《Let Me Start Again [Completed]》LMSA 3
Advertisement
Unicode
'သားပြန်လာပြီလား'
'ခများအပူမပါဘူး ကျေးဇူးပြုပြီး ကျနော်နဲ့မဆုံအောင်နေပေးပါလား ခများကိုမြင်ရရင် ဒေါသကအလိုလိုထွက်လာလို့' စစ်ရဲ့အပြောကြောင့် ဦးစစ်သော်မျက်နှာပျက်သွားသော်လဲ ချက်ချင်းပြန်ပြုံးလိုက်ကာ
'သားက papaကို အခုထိခွင့်မလွှတ်နိုင်သေးတာလား'
'ဘာ papaလဲ ခများကိုလက်မခံနိုင်ပါဘူးလို့ပြောထားတယ်လေ' ပြောရင်းနဲ့ စစ် ဒေါသတွေထွက်လာသည်။ အခုလေးတင် ခက်နဲ့မင်းခန့်ကို ၂ယောက်ထဲတွေ့လာခဲ့လို့စိတ်ကတိုနေပါတယ်ဆို
(ငါဘာဖြစ်နေတာပါလိမ့် အရင်ကလဲ အဲ့၂ကောင် ၂ယောက်ထဲတွေ့တာတွေလဲရှိတာပဲကို အခုမှဘာလို့စိတ်တွေတိုနေတာလဲ? အာ...ငါ့ကိုပလစ်ထားလို့ဒေါသထွက်နေတာ ဟုတ်တယ်*)
'အဲ့ဒါဘာဖြစ်နေကြတာလဲ' ဦးမင်းထက်၏အသံကြားမှ စစ်လဲ သတိပြန်၀င်လာသည်။
'ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးအကိုရာ'
'ဘာကိုဘာမှမဖြစ်ရမှာလဲ စစ် မင်းကို မင်းအဖွားမသေခင်ကအကြောင်းစုံအကုန်ရှင်းပြပြီးတောင်းပန်ခဲ့တာပဲ မင်းpapaကိုအခုထိမုန်းနေတုန်းလား မင်းpapaမှားတာတစ်ခုမှမရှိတာကိုလေ'
'ဘာကိုမမှားရမှာလဲ ငယ်ငယ်ကတည်းက အမေမရှိပဲ အဖေ ၂ယောက်ပဲရှိတဲ့ကျနော့ကို ဝိုင်းလှောင်ခံရတာကရော ဘာမှမဟုတ်ဘူးလား'
'အဲ့ဒါဆို မင်းpapaကရော? မင်းကိုလွယ်ထားကတည်းက ယောကျာ်းကိုယ်၀န်ဆောင်ဆိုပြီး ဝိုင်းရှုံ့ချခံနေရတဲ့ကြားထဲက မင်းကိုမွေးပေးခဲ့တာလေ အဲ့ဒါတောင်မင်းကအခုထိအသိမှတ်မပြုနိုင်သေးဘူးလား'ပြောရင်းနဲ့ ဦးမင်းထက်ဒေါသတွေထွက်လာသည်။
'ဘယ်သူကဇွတ်အတင်းတွေမွေးခိုင်းနေလို့လဲ အခုလိုမွေးပေးလဲ ကျနော်က ကျေးဇူးတင်မနေဘူး အဲ့ဒီအစား မမွေးခဲ့ရင်တောင် ကောင်းအုံးမယ်'
'မင်း...မင်း ပြောလေကဲလေပါလား မိဘကိုမိဘမှန်းမသိတဲ့ကောင်' ပြောရင်းနဲ့ ဦးမင်းထက်ရဲ့လက်သီးတစ်ချက်က စစ်ပါးပေါ်ရောက်သွားလေသည်။
'အကို... အကို မလုပ်ပါနဲ့တော့အကိုရယ် သား..သားလဲသွားတော့နော်'
'အဟက် အဲ့ဒါကြောင့်မလို့ gayတွေကိုမုန်းတာ Daddyနဲ့ကျနော်ပြသနာတက်တိုင်း ခများကြောင့်ပဲ
ခများကိုတစ်သက်လုံးခွင့်မလွှတ်ဘူး' ပြောရင်းနဲ့ အပြင်ကိုပြန်ထွက်လာလေသည်။
'အကိုရာ ကျနော့ကြောင့် သားနဲ့ထပ်ပြီး စကားမများပါနဲ့တော့ သူလဲဘယ်လိုလုပ်ပြီး လက်ခံနိုင်အုံးမှာလဲ'
'မင်းသားဘက်ကပဲကာပြောပေးမနေနဲ့အသော် အခုပဲသူ့အသက် ၁၆နှစ်ကျော်နေပြီ သူစဥ်းစားတတ်နေပြီလေ အမေမသေခင်တုန်းကလဲ သူ့ကိုအကုန်ရှင်းပြပြီးသွားပြီ အဲ့ဒါတောင်မင်းကိုလက်ခံသေးလို့လား မင်းအစားငါရင်နာတယ်ကွ သိရဲ့လား'
'နောက်ကျရင်တော့ သူနားလည်လာမှာအကိုရယ်'
'နောက်ကျရင် အဲ့နောက်ဆိုတာဘယ်တော့လဲ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ အမေတို့သွေးခွဲထားလို့။ ဒါပင်မယ့်မနှစ်တုန်းက အမေမဆုံးခင်သူ့ကိုရှင်းပြခဲ့တယ်လေ။ ၁၀နှစ်...သူမင်းကိုအသိမှတ်မပြုတာ၁၀နှစ်ရှိပြီကွ မင်းသိရဲ့လား'
'အကိုရာ' ဦးစစ်သော်ဘာမှဆက်မပြောဖြစ်တော့ပေ။
'ခက်....ခက်ရေ'
'သြော် သားလေးပါလား'
'ဟုတ် အန်တီ.. ခက်ရှိလားဗျ'
'ရှိတယ်သား လာလေ အထဲ၀င်'
(ရှိမှာပေါ့ ခုနလေးကတင် မင်းခန့်နဲ့စကားပြောနေတာပဲကို*)
'ဟင် စစ် ဘာလာလုပ်တာလဲ'
'ဟ မင်းစကားကြီးကလဲ ငါလာလည်တာကိုလက်မခံချင်တဲ့အသံနဲ့'
'အေးပါ ငါမှားပါတယ် ကဲ ကိုကိုစစ်ရေ ခက်ခက်လေးတို့အိမ်ကိုဘာများလုပ်စရာရှိလို့ပါလဲခမျာ' ခက်ရဲ့ ရွဲ့တဲ့တဲ့စကားကို စစ်ရယ်လိုက်ကာ
'ငါမင်းကိုပြောစရာရှိတယ်ခက်'
'အင်း လာလေ အိမ်ရှေ့ပန်းခြံထဲသွားရအောင်'
'ကဲပြော ဘာဖြစ်လာတာလဲ မင်းမျက်နှာလဲမကောင်းပါလား'
'ငါအိမ်နဲ့ပြသနာတက်လာတာ'
'မင်းအမေနဲ့လား?' ခက်ကမေးတော့ စစ်ရဲ့မျက်နှာတည်သွားကာ
'ငါ့မှာအမေမရှိဘူးခက်'
'ဟင်'
'ဟုတ်တယ် ငါ့မှာအမေ မရှိဘူး အဲ့ဒီအစားအဖေ ၂ယောက်ပဲရှိတာ'
'ငါတို့ကိုဘာလို့မပြောတာလဲ မင်းသာဒီနေ့ဖွင့်မပြောရင် ငါလဲသိမှာမဟုတ်ဘူး'
'ငါရှက်လို့ ငါငယ်ငယ်တုန်းက အဖေ ၂ယောက်ရှိလို့ဆိုပြီးငါ့ကိုဘယ်သူမှအပေါင်းသင်းမလုပ်ကြဘူး အဲ့ဒါကြောင့် မင်းတို့ကိုအဲ့ဒီမကြောင်းတွေပြောလိုက်ရင် မင်းတို့လဲ ငါ့ကိုအပေါင်းသင်းမလုပ်တော့မှာကြောက်လို့ ငါမပြောခဲ့တာ ခက်'
'ဒါဆို အခုချိန်ထိ မင်းအိမ်ကိုအလည်မခေါ်တာလဲ အဲ့ဒါကြောင့်ပေါ့ ဟုတ်လား စစ်'
'အင်း ဟုတ်တယ်'
'ငါ့ကိုအကြောင်းစုံရှင်းပြပါအုံး စစ်ရာ'
'ငါ့ Daddy ကိုတော့ မင်းမြင်ဖူးတယ်မလား'
'အေးလေ'
ငါက ငါ့ Daddyနဲ့ သူ့ယောကျာ်းနဲ့ကမွေးလာတာ'
'မင်းအဖေလို့ပြောလဲရပါတယ် ဘယ့်နှယ်မင်း daddyနဲ့ သူ့ယောကျာ်းတုန်း'
'ထားပါတော့ ငါ့ကို အဲ့papaဆိုတဲ့တစ်ယောက်ကသူကိုယ်တိုင် ကိုယ်၀န်ဆောင်ပြီးမွေးခဲ့တာတဲ့ ဒါပင်မယ့်ငါ၁နှစ်ကျော်လောက်မှာ သူက ငါ့daddyရဲ့အမေ ငါ့အဖွားကြောင့်နိုင်ငံခြားကိုထွက်သွားတယ်လေ'
'ဘာလို့လဲ မင်းအဖွားကသဘောမတူဘူးလား'
'အင်း ဟုတ်တယ် ဖွားဖွားကသဘောမတူဘူး ယောကျာ်းလေးအချင်းချင်းမလို့လေ ပြီးတော့ အဲ့papaဆိုတဲ့လူကမိဘမဲ့ဆိုတော့ပိုဆိုးတာပေါ့'
'ဟင်'
'ဟုတ်တယ် သူကမိဘမဲ့ ပြီးတော့ daddyနဲ့သူစတွေ့တုန်းက သူကအလုပ်တစ်ဖက်နဲ့ဆေးကျောင်းတက်နေတာ daddyနဲ့တွေ့တော့သူတို့ရည်းစားဖြစ်သွားတယ်ပေါ့ကွာ။ ဖွားဖွားကတော့သဘောမတူဘူး။ သူကdaddyကို ခြူစားတယ်ပဲမှတ်နေတာ။ daddyကလဲ သူဆေးကျောင်းတက်တာကိုထောက်ပံ့ပေးနေတာကိုး။ သူနဲ့ပတ်သက်ပြီးဖွားဖွားနဲ့daddy ခဏခဏစကားများရလွန်းလို့ ဖွားဖွားကသူ့ကိုအရမ်းမုန်းနေတာလေ ပြီးတော့ဖွားဖွားတို့အသိုင်းအဝိုင်းမှာယောကျာ်းချင်းကြိုက်တာမရှိဘူးလေ daddyကသူနဲ့လက်ထပ်တော့ daddyလုပ်ရပ်က ဖွားဖွားကိုအရှက်ခွဲသလိုဖြစ်သွားတာပေါ့'
'အေးလေ အရင်တုန်းကလူတွေက အဲ့လိုတွေမှလက်မခံကြတာ ဒါပင်မယ့်သူတို့က တကယ်ချစ်ကြတာပဲမလား?'
'အင်း သူဘွဲ့ရတော့ daddyနဲ့လက်ထပ်တယ်လေ ဖွားဖွားကသဘောမတူဘူး daddyကတစ်ဦးတည်းသောသားဆိုတော့ သူနဲ့ယူရင်မျိုးဆက်ပြတ်မှာပေါ့လို့ပြောတော့ သူက သားအိမ်ထည့်ပြီးငါ့ကိုလွယ်ခဲ့တာ'
'မင်းpapaတော်တော်ဒုက္ခခံခဲ့ရမှာပဲ မိန်းမတွေတောင် ကိုယ်၀န်ဆောင်ရင်အရမ်းခက်ခဲတာ မင်းpapaကယောကျာ်းလေးဆိုတော့ပိုဆိုးမှာပေါ့'
'နေစမ်းပါအုံး မင်းကသူ့ဘက်ကလား?' စစ်ကမကျေမနပ်မေးတော့
'အဲ အဲ့လိုလဲမဟုတ်ဘူးလေ ဆက်ပြော ဆက်ပြော အဟီး'
'အဲ့ဒါနဲ့ငါ့ကိုမွေးတာပေါ့ ဒါပင်မယ့်ဖွားဖွားက ဆရာ၀န်ဖြစ်ရုံနဲ့မကျေနပ်သေးဘူးတဲ့ PhDရအောင်လုပ်မှလက်ခံပေးမယ်ဆိုလို့ ငါ၁နှစ်သားအရွယ်မှာ ငါ့ကိုထားခဲ့ပြီး USAမှာ PhDသွားတက်တာ။ Daddyကလဲသူ့အလုပ်နဲ့သူဆိုတော့ငါ့ကိုဂရုမစိုက်နိုင်ဘူးလေ အဲ့တော့ငါကဖွားဖွားနဲ့ပဲအနေများတာပေါ့'
'မင်းဖွားဖွားကမင်းကိုတော့လက်ခံပေးလို့တော်သေးတယ်'
'အင်းဟုတ်တယ် ငါ့ကိုတော့လက်ခံပေးတယ် ငါ၁နှစ်သားတည်းကဖွားဖွားနဲ့အတူနေခဲ့ရတာလေ ငါ၅နှစ်ရောက်တော့ မူကြိုတက်ရရော အဲ့မှာပြသနာစတာ မိဘနေရာမှာ ငါကအဖေ၂ယောက်ဖြစ်နေတာလေ တခြားကျောင်းသားမိဘတွေကလဲသူတို့သားတွေကိုငါနဲ့မပေါင်းခိုင်းဘူး gayတွေကမွေးတာ gayပဲဖြစ်မှာဆိုပြီးတော့လေ။ ငါဖွားဖွားကိုအဲ့အကြောင်းတွေပြန်ပြောပြတော့ ဖွားဖွားက ငါ့မှာအမေရှိတယ် ဒါပင်မယ့်daddyကသူ့ကိုယူမှာမလို့ငါ့အမေနဲ့ကွာရှင်းလိုက်ရတာဆိုပြီးငါ့ကိုညာပြောတယ်။ ငါကလည်းငါ့ကိုဝိုင်းပြီးကြဥ်ခံရတာသူ့ကြောင့်ဆိုပြီးမုန်းနေခဲ့တာ။ သူပြန်ရောက်တော့လဲငါသူ့ကိုအဖေလို့မခေါ်ဘူး ငါ့စိတ်ထဲမှာငါ့အဖေနဲ့အမေကွာရှင်းရတာသူ့ကြောင့်ဆိုပြီးစွဲနေတာလေ'
'မင်းကိုသူတို့ရှင်းမပြဘူးလား'
'ရှင်းပြလဲငါမယုံဘူးလေ ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ကဘယ်လိုလုပ်ကိုယ်၀န်ဆောင်နိုင်မှာလဲ။ သူတို့ငါ့ကိုညာပြောတယ်ပဲထင်တာပေါ့ ငါ့ဖွားဖွားပြောတာအမှန်ပဲထင်နေတာ'
'ဒါဆို သူမင်းကိုမွေးခဲ့တာတကယ်မှန်းဘယ်တုန်းကသိတာလဲ'
'မနှစ်ကမှသိတာ ငါ့ဖွားဖွားမဆုံးခင်ငါ့ကိုအကုန်ပြောပြခဲ့တာ ငါ့မှာတကယ်တော့အမေမရှိဘူး အဖေ၂ယောက်ပဲရှိကြောင်း အဖေနဲ့အမေကွာရှင်းတယ်ဆိုတာဖွားဖွားညာပြောခဲ့ကြောင်းအကုန်ပေါ့'
'ဒါဆို မင်းpapaကိုခွင့်လွှတ်သင့်ပြီလေ မင်းလဲအကြောင်းစုံသိနေပြီပဲကို'
'ဟင့်အင်း ငါသူ့ကိုအရင်ကလောက်မမုန်းတော့ပင်မယ့် ခွင့်မလွှတ်နိုင်သေးဘူး။ ငါငယ်ငယ်ကတည်းကအပေါင်းသင်းမရှိတာသူ့ကြောင့်လေ။ သူများတွေမိစုံဖစုံနဲ့ပျော်နေတဲ့အချိန်မှာ ငါကတော့ အဖေ၂ယောက်ရှိတာကိုပြောရမှာရှက်နေခဲ့တာ။ အဲ့ဒါကြောင့်ငါဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ငါ့သားသမီးတွေကိုငါ့လိုအဖေ၂ယောက်မဖြစ်စေရဘူး မိစုံဖစုံပဲဖြစ်စေရမယ်လို့။ ပြီးတော့ ငါ့daddyကိုမမုန်းပင်မယ့် gayတွေကိုတော့ အရမ်းမုန်းတယ်' စစ်ရဲ့စကားကြောင့် ခက်လက်ဖျားတွေအေးစက်လာကာ(ငါကတော့gayမဟုတ်ပါဘူးစစ်ရာ မင်းတစ်ယောက်ကိုပဲချစ်တာပါ ယောကျာ်းတိုင်းကိုမကြိုက်ပါဘူး*) အပြင်မှာတော့
Advertisement
'ဒါ..ဒါဆို မင်းgayတွေကိုအရမ်းမုန်းတယ်လို့ခဏခဏပြောနေတာအဲ့ဒါကြောင့်လား'
'အင်း'
'ဒါပင်မယ့် မင်းpapaကိုတော့ခွင့်လွှတ်သင့်ပါတယ် သူလဲဒုက္ခခံလာရတာပဲလေ'
'ငါကြိုးစားနေပါတယ်'
'ဘာကြိုးစားတာလဲ မင်းdaddyနဲ့ခဏတိုင်းစကားများပြီးတော့လား'
'မင်း... တော်ပီ မင်းနဲ့ဆက်မပြောတော့ဘူး ပြန်တော့မယ်'
'အေးပါ သတိထားပြန်အုံး မင်းpapaကိုလဲကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြန်ပြောကြားလား'
'ငါသိပါတယ် မင်းဆရာမလုပ်ပါနဲ့'
(ငါဘာဖြစ်နေပါလိမ့် ဘာလို့ခက်ကိုအမှန်တိုင်းဖွင့်ပြောနေတာလဲ ငါအဲ့ဒါကိုဘယ်သူ့ကိုမှမပြောဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ထားတာလေ အာ...မသိဘူး ငါအရမ်းတွေစိတ်ရှုပ်နေလို့ရင်ဖွင့်မိသွားတာ ဟုတ်တယ် အဲ့လိုပဲဖြစ်မှာ အဲ့လိုရင်ဖွင့်လိုက်တော့လဲ ငါ့စိတ်တွေနည်းနည်းပေါ့သွားတယ်*)အပြင်မှာတော့သူ့ဘာသာမေး ပြီး သူ့ဘာသာဖြေနေတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှိနေလေရဲ့။
To be continued.....
A/N အခင်က အခုမှပထမဦးဆုံးရေးဖူးတာမလို့ အမှားလေးတွေများပါခဲ့ရင် ခွင့်လွှတ်ပေးကြဖို့ ကြိုပြီးတောင်းပန်ပါတယ်နော်။ တကယ်လို့ မကြိုက်တဲ့နေရာရှိခဲ့ရင်လဲ message boxမှာ လာပြောလို့ရပါတယ်ရှင့်။ တစ်ရက်ခြားကိုတစ်ပိုင်းပုံမှန် upပေးမယ်နော်။
愛你愛你💚💚
Zawgyi
'သားျပန္လာၿပီလား'
'ခမ်ားအပူမပါဘူး ေက်းဇူးျပဳၿပီး က်ေနာ္နဲ႔မဆုံေအာင္ေနေပးပါလား ခမ်ားကိုျမင္ရရင္ ေဒါသကအလိုလိုထြက္လာလို႔' စစ္ရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ ဦးစစ္ေသာ္မ်က္ႏွာပ်က္သြားေသာ္လဲ ခ်က္ခ်င္းျပန္ၿပဳံးလိုက္ကာ
'သားက papaကို အခုထိခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ေသးတာလား'
'ဘာ papaလဲ ခမ်ားကိုလက္မခံႏိုင္ပါဘူးလို႔ေျပာထားတယ္ေလ' ေျပာရင္းနဲ႔ စစ္ ေဒါသေတြထြက္လာသည္။ အခုေလးတင္ ခက္နဲ႔မင္းခန္႔ကို ၂ေယာက္ထဲေတြ႕လာခဲ့လို႔စိတ္ကတိုေနပါတယ္ဆို
(ငါဘာျဖစ္ေနတာပါလိမ့္ အရင္ကလဲ အဲ့၂ေကာင္ ၂ေယာက္ထဲေတြ႕တာေတြလဲရွိတာပဲကို အခုမွဘာလို႔စိတ္ေတြတိုေနတာလဲ? အာ...ငါ့ကိုပလစ္ထားလို႔ေဒါသထြက္ေနတာ ဟုတ္တယ္*)
'အဲ့ဒါဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ' ဦးမင္းထက္၏အသံၾကားမွ စစ္လဲ သတိျပန္၀င္လာသည္။
'ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးအကိုရာ'
'ဘာကိုဘာမွမျဖစ္ရမွာလဲ စစ္ မင္းကို မင္းအဖြားမေသခင္ကအေၾကာင္းစုံအကုန္ရွင္းျပၿပီးေတာင္းပန္ခဲ့တာပဲ မင္းpapaကိုအခုထိမုန္းေနတုန္းလား မင္းpapaမွားတာတစ္ခုမွမရွိတာကိုေလ'
'ဘာကိုမမွားရမွာလဲ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေမမရွိပဲ အေဖ ၂ေယာက္ပဲရွိတဲ့က်ေနာ့ကို ဝိုင္းေလွာင္ခံရတာကေရာ ဘာမွမဟုတ္ဘူးလား'
'အဲ့ဒါဆို မင္းpapaကေရာ? မင္းကိုလြယ္ထားကတည္းက ေယာက်ာ္းကိုယ္၀န္ေဆာင္ဆိုၿပီး ဝိုင္းရႈံ႕ခ်ခံေနရတဲ့ၾကားထဲက မင္းကိုေမြးေပးခဲ့တာေလ အဲ့ဒါေတာင္မင္းကအခုထိအသိမွတ္မျပဳႏိုင္ေသးဘူးလား'ေျပာရင္းနဲ႔ ဦးမင္းထက္ေဒါသေတြထြက္လာသည္။
'ဘယ္သူကဇြတ္အတင္းေတြေမြးခိုင္းေနလို႔လဲ အခုလိုေမြးေပးလဲ က်ေနာ္က ေက်းဇူးတင္မေနဘူး အဲ့ဒီအစား မေမြးခဲ့ရင္ေတာင္ ေကာင္းအုံးမယ္'
'မင္း...မင္း ေျပာေလကဲေလပါလား မိဘကိုမိဘမွန္းမသိတဲ့ေကာင္' ေျပာရင္းနဲ႔ ဦးမင္းထက္ရဲ႕လက္သီးတစ္ခ်က္က စစ္ပါးေပၚေရာက္သြားေလသည္။
'အကို... အကို မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့အကိုရယ္ သား..သားလဲသြားေတာ့ေနာ္'
'အဟက္ အဲ့ဒါေၾကာင့္မလို႔ gayေတြကိုမုန္းတာ Daddyနဲ႔က်ေနာ္ျပသနာတက္တိုင္း ခမ်ားေၾကာင့္ပဲ
ခမ်ားကိုတစ္သက္လုံးခြင့္မလႊတ္ဘူး' ေျပာရင္းနဲ႔ အျပင္ကိုျပန္ထြက္လာေလသည္။
'အကိုရာ က်ေနာ့ေၾကာင့္ သားနဲ႔ထပ္ၿပီး စကားမမ်ားပါနဲ႔ေတာ့ သူလဲဘယ္လိုလုပ္ၿပီး လက္ခံႏိုင္အုံးမွာလဲ'
'မင္းသားဘက္ကပဲကာေျပာေပးမေနနဲ႔အေသာ္ အခုပဲသူ႔အသက္ ၁၆ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ သူစဥ္းစားတတ္ေနၿပီေလ အေမမေသခင္တုန္းကလဲ သူ႔ကိုအကုန္ရွင္းျပၿပီးသြားၿပီ အဲ့ဒါေတာင္မင္းကိုလက္ခံေသးလို႔လား မင္းအစားငါရင္နာတယ္ကြ သိရဲ႕လား'
'ေနာက္က်ရင္ေတာ့ သူနားလည္လာမွာအကိုရယ္'
'ေနာက္က်ရင္ အဲ့ေနာက္ဆိုတာဘယ္ေတာ့လဲ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အေမတို႔ေသြးခြဲထားလို႔။ ဒါပင္မယ့္မႏွစ္တုန္းက အေမမဆုံးခင္သူ႔ကိုရွင္းျပခဲ့တယ္ေလ။ ၁၀ႏွစ္...သူမင္းကိုအသိမွတ္မျပဳတာ၁၀ႏွစ္ရွိၿပီကြ မင္းသိရဲ႕လား'
'အကိုရာ' ဦးစစ္ေသာ္ဘာမွဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့ေပ။
'ခက္....ခက္ေရ'
'ေၾသာ္ သားေလးပါလား'
'ဟုတ္ အန္တီ.. ခက္ရွိလားဗ်'
'ရွိတယ္သား လာေလ အထဲ၀င္'
(ရွိမွာေပါ့ ခုနေလးကတင္ မင္းခန္႔နဲ႔စကားေျပာေနတာပဲကို*)
'ဟင္ စစ္ ဘာလာလုပ္တာလဲ'
'ဟ မင္းစကားႀကီးကလဲ ငါလာလည္တာကိုလက္မခံခ်င္တဲ့အသံနဲ႔'
'ေအးပါ ငါမွားပါတယ္ ကဲ ကိုကိုစစ္ေရ ခက္ခက္ေလးတို႔အိမ္ကိုဘာမ်ားလုပ္စရာရွိလို႔ပါလဲခမ်ာ' ခက္ရဲ႕ ႐ြဲ႕တဲ့တဲ့စကားကို စစ္ရယ္လိုက္ကာ
'ငါမင္းကိုေျပာစရာရွိတယ္ခက္'
'အင္း လာေလ အိမ္ေရွ႕ပန္းၿခံထဲသြားရေအာင္'
'ကဲေျပာ ဘာျဖစ္လာတာလဲ မင္းမ်က္ႏွာလဲမေကာင္းပါလား'
'ငါအိမ္နဲ႔ျပသနာတက္လာတာ'
'မင္းအေမနဲ႔လား?' ခက္ကေမးေတာ့ စစ္ရဲ႕မ်က္ႏွာတည္သြားကာ
'ငါ့မွာအေမမရွိဘူးခက္'
'ဟင္'
'ဟုတ္တယ္ ငါ့မွာအေမ မရွိဘူး အဲ့ဒီအစားအေဖ ၂ေယာက္ပဲရွိတာ'
'ငါတို႔ကိုဘာလို႔မေျပာတာလဲ မင္းသာဒီေန႔ဖြင့္မေျပာရင္ ငါလဲသိမွာမဟုတ္ဘူး'
'ငါရွက္လို႔ ငါငယ္ငယ္တုန္းက အေဖ ၂ေယာက္ရွိလို႔ဆိုၿပီးငါ့ကိုဘယ္သူမွအေပါင္းသင္းမလုပ္ၾကဘူး အဲ့ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ကိုအဲ့ဒီမေၾကာင္းေတြေျပာလိုက္ရင္ မင္းတို႔လဲ ငါ့ကိုအေပါင္းသင္းမလုပ္ေတာ့မွာေၾကာက္လို႔ ငါမေျပာခဲ့တာ ခက္'
'ဒါဆို အခုခ်ိန္ထိ မင္းအိမ္ကိုအလည္မေခၚတာလဲ အဲ့ဒါေၾကာင့္ေပါ့ ဟုတ္လား စစ္'
'အင္း ဟုတ္တယ္'
'ငါ့ကိုအေၾကာင္းစုံရွင္းျပပါအုံး စစ္ရာ'
'ငါ့ Daddy ကိုေတာ့ မင္းျမင္ဖူးတယ္မလား'
'ေအးေလ'
ငါက ငါ့ Daddyနဲ႔ သူ႔ေယာက်ာ္းနဲ႔ကေမြးလာတာ'
'မင္းအေဖလို႔ေျပာလဲရပါတယ္ ဘယ့္ႏွယ္မင္း daddyနဲ႔ သူ႔ေယာက်ာ္းတုန္း'
'ထားပါေတာ့ ငါ့ကို အဲ့papaဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ကသူကိုယ္တိုင္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ၿပီးေမြးခဲ့တာတဲ့ ဒါပင္မယ့္ငါ၁ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ သူက ငါ့daddyရဲ႕အေမ ငါ့အဖြားေၾကာင့္ႏိုင္ငံျခားကိုထြက္သြားတယ္ေလ'
'ဘာလို႔လဲ မင္းအဖြားကသေဘာမတူဘူးလား'
'အင္း ဟုတ္တယ္ ဖြားဖြားကသေဘာမတူဘူး ေယာက်ာ္းေလးအခ်င္းခ်င္းမလို႔ေလ ၿပီးေတာ့ အဲ့papaဆိုတဲ့လူကမိဘမဲ့ဆိုေတာ့ပိုဆိုးတာေပါ့'
'ဟင္'
'ဟုတ္တယ္ သူကမိဘမဲ့ ၿပီးေတာ့ daddyနဲ႔သူစေတြ႕တုန္းက သူကအလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ေဆးေက်ာင္းတက္ေနတာ daddyနဲ႔ေတြ႕ေတာ့သူတို႔ရည္းစားျဖစ္သြားတယ္ေပါ့ကြာ။ ဖြားဖြားကေတာ့သေဘာမတူဘူး။ သူကdaddyကို ျခဴစားတယ္ပဲမွတ္ေနတာ။ daddyကလဲ သူေဆးေက်ာင္းတက္တာကိုေထာက္ပံ့ေပးေနတာကိုး။ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဖြားဖြားနဲ႔daddy ခဏခဏစကားမ်ားရလြန္းလို႔ ဖြားဖြားကသူ႔ကိုအရမ္းမုန္းေနတာေလ ၿပီးေတာ့ဖြားဖြားတို႔အသိုင္းအဝိုင္းမွာေယာက်ာ္းခ်င္းႀကိဳက္တာမရွိဘူးေလ daddyကသူနဲ႔လက္ထပ္ေတာ့ daddyလုပ္ရပ္က ဖြားဖြားကိုအရွက္ခြဲသလိုျဖစ္သြားတာေပါ့'
'ေအးေလ အရင္တုန္းကလူေတြက အဲ့လိုေတြမွလက္မခံၾကတာ ဒါပင္မယ့္သူတို႔က တကယ္ခ်စ္ၾကတာပဲမလား?'
'အင္း သူဘြဲ႕ရေတာ့ daddyနဲ႔လက္ထပ္တယ္ေလ ဖြားဖြားကသေဘာမတူဘူး daddyကတစ္ဦးတည္းေသာသားဆိုေတာ့ သူနဲ႔ယူရင္မ်ိဳးဆက္ျပတ္မွာေပါ့လို႔ေျပာေတာ့ သူက သားအိမ္ထည့္ၿပီးငါ့ကိုလြယ္ခဲ့တာ'
'မင္းpapaေတာ္ေတာ္ဒုကၡခံခဲ့ရမွာပဲ မိန္းမေတြေတာင္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရင္အရမ္းခက္ခဲတာ မင္းpapaကေယာက်ာ္းေလးဆိုေတာ့ပိုဆိုးမွာေပါ့'
'ေနစမ္းပါအုံး မင္းကသူ႔ဘက္ကလား?' စစ္ကမေက်မနပ္ေမးေတာ့
'အဲ အဲ့လိုလဲမဟုတ္ဘူးေလ ဆက္ေျပာ ဆက္ေျပာ အဟီး'
'အဲ့ဒါနဲ႔ငါ့ကိုေမြးတာေပါ့ ဒါပင္မယ့္ဖြားဖြားက ဆရာ၀န္ျဖစ္႐ုံနဲ႔မေက်နပ္ေသးဘူးတဲ့ PhDရေအာင္လုပ္မွလက္ခံေပးမယ္ဆိုလို႔ ငါ၁ႏွစ္သားအ႐ြယ္မွာ ငါ့ကိုထားခဲ့ၿပီး USAမွာ PhDသြားတက္တာ။ Daddyကလဲသူ႔အလုပ္နဲ႔သူဆိုေတာ့ငါ့ကိုဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ဘူးေလ အဲ့ေတာ့ငါကဖြားဖြားနဲ႔ပဲအေနမ်ားတာေပါ့'
'မင္းဖြားဖြားကမင္းကိုေတာ့လက္ခံေပးလို႔ေတာ္ေသးတယ္'
'အင္းဟုတ္တယ္ ငါ့ကိုေတာ့လက္ခံေပးတယ္ ငါ၁ႏွစ္သားတည္းကဖြားဖြားနဲ႔အတူေနခဲ့ရတာေလ ငါ၅ႏွစ္ေရာက္ေတာ့ မူႀကိဳတက္ရေရာ အဲ့မွာျပသနာစတာ မိဘေနရာမွာ ငါကအေဖ၂ေယာက္ျဖစ္ေနတာေလ တျခားေက်ာင္းသားမိဘေတြကလဲသူတို႔သားေတြကိုငါနဲ႔မေပါင္းခိုင္းဘူး gayေတြကေမြးတာ gayပဲျဖစ္မွာဆိုၿပီးေတာ့ေလ။ ငါဖြားဖြားကိုအဲ့အေၾကာင္းေတြျပန္ေျပာျပေတာ့ ဖြားဖြားက ငါ့မွာအေမရွိတယ္ ဒါပင္မယ့္daddyကသူ႔ကိုယူမွာမလို႔ငါ့အေမနဲ႔ကြာရွင္းလိုက္ရတာဆိုၿပီးငါ့ကိုညာေျပာတယ္။ ငါကလည္းငါ့ကိုဝိုင္းၿပီးၾကဥ္ခံရတာသူ႔ေၾကာင့္ဆိုၿပီးမုန္းေနခဲ့တာ။ သူျပန္ေရာက္ေတာ့လဲငါသူ႔ကိုအေဖလို႔မေခၚဘူး ငါ့စိတ္ထဲမွာငါ့အေဖနဲ႔အေမကြာရွင္းရတာသူ႔ေၾကာင့္ဆိုၿပီးစြဲေနတာေလ'
'မင္းကိုသူတို႔ရွင္းမျပဘူးလား'
'ရွင္းျပလဲငါမယုံဘူးေလ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ကဘယ္လိုလုပ္ကိုယ္၀န္ေဆာင္ႏိုင္မွာလဲ။ သူတို႔ငါ့ကိုညာေျပာတယ္ပဲထင္တာေပါ့ ငါ့ဖြားဖြားေျပာတာအမွန္ပဲထင္ေနတာ'
'ဒါဆို သူမင္းကိုေမြးခဲ့တာတကယ္မွန္းဘယ္တုန္းကသိတာလဲ'
'မႏွစ္ကမွသိတာ ငါ့ဖြားဖြားမဆုံးခင္ငါ့ကိုအကုန္ေျပာျပခဲ့တာ ငါ့မွာတကယ္ေတာ့အေမမရွိဘူး အေဖ၂ေယာက္ပဲရွိေၾကာင္း အေဖနဲ႔အေမကြာရွင္းတယ္ဆိုတာဖြားဖြားညာေျပာခဲ့ေၾကာင္းအကုန္ေပါ့'
'ဒါဆို မင္းpapaကိုခြင့္လႊတ္သင့္ၿပီေလ မင္းလဲအေၾကာင္းစုံသိေနၿပီပဲကို'
'ဟင့္အင္း ငါသူ႔ကိုအရင္ကေလာက္မမုန္းေတာ့ပင္မယ့္ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ေသးဘူး။ ငါငယ္ငယ္ကတည္းကအေပါင္းသင္းမရွိတာသူ႔ေၾကာင့္ေလ။ သူမ်ားေတြမိစုံဖစုံနဲ႔ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါကေတာ့ အေဖ၂ေယာက္ရွိတာကိုေျပာရမွာရွက္ေနခဲ့တာ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ငါဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ငါ့သားသမီးေတြကိုငါ့လိုအေဖ၂ေယာက္မျဖစ္ေစရဘူး မိစုံဖစုံပဲျဖစ္ေစရမယ္လို႔။ ၿပီးေတာ့ ငါ့daddyကိုမမုန္းပင္မယ့္ gayေတြကိုေတာ့ အရမ္းမုန္းတယ္' စစ္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ခက္လက္ဖ်ားေတြေအးစက္လာကာ(ငါကေတာ့gayမဟုတ္ပါဘူးစစ္ရာ မင္းတစ္ေယာက္ကိုပဲခ်စ္တာပါ ေယာက်ာ္းတိုင္းကိုမႀကိဳက္ပါဘူး*) အျပင္မွာေတာ့
'ဒါ..ဒါဆို မင္းgayေတြကိုအရမ္းမုန္းတယ္လို႔ခဏခဏေျပာေနတာအဲ့ဒါေၾကာင့္လား'
'အင္း'
'ဒါပင္မယ့္ မင္းpapaကိုေတာ့ခြင့္လႊတ္သင့္ပါတယ္ သူလဲဒုကၡခံလာရတာပဲေလ'
'ငါႀကိဳးစားေနပါတယ္'
'ဘာႀကိဳးစားတာလဲ မင္းdaddyနဲ႔ခဏတိုင္းစကားမ်ားၿပီးေတာ့လား'
'မင္း... ေတာ္ပီ မင္းနဲ႔ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး ျပန္ေတာ့မယ္'
'ေအးပါ သတိထားျပန္အုံး မင္းpapaကိုလဲေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျပန္ေျပာၾကားလား'
'ငါသိပါတယ္ မင္းဆရာမလုပ္ပါနဲ႔'
(ငါဘာျဖစ္ေနပါလိမ့္ ဘာလို႔ခက္ကိုအမွန္တိုင္းဖြင့္ေျပာေနတာလဲ ငါအဲ့ဒါကိုဘယ္သူ႔ကိုမွမေျပာဘူးလို႔ဆုံးျဖတ္ထားတာေလ အာ...မသိဘူး ငါအရမ္းေတြစိတ္ရႈပ္ေနလို႔ရင္ဖြင့္မိသြားတာ ဟုတ္တယ္ အဲ့လိုပဲျဖစ္မွာ အဲ့လိုရင္ဖြင့္လိုက္ေတာ့လဲ ငါ့စိတ္ေတြနည္းနည္းေပါ့သြားတယ္*)အျပင္မွာေတာ့သူ႔ဘာသာေမး ၿပီး သူ႔ဘာသာေျဖေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိေနေလရဲ႕။
To be continued.....
A/N အခင္က အခုမွပထမဦးဆုံးေရးဖူးတာမလို႔ အမွားေလးေတြမ်ားပါခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကဖို႔ ႀကိဳၿပီးေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။ တကယ္လို႔ မႀကိဳက္တဲ့ေနရာရွိခဲ့ရင္လဲ message boxမွာ လာေျပာလို႔ရပါတယ္ရွင့္။ တစ္ရက္ျခားကိုတစ္ပိုင္းပုံမွန္ upေပးမယ္ေနာ္။
愛你愛你💚💚
Advertisement
- In Serial18 Chapters
(OLD)Play On! My Lovely Goddess!
Link to rewritten story: https://www.royalroad.com/my/fiction/20813 Will write another story with this LitRPG + Superstar thingy on another fic once im done with the rewrite.
8 178 - In Serial134 Chapters
Dungeon Crawler Darryl
In a flash, every human-erected construction on Earth--from Buckingham Palace to the tiniest of sheds to all the trucks and cars--collapses in a heap, sinking into the ground. The fruits of millenia of human progress, atomized and transformed into the dungeon: an 18-level labyrinth filled with traps, monsters, and loot. A dungeon so enormous, it circles the entire globe. Presented with impossible situations, dire straits, an empty promise of regaining their planet or the fame of intergalactical stardom, thirteen million of the remaining humans entered this dungeon. This death trap with glamorous gore and way too many bugs. Only a few of them truly matter, the top most popular crawlers such as the ill-pantsed Carl and his elegant mistress Princess Donut. This story isn't about such glorious people, however. This story focusses on one of the dregs overlooked by the masses as they try to cling on to their life. This is the story of Darryl and friends. Note: This is a Dungeon Crawler Carl fanfic. Please support and read the original, it's really good!
8 187 - In Serial9 Chapters
Gameworld
Twenty years ago something had happened. The land and everything in it had changed. Magic was real and Technology was limited. New Races arose from the old and everyone was brought to an even playing field. Everyone starts at level 1 and levels up from there. Most folks will choose their class by level 5 and begin to grind out higher levels as they struggle to survive. Omachiw was different, half human and half elf he had been raised by the Elves he had once hunted. With no class and no family, he has become a jack of all trades, trying to survive in a world that had turned into a game. Based in part in the city of Regina in the Province of Saskatchewan Canada. This is a gritty urban fantasy story with horror elements set in a game world.
8 235 - In Serial79 Chapters
Hunters' Shadow (Book one of the Hunter Chronicles)
Hunter's Shadow...Twenty Six year old Blake Hunter is the Alpha of the largest pack in the region. Finding his mate is the last thing on his mind. But, in the midst of dealing with uninvited relations, aspiring future Lunas and increasing rogue attacks on his eastern borders, a young woman stumbles out of the forest into his arms. Injured, afraid, and with no idea who she is or how she got there, she brings out his wolf's protective nature.To keep her safe and unravel the mystery surrounding his new charge, Blake must navigate dangers from both inside and outside his own pack, even as they both struggle against their undeniable attraction. When her past returns to claim her will he risk his pack's safety to keep her by his side? Or will the shadows surrounding them tear them apart for good?***Acheivements:*3rd in the Rainberry Awards (Supernatural)*1st in the Black and Gold Leaf Awards (Werewolf/Vampire)*3rd place in the Writers Choice Awards (Fantasy)***My story is copyrighted and belongs exclusively to me, please don't use my story, book cover or characters in any way without my permission, thank you!
8 232 - In Serial92 Chapters
Signing In but Cultivators Know My Cheat
-Just moving stuff from scribble over here since why not- Systems have descended upon the cultivation world and many heroes are likely to have one than none. The great ones above are starting to bore of the tiring games played in the countless realms. The Most Ancient One had an epiphany one day, why not have a broken sign-in system but with public announcements? In a world where systems are common among cultivators, prodigies are overflowing. A young scholar, Liu Xun has been tasked upon to receive countless trials to rise to the pinnacle. What is the trial you may ask? Signing in! What is the reward? Gacha wheel! Who is the happiest here? Of course, the great ones!
8 101 - In Serial31 Chapters
A-Team
"No matter how much we fight, we will always need each other Raph."Raph doesn't reply. He doesn't deny it either.
8 86

