《မောင့်ကိုချစ်ဖို့ မွေးဖွားလာပါသည်။》🌈၄🌈
Advertisement
သူဇာဝေနှင့် ဘရဏီဇော်တို့နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ဆုံရန် အကြောင်းဖန်လာသည်။ တွေ့ဆုံမှုအစသည် သူဇာဝေထံ ဘရဏီဇော်ဖုန်းဆက်ခေါ်ခြင်းမှစ၏။
" မသူဇာဝေရောက်တာ ကြာပြီးလား၊ နည်းနည်း နောက်ကျသွားတယ်၊ အားနာလိုက်တာ "
" ရပါတယ် "
သူဇာဝေအအေးဆိုင်၌ ထိုင်နေသည်မှာ စရောက်ချိန်မှဆိုလျှင် ၁ နာရီခွဲကျော်ပြီး ဖြစ်သည်။ စခေါ် သော ဘရဏီဇော်သည် နောက်ကျမှရောက်လာသည်။
" ရှင်းရှင်းပဲပြောပါမယ် မသူဇာဝေ၊ ရဝိန်နဲ့ အ ဆက်ပြတ်လိုက်ပါ "
" အဆက်ပြတ်ရမယ် ဟုတ်လား၊ ဘာလို့လဲ... မင်းနဲ့ရော ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ ဒီစကားက မင်းလာပြောစရာလည်းမလိုဘူး ထင်တယ် "
" ဆိုင်တာပေါ့။ သူငယ်ချင်းအဆင့်ကနေ ချစ်သူရည်းစားဆိုတဲ့အဆင့်ကို မကြာခင်တတ်တော့မှာလေ၊ အဆုံးမှာလည်း ရဝိန်ရဲ့သတိုးသမီးနာမည်က ဘရဏီဇော်ပဲဖြစ်လာမှာ "
ရှေ့တစ်မျိုး၊ နောက်တစ်မျိုးဖြင့် မျက်နှာနှစ်ခွ ပိုင်ရှင်မြွေဟောက်မ ကဲ့သို့သော ဘရဏီဇော်အပြောကြောင့် သူဇာဝေလက်သီးတင်းတင်း
ဆုပ်ထားလိုက်ရသည်။
၂ နှစ်ကြာပြီးသောအခါ...
" ရဝိန် မင်းဒီနှစ်အအောင်ဖြေတော့ "
" ဟုတ် "
" ပြောလိုက်ရင် ဟုတ် ဟုတ်နဲ့ ၂ နှစ်ရှိပြီးနေပြီး။
အခုထိမအောင်သေးဘူး "
" ဆယ်တန်းက နတ််ကြီးတယ်၊ တချို့ဆို "
" တိတ်လိုက်တော့ ရဝိန်၊ စာစစ်ဖို့ ဆရာသီးသန့် တစ်ယောက်ထပ်ခေါ် ထားပေးတယ်၊ ဒီနှစ်တော့
အောင်အောင်ဖြေ "
"မောင်လေး ဒီမှာထိုင်လို့ရမလား၊ အခြားခုံတွေ လူပြည့်နေပြီး၊ အစ်မစာတမ်းအမှီထပ်ဖို့ ရှိလို့ပါ "
" ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ၊ ရပါတယ် ထိုင်ပါ "
ကိဝီအိတ်တင်ထားသော ဘေးခုံ၌ အသားဖြူဖြူချောချောနှင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထိုင်ခွင့် တောင်းလာသည်။ ထိုမိန်ကလေးသည် ဆံပင်ခါး အောက် မရောက်တရောက်လေးနှင့် မဟာဆန်ဆန်လှပေသည်။ ကိဝီလည်း အကြည်တို့ကို ရပ်လိုက်ပြီး စာဆက်လုပ်နေလိုက်သည့်မှာ အချိန်ဘယ်လောက်ရှိသွားသည်ကိုပင် သတိမရအောင် အာရုံဝင်သွားရ၏။
" မောင်လေးက ဘယ်မေဂျာကလဲ "
" မြန်မာစာဒုတိယနှစ်ပါ အစ်မ "
" တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ အစ်မလည်း မြန်မာစာပဲ၊ မောင်လေးစာကြည်တိုက်ကို မကြာခဏလာဖြစ် လား၊ အမတို့သူငယ်ချင်းလုပ်ရအောင်လေ၊
ခုံ့အတွက်လည်း အဆင်ပြေတာပေါ့ "
" ဟုတ်ကဲ့၊ ကျွန်တော်နာမည် ကိဝီ၊ အစ်မရော "
" သူဇာဝေ၊ အာ... မေ့တော့မလို့၊ အစ်မစာတမ်းအမှီအပ်ရအုန်းမယ်၊ နောက်မှ ပြန်တွေ့မယ် မောင်လေး၊ သွားပြီး "
ကိဝိီ အခုဆို တက္ကသိုလ်ဒုတိယနှစ် second
semester ရောက်နေပြီးဖြစ်သည်။ ဦးလေးမျိုးမင်း၏ပညာရေးထောက်ပံ့မှုကို ယူထားဆဲပေမယ့်လည်း အလုပ်များလည်းဆက်လုပ်ဖြစ်သည်။ အိမ်နောက်၌လည်း အသီးရွက်အစား နှင်းဆီပန်းများ၊ သစ္စာပန်းနီနီများကို အစားထိုးစိုက်ထားဖြစ် သည်။ ညနေဘက်ဆို ပန်းသည်တို့ ဖောက်သည်လာယူကြ၍ မနက်စျေးသို့ သွားရောင်းစရာမလိုတော့။ မနက်ဖြန်ဆိုလျှင် အလုပ်တစ်ခုထပ်ပိုပြီး ဖြစ်သည်။ ဦးလေးဦးမျိုးမင်းသည် သူ၏သား မင်းရဝိန်ကို စာကူစစ်ပေးရန်ပြောလာ၍ ကိဝီနိုင်သောအားဖြင့်ကူရန် အခွင့်ရေးပြန်ရလာပေ၏။
" လက်ထဲစာအိတ်က ဘယ်သူဟာလဲ "
စိုးသက်နောင်သည် သက်ပိုင်အားမေးလိုက်သည်။
" မသိဘူး။ ဒီစာအုပ်ထဲက ထွက်လာတာ "
" ပေး ငါကို "
သက်ပိုင်ကမ်းပေးလာသော စာအိတ်အပြာနု ရောင်ကို စိုးသက်နောင်သိမ်းလိုက်သည်။ တစ် နေ့ပြီးတစ်နေ့ ချစ်စရာပိုကောင်းလာသော
သက်ပိုင်အား စိတ်မချခြင်းများစွာဖြင့် စိုးသက်နောင်သောကဝေရသည်။ သက်ပိုင်သည်
စိုးသက်နောင်အဖေ၏သူငယ်ချင်းသား
ဖြစ်သည်။ အမေတစ်ခု၊ သားတစ်ခုဘဝဖြစ်၍ သားဖြစ်သူကို အချိန်ပြည့်မပေးနိုင်။ တစ်ယောက်တည်းလည်း မထားခဲ့ချင်၍ သူငယ်ချင်းအသိဖြစ်သော စိုးသက်နောင်တို့အိမ်မှာ လာအပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ စိုးသက်နောင်အဖေဖြစ်သူသည်လည်း အလုပ်သာဦးစားပေးလုပ်ကိုင်၍ သက်ပိုင်သည် စိုးသက်နောင်နှင့်သာ
အတူသွား၊ အတူလာ၊ အတူစား၊ အတူအိပ်ပင်ဖြစ်လာသည်။ အခုဆို သက်ပိုင်သည် စိုးသက်နောင်တို့အိမ်ရောက်သည်မှာ ၅ နှစ်နီးပါးရှိပြီး။ ငွေကိုသာပုံမှန်ပို့ပေးတတ်သော သက်ပိုင်အမေ
နှင့် အလုပ်ကိုဘဝမှတ်ထားသော စိုးသက်နောင်အဖေတို့သည် အတိတ်ဇာတ်လမ်းရှိပုံရသည်။ ဘာလို့ဖြစ်ဖြစ်ပါလေ။ သက်ပိုင်ကို လာအပ်ခဲ့သော အန်တီနှင့် အဖေဖြစ်သူကို စိုးသက်နောင်ကျေးဇူးတင်မိသည်။
စိုးသက်နောင် အတွေးတချို့နှင့်အတူ ကုတင်ထက်ကိုကြည်လိုက်လျှင် ဝက်ကလေးသည် အိပ်ပျော်သွားပြီးဖြစ်သည်။ စိုးသက်နောင်
စာရင်းတွက်ခြင်းလည်းပြီးပြီးဖြစ်၍ လက်တော့(ပ်)ကိုပိတ်လိုက်ပြီး အိပ်စက်ရန်အတွက် သက်ပိုင်ဘေးဝင်လှဲ့လိုက်သည်။ လက်တို့သည်လည်း ပုံမှန်လုပ်နေကြအတိုင်း စောင်ထုပ်လေးကို ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။
" သိပ်ချစ်ဖို့ ကောင်းမပြနဲ့ ဝက်ကလေး၊ အိမ်
မက်လှပါစေ "
➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡
" ရဝိန် စာစစ်မယ် ဆရာ ညနေ့ ၄ နာရီရောက်မယ်၊ အိမ်မှာအသင့်ရှိပါစေ၊ မဟုတ်ရင် မုန့်ဖိုးဖြတ်မယ် "
" အင်း "
ကိဝီ မှန်ကိုကြည်ပြီးပြီးသော်လည်း ထပ်ကြည်ဖြစ်သည်။ စာစစ်ပေးရန်သွားရမည်ဖြစ်၍ လူကြီးဆန်ဆန်လေး ဝတ်သင့်တယ်မလား။ ဦးလေး၏သားသည် ကိဝီနှင့် ရွယ်တူလောက်ပင်ဖြစ်၍ ပိုရင့်ကျက်သည်ပုံစံဖြစ်အောင် အဝါနုဖောက်အကွက်ရှပ်အင်္ကျီနှင့် ပုဆိုးတို့ကို တွဲဝတ်လိုက်သည် ။
" အွန်း...ဒီလောက်ဆို ငါလေးတော်တော်ကို ရင့်ကျက်သွားပြီး "
Advertisement
ကိဝီ မှန်ကိုနောက်တစ်ခါ ပြန်ကြည်လိုက်ပြီး ခေါင်းဖြီးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကိဝီသွားရမည်
အိမ်လိပ်စာကိုမှတ်လိုက်ပြီး ကျောပိုးအိတ်လေးယူ၍ အိပ်ခန်းအတွင်းမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
" ဘယ်သွားမို့လဲ ကိဝီ "
" စာသွားသင်မို့ ဒေါ်လေး "
" သိပ်မမှောင်စေနဲ့။ ကောင်းကောင်းလည်း သွား အုန်း "
" ဟုတ်ကဲ့ "
လှေကားဘေးနား၌ ရပ်ထားသော စက်ဘီးလေး ကိုယူ၍ လိပ်စာအတိုင်းထွက်လာလိုက်သည်။
လေလေးတဖြူးဖြူးနှင့် အတွဲများထံငေး၍ မုန့်စားနေကြပြီး သူငယ်ချင်း ၄ ယောက်တို့သည်စုဝေး၍ ထိုင်နေကြသည်။
" စိုးနောင်ဘာယူမယ့်လို့ စဥ်းစားထားလဲ "
" ဘာမှ မယူဘူး "
" စိုးနောင် မဖြေဘူးလား "
" မသိဘူး။ အဝေးသင်ပဲတတ်ဖြစ်မယ် ထင်တယ် "
" ဘာလို့လဲ၊ ငါ့က ဒီနှစ်ကျောင်းအတူတူ တတ်ရပြီးဆိုလို ပျော်ယုံရှိသေး။ ပြန်ပေး ... ငါမုန့်တွေ၊ မကျွေးတော့ဘူး"
ကလေးဆန်သော သက်ပိုင်အပြောကြောင့် အားလုံးပြုံးမိကြသည်။ သူကိုပြုံးနေမှန်းမသိစွာ သက်ပိုင်သည်လည်း မုန့်လေးစားလျက် လိုက်ပြုံးနေသည်။ မင်းရဝိန်၊ စိုးသက်နောင်နှင့်
ဘရဏီဇော်တို့သည် ငယ်သူငယ်ချင်းများဖြစ်သော်လည်း သက်ပိုင်နှင့်မူ စိုးသက်နောင်မှ
အစပြု၍ ပေါင်းမိသွားခြင်းဖြစ်သည်။
မင်းရဝိန်နှင့် စိုးသက်နောင်တို့၏အရပ်အမြင့်သည် ၆ ပေ လောက်နီးနီးရှိကြသည်။ ထို့ကြောင့် သက်ပိုင်၏ ၅ပေ ၅ လက်မအရပ်သည် ရဝိန်တို့
နှင့်ရော၍ ပိုပိုပုသွားရသည်။ ဘရဏီဇော်ကလည်း ၅ ပေ ၄ လက်မအရပ်ကို ဒေါက်ခုထားတော့ အဖွဲ့ထဲ၌ သက်ပိုင်သည်သာ လုံးလုံးသေးသေးဖြစ်နေသည်။ စိုးသက်နောင်၏အလိုလိုက်ဝယ်ကျွေးမှုကလည်း သက်ပိုင်၏ပါးများကို လုံးလုံးလေးဖြစ်စေသော အကြောင်းရင်းတစ်ခုလည်းဖြစ်လေသည်။
" ရဝိန် မင်းရော ပြန်ဖြေမှာမလား။ ဒီနှစ်တော့ အောင်အောင်ဖြေလိုက်တော့၊ ဘရဏီ နင်ရော ဘာတတ်ဖို့ စဥ်စားထားလဲ "
" မသိသေးဘူး၊ အမှတ်မှီရာပဲပေါ့။ ဘာနဲ့ဘွဲရ ဘွဲ့ရပါစေ၊ ငါအတွက်အရေးမကြီးဘူးလေ "
" ဟေ့ရဝိန်... ၃ နာရီခွဲကျော်ပြီး။ စာစစ်သူ လာတော့မယ်လေ "
"ဟုတ်သား၊ ငါ့ပြန်တော့မယ်၊ ကျေးဇူး သက်ပိုင် "
သက်ပိုင်ခေါင်းလုံးလေးကို ထိလိုက်မိပြီးခါမှ စိုးသက်နောင်ဘက် လှည့်ကြည်လိုက်လျှင် ပြုံးနေသော သက်ပိုင်အားကြည်နေသည့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
" မပြုံးနဲ့ "
အမြဲပြုံးနေသော သက်ပိုင်ကို စိုးသက်နောင်မှ
မပြုံးရန်ပြောလိုက်သည်။
" ငါ့လည်း ပြန်ပြီး "
" ဘရဏီ see you "
" see you "
" ဘာကြည်တာလဲ စိုးနောင်၊ ငါတို့လည်းပြန်မယ်လေ "
Advertisement
- In Serial25 Chapters
Level 99 Villainous Daughter
I was reborn as the villainous daughter, Yumiela Dolknes, in the world of an otome RPG game. Yumiela only had a small role in the original story, but after defeating the Demon King, she will appear as the Hidden Boss with a bonus specs to solo fight the Hero party. Having a gamer-spirit, I’ve been raising my level since I was a child. By the time I enter the academy where the game stage is, I was level 99. I wanted the heroine and the capture targets to defeat the Demon King, but they just flirted around and didn’t raise their level. Moreover, they treat me as if I’m the Demon King just because I have dark hair and use dark magic. It’s a story where I aim for peaceful days.
8 335 - In Serial25 Chapters
The Line That Separates Them.
My name is Kobayashi Miya, a freshman at 'Haru High School'. I am what people refer to as an untouchable existence. A girl that is just for them to admire and judge as they see fit. A mannequin that can be manipulated by their overbearing expectations and desires. Even those around me see me as someone of exalted status, someone superior to them, someone they should look up to and admire for what they think I am... A perfect woman who excels in everything. However, all of them are completely wrong, I am just a normal girl... Scared, timid, naive, and above all else, hopelessly in love... My name is Kawashima Takumi, a freshman at 'Haru High School'. I am just an above-average student you could find anywhere. A run-of-the-mill high-schooler who gets enough marks and plays sports for enjoyment. My existence is that of a person whom one could easily live without feeling a sense of loss, but wouldn't mind having around to give their lives that extra something. Or, is that just how I want people to perceive me as I peacefully wash away my quiet high-school days? Nobody would care enough to find out if not for her entering my life.
8 185 - In Serial23 Chapters
Proclivity ❀ narry
proclivity pro•cliv•i•ty prō'klivǝtē noun; a tendency to choose or do something regularly; an inclination or predisposition toward a particular thing.Niall has OCD. Whilst Harry thinks it's an act.❀ All Rights Reserved
8 137 - In Serial65 Chapters
Deja Vu: The Healer
I marked her and I didn't even know her name.--Going to her best friend's wedding in a forest lodge, Caroline can't help but feel like she's been there before. Beta William is angry that the Alpha is allowing the wedding to continue with the nasty werecreature disease that is filling up his dungeon. Their lives are about to get entwined together. Will she remember her childhood? Will she realize she has the power to heal the werewolves? Will she realize she's actually talking with that handsome Beta in her mind and not just crazy? Complete: word count 130,000#1 in Werewolf 9/22---Mate.We stared at each other and I felt like a bubble built up around us. The world didn't matter, it was like we were in a completely bleached room. His eyes bore into mine, unblinking and breathtaking.My hand moved on its own and I touched his chest, my fingers skimming over where his heart pounded in time with mine. HeartThen my fingers glided to his neck.Wordand then to his temple Thoughtand finally, down his chin through the spikes of his facial hair. All the while, our eyes connected. His cobalt color started shifting and gold pierced through. My breath left me in an audible long sound, clearing my lungs. It was at that that my head tilted slightly, and I bent my chin to my shoulder, my hand again doing what it wanted and pulling the collar away from my neck.Suddenly pain was at my shoulder and teeth were being bit into me!
8 373 - In Serial22 Chapters
Ricci Likes Her | Ricci Rivero [Book 2] √
•COMPLETED•"what's the use of asking you to draw me an artwork when you're already an art yourself" Don't forget to Vote & Comment, i really appreciate it if you do 💕A Ricci Rivero Fanfiction
8 65 - In Serial55 Chapters
Kitten
He's the guy moms warn their daughters about. Bold, outspoken, and self-confident, Brian O'Brien returns to his hometown only to discover some things changed in his absence.Brian has a new neighbor - a shy, smart girl Leah, who hates his guts since the moment she sees him from her bedroom window. Maybe the nickname he gives her is to blame. Brian calls Leah Kitten and does everything in his power to make her show the claws she seems to be missing.Brian's not one to give up easily. Intrigued by the girl who's unlike anyone he's ever met, he tries to discover who she really is. What does she like? What's she like? How many layers are there to the good girl with a perfect boyfriend and a strict mother?Small towns make it hard to avoid a person. Soon, Brian and Leah start to spend more time together, and a series of events set something much bigger in motion - something that will forever change them both.Brian loves the wind in his hair and the rumble of his bike's engine. Leah's sheltered in her little world. What will happen if he shows her there's more to life than what she's seen? What if she realizes how much she's been missing?
8 177
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
