《ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ား ေရႊညာသား (Completed) ကျွန်တော့ယောက်ျား ရွှေညာသား (Completed)》20 (Z + U)
Advertisement
Zawgyi
ခြပ္
"ထိုးပါ ေဖေဖ...ထိုးပါ...ဒီက အမိုက္အမဲႀကီးကို သတ္လိုက္ၾကစမ္းပါ"
ခြပ္
"မင္း ေခြးဇာတ္ခင္းေနတာကြ သိရဲ႕လား...မင္း မလုပ္သင့္တဲ့ ဟာကို လုပ္လိုက္တာ"
"ကိုေမာင္ထြန္း ကိုေမာင္ထြန္း...ေတာ္ပါေတာ့႐ွင္...သားမ်က္ႏွာကိုလည္းၾကည့္ပါဦး"
"မင္းသားလုပ္ပံုေတဘယ္လိုဆိုတာ မင္းလည္းသိေနတာပဲကြ...ေတာက္ခ္..ငါကြာ"
လုပ္ပါ။လုပ္ၾကပါ။ဒီက ငမိုက္သားႀကီးက ေသဖို႔ပဲ ထိုက္တန္ေတာ့တဲ့သူပါ။လုပ္ခဲ့သမ်ွ အျပစ္ေတက ခြင့္လႊတ္ဖို႔ မတန္ေတာ့လို႔ သတ္ျပစ္လိုက္ၾကပါေတာ့ဗ်ာ။
"လုပ္ပါ ေဖေဖ...ၿပီးရင္ေတာ့ေလ...ၿပီးရင္ ကိုကို႔ကို ႐ွာေပးၾကပါေနာ္..ေနာ္လို႔ေဖေဖ...က်ေနာ္ေသလိမ့္မယ္ဗ်"
"ေသလိုက္...မင္းအဲ့မွာလဲေသလိုက္"
ထြဋ္ေခါင္။ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ေျပာရင္း ေရာက္လာတဲ့ ထြဋ္ေခါင္။
"ထြဋ္ေခါင္...ေဟ်ာင့္..ငါ့ကိုကူညီပါဦးကြာ..ေနာ္..ကိုကို႔ကို ကူ႐ွာေပးစမ္းပါ"
ျမင္ကြင္းကေတာ့ သိပ္ကို အက်ည္းတန္တယ္။အိမ္ေ႐ွ႕မွာတင္ ပက္ပက္စက္စက္ အထိုးခံေနရတဲ့သူက ေျမျပင္ေပၚမွာ ဒူးေထာက္လ်က္သား။ပါးေစာင္ထဲက ေသြးေတြစီးက်လာသည့္တိုင္ မသုတ္အား။ေတာင္းပန္ေနရတယ္။ကိုကို႔ကို ကူ႐ွာေပးဖို႔ ေတာင္းပန္ေနရတယ္။
ထြဋ္ေခါင္ကိုလည္း အကူအညီေတာင္းရမွာ။သူသိခ်င္သိမွာ။ကိုကိုဘယ္မွာလဲဆိုတာ သူသိခ်င္သိေနမွာ။
"ဟမ္လို႔..မင္းသိတယ္မလား.."
"မသိဘူး...သိလည္း မေျပာႏိုင္ဘူး...ထစမ္း..ေဟ်ာင့္"
အကုန္လံုးရဲ႕ေ႐ွ႕မွာ ဒူးေထာက္ေနတဲ့ သူ။ရင္ဘတ္နားက အက်ႌစကို ကိုင္ဆြဲၿပီး ထူတယ္။ငါ့မွာ မတ္တပ္ရပ္ဖို႔ေတာင္ အားအင္ေတမရိွဘူးကြ။
"မင္းကေလ...ေအာက္ တန္း စား"
မ်က္လံုးတည့္တည့္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး တစ္လံုးခ်င္းေျပာလိုက္တာက ေအာက္တန္းစားတဲ့။
"ေျပာ...မင္းႀကိဳက္သလိုေျပာ...ဟုတ္တယ္..ငါက ေအာက္တန္းစားေကာင္..."
နာတယ္။ရင္ဘတ္ထဲကနာတယ္။ေသမတတ္နာတယ္။ျပင္ပ ဒဏ္ရာေတြထက္ ရင္ဘတ္ထဲကပိုနာတယ္။႐ုတ္တရက္ႀကီး ကိုယ့္ဘဝထဲက သူထြက္သြားၿပီဆိုတဲ့အသိက ငါ့ကို မေသေသေအာင္ႏိွပ္စက္ေနတာ မင္းသိလား။ခနပဲ ခြဲအိပ္မယ္ထင္ခဲ့လို႔ လႊတ္ေပးလိုက္တာက ဒီလို ထြက္သြားဖို႔ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေျပာလိုက္စမ္းပါ သူ႔ကို။
"ဘာလဲ ေဟ်ာင့္..ခံျပင္းတာလား...ခံျပင္းရင္ မင္း လဲေသလိုက္ေဟ်ာင့္"
"သားရယ္...ေတာ္ပါေတာ့ေနာ္...သားစိုင္း ကိုလည္း ႐ွာရဦးမယ္ေလ..ေနာ္"
"ေဒၚေလးတို့ကိုေတာ့ အားနာပါတယ္..ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္က အစ္ကိုနဲ႔ မတန္ဘူးဗ်"
"ထြဋ္ေခါင္!. ..မေျပာနဲ႔..မတန္ဘူးလို႔မေျပာနဲ႔...ငါသူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ မင္းမသိဘူး"
"ဟား..ဟား...မင္းရဲ႕ ခ်စ္တတ္ပံုႀကီးကိုေတာ့ ေလးစားပါတယ္ကြာ...မင္းခ်စ္ျပလိုက္တာက..သူအဲ့လိုထြက္သြားဖို႔လား! "
ခြပ္
"ထိုးစမ္း..ထိုးလိုက္စမ္း...မင္းမေက်နပ္ေသးဘူးမလား...ဆက္ထိုးေဟ်ာင့္...ထိုး"
ေအး.။ေတြ႔မယ္။
ခြပ္
"ေတာ္ပါေတာ့ သားရဲ႕ ေတာ္ၾကပါေတာ့...ဟီး..အီး...ေတာ္ၾကပါေတာ့"
"ေတာက္ခ္...ေဒၚေလးရိွေနလို႔ေနာ္ေဟ်ာင့္...ေခြးေကာင္"
နားမလည္ဘူး။နားမလည္ၾကဘူး။ငါ့အခက္အခဲကို ဘယ္သူမွနားမလည္ၾကဘူး။နားလည္ေအာင္ ႐ွင္းျပရင္ေရာ။႐ွင္းျပရင္ေရာ ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ၾကမွာတဲ့လား။မရည္ရြယ္ဘဲမွားခဲ့တဲ့ အမွားတစ္ခုကိုပဲ ငါတာဝန္ယူေနရတာ အကုန္လံုးမသိၾကဘူး။
တီ~~တီ~~
လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ~~~~~~~~~~
အား....။ကိုကို။
ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ။တစ္ေလာကလံုးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ရိွခိုးၿပီးေတာ့ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ကိုကို႔ကို ျပန္ပို႔ေပးၾကပါ။ဘာလို႔ ခဏေလာက္ပဲ သည္းခံမေစာင့္ရတာလဲ ကိုကိုရာ။ဘာလို႔ မနက္ေရာက္ေအာင္ေတာင္ မေစာင့္ရတာလဲ။ဒီမွာ ရင္ေတကြဲမတတ္ပဲဗ်။
ညက ကုိကုိ ထြက္သြားတာကိုသိခဲ့သားပဲ။တစ္ညပဲ အျပင္ထြက္အိပ္မယ္ထင္လို႔ လႊတ္ေပးလိုက္တာ။တကယ္ေတာ့ ကိုကိုက တစ္ညတာတည္း မဟုတ္ဘူး။က်ေနာ့္ ဘဝထဲကပါ ထြက္သြားခဲ့တာ။ဒီမွာေတာ့ ႐ူးေတာ့မယ္ဗ်။
နာတယ္။ကိုကိုေျပာခဲ့တဲ့ ႐ိုက္တာထက္ နာတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမွာ။အရင္ကလို အိမ္ေရာက္ရင္ ကိုကိုအဆင့္သင့္ေစာင့္ေနမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ကိုယ္ပိုင္တဲ့ အရာမို႔ တန္ဖိုးမထားခဲ့မိတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ အမွားပါဗ်ာ။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ျပင္မရတဲ့ အမွားႀကီးပါ။
လူတကာခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥႀကီးကို က်ဴးလြန္ခဲ့တာပါ။
ဘုန္း
ေသစမ္း။ေသစမ္း။လူလို႔ေတာင္မေခၚထိုက္ေတာ့တဲ့ ငါ။
ဘုန္း
ေသစမ္း။
"သားငယ္...အေမ့ကို သနားပါဦး သားငယ္ရယ္...အီး"
"ေမေမ...ကိုကိုက ျပန္လာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်...သူေျပာသြားတယ္..ထြက္သြားၿပီးရင္ ျပန္မလာေတာ့ဘူးတဲ့"
နဖူးေပၚ စီးက်လာတဲ့ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ အရည္ေတက ေသြးေတ ထင္ရဲ႕။
"က်က္သေရတံုးေအာင္ ငိုမေနစမ္းပါနဲ႔...အဲ့လိုျဖစ္ေအာင္မင္းပဲ လုပ္တာ"
ဟုတ္တယ္။အကုန္လံုးကို လုပ္ခဲ့တဲ့ တရားခံက ေဟာဒီ့က ေကာင္ႀကီးပါဗ်ာ။ဒီေကာင္ႀကီးပါ။
အဲ့ေန႔ကသာ...။အဲ့ေန႔ကသာ စိတ္အလိုမလိုက္ခဲ့ဘူးဆိုရင္။
အဲ့ေန႔ကသာ ငါ မႊန္မေနခဲ့ဘူးဆိုရင္။
အဲ့ေန႔ကသာ လူမဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္ႀကီးကို ငါမလုပ္မိခဲ့ရင္...
ကိုကို ဒီလိုထြက္သြားမွာမဟုတ္ဘူး။ဒီလို ငါ့ကို ထားခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။
"ေသသင့္တဲ့ေကာင္ႀကီးပါဗ်ာ...က်ေနာ္က ေသသင့္တဲ့ေကာင္ႀကီးပါ"
"မဆိုးပါဘူး...မင္းကိုယ္မင္းေတာ့ သိေသးသားပဲ"
ေယာက္်ား ရင့္မာႀကီးတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေတ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေနရတယ္။ဒီက လူမဟုတ္တဲ့ ေကာင္ႀကီးရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းခန္းမ်ားျဖစ္ေနမလား။
ကိုကိုေရ...ျပန္မလာခ်င္ေန...မေတြ႔ေအာင္ေတာ့ ေ႐ွာင္ပုန္းမေနပါနဲ႔လား။ကိုကို႔ကို ႐ွာေတြ႔တဲ့ေန႔က်ရင္ ကိုကိုေပးမယ့္ ျပစ္ဒဏ္ေတကို က်ေနာ္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံယူပါ့မယ္ဗ်ာ။အ႐ွက္မရိွစြာ ေတာင္းပန္ဦးမွာမို႔ ကိုကို ေက်းဇူးျပဳၿပီးဗ်ာ။အ႐ွက္မဲ့စြာ ကိုကို႔ကို ႐ွာဦးမွာမို႔ ေက်းဇူးျပဳၿပီး က်ေနာ္ကို ေ႐ွာင္ပုန္းမေနပါနဲ႔ဗ်ာ။ရြံစရာေကာင္းတဲ့ ဒီေကာင္ႀကီးက ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်။ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒီအျပစ္ေႂကြးေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဆးေၾကာခ်င္ေသးတယ္။
♥♥♥
သာယာေနလိုက္တာ...။
ဒီေန႔က လျပည့္ေန႔မ်ားလား ၾကယ္ေတေရာစံုလို႔။
အိုး....။ပုစဥ္းရင္ကြဲေတြ ေအာ္ေနတာ ဆူညံေနတာပဲ။သူမ်ားတကာေတ ေအးေဆးကို မေနရဘူး။
Advertisement
"သူတို႔ေတ ဒီေလာက္အာျပဲေအာင္ေအာ္ေနတာ...ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္႐ွာတဲ့ဟာေတေနာ္"
ေအာက္ကေနစေရရင္ ဒုတိယေျမာက္အဆင့္ ေလွကားထစ္ေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး သာယာေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ၾကည့္ေနတုန္း ပုစဥ္းေတေအာ္သံ ဆူညံေနလို႔ ေတြးမိကာရိွေသး ေဘးကို ဝင္ထိုင္လာၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ အသံေလး။ဒီအသံ...ကိုကို
"ကိုကိုလား...ဟင္"
ျပံဳးေနတယ္။ကိုကိုျပံဳးေနတယ္။ရွာလို႔မေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ ကိုကိုက အခုေတာ႔ ေဘးမွာပါလား။တစ္လလံုးလံုး ဘယ္မွာမ်ား ပုန္းေနခဲ့လို႔ မေတြ႔ခဲ့ရတာလဲ။အိမ္ထဲမွာပဲ ကိုကိုရိွေနခဲ့တာမလား။ကိုကို အိမ္ထဲမွာပဲ ပုန္းေနခဲ့တာမလား။
"ကိုကို...ဟင္"
ေပ်ာက္သြားျပန္ၿပီ။ကိုကို႔ကို လြမ္းလို႔ ဖက္တာကို ဘယ္ေရာက္သြားျပန္တာလဲ။
အား......။
အသိနဲ႔ သတိ ေပါင္းစပ္မိတဲ့အခ်ိန္ ေဘးမွာ ဘယ္သူမွ ရိွမေနခဲဘူး။ေခြးေလးတစ္ေကာင္ေတာင္ ရိွမေနခဲ့ဘူး။ပိုးစုန္းၾကဴးေလး တစ္ေကာင္ေလာက္ေတာင္ ျမင္မေနရဘူး။သက္ရိွရယ္လို႔ ဘယ္ဆီဘယ္ေနရာက ေအာ္ေနမွန္းမသိတဲ့ ပုစဥ္းရင္ကြဲေတြပဲရိွမယ္ထင္တယ္။
နာလိုက္တာ ကိုကိုရယ္....ရင္ေတနာလိုက္တာ။
တစ္လရိွၿပီ ကိုကို။တစ္လေတာင္ရိွသြားၿပီ။က်ေနာ္ ကိုကို႔ကို ေတြ႔ေအာင္မ႐ွာႏိုင္ေသးဘူး။က်ေနာ္ ဒီေနရာမွာလည္း ညံ့ျပန္တာပါပဲ။
တစ္လလံုးလံုး ကိုကို႔ကို တစ္ရက္မွမနားဘူး ႐ွာေနခဲ့တာ။တပ္ဆင္ထားျခင္း မရိွလို႔ ေအာ္ေနတဲ့ ကိုကို႔ဖုန္းနံပါတ္ကိုလည္း က်ေနာ္ ဖုန္းေတေခၚေနတာ ။ တစ္ေန႔ေန႔မ်ား ကိုကို ၾကည့္လာမလားလို႔။စာေတလည္း ပို႔ထားေသးတယ္ကိုကို။ကိုကို ၾကည့္မလားလို႔။
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔မို႔ မႈန္ဝါးဝါး ျမင္ေနရတဲ့ ထိန္ထိန္သာေနတဲ့လ။မနာလိုလိုက္တာ ကိုကိုရယ္။သူက်ေတာ့ သူ႔ေဘးမွာ ၾကယ္ေတအမ်ားႀကီးပဲ။က်ေနာ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း။ကိုကိုမရိွေတာ့ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္တည္း။
'မင္းတို႔ေတက ေကာင္းကင္ေပၚမွာေနတာပဲ..... ကိုကိုရိွတဲ့ ေနရာကို ကူ႐ွာေပးၾကစမ္းပါလားကြာ'
တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေရရြတ္လိုက္မိတယ္။ထြဋ္ေခါင္ကေတာ့ ေျပာတယ္။ အ႐ူး တဲ့။
♥♥♥
1.11.21
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Unicode
ခွပ်
"ထိုးပါ ဖေဖေ...ထိုးပါ...ဒီက အမိုက်အမဲကြီးကို သတ်လိုက်ကြစမ်းပါ"
ခွပ်
"မင်း ခွေးဇာတ်ခင်းနေတာကွ သိရဲ့လား...မင်း မလုပ်သင့်တဲ့ ဟာကို လုပ္လိုက္တာ"
"ကိုမောင်ထွန်း ကိုမောင်ထွန်း...တော်ပါတော့ရှင်...သားမျက်နှာကိုလည်းကြည့်ပါဦး"
"မင်းသားလုပ်ပုံတေဘယ်လိုဆိုတာ မင်းလည်းသိနေတာပဲကွ...တောက်ခ်..ငါကြာ"
လုပ်ပါ။လုပ်ကြပါ။ဒီက ငမိုက်သားကြီးက သေဖို့ပဲ ထိုက်တန်တော့တဲ့သူပါ။လုပ်ခဲ့သမျှ အပြစ်တေက ခွင့်လွှတ်ဖို့ မတန်တော့လို့ သတ်ပြစ်လိုက်ကြပါတော့ဗျာ။
"လုပ်ပါ ဖေဖေ...ပြီးရင်တော့လေ...ပြီးရင် ကိုကို့ကို ရှာပေးကြပါနော်..နော်လို့ဖေဖေ...ကျနော်သေလိမ့်မယ်ဗျ"
"သေလိုက်...မင်းအဲ့မှာလဲသေလိုက်"
ထွဋ်ခေါင်။ဒေါနဲ့မောနဲ့ ပြောရင်း ရောက်လာတဲ့ ထွဋ်ခေါင်။
"ထွဋ်ခေါင်...ဟျောင့်..ငါ့ကိုကူညီပါဦးကြာ..နော်..ကိုကို့ကို ကူရှာပေးစမ်းပါ"
မြင်ကွင်းကတော့ သိပ္ကို အကျည်းတန်တယ်။အိမ်ရှေ့မှာတင် ပက်ပက်စက်စက် အထိုးခံနေရတဲ့သူက မြေပြင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်လျက်သား။ပါးစောင်ထဲက သွေးတွေစီးကျလာသည့်တိုင် မသုတ်အား။တောင်းပန်နေရတယ်။ကိုကို့ကို ကူရှာပေးဖို့ တောင်းပန်နေရတယ်။
ထွဋ်ခေါင်ကိုလည်း အကူအညီတောင်းရမှာ။သူသိချင်သိမှာ။ကိုကိုဘယ်မှာလဲဆိုတာ သူသိချင်သိနေမှာ။
"ဟမ်လို့..မင်းသိတယ်မလား.."
"မသိဘူး...သိလည်း မပြောနိုင်ဘူး...ထစမ်း..ဟျောင့်"
အကုန်လုံးရဲ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်နေတဲ့ သူ။ရင်ဘတ်နားက အကျႌစကို ကိုင်ဆွဲပြီး ထူတယ်။ငါ့မှာ မတ်တပ်ရပ်ဖို့တောင် အားအင်တေမရှိဘူးကွ။
"မင်းကလေ...အောက် တန်း စား"
မျက်လုံးတည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး တစ်လုံးချင်းပြောလိုက်တာက အောက်တန်းစားတဲ့။
"ပြော...မင်းကြိုက်သလိုပြော...ဟုတ်တယ်..ငါက အောက်တန်းစားကောင်..."
နာတယ်။ရင်ဘတ်ထဲကနာတယ်။သေမတတ်နာတယ်။ပြင်ပ ဒဏ်ရာတွေထက် ရင်ဘတ်ထဲကပိုနာတယ်။ရုတ်တရက်ကြီး ကိုယ့်ဘဝထဲက သူထွက်သွားပြီဆိုတဲ့အသိက ငါ့ကို မသေသေအောင်နှိပ်စက်နေတာ မင်းသိလား။ခနပဲ ခွဲအိပ်မယ်ထင်ခဲ့လို့ လွှတ်ပေးလိုက်တာက ဒီလို ထွက်သွားဖို့ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ပြောလိုက်စမ်းပါ သူ့ကို။
"ဘာလဲ ဟျောင့်..ခံပြင်းတာလား...ခံပြင်းရင် မင်း လဲသေလိုက်ဟျောင့်"
"သားရယ်...တော်ပါတော့နော်...သားစိုင်း ကိုလည်း ရှာရဦးမယ်လေ..နော်"
"ဒေါ်လေးတို့ကိုတော့ အားနာပါတယ်..ဒါပေမယ့် ဒီကောင်က အစ်ကိုနဲ့ မတန္ဘူးဗ်"
"ထွဋ်ခေါင်!. ..မပြောနဲ့..မတန်ဘူးလို့မပြောနဲ့...ငါသူ့ကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ မင်းမသိဘူး"
"ဟား..ဟား...မင်းရဲ့ ချစ်တတ်ပုံကြီးကိုတော့ လေးစားပါတယ်ကွာ...မင်းချစ်ပြလိုက်တာက..သူအဲ့လိုထွက်သွားဖို့လား! "
ခွပ်
"ထိုးစမ်း..ထိုးလိုက်စမ်း...မင်းမကျေနပ်သေးဘူးမလား...ဆက်ထိုးဟျောင့်...ထိုး"
အေး.။တွေ့မယ်။
ခွပ်
"တော်ပါတော့ သားရဲ့ တော်ကြပါတော့...ဟီး..အီး...တော်ကြပါတော့"
"တောက်ခ်...ဒေါ်လေးရှိနေလို့နော်ဟျောင့်...ခွေးကောင်"
နားမလည်ဘူး။နားမလည်ကြဘူး။ငါ့အခက်အခဲကို ဘယ်သူမှနားမလည်ကြဘူး။နားလည်အောင် ရှင်းပြရင်ရော။ရှင်းပြရင်ရော ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ကြမှာတဲ့လား။မရည်ရွယ်ဘဲမှားခဲ့တဲ့ အမွားတစ္ခုကိုပဲ ငါတာဝန်ယူနေရတာ အကုန်လုံးမသိကြဘူး။
တီ~~တီ~~
လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသော တယ်လီဖုန်းမှာ~~~~~~~~~~
အား....။ကိုကို။
တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ။တစ်လောကလုံးကို တောင်းပန်ပါတယ်။ရှိခိုးပြီးတော့ကို တောင်းပန်ပါတယ်။ကိုကို့ကို ပြန်ပို့ပေးကြပါ။ဘာလို့ ခဏလောက်ပဲ သည်းခံမစောင့်ရတာလဲ ကိုကိုရာ။ဘာလို့ မနက်ရောက်အောင်တောင် မစောင့်ရတာလဲ။ဒီမှာ ရင်တေကွဲမတတ်ပဲဗျ။
ညက ကိုကို ထြက္သြားတာကိုသိခဲ့သားပဲ။တစ္ညပဲ အပြင်ထွက်အိပ်မယ်ထင်လို့ လွှတ်ပေးလိုက်တာ။တကယ်တော့ ကိုကိုက တစ်ညတာတည်း မဟုတ်ဘူး။ကျနော့် ဘဝထဲကပါ ထွက်သွားခဲ့တာ။ဒီမှာတော့ ရူးတော့မယ်ဗျ။
နာတယ်။ကိုကိုပြောခဲ့တဲ့ ရိုက်တာထက် နာတယ္ဆိုတာ ဒါမျိုးနေမှာ။အရင်ကလို အိမ်ရောက်ရင် ကိုကိုအဆင့်သင့်စောင့်နေမှာမဟုတ်တော့ဘူး။ကိုယ်ပိုင်တဲ့ အရာမို့ တန္ဖိုးမထားခဲ့မိတဲ့ ကျနော့်ရဲ့ အမွားပါဗ်ာ။ ကျနော့်ရဲ့ ပြင်မရတဲ့ အမှားကြီးပါ။
လူတကာခွင့်မလွှတ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စကြီးကို ကျူးလွန်ခဲ့တာပါ။
ဘုန်း
သေစမ်း။သေစမ်း။လူလို့တောင်မခေါ်ထိုက်တော့တဲ့ ငါ။
ဘုန်း
သေစမ်း။
"သားငယ်...အေမ့ကို သနားပါဦး သားငယ်ရယ်...အီး"
"မေမေ...ကိုကိုက ပြန်လာမှာမဟုတ်တော့ဘူးဗျ...သူပြောသွားတယ်..ထွက်သွားပြီးရင် ပြန်မလာတော့ဘူးတဲ့"
နဖူးပေါ် စီးက်လာတဲ့ ခပ်ပျစ်ပျစ် အရည်တေက သွေးတေ ထင်ရဲ့။
"ကျက်သရေတုံးအောင် ငိုမနေစမ်းပါနဲ့...အဲ့လိုဖြစ်အောင်မင်းပဲ လုပ္တာ"
ဟုတ်တယ်။အကုန်လုံးကို လုပ်ခဲ့တဲ့ တရားခံက ဟောဒီ့က ကောင်ကြီးပါဗျာ။ဒီကောင်ကြီးပါ။
အဲ့နေ့ကသာ...။အဲ့နေ့ကသာ စိတ်အလိုမလိုက်ခဲ့ဘူးဆိုရင်။
အဲ့နေ့ကသာ ငါ မွှန်မနေခဲ့ဘူးဆိုရင်။
အဲ့နေ့ကသာ လူမဆန်တဲ့ လုပ်ရပ်ကြီးကို ငါမလုပ်မိခဲ့ရင်...
ကိုကို ဒီလိုထြက္သြားမွာမဟုတ္ဘူး။ဒီလို ငါ့ကို ထားခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။
"သေသင့်တဲ့ကောင်ကြီးပါဗျာ...ကျနော်က သေသင့်တဲ့ကောင်ကြီးပါ"
"မဆိုးပါဘူး...မင်းကိုယ်မင်းတော့ သိသေးသားပဲ"
ယောက်ျား ရင့်မာကြီးတစ်ယောက် မျက်ရည်တေ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျနေရတယ်။ဒီက လူမဟုတ်တဲ့ ကောင်ကြီးရဲ့ ဇာတ်သိမ်းခန်းများဖြစ်နေမလား။
ကိုကိုရေ...ပြန်မလာချင်နေ...မတွေ့အောင်တော့ ရှောင်ပုန်းမနေပါနဲ့လား။ကိုကို့ကို ရှာတွေ့တဲ့နေ့ကျရင် ကိုကိုပေးမယ့် ပြစ်ဒဏ်တေကို ကျနော် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံယူပါ့မယ်ဗျာ။အရှက်မရှိစွာ တောင်းပန်ဦးမှာမို့ ကိုကို ကျေးဇူးပြုပြီးဗျာ။အရှက်မဲ့စွာ ကိုကို့ကို ရှာဦးမှာမို့ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျနော်ကို ရှောင်ပုန်းမနေပါနဲ့ဗျာ။ရွံစရာကောင်းတဲ့ ဒီကောင်ကြီးက တောင်းပန်ပါတယ်ဗျ။ကျေးဇူးပြုပြီး ဒီအပြစ်ကြွေးတွေကို တတ်နိုင်သလောက် ဆေးကြောချင်သေးတယ်။
♥♥♥
သာယာနေလိုက်တာ...။
ဒီနေ့က လပြည့်နေ့များလား ကြယ်တေရောစုံလို့။
အိုး....။ပုစဉ်းရင်ကွဲတွေ အော်နေတာ ဆူညံနေတာပဲ။သူများတကာတေ အေးဆေးကို မေနရဘူး။
"သူတို့တေ ဒီလောက်အာပြဲအောင်အော်နေတာ...ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာတဲ့ဟာတေနော်"
အောက်ကနေစရေရင် ဒုတိယမြောက်အဆင့် လှေကားထစ်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး သာယာနေတဲ့ ကောင်းကင်ကြီးကို ကြည့်နေတုန်း ပုစဉ်းတေအော်သံ ဆူညံနေလို့ တွေးမိကာရှိသေး ဘေးကို ဝင်ထိုင်လာပြီး ပြောလိုက်တဲ့ အသံလေး။ဒီအသံ...ကိုကို
"ကိုကိုလား...ဟင်"
ပြုံးနေတယ်။ကိုကိုပြုံးနေတယ်။ရှာလို့မတွေ့ခဲ့တဲ့ ကိုကိုက အခုတော့ ဘေးမှာပါလား။တစ်လလုံးလုံး ဘယ်မှာများ ပုန်းနေခဲ့လို့ မတွေ့ခဲ့ရတာလဲ။အိမ်ထဲမှာပဲ ကိုကိုရှိနေခဲ့တာမလား။ကိုကို အိမ်ထဲမှာပဲ ပုန်းနေခဲ့တာမလား။
"ကိုကို...ဟင်"
ပျောက်သွားပြန်ပြီ။ကိုကို့ကို လွမ်းလို့ ဖက္တာကို ဘယ်ရောက်သွားပြန်တာလဲ။
အား......။
အသိနဲ့ သတိ ပေါင်းစပ်မိတဲ့အချိန် ဘေးမှာ ဘယ္သူမွ ရှိမနေခဲဘူး။ခွေးလေးတစ်ကောင်တောင် ရှိမနေခဲ့ဘူး။ပိုးစုန်းကြူးလေး တစ်ကောင်လောက်တောင် မြင်မနေရဘူး။သက်ရှိရယ်လို့ ဘယ်ဆီဘယ်နေရာက အော်နေမှန်းမသိတဲ့ ပုစဉ်းရင်ကွဲတွေပဲရှိမယ်ထင်တယ်။
နာလိုက္တာ ကိုကိုရယ်....ရင်တေနာလိုက်တာ။
တစ်လရှိပြီ ကိုကို။တစ်လတောင်ရှိသွားပြီ။ကျနော် ကိုကို့ကို တွေ့အောင်မရှာနိုင်သေးဘူး။ကျနော် ဒီနေရာမှာလည်း ညံ့ျပန္တာပါပဲ။
တစ်လလုံးလုံး ကိုကို့ကို တစ်ရက်မှမနားဘူး ရှာနေခဲ့တာ။တပ်ဆင်ထားခြင်း မရှိလို့ အော်နေတဲ့ ကိုကို့ဖုန်းနံပါတ်ကိုလည်း ကျနော် ဖုန်းတေခေါ်နေတာ ။ တစ်နေ့နေ့များ ကိုကို ကြည့်လာမလားလို့။စာတေလည်း ပို့ထားသေးတယ်ကိုကို။ကိုကို ကြည့်မလားလို့။
မျက်ရည်တွေနဲ့မို့ မှုန်ဝါးဝါး မြင်နေရတဲ့ ထိန်ထိန်သာနေတဲ့လ။မနာလိုလိုက်တာ ကိုကိုရယ်။သူကျတော့ သူ့ဘေးမှာ ကြယ်တေအများကြီးပဲ။ကျနော်ကတော့ တစ်ယောက်တည်း။ကိုကိုမရှိတော့ ကျနော် တစ်ယောက်တည်း။
'မင်းတို့တေက ကောင်းကင်ပေါ်မှာနေတာပဲ..... ကိုကိုရှိတဲ့ နေရာကို ကူရှာပေးကြစမ်းပါလားကွာ'
တစ်ယောက်တည်းပဲ ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။ထွဋ်ခေါင်ကတော့ ပြောတယ်။ အရူး တဲ့။
♥♥♥
1.11.21
Advertisement
- In Serial22 Chapters
The Pokemon Ranger
Summoned from his unjust suffering in the mundane world, Spike finds himself before Arceus, who opts to send him to the world of Pokemon with the request to assist in maintaining the world's harmony. Afterwards, Arceus sends him off with the egg of a Riolu who will be his partner along the journey. Next thing he knows, he wakes up with a headache in the body of a five-year-old boy in the middle of a forest in Hoenn. Thus begins the journey of a Pokemon Ranger who will come to be feared by those hiding in the dark of the Pokemon world.____________________________________________________________Author Note:Please keep in mind that this is an AU (Alternate Universe). I will be taking aspects of the Pokemon world that I find to be the most fun and enjoyable and editing some things as I see fit. The world will contain some elements and characters from the anime, manga, and games, but it will also have some original characters and a mostly original storyline. It will not go fully grimdark like some gritty parts of the manga or some more realistic fanfictions, but also won’t be all sunshine and roses like the games. Overall, I do want to keep the story on the lighthearted side, but there will be some more serious plots as well. About 90% taking the story seriously and 10% wish fulfillment, I suppose. Note: I am also posting this fanfiction on Webnovel. No difference on release times for chapters.Also, as an update because of the people who messaged me about the multiple transmigrators, the existence of other transmigrators won't have much, if any, affect on the main plotline (or the harem if that's what those people are worried about). There will only be a handful of interactions with a few of the transmigrators during some of the more dangerous scenarios I have planned. I don't expect this to change anybody's mind, but thought it was worth mentioning. Also, I edited the first chapter to make this more obvious.Disclaimer: I do not own Pokemon or speak for GameFreak, Nintendo, or Pokemon. I'm just a fan having some fun in his free time.
8 225 - In Serial55 Chapters
Breaking Limits: A DBZ Fan-fic
She really wasn't expecting things to be this way. She wasn't expecting to die. Not so early. She had dreams she wanted to achieve. She wanted to change the world. To make it a better place. She was a good person. How did she die so soon? She was sad. Disappointed. She wouldn't be able to achieve those goals. It was ironic seeing as she was hoping to die since the age of ten and when it finally happened she was disappointed. Her life had ended. Or at least that's what she thought. When she suddenly finds herself reincarnated into the dragon ball universe she had to improvise her dreams and goals. From then on her new goal was to become the strongest female fighter in the universe. No to become the strongest fighter even surpassing Goku himself. She would make sure females had a more prominent role in her new world. In a world where you kill or be killed only the stro ng survived. ~~~~~~ Soooo, I have this story posted on webnovel by the same name and image, feel free to check it out over there if you wish. I also have the same user name and profile pic.
8 208 - In Serial48 Chapters
Life would be so much easier if I weren't a monkey
Waking up in a strange place can be rough. Waking up in a strange body is even rougher. Finding out you're a basic bottom of the barrel monkey in a world full of monsters, adventurers and other things that would very much like to eat you, is just about as bad as it gets. In fact, I struggle to think of much that would be worse. On the bright side, at least you have an option to get stronger and prevent yourself from being eaten. Join this poor little monkey on her quest to possibly not die in a world that seems to very much want to make her new life much shorter.
8 123 - In Serial12 Chapters
Dipcifica One-Shots { By - Ninja Rainbow }
A bunch of short stories not really connected in any way (may be some references to previous ones SOMETIMES) about my favorite GF ship Dipcifica. This is my first time writing fanfic so give me a chance and please don't hate!Note: I (of course) don't own Gravity Falls characters or stories or anything like that, those belong to Alex Hirsch. I also don't own the art I use (I totally stink at drawing) and it all belongs to the creator.(Fun Fact: The Font for the cover is called 'Pacifico')
8 175 - In Serial14 Chapters
The 3 Ninjas and a... girl?
I love the 3 ninja movies so I thought it would be fun to write one I only own my oc's.This is the story of Samuel, Jeffrey, Michael and Hayley better known as Rocky, Colt, Tum Tum and Ember
8 104 - In Serial33 Chapters
The Search for Cinderella
Annabelle Kennedy is a normal sixteen year old unaffected by the craze of internationally famous Xavier Matthews. Annabelle won't let an eighteen year old pop star distract her for her ambitions of being a musician.Xavier Matthews doesn't know who he is anymore. His management has taken control of his very soul, so much so he doesn't like the music he makes.Organised by his management (AKA. His dad), Xavier Matthews is the star of 'his' reality TV; The Search for Cinderella.100 completely random school girls will come to sunny California to the mansion where the games will begin. The aim; to be Xavier's date to the grand ball.He thought it's going to be just another crappy TV show, until Annabelle Kennedy gives him a rude awakening.'(JUST A FRIENDLY REMINDER that i wrote this however many years ago when I was 14 years old lol. Prepare yourself for a cliche filled, poorly edited book). I
8 193
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
