***

We are not meant for each other.

***

Then... There was a gun shot... Sobrang bilis ng pangyayari. Parang nag slow mo ang mundo ko. Unti unti...

"Ayisha!"

"Louie!"

Pumatak na Lang ang Luha ko sa mata. Hindi ako makakilos sa kinatatayuan ko. I was shocked. Nagtakbuhan na silang Lahat papunta saamin.

Napaluhod na lang ako.

Ang sakit. Sobrang sakit. Then I saw him smile. Unti unti nanghina ako.

"Gosh! Louie! Louie! Louie!" Iyak nila. Hindi ako makakilos. Napayakap na Lang ako bigla sa kanya.

"Woo Wee..." I silently said.

Biglang humagulhol si Liah. "Kuya! Kuya! No! No! No! Kuya! Please!" Nagwawala na si Liah. Kaiiyak. Samantalang ako Hindi ko alam ang iisipin ko.

"Woo Wee..." Yung tahimik na iyak ko biglang lumakas.

Duguan na sya. Si Woo Wee ang natamaan ng gun shot kanina. Agad pumunta ang mga lalaki Kung saan galing ang gun shot kaming mga babae. Nakaupo na sa Lupa. Umiiyak. Si Liah...

"K-Kuya! No! Tara na! Hindi pedeng mamatay si Kuya! No!" Patuloy ang pag-Hikbi Nya.

Yakap yakap ko si Woo Wee sa Braso ko. Hindi ko na alam ang iisipin ko. "Woo Wee... Wag mo ko iiwan." Umiiyak na sabi ko.

Nakitang kong nag-mulat sya. "Mahal na mahal Kita." he said. Lalo akong napaiyak sa mga salitang 'yun.

No! No! No!

"Shhh. Lumaban ka please? Lumaban ka. Mahal na mahal din Kita." Umiiyak na sabi ko. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko Ngayon.

Sobrang kabadong kabado at takot na takot din ako. Hindi. Hindi. Hindi 'to pede. "Shhh. Wag ka umiyak." He said habang natulo yung Luha Nya. Patuloy kaming Lahat sa pag-iyak.

Napatingin ako sa binaggit ni Bella. Nanigas ako. Yung... Yung... Untold prophecy, Hindi ko na alam ang nangyayari. Hindi ko matanggap ang Lahat.

"Mahal na mahal Kita Ryleen. Mahal na mahal." He said. Tapos bigla Syang nawalan ng Malay.

"Woo Wee!" I shouted. "Kuyaaaa! No!" Humahagulhol na iyak ni Liah. Bigla Syang nagwala. Hindi ko na alam ang Gagawin ko. Nakatitig Lang ako sa kanya.

Parang tinutusok ng sandaang beses ang puso ko. I was damned hurt! Sobrang sakit. Hindi ko na napansin yung mga nasa paligid ko. Tahimik akong umiiyak habang yakap ko si Woo Wee. Samantalang naririnig ko ang malalakas na hagulhol nila.

Hindi ko na kaya. Hindi ko na alam. Sobrang sakit.

Nanghina ako sa nakita at nararamdaman ko. Bakit? Bakit kailangan mabaril si Woo Wee? Bakit? Bakit sya pa? Pede na-namang a-ako d-diba? I was Immortal. Dapat ako na Lang. Kasi, kasi. Napahagulhol na ko ng todo. Pede namang ako Hindi ba? Pede namang ako, Kasi Kung ako. Mabubuhay at mabubuhay pa ko.

Pero ba-bakit k-kailangan si W-Woo Wee pa?

Nanghihina na ko. Then... Everything went black.

***

Biglang nahimatay si Ayisha. Kaya't nagitla ako. Agad ko Syang nilapitan. "Ayisha!" Sigaw ko. Lumapit ako sa kanya.

Naawa ako sa bestfriend ko ng Makita ko Syang walang Malay. Sobrang shock at gulat Nya Siguro sa pangyayari Hindi Nya maabsorb. Naawa din ako Kay Liah. Nagwawala sya, pinipigilan Lang sya ni Clair. Hinawakan ni Clair yung batok ni Liah tapos nawalan na lang sya ng Malay.

I cried in pain. Sobrang sakit na makitang ganun yung mga kaibigan mo. It was heartbreaking! Kitang Kita ko sa muka ni Ayisha, yung sakit na nararamdaman Nya.

Naawa ako sa kanya. Nag mahal Lang naman sya ah. Bakit ganun? Ang daming hadlang? Akala namin magiging masaya 'tong gabing to. Nag-propose pa nga si Louie eh. Pero Hindi. Naging bangungot ito.

Dumating na sina Hubby, "Nahuli namin! Tang*nang yan! Sa Lahat ng babarilin tayo pa!" galit na sigaw ni Kyle sa lalaking walang Malay na Buhat ni Castle sa balikat Nya.

Niyakap ko agad sya. Sakanya ako umiyak Hindi ko na alam ang Gagawin ko.

"Tara na sa charm world. Isugod natin sa healing building si Louie." Dali daling sabi ni Ash at binuhat si Louie. Tinulungan sya ni Night na buhatin si Louie.

Si Ayisha naman binuhat sya ni Hubby. Si Liah naman kaming mga babae ang nagtulong tulong.

Tahimik kaming umiiyak Lahat. Sobrang biglaan nanaman ng mga pangyayari.

**

Pagkadating namin sa healing building. Agad ginamot si Louie. Hindi kami mapakali, habang iniintay ang healing charmer dito sa labas. Si Liah at Ayisha wala pa ding Malay nasa kwarto sila dito.

Si Hubby at Ash dinala ang Lalaking bumaril kanina sa investigation building dito sa enchanted land.

Si Charlene at Vien umiiyak Kay Night at Castle. Grabe, ramdam na ramdam ko 'yung pag-aalala at hinanakit nila. Ako naman yakap ko si Fiona tahimik kaming umiiyak na dalwa.

"Bakit ganun? Bakit si Blake pa?" tanong ni Fiona.

Umiling iling ako Hindi ko alam ang isasagot ko. Tahimik kaming umiiyak sa labas ng isang kwarto Kung saan dinala si Louie.

Kada lumilipas ang minuto pabigat ng pabigat ang nararamdaman ko. Sobrang sakit. Sobrang hirap. Ano bang nangyayari? Yung propesiya? Bakit? Bakit?

Sobrang bigat sa pakiramdam. Nagsitayuan kaming Lahat noong dumating ang parents ni Louie.

"Asan ang anak ko?! Nasan?!" Umiiyak na sigaw ni Tita Lissa. Nilalapitan sya ni Fiona. Niyakap Nya Lang ito. Lalo akong naiyak sa nakita ko.

"Where's my son?" tanong ni Tito Ben.

Napailing iling na Lang ako. "Si Liah? Asan si Liah?" Nag-aalalang tanong ni Tita. Tinuro namin ang kwarto Kung nasan si Liah. Dali Dali silang pumunta doon.

Maya maya bumalik din sila. Iyak padin sila ng iyak. Tulad namin Hindi din sila mapakali.

Hanggang sa lumabas ang doctor o head healing charmer. Hindi ko maipaliwanag ang kabang nararamdaman ko. Parang tumigil ang mundo naming Lahat.

Lalo na ng umiling iling ito.

"I'm sorry. We're doing our best. Pero may lason yung bala. At wala na itong heal. Lalong lalo na yung lason galing mortal world. Alam nyo naman pag galing mortal world. Hindi na kayang gamutin pa. Sa Ngayon oo, may buhay pa sya... Pero... Matapos ang tatlong Araw o mas mababa pa sa tatlong Araw... I'm sorry." Halos Hindi kami makakilos sa narinig namin.

Maging sina tita tulala din sa narinig galing sa healing charmer. Hanggang sa...

"No! No! No! Hindi pede!" Isang malakas na sigaw ang narinig namin. Napatingin ako sa pinaggalingan nun. Kay Ayisha.

Bigla Syang nagtatakbo papalapit saamin at hinawakan 'yung doktor sa kwelyo.

"Bawiin mo Sinabi mo! Hindi yung totoo! Hindi yun totoo! Nangako saakin si woo Wee! Sabi Nya di Nya ko iiwan! Hindi totoo 'yun! Ikakasal pa nga kami e! Hindi totoo 'yun!" Sigaw ni Ayisha at pinalo palo yung doctor.

Pinigilan namin sya pero tuloy tuloy ang pagwawala Nya. Naawa ako sa kanya. Parang gumuho yung mundo Nya. Tapos narinig Nya pa yun. Parang dinudurog ang puso ko. Habang nakikita kong ganun si Ayisha.

Niyakap ko sya. "Ayisha. Tama na please? Tama na?" Umiiyak na sabi ko. Niyakap Nya Lang ako at tuloy tuloy sya sa pag hagulhol.

Ang sakit. Sobra. Ramdam na ramdam ko 'yung sakit na dinadanas nung pinsan ko.

"Tama na, tama na." Tanging bulong ko sa kanya. Pero patuloy Lang sya sa pag iyak ng malakas. Hanggang sa patulugin sya nung healing charmer. Hindi Kasi mapigilan yung pagwawala Nya.

Awang awa ako sa kanya. Kitang Kita ko yung sakit na dinadanas Nya. Bakit ganun kalupit ang tadhana sa kanila? Bakit?

Dinala namin sa kwarto Nya si Ayisha. Tapos Inilipat na din ng kwarto si Louie. Katabi Lang nung Kay Ayisha.

Iyak Lang ng iyak ang mama at papa ni Louie. Hindi pa din makapaniwala sa narinig nila. Kahit ako, Hindi ako makapaniwala. Sobra. Sobrang bilis

Nanghihina akong pumasok sa kwarto ni Louie.

"Pasensya na po talaga. Yung lason po Kasi na kasama sa bala Hindi na namin naalis. Kumakalat na din po ito sa katawan Nya. Kahit po sa mortal world nyo sya dalhin wala ng Lunas." tahimik ako ng napaiyak sa narinig ko.

Wala na ba talagang Lunas? Yung bestfriend ko Kasi ang sobrang maapektuhan e. Ang sakit Lang. Kanina nung nakita ko sya. Sobrang sakit. Ngayon ko Lang ulit Syang nakitang ganun. Ka sasaya Nya pa Lang o. Bakit naman babawiin agad?

Sobrang sakit naman ng ipinapadanas sa kanya.

***

Nakaupo ako dito sa upuan malapit sa Kama ni Ayisha. Ng biglang dumating si Hubby.

"Wife." Tahimik na bigkas Nya, ewan ko. Tumakbo ako bigla Kay hubby at niyakap sya, pumasok din sa isip ko na pano Kung sya yung natamaan ng bala? Pano Kung sya ang nandun at Hindi si Louie?

Iniisip ko pa Lang sobrang sakit na.

Narinig kong maghikbi ni Hubby. Umiiyak si Hubby. Ng Dahil sa kanya nadala ako. Bigla akong napa-iyak ng todo. Hindi ko alam pero, may iiyak pa pala ako.

"Bestfriend ko yung binaril nila Wifey. Bestfriend ko!" Tuloy tuloy pagbagsak ng Luha ko. Napakagat Labi na Lang din ako.

Hindi Lang si Ayisha ang nasasaktan ng todo pati Kami. Pati si Hubby. "Bata pa Lang kami kaibigan ko na 'yun." Napatingala ako bigla ang sakit sa lalamunan.

Minsan Lang mag-open up ng ganto si Hubby. "Sya yung kasangga ko. Simula pa Lang nung una. Oo mayabang sya. Oo matrip sya. Oo gago sya. Oo maka sarili sya. Pero oo tang*na! Sobrang buti nyang kaibigan." Napahiwalay ng yakap saakin ni Hubby at biglang sinuntok yung pader.

Nagitla ako sa ginawa ni Hubby, dumudugo yung kamay Nya. "Tang*na! Wala man Lang akong nagawa! Wala man Lang akong nagawa!" sigaw nya. Napayakap na Lang ako sa kanya.

Napa-upo na Lang sya.

"Shhh." pagpapatahan ko sa kanya, minsan ko Lang makitang ganto nasasaktan ng todo si Hubby. Ang sakit. Sobrang sakit. Sobrang importante saamin ni Louie. Tapos nangyayari 'to.

"Wala man Lang akong nagawa! Wala man lang akong nagawa!" patuloy na iyak ni Hubby.

Napahagulhol ako. "Hindi totoo 'yan hubby, madami kang nagawa. Saka tama na. Wag mo sisihin sarili mo." Umiiyak na pagpapatahan ko sa kanya. Para akong tanga. Umiiyak ako pero pinapatahan ko yung isa pang umiiyak din.

"Shhhh," pero ako eto iyak din ng iyak.

"Yung bumaril sa kanya." Crack na crack na yung boses Nya. "Tang*na! Isang lasing na taga mortal world! Yung gamit nyang baril! Illegal! May lason na inilagay doon. At walang lunas ang lason na nakalagay doon! Bakit ba Kasi sa Lahat ng babarilin ng letcheng lasing na 'yun tayo pa?!" Sigaw Nya.

"Kung sana Hindi sya dumaan dun! Sana! Hindi si Louie yung na baril! Sana Hindi tayo nasasaktan ng ganito Ngayon! Ang walang kwenta ko! Ang walang kwenta ko!" napahagulhol at napayakap ako Kay Hubby.

"Wag mong sabihin yan hubby, please? Tama na." umiiyak na sabi ko. Niyakap Nya na Lang ko. Grabe.

Tapos nakita ko si Ayisha na oo, pikit sya, pero naluha sya, mukang narinig Nya Lahat ng Sinabi ni Hubby. Napahawak ako sa kamay Nya. Nung tumayo ako.

Pero nanatili Syang nakapikit at tumalikod bigla. Tapos narinig kong mahihinang Hikbi Nya. Oo ang hihina nun, pero ang lakas ng epekto saakin at Kay hubby. Kung kanina grabe yung nararamdaman kong sakit Dahil nakikita kong ganun si Hubby. Ngayon naging triple. Kasi nanghihina akong nakikita kong ganun si Ayisha.

Ang sakit Lang. Lintik talaga 'yang propesiya na 'yan!

"Ang sakit! Kasi yung naka baril Kay Louie! Ibinalik na sya sa mortal world. Hindi daw pede malaman na may charm world. Kaya nawalan ng hustisya 'yung nangyari Kay Louie! Ang sakit wifey! Ang sakit! Tang*na nyang hayop sya! Mamatay na sya!"

Lalong lumakas yung iyak ni Hubby habang si nasabunutan Nya ang sarili Nya, Hindi ko mapigilan Hindi maiyak ng todo, tang*na! Bakit ganun? Hustisya na Lang oh! Pinagkait pa!

Bakit nangyayari 'to saamin? Bakit?

Pati mga fairies namin apektado. Si Jasper na fairy ni Louie, nanghihina din. Saka Ngayon ko Lang nakita na ganan ulit kalungkot sina Emerald. Sobrang apektado sila ng todo. Nakaka iyak isipin na sobrang dami namin na Hindi matanggap ang nangyari.

It was all painful for us. Sa mga fairies o saaming mga kaibigan. Sobrang sakit.

***

Pinalo palo ko 'yung dibdib ko. Gusto ko tumigil kaiiyak. Gusto ko itigil 'to. Pero Hindi ko kaya, paulit ulit na naririnig ko 'yung boses ni Kyle. Umiiyak din sya.

Nakatalikod ako sa kanila ni Bella, narinig ko na Hindi man Lang nabigyan ng hustisya yung nangyari Kay Woo Wee. Ang hirap. Ang hirap mag pigil ng iyak. Sobrang sakit. Double 'to dun sa naranasan ko noong inakala kong hiniwalayan Nya ko.

Bakit ganun? Bakit ang lupit ng tadhana saamin? Bawal ba talaga kami para sa isa't-isa? Hindi ba talaga kami meant for each other? Pero bakit naman ganito? Bakit kami pa?

"Tama na hubby, tama na." Narinig kong umiiyak na sabi ni Bella. Lalo akong naiyak. Bakit ganun? Tuwing sinasabi nila ang salitang 'tama na' o kaya 'wag ka ng umiyak' lalo akong naiiyak. Lalong nalabas ang emosyon ko.

Naramdaman ko ang paghagod ng kamay sa likod ko. I burst out more tears ng Dahil dun. Yung tahimik na Hikbi ko. Biglang naging todo.

Naramdaman ko na nagpipigil ng iyak si Bella. Para Hindi ko marinig ang iyak Nya. Pero she failed. Kasi napahagulhol na Lang sya.

***

Maya maya pa. Mukang umalis na Muna si Kyle at Bella sa kwarto Kung nasan ako. Pagkaalis nila. Lumabas na din ako.

Hindi ko alam pero, dinala ako ng paa ko. Sa isang kwarto.

Binuksan ko ang kwartong 'yun. Walang tao. Sinarhan ko ang pinto. Kada habang ko papalapit sa kanya. Ang bigat sa pakiramdam. Ang hirap sa damdamin.

Tuloy tuloy ang pag-agos ng Luha ko habang nakikita ko sya.

"Ba-bakit?" mahinang tanong ko. Napa-upo na ko sa upuan na malapit Kay Woo Wee. At napapikit ng madiin.

Tahimik Syang natutulog Ngayon. Hinawakan ko yung kamay Nya. "Mahal na mahal Kita. Kaya gumising ka na jan. Babes." Nahihirapang sabi ko.

"I'm sorry. We're doing our best. Pero may lason yung bala. At wala na itong heal. Lalong lalo na yung lason galing mortal world. Alam nyo naman pag galing mortal world. Hindi na kayang gamutin pa. Sa Ngayon oo, may buhay pa sya... Pero... Matapos ang tatlong Araw o mas mababa pa sa tatlong Araw... I'm sorry."

Biglang nag-echo sa Utak ko yung Sinabi nung healing charmer kani-kaninang. Ang sakit. Bakit? Bakit tatlong Araw na Lang mamatay na sya?

"Bakit ang gwapo gwapo mo pa din kahit tulog ka ha? Bakit lalong nakaka-inlove?" Pinilit kong tumawa. Kaso, Hindi ko kinaya. Tuloy tuloy Kasi pagpatak ng Luha ko.

"Babes. Gising ka na oh? Para sakin." Umiiyak na sabi ko. Pero Hindi man Lang sya sumagot. Bakit Nya ko ini-isnob?

"Oy! Babes ko? Wag kang snob jan. Sige ka. Babawiin ko 'yung sagot ko sa tanong mo kanina. Hindi na Kita papakasalan---"

Naputol yung sinasabi ko ng may magsalita. "Wa-Wag k-ka ma-magsalita n-ng ga-ganan, baka g-gusto m-mong halikan Kita?" napahagulhol ako ng Makita ko Syang nakangiti habang natulo ang Luha oo, nakapikit pa din sya. Pero natulo ang Luha Nya.

Unti-unti iminulat Nya ang mata Nya. "Wag ka na umiyak. Napapaiyak din ako e." Biro Nya. Pero imbis na Matawa. Lalong pumatak yung Luha ko.

"Shhh. Wag ka na nga umiyak. Buhay pa ko oh. Para namang namatay ako e." Lalo akong napahagulhol. Tatlong Araw.

Tatlong Araw na Lang.

Imbis na Lang salita tumayo ako at niyakap sya. "I love you... Mahal na mahal Kita..." Umiiyak na bigkas ko. Napatawa naman sya ng mahina.

"Mahal na mahal din Kita." Lalo akong napaiyak. Hanggang kelan ko na Lang maririnig ang mga katagang 'yan?

Hanggang kelan ko na Lang maririnig ang 'I love you' Nya saakin? Hanggang kailangan na Lang? Iniisip ko pa Lang na mawawala 'yun. Hindi ko kaya.

Gusto kong maging malakas para sa kanya, kaso Hindi ko kaya. Ang hirap.

"I love you. I love you. I love you."paulit ulit kong Sinabi 'yan. Ganyan ko sya kamahal e. Kahit paulit ulit na Lang ako, pauulit ulitin ko pa Kasi mahal na mahal ko sya.

"I love you too. I love you more. I love you most." ramdam ko nakangiti Nya habang sinasabi Nya saakin 'yan.

Hindi ako bumitaw sa pagkakayakap ko sa kanya. Ayoko. Baka Kasi pag binitawan ko sya, mawala na Lang sya bigla.

"Yung promise mo ah? Wag mo ko iiwan." Mahinang sabi ko sa kanya.

Napatawa naman sya ng mahina. "Oo. Hinding Hindi Kita iiwan. Mawala man ako sa mundong 'to. Nasa tabi mo Lang lagi ako."

Napahagulhol ako sa sinasabi Nya. "Three days. Ryleen. Three days." Natulala ako. Alam Nya? Aalis sana ako sa pagkakayakap. Kaso Hindi Nya hinayaan.

"Narinig ko kanina yung Sinabi ng healing charmers sa mama at papa ko. Three days. Three days. Please? Let's make it memorable." Napatango ako sa Sinabi Nya. Ang sakit. Ang sakit.

Tatlong Araw. Hindi ba pede? Na limang Araw? Dalwang linggo? Isang buwan? Isang taon? Hindi ba pede 'yun? Hindi ko pa Kasi kaya e.

"Three days." Mahinang bigkas ko. Saka humiwalay sa yakap at hinarap sya. "Marami tayong pedeng magawa sa three days di ba?" Tanong ko sa kanya habang naiyak.

Tumango sya saakin at pinunasan ang Luha ko. "Wag ka umiyak. Ako ang naiiyak." sabi Nya saakin pinilit kong ngumiti at tumango ako.

"Your wish is my command." nakangiting sabi ko. Pero sa loob loob ko. Sobrang nasasaktan ako.

"Bukas?" Nakangiting sabi ko.

"Anong Meron bukas?" Tanong Nya.

"Pakasal tayo?" Nakangiting sabi ko. Pero ang taksil ng Luha ko. Pumatak nanaman. Kasasabi ko Lang na your wish is my command e.

"Ryleen." Banggit Nya sa pangalan ko.

"Woo Wee? Will you marry me?" Tanong ko sa kanya.

"Gago ako. Sira ulo. Walang patutunguhan. Mayabang,----" pinutol ko sinasabi Nya.

"Kahit ikaw Lang pinakatarantado sa mundo. Kung ikaw naman ang tinitibok ng puso ko. Ikaw at ikaw Lang ang pakakasalan ko." I said smiling while crying.

"Will you marry me?" Ulit ko sa tanong ko kanina.

"Baka Hindi ka sumasaya sa piling ko---"

"Sa tingin mo sasaya ako ka piling ng Iba? Kung ikaw ang nagpapatibok ng puso ko at ikaw ang nagpapasaya sa buhay ko?"

"Pero---"

"Walang pero Woo Wee. Pakasal na tayo please? Wala kong paki-alam sa dahilan mo. Nagtanong ka saakin kanina 'di ba? Inalok mo na ko ng kasal. Umo-o ako. Kaya wala kang takas." Nakangiting sabi ko sa kanya.

Inilapit Nya yung noo ko sa noo Nya. "Ang tigas talaga ng ulo mo." Sabi Nya saakin at napatawa ng mahina pero, naluha naman.

"Matigas talaga. Lalo na Kung para sa taong mahal na mahal ko." Hindi sya nagsalita. Hinalikan Nya na Lang ako bigla.

I responded to his kisses. Pero napatak ang mga Luha naming dalwa. I will make his remaining three days memorable.

***

Day One.

Nagpumilit lumabas si Woo Wee sa ospital o healing building. Kung three days na nga Lang naman daw ang natitira sa kanya, susulitin Nya na.

Ang sakit isipin na pagkatapos ng isang Araw wala na. Ayaw sana pumayag ng parents Nya kaso , mapilit si Woo Wee e, kaya Nakalabas sya ng healing building. Ang tigas din ng ulo nito at dun parin sa Bahay ni Kyle gusto tumira. Kasi daw andun ako. Sabi ko naman, wag na. Sa parents Nya na Lang sya.

Pero parents Nya na din ang nagdisisyon na Kung anong ikasasaya ni Woo Wee. Hahayaan nila. Si Liah ayaw iwan ang kapatid Nya, kaya dito rin nakikitulog sa Bahay ni Kyle ganun din si Clair, bestfriend sila ni Liah e.