《Your Loving Heart /✔️/》03.
Advertisement
Өглөө болж нүдэн доогуур татсан хөх зураас, арзайсан үстэйгээ дээшээ өндийв. Шөнөжингөө Сонүгийн талаар бодоод унтаж чадаагүй. Үгүй ээ ер нь хэн тийм эгдүүтэй байдаг юм. Дээрээс нь тэр түүний хэлсэн үгс...
Би ч галзуурч дээ галзуурч. Танилцаад удаагүй байгаа хэр нь ингэтлээ бодож байхыг бодвол.
Хичээл дээр ирээд нойрмоглон сууж байтал нөгөө намайг шөнө нойргүй хонуулдаг хэргийн эзэн орж ирж байна.
"Өглөөний мэнд, эгдүү минь"
"Өглөөний мэнд, ноён асуудал таригч гуай."
"Өчигдөр орхиод явчихсанд уурлачихсан юм уу? Уучлаарай манай найзууд дуудаад би ажил дээрээ очих хэрэгтэй байсан юм."
"Найзууд? Ажил? Чи ажил хийдэг юм уу?"
"Мм ер нь нэг тиймэрхүү. Модель болдог юм. Хааяадаа л..."
Хөөх Сонү модель хийдэг байх нь. Энэ сайхан царай, тийм өхөөрдөм төрхийг хэн үгүйсгэнэ гэж?
"Өчигдөр чамаас болоод, ялангуяа чиний хэлсэн үгнээс болоод би ахад загнуулах шахсан."
"Аан тэгээд л өнөөдөр ийм урвагар дуу муутай байсан байх нь"
"Юу аан гэж! Чи найз залуу нтр гэж хэлээгүй байсан бол би бүтэн нойртой тухтай амрах байсан юм за юу!"
"Манай хөөрхөн эгдүү Сохи, миний хэлсэн үгнээс болоод догдлоод унтаж чадаагүй байх нь ээ? Юухан байхав хоёулаа тэр үгийг үнэн болгож болно шүү дээ сахиусан тэнгэр минь"
Ю-Юу вэ тэр сүүлийн үг нь? Эгдүү гэж дууддагт нь арай гэж дасаж байхад даа. Ичээд бас бага зэрэг догдлоод байгаа болохоор нүүрээ нууж ширээ дэрлээд хэвтчихэв.
"Удахгүй математик бүтэн гурван цаг орох болохоор би унтлаа. Багш наашаа дөхөх ч юм уу, намайг дуудвал сэрээгээрэй за?"
Би Сонүд ингэж хэлчихээд буцаад ширээгээ дэрлэн хэвтэв. Улайсан нүүрээ ч нуух, угаасаа юм хийдэггүй цаг дээр ч нойроо нөхөөд авах.
Нэг сумаар хоёр туулай. Бинго!
Багш орж ирэн хичээлээ эхлэж байгаа нь дуулдаж, аажмаар бүдгэрч байгаад би нэгмөсөн унтчихав.
—-
Хонх аль түрүүн дуугарах шиг болсон доо. Тийм ээ хонх хонх ХОНХ?
Гэнэт цочин сэрвэл ангид ганцаархнаа байв. Хүүхдүүд хааччихав? Утсаа гаргаж ирэн цаг хартал өө аль хэдийн хоолны цаг болчихож. Нээрээ нүүрэн дээр тусаад байсан нар яг эд унтаж байх үед тусахгүй байсан шт. Ангийн хүүхэд хөшиг хаасан юм байхдаа.
Advertisement
Явж юм олж идэх санаатай босвол ширээний буланд наалддаг цаасан дээр юм бичээд наачихаж. Надад юм байх даа?
Яах гэж байгаа юм бол.. Өлсөөд байхад даа.
Шатаар өгссөөр дээврийн хаалгыг түлхэн онгойлговол Сонү цаашаа хараад юм хийж байна. Очоод хүзүүдэн авбал тэр ширээгээр хоол өрчихсөн байв.
"Хөөх, арааны шүлс асгарч байна. Чи хийсэн юм уу."
"Өө ирчихсэн үү. Тийм ээ би хийсэн."
"Надад ингэж хоол бэлдэж өгдөг нь яаж байгаа юм?"
"Яах юу байхав дээ. Чамайг өөртөө дурлуулах гэж л."
Түүний хэлсэн энэ өгүүлбэрийг сонсоод будаандаа хахах шахав. Ус залгилан сууж байтал
"Яасан бэ? Иччихсэн юм уу. Зүгээр дээ би чамтай гэрлэхийн тулд бүхнийг хийнэ."
Ус ууж байсан би дахиад хахаж цацахад хөөрхөн инээгээд алчуур өгөв.
"Г-Гэхдээ Сонү чиний ярьж байгаа чинь арай л хурдан?"
"Мэднэ ээ. Тэгээд л би чамайг надад дурлатал чинь хүлээх болно."
—-
"Сайхан цадлаа. Баярлалаа Сонү^^"
"Зүгээр ээ."
Сонүгийн гарнаас чирсээр хичээл орох ангидаа арай гэж амжин орж ирж суув. Аяга савнуудаа яах юм гэж асуутал найзууд нь ирээд авчихна, санаа зоволтгүй л гэсэн.
Сонү ярьснаар тэд долуулаа найзладаг хоорондоо их дотно, хамт амьдарч байсан түүх ч бий гэсэн.
"Гэхдээ Сонү, би сэрээгүй тэр чигтээ унтаад чам дээр очоогүй бол яах байсан юм?"
"Зүгээр л иртэл чинь хичээлээ таслаад ч хамаагүй хүлээнэ."
Тэр яг мангар байх аа? Хэзээ ирэх нь мэдэгдэхгүй намайг хүлээгээд сууна гэнэ шүү.
——
"Хөөе Ким Сонү! Зүгээр аятайхан байж байгаад шийтгэлээ хурдан биелүүлчихээд хурдан харъя."
Тэгэхээр бид яг одоо шийтгэл аваад спортын заал цэвэрлээд зогсож байна.
Хичээл дээр хэтэрхий чанга шивнэлдээд бусаддаа саад болоод байсан болохоор гэсэн. Гэтэл Сонү зүгээр байхгүй намайг ирж өдөөд, ийш тийшээ гүйгээд ус асгачих гээд байх юм.
"Надад лав зүгээр байнадаг. Харин ч хоёулхнаа байх цаг дахиад зөндөө илүү гарч байна штээ охин минь."
"Хурдан хийчихээд гэртээ харъя л даа. Би ядраад байна. Шөнө ч олигтой унтаагүй штээ."
Advertisement
"Миний ирээдүйн найз охин ядарч болохгүй шүү. Би гялс угаагаад хаячихая. Манай Сохи тэнд сууж бай."
Түүний энэ эрх нялуун занг яалтай билээ. Бас ирээдүйн найз охин энэ тэр гэчихжээ.
Эцэст нь шийтгэлээ дуусгаад бид сургуулийн гадаа гарч ирэв. Яаж алхаж харина аа гэж бодоод санаа алдаж байтал Сонү
"Ядарч байна уу? Би хүргээд өгье."
"Чамаар хүргүүлсэн ч адилхан л явна штээ"
Би ингэж хэлж дуусаагүй байтал Сонү машины түлхүүр гаргаад ирэв. Арай үгүй байлгүй дээ.
"Би чамайг хүргэж өгөх гээд өнөөдөр авч ирсэн юм. Аав аль дээр надад өгсөн ч би унадаггүй байсан юм."
"Байз! Чи жолооны үнэмлэхтэй юм уу? Үнэмлэхгүй бол би суухгүй ээ нээрээ шүү. Амьдралаа дэнчин тавихгүй."
"Яахаараа ийм эгдүүтэй байдаг байна? Мэдээж би жолооны үнэмлэхтэй, машин барьж сураад удаж байна."
Эцэст нь би түүнд итгээд, бас үнэхэээр үнэхэээр ядарч байсан болохоор машинд нь суугаад хөдлөж байна.
Цонхоор зөөлхөн салхи орж ирээд л...
Би дуу тавихаар гараа сунгатал Сонү түрүүлээд дуу тавьчихав.
🎶Sasha Sloan-Dancing With Your Ghost🎶
Дуу эхлээд удаагүй байтал Сонү дагаж дуулаад эхлэв. Бурхан минь түүний хоолой. Тэр үнэхээр сайн дуулдаг юм байна.
"Чи их гоё хоолойтой юм."
"Баярлалаа Сохи"
Сонүгийн дуулахыг сонсоод, машин зөөлнөөр явж, хажуугаар нь салхи орж ирээд нойр хүрээд байна. Би унтмаар байна.
——
Анхилуун сүрчигний үнэр миний нөмөрч байгаа зүйлээс үнэртэх аж. Би гэртээ гэхэд их өөр байна даа. Хүлээгээрэй би хаана-?
Гялс өндийвөл Сонүгийн хүрмийг нөмөрчихсөн машинд нь унтаж байлаа. Салхинд цохиулж Сонүгийн хоолойнд бүүвэйлэгдээд унтчихаж...
Харин хажуу суудал дээр Сонү нүдээ анин сууж байсан юм. Магадгүй унтаж байж ч болно.
Хүрмийг нь өөрт нь буцаан нөмрүүлэх гэсэн ч нүдээ нээчихэв. Унтаагүй байх нь.
"Манай эгдүү сэрчихсэн юм уу? Чамайг их тайван унтаж байхаар чинь сэрээж чадсангүй."
"Баярлалаа өхөөрдөм Сонү. Би одоо ингээд орлоо."
Ингэж хэлчихээд цагаа гарган харвал 18:34 хөөх. 2 цаг унтчихаж.
Сонү зөрүүдэлж оруулж өгнө гэсээр байгаад хаалганы өмнө авчрав.
"Баяртай Сонү-яа. Болгоомжтой хариарай. Өхөөрдөм Сонү баяртай"
Би даллаж байх бол Сонү инээсээр
"Эгдүүтэй Сохи ч бас баяртай. Зурвас бичнэ ээ." гээд нүдээ ирмэв. Би ч удахгүй зүрхний өвчтэй болох байх аа. Дэндүү эгдүүтэй байна энэ хүн.
Намайг л эгдүүтэй гээд байдаг өөрийгөө хэр эгдүүтэй гэдгээ мэддэг ч болоосой. Тийм эгдүүтэй байж бас лаг ах шиг аашилна аа. Ёстой нэг...
Өхөөрдөм Сонү👅
Сохи унтах гэж байна уу?
Эгдүүтэй Сохи🌸
Сонү сайн явж харьсан
биздээ?? Тийм ээ би
унтах гэж байна.
Өхөөрдөм Сонү👅
Сайхан амраарай
хөөрхөн минь❤️
Эгдүүтэй Сохи🌸
Сайхан амраарай
Сонү💗
Өхөөрдөм Сонү👅
❤️
seen 2 minutes ago
SeoHee_0829 offline.
Advertisement
- In Serial59 Chapters
Essence Eater (A Super Progression Fantasy)
Gods. Demons. Aliens. Superheroes. Supervillains.Consume them all for power. Eighty years have passed since WW2, when Prime took to the skies and ended the war. No one knows what gave him his power, or what birthed the wave of supers that came after. Some claimed the nuclear bombs dropped in Japan cracked the barrier between Universes, allowing alien energies to enter the dimension. Others believed the wars finally triggered what humanity needed to reach a new stage of evolution. Daniel Das lives with his uncle in post-super London, the League of Hero's primary hub. He's spent all of his twenty-one years pushing himself, training in martial arts and studying supers, hoping he'll awaken his metagene and gain super powers. The cut-off age is close, but he hasn't yet awakened superpowers. Meanwhile, the League is steadily losing parts of the city to the growing villain factions. Daniel's uncle wishes to keep him away from the world of supers, but with the hot zones closing in, that's easier said than done. There are villains selling unregulated superpowers to gangs and dark days are on the horizon. Despite his limitations, there is no stopping Daniel. He is ravenous for power. If needed, he will ally with demons if they give him the power to protect his family and home. -------------------------------- This world building is heavily inspired by Worm and The Boys. It features dark, realistic storylines, corporation-funded heroes, and villains who aren't necessarily bad guys. The protagonist's powerset involves the crowd-favourite consuming enemies for power trope, too. The GameLit/LitRPG elements are super light and takes a while to kick in. The powercreep is slow as well since I don't enjoy overpowered protagonists. Chapters everyday until book 1 is complete. The schedule will change once I reach that point.
8 370 - In Serial11 Chapters
Curiosity Killed The Imp
A/N: On hiatus (higher priority). The story is planned out but I need to do some rewriting for clarity and cohesiviness. Still very interested in the story though. Aeris is a place of endless conflict. Bloody evolution is the way forward, and the closed fist is the path given. Life is a luxury granted only to the strong. In a tiny corner, at the edge of a volcanic land, is born an imp. An imp no different from any other save one thing. An anomaly in its code. A blip in its creation. For unlike other imps, this one was born…curious. Book Cover by Betty Elgyn: https://www.deviantart.com/bettyelgyn
8 313 - In Serial7 Chapters
Devoid of Luck
When misfortune is a daily routine, death is just a loading screen and immortality is worse than a curse. Did you ever feel you're the unluckiest person in the universe? Well,then you haven't met this guy yet.Ever sat in a literature class and was thinking that """"There is no damn deeper meaning, the author said it a blue potato, because it was a damn blue potato!"""", well, my story actually has a deeper meaning, but not everything does. Lets see what explanations you guys can come up with.
8 157 - In Serial21 Chapters
Tatakai no Mezurashi: Fighting Demons in a Steampunk World
Minerva, a world ruled by Steam and Industry, and plagued by Demons... home to billions of working-class citizens, whose lives are at risk, each and every day that they live... In this world, there are two types of individuals, those who are ordinary, and those who are not. Those who are not ordinary are labeled "Extraordinary", and much learn to utilize their unique skillsets to protect humanity from "The Unusuals", a mysterious race of demonic creatures who feast on humans to acquire their energy, increasing their power. It is the job of the Extraordinary Individuals to slay these creatures and protect humanity so that it may prosper. Follow Hachirō Karasagi on his journey as he attends "Eritoakademi: Institute for The Extraordinary", where he will learn under the finest instructors how to utilize his abilities to defeat The Unusuals, and help protect those who he loves.
8 120 - In Serial55 Chapters
Soul Core Online
Soul Core Online was a game that few people were interested in until after it was released, due to its odd way of handling character growth but this soon changed as people started to realise just how different this game was. Unlike many of its predecessors the NPCs in Soul Core Online acted in a way that was indistinguishable from real people and the world felt alive because of this instead of the empty and sterile cities we had come to expect, even walking down the street could give you insights to how these people lived. In my case this was the world that I had always wanted to visit and I soon found myself embroiled in the constantly changing world that is Soul Core Online. This story is currently only available here on Royal Road or on my Patreon here: https://www.patreon.com/bkwrm196/posts?filters%5Btag%5D=Soul%20Core%20Online
8 102 - In Serial22 Chapters
Silence, you idiot ( Kalego x Robin )
The cheerfull sensei Robin-senseiThe emperor of darkness Kalego-senseiWill robin-sensei be able to chage Kalego-sensei's heart?
8 112

