《ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ား ေရႊညာသား (Completed) ကျွန်တော့ယောက်ျား ရွှေညာသား (Completed)》18 (Zawgyi)
Advertisement
ဒီေန႔ေတာ့ သရက္သီးစိမ္းေတေကာက္ၿပီး စပ္သီးေျခာက္ထုပ္ဝယ္၊ဆား ၊အခ်ိဳမႈန္႔ ငပိကို႐ွယ္နယ္ခ်ၿပီးေတာ့ ဇလံုခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ခုထဲကိုထည့္ၿပီး ကေလးေတြကို ခ်ေပးလိုက္တယ္။အိမ္တိုင္းလိုလို သရက္သီးစိမ္းဆိုတာ အခုအခ်ိန္အေပါဆံုး။အခ်ိန္မေရြး အိမ္မေရြး ေကာက္စားလို႔ရတယ္။ခုလိုလူအမ်ားႀကီးနဲ႔ ဝိုင္းၿပီးစားရေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ။ညေနက် တစ္ျဖတ္သုပ္ေပးဖို႔လည္း အဆင္သင့္ေကာက္ထားၿပီးသား။မီးဖိုထဲမွာ အဆင္သင့္။
"ေရေအးေတ သင့္ရံုေသာက္ေနာ္...အီးပန္းေနမယ္"
"ဟာဗ်ာ...ကိုႀကီးက တအားအက်င့္ပုတ္တာပဲ..သူမ်ားစားေနတာကို"
တမင္စလိုက္တာျဖစ္သည္။ေျပာတာလည္း ရန္ရန္ပါပဲ။ရြံတတ္လိုက္တာလည္း လြန္ေရာ။
"စားပါ စားပါ...မင္းတို႔အတြက္ ႐ွယ္သုပ္ေပးထားတာ"
"ေကာင္းတယ္ေကာင္းတယ္... ဂြတ္ဒ္ပဲ...႐ွယ္ပဲ"
႐ွဴး႐ွဴး႐ွဲ႐ွဲနဲ႔ ေရေသာက္လိုက္ စားလိုက္။
ထိုစဥ္ ျခံထဲဝင္လာတဲ့ ကားေလး။မဆိုးပါဘူး။ကိုးနာရီေလာက္အိမ္ေရာက္တယ္ဆိုေတာ့ မနက္အေစာထျပန္ခဲ့သားပဲ။
"ဟိတ္ စားၿပီးတဲ့ပန္းကန္ ေဆးေနာ္...ေရတြင္းမွာ ဆပ္ျပာေရာ သပြတ္အူေရာရိွတယ္"
"Yes sir"
"ေအးေအးလုပ္ေန...မေျပာင္ရင္ေတာ့ ေခါင္းေခါက္မယ္ေနာ္"
"ႀကိဳက္သေလာက္ေခါက္ ရတယ္"
"ေအးပါေအးပါ...ၿပီးရင္ စာျပန္စဖို႔လုပ္ၾကေနာ္...ကိုႀကီးခန အိမ္ေပၚသြားဦးမယ္"
"ဟုတ္ ဟုတ္"
အခုမွ ကားထဲကထြက္လာသူကို ေလွကားတက္ရင္းနဲ႔ပဲ ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။သြားေတာ့ ႀကိဳမေနေတာ့ဘူး။
အခန္းထဲလွမ္းေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတေနာက္က ကပ္ပါလာတဲ့ သူကလည္း တပ္ၾကပ္မခြာ။
"နားဦးေလ...ေရေသာက္ခ်င္ေသာက္ေခ်ဦး"
"ရပါတယ္...ကိုကို ဘာလို႔ခ်က္ခ်င္းႀကီးျပန္ေခၚတာလဲဆိုတာသာေျပာ"
"မရဘူးလား ေခၚလို႔"
"အဲ့..အဲ့လိုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး"
"ထားပါ"
ခတ္ထားတဲ့ေသာ့ကိုယူၿပီး ေသတၱာကိုဖြင့္ေနရင္း ေျပာလိုက္တယ္။သူကေတာ့ ေနာက္နားမွာ မတ္တပ္ရပ္လို႔။
"ထိုင္ပါဦးေမာင္ရဲ႕"
မတ္တပ္ႀကီး ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနရတာ မသက္မသာရိွလိုက္တာ ေမာင္ရယ္။
ဘာမွျပန္မေျပာဘူး။ေဘးကိုေတာ့ ကပ္ထိုင္လာတယ္။ဒါနဲ႔ ေမာင္စိတ္ေတလႈပ္႐ွားေနသလို။မ်က္ဆံေတက ဂနာမၿငိမ္ဘူး။
ပိုက္ဆံထည့္ထားတဲ့ အိတ္ကို ေမာင့္ေ႐ွ႕ခ်ၿပီး ျပလိုက္တယ္။
"ဒီပိုက္ဆံေတြ...ႏွစ္သိန္းေလ်ာ့သြားတယ္...ၿပီးေတာ့ အရင္တစ္ေခါက္ေမာင္ျပန္လာတာ ငါ့ကို ပိုက္ဆံမအပ္ဘူး"
"ဟမ္..."
သိပ္အိုက္ေနသလားေမာင္။ေခြၽးေတထြက္ေနတယ္။
"ေျပာပါဦးငါ့ကို...အဲ့ေလာက္အမ်ားႀကီးေမာင္ဘယ္ေနရာမွာသံုးလိုက္တာလဲလို႔...ဟင္"
ေလသံမာမာႏွင့္မဟုတ္ဘူး။မသိလို႔ေမးသလိုပဲ ေမးလိုက္တာ။ေမာင္ကေတာ့ သူခိုးလူမိသလိုျဖစ္ေန႐ွာၿပီ။မရည္ရြယ္ဘူး ေမာင္ရဲ႕။
"ဒီလိုပါပဲ ကိုကိုကလည္း...တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ အေပါင္းအသင္းေတနဲ႔ သံုးၾကတာေပါ့"
"ဟုတ္လို႔လား"
ေ႐ွ႕တည့္တည့္က ေမာင့္မ်က္လံုးေတထဲ စိုက္ၾကည့္ၿပီးမွ ေျပာလိုက္ေတာ့ အၾကည့္ေတကို ေ႐ွာင္သြားတဲ့ေမာင္။ေ႐ွာင္သြားၿပီးဘယ္ေလာက္မွမၾကာဘူး။ျပန္ၾကည့္လာတယ္။တစ္ဆိတ္။ျပန္ၾကည့္လာတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳး ေမာင္တစ္ခါမွ မၾကည့္ဖူးေသးဘူး။
"ဒီမွာ ကိုိကို...ဒါေတက က်ေနာ္႐ွာထားတာေတမဟုတ္ဘူးလား"
"ဟုတ္တယ္ေလ"
"က်ေနာ္႐ွာထားတာ က်ေနာ္ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာသံုးတယ္ဗ်ာ...အရင္တုန္းကလည္း အဲ့လိုသံုးခဲ့တာပဲ...ေဖေဖတို႔ ေမေမတို႔ေတာင္ စစ္လားေမးလား မလုပ္ဘူး"
"ေမာင့္....ေမာင္ငါ့ကို ေအာ္ေနတာလား...ဟမ္"
သိပ္အံျသတယ္ေမာင္။ၾကည့္ေနရင္းပင္ ေမာင့္ကို ေသခ်ာမျမင္ရျပန္ဘူး။ဝါးတားတား ျဖစ္ျပန္ၿပီ။က်စ္..ဒီမ်က္လံုးကျဖစ္ျပန္ၿပီ။မ်က္ရည္ေတ ထြက္က်လာျပန္ၿပီ။
"ေအာ္တာမဟုတ္ဘူး...ေျပာျပတာ...ေအာ္တယ္ထင္ေနရင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးဗ်ာ"
"ေမာင့္! ..မင္းငါ့ကိုမေအာ္နဲ႔...အခုကိစၥက မင္းမွားေနတာ"
"မွားတာ..ဘယ္ဟာကမွားတာလဲ ဟမ္...ကိုယ္႐ွာထားတဲ့ေငြကိုယ္သံုးတာေလ...ဘယ္ေနရာမွားတာလဲ"
"မွားတယ္ ေမာင္...အႀကီးႀကီးမွားေနတာ"
"အဟက္...ငိုမေနစမ္းပါနဲ႔ ဆရာႀကီးရဲ႕...ေျပာစမ္းပါဦး လုပ္စမ္းပါဦး ဆရာႀကီး"
မထင္ထားဘူး။တကယ္အဲ့ေလာက္ႀကီးလို႔...
မထင္ထားတာ တကယ္ပါ ေမာင္ရယ္။
"မင္း..မင္း..ေဖာက္ျပန္တာက စမွားတာပဲ"
ရင္ဘတ္နားက အက်ႌစကို ဆုပ္ကိုင္လို႔အံကို ႀကိတ္ၿပီးတစ္ခြန္းခ်င္းေျပာမိတယ္။နာစမ္း ေမာင္။နာလိုက္စမ္း။ဒီစကားကို ေျပာထြက္ဖို႔၊ေမာင္ ဘယ္လိုလူစားလည္းဆိုတာ ဒီပါးစပ္က ေျပာထြက္ဖို႔ကိုလည္း လြယ္တယ္မထင္လိုက္နဲ႔ေမာင္။ငါလည္း ရင္နာနာနဲ႔ ေျပာထြက္ရတာ။
"ဘာ..."
"မဘာနဲ႔...မင္းက အိမ္ေထာင္ရိွတဲ့ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ မင္းရဲ႕ေယာက္်ားက ေဟာဒီ့က မင္းေ႐ွ႕တည့္တည့္ကငါ"
"သိတယ္ေလ...က်ေနာ္တင္သိတာမဟုတ္ဘူး တစ္ေလာကလံုးသိေနတဲ့ ကိစၥ အဲ့ဒါ"
"ေအး...သိသိရက္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္ေနတာ မင္း"
ဘယ္သူၾကားၾကား ၾကားၾကပါေစ။ဒါအမွန္တရားေတမို႔ တိတ္ဆိတ္ၿပီး မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ေမာင္က မွားေနရက္နဲ႔ ။မွားေနရက္နဲ႔ ကို ေမာင္က ။
"အဲ့ေတာ့ ဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ"
"ငါလုပ္ခ်င္တဲ့အတိုင္း မင္းကလုပ္ေပးမွာလား"
တိမ္ဝင္သြားတဲ့အသံအရ ငါ့ဝမ္းနည္းျခင္းေတကို ေမာင္ျမင္ႏိုင္ပါေစ ငါဆုေတာင္းတယ္။
ဘာလုပ္ခ်င္သလဲတဲ့လား။ေမာင့္ကိုေမာင္ မွားတယ္လို႔ကို မျမင္ႏိုင္ေသးတာလားကြာ။ငါဘာလုပ္လုပ္ မင္းကေတာ့ ေနာက္မဆုတ္ဘူးဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ေ႐ွ႕ဆက္တိုးမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။
"မင္းလုပ္ေနတာေတြက ဘယ္လိုသေဘာသက္ေရာက္တယ္ဆိုတာေရာ...ေမာင္သိရဲ႕လား..ဟမ္"
"ဟ...ေယာက္်ားေလးပဲဗ်ာ...အေပ်ာ္႐ွာတာဆန္းသလား"
"ဆန္းတယ္ ေမာင္...ဆန္းတယ္...မင္းက အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ေနလို႔ကို ဆန္းေနတာ"
"က်စ္စ္...က်ေနာ္ ကိုကို႔ကို ပင္ပင္ပန္းပန္းေတမလုပ္ေစခ်င္လို႔ က်ေနာ္အလုပ္လုပ္ေနတာေလ...အဲ့ဒါကို အိမ္ကေန အဲ့ေလာက္ထိ လိုက္ခံစားေနမွ ျဖစ္မွာလား...ဟမ္"
"ဘယ္လို..မင္းဘယ္လိုေတာင္ေျပာလိုက္တာလဲ"
အဲ့ေလာက္ထိလိုက္ခံစားေနမွာလားတဲ့လား။အဲ့ေလာက္ထိ ျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့ေမာင္ကေရာ။
ကိုယ္ခ်စ္လို႔ယူထားတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က ေဖာက္ျပန္ေနတာကို မခံစားရတဲ့သူရယ္လို႔ ရိွလို႔လား။ရိွရင္ လည္း ျပၾကပါဦး။
"က်စ္...ၾကားတဲ့အတိုင္းပဲ ကိုကိုရာ...က်ေနာ္ကိုကို႔ကို ပစ္ၿပီးလည္း သူ႔ကို ယူသြားတာမွမဟုတ္တာကို"
"ဒါဆို...ဒါဆို မင္းကငါတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ မတင္းတိမ္ႏိုင္လို႔လား..ဟမ္..ေျပာစမ္း ေျပာစမ္းပါ"
"ကိုိကုိ အသံကိုေလ်ွာ့ရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္...ေအာက္မွာ ကိုိကု႔ိေက်ာင္းသားေတရိွတယ္...ၾကားရင္မေကာင္းဘူး"
"ၾကားပါေစ...မင္းေတာင္မ႐ွက္လို႔လုပ္ေသးတာပဲ"
"ဟား..."
"ဒါဆို မင္းအိမ္မွာပဲေနလိုက္...ငါေယာက္်ား မင္းနဲ႔ငါ မငတ္ေအာင္ ငါအလုပ္လုပ္ႏိုင္တယ္...ျပင္ကို ငါအလုပ္ထြက္လုပ္မယ္"
"ဟ ေယာက္်ားယူထားၿပီးခိုင္းစားေနတာလို႔ ထင္ေစခ်င္တာလား"
"မဟုတ္ဘူး...ေမာင္ မင္းလုပ္ေနတာေတ မဟုတ္လို႔ ေျပာေနတာ"
"က်ေနာ္လုပ္ေနတာေတ မဟုတ္ရေအာင္...က်ေနာ္အခုခ်ိန္ထိ ကိုကို႔ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ အႏိုင္က်င့္ဖူးလား..ဆဲဆိုဖူးလား...ကိုကို႔ကို ခိုင္းစားဖူးသလား..ဟမ္"
"နာတယ္...နာတယ္..႐ိုက္ခံရတာထက္နာတယ္ အလုပ္လုပ္ေနရလို႔ပင္ပန္းတာထက္ အဆတစ္ရာပိုပင္ပန္းတယ္ အသားနာတာထက္ေလ..ဒီမွာ ဒီရင္ဘတ္ႀကီးတစ္ခုလံုးနာတာ..မင္းသိလား"
ဆို့နင္႔ေနတဲ့ ရင္ဘတ္ကို ထုၿပီးေျပာမိတယ္။အပိုေတေျပာတာမဟုတ္ဘူးေမာင္။တကယ္နာတာ။တင္းက်ပ္ဆို႔နင့္ၿပီးကိုနာတာ။
သက္သာလိုသက္သာျငား ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကို ျပန္ထုေနမိေတာ့လည္း မသက္သာသြားဘူး။အံႀကိတ္ထားရတာၾကာေတာ့ ပါး႐ိုးထဲေတ နားထင္ထဲေတကေတာင္ နာလာတယ္။အလကားပါ။နာေပမယ့္ မ်က္ရည္မက်ေအာင္လည္း မထိန္းႏိုင္ဘူး။
"ေတာ္ေတာ့ နာေနမယ္"
လက္ေတကို ဖမ္းဆြဲလာတဲ့ေမာင္။နာေနမွာစိုးလို႔တဲ့။ငါမရယ္ ႏိုင္ေသးဘူး ေမာင္။
ခြပ္ ခြပ္
အျမတ္တႏိုးရိွလွတဲ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာ။ခ်စ္မဝတဲ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာ၊အခုေတာ့
"ထိုးလိုက္...ေက်နပ္ေအာင္ထိုးလိုက္...ၿပီးရင္ေတာ့ ေမ့လိုက္ေတာ့"
ေမ့လိုက္ေတာ့တဲ့လား။
ခြပ္
မင္းအခုထိ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး တစ္ခြန္းမေျပာဘူး။
ခြပ္
မင္းမွားတာကို အခုထိ အသိတရားမရေသးဘူး။
ခြပ္
မင္း ငါ့ကို အခုထိ ကိုယ္ခ်င္းမစာေသးဘူး။
ဘုန္း ဘုန္း ဘုန္း
"အင့္...အီးဟီး...မင္း..မင္းကကိုယ္ ခ်င္း စာတရား နည္းနည္း..အင့္.. ေလးမွမရိွတဲ့အေကာင္..အီးဟီး"
ျဖန္း ျဖန္း
ဘယ္တစ္ျပန္ ညာတစ္ျပန္႐ိုက္တဲ့ ႐ိုက္ခ်က္ေတ။လည္ထြက္ေနတဲ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာ။နာစမ္း။
"ထုစမ္း...႐ိုက္စမ္း..ထိုးဦး...လုပ္စမ္း"
"လုပ္မွာ...အင့္...အခုမင္းကိုေသေအာင္သတ္ျပစ္ခ်င္ေနတာ..သတ္ျပစ္ခ်င္ေနတာ..မင္းသိလား"
"သတ္လိုက္ေလ...က်ေနာ္ေသမွ ေက်နပ္မွာဆို သတ္လိုက္..လုပ္"
ခြၿပီးထိုးေနမိတာေတေရာ။ရင္ဘတ္ေတကို ထု႐ိုက္ေနတာေတေရာ၊ ေမာင့္ပါးျပင္ေတေရာ ႐ိုက္ခ်ေနမိတယ္။ရင္ဘတ္က အက်ႌစကို ကိုင္ၿပီး ဆြဲေဆာင့္ေနမိတာေတေရာ။နာစမ္း... ေမာင္။နာေအာင္လုပ္ေနတဲ့ ငါကိုယ္တိုင္က မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔။ငါကိုယ္တိုင္လည္း ေျပာမျပတတ္ေအာင္ နာက်င္ေနတာ။
ခြပ္ ဘုန္း ဘုန္း
"မသတ္ရက္ဘူး..လူဆိုးေကာင္ရဲ႕..သတ္ပလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ မသတ္ရက္ဘူးလို႔...အီးဟီး.."
အခုခ်ိန္မွာ ေမာင့္ကိုတကယ္သတ္ပစ္ခ်င္ေနတာ သိရဲ႕လား။အခုလို ေမာင္ အသားနာေအာင္လုပ္တယ္ဆိုတာ ရင္ထဲ အသည္းထဲကနာတဲ့အနာကို မမီွေသးဘူးေမာင္ရဲ႕။ငါကေမာင့္လို မရက္စက္ႏိုင္ဘူး။
အဲ့ေန႔က အိမ္ေအာက္မွာ ကေလးေတရိွတယ္ဆိုတာလည္း ေမ့သြားခဲ့တယ္။ေမ့သြားေလာက္ေအာင္ထိကို ေမာင့္ကို စိတ္တိုသြားခဲ့တယ္။စိတ္ရိွတိုင္း လုပ္ေနမိတာေတာင္ ငါစိတ္ဆိုးမေျပေသးဘူး။
♥♥♥
31.10.21
ဒီအပိုင္းက သပ္သပ္ႀကီးမ်ား ေခ်ာ္ထြက္ေနသလိုျဖစ္ေနလားဟင္။ဖတ္ရတာ အဆင္မေျပခဲ့ရင္ က်မရဲ႕ညံဖ်င္းမႈပါ။
ုူု
Advertisement
- In Serial28 Chapters
Divine Empress of Chaos
A mysterious old man appeared before Yu Liang and her younger brother one day, throwing her peaceful world into chaos. Trapped inside the Divine Chaos Pagoda, she must safeguard her brother and reach the top while fending off enemies if they wish to escape the tower. Just what secrets does this pagoda hold? With the promise of a legendary divine artifact as a reward, bloodshed and sacrifices taint the path to the top. Yu Liang wouldn’t bat an eye at the gore. Her steel cold heart disregards all besides her brother. But since when has he made a dent in her iron heart? The allure of the legendary divine artifact pales in comparison to the devastating male evildoer. Is he a friend or foe? If she has to make a choice between her brother and him, will she choose the familiarity of family or the unknown future of love? The old man entwined our fate together, but it is up to us to choose the path of destiny we wish to embark on. Note: This novel is also posted on my blog at Queendrops.wordpress.comPlease visit my site for faster release and access to the story. Thanks!
8 213 - In Serial21 Chapters
A Sorcerer's Footsteps
The mind maggots have hatched. Their little honey-coated silver tongues whispered sweet, sweet lovelies into their fleshy hosts. Only whispers though, only ever whispers and nothing more... To utter a single syllable just the tiniest bit too loud would surely frenzy their new homes, stopping them from performing their cattle-like tasks. Only one remained unnoticed by the charismatic boat flies that swarmed the lands, unseen by the eye's of nobles and peasants alike. An arcane apprentice, who mere months away from graduating to a fully-fledged magician of the empire. Without any idea as to why he was spared from the telepathic tongues of swarm, or even how they even came to be, he marches on. Forced to wander a world alone. Armed with nothing but a few spells, a gnawing feeling of hopelessness, and bushel of apples.
8 169 - In Serial17 Chapters
Ephemeral
After being stolen from his world and deposited on a strange new one Tim is forced to use his strange new abilities to survive. Will constantly shifting powers be enough to overcome the insanity of locusinte?
8 172 - In Serial6 Chapters
Renegade
Rayn finds himself unsettle in a group of bounty hunter called Silvar, and decided to leave and find a normal life. But the iron rules have kept him from doing so. P.s: Good day to you, my fellow readers. I'm a new here, a beginner author who likes to write fictions... more like LN. English is not my strong point but I hope to deliver a clear and interesting story to you guys. I welcome any improvement critics, comments or reviews, so don't be reserved
8 148 - In Serial131 Chapters
Dungeon Building For Beginners
Mobs die. This is truth universally acknowledged by anyone who has ever played an RPG. But not all of them want to. Follow a young Drakeling on his path to no longer get fed his own legs by over leveled fighters; his path to finding a home in the brutal world of Arkus; and maybe even his path to true love!.. nah. Fair bit of smut though! This is a migration fic from CHYOA, and as such has quite a lot of mature content in it. Also, this story is told in 2nd person. You have been pre-warned.
8 483 - In Serial18 Chapters
Adopted By Laurenzside
Marlee is a 5 year old girl, she was dropped off at the adoption center around the age of two when her daddy killed her mommy. She always looks on the positive side. And for a 5 year old let's just say she is really smart.
8 196
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
