《Let Me Start Again [Completed]》LMSA 11
Advertisement
'Yayy ဒီနေ့တော့ သင်္ကြန်လည်လို့ရပြီကွ ' လက်သီးလက်မောင်းတန်းကာအော်လိုက်သူက ဂနိုင်။ ယခု အကျနေ့မလို့ ဂနိုင် မင်းခန့် သက်နွယ် ခက်တို့လေးယောက် ခက်ရဲ့အိမ်မှာလူစုကာ လျှောက်လည်ရန်တိုင်ပင်နေကြသည်။ မနေ့ကတော့ အကြိုနေ့လည်းဖြစ်၊ လူကလည်းသိပ်ပြီးစည်အုံးမှာမဟုတ်လို့ မလည်ဖြစ်ကြ။ ဒီနေ့တော့ လည်ကြမည်။ ခက်ရဲ့မိဘတွေကိုယ်တိုင်ကလည်း မင်းခန့်တို့နဲ့ဆို စိတ်ချပြီးသားမလို့ ဘာမှတော့မပြော။ ခက်ကိုသာအရမ်းမကဲဖို့မှာလေသည်။ ဟုတ်ပါတယ် ခက်က သူစိမ်းတွေနဲ့သာ အနေအေးပြီးစကားနည်းတာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဆို စိတ်ဆိုး စိတ်ကောက်ကလည်းလွယ်၊ ချွဲလည်းချွဲ၊ စကားလဲမဆိုစလောက်ကလေးများလေသည်။ တကယ်မဆိုစလောက်လေး။ သေးသေးပုစိနောက်တောက်လေး စကားများတတ်သူလေးပေါ့။ 2012က သင်္ကြန်ငါးရက်ဆိုတော့ ဂနိုင်တို့ မင်းခန့်တို့အကြိုက်ပေါ့။ အကြိုနေ့တစ်ရက်မလည်ဖြစ်တော့ ၄ရက်ကျန်သေးတာပေါ့လေ။ ခက်ကတော့ သူတို့ကိုလိုက်ထိန်းရမည်ကိုတွေးကာ ရင်လေးနေမိသည်။ ခက်ရဲ့မေမေကတော့ အကြိုနေ့ညနေကတည်းက တရားစခန်း၀င်သွားပြီ။ ခက်တို့ ၄ယောက်ကတော့ ကျန်တဲ့ ၄ရက်လုံး လည်ကြမယ်ပေါ့။ ခက်ဖေဖေကကားနဲ့လည်ပေးမယ်ပြောတာကို မင်းခန့်တို့က မလွတ်လပ်လို့ဆိုပြီး ကိုယ့်ဆိုင်ကယ်နဲ့ကို အနောက်ဘက်ကျုံးကိုတိုးမယ်တဲ့။ သို့နှင့် လေးယောက်သား ဆိုင်ကယ်နှစ်စီးနဲ့ အနောက်ဘက်ကျုံးကိုထွက်လာကြလေသည်။ တကယ်တော့ စိတ်ကူးရတာသာလွယ်တာ လက်တွေ့ကခက်တယ်။ အနောက်ကျုံးကိုဆိုင်ကယ်နဲ့တိုးမယ်ဆိုတဲ့မင်းခန့်တို့ တကယ်တမ်း
တိုးကြည့်တော့ ထင်သလောက်မလွယ်။ မန္တလေးသင်္ကြန်ကတော့ အကြိုနေ့တောင် လူကကြပ်နေတာ အကျနေ့ဆိုတော့ပိုဆိုး။ အတက်နေ့ကတော့ လူအကြပ်ဆုံး။ သူတို့အိမ်ကစထွက်တဲ့အချိန်ကလည်း မနက်၉နာရီဆိုတော့ တိုးမပေါက်တာမဆန်း။ မနက် ၆နာရီလောက်ကတည်းကတိုးထားမှ ရှေ့ကနေရာရမည်လေ။ လူတွေကလည်း ဒီလိုအချိန်ဆို သိပ်သိပ်ပြီး ၀ီရိယရှိကြတာပဲ။
သို့နှင့် ခက်တို့မှာ အနောက်ကျုံးတိုးမယ်ဆိုတဲ့
အတွေးကိုဖျက်လိုက်ကာ ဆိုင်ကယ်အပ်လိုက်ကြပြီးတောင်ဘက်ကျုံးဆီ ခြေလျင်ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ တောင်ကျုံးဘက်မှာလည်း Alpine မဏ္ဍပ်တို့ မြို့တော်၀န်မဏ္ဍပ်တို့ရှိသေးတယ်လေ MPTမဏ္ဍပ်ရောအပါအ၀င်ပေါ့။ မဏ္ဍပ်အောက်လည်းရောက်ရော မင်းခန့်တို့ကိုထိန်းရမှာတွေးကြောက်နေတဲ့ခက်တစ်ယောက် DJသံကြားတာနဲ့ ကွေးနေအောင်ကပါလေရော။ ဘီယာသောက်ထားတာက မင်းခန့်ရယ် ဂနိုင်ရယ် မိန်းကလေးဖြစ်တဲ့သက်နွယ်ကပါအဆစ်ပါသေးတယ်။ တကယ်တမ်း က ဖြစ်တော့ ဘီယာမသောက် အရက်မသောက်တတ်တဲ့ ခက်တစ်ယောက်သာ။ သက်နွယ်ကတော့ ခက်ကိုသာလိုက်ဆွဲနေရတယ်။
'ခက် နင်ကလည်း မူးတာကငါတို့လေဟာ။ နင်ကဘာလို့ ဘာမှမသောက်ပဲနဲ့ ကနေရတာလဲ။ ဟဲ့ ဟဲ့ပြောရင်းဆိုရင်း လူအုပ်ထဲတိုးသွားပြန်ပြီ မင်းခန့် အနိုင် လိုက်ဆွဲကြလေ' သက်နွယ်လှမ်းအော်တော့ မင်းခန့်ရော ဂနိုင်ပါ ခက်ကိုလိုက်ဆွဲရတယ်လေ။
မင်းခန့်ဆို သောက်ထားတဲ့ ဘီယာလေးတွေတောင်ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်။ DJဖွင့်ထားတာကြောင့် ခက်တစ်ယောက် ခေါင်းလေးလှုပ်လိုက် ခါးလေးယိမ်းလိုက်နဲ့ ကနေတာလေးက အူယားစရာအတိ။ အသားဖြူတဲ့သူမလို့ နေရှိန်ကြောင့်ရော ရေပက်ခံထားရတဲ့ဒဏ်တွေပါပေါင်းကာ ပါးလေးတွေက နီရဲနေလေသည်။ မင်းခန့်တစ်ယောက်ကတော့ စိတ်တွေအညစ်ကြီးညစ်နေတယ်။
'ခက်ရာ မလိုက်ချင်ဘူးပြောတာလဲမင်းပဲ အခုတော့ DJသံကြားတာနဲ့ ထိန်းမရတော့အောင် ကနေတာလဲမင်းပဲ။ ဘီယာသောက်ထားတဲ့ငါတို့က မူးပြီးမကရဘူး။ မင်းကိုပဲလိုက်ထိန်းနေရတယ်။ တကယ်ပါပဲ
ဒီကောင်ကတော့' မင်းခန့်ပြောနေတုန်း ခက်က
ကနေရင်းနဲ့ လူအုပ်ကြားထဲရောက်သွားပြန်တာမို့ ပြန်ဆွဲထုတ်နေရသည်။ မင်းခန့် ဂနိုင် သက်နွယ် သုံးယောက်ပေါင်းတာတောင် ခက်တစ်ယောက်ထဲကိုထိန်းမနိုင်ကြ။ သက်နွယ်ကတော့
'ခက်က မမူးပဲနဲ့တောင် ဒီလောက်ထိန်းနေရတာနော် မူးများမူးလိုက်လို့ကတော့ သူ့လိုက်ဆွဲနေရတာနဲ့
ငါတို့အသက်တောင်ဘယ်ကထွက်ရမယ်မှန်းသိမှာမဟုတ်တော့ဘူး'
'အေးလေ ဒါကိုများ ဘီယာတိုက်ချင်တဲ့ကောင်က ရှိသေးတယ်'ဟု မင်းခန့်ကပါ သက်နွယ်အပြောကိုထောက်ခံရင်း ဂနိုင့်ကိုရွဲ့ပြောတော့ ဂနိုင်က
'ဟေ့ကောင်မင်းခန့် မင်းကငါ့ကိုရွဲ့ပြောတယ်ပေါ့။ တကယ်ဆို ငါတို့ ၂ယောက်က ခက်နဲ့အခုမှတူတူလည်ဖူးတာလေ သူ့အကြောင်းကိုဘယ်သိပါ့မလဲ။ မင်းနဲ့က ငယ်ငယ်ကတည်းကပေါင်းလာကြတာမဟုတ်ဘူးလား မင်းကတော့ ခက်အကြောင်းသိရမှာပေါ့'
'ဟ ငယ်ငယ်ကတည်းကပေါင်းလာလဲ ငါကခက်နဲ့ငယ်ငယ်လေးကတည်းက သင်္ကြန်တူတူမလည်ဖူးဘူး။ အခုမှပထမဆုံးလည်ဖူးတာပဲ။ အရင်နှစ်တွေက ခက်မိဘတွေက သင်္ကြန်ဆိုရင် သူတို့ကိုယ်တိုင်ကားနဲ့လိုက်လည်ပေးတာ။ ဒါမှမဟုတ်ရင်လည်း overseaထွက်ကြတာ။ ဒီနှစ်မှ ခက်ကလည်း ၁၈နှစ်ပြည့်တော့မယ်ဆိုပြီး ခွင့်ပြုပေးတာ' မင်းခန့်ကပြန်အော်ပြောသည်။ သက်နွယ်ကတော့
'ဟဲ့ တော်ကြတော့ ကိုက်မနေကြနဲ့ ခက်ကိုပြန်ဆွဲကြအုံး' ဆိုပြီး ခက်ကိုသာ၀ိုင်းထိန်းနေကြသည်။
[ A/N...မမူးတဲ့သူတွေ က ရင် မူးတဲ့သူတွေထက်ပိုပီးထိန်းရခက်တယ် တကယ်ကိုယ်တွေ့ အဲ့ဒါက🤧 ]
မင်းခန့်တို့ ခက် ကိုထိန်းရခက်နေတုန်း
'ဟင် မင်းခန့်နဲ့ ခက်ပါလား မင်းတို့လည်း ဒီဘက်ကျုံးကိုလာကြတာပေါ့။ ထူးထူးဆန်းဆန်း ခက်ကသင်္ကြန်တွေတောင်လည်လို့ပါလား' မင်းခန့်တို့ အသံကြားရာဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စစ်။
တစ်ယောက်ထဲတော့မဟုတ်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ
ဟန်နီနိုင်ရှိနေလေသည်။ ခက်ကတော့ ကနေရင်းနဲ့ စစ်တို့ကိုမြင်ကာ ကတာကိုချက်ချင်းရပ်ပစ်လိုက်လေသည်။
ဟန်နီက ခက်ကိုကြည့်နေကာ
'ခက်က ကတာတော်သားပဲနော် ဟန်နီတောင် ခက်လောက်မကတတ်ဘူး အဟင်း' ခက်ကပြန်မပြော။ စစ်ကသာ
'ခက် သင်္ကြန်လည်မယ်ဆိုတာ ငါလည်းမသိရပါလား။ ခါတိုင်းနှစ်တွေဆိုရင် မင်းသူငယ်ချင်းတွေနဲ့
မလည်ပါဘူး။' ထိုအခါမှ မင်းခန့်က၀င်ပြီး
'ဟုတ်တယ် ဒီနှစ်လည်ဖြစ်သွားတာက ခက်မှာလည်းသူငယ်ချင်းအသစ်တွေရနေပြီလေ။ ပြီးတော့ အခု
သူကအသက်လည်းပြည့်တော့မှာဆိုတော့ အန်တီကလည်ခွင့်ပြုပေးလိုက်တာ။ လူများရင်ပိုစိတ်ချတယ်ဆိုလို့။ ပြီးတော့ မင်းမသိတာကလည်း မင်းနဲ့ငါတို့အဆက်သွယ်ပြတ်သွားတာကြာပြီလေ'
မင်းခန့်၀င်ပြောမှ စစ်တစ်ယောက် ဂနိုင်နဲ့ သက်နွယ်ကိုသတိထားမိလေသည်။ ဂနိုင်တို့ကတော့ ခက်နဲ့ဟန်နီအကြောင်းကို သိထားကြသူပီပီ ဟန်နီ့ကိုသာစားမတတ်ဝါးမတတ်ကြည့်နေကြလေသည်။
'ခက်.. ခက်ရဲ့သူငယ်ချင်းအသစ်လေးတွေက ဟန်နီ့ကို တအားစိုက်ကြည့်နေကြတာပဲ။ ဟန်နီ့ကိုယ်
ဟန်နီလဲချောမှန်းတော့သိပါတယ် ဒါပေမယ့် အခုလိုကြီးစိုက်ကြည့်ခံရတော့ ဘယ်လိုနေရမှန်းတောင်
မသိတော့ဘူး အဟင်း' ဟန်နီကပြောတော့
မင်းခန့်....(ဘယ်လိုနေရမှန်းမသိရင် ကင်းမြှီးကောက်ထောင်နေ။ ကြည့်ချင်လို့ကြည့်နေတယ်များမှတ်နေလား? ဒီလိုရုံးပတီသီးထက်တောင်ချွဲပျစ်နေတဲ့အသံကြီးနဲ့ နင့်လိုဟာမျိုးကို နောက်ဆိုဝေးဝေးကရှောင်ရအောင်အခုကတည်းကမျက်ခွက်ကိုအလွတ်မှတ်နေတာ သိဘို့ *)
Advertisement
ဂနိုင်...(အဟင်း အဟင်းနဲ့ ငှက်ဖျားတက်သလို
မြီးယက်ချမ်းထနေသလို ရွံစရာအသံကြီးနဲ့
ဒီတစ်ယောက်ကို မင်းစစ်မောင်တစ်ယောက်ဘယ်လိုကြိုက်သွားလဲ စဥ်းစားလို့ကိုမရဘူး*)
သက်နွယ်...(ဒီဟာမ ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ
မင်းစစ်မောင်ရင်ခွင်ထဲကနေပြီး ခက်ကိုလည်း
လာပလူးနေသေးတယ်။ လှေနံနှစ်ဖက်နင်းချင်တာလဲနင်းပေါ့ အနင်းမတော်လို့ အလယ်မှာကားယားကြီးဖြစ်နေမှ ကြည့်လှနေမယ်*) ဆိုသော စကားလုံးများကို သုံးယောက်သား စိတ်ထဲတွင်သာပြောမိကြကာ အပြင်မှာတော့ ရယ်သာပြလိုက်လေသည်။ စစ်တစ်ယောက်ကတော့ ဟန်နီ့ကိုလဲ ဂရုမစိုက်အား၊ ဟိုသုံးယောက်ကိုလည်းမကြည့်မိ။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ တစ်ကိုယ်လုံးရေစိုပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေလည်း တဆက်ဆက်တုန်နေကာ ပါးလေးတွေနီရဲနေတဲ့ ခက်ကိုသာကြည့်နေမိသည်။ နောက်မှ
'ခက် မင်းလည်း ကတတ်သားပဲ ဆက်ကကြလေ' ဟုဆိုလေရာ ခက်က
'တော်ပါပြီ ငါဆက်မကချင်တော့ဘူး'
'ဘာလို့လဲခက်ရဲ့ ဟန်နီတို့လာလို့လား'ဟု ဟန်နီက၀င်မေးတော့
'မဟုတ်ပါဘူး မင်းခန့်တို့ ၃ယောက်က မနက်ကတည်းက ငါကတာကိုလိုက်ထိန်းပေးနေရတာလေ။ အခု ငါကသူတို့ကိုပြန်ထိန်းအလှည့်လေ။ ငါလဲဆက်မကချင်တော့ဘူး အခုဖွင့်တဲ့သီချင်းတွေကငါ့အကြိုက်မဟုတ်တော့ ကရတာစိတ်မပါဘူး'
ခက်ကသာပြောနေတာ မင်းခန့်တို့သုံးယောက်ကတော့မျက်ခုံးကခပ်လှုပ်လှုပ်
(အမလေး ခက်ခက်ရေ ခန့်ခန့်လေးတို့ကို အလှည့်ပေးရမှာတော့ သတိရသေးသားပဲ။ မင်းအဲ့လိုပြောပြောပြီး DJလာတာနဲ့မင်းကိုပဲပြန်ထိန်းနေရမှာမြင်ယောင်ပါသေးတယ် *) မင်းခန့်စိတ်ထဲကသာပြောနေကာ အပြင်မှာတော့
'ဟုတ်သားပဲ ငါတို့ရဲ့ ခက်ခက်လေးက သူစိမ်းတွေရှေ့ဆို ရှက်တတ်တာကိုခန့်ခန့်ကမေ့နေတာ။ မင်းမကချင်လဲ မကနဲ့တော့လေခက်ရဲ့။ မဟုတ်လည်း ခဏနေထမင်းစားနားကြတော့မှာ ငါတို့နေ့လည်စာအရင်သွားစားရအောင်လေ ဟို ၂ယောက်ရော
သဘောတူကြလား?' သက်နွယ်တို့ ၂ယောက်ကိုပါမေးတော့
'ဟုတ်တယ်ခက်ရဲ့ ငါလဲဗိုက်ဆာလာပြီ။ နေ့လည်စာအရင်သွားစားကြရအောင်လေ 'ဟုဆိုကာ သက်နွယ်ကရှေ့ဆုံးကထွက်သွားလေတော့သည်။ သူ့နောက်မှာတော့ ဂနိုင်လိုက်လာသည်။ ထို့နောက် ခက်နဲ့
မင်းခန့်။ မင်းခန့်အစကတော့ စစ်တို့ကိုနှုတ်မဆက်တော့ဘူးလုပ်နေတာ ပြန်တွေးကြည့်တော့ သက်နွယ်တို့ နှုတ်ဆက်မသွားတာက မရင်းနှီးလို့။ သူကတော့နှုတ်မဆက်ပဲထွက်သွားရင်မကောင်းဘူးလို့တွေးကာ စစ်တို့အား
'စစ် ငါတို့အရင်သွားနှင့်တော့မယ်။ နေ့လည်စာသွားစားမလို့။ မင်းတို့ကတော့ ဆက်ကနေလိုက်အုံးနော်' ဟုဆိုတော့ ဟန်နီက
'ဒါဆို ဟန်နီတို့ပါ တစ်ခါထဲလိုက်ခဲ့မယ်လေ ဟန်နီလဲဗိုက်ဆာနေပြီ။ နော်ကိုကို ဟန်နီတို့တစ်ခါထဲလိုက်သွားရအောင်' မင်းခန့်ရဲ့စိတ်ထဲမှာတော့ ဟန်နီ့ကိုကျိန်ဆဲနေပြီ။ စစ် ဟန်နီ့ရဲ့စကားကိုလက်မခံပါစေနဲ့ဆုတောင်းနေလိုက်တယ်။ မင်းခန့်ကပဲကံကောင်းလို့လားမသိ။ သူ့ဆုတောင်းတွေပြည့်ကာ
'အင်း ဟန်နီ့သဘောလေ'ဟူသောစစ်ရဲ့အသံကိုကြားရလေသည်။
(ဒီငမြွေထိုးမ ထပ်မွှေပြန်ပြီ။ ဟိုရောက်ရင် ဒင်းကစစ်ကို ကိုကို ကိုကိုနဲ့ ရုံးပတီသီးက အဖွားလို့ခေါ်ရလောက်တဲ့အသံနဲ့ခေါ် ။ ပြီးရင် roပြနဲ့ ငါတို့ရဲ့
ဖြူလုံးလေးကတော့ စိတ်ဆင်းရဲတော့မှာပဲ*)
စစ်ကတော့ မင်းခန့်ရဲ့အတွေးကို သတိမပြုမိစွာပဲ
'မင်းခန့် ဘာတွေတွေးနေတာလဲ? သွားကြမယ်လေ'ဟုဆိုကာ တစ်ယောက်သောသူ၏လက်ကိုဆွဲကာ ရှေ့မှထွက်သွားလေသည်။ သေချာပေါက်
သူလက်ဆွဲသွားတဲ့လူက ဟန်နီနိုင်တော့မဟုတ်ဘူးပေါ့ :)
To be continued.....
'Yayy ဒီေန႔ေတာ့ သၾကၤန္လည္လို႔ရၿပီကြ ' လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာေအာ္လိုက္သူက ဂႏိုင္။ ယခု အက်ေန႔မလို႔ ဂႏိုင္ မင္းခန္႔ သက္ႏြယ္ ခက္တို႔ေလးေယာက္ ခက္ရဲ႕အိမ္မွာလူစုကာ ေလွ်ာက္လည္ရန္တိုင္ပင္ေနၾကသည္။ မေန႔ကေတာ့ အႀကိဳေန႔လည္းျဖစ္၊ လူကလည္းသိပ္ၿပီးစည္အုံးမွာမဟုတ္လို႔ မလည္ျဖစ္ၾက။ ဒီေန႔ေတာ့ လည္ၾကမည္။ ခက္ရဲ႕မိဘေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း မင္းခန္႔တို႔နဲ႔ဆို စိတ္ခ်ၿပီးသားမလို႔ ဘာမွေတာ့မေျပာ။ ခက္ကိုသာအရမ္းမကဲဖို႔မွာေလသည္။ ဟုတ္ပါတယ္ ခက္က သူစိမ္းေတြနဲ႔သာ အေနေအးၿပီးစကားနည္းတာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆို စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ကလည္းလြယ္၊ ခြၽဲလည္းခြၽဲ၊ စကားလဲမဆိုစေလာက္ကေလးမ်ားေလသည္။ တကယ္မဆိုစေလာက္ေလး။ ေသးေသးပုစိေနာက္ေတာက္ေလး စကားမ်ားတတ္သူေလးေပါ့။ 2012က သၾကၤန္ငါးရက္ဆိုေတာ့ ဂႏိုင္တို႔ မင္းခန္႔တို႔အႀကိဳက္ေပါ့။ အႀကိဳေန႔တစ္ရက္မလည္ျဖစ္ေတာ့ ၄ရက္က်န္ေသးတာေပါ့ေလ။ ခက္ကေတာ့ သူတို႔ကိုလိုက္ထိန္းရမည္ကိုေတြးကာ ရင္ေလးေနမိသည္။ ခက္ရဲ႕ေမေမကေတာ့ အႀကိဳေန႔ညေနကတည္းက တရားစခန္း၀င္သြားၿပီ။ ခက္တို႔ ၄ေယာက္ကေတာ့ က်န္တဲ့ ၄ရက္လုံး လည္ၾကမယ္ေပါ့။ ခက္ေဖေဖကကားနဲ႔လည္ေပးမယ္ေျပာတာကို မင္းခန္႔တို႔က မလြတ္လပ္လို႔ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ကို အေနာက္ဘက္က်ဳံးကိုတိုးမယ္တဲ့။ သို႔ႏွင့္ ေလးေယာက္သား ဆိုင္ကယ္ႏွစ္စီးနဲ႔ အေနာက္ဘက္က်ဳံးကိုထြက္လာၾကေလသည္။ တကယ္ေတာ့ စိတ္ကူးရတာသာလြယ္တာ လက္ေတြ႕ကခက္တယ္။ အေနာက္က်ဳံးကိုဆိုင္ကယ္နဲ႔တိုးမယ္ဆိုတဲ့မင္းခန္႔တို႔ တကယ္တမ္း
တိုးၾကည့္ေတာ့ ထင္သေလာက္မလြယ္။ မႏၲေလးသၾကၤန္ကေတာ့ အႀကိဳေန႔ေတာင္ လူကၾကပ္ေနတာ အက်ေန႔ဆိုေတာ့ပိုဆိုး။ အတက္ေန႔ကေတာ့ လူအၾကပ္ဆုံး။ သူတို႔အိမ္ကစထြက္တဲ့အခ်ိန္ကလည္း မနက္၉နာရီဆိုေတာ့ တိုးမေပါက္တာမဆန္း။ မနက္ ၆နာရီေလာက္ကတည္းကတိုးထားမွ ေရွ႕ကေနရာရမည္ေလ။ လူေတြကလည္း ဒီလိုအခ်ိန္ဆို သိပ္သိပ္ၿပီး ၀ီရိယရွိၾကတာပဲ။
သို႔ႏွင့္ ခက္တို႔မွာ အေနာက္က်ဳံးတိုးမယ္ဆိုတဲ့
အေတြးကိုဖ်က္လိုက္ကာ ဆိုင္ကယ္အပ္လိုက္ၾကၿပီးေတာင္ဘက္က်ဳံးဆီ ေျခလ်င္ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ေတာင္က်ဳံးဘက္မွာလည္း Alpine မ႑ပ္တို႔ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္မ႑ပ္တို႔ရွိေသးတယ္ေလ MPTမ႑ပ္ေရာအပါအ၀င္ေပါ့။ မ႑ပ္ေအာက္လည္းေရာက္ေရာ မင္းခန္႔တို႔ကိုထိန္းရမွာေတြးေၾကာက္ေနတဲ့ခက္တစ္ေယာက္ DJသံၾကားတာနဲ႔ ေကြးေနေအာင္ကပါေလေရာ။ ဘီယာေသာက္ထားတာက မင္းခန္႔ရယ္ ဂႏိုင္ရယ္ မိန္းကေလးျဖစ္တဲ့သက္ႏြယ္ကပါအဆစ္ပါေသးတယ္။ တကယ္တမ္း က ျဖစ္ေတာ့ ဘီယာမေသာက္ အရက္မေသာက္တတ္တဲ့ ခက္တစ္ေယာက္သာ။ သက္ႏြယ္ကေတာ့ ခက္ကိုသာလိုက္ဆြဲေနရတယ္။
'ခက္ နင္ကလည္း မူးတာကငါတို႔ေလဟာ။ နင္ကဘာလို႔ ဘာမွမေသာက္ပဲနဲ႔ ကေနရတာလဲ။ ဟဲ့ ဟဲ့ေျပာရင္းဆိုရင္း လူအုပ္ထဲတိုးသြားျပန္ၿပီ မင္းခန္႔ အႏိုင္ လိုက္ဆြဲၾကေလ' သက္ႏြယ္လွမ္းေအာ္ေတာ့ မင္းခန္႔ေရာ ဂႏိုင္ပါ ခက္ကိုလိုက္ဆြဲရတယ္ေလ။
မင္းခန္႔ဆို ေသာက္ထားတဲ့ ဘီယာေလးေတြေတာင္ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္။ DJဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ ခက္တစ္ေယာက္ ေခါင္းေလးလႈပ္လိုက္ ခါးေလးယိမ္းလိုက္နဲ႔ ကေနတာေလးက အူယားစရာအတိ။ အသားျဖဴတဲ့သူမလို႔ ေနရွိန္ေၾကာင့္ေရာ ေရပက္ခံထားရတဲ့ဒဏ္ေတြပါေပါင္းကာ ပါးေလးေတြက နီရဲေနေလသည္။ မင္းခန္႔တစ္ေယာက္ကေတာ့ စိတ္ေတြအညစ္ႀကီးညစ္ေနတယ္။
'ခက္ရာ မလိုက္ခ်င္ဘူးေျပာတာလဲမင္းပဲ အခုေတာ့ DJသံၾကားတာနဲ႔ ထိန္းမရေတာ့ေအာင္ ကေနတာလဲမင္းပဲ။ ဘီယာေသာက္ထားတဲ့ငါတို႔က မူးၿပီးမကရဘူး။ မင္းကိုပဲလိုက္ထိန္းေနရတယ္။ တကယ္ပါပဲ
Advertisement
ဒီေကာင္ကေတာ့' မင္းခန္႔ေျပာေနတုန္း ခက္က
ကေနရင္းနဲ႔ လူအုပ္ၾကားထဲေရာက္သြားျပန္တာမို႔ ျပန္ဆြဲထုတ္ေနရသည္။ မင္းခန္႔ ဂႏိုင္ သက္ႏြယ္ သုံးေယာက္ေပါင္းတာေတာင္ ခက္တစ္ေယာက္ထဲကိုထိန္းမႏိုင္ၾက။ သက္ႏြယ္ကေတာ့
'ခက္က မမူးပဲနဲ႔ေတာင္ ဒီေလာက္ထိန္းေနရတာေနာ္ မူးမ်ားမူးလိုက္လို႔ကေတာ့ သူ႔လိုက္ဆြဲေနရတာနဲ႔
ငါတို႔အသက္ေတာင္ဘယ္ကထြက္ရမယ္မွန္းသိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး'
'ေအးေလ ဒါကိုမ်ား ဘီယာတိုက္ခ်င္တဲ့ေကာင္က ရွိေသးတယ္'ဟု မင္းခန္႔ကပါ သက္ႏြယ္အေျပာကိုေထာက္ခံရင္း ဂႏိုင့္ကို႐ြဲ႕ေျပာေတာ့ ဂႏိုင္က
'ေဟ့ေကာင္မင္းခန္႔ မင္းကငါ့ကို႐ြဲ႕ေျပာတယ္ေပါ့။ တကယ္ဆို ငါတို႔ ၂ေယာက္က ခက္နဲ႔အခုမွတူတူလည္ဖူးတာေလ သူ႔အေၾကာင္းကိုဘယ္သိပါ့မလဲ။ မင္းနဲ႔က ငယ္ငယ္ကတည္းကေပါင္းလာၾကတာမဟုတ္ဘူးလား မင္းကေတာ့ ခက္အေၾကာင္းသိရမွာေပါ့'
'ဟ ငယ္ငယ္ကတည္းကေပါင္းလာလဲ ငါကခက္နဲ႔ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သၾကၤန္တူတူမလည္ဖူးဘူး။ အခုမွပထမဆုံးလည္ဖူးတာပဲ။ အရင္ႏွစ္ေတြက ခက္မိဘေတြက သၾကၤန္ဆိုရင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကားနဲ႔လိုက္လည္ေပးတာ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း overseaထြက္ၾကတာ။ ဒီႏွစ္မွ ခက္ကလည္း ၁၈ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ခြင့္ျပဳေပးတာ' မင္းခန္႔ကျပန္ေအာ္ေျပာသည္။ သက္ႏြယ္ကေတာ့
'ဟဲ့ ေတာ္ၾကေတာ့ ကိုက္မေနၾကနဲ႔ ခက္ကိုျပန္ဆြဲၾကအုံး' ဆိုၿပီး ခက္ကိုသာ၀ိုင္းထိန္းေနၾကသည္။
[ A/N...မမူးတဲ့သူေတြ က ရင္ မူးတဲ့သူေတြထက္ပိုပီးထိန္းရခက္တယ္ တကယ္ကိုယ္ေတြ႕ အဲ့ဒါက🤧 ]
မင္းခန္႔တို႔ ခက္ ကိုထိန္းရခက္ေနတုန္း
'ဟင္ မင္းခန္႔နဲ႔ ခက္ပါလား မင္းတို႔လည္း ဒီဘက္က်ဳံးကိုလာၾကတာေပါ့။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ခက္ကသၾကၤန္ေတြေတာင္လည္လို႔ပါလား' မင္းခန္႔တို႔ အသံၾကားရာဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စစ္။
တစ္ေယာက္ထဲေတာ့မဟုတ္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ
ဟန္နီႏိုင္ရွိေနေလသည္။ ခက္ကေတာ့ ကေနရင္းနဲ႔ စစ္တို႔ကိုျမင္ကာ ကတာကိုခ်က္ခ်င္းရပ္ပစ္လိုက္ေလသည္။
ဟန္နီက ခက္ကိုၾကည့္ေနကာ
'ခက္က ကတာေတာ္သားပဲေနာ္ ဟန္နီေတာင္ ခက္ေလာက္မကတတ္ဘူး အဟင္း' ခက္ကျပန္မေျပာ။ စစ္ကသာ
'ခက္ သၾကၤန္လည္မယ္ဆိုတာ ငါလည္းမသိရပါလား။ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြဆိုရင္ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔
မလည္ပါဘူး။' ထိုအခါမွ မင္းခန္႔က၀င္ၿပီး
'ဟုတ္တယ္ ဒီႏွစ္လည္ျဖစ္သြားတာက ခက္မွာလည္းသူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြရေနၿပီေလ။ ၿပီးေတာ့ အခု
သူကအသက္လည္းျပည့္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ အန္တီကလည္ခြင့္ျပဳေပးလိုက္တာ။ လူမ်ားရင္ပိုစိတ္ခ်တယ္ဆိုလို႔။ ၿပီးေတာ့ မင္းမသိတာကလည္း မင္းနဲ႔ငါတို႔အဆက္သြယ္ျပတ္သြားတာၾကာၿပီေလ'
မင္းခန္႔၀င္ေျပာမွ စစ္တစ္ေယာက္ ဂႏိုင္နဲ႔ သက္ႏြယ္ကိုသတိထားမိေလသည္။ ဂႏိုင္တို႔ကေတာ့ ခက္နဲ႔ဟန္နီအေၾကာင္းကို သိထားၾကသူပီပီ ဟန္နီ႔ကိုသာစားမတတ္ဝါးမတတ္ၾကည့္ေနၾကေလသည္။
'ခက္.. ခက္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေလးေတြက ဟန္နီ႔ကို တအားစိုက္ၾကည့္ေနၾကတာပဲ။ ဟန္နီ႔ကိုယ္
ဟန္နီလဲေခ်ာမွန္းေတာ့သိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အခုလိုႀကီးစိုက္ၾကည့္ခံရေတာ့ ဘယ္လိုေနရမွန္းေတာင္
မသိေတာ့ဘူး အဟင္း' ဟန္နီကေျပာေတာ့
မင္းခန္႔....(ဘယ္လိုေနရမွန္းမသိရင္ ကင္းျမႇီးေကာက္ေထာင္ေန။ ၾကည့္ခ်င္လို႔ၾကည့္ေနတယ္မ်ားမွတ္ေနလား? ဒီလို႐ုံးပတီသီးထက္ေတာင္ခြၽဲပ်စ္ေနတဲ့အသံႀကီးနဲ႔ နင့္လိုဟာမ်ိဳးကို ေနာက္ဆိုေဝးေဝးကေရွာင္ရေအာင္အခုကတည္းကမ်က္ခြက္ကိုအလြတ္မွတ္ေနတာ သိဘို႔ *)
ဂႏိုင္...(အဟင္း အဟင္းနဲ႔ ငွက္ဖ်ားတက္သလို
ၿမီးယက္ခ်မ္းထေနသလို ႐ြံစရာအသံႀကီးနဲ႔
ဒီတစ္ေယာက္ကို မင္းစစ္ေမာင္တစ္ေယာက္ဘယ္လိုႀကိဳက္သြားလဲ စဥ္းစားလို႔ကိုမရဘူး*)
သက္ႏြယ္...(ဒီဟာမ ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ
မင္းစစ္ေမာင္ရင္ခြင္ထဲကေနၿပီး ခက္ကိုလည္း
လာပလူးေနေသးတယ္။ ေလွနံႏွစ္ဖက္နင္းခ်င္တာလဲနင္းေပါ့ အနင္းမေတာ္လို႔ အလယ္မွာကားယားႀကီးျဖစ္ေနမွ ၾကည့္လွေနမယ္*) ဆိုေသာ စကားလုံးမ်ားကို သုံးေယာက္သား စိတ္ထဲတြင္သာေျပာမိၾကကာ အျပင္မွာေတာ့ ရယ္သာျပလိုက္ေလသည္။ စစ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဟန္နီ႔ကိုလဲ ဂ႐ုမစိုက္အား၊ ဟိုသုံးေယာက္ကိုလည္းမၾကည့္မိ။ သူ႔မ်က္လုံးထဲမွာ တစ္ကိုယ္လုံးေရစိုၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြလည္း တဆက္ဆက္တုန္ေနကာ ပါးေလးေတြနီရဲေနတဲ့ ခက္ကိုသာၾကည့္ေနမိသည္။ ေနာက္မွ
'ခက္ မင္းလည္း ကတတ္သားပဲ ဆက္ကၾကေလ' ဟုဆိုေလရာ ခက္က
'ေတာ္ပါၿပီ ငါဆက္မကခ်င္ေတာ့ဘူး'
'ဘာလို႔လဲခက္ရဲ႕ ဟန္နီတို႔လာလို႔လား'ဟု ဟန္နီက၀င္ေမးေတာ့
'မဟုတ္ပါဘူး မင္းခန္႔တို႔ ၃ေယာက္က မနက္ကတည္းက ငါကတာကိုလိုက္ထိန္းေပးေနရတာေလ။ အခု ငါကသူတို႔ကိုျပန္ထိန္းအလွည့္ေလ။ ငါလဲဆက္မကခ်င္ေတာ့ဘူး အခုဖြင့္တဲ့သီခ်င္းေတြကငါ့အႀကိဳက္မဟုတ္ေတာ့ ကရတာစိတ္မပါဘူး'
ခက္ကသာေျပာေနတာ မင္းခန္႔တို႔သုံးေယာက္ကေတာ့မ်က္ခုံးကခပ္လႈပ္လႈပ္
(အမေလး ခက္ခက္ေရ ခန္႔ခန္႔ေလးတို႔ကို အလွည့္ေပးရမွာေတာ့ သတိရေသးသားပဲ။ မင္းအဲ့လိုေျပာေျပာၿပီး DJလာတာနဲ႔မင္းကိုပဲျပန္ထိန္းေနရမွာျမင္ေယာင္ပါေသးတယ္ *) မင္းခန္႔စိတ္ထဲကသာေျပာေနကာ အျပင္မွာေတာ့
'ဟုတ္သားပဲ ငါတို႔ရဲ႕ ခက္ခက္ေလးက သူစိမ္းေတြေရွ႕ဆို ရွက္တတ္တာကိုခန္႔ခန္႔ကေမ့ေနတာ။ မင္းမကခ်င္လဲ မကနဲ႔ေတာ့ေလခက္ရဲ႕။ မဟုတ္လည္း ခဏေနထမင္းစားနားၾကေတာ့မွာ ငါတို႔ေန႔လည္စာအရင္သြားစားရေအာင္ေလ ဟို ၂ေယာက္ေရာ
သေဘာတူၾကလား?' သက္ႏြယ္တို႔ ၂ေယာက္ကိုပါေမးေတာ့
'ဟုတ္တယ္ခက္ရဲ႕ ငါလဲဗိုက္ဆာလာၿပီ။ ေန႔လည္စာအရင္သြားစားၾကရေအာင္ေလ 'ဟုဆိုကာ သက္ႏြယ္ကေရွ႕ဆုံးကထြက္သြားေလေတာ့သည္။ သူ႔ေနာက္မွာေတာ့ ဂႏိုင္လိုက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ခက္နဲ႔
မင္းခန္႔။ မင္းခန္႔အစကေတာ့ စစ္တို႔ကိုႏႈတ္မဆက္ေတာ့ဘူးလုပ္ေနတာ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ သက္ႏြယ္တို႔ ႏႈတ္ဆက္မသြားတာက မရင္းႏွီးလို႔။ သူကေတာ့ႏႈတ္မဆက္ပဲထြက္သြားရင္မေကာင္းဘူးလို႔ေတြးကာ စစ္တို႔အား
'စစ္ ငါတို႔အရင္သြားႏွင့္ေတာ့မယ္။ ေန႔လည္စာသြားစားမလို႔။ မင္းတို႔ကေတာ့ ဆက္ကေနလိုက္အုံးေနာ္' ဟုဆိုေတာ့ ဟန္နီက
'ဒါဆို ဟန္နီတို႔ပါ တစ္ခါထဲလိုက္ခဲ့မယ္ေလ ဟန္နီလဲဗိုက္ဆာေနၿပီ။ ေနာ္ကိုကို ဟန္နီတို႔တစ္ခါထဲလိုက္သြားရေအာင္' မင္းခန္႔ရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဟန္နီ႔ကိုက်ိန္ဆဲေနၿပီ။ စစ္ ဟန္နီ႔ရဲ႕စကားကိုလက္မခံပါေစနဲ႔ဆုေတာင္းေနလိုက္တယ္။ မင္းခန္႔ကပဲကံေကာင္းလို႔လားမသိ။ သူ႔ဆုေတာင္းေတြျပည့္ကာ
'အင္း ဟန္နီ႔သေဘာေလ'ဟူေသာစစ္ရဲ႕အသံကိုၾကားရေလသည္။
(ဒီငေႁမြထိုးမ ထပ္ေမႊျပန္ၿပီ။ ဟိုေရာက္ရင္ ဒင္းကစစ္ကို ကိုကို ကိုကိုနဲ႔ ႐ုံးပတီသီးက အဖြားလို႔ေခၚရေလာက္တဲ့အသံနဲ႔ေခၚ ။ ၿပီးရင္ roျပနဲ႔ ငါတို႔ရဲ႕
ျဖဴလုံးေလးကေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲေတာ့မွာပဲ*)
စစ္ကေတာ့ မင္းခန္႔ရဲ႕အေတြးကို သတိမျပဳမိစြာပဲ
'မင္းခန္႔ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ? သြားၾကမယ္ေလ'ဟုဆိုကာ တစ္ေယာက္ေသာသူ၏လက္ကိုဆြဲကာ ေရွ႕မွထြက္သြားေလသည္။ ေသခ်ာေပါက္
သူလက္ဆြဲသြားတဲ့လူက ဟန္နီႏိုင္ေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ :)
To be continued.....
Advertisement
- In Serial38 Chapters
Different World along with One Piece System
BlueMoon Continent there are many different types of elements that people cultivate. Chris is a fan of One Piece, he is the self proclaimed Number One fan. A single wish caused Chris to be thrown into another world with an exchange system that had all the One Piece qualities. You’re the number one cultivator? I’m the King of the Pirates! You have an army of 1000 men? I have a fleet of 10000 Pirates! You have 100 high class beauties at your side? I have… ok, you beat me there! ------------ This work of fiction is just for me to have fun with. I don't have any goals for this, just something I want to do. From the title, you can tell that this is highly inspired by In a Different World with Naurto System. But also from One Piece as well. Casually written, just made for fun. Read along, don't expect anything, just enjoy. Lots of spelling/grammar mistakes, but i'm not bothered about it. Don't care too much about it, not a professional nor trying to be one. Written for fun.
8 242 - In Serial30 Chapters
Contract Summoner
Earth. The planet many of us call home. Here we live our lives as normal as possible. For one human known as Mathew McGonald, he too, calls this place home. Specifially in the great state of Virginia. He currenly lives life as a divorce attorney, and is content with his life. One day, Mathew was leaving his office, a successful squabble ended, and his client kept most of his possessions from his ex-wife. When he went to step into the hallway, instead he ended up in a grey void with a blue box hovering in front of him. Earth now converted by an entity known as 'The System' must now defend its self from portals that lead to other wordly areas known as 'Dungeons'. As of 08OCT2020, this story is put on Hiatus due to lack of motivation to keep writting. I plan to write a new story, and the future might hold a continuation of this one, Thank you all to my readers, commenters, and reviewers for allowing me this oppurtinity. I have learned a lot from this story, and plan to apply it all to my next one. Update: 31MAR2022, I am a huge doofas, never said to check out the REVISED version here in the description. Just in case anyone doesn't see that one...for some reason...yea. It's way past this one. Go TO MY OTHER STORY. Just click on my profile and go to my stories, you can find it there.- GlacialDawn
8 96 - In Serial38 Chapters
A Modern Day Demon King
Reyn, a former demon king is reborn in a modern day world without any mana user's or at least that's what she thought. Sadly, enough she was wrong. But worst of all she picked up a kid and she's not sure what to do with him. Of course, that's if she doesn't end up accidentally end up killing the poor kid first.
8 199 - In Serial8 Chapters
Is it Really Ok for a Dungeon Master to Manage a Dungeon?
Leo Flores just wanted to play D&D with his friends. He didn't expect anything life changing to happen during their odd little campaign, but next thing he knows he's been summoned by those same friends as the Demon King who will lead their dungeon to greatness. This takes being a Dungeon Master to a whole new level doesn't it? A fun romp of a story that takes a few jabs at the common tropes found in isekai LN while also mainting a genuine plot. Some moments and characters are based off my own campaigns I've run before. Trying to upload once a week, but may take up to two weeks to upload.
8 83 - In Serial24 Chapters
Fear: Ever-Changing and Evolving
What is your worst fear? My worst fear is betrayal. I have been betrayed once, and I never want it to happen again. I was killed by the few people I called friends: Alyssa Nervolt, Jake Finflame, Riley Bluton, and Nico Heptic. I will never forget those 4 names, the names of the one's who betrayed me! They think that they have nothing to fear. But I'll show them. If they don't fear me, then I will MAKE them fear me! I will change and evolve into their worst fears, destroy them completely, and then become FEAR ITSELF!!--------------------------------------------------------------------------Hey readers, MultiBlitz15 here! I have put the mature tag on due to the blood and gore. NO SEXUAL SCENES WILL BE WRITTEN!! Also, the cover is temporary until I get a better one. This is the story of an overpowered mc who keeps getting more overpowered in order to get revenge on the ones who betrayed him. I try to update this fiction daily, but stuff happens and sometimes I can't upload, so if I stop uploading chapters all of a sudden, it means something in real life came up. I will NOT drop this fiction or put it on a long hiatus, EVER! My breaks will never exceed 7 days, and I don't plan on having breaks longer than 3 days, but again, stuff happens. Also, I update frequently because the chapters I write are REALLY short. If you can bear with these flaws, then thank you, and please enjoy the story!
8 192 - In Serial6 Chapters
Left Broken
Addison Carter is a 23-year old working woman. She is a CEO of a huge advertising company as well as a single mother and she's proud of it. Her daughter Cassidy is the most precious thing in the world for her. But Addison is slowly mending herself from a past that had left her heartbroken. But when Landon Spencer, the famous actor and playboy comes to her company, all hell breaks lose. The past she had, comes crashing back to her and she fears her half mended heart will shatter once more. Read on to follow the crazy ride of Love, Family, Heartache and True Love.
8 60

