《ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ား ေရႊညာသား (Completed) ကျွန်တော့ယောက်ျား ရွှေညာသား (Completed)》1 (zawgyi)
Advertisement
"သီခ်င္းဆန္းေလးနဲ႔ ေရးဖြဲ႔မယ္
လာပါလည္ပါဦး
ျမဴႏွင္းေတက်တဲ့ ေတာင္တန္းေတြအလယ္မွာ
လယ္ကြင္းေတစိမ္းလန္းလို႔ တည္ရိွတဲ့ေနရာ
လြင္ျပင္ငယ္ေလးတစ္ခုႏွယ္ လွပေနတယ္
တို႔ရဲ႕ၿမိဳ႕က႐ိုးသားတယ္ အျပန္အလွန္ခင္ပါဦး
အစဥ္အျမဲပ်ဴငွါ႐ိုင္းပင္းလို႔ ဆီးလို႔ႀကိဳေနမွာ
အျပံဳးပန္းေလးေတြေပးကမ္းလို႔ လႉဒါန္းတဲ့ေနရာ
ၾကံဳရင္တစ္ေခါက္လိုက္ခဲ့ကြယ္ တို႔ၿမိဳ႕ကိုကြယ္
လွမ္းလာပါ မင္းလွမ္းလာပါ
တို႔ရဲ႕ၿမိဳ႕က ႀကိဳဆိုေနလို႔သာပါ
အေရာက္လာပါ မင္းအေရာက္လာပါ
အျပံဳးပန္းေလးမ်ားျမင္ရင္ ၾကည္ႏူးေစမွာ
စစ္ကိုင္းတိုင္းရဲ႕အေနာက္ဘက္မွာ အလွပဆံုးပါ
ေလယာဥ္ ရထား ကားအစံုကြယ္ ဘာနဲ႔လာမွာလဲ
ေတာင္တန္းႀကီးလည္း ဝိုင္းလို႔ကာ တို႔ကေလးၿမိဳ႕ပါ
လာပါ လည္ပါ လိုက္ခဲ့ပါ
ထမင္းေကြၽးမယ္ဗ်ာ"
သီခ်င္းခပ္တိုးတိုးညည္းလို႔ မွန္တင္ခံုေ႐ွ႕ ေက်ာက္ပ်ဥ္ႀကီးမွာ သနပ္ခါးေတ တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေသြးေနတဲ့ေမာင္
ေမာင္ဟာေလ တစ္ျခားဟာကို လက္ျမန္ေျချမန္လုပ္ေပမယ့္ အိပ္ယာထကေတာ့ အေတာ္ပ်င္း၊ဒီေန႔က ေကာက္ရိတ္ရမယ့္ေန႔မို႔ ေစာေစာထရမွာလို႔ေျပာၿပီး ႏိႈးစက္လည္းမခ်ထားဘူး၊မနက္ေစာေစာေစ်းသြားတဲ့ ဆိုင္ကယ္သံေတၾကားမွ ႏိုးလာရတာ။ေမာင္ဟာ အိပ္ပုတ္။
"ကဲပါ ေမာင္ရယ္... ျမန္ျမန္လုပ္ပါ ၾကာရင္ ေနထြက္ေတာ့မယ္...ေမာင္ေျပာေတာ့ မလင္းခင္ အခင္းထဲေရာက္ေနရတာဆို"
"ေျသာ္ ေမာင္က ေမာင့္အသက္ေလးအတြက္ပါဗ်ာ...ဒီမွာၾကည့္ ေမာင္က လိမ္းထားၿပီးၿပီ...ဒါက ေမာင့္အသက္ေလးစိုင္းေလးအတြက္"
"ေမာင္ေနာ္ ငါကေမာင့္ထက္ႀကီးတာကို...ေခၚျပန္ၿပီလား"
"စူပုတ္မေနနဲ႔ေတာ့ ဒီမွာ လာလိမ္းေတာ့...ေမာင္ ထမင္းသြားထည့္လိုက္မယ္"
"သြားသြား..ျမန္ျမန္လုပ္"
ေမာင္ေသြးထားခဲ့တဲ့ သနပ္ခါးပစ္ပစ္က မ်က္ႏွာေပၚလိမ္းေတာ့ အနံသင္းသင္းေမႊးလို႔။သနပ္ခါးဆိုတာကို ျမင္သာျမင္ဖူးတာ တစ္ခါမွမလိမ္းဖူးဘူး။ေဘးအိမ္က ကေလးလိုပဲ ပါးႏွစ္ဖက္ရယ္ နဖူးရယ္ကို ဝလံုးပံုစံ နဲ႔ ေမးေစ့ကို ေတာ့ အသာသပ္ခ်သလို လုပ္ၿပီး ႏွာေခါင္းေပၚကိုေတာ့ မ်က္ခံုးႏွစ္ခုၾကားကစၿပီး ေအာက္ထိဆြဲခ်ထားလိုက္သည္။ၿပီးၿပီ။
"ေမာင္ေရ...ဆိုင္ကယ္ထုတ္ထားလိုက္မယ္ေနာ္...ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"လာပါၿပီဗ်ာ...ေမ့ေနမွာစိုးလို႔ စဥ္းစားၿပီးယူေနတာပါ"
ထမင္းခ်ိဳင့္သံုးဆင့္ခ်ိဳင့္ႏွင့္ ေကာက္ေကာက္ေကြးေကြးတံဇဥ္တစ္ခုကိုပူးကိုင္ၿပီး ေနာက္တစ္ဖက္က ခေမာက္ႏွစ္ခ်ပ္နဲ႔ ေရဘူးတစ္ဘူး။
"ေနာက္ကပဲ တက္လိုက္ေတာ့ေမာင္...ငါေ႐ွ႕ကေမာင္းလိုက္မယ္"
"မေမာင္းပါနဲ႔ဗ်ာ...ေတာလမ္းေတြက်ရင္ လဲေနပါ့မယ္ ဒါေတကိုင္ၿပီးသာ ေနာက္ကေန ၿငိမ္ၿငိမ္လိုက္ခဲ့ပါ"
မယံုတာလား ဘာလား ညာလားလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ ၾကာရင္ ေတာကိုေရာက္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။
"ရၿပီ...ေမာင္းေတာ့..နည္းနည္းေတာင္လင္းေနၿပီ"
"ေနာက္ ဆယ္မိနစ္ဆို ေရာက္ပါတယ္ဗ်ာ...အလ်င္မလိုပါနဲ႔"
ခ်မ္းလိုက္တာဆိုတာေလ။ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေတာင္ ခ်မ္းပါတယ္ဆို ဆိုင္ကယ္ပါစီးေနရေတာ့ ေလကတိုး။လက္ႏွစ္ဖက္ကို အက်ႌအိပ္ေထာင္ထဲ ထည့္ရေအာင္လည္း လက္က အားေနတာမဟုတ္။ေနာက္ကလိုက္ရတာေတာင္ အဲ့ေလာက္ေအးေနရင္ ေ႐ွ႕ကေမာင္းေနတဲ့ေမာင္ကပိုေအးမွာေပါ့။လက္အိတ္ကလည္း လက္ထိပ္ေတကို ျဖတ္ၿပီးဝတ္ထားတာ။ေမာင္ ဘယ္လိုတုန္း။ေအးလို႔ လက္အိပ္ဝတ္တာက လက္ေခ်ာင္းေနရာေတ ျဖတ္ထားရတယ္လို႔။
ဟူး...
"ေအးေနၿပီလား...ေရာက္ေတာ့မွာ ခနေလး"
"ေအးတယ္ ပါးစပ္ေတေတာင္ရြဲ႔သြားေတာ့မလားမသိဘူး...အမေလး ေအးလိုက္တာ"
ကားလမ္းမႀကီးကို ျဖတ္ၿပီးေတာ့ လယ္ကြင္းေတဆီေရာက္လာၿပီ။ကားလမ္းမႀကီးရဲ႕ ေဘးတစ္ဖက္မွာကရြာ တစ္ဖက္မွာက လယ္ကြင္းေတ။
ဂြတ္
အာ့
ခ်ိဳင့္ခြက္ကိုျဖတ္စီးေတာ့ ဖင္နဲ႔ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ေဆာင့္ခ်လိုက္သလိုပဲ။ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္ လယ္ကြင္းဝါဝါေရႊေရာင္ေတြ။အေ႐ွ႕ကိုဆိုေျခလွမ္း ႏွစ္ဆယ္စာေလာက္ပဲ ျမင္ရတယ္။ေ႐ွ႕ကိုမျမင္ရေတာ့ဘူး။ေနေရာင္လည္းမဟုတ္ေသးဘဲႏွင့္ ပုစြန္ဆီေရာင္လို အေရာင္လိုမ်ိဳးက ေရႊေရာင္ စပါးပင္ေတေပၚမွာျဖာက်လို႔။
"ဝါး...ေမာင္ေရး..လွလိုက္တာ"
"မိႈင္းတိုက္ေနတာေလ...ေနထြက္ခါနီးဆို လွတယ္"
"မိုက္တယ္ မိုက္တယ္"
ထိုအခ်ိန္ တံု႔ခနဲရပ္သြားတဲ့ဆိုင္ကယ္။ေရာက္ၿပီလား။ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ေတ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုန္းကုန္းကြကြေတနဲ႔။လယ္ကြင္းေတ အမ်ားႀကီးမွာ ဟိုနားတစ္ကြက္ ဒီနားတစ္ကြက္ လူစုစု စုစုနဲ႔ ။
"လာ...ဟိုမွာ အပင္ျမင္တယ္္လား..အဲ့တာ ကိုကို ႀကိဳက္တဲ့ ဇီးသီးပင္"
"ေျသာ္...ဇီးသီးေတလည္းရိွတာပဲ"
ဇီးပင္ဆီ အေျပးသြားဖို႔ျပင္ေနသူကို လက္ကဖမ္းဆြဲထားရသည္။ငါးပါးေတေမွာက္ေတာ့မည္ေလ။
"အာ..ဘာလဲေမာင္..ဇီးသီးသြားေကာက္မလို႔ကို"
"ဇီးပင္ကိုပဲ ၾကည့္မေနပါနဲ႔ဦး...ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္ဦး"
ထိုအခါမွ မ်က္လံုးျပဴးႏွင့္ ေျပာလိုက္ေသးတာ။*ေမာင္ဆြဲထားလို႔ ျပဳတ္မက်တာ*တဲ့။ေျမာင္းႀကီးေလ ေျမာင္းႀကီး။လယ္ထဲကို ေရသြင္းဖို႔ တူးထားတဲ့ေျမာင္းက အိမ္ေဘးေတမွာ တူးထားတဲ့ေျမာင္းေတလိုမဟုတ္ဘူး။အရပ္ေလာက္ေတမွ ခပ္က်ယ္က်ယ္တူးရတာ။
"လာခဲ့...ဟိုနားေလးကေန ကူးရတာ အခုက ေျခာက္ေနတာမလို႔ ဆင္းကူးလည္းရတယ္"
ေျမာင္းကို ဟိုဘက္ဒီဘက္ တင္ထားတဲ့ ဝါးလံုးသံုးလံုး။အေပၚကေန ေလ်ွာက္သြားရတာ ေခ်ာ္က်မွာေတာ့ေၾကာက္ရေသးတာ။
"ကဲ..ေရာ့ ဒီမွာလာထိုင္ေစာင့္ေန...ေမာင္နားမွ အပင္ေပၚတက္ၿပီး လႈပ္ေပးမယ္ အခုကို ေလ်ွာက္႐ွာေကာက္မေနနဲ႔ဦး"
ဆာလာအိတ္အျဖဴက ဘယ္ကတည္းက ဆိုင္ကယ္မွာ ညႇပ္ထားသလဲေတာ့မသိ။အပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ျဖန္႔ခင္းၿပီး ထိုင္ခိုင္းေနၿပီ။
"အင္းပါ..အင္းပါ"
"အာ့ဆို သြားရိတ္လိုက္ဦးမယ္"
"ခဏ..ခဏေလး..ငါေလ..ေမာင့္ကိုအားနာလိုက္တာ...ေမာင္က ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ေနရတာကို ငါကထိုင္ၾကည့္ေနရတာ"
"ဟား.ဟား ဘာမ်ားလဲလို႔...ထိုင္ေတာ့"
တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ စပါးရိတ္ရတာ ဒီလိုျပံဳးျပံဳးႀကီးရိတ္ရမယ္လို႔ ယံၿဖိဳးေမာင္တို႔ မထင္ခဲ့ပါေလ။ခုမ်ားေတာ့ မ်က္ႏွာက မိႈရသလို ျပံဳးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ကုန္းကြၿပီး စပါးပင္ေျခရင္းေတ အားႀကီးႏွင့္ ဆြဲဆြဲျဖတ္ရတာေတာင္ သိပ္မေမာသလိုပါပဲေလ။
_________
ဇီးပင္ေအာက္ ထိုင္လိုက္ထလိုက္ လမ္းေလ်ွာက္လိုက္ႏွင့္ ပ်င္းလာၿပီ။ဗိုက္လည္းဆာေနၿပီ။ေမာင္က မနားေသးဘူး။
"ေမာင္ေရ...ထမင္းလာစားေတာ့ေလ...႐ွစ္နာရီထိုးေတာ့မယ္"
"လာၿပီ..လာၿပီ"
ကုန္းကုန္းကြကြႏွင့္ အပင္ေတဆြဲဆြဲရိတ္ေနတဲ့ေမာင္က တံဇဥ္ကိုလည္း အဲ့နားမွာတင္ ထားခဲ့ၿပီး ကန္သင္းေပၚတက္လာသည္။သနပ္ခါးေတထူထူလိမ္းထားေသာ္လည္း နဖူးစပ္ေတမွာ ေခြၽးေတစီးက်လို႔ ပ်က္ခ်င္ေနၿပီ။
"ေမာေနၿပီလား...ခဏနားလိုက္ဦး"
"ကိုကို"
နားပါဆိုတာ လူကိုၾကည့္ေနတာ။တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနသလို။
"လွတယ္"
"ဟမ္"
"က်ေနာ့္ရဲ႕ ကိုကိုက သနပ္ခါးနဲ႔ လွတယ္လို႔"
ရႊတ္ ရႊတ္
ေျပာရင္းႏွင့္ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ နမ္းလိုက္ပါေသာ ေမာင္။ေဘးဘီကို အလန္႔တၾကားၾကည့္မိေတာ့ ေမာင္ရယ္တယ္။
"ဘာရယ္ေနတာလဲ..လူေတျမင္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"က်ေနာ္တို႔ေရာက္ေနတာ ေတာေနာ္ ေတာ...ရြာထဲမွာမဟုတ္ဘူး..လူဆိုလို႔ ဟိုးက စပါးရိတ္ေနၾကတဲ့သူေတနဲ႔ ကိုကိုရယ္ က်ေနာ္ရယ္ပဲရိွတာ...သူတို႔ကလည္း သူတို႔အလုပ္နဲ႔သူတို႔..က်ေနာ္တို႔ ဒီ့ထက္မက ဘာလုပ္လုပ္ သူတို႔ဂ႐ုမစိုက္ဘူးစိတ္ခ်"
"ေမာင့္.....ေတာ္ၿပီ.ေတာ္ၿပီ..ထမင္းစားရေအာင္"
ဆက္ေျပာေနပါေသးတယ္။*မဟုတ္တာေျပာေနတာက်လို႔*တဲ့။သူေျပာခ်င္တာ မသိတာက်လို႔။
ထမင္းက တစ္ေယာက္ကို ခ်ိဳင့္တစ္ဆင့္ ဟင္းကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူ လက္ဖက္သုပ္နဲ႔။ဆိုေတာ့ ထမင္းေအးေခါက္ေခါက္နဲ႔ လက္ဖက္သုပ္။စားလို႔ေကာင္းတယ္။
"ေမာင္ လႈပ္ေပးမယ္ဆို"
"ဗ်ာ..ဘာ..ဘာရယ္"
ဘာလႈပ္ေပးရမွာလဲ။
အေပၚကို လက္ညိဳးထိုးျပလာတဲ့ ကိုကို။မ်က္ႏွာမွာ သနပ္ခါး ဝလံုးေတြနဲ႔။စိတိရိွလက္ရိွလုပ္ပစ္လိုက္ရင္ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတျဖစ္ေနဦးမယ္။
"ဇီးပင္ေလးေတာ့ ထည့္ေျပာေပါ့ ကိုကိုရယ္"
ေျပာရင္းဆိုရင္း နဲ႔ အပင္ခြၾကားသာ တက္လိုက္ေတာ့သည္။လႈပ္ေပးလို႔ရမယ့္ ကိုင္းဘက္ကိုကူးၿပီး လႈပ္ခ်ေပးလိုက္ေတာ့ တေျဖာက္ေျဖာက္နဲ႔။ေအာက္ကလူကေတာ့ ေျပးေကာက္ေနၿပီ။ဒါမ်ိဳးေတႀကိဳသိလို႔ ဆားရယ္ စပ္သီးရယ္ စပါယ္႐ွယ္ေထာင္းထားတဲ့ဟာကို မေမ့မေလ်ာ့ယူခဲ့ရေသးသည္။အသက္ကေလး စားဖို႔။
ဇီးသီးသာ အာရံုရိွေနၿပီး လိုက္႐ွာေကာက္ေနတဲ့သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္လည္းလယ္ထဲျပန္ဆင္းၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔ စတင္ရသည္။တံဇဥ္ကိုေကာက္ကိုင္လိုက္စဥ္
"အား..အေမ့...ေမာင္ေရ.. ေမ်ွာ့ ေမ်ွာ့သားေပါက္ေလး...ေမာင္ေရ...လာပါဦး"
ျပာျပာသလဲေအာ္ေခၚေနတာေၾကာင့္ အျမန္ေျပးရသည္။ေမ်ွာ့ တဲ့။ဒီအခ်ိန္က ေရလည္းမရိွပါဘူး ေမ်ွာ့ထြက္ရေအာင္။
"ဘယ္မွာလည္း ျပ...ျပ..ဘယ္မွာလည္း".
"မင္းဖေအက ဒီမွာ"
သူျပတဲ့ေနရာက ပုဆိုးကို ဒူးအေပၚထိလွန္ထားၿပီး ျပေနတာ။ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေျခသလံုေပၚမွာ သြားေနတဲ့ က်ြတ္။လက္ႏွင့္ အေတာ္ဆြဲခြာရတာ တြယ္ၿပီိဆိုရင္။တြယ္ထားတဲ့ေနရာက ေသြးနည္းနည္း ထြက္ေနၿပီ။
"အဲ့ဒါ ေမ်ွာ့မဟုတ္ဘူး ကိုကိုရဲ႕..ကြၽတ္.လူေသြးစုပ္တဲ့ကြၽတ္"
"ယားလာလို႔ ၾကည့္လိုက္တာ... မသိရင္ အေပၚဆက္တက္ဦးမယ္ထင္တယ္ေနာ္"
"ေနာက္ေန႔ ေဘာင္းဘီ႐ွည္ပဲ ဝတ္..ၾကားလား"
"အင္းပါ"
ေျခသလံုးေပၚမွာတင္မသိဘဲေနရင္ ေပါင္ထိ ဆက္တက္ေလာက္တယ္။ေပါင္ထိတက္ၿပီးရင္ အိုး..ခိုင္...ေမာ့
ဒီလိုနဲ႔ပဲ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ ေၾကာ့ေၾကာ့ေလးေနလာရတဲ့ အေမာင္ စိုင္းသုတ တို႔ ေယာက္က်ားေနာက္လိုက္လာရာမွ ပထမဆံုး ေတာထဲေရာက္ၿပီး က်ြတ္တြယ္ခံခဲ့ရေလသည္။
14.10.21
ဖတ္ၾကမလားဗ်ာ။
>>>>>>>>>>>>>>
Advertisement
- In Serial37 Chapters
The Many Deaths of Kara Lowe
112 years ago, the Bubble Burst. 103 years ago, the Great War ended. 76 years ago, the War of Two Worlds ended. It is now 2021 and Homo Sapiens, Homo Subcinctus, Homo Variari, and Sapient Beasts have been living together in a hard-won harmony for 75 years. Or so they say. Atypical high-school student Kara Lowe has some serious doubts about that. After she is killed and brought back to life by her accidental murderers, she is forced to abandon everything she thought she knew about the world, and herself. While plagued by a mysterious Order that believes she should not exist, Kara must prove her right to life by destroying an age-old enemy with an unfortunate connection to her. There won't be a ton of gore or traumatising content, that's not the focus, but the tags are there to be safe. The main character uses colourful language when she's angry. The main character might seem to be talking to you at times. She is not. Things will make sense eventually. A quick note about religion: this novel takes place in an Alternate History setting. No existing religion from our world exists in this one. Any similarities are coincidential.
8 276 - In Serial467 Chapters
The Strongest Skill: Getting rich while becoming stronger
[Congratulations!! you have levelled up] [Skill Replication has levelled up] [Skill Replication allows you to replicate any one of the abilities of the opponent] [Please choose the ability you want to replicate] [1. Passive Regeneration] [2. Stone Skin] At his death's door, Muto Kenshin, a low leveled Hunter with a crappy skill who was struggling for a living discovered a blue window floating over his head. Realizing that his life has now become a game, he takes full advantage of it to become stronger and earn money. Read how he rises from being a poor waste to a truly rich and strong Hunter, all while wooing countless girls with his charms.
8 1408 - In Serial11 Chapters
Tales of Ordinary, Completely Unremarkable Contractors
"Where life had no value, death, sometimes, had its price. That is why the mercenaries appeared." - Artur Xerxes, in A Century of Disappointment: Memoirs of a Travelling Dwarf It's never too difficult to land contracts for a set very specialised skills in a continent teeming with werewolves, vampires, giant leopards, undead and, god forbid, elves. The difficulty comes when these contractors find themselves suffocated in the dense atmosphere of this world's rigid - and mostly unfair - rules; death, suffering and misfortune await those unwilling to sacrifice to bend these in their favour. In this non-linear plot, you will observe a scarred and deformed farm girl cashing her first bounty posters, a seemingly ordinary barmaid at a tavern in the bustling centre of a sprawling, corrupt city and an enigmatic leader of a firm specialising in dealings any other would consider suicidal. Watch them all take everything to the next level at every available opportunity, and then feel dread at the thought that this still might not be enough to halt the physical embodiment of doom about to do what it does best Please, feel free to review and comment! Any sort of feedback can help me become a better writer and write more engaging stories for you. I used to update once every 3-5 days, but this rewrite is taking much too long...I do hope it will be worth it.
8 173 - In Serial15 Chapters
James Bland: Madskull
James Bond, 007, is dead. Killed by the sniper who has tormented him throughout his career, the brave man's murder has her majesty's secret service in a frenzy trying to figure out what to do. Meet James Bland, agent 008, is now in line to replace him, but he's more than a bit odd. He's an amnesiac with a passion for the mundane, who spends his mornings ironing and who finds great happiness in watching paint dry. With his entire world about to be thrown in to utter chaos, can James Bland take on the burden of stopping the shadowy organization who killed his superior, the charismatic James Bond? Note: Some names were made on fantasynamegenerator.com, so go check that site out! This is a fanfic I wrote a few years ago, back in 2017.
8 155 - In Serial26 Chapters
Sword of Demon Cless
This is a story of the half-demon half-human in a world where in all are filled with adventurers. He has only one goal in life. That is to become the world re-known swordsman. Will his existence be accepted or be ignored. This is the sword of demon cless.
8 190 - In Serial6 Chapters
Zombie Country (Zombie Apocalypse #2) PREVIEW ONLY
Twenty year old college student Madison resides at a school that has been converted into a temporary fortress in an attempt to outlast the zombie apocalypse. As the remaining survivors battle not only hordes of the undead but other survivors as well, things quickly begin to unravel. Supply shortages, fears, and unruly soldiers threaten to tear the survivors apart from the inside, but things are held together by Specialist Aaron Monroe.When tragedy strikes their safe haven, Madison and a small group of survivors are forced out onto the streets of New York with few supplies, little hope, and numerous enemies all around them. Their plan to survive the zombie apocalypse is a dangerous one that leaves members of the group in doubt, but with no other options available to them, the group fights to secure a brighter future for themselves, battling zombies and facing other dangers along the way. Recommend for 16+
8 195
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
