《ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ား ေရႊညာသား (Completed) ကျွန်တော့ယောက်ျား ရွှေညာသား (Completed)》19 (Zawgyi)
Advertisement
"ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ ကိုိကုိ"
"ဟုတ္တယ္...ငါေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ မင္းစဥ္းစားပါ"
"ကိုိကို..."
"ဘာလဲ...မင္းမလုပ္ႏိုင္ဘူးလား"
"ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲကုိကိုရာ...ေသခ်ာလည္းစဥ္းစားပါဦး"
"ဒါဆိုရင္ မင္းသူ႔ရိွတဲ့အရပ္ကိုလည္း မသြားနဲ႔ေတာ့...သူနဲ႔လည္း ထပ္မပတ္သက္နဲ႔ေတာ့ေလ"
ေျဖေလ ေမာင္ရဲ႕။ေျဖပါ။ေမာင္ေနာက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ သူ႔ဆီမသြားေတာ့ဘူးလို႔ေျဖစမ္းပါ။ဘာလို႔ ေတြေဝေနရတာလဲ။ေတြေဝေနတာက ေမာင့္ပံုစံမွမဟုတ္တာ။
"က်...က်ေနာ္"
"ဘာေတအဲ့ေလာက္ခက္ေနရတာလဲ ေမာင္ရယ္...ဟင္..သူနဲ႔ငါနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ကို ေမာင္ျပတ္သားရမွာေလ...မလုပ္ႏိုင္ဘူးလား"
အိမ္ေအာက္က တန္းလ်ားခံုမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ရင္းနဲ႔။ေျပာစရာရိွတာေတာ့ ေျပာရမယ္မလား။မေျပာလို႔မွမျဖစ္တာကို။
"အဲ့..အဲ့လိုမဟုတ္ဘဲ တျခားနည္းမရိွဘူးလား..ဟင္...ကိုိကုိမနက္တုန္းကလို လုပ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ"
"ဘာလဲ ေမာင္သူ႔ဆီတစ္ခါသြားၿပီးတိုင္း ငါကတစ္ခါ ေမာင့္ကို ႐ိုက္ႏွက္ေနရမွာလား...စဥ္းစဥ္းစားစားလည္းေျပာပါဦးေမာင္ရယ္"
ကိုယ့္လည္း မကြဲႏိုင္ မကြာႏိုင္။ဟိုဘက္ကိုလည္း မျပတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတာ။အဲ့ေကာင္မေလးကို မျပတ္ႏိုင္လို႔ ကိုယ့္ကို ကြာ႐ွင္းစာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးေပးဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။အဲ့လိုဆိုလို႔လည္း ဟိုဘက္ကို ျဖတ္လိုက္ပါဆိုေတာ့လည္း ေမာင္က မျဖတ္ႏိုင္ျပန္ဘူး။ဘယ္လိုအခ်ိဳးေတခ်ိဳးေနရျပန္တာလဲ ေမာင္ရဲ႕။ေမာင္က ငါ့ကို အဆံုးစြန္ထိ ရက္စက္ဖို႔မ်ား ေတြးထားသလား။ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ကို စိတ္ေၾကာင့္ ေသသြားေစဖို႔မ်ား ရည္ရြယ္သလား။
"ဘာလဲေမာင္...တရားဝင္ကတစ္ေယာက္ တရားမဝင္တာေတေရာ ေမာင္က ေမာင့္ေဘးမွာ အမ်ားႀကီးထားခ်င္တာလား...ဟုတ္လား"
"မဟုတ္...မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ"
"ေမာင္အဲ့လိုပဲ ဆက္လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါ ေမာင့္ေဘးကေန ထြက္သြားမွာေနာ္...ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လာမွာမဟုတ္ဘူး"
အမွတ္မရိွ က်လာျပန္တဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတနဲ႔ တုန္ယင္တိမ္ဝင္လာတဲ့ အသံေတြ။တကယ္ေတာ့ မ်က္ရည္မက်ဘဲေျပာႏိုင္ဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ထားတာ။
"ကိုကို...ကိုကိုေနာက္ဆို ထြက္သြားမယ္လို႔ မေျပာပါနဲ႔ ကိုကိုရယ္...ေနာ္..."
ေ႐ွ႕နားက ေျမျပင္ေပၚမွာ ဒူးေထာက္ခ်ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲယူလို႔ အုပ္ကိုင္ၿပီး နဖူးနဲ႔ ထိထားတဲ့ေမာင္။ေမာင့္ကိုယ္လံုးကလည္း တုန္လို႔။ငိုမ်ားငိုေနတာလား။ငါက ေမာင့္ကို ငိုေအာင္မ်ားလုပ္မိလိုက္သလား။
"ထြက္ေတာ့မသြားပါနဲ႔ကိုကိုရယ္...ေနာ္...ေနာ္လို႔"
ေမာ့ၾကည့္ၿပီးေျပာလာတဲ့ ေမာင့္မ်က္ဝန္းေတက သနားကမား။ဒါေပမယ့္ ငါ့ကိုယ္ငါ ပိုသနားရမွာေပါ့။အခုအခ်ိန္ ေမာင့္ကို သနားလို႔ဆိုၿပီး ေနလိုက္ရင္ ငါတစ္သက္လံုး ခံစားေနရေတာ့မွာ။ေမာင္က အခုမွ မ်က္ရည္က်ရတာပါ ေမာင္ရယ္။
"ငါ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္က မင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္ေပၚမူတည္တယ္ေမာင္...ေမာင္ ျပတ္သားဖို႔လိုတယ္ေလ...မဟုတ္ဘူးလား"
"က်ေနာ္ က်ေနာ္ေလ...သူ႔ကိုလည္း"
"ေတာ္ေတာ့ေမာင္...မေျပာနဲ႔ေတာ့ အခုႀကီးခ်က္ခ်င္းေရြးဖို႔မလုိေသးပါဘူး...ညက်ရင္ ေအးေအးေဆးေဆးစဥ္းစား...ၿပီးမွ မနက္ျဖန္မွ မင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုေျပာေပါ့...ေနာ္"
သူ႔ကိုလည္း မျပတ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုၿပီးေမာင္ေျပာလာမွာကို ငါမခံစားႏိုင္လို႔ ျဖတ္ေျပာမိလိုက္တာပါ။
"ကိုကိုရာ...တကယ္ပဲ အဲ့လိုလုပ္မွေက်နပ္မွာလား"
"ငိုမေနနဲ႔ေမာင္...ငါေက်နပ္ဖို႔လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး...အျဖစ္သင့္ဆံုး အမွန္တရားကို ငါလုပ္ေနတာေမာင္ရဲ႕"
"ဒါေပမယ့္ကိုကိုရယ္..."
"ေတာ္ၿပီ...မေျပာနဲ႔ေတာ့...ေမာင္မ်ားမ်ားစားစားစဥ္းစားစရာမလိုပါဘူး..သူ႔ကိုေရြးမွာလား ငါ့ကိုေရြးမွာလားပဲစဥ္းစား...အိမ္ေထာင္ရိွတဲ့ ေယာက္်ားကိုမွ လာပတ္သက္ခ်င္တဲ့ မင္းေကာင္မေလးနဲ႔ ငါက ယွဥ္ေရြးခံရမယ့္အဆင့္ေတာ့မဟုတ္ဘူး...ဒါေပမယ့္ေမာင့္ကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးထားတာမို႔လို႔ ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ပါ"
"အခုေတာ့ ညစာစားဖို႔ ထမင္းလည္း အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ...သြားစားရေအာင္..ထ"
ေမာင့္ကိုလည္း ေျပာရင္း ကိုယ္လည္း မ်က္ရည္ေတသုတ္ရင္းေပါ့။ေနာက္ေန႔က် ေမာင္က ဘယ္လိုေတ ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ဦးမလဲမသိဘူးေလ။ရေသးတဲ့ ဒီေန႔ညအခ်ိန္ကိုေတာ့ အဆင္ေျပေျပေနရမွာေပါ့။မေတြးေကာင္း ေတြးေကာင္း ေမာင္မ်ားသူ႔ကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့ရင္ ေနာက္ဆို ေမာင္နဲ႔ေနရေတာ့မွာမွမဟုတ္တာ။
♥♥♥
"ေမာင္"
"ဟင္"
"ငါတို႔လက္ထပ္ထားတာ ေနာက္တစ္ပတ္ထဲဆို ႐ွစ္လျပည့္ေတာ့မွာေနာ္...ေမာင္သိလား"
"သိတာေပါ့...ေနာက္တစ္ပါတ္ 29 ရက္ေန႔ဆို ႐ွစ္လျပည့္တာေလ"
"တစ္ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္လိုက္ဘူးေနာ္....ခနေလးပဲရိွေသးတာကို..အင့္"
"ကိုကို ဘာေတေျပာေနတာလဲ...မဟုတ္တာေတလုပ္ဖို႔ ေတြးမေနနဲ႔ေနာ္"
မဟုတ္တာေတ လုပ္ဖို႔ေတြးေနတာမွမဟုတ္တာေမာင္ရယ္။အလုပ္သင့္ဆံုး တစ္ခုကို ငါေရြးလိုက္တာပါ။ဒီလိုမွမလုပ္ရင္ ေမာင္ေရာ ငါေရာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးခံစားေနၾကရမွာေလ။မနက္ျဖန္မွ ေျဖမယ့္ေမာင့္အေျဖကို မေစာင့္တာမဟုတ္ရပါဘူး ေမာင္ရယ္။ေမာင္ကိုယ္တိုင္ေျပာလာမွာကို ငါဘယ္လိုမွခံစားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ငါ့ကို ပဲ ေရြးမယ့္သူက တစ္ဖက္ကို စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္ေခ်ာ့ေနမွာတဲ့လား။႐ုတ္တရက္ျပန္လာလို႔ထင္ပါရဲ႕။တစ္ဖက္က စိတ္ဆိုးေနတယ္ထင္တယ္။ေမာင့္မွာ ထမင္းစားၿပီးကတည္းက ေျဖ႐ွင္းေနရတာ အၾကာႀကီး။ေနရခက္ေအာင္လုပ္မိေနတာပါလားလို႔ ေတြးမိေသးတယ္။
ဒီလိုဆံုးျဖတ္ရတာ ငါ့အတြက္လည္း လြယ္တာမဟုတ္ဘူး။ဒီေန႔ညၿပီးရင္ ေမာင္နဲ႔ ေဝးေနရေတာ့မွာပါလားလို႔ ေတြးမိတိုင္း နာေနၿပီးသားရင္က တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္။ဒီညတစ္ညဘဲ ေမာင့္နားမွာေနရေတာ့မယ့္ငါပါ။
"ဘာမဟုတ္ပါဘူး...လက္ေညာင္းေနၿပီလား"
"မေညာင္းပါဘူး...တစ္ညလံုးအိပ္လည္းရတယ္"
ေမာင့္လက္ေမာင္းေပၚေခါင္းအံုးထားၿပီး ေမာင့္ကို တင္းေနေအာင္ဖက္ထားတာေလ။စအိပ္ကတည္းက မဖယ္ေပးေသးတာ ႏွစ္နာရီေလာက္ရိွေနၿပီ။ဘာရယ္လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ဒီလိုပဲ အရင္တုန္းက အေၾကာင္းေတ ျပန္ေျပာေနတာ။
"ေမာင့္ရင္ဘတ္ႀကီးက ေႏြးလိုက္တာ...ၿပီးေတာ့ ေမာင့္ရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးကလည္းေမႊးတယ္...ငါ့မွာခ်စ္လို႔ကိုမဝႏိုင္ဘူး"
"အင္း"
ႁပြတ္စ္
"အိပ္ခ်င္ေနၿပီမလား...မနက္အေစာႀကီးထလာခဲ့တာကိုး..အိပ္ေတာ့"
"အင္း"
အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီထင္တယ္။ပင္ပန္းေနမွာေပါ့။မနက္ကလည္း အေစာႀကီးထခဲ့ရေသးတာ။အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း ထိုးတာ ထုတာ႐ိုက္တာ ခံရေသးေတာ့ ဒဏ္ေတြကလည္းနာေနမွာ။
အင့္
ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲပိုတိုးဝင္လို႔ ငိုေနမိျပန္တယ္။မခြဲခ်င္ဘူး။ဒီလူသားနဲ႔ မခြဲခ်င္ဘူး။ငါ့ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ မဆံ့ေအာင္ အမ်ားႀကီးခ်စ္ရတဲ့ ဒီေမာင္ကို ငါမခြဲခ်င္ဘူး။ေမာင္နဲ႔ တစ္သက္လံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ေနရမယ္ထင္ထားတာ။
ငိုရလြန္းလို႔လဲ ရင္ဘတ္ေတနာေနပါၿပီ။မ်က္ရည္ေတ သုတ္ရလြန္းလို႔လဲ မ်က္ခမ္းေတ စပ္ေနၿပီ။
ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲက အသာအယာတိုးထြက္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ကမႏိုးဘူး။အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ သိပ္ေအးခ်မ္းတာပဲ။
နဖူးေပၚက ဆံပင္ေတကို သပ္တင္ေပးလိုက္ေတာ့ ေပၚလာတဲ့ ေလးေထာင့္ဆန္ဆန္နဖူး ၊ခ်စ္လိုက္ရတာ။ဒီႏွာတံျမင့္ျမင့္ေလးေရာ ၊ဒီပါးျပင္ေတြေရာ ၊ဒီႏႈတ္ခမ္းေတကိုေရာ ငါခ်စ္လိုက္ရတာ။
"ဒါေနာက္ဆံုးပါပဲ...ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေမာင္မႏိုးသြားပါနဲ႔...အင့္"
ငါျမတ္ႏိုးခဲ့ရတဲ့ ဒီႏႈတ္ခမ္းေတြက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဒီအနမ္းေတြ။ဒီတစ္ခါေနာက္ဆံုးပါပဲ။
ခပ္ၾကာၾကာ ထိကပ္ထားတဲ့ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းညိဳညိဳေတက မခြဲခ်င္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနတုန္းပဲ။
စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္တစ္စက္က ေမာင့္ပါးျပင္ေပၚမွာ အဆံုးသတ္တယ္။ငါ့မ်က္ရည္စက္က ေမာင့္ပါးျပင္ေပၚမွာ။ဒီျမင္ကြင္း သိပ္ကိုလွတယ္။
"ေမာင္...."
ေနာက္တစ္ခါတိုးဖက္လို့ ငိုမိျပန္တယ္။ဒီလိုနဲ႔ေတာ့ ေမာင္ႏိုးသြားေတာ့မွာပဲ။
ႁပြတ္ ရႊတ္
ဒီပါးျပင္ေတ ဒီႏႈတ္ခမ္းေတကို တစ္သက္လံုး အမွတ္ရေနေတာ့မွာ။
သြားၿပီေနာ္...ေမာင္။ငါႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္။ငါမရိွေတာ့ရင္ ေမာင္တစ္ေယာက္တည္း အဆင္မွေျပပါ့မလားေတာ့ စိတ္ပူမိတယ္။သြားၿပီ။လိုက္႐ွာဦးေနာ္ ေမာင္။ဒီတိုင္းႀကီးေတာ့ ပစ္မထားလိုက္နဲ႔။
အေမွာင္ထုထဲကေန အိမ္အျပင္ကို လွမ္းထြက္သြားခဲ့တဲ့ လူငယ္ေလးဟာ မ်က္ရည္ေတစီးက်ေနခဲ့တဲ့ မ်က္ဝန္းပိုင္႐ွင္ကိုေတာ့ မျမင္ႏိုင္ခဲ့ေတာ့ဘူး။
♥♥♥
31.10.21
ကိုကိုက တအားခ်စ္တတ္တာပဲ။
Advertisement
- In Serial37 Chapters
Chronicles of the Weakest Wind Mage
After being killed in a random school shooting, Mia Hart reincarnated in a medieval fantasy world based on her favorite video game and vowed to achieve enough power to never suffer such a tragic fate again. Unfortunately, she has been gifted with the weakest kind of Wind Magic, Breeze Magic! As if that wasn’t bad enough, her new home comes under attack by the video game’s leading nation. Will Mia be able to fend for her life, or is she fated for another tragic end? Also, she has a pet slime.
8 152 - In Serial15 Chapters
Breakout: What Did I Get Myself Into?
The world is normal, and I mean completely run of the mill. People do boring things all the time, like controlling wind, moving at mach speeds and becoming able to demolish a building in one punch after eating. What...that's not normal to you? This is a world where the abnormal happens every day, thanks to super powered mutants called "Pathos". Enter: Capital City: An infrastructure with constructed on the Pacific Ocean off the coast of Japan, the basis for a school system of which the goal was to educate the Pathos on controlling their power in a safe place while also protecting those without power from being harmed. If you graduate, you could even rule the City one day! ...Or you could just take advantage of the free student housing and perfect the art of being a shut-in... Join Reito Usodachi, a lax and jaded, but surprisingly strong 15 year old boy who's in way over his head, on his adventures in Capital City... The only problem is, he may falter a bit when he gets a grasp of how weird the people in the City actually are. Even though he's read his fair share of media and the like, no amount of reading Manga or playing games could've prepared him for this. Amateur writer here! Trying my best on my first Original English Light Novel! (On a short hiatus!)
8 119 - In Serial22 Chapters
Class Incognito
Pens up, Papers down, Power's primed. Something is wrong with this school. Students that harass one another because of their lineage or prestige. Teachers cannot do anything because of the law, and an eccentric Student Council President that expects total obedience to his accords. But according to Marc Callahan Noan, he wanted nothing to do with any of it. But little did he know, that he will be one wheel that will turn the gears of fate. Stand up, Bow down, Greet One and All. CLASS IS IN SESSION!
8 242 - In Serial11 Chapters
The Inheritance
Condemned as a black mark against a noble family's name, hidden and suppressed all her life, Sera was thrilled when the Messengers of the Nine Heavens announced that the end of the world was nye. This was her chance. Her chance to do as she pleased. To travel where she desired. To test her limits and reach beyond. To live. This new world is so much larger than she imagines. Filled with a maze of opportunities and obstacles. She will not yield. She will not bow. She will seek the power she needs and protect those she cares for. The Inheritance she is fated for but an after-thought in her journey. Nobody will decide her fate but she. After all, stars do not simply twinkle prettily in the night sky. They Burn.
8 148 - In Serial13 Chapters
Everhearth
The world has been carried on the backs of great legends, few remembered - most forgotten. But in the wake of time, their actions would forever impact the world as they gave rise to aspiring Adventurers. Gideon daydreams of barebone tales, as the quiet village had little to nothing but a good home. Filled with wonder - he wanted to see the world, and the hopes of some of his dreams become reality. But as his wishes come true sotoo will their price, of what must be had to start it all? For this child, nothing could be so easily gained, a peerless journey beyond the horizon in the name of forgotten struggles and blissful tellings of Adventure. See to the end, whatever it may be, the encounters he desires are not for the faint of heart.
8 179 - In Serial10 Chapters
Coffeeshop × Malum
You see, this wasn't intentional. Michael never planned on making it a routine to order the same exact drink as the cute boy in front of him every day, it just sort of happened.AboardTheBandShip - 2020
8 180
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
