《ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ား ေရႊညာသား (Completed) ကျွန်တော့ယောက်ျား ရွှေညာသား (Completed)》4 (Zawgyi)
Advertisement
ဒီေန႔ စပါးေႁခြရမယ့္ေန႔။စပါးေႁခြတာကေတာ့ ေမာင့္မိဘေတက သူတို႔နဲ႔အတူတူေပါင္းေႁခြခိုင္းတယ္။စပါးရမွ ခြဲယူတဲ့။အခုေတာ့ ေမာင့္မိဘေတေရာ ေတာထဲေရာက္ေနၾကတယ္။က်ေနာ္လည္း လိုက္ေတာ့လိုက္ခဲ့ရတယ္။စငါးေႁခြစက္က က်လာတဲ့ စပါးေတာင္းအေရအတြက္ကို လိုက္မွတ္ေပးတဲ့ ေနရာမွာေနရတယ္။အပင္ရိပ္ေအာက္မွာ စာအုပိနဲ႔ ေဘာပင္နဲ႔။ေမာင့္သေဘာအတိုင္း သနပ္ခါးအေဖြးသားနဲ႔ သံုးေထာင့္ခြၽန္းပံုစံ ပံုခြၽန္းခေမာက္နဲ႔။
ေမာင့္မိဘေတက လယ္ေတယာေတ အပိုင္ေတာ့မဟုတ္ေသးဘူးတဲ့။ေမာင့္အေမဘက္က အဘြားပိုင္တဲ့ လယ္ကို လုပ္ၾကတာလို႔ေျပာတယ္။ေမာင့္အေဖက ေယာနယ္က အညာသားစစ္စစ္။ေမာင့္အေမတို႔ကလည္း ေယာနယ္ကေတာ့ ေယာနယ္ကပဲ။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနရာေရႊ႔ေျပာင္းလာၾကရင္းမွ ဒီဘက္ပိုင္းကိုေရာက္လာၾကတာ။ၿပီးေတာ့ ဒီရြာေလးကလည္း ေယာသူေယာသား အမ်ားႀကီးေနၾကတာေလ။လယ္ေတယာေတပိုင္တဲ့သူေတလည္း အမ်ားႀကီးရိွတယ္။ဒီရြာရဲ႕ အဓိကလုပ္ငန္းကေတာ့ ေတာင္သူပဲ။
"ဘယ္ေလာက္ရိွသြားၿပီလဲ သားႀကီးေရ"
"357 ေတာင္းရိွသြားၿပီ အေမ့"
"ေအးေအး... တစ္ဧက တစ္ရာေလာက္ေတာ့ထြက္မယ္ထင္တယ္ သားႀကီးေရ...မင္းတို႔လည္း တစ္ရာမျပည့္ေတာင္ တစ္ရာနီးပါးေတာ့ရမွာ"
ေခါင္းေပၚေပါင္းထားတဲ့ တဘက္ကိုယူၿပီး နဖူးေပၚကေခြၽးေတကိုသုတ္ရင္း ေမာင့္အေမ ေဒၚႏုႏုငယ္ ကေျပာတယ္။ဒီလယ္ေတ တစ္ဧကကို ဘယ္ေလာက္ထြက္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္မသိ။စပါးေႁခြစက္ေတနဲ႔ ေႁခြတာေတာင္ အခုမွ ပထမဆံုးျမင္ဖူးတာ။
ေမာင္ကေတာ့ အပံုႀကီးႀကီးပံုထားတဲ့ စပါးပင္ေတ လူတစ္ပိုက္စာေလာက္ ထံုးထားတဲ့ အထံုးေတကို ယူယူၿပီး စပါးေႁခြစက္ထဲထည့္ေပးတဲ့သူကို ေပးတဲ့ေနရာမွာ ေန ေနတာ။ဖ်င္ၾကမ္းအက်ႌဆိုလား အဲ့ အက်ႌလက္႐ွည္ အကြက္စိပ္ေလး ကို ေအာက္ကစြပ္က်ယ္အကႌ်နဲ႔ ရင္ဘတ္ခြဲဝတ္ထားတယ္။ပုဆိုးက ေျခသလံုးေလာက္ခပ္တိုတို ဝတ္ထားေတာ့ ခါးပံုစာက တစ္ေတာင္ေလာက္။ေခါင္းေပၚမွာလည္း ပံုခြၽန္းခေမာက္အႀကီးႀကီးနဲ႔။တစ္ထံုးၿပီးတစ္ထံုး ယူယူၿပီး ေျမႇာက္ေျမႇာက္ေပးေနတာ။
"နားမယ္ နားမယ္..ခနနားၾကမယ္ေဟ့"
စက္ပိုင္႐ွင္လို႔ေျပာတဲ့ ဦးေလးႀကီးက ေအာ္ေျပာသည္။
"သားႀကီးေရ....ထမင္းေတဟင္းေတျပင္ထားေတာ့"
"ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့ အေမ"
အိမ္ကေန ခ်က္ယူခဲ့ရတဲ့ ထမင္းအိုးေတ ဟင္းအိုးေတကေန ထမင္းပန္းကန္ထဲ ထမင္းထည့္၊ဟင္း ေတဘာေတခူးေပးနဲ႔ ေလုပ္႐ႈပ္သြားရေလေတာ့တယ္။လူက က်ေနာ္တို႔ေရာ အကုန္ေပါင္းရင္ ဆယ့္ငါးေယာက္ေလာက္ရိွတယ္။
"ႏုငယ္...ဒါညည္း သမက္ ေလးလား"
"ဟုတ္ပါ့ ဟုတ္ပါ့...အစ္ကို႔တူရဲ႕ ေယာက္်ား"
"အေဟး ေမာင္ထြန္းတို႔မ်ား သားေမြးၿပီး သမက္ရတာ..ဘယ္ေလာက္မိုက္သလဲကြ"
"သားႏွစ္ေယာက္ရတယ္လို႔ပဲ သေဘာထားပါတယ္႐ွင္...ကဲကဲ ထမင္းစားၾကေတာ့...လာ.လာထိုင္ၾက"
"ေမာင့္...လာေလ တစ္ခါတည္းဝင္စားလိုက္ေလ"
"ေနာက္မွစားမယ္ေလ...ပန္းကန္က မေလာက္ဘူးမလား"
"ဘယ္ကသာ...ပိုေတာင္ပိုေသးတယ္..လာလာ..ေပ်ာ္စရာႀကီး..ဟိဟိ"
"ေမာင္ၿဖိဳးတို႔ကေတာ့ တကယ့္ၿမိဳ႕သားစစ္စစ္ေလး ရထားတာပဲေဟ့"
"လာလို႔..ေမာင္ရဲ႕..တစ္ခါတည္းဝင္စားလိုက္ရေအာင္"
မစားခ်င္စားခ်င္နဲ႔ ေမာင့္ကို လက္ဆြဲေခၚရတယ္။တလင္းနယ္ထားတဲ့ ျပင္မွာ မိုးကာႀကီးခင္းခ်ၿပီး လူဆယ့္ေလးငါးေယာက္ေလာက္ဝိုင္းဖြဲ႔ၿပီး စားၾကတာ။ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ ၿမိန္ေရယွက္ေရပဲ။
ၾကက္ဆိတ္မုန္ညင္းရြက္ကို မန္က်ည္းသီးနဲ႔ခ်က္ထားတဲ့ အခ်ဥ္ဟင္းရယ္ ဝက္သားခ်က္ရယ္ စပ္သီးေျခာက္ကိုမွ ေထာင္းၿပီး ၾကက္သြန္နီေလးထည့္ၿပီး ဆီေလးရႊဲရႊဲေလာင္းထားတာရယ္ မုန္ညင္းဖူးခ်က္ရယ္။ေဆာင္းရာသီဆို မုန္ညင္းေပၚခ်ိန္မို႔လို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္စားလို႔ရတယ္။အရင္ကေတာ့ ဟင္းေပါင္းတို႔ မုန္ညင္းခ်ဥ္တို႔ ဆိုတာ ေစ်းထဲကဝယ္စားမွပဲ စားရတာ။အခုေတာ့ မုန္ညင္းကို အဖူးေလးေတခ်ည္းေရြးၿပီး အိုးတစ္အိုးနဲ႔ အခ်ဥ္သိပ္တယ္ဆိုလားဘာဆိုလား လုပ္ေပးထားတယ္။အေမတို႔အိမ္မွာလည္း အခ်ိန္မေရြးသြားေကာက္ၿပီး ခ်က္စားလို႔ရတယ္။
နယ္ဘက္မွာေနရတဲ့ အားသာခ်က္ေတပဲ။
________
"ေမာင့္...အရမ္းေညာင္းေနလားဟင္...ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
"ဘာမွလုပ္ေပးလို႔မရဘူး...အနင္းလည္း မခံႏိုင္ဘူး..အႏိွပ္လည္း မခံႏိုင္ဘူး"
"ရလို႔လားေမာင္ရဲ႕..."
"ရတယ္ ရတယ္...ေဆးေသာက္ၿပီးအိပ္လိုက္ရင္ မနက္ဆိုေပ်ာက္တယ္"
"ဒါဆိုလည္းၿပီးတာပဲ...ႏိွပ္ေပးရမယ္ဆိုေျပာေနာ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္လည္းႏိႈး"
"ရပါတယ္ဗ်ာ...ကိုကိုသာ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္"
စပါးေတအမ်ားႀကီးရရင္သာ ဝမ္းသာရတယ္။ရတာႏွင့္အမ်ွ ပင္ပန္းၾကတာပဲ။ေမာင္နဲ႔ လက္မထပ္ခင္က အဲ့လိုမ်ိဳးေတ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ၾကရတယ္ဆိုတာ တကယ္မသိခဲ့တာ။အခုမွပဲ ျမင္ဖူးေတာ့တာ။အာ ေမာင့္ကိုေမးစရာရိွေသးတာပဲ။
"ေမာင္...ေမာင့္အေဖရဲ႕ မိဘေတကႏြားေတေရာ လယ္ေတေရာ အမ်ားႀကီးရိွတာဆို"
"ဟုတ္တယ္ေလ...က်ေနာ္လည္း တစ္ခါမွေတာ့မေရာက္ဖူးဘူး"
အိပ္ခန္းကာထားတဲ့ အထပ္သားျပားကို ေခါင္းအံုးၾကားခံၿပီးမီွထားတဲ့ ေမာင့္ေျခေထာက္ေတၾကားထဲကို ဝင္ထိုင္လို႔ ေမာင့္လက္ေတကိုဆြဲယူၿပီး ရင္ဘတ္ကို ယွက္ထားလိုက္သည္။ေမာင္ရင္ဘတ္ႀကီးကို မီွထားရတာ သိပ္သေဘာက်တာပဲ။
"ကိုကို...ကိုကို႔မိဘေတကေရာ... ျပန္လာခဲ့ဖို႔မေခၚဘူးလား"
"ေခၚပါဘူး...ေမာင့္ေနာက္လိုက္ခဲ့ ကတည္းက...ေဆြေတမ်ိဳးေတေရာ အကုန္ block ထား အဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားတာ"
"အဟား....ကိုကိုက လူဆိုးေလးပဲ"
"ငါဆိုးလို႔ ငါ့ကို မင္းရတာပါေနာ္...ဟြန္႔"
"မရ ရေအာင္ က်ေနာ္က ငတံုးလား...ကိုကိုက မလိုက္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ရေအာင္ယူမွာပါဗ်ာ...ရႊတ္..ေမႊးေနတာပဲ..သနပ္ခါးနံ့ေလး"
ေမာင့္ရင္ခြင္ကို ေက်ာေပးၿပီးမီွထားတာကေန ေစာင္းလိုက္ေတာ့ ပါးနဲ႔ ေမာင့္ရင္ဘတ္နဲ႔ အပ္သြားတယ္။ေမာင့္လက္ေတက ခါးကို ဖက္ထားေတာ့ ေမာင့္ရင္ဘတ္ေပၚကို လက္တစ္ဖက္က အလိုလိုေရာက္သြားတယ္။
"အခုလက ျမန္မာလို ဘာလလဲ"
"ျပာသိုလား...တပို႔တြဲလေရာက္ၿပီလားမသိဘူး"
"ဘုရားပြဲတို႔ ဘာတို႔ဆိုရင္ေလ...ဇာတ္ပြဲေတဘာေတ ငွါးၾကလား ဒီက"
"ငွါးတာေပါ့...သံုးညအနည္းဆံုးပဲ...ရြာမွာမငွါးရင္ေတာင္ ၿမိဳ႕ထဲမွာက တစ္ႏွစ္ကို နွစ္ပြဲေလာက္ေတာ့ ပံုမွန္ၾကည့္လို႔ရတယ္"
"ေျသာ္"
ဇာတ္ပြဲေတကို တစ္ခါမွမၾကည့္ဖူးဘူး။႐ုပ္႐ွင္ေတထဲပဲ ျမင္ဖူးတာ။ျမင္ဘူးကတည္းက ဇာတ္ပြဲေတတအားၾကည့္ခ်င္တာ။ဒီႏွစ္ ပြဲငွါးရင္ေတာ့ ၾကည့္ရခ်ည္ေသးရဲ႕။
"ေမာ့ပါဦး...ေမာင္နမ္းခ်င္လို႔"
ေမာင္ကေတာ့။မ်က္ႏွာကိုေမာ့ေပးလိုက္ေတာ့ ေမးဖ်ားကို အုပ္ကိုင္လာၿပီး ညင္ညင္သာသာနမ္း႐ိုက္လာတယ္။
ႁပြတ္စ္..... အြန္႔
"ေတာ္ၿပီ...ဂုတ္ေညာင္းလာၿပီ"
"အင္း အိပ္ရေအာင္...ဒီေန႔ပင္ပန္းလို႔ ေစာေစာအိပ္ခ်င္ေနတယ္"
တသ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္လို႔ အိပ္ယာဝင္ခဲ့ၾကတာ အေအးဓာတ္ေတေတာင္ အေႏြးဓာတ္ေျပာင္းလို႔သြားရဲ႕။
__________
"ငၿဖိဳးေရး...ေဟ့ ငၿဖိဳး...ေမာင္ထြန္းေရး"
အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ေအာ္ေနသံၾကားလို႔ က်က္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဟင္းအိုးကို ခ်ၿပီး အိမ္ေ႐ွ႕ေျပးထြက္ရတယ္။
"ေမာင္က ေနာက္ေဖးမွာ...လာေလ ညီေလး...ထိုင္ဦး"
"ေျသာ္..ဟုတ္"
"ကိုကို...ဘယ္သူလာတာလဲ"
"မင္းဖေအ ငါေဟး"
"ေအာ....ဘာလဲ..ဘာကိစၥလဲ.. ေသာင္း ေဌး"
ေသာင္းေဌးဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ေျဖးေျဖးခ်င္း တစ္လံုးခ်င္းစီေျပာလိုက္ေတာ့ ေမာင္ေသာင္းေဌးတို႔ခမ်ာ မ်က္ႏွာကို မဲ့ကနဲ။ေသာင္းေဌးဆိုတာ ဒီေကာင့္နာမည္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ဒီေကာင့္အေဖနာမည္။ဆယ္တန္းေလာက္ကတည္းက အခ်င္းခ်င္းနာမည္ကို မေခၚၾကေတာ့ဘူး။ဖေအနာမည္ေတခ်ည္း ေဆာ္ၾကလို႔ ႐ိုက္ခံခဲ့ရေပါင္းလည္း မနည္း။ေမာင္ထြန္း ေမာင္ထြန္းေခၚရင္ ေသာင္းေဌး ေသာင္းေဌး ျပန္ေခၚေပးလိုက္တယ္ ေအးေရာ။
"အိမ္မွာ ႂကြက္ရထားတယ္...သြားရေအာင္"
မ်က္စေတပစ္ျပၿပီး ေျပာေနတယ္။ဒါ ကိုယ္ေတပဲသိတဲ့ အထာေတ။
"ကိုကို႔...သူငယ္ခ်င္းေတနဲ႔ မေတြ႔ရတာၾကာလို႔...လိုက္သြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္"
"အြန္း သြားေလ"
ကိုကိုက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးႏွင့္ ခြင့္ျပဳေၾကာင္းေျပာတယ္။ေၾကာင္မွာေပါ့ေလ သူ႔ကိုၾကားထဲထားၿပီး ဟိုဘက္သည္ဘက္ မ်က္စိမိွတ္လိုက္ မ်က္ခံုးပင့္လိုက္လုပ္ျပေနၾကသည္ကိုး။ဒါေတ အေျဖ႐ွာဖို႔ ကိုကို လိုက္မမီွဘူးထင္ပါ့။အူလည္လည္ေလး က်ေနာ့္ကို ၾကည့္လိုက္ ဟိုေကာင္ ထြဋ္ေခါင္ကိုၾကည့္လိုက္ႏွင့္။
"အား...အသည္းယားစရာေလးကြာ...ႁပြတ္စ္...ထမင္းစားဖို႔ကို ေစာင့္မေနနဲ႔ေနာ္ စားႏွင့္"
ေခါင္းေပၚကဆံပင္ေတကို ဆြဲဖြသလို လုပ္ၿပီးမွ နဖူးေျပေျပကို တစ္ခ်က္နမ္းၿပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
အခုသြားမယ့္ေနရာက ေရာက္ၿပီးရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပန္လို႔ရမယ့္ေနရာမ်ိဳးမဟုတ္။တစ္ေယာက္တည္း ခြဲၿပီး ေစာျပန္ခဲ့လို႔လည္း ျဖစ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေလ။ဒါမ်ိဳးက လူစံုမွေကာင္းတဲ့ ဟာမ်ိဳး။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
17.10.21
Advertisement
- In Serial71 Chapters
Dragon Road: How I Rise in My New Life
Unbeknownst to most life in the vast universe, there exists worlds with life that nestle within cracks in the void of the physical plane of existence. Whether these worlds are the realms of the afterlife is unknown, but what is clear is that sometimes… some things… physical or not… real or not… tend to slip into the cracks… This is my story... Of how I died filled with regret, but was given a chance to live my new life (though not the way I expected) hoping to gain what I desire the most. Power... Women... and most important of all... Family. * Arc 1: An End and A Beginning * Arc 2: Journey to the New World * Arc 3: The All-Treasure Pavillion
8 216 - In Serial113 Chapters
BEHEMOTH
What is luck? What is fate? All we can do is stumble along blindly, a noose ever around our necks. And for what? Why do you struggle on. Every day, every single day I wake, I ask another day? Is this it? I want strength! I want power! I want to be above all, to stand on the highest peak of the highest mountain, to look down on everything and everyone! I want, I want, I want . . . Fool. Naive. Idiot. Again and again, you have neither the skill nor the talent, not the body of a warrior or the mind of a sage. What can you do Magnus Lund? Are you happy? Ha ha . . I forgot about happiness the day I died. The second time I died I forgot about love. I've died so many times, forgotten so many things . . what doesn't kill you makes you stronger, right? Well, I'm going to kill you, and it's going to make me stronger. Look forward to it.
8 127 - In Serial10 Chapters
No Gods! Some masters?
Kolost was once a man damned to a life in servitude, slaving away in the mines to work himself into and early grave. Then a miracle from the gods order him to serve a prophet on her journey to codify all the medical texts in the known world. To create a library never seen before and help ease human suffering. In return he will become a free man once again. So he did. Then on the eve of their success he was betrayed and cast into hell. Not even having the choice of returning to servitude he was locked up and the keys thrown away. This is where we meet our hero, at his lowest point. He dreams of revenge against the gods but killing a god is a mighty undertaking. Will he succeed in his quest? Maybe.
8 148 - In Serial8 Chapters
A Legend of Matai: Yasmine O'Haire
Isolated from the outside world. Life goes on within the Secure Zone, a prison city of monumental proportions. Within its mighty walls, the many races of the world of Matai exist in a microcosm of the greater world. People struggle, fight, live, and die as the powerful make the rules and the weak begrudge their existence. Yasmine O'Haire, a psion who has grown up within the seedy underworld begins her day preparing for yet another job for her enigmatic boss. Little does she know, that simple job is but a precursor to an adventure that will change the city and the world forever. NOTE! Updates will be sporadic and largely limited to 1 Chapter per week for the time being.
8 139 - In Serial73 Chapters
Moran arranged marriage
so here monami and Karan is married, param is alive, monami joined academy as a doctor not as a cadet
8 69 - In Serial69 Chapters
Malec one shot
My boys malec and my crazy mind
8 190
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
