《Dark Moon /✔️/》11. Өв залгамжлал
Advertisement
Өдөр бүр хэн нэгэн орж ирээд цэнхэр өтгөн шингэн бидэнд тарьчихаад гараад явна. Нөхдийгөө яаж байгааг мэдэхгүй юм. Гэхдээ миний бие үнэхээр өөрчлөгдөөд байгааг би мэдэж байна. Наранд дургүй болж сэмэрсэн хөшгөө үргэлж хааж, юм идэх хүсэл ч нээх төрөхөө больсон. Арьс улам цайрсаар.
Тэгсэнээ гэнэт маш хүчтэй өлсөнө.
Тэр хүн бидэнд туршилт хийхээр энд авчирсан байх нь ээ. Тэр туршилтынх нь нөлөөгөөр миний бие ийм болоод байгаа юм байна.
Одоо тэнд байгаа том нүсэр хаалганд жижигхэн хэрээстэй шоронгийн цонх шиг нүх байдаг болсон бөгөөд түүгээр харвал бидний өрөөний камер том самбар дээр харагдана. Хааяа очиж хардаг юм. Жэй ухаантайхан шиг байх гэж тоо бодож харагдана. Хисын дуу дуулна. Тэр дуун дээр нь Ники бүжгийн хөдөлгөөн хийнэ.
Хаалганд төмөр тор хийх үед зугтах боломж гарлаа гэж бодсон ч, найзуудаа дуудсан ч энэ бүхэн эцэстээ бид бүгд 7 хоног уснаас өөр зүйлгүй харанхуй газар хоригдож, хөхөрч бэрттэлээ зодуулж л дууссан юм.
Энэ тамаас хэзээ гарч, хэзээ гэрийнхэнтэйгээ уулзах юм болоо?
Сүүлдээ бид бараг л дуулгавартай нохой шиг болж, эсэргүүцэн байж тариулах биш зүгээр л аягатай цэнхэр шингэн тавих үед аваад уудаг боллоо.
Бас бие маань нэг л хачин хэвээрээ л. Бидний шүд загатнаж эхлэсэн. Хачин байгаа биз? Яг л дөнгөж шүд нь ургаж буй нялх хүүхэд шиг.
Дахин нэг өдрийг дуусгаад орондоо орон нүдээ анилаа. Эндээс явахын мөрөөдөл болсоор.
Шөнө дунд гэнэт хүзүүнд өвдөлт мэдрэгдээд нүдээ нээхэд, хар хувцаст миний дээр намайг хазаж байлаа. Удалгүй ухаан алдсан ч түүний өмнө харсан ганц зүйл бол тэр шөнө бүтэн сартай шөнө байсан юм.
Би ингээд үхэж байгаа бололтой...
Өглөө цочин сэрээд урд шөнийг санаж хазуулсан гэж бодсон ч зүүд байсан бололтой, шарх ч харагдсангүй.
Бидний бие өөрчлөгдөж буй тухайг бид өөрсдөө л хамгийн сайн мэдэж байлаа.
Удалгүй спикерээр "Өчигдөр их онцгой өдөр байсан хөвгүүд ээ" гэчихээд чимээгүй болчихсон.
Хэсэг хугацааны дараа маш удаан тэнд байсаны эцэст биднийг хорьсон байсан хаалганы түгжээ торхийн мултарч онгойлоо. Нүдэндээ, чихэндээ итгээгүй бид цочирдсоор гарч гүйлдэв. Дараа нь загатнах шүдээ тоолгүй, баяртайгаар тэврэлдэн уулзсан. Эцэст нь энэ аймшгийн байшингаас гарах нь.
Advertisement
Дээд доод давхар луу гүйлдэн нэг нэгнийгээ олж уулзчихаад уйлалдах шахсан тэр мэдрэмж одоо ч тод.
Гадаа гарч ирээд эргэн тойрноо харахад бид 3 давхар хаягдсан эмнэлэг дотор хоригдож байсан бөгөөд биднээс холгүйхэн дотуур байр бололтой 2 байшин харагдаж байв.
Хоригдож байсан эмнэлэгийн хонгил харанхуй бас улаан өнгөтэй.
Тэр байшингийн цонхоор миний бас бидний түрүүнээс хойш хүсээд байсан ямар нэгэн зүйлийн үнэр сэнгэнэхэд бид бүгд тэр дороо зогсон тийшээ улангассан нүдээр харж гүйлдэж эхлэлээ.
Тийм ээ, тэр байшингуудын зүг.
Дотогш дайрч ороод бид 7 хүссэн, амттай зүйл рүүгээ тал тал тийшээ таран дайрч хазсан.
Хазаад л байсан. Ам руу орж ирж буй шингэнийг сороод л.
Хэсэг хугацааны дараа амныхаа эргэн тойрныг арчсаар байрны гадаа гарч ирээд бид дахин уулзав.
Гэнэт ухаан ороод эргэн тойрноо харахад бид бүхэл бүтэн дотуур байрыг тэр чигт нь улаан цусаар будчихсан байлаа.
Маш олон... Маш олон хүн.
Бид юу болж байгааг ойлгоогүй юм. Яагаад тэнд тэгэж удаан хоригдсон гэдгээ, яагаад тэнд байхаас эхлээд нэг зүйл хүсээд шүд загатанаад байсныг, яагаад хүн рүү тэгэж улангасан дайрсан гэдгээ. Гагцхүү бид араатан болж буй гэдгээ л мэдэрч байв.
Аль хэдийнээ гараа тэр олон хүний цусаар будсан гэдгээ мэдэх үед бид арван долоотой байлаа.
Яахаа мэдэхгүй байх үед булангаас хар хувцаст гарч ирээд өөрийгөө Эдвард гэж танилцуулан "Катролд нэгд. Тэгвэл би энэ бүхнийг чинь далдалж өгч чадна. Аан тийм, гэр бүлийнхнийг чинь хэний ч мэдэхгүй газар явуулчихсан гэдгийг санаарай. Та нар надад хэр сайн ажиллана, би түүнийг чинь үнэлээд гэр бүлийг чинь аврах, алахаа шийднэ." гэж билээ.
Тэгж л бид эргэлт буцалтгүй тэдний нэг болсон юм. Цус сорогчид. Гэр бүлээ аврахын тулд яах ч аргагүй байлаа.
Харин өмнөх өдрүүдийн хувьд бид долоо Эдвардад үхтлээ нүдүүлсэн. Ердөө л би түүний суудалд суухгүй гэсэний төлөө тэр нөхдийг минь цуг зодчихсон.
Яг л тэр үеийнх шиг цустайгаа хутгалдчихаад харанхуйд хоригдож байлаа. Гэхдээ ялгаатай нь бид хамтдаа.
Advertisement
Суллагдаад хаалгаар гарахын өмнөхөн тэр миний чихэнд нэг зүйл шивнэсэн. Мирэгийн талаар. Хараал ид, бүхнийг мэдэж байж.
Мирэ рүү явахгүй байхыг хүссэн ч өөрийн мэдэлгүй яваад оччихсон байсан. Хаалгаа битгий тайлж өгөөсэй гэж хүссэн ч бидний дундах түлхүүр үг амнаас минь гарчихсан. Цус уухгүй бол ухаанаа алдахаа мэдэж байсан ч зүгээр л нүдээ аньж орхисон юм.
Ам руу гэнэт цус ороход хамаг эд эс минь сэргэх шиг болж, залгилсаар ухаантайхан шиг боллоо. Хисын шархаа ч цэвэрлэлгүй надад цус авчирсан байх аж.
Бас би Мирэгийнд.
Эдвард ямар новшоо төлөвлөж намайг өв залгамжлуулах гээд байгааг мэдэхгүй ч...
Тэр дайн хийх гэж байна. Тритсигийнхэнтэй. Асахигийн угсаа.
A/N - Юун нөгөө хичээл амарчихсан ална тална🥲 Амралтаар ганц л шинэ хэсэг өгсөнөө дараагийнхыг нь бүр хичээл ороод 2 долоо хонож байхад өгж байдаг шүү.
Гэхдээ би та нарт хайртай шүү💘
.
Advertisement
-
Shrewd Wife Of Lin Brothers
Su Wan – a thirty years old divorced woman who was cheated on by her husband and step sister , spends a night drinking alcohol all the while watching how her ex husband and step sister makes a joke of themselves .
8 4903 -
Graven
In 2029, thirteen unearthly structures called Doorways appeared across the world. Any human that entered immediately disappeared. Thousands were never seen again, but every once in a while, someone would come back out after a few days, garbed in strange clothing and possessing superhuman powers. Despite the odds, many of the desperate, ambitious, and hopeful surged through the Doorways in search of personal power.Eleven years have passed, and the world has undergone catastrophic changes as the result of superhuman conflict. Entire continents and civilizations have been lost, a supervillain epidemic threatens those societies that remain, and the world's greatest superhero team has just been destroyed. In the wake of this latest tragedy, a band of powerful superhuman bounty hunters comes together to track down the source of these disasters, and perhaps save what remains of the falling world.
8 177 -
Survival Evolved
With little to no explanation for their wiped memory, several survivors referred to as Arkians, wake up on a beach in the middle of December 2446. These survivors have many differences, but the most defining one is Sky; The one with a White Stone on the back of his left hand.All around the world, the other Six White Stones are alerted to his existence, and all vow to do whatever it takes to rid the world of Sky, The Seventh White Stone.How far will Sky go to preserve his own life?All credits go to my artist BombyxMori for the cover, if you like their work, go to @TsukkiBukki on Twitter, thanks!
8 127 -
Mana Wall: Book One
Have you ever wondered what goes through the minds of your RPG characters? Billington, the dwarf gadgeteer, loots a legendary item, though he doesn’t' know it at the time. It isn't until he meets the human bard Hendrix that he learns of its importance. The Dark Lady Kaloriann has constricted the world in a deadly ring of energy. The Mana Wall, as it is called, has entrapped the capital city and the royal family with it. Countless guilds have searched for answers on how to save them to no avail. The answers, however, seem to be hidden in Billington's new item… in the hands of a noob. These characters don't know they're in a game. To them, it is a matter of life and death, and the probable end of their world. Hey everyone! Hope you all enjoy my story. It's still in beta form so any feedback would be very much appreciated. New chapter every second day. Thanks for reading :)
8 178 -
a million dreams [tgs klance au]
The Greatest Showman + VoltronLance, a gorgeous trapeze artist with a backstoryKeith, a miserable playwright looking for a new dreamShiro, a struggling humbug who only wants to support his husband, AdamVoltron translated into an 1850's circus act...disclaimer: i dont own tgs or voltron and this is in no way trying to copy any other artist or author- it's just an au i love and want to write about <3
8 94 -
Im Not Wendy (Peter Pan Fanfiction)
2014. Starring the story of Julie Andreans, a 13 year old girl that lives in her childhood story: Peter Pan. Dreaming and wishing and praying that one day he would open her bedroom window and take her to Neverland. One day, her dreams come true,but... She's Not Wendy.
8 156