်င္က်င္ ညည္းညဴေလတယ္။
ဂုတ္ကို ဆြဲခ်ၿပီး နမ္းလာတဲ့ ကိုကိုက နာက်င္မႈကို အစားထိုးေနတာ။အားစိုက္ ေ႐ွ႕ဆက္တိုးလိုက္မွ အဆံုးထိ ေကာက္သြားတဲ့ ကိုယ္က အသံထြက္ေအာင္ သာယာမိၿပီ။
"ဟား~~"
"အင့္~~အင့္~~"
ကိုယ့္လႈပ္႐ွားမႈအတိုင္း တအင့္အင့္အသံက ရင္ခုန္စရာ ဆြဲေဆာင္လို႔ေနတယ္။စိတ္ဆႏၵအတိုင္း ျမန္လိုက္မိေတာ့ ရင္ဘတ္ကိုတြန္းလိုက္ ပုခံုးကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္နဲ႔ ကိုကို။
"နမ္း...ဟာ့~~~ငါ့ကိုနမ္း~~"
ႁပြတ္စ္
တ႐ိုွက္မက္မက္ နမ္းေပးလိုက္ေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဆြဲဆြဲကိုက္လာတဲ့ကိုကိုဟာ အခုထိ သာယာမႈဆီ မေရာက္ႏိုင္ေသးဘူး။
အသားခ်င္းထိခတ္ေနတဲ့ အသံေတ ထြက္လာေအာင္ထိ ကိုယ္ဟာ အ႐ိုင္းဆန္မိေတာ့ ေက်ာျပင္ေတကို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ ဖက္တြယ္လာတဲ့ လက္ေတြ။
"ဟာ့~~ေမာင္ေရ~~"
ခံစားမႈအလိုက္ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ရင္း အဆက္မျပတ္ လႈပ္႐ွားေပးမိေတာ့ အသံေတက ခပ္စိပ္စိပ္ ထြက္လို႔လာတယ္။အတန္ၾကာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ပဲ ခရီးဆံုးကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။
"ခ်စ္တယ္..ကိုကို "
"ငါက ပိုခ်စ္တယ္"
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုၿပီး ၿပိဳင္တူ ရယ္လိုက္မိၾကတယ္။ထိုအခ်ိန္မွာပဲ တစ္ခါျပန္ထႂကြလာတဲ့ စိတ္ဆႏၵတို႔ကို အလုိလိုက္မိျပန္တယ္။ကိုကိုကလည္း ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ပဲ လိုက္ေလ်ာေပးေတာ့ နတ္ျပည္ကို အ႐ွင္လတ္လတ္ ေရာက္သြားသလို။
သည္းလာလိုက္ စဲသြားလိုက္နဲ႔ မိုးသံေတြၾကား အခ်စ္ေတးသံေတြလဲ တိုးလာလိုက္ က်ယ္လာလိုက္နဲ႔ လြင့္ပ်ံေနခဲ့တယ္။မိုးဟာလည္း အညိဳးနဲ႔ ရြာခ်ေနသလားထင္ရေအာင္ တစ္ညလံုး မျပတ္ရြာခ်ေနသလို ေမာင္ဟာလည္း အတိုးခ်ၿပီး ခ်စ္ျပေနလို႔ မနည္းတားယူရတဲ့အထိပဲတဲ့။
♥♥♥
6.11.21
မေအလိုးႀကီးေတေၾကာင့္ အိမ္မွာကို ေအးေဆးမေနရဘူး႐ွင္။
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Unicode
*အသည်းမဲမဲလေး ပါရင် သိတယ်ဟုတ်*
♥♥♥
အမေတို့အိမ်ကပြန်ခဲ့တော့ ကိုးနာရီလောက်ရှိနေပြီ။ဟိုပြောသည်ပြောနဲ့ နှစ်နာရီလောက်ကြာသွားတယ်။
"မိုးတောင်ရွာတော့မလား မသိဘူး...လေအေးတွေတိုက်နေပြီ"
"ညကျရွာမယ်ထင်တယ်...မိုးတိမ်တွေလည်း ရှိတယ်"
"မိုးရွာချင်တော့ အိုက်စပ်နေတာပဲ မြန်မြန်ရွာမှပဲ အေးမှာ"
လေအေးလေး တဖြူးဖြူးနဲ့ နှစ်ယောက်သား လမ်းလျှောက်ပြန်ခဲ့ကြတယ်။အမေတို့အိမ်နဲ့ က နီးတဲ့ထဲ မပါဘူး။လမ်းလျှောက်ချင်တာနဲ့ တမင် လမ်းလျှောက်ပြီးပဲ လာလိုက္တာ။
"မောင့်.."
"ဗ်ာ့"
"ဒီနှစ်စပါး မစိုက္ဘူးလား"
အရင်နှစ်က မောင့်အတွက်ဆိုပြီး လယ်တစ်ဧက သပ်သပ်ပေးပြီး စပါးသိမ်းခိုင်းတာမဟုတ်လား။ဒီနှစ်လည်း မောင့်ကိုပေးရင် ကိုယ့်ဘာသာ စိုက်ရမယ်ထင်လို့ မေးလိုက်တာ။
"စိုက်တာပေါ့ ဗ်ာ...ဒီအချိန်ဆို စိုက်လို့ပြီးတဲ့ အချိန်ဗျ...မိုးဦးကျပြီး သိပ်မကြာဘူး စိုက်တာလေ"
"မောင်က မစိုက္ဘူးလား"
"အဖေတို့ လုပ်တယ်လေ...သိမ်းချိန်ရောက်ရင်တော့ ကိုကိုလည်းရှိတယ်ဆိုတော့ ပေးမယ်ထင်တယ်"
"သြော်..."
လေအဝှေ့မှာ တိုက္ခတ္လာတဲ့ လေအေးအေးက မိုးရွာတော့မှာဆိုတာကို သတိပေးနေသယောင်။မိုးတိမ်တေ ရှိနေလို့ ကြယ်တွေ မမြင်ရဘူး။လ တောင် ခပ်မှိန်မှိန်ပဲ မြင်နေရတယ်။လမ်းမီးတိုင် တေရဲ့ အလင်းရောင် ကြောင့် အမှောင်ထုက သိမ္ငယ္သြားသလို။
လမ်းမီးရောင်တေအောက်မှာ မောင်နဲ့ လက်ချင်းတွဲပြီး လမ်းလျှောက်ရတာ ကြည်နူးစရာအတိ။လက်ထပ်ပြီးကတည်းက တစ်ခါမှ အဲ့လိုမလျှောက်ဖူးဘူး။ဒီတစ်ခါ ပထမဆုံး။
ဝေါင်း...ဝေါင်း..ဝေါင်း
"အဲ့ဒါ ငါတို့ကို ဟောင်နေတာဟ"
အပြောနဲ့ အညီပဲ ခွေးဟောင်တဲ့ ဘက္က ကိုယ်ရှိတဲ့ ဘက်မို့ ချက်ချင်းပဲ မောင့်ရဲ့ ဘယ်ဘက်ကိုသွားပြီး မောင့်ကို ညာဘက်ပို့ထားလိုက်တယ်။အဲ့ ခြေလေးချောင်းနဲ့ သတ္တဝါနဲ့ ငါနဲ့ မတည့်ဘူး။
"ဟောင်နေတဲ့ ခွေးကိုကြည့်ဦး ကိုကို...လက်တစ်ဆုပ်စာပဲရှိတယ်"
"ငါက ကြောက်လို့မဟုတ်ဘူး...ဒင်းတို့ကို မမြင်ချင်လို့"
"ဟား ဟား ဟုတ်လို့လား.."
"ဟုတ်တယ်...မယုံရင် အဲ့ခွေးကို ငါဆောင့်ကန် ပြရမလား"
"တော်ပါပြီ တော်ပါပြီ...ခွေးပိုင်ရှင်က ကိုကို့ကို ပါးထွက်ရိုက်နေဦးမယ်"
"အဲ့က် ပြေးပလိုက်မှာပေါ့"
"ဟားဟား...ဂျလည်"
"လည်ရမှာပဲလေ"
"ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ"
အင်း.....။ကိုယ်ချစ်တဲ့သူနဲ့ ညဘက် လေအေးလေးတွေ တိုက်နေတဲ့ အချိန် လက်တွဲပြီး လမ်းထွက်လျှောက်ကြည့်လို့ ကျွန်တော် ဖြင့် အကြံပေးလိုက်ချင်တယ်ဗျား။မိုးမိရင်တော့ တာဝန်မယူဘူးပေါ့ဗျာ။အခြေအနေ ကြည့်လျှောက်ကြပေါ့။သိပ်ကြည်နူးစရာ ကောင်းတယ်ဆိုတာ လက်တွေ့ကြုံဖူးရင် ပိုသိလိမ့်မယ်တဲ့ဗျာ။
♥♥♥
Advertisement
"ကိုကို ကျွန်တော့ကို တကယ်ကြီး စိတ်မနာဘူးလား"
"ဘာလဲ...မောင်က ငါ့ကို စိတ်နာပြီး ထွက်သွားစေချင်တာလား"
"မဟုတ်ရပါဗျာ...တကယ်သိချင်လို့ မေးကြည့်တာပါ"
"နာတာပေါ့"
ကိုကိုက စိတ်နာတာပေါ့ဆိုလို့ ဝမ်းနည်းသွားရုံရှိသေး နောက်ဆက်တွဲ ပြောလိုက်တဲ့ ကိုကို့စကားကြောင့် ရယ်ရခက် ငိုရခက်။
နောက်ဆက်တွဲကိုကိုပြောလိုက်တဲ့ စကားက'နှစ်ရက်' တဲ့။
တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ သနားလည်း သနားသွားရသေးတယ်။ကိုယ့်ကို စိတ္နာတာ နှစ်ရက်လို့ပြောတော့ တကယ္ကိုပဲ ကိုကိုရာ။
"ဟုတ်တယ်...မောင်က ဟိုကိုလိုက်သွားတယ်ဆိုတုန်းက နှစ်ရက် မောင့်ကို စိတ္နာသြားတာ တကယ်"
"နှစ်ရက်တည်းလား"
"အင်း..နှစ်ရက်တည်း နောက်နေ့ကျတော့ ထွဋ်ခေါင်က ပြောပြလို့ မောင်ဘာလုပ်သွားတယ်ဆိုတာသိလို့ မောင့်ကို စိတ်မနာရက်တော့ဘူး..ဟီး"
"အား...ခ်စ္လိုက္တာ..."
ဖက္ထားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ဖျစ်ညစ်ပစ်လိုက်တော့ နှာခေါင်းလေး ရံှု့သွားတဲ့ ကိုကို။ဒီလောက်ဆိုးသွမ်းတဲ့ ကောင်ကို စိတ္နာတာ နှစ်ရက်တည်းတဲ့။
သူများကြားရင်တော့ ဘယ်လိုထင်မလဲ မသိပေမယ့် ကိုကို နှစ်ရက်တည်း စိတ္နာရတဲ့ အကြောင်းအရင်းက ဟိုကိုလိုက်သွားလို့တဲ့။ဘာလုပ်သွားတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းအရင်းကိုသိရတော့ စိတ်ပြန်ပြေသွားရသတဲ့လေ။ကိုကိုဟာ အဲ့သေလာက္ထိ ချစ်ပါသလား ဆိုတာသိရေတာ့ ကြည်နူးမှုက သိပ်သိပ်သည်းသည်း။
ပြွတ်စ် ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်
နဖူးပြေပြေရော နှာတံခပ်မြင့်မြင့်လေးရော ပါးနှစ်ဖက်ရော နှုတ်ခမ်း ပြည့်ပြည့်လေးရော အနံ့ှ အနမ်းတေပေးမိတော့တယ်။
ဒီလိုလူကိုမွ လုပ်ခဲ့မိတဲ့ အမှားတေက ရှက်ဖို့ကောင်းစွာ။
"ဟင်း~~"
အသံတိုးတိုးထွက်လာတယ်။ဒီအသံတေကပဲ မရပ်ချင်အောင် ဆွဲဆောင်တဲ့ ဆွဲဆောင်မှု တစ္ခု။
"အာ~~ယားတယ်"
ပေါင်အတွင်းသားတေဖက်ကို စုန်ချည်ဆန်ချည် ပွတ်သပ်မိတော့ ယားတတ်တဲ့ ကိုကိုက လက်တေကို တားမြစ်လာတယ်။
ဖြောက် ဖြောက် ဖြောက်
တစ်ပေါက်ချင်းကျလာတဲ့ မိုးသံတေက ခပ်စိပ်စိပ် ဖြစ်လာပြီ။မိုးသံတေနဲ့ အပြိုင် ချစ်ရတဲ့ သူဆီက အသံလေးတေကလည်း ရစ္မူးစရာ။
"ယားပါတယ္ဆို....မလုပ်နဲ့ မောင်ရာ~~ဟင်း"
ဖယ်ခွာလိုက်တဲ့ ပုဆိုးအောက်က အလွတရားက မျက်စိလွှဲချင်စရာမရှိ။သိပ်မသေးလှတဲ့ ပေါင်တံက အရပ်ရှည်တဲ့ သူမို့ ခပ်သွယ်သွယ်လို။ယောက်ျားဆန်ဆန် ခြေသလုံးမွှေးလေးတေလည်း ရှိတယ်။
"ယားတယ်နော်...မောင်..ဆွဲဆိတ်လိုက်မှာ"
"ဆိတ်လိုက်လေ..."
"အာ့~~"
"မြှောက်ဦး"
တီရှပ် အကျႌဝတ်ထားတာမို့ ချွတ်ဖို့ဆိုရင် လက်မြှောက်ခိုင်းရတယ်။
ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်
ရင်ဘတ်ဖွေးဖွေးတစ်လျှောက် အနမ်းတေ ပေးမိတော့ ဂုတ်ပေါ်ရောက်လာတဲ့ လက်တွေ။
"ဟင်း~~"
ရင်ဘတ်ကနေ လည်တိုင်ဆီရောက်တော့ မော့ပေးလာတဲ့ ကိုကိုဟာ အသည်းယားစရာအတိ။
ပူလောင်ပြင်းပြလာတဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေကြောင့် အချိန်မဆွဲချင်တော့ပေမယ့် ကိုကို အဆင်ပြေဖို့က အချိန်ပေးမှရမှာ။ဘာမှလည်း မဝယ်ဖြစ်လိုက်တာ သတိရေတာ့ အကြပ်တွေ့သွားရ၏။
"ကိုကို....ဘာမှမရှိဘူး ဝယ်လည်း မဝယ်ဖြစ်လိုက်ဘူး...အဲ့ဒါ"
"မရဘူးပြောရင် ရပ်မှာလား"
"ဟင့်အင်း...ပြွတ်စ်"
"အာ့~~ဟာ့~~မောင့် ဟင်း~~"
လက်ချောင်းသုံးချောင်းလောက်ထိ အဆင်ပြေဖို့ကို မနည်းအရှိန်ယူနေရတယ်။ဘာအကူအညီမှ မပါတော့ ပိုဆိုးတယ်။
"အာ့~~ဖြေး ဟင်း~~"
မျက်ရည်တေ ဝဲနေပြီ။မျက်ဝန်းထောင့်တေမှာလည်း စိုစွတ်စပြုနေပြီ။မျက်ခုံးနှစ်ဖက်က တွန့်ချိုးနေပြီ။
"ပြွတ်စ်...သည်းခံနော် ကိုကို...ခနပဲ"
မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့ ခေါင်းတေ ညိတ်ပြနေတဲ့ ကိုကိုက ကိုယ့်ကို ချစ်လို့ဆိုတာ ပြောပြနေစရာမလို။ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ကိုကိုက ဒီလိုနေရာမှာ နေပေးတာ ဘယ်လောက်တောင် ချစ်လို့လဲဆိုတာ ပြောပြနေစရာမလို။
တော်တော်လေးကို တင်းမာနေပြီမို့လို့ အခ်စ္ခရီးကို အစပြုလိုက်တော့ နာနာကျင်ကျင် ညည်းညူလေတယ်။
ဂုတ္ကို ဆွဲချပြီး နမ်းလာတဲ့ ကိုကိုက နာကျင်မှုကို အစားထိုးနေတာ။အားစိုက် ရှေ့ဆက်တိုးလိုက်မှ အဆုံးထိ ကောက်သွားတဲ့ ကိုယ္က အသံထွက်အောင် သာယာမိပြီ။
"ဟား~~"
"အင့်~~အင့်~~"
ကိုယ့်လှုပ်ရှားမှုအတိုင်း တအင့်အင့်အသံက ရင်ခုန်စရာ ဆွဲဆောင်လို့နေတယ်။စိတ်ဆန္ဒအတိုင်း မြန်လိုက်မိတော့ ရင်ဘတ်ကိုတွန်းလိုက် ပုခုံးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်နဲ့ ကိုကို။
"နမ်း...ဟာ့~~~ငါ့ကိုနမ်း~~"
ပြွတ်စ်
တရိုှက်မက်မက် နမ်းပေးလိုက်တော့ တစ်ချက်တစ်ချက် ဆြဲဆြဲကိုက္လာတဲ့ကိုကိုဟာ အခုထိ သာယာမှုဆီ မရောက်နိုင်သေးဘူး။
အသားချင်းထိခတ်နေတဲ့ အသံတေ ထွက်လာအောင်ထိ ကိုယ်ဟာ အရိုင်းဆန်မိတော့ ကျောပြင်တေကို တင်းကျပ်နေအောင် ဖက္တြယ္လာတဲ့ လက်တွေ။
"ဟာ့~~မောင်ရေ~~"
ခံစားမှုအလိုက် ပြောင်းလဲလာတဲ့ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း အဆက်မပြတ် လှုပ်ရှားပေးမိတော့ အသံတေက ခပ်စိပ်စိပ် ထွက်လို့လာတယ်။အတန်ကြာတဲ့ အခါမှာတော့ နှစ်ယောက်လုံး မောမောပန်းပန်းနဲ့ပဲ ခရီးဆုံးကို ရောက်သွားခဲ့တယ်။
"ချစ်တယ်..ကိုကို "
"ငါက ပိုချစ်တယ်"
တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အကြည့်ချင်းဆုံပြီး ပြိုင်တူ ရယ်လိုက်မိကြတယ်။ထိုအချိန်မှာပဲ တစ်ခါပြန်ထကြွလာတဲ့ စိတ်ဆန္ဒတို့ကို အလိုလိုက်မိပြန်တယ်။ကိုကိုကလည်း ကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့ပဲ လိုက်လျောပေးတော့ နတ်ပြည်ကို အရှင်လတ်လတ် ရောက်သွားသလို။
သည်းလာလိုက် စဲသွားလိုက်နဲ့ မိုးသံတွေကြား အချစ်တေးသံတွေလဲ တိုးလာလိုက် ကျယ်လာလိုက်နဲ့ လွင့်ပျံနေခဲ့တယ်။မိုးဟာလည်း အညိုးနဲ့ ရွာချနေသလားထင်ရအောင် တစ်ညလုံး မပြတ်ရွာချနေသလို မောင်ဟာလည်း အတိုးချပြီး ချစ်ပြနေလို့ မနည်းတားယူရတဲ့အထိပဲတဲ့။
♥♥♥
6.11.21
မအေလိုးကြီးတေကြောင့် အိမ်မှာကို အေးဆေးမနေရဘူးရှင်။
Advertisement
- In Serial742 Chapters
Virtual World: Close Combat Mage
Due to a mistake on his student’s part, a super Martial Artist had received a wrong class in an online game and had become a mage. He who was used to curbing violence with violence and using strength to subdue strength could only make the best out of his mistake. Taking on a new lease in life, he became a violent close combat mage. When strength and magic came perfectly together, a new gaming path had been opened by him! ______ “Fireball spell? Lightning Chain? Frosted Ice Mirror… etc.” “Wait, I came here to practice Kung Fu! What has magic got to do with me?” “I am a mage?” “Oh, that’s right. I am a Mage!” “However… do you really firmly believe that I am a mage?” “Alright then, look at my knives! Look at my sword! Look at my fist! Look at my concealed weapons!” “What? You’re now saying that I’m not a mage?” “If you don’t believe me, I will prove it to you: If you believe me, I will show you a performance: No one can get in the way of a mage who knows Kung Fu!”
8 183 - In Serial430 Chapters
Monroe
Discord Link Bob was a good guy. He had done everything you were supposed to do. He exercised, he kept to a healthy diet, he'd studied hard, gotten excellent grades, and was working towards his masters. Somehow, things just weren't working out for him like he'd been told they would. He was stuck in a thankless position, constantly passed over, and it seemed that the only being on earth that cared about him was his cat. Then things got worse.Never back a man into a corner unless you want to find out just how hard he can fight. Updates Saturday, Sunday, and Monday.
8 226 - In Serial15 Chapters
Venture of Tomorrow
In a snowy season in the Arkala Village, there was a young boy named Lucas. Who lives happily with his family until one day... A group of criminals known as "Shadow Phoenix" invaded their village. The people got panicked as they were running away while he got knocked down and left unconscious. When he woke up, he ventured through the wilderness to seek help from others but he collapsed due to the fact that he doesn't have the energy to do so... Before he knew it, he was already inside a mansion, he was saved by a gorgeous woman and he called her his master but eventually she died because of a powerful curse that she was carrying around. The last words that Lucas heard to her was "help others even if no one would, this way you can get your revenge without regret". This is the starting point of Lucas Hart's journey.
8 199 - In Serial6 Chapters
Runecrafter
When the latest VR game reaches an all time high with over 80% of the world population as active players, Earth attracts the attention of a mighty existence. The Primordial God of Games graces this dark corner of a barren galaxy with his authority, bringing great change with the appearance of mana, aura and other types of energy, along with dungeons! But not all turned for the better, despite being turned into a game world reality is now more dangerous than ever before, a danger Baek Hyeon will have to face as he understands more about the world and the power of runes.
8 145 - In Serial10 Chapters
Mordheim: Servants of The Damned (A Warhammer Fantasy Fiction)
“The Great Library,” Stated the stranger with a pause. “You know of it?”“Of course I do. In the Merchant’s Quarter?”“Yes, in the Merchant’s Quarter. I have gathered that there is an… artefact of importance within its walls.” Slowly, the figure produced a rusted key from the furls of his robes and held it in a black-gloved hand. “This opens the door to its chambers. It is the grimoire of Gunnar von Krugenheim, and I believe that it would serve better in the world than locked away in a dusty room.” Behind the cursed walls of Mordheim, warbands and gangs of all stripes are embattled in constant wars for resources and power. The cursed city attracts throngs in the thousands, searching for treasures, artefacts, power, and sometimes all three. The Cult of the Hidden Brethren is no exception, and when an opportunity to extend their reach is discovered, the cultists are eager to take the opportunity. However, not all is set in stone, and soon the cultists discover that the lure of power alone may not be enough to give them the drive required to see their quest done... --- Mordheim: Servants of the Damned is a fanfiction set in the world of Warhammer Fantasy, which is not owned by me but by the company Games Workshop. I of course, lay claim to nothing in this story but the characters I have created, and the core events of the story itself. This is my first true foray into fantasy writing, let alone Warhammer Fantasy, therefore any feedback is welcome. (It should be noted as well, the cover art is merely an artwork I found online and is not mine, therefore I do not lay claim to that either.)
8 111 - In Serial27 Chapters
Coldreach (A story about a Prison for Monsters)
Whisked from his untimely death a young man finds himself entrusted with custodianship over the infamous Coldreach Prison, a facility housing the worst monsters throughout the Multiverse. But with most of the cells empty and the facility a mere shadow of its once glory he will have to hurry or else he may find that there are many that hunger for the steel of Coldreach and the blood of its warden. (Crossposted to Spacebattles)
8 131
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
