《ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ား ေရႊညာသား (Completed) ကျွန်တော့ယောက်ျား ရွှေညာသား (Completed)》24 ( Z + U )
Advertisement
Zawgyi
"သား ...မေန႔က ကိုညိဳေမာင္က အိမ္လာေျပာသြားေသးတယ္...သူတို႔အဖြဲ႔က အခုအိမ္အတြက္ လူတစ္ေယာက္လိုလို႔တဲ့...သားကို လိုက္မလားလို႔ ေမးမလို႔ အိမ္မွာ မေတြ႔လို႔တဲ့ ဒီကိုလာမွာသြားတယ္"
"ေျသာ္..အင္းအင္း...သြားေျပာလိုက္မယ္"
"ေအေအ...သြားေျပာဦး မလိုက္ဘူးထင္လို႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ငွါး သြားခင္ဦးမယ္"
"အင္း...ညေနက်သြားေျပာလိုက္မယ္"
"ေအ"
သူ႔အဖြဲ႔ထဲမွာ လူလိုရင္ေတာ့ မဆိုးဘူး။တစ္ရက္ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ရႏိုင္တယ္။တစ္ရက္တစ္ေသာင္းေက်ာ္လည္း မဆိုးပါဘူး။လိုက္ႏိုင္ လိုက္ႏိုင္တဲ့ ရက္အေရအတြက္နဲ႔ ရေသးတာပဲ။
Dee~~Dee~~
တုန္ခါလာတဲ့ဖုန္း။နံပါတ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေရာ့ သြား blacklist ထဲ
ဒီ ဖုန္းနံပါတ္ေတကို ထပ္ပတ္သက္ေနစရာအေၾကာင္းကိုမရိွဘူး။ကိုကိုေရ...က်ေနာ္ေတာ္တယ္မလား။
ကိုညိဳေမာင္တို႔အိမ္သြားရဦးမယ္။အခ်ိန္ဆြဲေနရင္ သူမ်ားစာျဖစ္သြားမယ္။
"ကိုညိဳေမာင္...ကိုညိဳေမာင္"
"လာေဟ့...ဒီဘက္မွာဟ"
ကိုညိဳေမာင္တို႔အိမ္က ေနာက္ဘက္မွာ မီးဖိုေနရာကို က်ယ္က်ယ္ေလးခ်ထားလို႔ အိမ္ေ႐ွ႕မွာ လူေတြ႔ရခဲတယ္။
"အဖြဲ႔ထဲ လူလိုတယ္ဆိုလို႔ဗ်ာ"
"ေအးလိုတယ္...မင္းလိုက္မွာလား မလိုက္ရင္ ကိုေဌးကို ေခၚမွာ"
"လိုက္မွာေလ...ဘာလဲ အျပတ္ငွါးတာလား"
"ေအ...အျပတ္ေတာ့ ေစ်းမျဖတ္ေသးဘူး...ၿပီးမွ ျဖတ္မလို႔"
"အဲ့ဒါေကာင္းတယ္..."
"ဘာဟင္းေတခ်က္တုန္း...မေရႊရည္"
"ေအး.... ေစာင္းလ်ားသီးမီးဖုတ္ေထာင္းတယ္ေဟ့...အာလူးျပဳတ္သုပ္မယ္..ဒါပဲ"
"ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ...ကိုကိုဆို က်ေနာ္ကို ေစာင္းလ်ားသီးခနခန မီးဖုတ္ၿပီး ေထာင္းေပးတာ...စားလို႔ေကာင္းမွေကာင္းဗ်ာ"
"မရိွမွ တန္ဖိုးသိေနၿပီမလား...ဟမ္...နင္တို႔ေယာက္်ားေတက အဲ့တိုင္းပဲ ေကာင္းကိုမေကာင္းဘူး"
"ဟ..ေကာင္းလို႔ပဲ မင္းငါ့ကို ယူထားတာမဟုတ္ဘူးလား"
"အလိုေတာ္...ျပန္သာ အမ္းလိုက္ခ်င္တယ္...မရလို႔"
ဟုတ္တာေပါ့။မရိွမွ တန္ဖိုးသိေနၿပီ ဆိုတာ သိပ္ကိုမွန္တာ။ရိွတုန္းက တန္ဖိုးမထားခဲ့မိလို႔ အခုေတာ့ သိပ္ကုိ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေတျဖစ္ေနၿပီ။အခ်ိန္ေတၾကာလာတာႏွင့္အမ်ွ ေနသားက်သြားတယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ညတိုင္း ငိုမိတုန္း။အလုပ္ကိစၥရယ္လို႔ မရိွတဲ့ အခ်ိန္ ကိုကို႔အေၾကာင္းပဲေတြးေနမိတုန္း။အဲ့လိုေတြးမိတဲ့ အခါဆို အလုပ္ထဲပဲ စိတ္ႏွစ္ထားခ်င္တယ္။ဒါေၾကာင့္မလို႔လည္း ဒီအလုပ္ကိုလုပ္ခ်င္တာ။အနည္းဆံုးေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနရင္ အလုပ္ထဲ စိတ္ေရာက္ေနတယ္ေလ။
ဆက္မ႐ွာေတာ့တာမဟုတ္ဘူး။ကိုကို စိတ္ဆနၵမရိွဘဲ က်ေနာ္ျပန္ေတြ႔သြားရင္ ကိုကိုထပ္ထြက္သြားေနရမွာစိုးလို႔။ကိုကို က်ေနာ့ကို ပိုမုန္းသြားမွာစိုးလို႔။ကိုကို ျပန္လာခ်င္တဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ ပုန္းေနရာက ထြက္လာေပးမယ္လို႔ ယံုတယ္။
"ေငးလွခ်ည္လား...ဘာလဲ ေယာက္်ားလြမ္းတာလား"
"လြမ္းတာေပါ့ဗ်ာ...လြမ္းတာမွေလ ထုတည္ျပလို႔ရရင္ ေတာင္ပံုယာပံုရိွေနေလာက္ၿပီဗ်"
"ေအးကြာ...မင္းကလည္းမလုပ္သင့္တာကိုမွ လုပ္တာကိုး...ေဟ်ာင့္ေဟ်ာင့္ အားမနာရတဲ့သူေတမလို႔ေျပာတာေနာ္"
"သိပါတယ္ဗ်ာ...စိတ္မဆိုးပါဘူး...အဲ့တုန္းက က်ေနာ္က တကယ့္ တိရစာၦန္စိတ္ေပါက္ေနခဲ့တာ...ေျပာရတာလည္း ႐ွက္ပါတယ္ ကိုညိဳေမာင္ရာ..တကယ္ပါ"
ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ ေျပာမိတယ္။အဲ့အေၾကာင္းေတေတြးမိရင္ ႐ွက္တာေရာ ေနာင္တေတေရာ တစ္ပံုတစ္ပင္။
"ေအးကြာ...သူလည္း မင္းအေၾကာင္းေတၾကားခ်င္ၾကားေနမွာပဲကို...အားမေလ်ွာ့နဲ႔ ငါ့ေကာင္"
"ဒီေလာက္ၾကာေနၿပီ မေတြ႔ေသးေတာ့ အားေလ်ာ့ခ်င္လာၿပီ...ကိုကိုက တကယ္ႀကီးစိတ္နာသြားတာထင္တယ္"
"ေဟ်ာင့္ေရ...ငိုေတာ့မွာလားကြ"
"မငိုပါဘူးဗ်ာ...ျပန္ေတာ့မယ္..အလုပ္က ဘယ္ေန႔စမွာလဲ"
"ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနရင္စမွာ...အဂါၤေန႔က်ရင္ ငါ့အိမ္ကိုသာ ေစာေစာေလးထြက္လာခဲ့လိုက္"
"Ok. ..သြားၿပီ"
ဘယ္ကသာငိုရမလဲ။မ်က္ရည္ေတာ့ လည္လာတာေပါ့ေလ။ေယာက္်ားတန္မယ့္ မ်က္ရည္လြယ္လိုက္တာလို႔ေတာ့ မထင္လိုက္နဲ႔။ခံစားရတဲ့ ႏွလံုးသားပါတာခ်င္းက အတူတူပဲ။
♥♥♥
မ်က္စိေ႐ွ႕က ထမင္းစားပြဲကိုၾကည့္ရင္း အခုထိ တစ္စက္မွ မထိရေသး။ထမင္းထည့္ထားတဲ့ ပန္းကန္တစ္ခုရယ္ ဝက္သားနီခ်က္ထည့္ထားတဲ့ ခြက္ရယ္ ကင္ပြန္းခ်ဥ္ရြက္ကို ေထာင္းၿပီး ၾကက္သြန္နီနဲ႔သုပ္ထားတဲ့ခြက္ရယ္ စုစုေပါင္း သံုးမ်ိဳး။ဟင္းေတက အေမ လာပို႔သြားလို႔ ဒီႏွစ္မယ္နဲ႔ စားရမွာ။ဟင္းဇီဇာေၾကာင္တတ္တဲ့သူမဟုတ္လို႔ ဘာဟင္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ စားႏိုင္ေပမယ့္ ဒီေန႔ညစာကေတာ့ စားခ်င္စိတ္ကိုမရိွေသးလို႔ ထိုင္သာထိုင္ေနတာ။တစ္တို႔မွ မတို႔ရေသးဘူး။
ထမင္းစားၿပီိဆို ဟင္းေတ ခပ္ထည့္ေပးတတ္တဲ့ ကိုကို႔ကို လြမ္းတယ္။ဟင္းခ်က္စရာမရိွဘူးဆို လက္ဖက္ပဲ သုပ္စားလိုက္ၾကေအာင္ဆိုၿပီး လက္ဖက္ခဏခဏသုပ္ေပးတတ္တဲ့ ကိုကို႔ကို လြမ္းတယ္။ေယာက္်ားေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ဆိုၿပီး အခ်က္အျပဳတ္လုပ္ရတာကိုလည္း အျပစ္မတင္ တဲ့ ကိုကို႔ကိုလြမ္းတယ္။
ေနရတာေတလည္း အဆင္မေျပဘူး။ဘာတစ္ခုမွ အဆင္ေျပမေနဘူး။ကိုကိုနဲ႔ အတူတူေနခဲ့တဲ့ အိမ္ေလးက က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းေနရေတာ့ တစ္ရက္မွ အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ကိုကိုစာသင္ေပးေနတဲ့ ကေလးေတလည္း က်ေနာ္ကို ေတြ႔ရင္ သူတို႔ဆရာမျပန္ခဲ့ေသးဘူးလား ေမးတယ္။အိမ္ေပၚက ေရအိုးေလးကလည္း ကိုကိုရိွတုန္းကလို ေရျပည့္မေနေတာ့ဘူး။ေရခမ္းေနတာက ခပ္မ်ားမ်ားျဖစ္ေနၿပီ။တံျမက္စည္းလည္း ေန႔တိုင္းမလွဲျဖစ္ေတာ့ဘူး။တစ္ပါတ္ေလာက္မွ တစ္ခါေလာက္ပဲ လွဲျဖစ္ေတာ့လို႔ တစ္ခါတစ္ခါဆို အိမ္ေပၚမွာေတာင္ သဲေတ႐ွပ္ေနတတ္တယ္။ညညဆို ကိုကိုႀကိဳက္လို႔ ဖြင့္တတ္တဲ့ သီခ်င္းသံေတလည္း မၾကားရေတာ့ လြမ္းလာၿပီ။
လြမ္းလို္က္တာဗ်ာ...။
အေမ ခ်က္ေပးလိုက္တဲ့ ဝက္သားနီခ်က္က ကိုကိုခ်က္ေပးတာေလာက္လည္း မေကာင္းဘူး။ထမင္းေတေရာ ဘာထူးလည္း ။ပြလိုက္ မနပ္လိုက္နဲ႔ ပတ္ခ်ာကိုလည္လို႔။ေရေႏြးဆို တည္ကို မတည္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။လူက တိုးလာရင္သာ မသိသာတာ။ေလ်ာ့သြားရင္ အရမ္းသိသာတာ ကိုကုိရယ္။အခု ကိုကိုမရိွတဲ့ အိမ္မွာ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း ေနေနရတာ တအားကို အထီးက်န္ေနၿပီ။
ဂလြမ္ လြမ္
ေျသာ္။အဆင္မေျပပံုမ်ား ထမင္းစားၿပီးလို႔ ပန္းကန္ေဆးတာေတာင္ လက္ထဲကလြတ္က်တယ္။ကိုကိုရိွရင္ေတာ့ နေမာ္နမဲ့ႏိုင္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး ေျပာမယ္ထင္တယ္။
♥♥♥
Dee~~Dee~~Dee
Dee~~Dee~~Dee
လာျပန္ၿပီ။ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္ေတ ဖုန္းလာျပန္ၿပီ။ ေန႔ခင္းေတဆို ဘယ္နားေတမွာ ေသေနလို႔ ဒီအခ်ိန္ႀကီးက်မွ။
ဖုန္းေကာက္ကိုင္လိုက္မွ က်သြားတဲ့ ဖုန္းေၾကာင့္ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ သံုးနာရီ။ဘယ္သူေတကမ်ား အားအားယားယား ဆက္ေနၾကသလဲ။
Advertisement
ခ်ထားဖို႔က်န္မွ ေနာက္တစ္ခါျပန္ျမည္လာတဲ့ ဖုန္း။
"ဒီမွာ အဲ့ဘက္က ဘယ္သူလဲေတာ့မသိဘူး...ဒါလူအိပ္ခ်ိန္ေနာ္ လူအိပ္ခ်ိန္...အဲ့ဘက္ကလူမဟုတ္ဘူးလား"
ေျပာပစ္လိုက္ၿပီ။ ဘာမွမေျပာျပန္ဘူး။
"ေခၚတုန္းကေခၚၿပီးရင္...က်စ္..ဖုန္းေဘလ္ေတ တအားေပါေနတာလား...ဟုတ္လား"
အဟက္။ကိုယ္ကဦးေအာင္ ေျပာေတာ့ ေျပာစရာစကားေတ ေပ်ာက္သြားတယ္ထင္တယ္။ဆက္စမ္းပါ။သံုးရက္ရိွေနၿပီ။သူမ်ားတကာ အိပ္ေကာင္းၿပီဆို ဖုန္းနံပါတ္တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ႏွစ္ညရိွၿပီ ဆက္ဆက္ေနတာ။ဘာမွလည္း မေျပာဘူး။ဒီညေတာ့ စိတ္ေပါက္ေပါက္ရိွလွတာနဲ႔ ေျပာခ်လိုက္တာ။ေခၚစမ္း ေနာက္တစ္ခါ။လန္႔သြားေအာင္ ဆဲပစ္လိုက္မယ္
ထိုစဥ္ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ႀကီးတစ္ခုလံုး တုန္ခါသြားေစတဲ့ အသံတစ္ခုထြက္လာခဲ့ေလတယ္။
"ေမာင္"
♥♥♥
3.11.21
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Unicode
"သား ...မနေ့က ကိုညိုမောင်က အိမ်လာပြောသွားသေးတယ်...သူတို့အဖွဲ့က အခုအိမ်အတွက် လူတစ်ယောက်လိုလို့တဲ့...သားကို လိုက်မလားလို့ မေးမလို့ အိမ်မှာ မတွေ့လို့တဲ့ ဒီကိုလာမှာသွားတယ်"
"သြော်..အင်းအင်း...သွားပြောလိုက်မယ်"
"အေအေ...သွားပြောဦး မလိုက်ဘူးထင်လို့ နောက်တစ်ယောက်ငှါး သွားခင်ဦးမယ်"
"အင်း...ညနေကျသွားပြောလိုက်မယ်"
"အေ"
သူ့အဖွဲ့ထဲမှာ လူလိုရင်တော့ မဆိုးဘူး။တစ်ရက် တစ်သောင်းကျော်ရနိုင်တယ်။တစ်ရက်တစ်သောင်းကျော်လည်း မဆိုးပါဘူး။လိုက်နိုင် လိုက်နိုင်တဲ့ ရက်အရေအတွက်နဲ့ ရေသးတာပဲ။
Dee~~Dee~~
တုန်ခါလာတဲ့ဖုန်း။နံပါတ်ကိုကြည့်လိုက်တော့
ရော့ သြား blacklist ထဲ
ဒီ ဖုန်းနံပါတ်တေကို ထပ်ပတ်သက်နေစရာအကြောင်းကိုမရှိဘူး။ကိုကိုရေ...ကျနော်တော်တယ်မလား။
ကိုညိုမောင်တို့အိမ်သွားရဦးမယ်။အချိန်ဆွဲနေရင် သူများစာဖြစ်သွားမယ်။
"ကိုညိုမောင်...ကိုညိုမောင်"
"လာဟေ့...ဒီဘက်မှာဟ"
ကိုညိုမောင်တို့အိမ်က နောက်ဘက်မှာ မီးဖိုနေရာကို ကျယ်ကျယ်လေးချထားလို့ အိမ်ရှေ့မှာ လူတွေ့ရခဲတယ်။
"အဖွဲ့ထဲ လူလိုတယ်ဆိုလို့ဗျာ"
"အေးလိုတယ်...မင်းလိုက်မှာလား မလိုက်ရင် ကိုဌေးကို ခေါ်မှာ"
"လိုက်မှာလေ...ဘာလဲ အပြတ်ငှါးတာလား"
"အေ...အပြတ်တော့ ဈေးမဖြတ်သေးဘူး...ပြီးမှ ဖြတ်မလို့"
"အဲ့ဒါကောင်းတယ်..."
"ဘာဟင်းတေချက်တုန်း...မရွှေရည်"
"အေး.... စောင်းလျားသီးမီးဖုတ်ထောင်းတယ်ဟေ့...အာလူးပြုတ်သုပ်မယ်..ဒါပဲ"
"ကောင်းပါတယ်ဗျာ...ကိုကိုဆို ကျနော်ကို စောင်းလျားသီးခနခန မီးဖုတ်ပြီး ထောင်းပေးတာ...စားလို့ကောင်းမှကောင်းဗျာ"
"မရှိမှ တန်ဖိုးသိနေပြီမလား...ဟမ်...နင်တို့ယောက်ျားတေက အဲ့တိုင်းပဲ ကောင်းကိုမကောင်းဘူး"
"ဟ..ကောင်းလို့ပဲ မင်းငါ့ကို ယူထားတာမဟုတ္ဘူးလား"
"အလိုတော်...ပြန်သာ အမ်းလိုက်ချင်တယ်...မရလို့"
ဟုတ်တာပေါ့။မရှိမှ တန်ဖိုးသိနေပြီ ဆိုတာ သိပ်ကိုမှန်တာ။ရှိတုန်းက တန်ဖိုးမထားခဲ့မိလို့ အခုတော့ သိပ်ကို မှတ်လောက်သားလောက်တေဖြစ်နေပြီ။အချိန်တေကြာလာတာနှင့်အမျှ နေသားကျသွားတယ်လို့တော့ မဟုတ်ဘူး။ညတိုင်း ငိုမိတုန်း။အလုပ်ကိစ္စရယ်လို့ မရှိတဲ့ အချိန် ကိုကို့အကြောင်းပဲတွေးနေမိတုန်း။အဲ့လိုတွေးမိတဲ့ အခါဆို အလုပ်ထဲပဲ စိတ်နှစ်ထားချင်တယ်။ဒါကြောင့်မလို့လည်း ဒီအလုပ်ကိုလုပ်ချင်တာ။အနည်းဆုံးတော့ အလုပ်လုပ်နေရင် အလုပ်ထဲ စိတ်ရောက်နေတယ်လေ။
ဆက်မရှာတော့တာမဟုတ်ဘူး။ကိုကို စိတ်ဆန္ဒမရှိဘဲ ကျနော်ပြန်တွေ့သွားရင် ကိုကိုထပ်ထွက်သွားနေရမှာစိုးလို့။ကိုကို ကျနော့ကို ပိုမုန်းသွားမှာစိုးလို့။ကိုကို ပြန်လာချင်တဲ့ အချိန်ကျရင် ပုန်းနေရာက ထွက်လာပေးမယ်လို့ ယုံတယ်။
"ငေးလှချည်လား...ဘာလဲ ယောက်ျားလွမ်းတာလား"
"လွမ်းတာပေါ့ဗျာ...လွမ်းတာမှလေ ထုတည်ပြလို့ရရင် တောင်ပုံယာပုံရှိနေလောက်ပြီဗျ"
"အေးကွာ...မင်းကလည်းမလုပ်သင့်တာကိုမှ လုပ္တာကိုး...ဟျောင့်ဟျောင့် အားမနာရတဲ့သူတေမလို့ပြောတာနော်"
"သိပါတယ္ဗ်ာ...စိတ်မဆိုးပါဘူး...အဲ့တုန်းက ကျနော်က တကယ့် တိရစာၦန်စိတ်ပေါက်နေခဲ့တာ...ပြောရတာလည်း ရှက်ပါတယ် ကိုညိုမောင်ရာ..တကယ်ပါ"
ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့ ပြောမိတယ်။အဲ့အကြောင်းတေတွေးမိရင် ရှက်တာရော နောင်တတေရော တစ်ပုံတစ်ပင်။
"အေးကွာ...သူလည်း မင်းအကြောင်းတေကြားချင်ကြားနေမှာပဲကို...အားမလျှော့နဲ့ ငါ့ကောင်"
"ဒီလောက်ကြာနေပြီ မတွေ့သေးတော့ အားလျော့ချင်လာပြီ...ကိုကိုက တကယ်ကြီးစိတ်နာသွားတာထင်တယ်"
"ဟျောင့်ရေ...ငိုတော့မှာလားကွ"
"မငိုပါဘူးဗ်ာ...ပြန်တော့မယ်..အလုပ္က ဘယ်နေ့စမှာလဲ"
"နောက်နှစ်ရက်နေရင်စမှာ...အဂါၤနေ့ကျရင် ငါ့အိမ္ကိုသာ စောစောလေးထွက်လာခဲ့လိုက်"
"Ok. ..သွားပြီ"
ဘယ်ကသာငိုရမလဲ။မျက်ရည်တော့ လည်လာတာပေါ့လေ။ယောက်ျားတန်မယ့် မျက်ရည်လွယ်လိုက်တာလို့တော့ မထင်လိုက်နဲ့။ခံစားရတဲ့ နှလုံးသားပါတာချင်းက အတူတူပဲ။
♥♥♥
မျက်စိရှေ့က ထမင်းစားပွဲကိုကြည့်ရင်း အခုထိ တစ်စက်မှ မထိရသေး။ထမင်းထည့်ထားတဲ့ ပန်းကန်တစ်ခုရယ် ဝက်သားနီချက်ထည့်ထားတဲ့ ခွက်ရယ် ကင်ပွန်းချဉ်ရွက်ကို ထောင်းပြီး ကြက်သွန်နီနဲ့သုပ်ထားတဲ့ခွက်ရယ် စုစုပေါင်း သုံးမျိုး။ဟင်းတေက အေမ လာပို့သွားလို့ ဒီနှစ်မယ်နဲ့ စားရမှာ။ဟင်းဇီဇာကြောင်တတ်တဲ့သူမဟုတ်လို့ ဘာဟင်းနဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ် စားနိုင်ပေမယ့် ဒီနေ့ညစာကတော့ စားချင်စိတ်ကိုမရှိသေးလို့ ထိုင်သာထိုင်နေတာ။တစ်တို့မှ မတို့ရသေးဘူး။
ထမင်းစားပြီိဆို ဟင်းတေ ခပ်ထည့်ပေးတတ်တဲ့ ကိုကို့ကို လွမ်းတယ်။ဟင်းချက်စရာမရှိဘူးဆို လက်ဖက်ပဲ သုပ်စားလိုက်ကြအောင်ဆိုပြီး လက်ဖက်ခဏခဏသုပ်ပေးတတ်တဲ့ ကိုကို့ကို လွမ်းတယ်။ယောက်ျားလေး တစ်ယောက်ဖြစ်နေလို့ဆိုပြီး အချက်အပြုတ်လုပ်ရတာကိုလည်း အပြစ်မတင် တဲ့ ကိုကို့ကိုလွမ်းတယ်။
နေရတာတေလည်း အဆင်မပြေဘူး။ဘာတစ်ခုမှ အဆင်ပြေမနေဘူး။ကိုကိုနဲ့ အတူတူနေခဲ့တဲ့ အိမ်လေးက ကျနော်တစ်ယောက်တည်းနေရတော့ တစ်ရက်မှ အဆင်မပြေတော့ဘူး။ကိုကိုစာသင်ပေးနေတဲ့ ကလေးတေလည်း ကျနော်ကို တွေ့ရင် သူတို့ဆရာမပြန်ခဲ့သေးဘူးလား မေးတယ်။အိမ်ပေါ်က ရေအိုးလေးကလည်း ကိုကိုရှိတုန်းကလို ရေပြည့်မနေတော့ဘူး။ရေခမ်းနေတာက ခပ်များများဖြစ်နေပြီ။တံမြက်စည်းလည်း နေ့တိုင်းမလှဲဖြစ်တော့ဘူး။တစ်ပါတ်လောက်မှ တစ်ခါလောက်ပဲ လှဲဖြစ်တော့လို့ တစ်ခါတစ်ခါဆို အိမ်ပေါ်မှာတောင် သဲတေရှပ်နေတတ်တယ်။ညညဆို ကိုကိုကြိုက်လို့ ဖွင့်တတ်တဲ့ သီချင်းသံတေလည်း မကြားရတော့ လွမ်းလာပြီ။
လွမ်းလို်က်တာဗျာ...။
အေမ ချက်ပေးလိုက်တဲ့ ဝက္သားနီခ်က္က ကိုကိုချက်ပေးတာလောက်လည်း မကောင်းဘူး။ထမင်းတေရော ဘာထူးလည်း ။ပွလိုက် မနပ်လိုက်နဲ့ ပတ်ချာကိုလည်လို့။ရေနွေးဆို တည်ကို မတည်ဖြစ်တော့ဘူး။လူက တိုးလာရင်သာ မသိသာတာ။လျော့သွားရင် အရမ်းသိသာတာ ကိုကိုရယ်။အခု ကိုကိုမရှိတဲ့ အိမ်မှာ ကျနော်တစ်ယောက်တည်း နေနေရတာ တအားကို အထီးကျန်နေပြီ။
ဂလွမ် လွမ်
သြော်။အဆင်မပြေပုံများ ထမင်းစားပြီးလို့ ပန်းကန်ဆေးတာတောင် လက်ထဲကလွတ်ကျတယ်။ကိုကိုရှိရင်တော့ နမော်နမဲ့နိုင်ရကောင်းလားဆိုပြီး ပြောမယ်ထင်တယ်။
♥♥♥
Dee~~Dee~~Dee
Dee~~Dee~~Dee
လာပြန်ပြီ။ညကြီးအချိန်မတော်တေ ဖုန်းလာပြန်ပြီ။ နေ့ခင်းတေဆို ဘယ်နားတေမှာ သေနေလို့ ဒီအချိန်ကြီးကျမှ။
ဖုန်းကောက်ကိုင်လိုက်မှ က်သြားတဲ့ ဖုန်းကြောင့် နာရီကြည့်လိုက်တော့ မနက် သုံးနာရီ။ဘယ်သူတေကများ အားအားယားယား ဆက်နေကြသလဲ။
ချထားဖို့ကျန်မှ နောက်တစ်ခါပြန်မြည်လာတဲ့ ဖုန်း။
"ဒီမွာ အဲ့ဘက္က ဘယ်သူလဲတော့မသိဘူး...ဒါလူအိပ်ချိန်နော် လူအိပ်ချိန်...အဲ့ဘက္ကလူမဟုတ္ဘူးလား"
ပြောပစ်လိုက်ပြီ။ ဘာမှမပြောပြန်ဘူး။
"ခေါ်တုန်းကခေါ်ပြီးရင်...ကျစ်..ဖုန်းဘေလ်တေ တအားပေါနေတာလား...ဟုတ္လား"
အဟက်။ကိုယ်ကဦးအောင် ပြောတော့ ပြောစရာစကားတေ ပျောက်သွားတယ်ထင်တယ်။ဆက်စမ်းပါ။သုံးရက်ရှိနေပြီ။သူများတကာ အိပ်ကောင်းပြီဆို ဖုန်းနံပါတ်တစ်နေ့တစ်မျိုးနဲ့ နှစ်ညရှိပြီ ဆက်ဆက်နေတာ။ဘာမှလည်း မပြောဘူး။ဒီညတော့ စိတ်ပေါက်ပေါက်ရှိလှတာနဲ့ ပြောချလိုက်တာ။ခေါ်စမ်း နောက်တစ်ခါ။လန့်သွားအောင် ဆဲပစ်လိုက်မယ်
ထိုစဉ် ကျနော့်ရင်ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံး တုန်ခါသွားစေတဲ့ အသံတစ်ခုထွက်လာခဲ့လေတယ်။
"မောင်"
♥♥♥
3.11.21
Advertisement
- In Serial77 Chapters
Azalon
Makoto Henderson, neither Hero nor Villain he is but a human, neither good nor bad. Putting on a facade every day, hiding his true thoughts and lying like we all do. Not wanting to get shunned, not brave enough to voice his true intentions or ideas he is but another face in the mindless masses.What is someone like him going to do when he has the option to be someone else inside a Virtual Reality Game.Is he going to be a Saint? Demon? Or just his pure and untainted self not restrained by society and its rules?Azalon awaits!Warning: This is going to be my first story on here, mature language, gore and explicitly detailed deaths will be included so be warned.Sexual content with descriptive writing will also appear at a later date so if you can't handle it please skip this story.
8 718 - In Serial10 Chapters
Humanity Extinguished
I had the same nightmare again. The loss of my first life continues to haunt me, but now it aches like an old wound. A more grievous injury to my psyche was the losses yet to come and the inevitable hellscape I would return to again and again. Reincarnation is my curse. The lives themselves weren't all that bad. Losing people you cared about hurt and all, but even that pain was preferable to experiencing the nothingness between lives for months at a time. It was enough to drive anyone mad. Now I have to focus on breaking this horrible cycle. Thankfully I have all the time in the world. Trace is an average man driven by extraordinary circumstances in an indifferent and cruel world. His reincarnations give him a few key advantages but also take a heavy toll on him. He lives in a world where magic is uncommon and underpowered compared to the limitless physical adaptations you can acquire by getting your hands a little bloody. This story is one of hardship and terrible lows, but also monumental achievements and grand heights. The main character has flaws. While some of these flaws will fade with time, others will worsen. Thank you for taking the time to read my synopsis. I plan to release 2-3 chapters a week. Cover art is 'The Siege and Destruction of Jerusalem by the Romans Under the Command of Titus, A.D. 70' by David Roberts.This art is in the public domain.
8 140 - In Serial7 Chapters
Blackjack Thorn, Space Pirate
A thirteen year old stowaway throws a monkey wrench in what was to be a simple heist for Captain Blackjack Thorn, his partner Campo Tupua, and the crew of the Privateer Green Lady. Lucky for him, the crew was actually a group of elite Marines that worked undercover for the Empire. As they discover the events leading up, Blackjack Thorn uncovers a plot to overthrow the Monarch. Now thrown into the midst of intrigue, the crew of the Green Lady must protect the stowaway and themselves from forces seeking to wipe them all out.
8 160 - In Serial22 Chapters
The Lost Archon
One early spring afternoon, sixteen-year-old Reid is going for a walk when he finds a magical occurrence taking him to another world. A world where he is considered an impossible mage - and where he becomes ridiculously powerful quickly. Though he's happy for the adventures he can go on and the friends he makes, Reid also wants to find out how he got there and why, and if there's a way to return home to his parents. Reid's priorities in this new world are learning magic, going on a few adventures, dealing with his feelings for the cute wolfkin Terrence Windfang, and seek an audience with the gods. All but one of them, he finds, is significantly easier than he expected. This is a participant in the [April 2022 Royal Road Writathon Challenge]. The story is also concluded as of 4/26/2022. IMPORTANT NOTES: 1) This is a story about an OP guy doing OP guy things. There will be few fights that he struggles with, and he will rarely, if ever, find his life in peril. 2) This is a slice-of-life and adventure story, which means that there will be periods of chapters without any action or conflict, but also periods of chapters with battles and exploration/adventure. 3) There will be NO petty squabbles or conflicts going on in this story, because it is meant to be a fun one, not a high-tension, drama-filled story. So it will NOT be that. If you want lots of action or lots of conflict, then find another story to read because this isn't it. 4) There will never be an overarching evil/villain/conflict to deal with in this story. Ever. 5) This story will not contain sexual content as it will end after Book 1. As such, Reid and his future boyfriend will never reach 18+ years of age in-story, so they will never have sex in the story. There will also be no harem in this story. 6) This is a part of the Royal Road April 2022 Writathon Challenge. 7) This story takes place in its own story universe, with its own rules. Please keep that in mind when reading it and other stories.
8 197 - In Serial7 Chapters
Loving an asshole
Whelp never thought I would do this shit!any who want to know about my story read it!!!!!(*≧▽≦) (≧∇≦)/
8 138 - In Serial37 Chapters
Hunting His Prey
My name is Penny North, I'm a Werewolf. The daughter to the Alpha of the pack. I never liked the traditions of the pack, so when just before I turned seventeen and became a fully grown Were, I took off in the middle of the night. With the help of my Uncle, I found a place to work and live with his human friend. Now I live in the real world, a state away, fare from my father and pack. There's only one problem, I've been having dreams of Him hunting me down. I don't want to think about it, but unfortunately, I have a feeling deep in my soul they are more than mere dreams. I'm certain I'm having visions of what's to come, and if that is the case I'm in so much trouble....My name is Zane, I am the son of the Alpha's best friend in our pack. I used to be close with his daughter, we were best friends as children. However, I had to leave at twelve years old, for training just like every other male Were in our pack. It's important, and though I never wanted to leave her, I knew I had to. Now, I'm back only she isn't here when I return. She ran away from this life. Being the best tracker her father asks me to find her. I agree on one condition, she is mine when we return. He grudgingly agrees as he saw someone else for her. Now it's time I hunt my Prey and bring the girl I've always loved back home...
8 109
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
