《S T R A N G E R》Part 1
Advertisement
တီ တီ တီ!!!
"ဟူး..!"
အေနာက္ဘက္က က်ယ္ေလာင္စြာတီးေနေသာ ဟြန္းသံမ်ား။
ေဘးဘက္ ျပတင္းေပါက္မွ တိုးဝင္ကာ
မ်က္ႏွာေပၚသို႔က်လာေသာ ေန အပူရွိန္ေၾကာင့္ baekhyun စိတ္ပ်က္စြာ သက္ျပင္းခ်မိသည္။
ေန႔လည္ ႏွစ္နာရီထဲက ကားပိတ္ဆုိ႕မႈ႕ေၾကာင့္ ရပ္ေနရေသာ ဒီကားတန္းသည္ အခုခ်ိန္ထိ မေရြ႕ေသး။
ထို႔ျပင္ တစ္ေန႔လံုး လုပ္ခဲ့သမွ်
ဘာတစ္ခုမွ အဆင္မေျပမႈ႕ ၊
အေဖရဲ႕ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းမႈ႕ တို႔ႏွင့္ ေပါင္းစပ္ကာ
ဒီေန႔က baekhyun အတြက္
ျပသဒါးေန႔ဟုပင္ သတ္မွတ္လို႔ရသည္။
မနက္မိုးလင္းထဲက အေဖရဲ႕
ႀကိဳတင္အသိေပးထားျခင္းမရွိေသာ
႐ုတ္တရက္ ခိုင္းေစမႈ႕ေၾကာင့္
ေရေတာင္ေကာင္းေကာင္းမခ်ိဳးႏိုင္ပဲ
company သို႔ လာခဲ့ရသည္။
ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္ခံစကားေျပာသည့္ပြဲမ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ လူမ်ားေသာေနရာမ်ားကို မႏွစ္သက္ေသာ baekhyun အဖို႔ အေတာ္ပင္ ခက္ခဲေသာ အခ်ိန္မ်ားပင္ျဖစ္ခဲ့သည္။
ဒါေတာင္ အေဖရဲ႕ ေနာက္က်ရန္ေကာဟူ၍
ၿငိဳျငင္မႈ႕ကို ခံခဲ့ရသျဖင့္ ဒီေန႔အတြက္
စိတ္အေျခေနကား ဘယ္နည္းႏွင့္မွ မေကာင္းႏိုင္။
မနက္ထဲက ဘာမွ ဟုတ္တိပက္တိ မစားရေသးေသာ ဗိုက္ကလဲ ယခုခ်ိန္တြင္ ဆႏၵျပေခ်ၿပီ။
ဗိုက္ကို ဖိ၍ ေက်ာမွီကာ
မ်က္လံုးမ်ားတဖန္ျပန္မွိတ္လိုက္ရသည္။
မတတ္ႏိုင္ အိမ္အျမန္ျပန္ေရာက္မွသာ
အဆင္ေျပလိမ့္မည္....
......
...........
Kim Nana တစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႕မွ ကားသံၾကားသျဖင့္ ခင္ပြန္းသည္အထင္နွင့္ အိမ္ေရွ႕သို႕ အေျပးထြက္ၾကိဳမိသည္။ သို႕ေသာ္ ျပန္လာသူမွာ မိမိထင္သလုိ ခင္ပြန္းသည္မဟုတ္ပဲ သားျဖစ္သူ Baekhyun ျဖစ္ေနသျဖင့္ စိတ္ပ်က္သြားဟန္ျဖင့္....
"ျပန္လာျပိီလား.. ဒီေန႔ နင့္အေဖျပန္လာမယ္ အဲ့တာ နင္ ေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႔ ေအာက္ျပန္ဆင္းခဲ့"
ေျပာစရာရွိတာေျပာၿပီး လွည့္ထြက္သြားေသာ မိခင္၏ ေက်ာျပင္အား baekhyun ၾကည့္ေနမိသည္။
"ေအာ္... ေနာက္ၿပီးေတာ့.. အေနအထိုင္ဆင္ျခင္ပါ နင့္ေၾကာင့္ ဘာျပသနာမွ မျဖစ္ခ်င္ဘူး "
Kimnana ေက်ာဘက္တြင္ baekhyun အား လွည့္မၾကည့္ပဲ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အေမ"
baekhyun ၏ အေျဖကိုေတာင္
အသိမွတ္မျပဳပဲ ထြက္သြားၿပီျဖစ္ေသာ
Kim nana အား baekhyun ေခါင္းငံု႕ကာ အ႐ိုေသေပးလိုက္သည္။
အခုမွပဲ baekhyun ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္သြားေတာ့သည္ ။
ပံုမွန္ဆုိ မနက္မုိးလင္းထဲက
အိမ္တြင္ ရွိမေနတတ္ေသာ အေမကဘာလုိ႕
ဒီေန႕မွ သန္႕ရွင္းေရးေတြလုပ္
ကိုယ္တုိင္ ဟင္းေတြထခ်က္ေနရတာလဲဆုိသည့္အေၾကာင္းကို...
ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ သက္ျပင္းဖြဖြခ်ကာ ဦးတည္ခဲ့သည္ကေတာ့ Baekhyun ရဲ႕ တစ္ခုထဲေသာ ကိုယ္ပိုင္ အခန္းေလးဆီသို႕..
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ကြ်န္ေတာ့အခန္းး... ဟုတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ့အခန္းဆုိတာက ကြ်န္ေတာ့အတြက္ေတာ့ အနွစ္သက္ဆံုးေသာ ကမာ႓ငယ္ေလးတစ္ခု။
တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္သည့္အျပင္
ငယ္ငယ္ထဲက မိဘေတြရဲ႕ 'အလုပ္ရွဳပ္ေနတယ္' ဆုိတဲ့စကားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ
ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕ အထီးက်န္ျခင္းေတြ
စတင္ေမြးဖြားလာခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့မွာ တျခားလူသားစကားေျပာေဖာ္မရွိခဲ့သည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့ေဘးက အရာဝတၳဳေလးေတြကို ခ်စ္တတ္လာတယ္။ တိရိစာၧန္ေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာရတာက္ို ႏွစ္သက္လာတယ္။ စာအုပ္ဖတ္ျခင္း၊ သီခ်င္းနားေထာင္ျခင္း၊ ပန္းခ်ီဆြဲျခင္းတို႔ႏွင့္သာ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းတတ္လာတယ္။
တိုးတတ္လာတယ္ပဲ ဆိုရမလားမသိ..
အခုဆို ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ လူသား အေပါင္းသင္းဆိုတာ မရွိပဲ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္တည္ေနႏုိုင္ၿပီျဖစ္သည္။
အထီးက်န္မႈ႕ေတြ၊ အားငယ္မႈ႕ေတြ နဲ႔ ၾကံဳလာရင္ ငယ္ငယ္ကလို မိဘေတြကို ငိုယိုၿပီး မေျပာျပျဖစ္ေတာ့။
လူေတြက ကြ်န္ေတာ့ကို တျဖည္းျဖည္းဖယ္က်ဥ္လာသလုိ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ သူတုိ႕ရဲ႕ အပယ္ခံရျခင္းေတြအတြက္ အထူးတလည္မခံစားမိေတာ့...
ကြ်န္ေတာ့ ဘ၀နဲ႕ကြ်န္ေတာ္က အထီးက်န္ျခင္းေတြနဲ႕ေနသားက်နွင့္ျပီးသားပဲေလ....
......
ေရခ်ိဳးအ၀တ္စားလဲကာ ေအာက္ထပ္သို႕ ဆင္းေတာ့ ေအာက္ထပ္မွာ အေမနွင့္အေဖရဲ႕ ရယ္ေမာကာစကားေျပာေနသံမ်ားကို အတုိင္းသားၾကားေနရသည္။
အားေတာ့နာမိသား
ကြ်န္ေတာ္သာခုခ်ိန္သူတုိ႕ နားသြားရင္
သူတုိ႕မျမင္ခ်င္ေသာမ်က္နွာကိုျမင္လုိက္ရသျဖင့္ စိတ္ပ်က္သြားၾကရမည္ထင္သည္။
အင္း....သူတုိ႕စကားေျပာျပီးတဲ့ ထိ ေတာ့
ေလွကားအကြယ္နားမွာ ခဏရပ္ေစာင့္ေနမွပါ
မဟုတ္ရင္သူတုိ႕အေပ်ာ္ေတြ ကြ်န္ေတာ့ေၾကာင့္ပ်က္သြားပါ့မယ္..
ခဏအၾကာ ကြ်န္ေတာ္၀င္သြားေတာ့ အေဖက ထမင္းစားလုိ႕ပင္ျပီးေနျပီျဖစ္သည္။
" နင့္ကို ေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႔ ေအာက္ဆင္းခဲ့ပါလို႔
ေျပာထားတာကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္ဆင္းမလာတာ
ဘာ အခ်ိဳးလဲ baekhyun.."
ဒါကေတာ့ အေမ့ရဲ႕ မိသားစု ထမင္း၀ိုင္းအား စတင္လုိက္တဲ့ အဖြင့္စကား..
စကားရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းရွင္းျပရမွာ စိတ္ပ်က္တတ္ေသာ ကြ်န္ေတာ့အဖို႕ေတာ့..
"ဟုတ္ကဲ့ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
မိသားစုထမင္း၀ိုင္းး???
အင္း ကြ်န္ေတာ္ေသခ်ာမသိဘူး ငယ္ငယ္ထဲက တစ္ေယာက္ထဲ စားခဲ့ေနက်ဆုိေတာ့
မိသားစုထမင္း၀ိုင္းဆုိတာ
ကြ်န္ေတာ့အတြက္ေတာ့အစိမ္းသက္သက္။
"baekhyun ဒီေန႕ မင္းကို္ ခုိင္းထားခဲ့တဲ့ ကိစၥ အဆင္မေျပဘူးဆုိ??"
"ဟုုတ္တယ္အေဖ"
"အဆင္မေျပခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိလား ?"
အဟက္...အေၾကာင္းျပခ်က္??
ေခါင္းေတြကိုက္လြန္းလုိ႕
အိပ္ယာထဲကေတာင္မထနုိင္ပဲ
ဖ်ားေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို
အေဖဆိုတဲ့ အာဏာသံုးျပီး
"ငါကားလႊတ္ထားတယ္ အခုငါ့ကုမဏီ ကိုလာခဲ့" ဆုိတဲ့ တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႕နဲ႕ ခိုင္းေစခဲ့တာကိုက
အဆင္မေျပခဲ့ျခင္းရဲ႕ခုိင္လံုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္မဟုတ္ဘူးလား အေဖ??
"မရွိပါဘူး"
ကၽြန္ေတာ့ ေျဖဆိုသံ အဆံုးမွာ အေဖ့ရဲ႕ ေလွာင္ရီသံ တစ္ခု ထြက္လာခဲ့သည္။
Advertisement
"ဟားဟား မိန္းမ မင္းေျပာေတာ့
မင္းရဲ႕သားက သိပ္ကို ေတာ္ပါတယ္ဆုိ ??
ငါမွာေတာ့ မင္းစကားကို ယံုျပီး ဒီေကာင့္ကို ခုိင္းမိတာငါးပါးကိုေမွာက္ေရာ..
ငါမေျပာဘူးလားကြာာ မင္းရဲ႕သားက လူရာသြင္းျပီး အားကိုးလုိ႕ရမယ့္အေကာင္မဟုတ္ပါဘူးလုိ႕
အထင္မၾကီးပါနဲ႕ဆုိ.. ဟားဟားးး"
အေမကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့ကို စိတ္ပ်က္တဲ့ ပံုစံျဖင့္ လွမ္းၾကည့္ေနသည္။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့ကို လက္ညိွိဳးထိုးျပီး ေလွာင္ရီေနေသာ အေဖ့အား မ်က္နွာေသျဖင့္သာ ၾကည့္ေနမိသည္။
ဒီလုိပါပဲ.. အေဖဆိုတာကလဲ
ကြ်န္ေတာ့ အိမ္မက္ေတြ ကြ်န္ေတာ့မာနေတြကို
ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ရတာကို နွစ္သက္တဲ့လူမ်ိဳး။ ဒါလဲသိပ္ေတာ့အထူူးအဆန္းဟုတ္ပါဘူး။
ငယ္ငယ္က ပန္ခ်ီျပိဳင္ပြဲမွာ ပထမရလို႕
အားၾကိဳးမာန္တတ္ျဖင့္ အေဖ့ကိုသြားျပခဲ့တုန္းကလဲ
"ဒီလုိ သံုးစားမရတဲ့ဟာေတြနဲ႕ ငါ့ေရွ႕မွာ ငါဂုဏ္ယူျပမေနနဲ႕ BAEKHYUN" ဆုိျပီး
ကြ်န္ေတာ့ ဆုတံဆိပ္ေလးကို
ကြ်န္ေတာ့မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ ဖ်က္စီးျပီး
ကြ်န္ေတာ့ အိမ္မက္ေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးခဲ့ဖူးတယ္
မဟုတ္လား..
ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ေျပာစရာစကားမရွိေတာ့တာေၾကာင့္..
"ထမင္းစားလုိ႕ျပီးပါျပီ"
ကၽြန္ေတာ္ အေဖနဲ႔အေမအား ဦးၫႊန္႔ နႈတ္ဆက္ၿပီး
ထမင္းပန္းကန္သိမ္းကာ ကြ်န္ေတာ့အခန္းထဲသို႕ျပန္၀င္ခဲ့သည္။
ဒါေတာင္ ေနာက္က စကားသံေတြကို အိမ္ေပၚထပ္ေရာက္သည့္တုိင္ ၾကားေနရတုန္းျဖစ္သည္။
ဘာတဲ့.. "မင္း သားရဲ႕ေစာက္ခ်ိဳးကို ေတြ႕တယ္မွတ္လား" တဲ့ေလ ။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မီးမဖြင့္ပဲ
ျပတင္းေပါက္ေရွ႕ၾကမ္းျပင္တြင္းထိုင္ကာ
အျပင္ဘက္သို႕ေငးေမာေနမိသည္။
ညေန ေန၀င္ခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္
နီညိဳေရာင္ရွိေသာ ေနမင္း၏ အလင္းေရာင္က
ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္ ေမွာင္ေနေသာ baekhyun အခန္းထဲသို႕ ျဖာက်ေနသည္။
ပတ္၀န္းက်င္မွာ အလင္းေရာင္ေလ်ာ့ကာ
ေမွာင္မိုက္၍ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
နွစ္ထပ္တိုက္ပုေလး၏ အေပၚထပ္မွ
ၾကည့္ေနရေသာ baekhyun အတြက္
တုိက္မ်ားၾကားတြင္ တရိပ္ရိပ္နွင့္ တုိး၀င္ေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာ ေနလံုးၾကီးသည္
လြမ္းေမာဖြယ္ေကာင္းေနသည္။
Baekhyun သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။
"ငါ ဒီေလာကၾကီးက ေပ်ာက္ကြယ္သြားရင္ အားလံုးအဆင္ေျပသြားမယ္ထင္ပါရဲ႕..."
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
May 6 , 2016
baekhyun ပန္းျခံေလးထဲမွာ ထိုင္ေနသည္မွာ အေတာ္ပင္ၾကာၿပီျဖစ္သည္။
စိမ္းဆိုေနေသာ ျမက္ခင္း၊က်ယ္ျပန္႔ေသာေရျပင္ႏွင့္ ေလတိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သစ္ပင္ယိမ္းသံမ်ားသည္ စိတ္ကို လန္းဆန္းသြားေစသည္။
တစ္ေယာက္ထဲက်င္းပၿပီး
တစ္ေယာက္ထဲဆင္ႏႊဲေနတဲ့
baekhyun ရဲ႕ ၁၉ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ေလးသည္
အထီးက်န္ျခင္းျဖင့္သာ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။
ေရျပင္က်ယ္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ႏုညံ႕စြာ ထိေတြ႕လာတဲ့ ေလေျပတစ္ခ်က္။
သာယာေနတဲ့ေကာင္းကင္ျပာကို ေမာ့ၾကည့္ပီး baekhyun တစ္ေယာက္ထဲစကားေတြေျပာေနမိသည္။
" ဒီေန႔က ငါ့ေမြးေန႔ေလ။ ငါဒီေနရာေလးကို အရမ္းႀကိဳက္တယ္သိလား။ ပတ္ဝန္းက်င္က ၿငိမ္းခ်မ္းပီး ငါ့ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးမယ့္သူ ဘယ္သူမွမရွိဘူး။ ပီးေတာ့ မင္းကိုလဲ အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္
ငါ အထီးက်န္ေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္း မင္းကိုေမာ့ၾကည့္ပီး
ငါ့အထီးက်န္မႈ႕ေတြကို သက္သာေစခဲ့တဲ့အတြက္ "
Baekhyun ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပံဳးေနမိသည္။
မိုးသားျပာထဲမွ ေနမင္းႀကီးကလဲ
baekhyun အား ေႏြးေထြးစြာ လႊမ္းျခံဳထား၍လားမသိ လံုျခံဳေနသည္ဟု baekhyun ခံစားေနရသည္။
Baekhyun ဒီေနရာေလးမွာ ထိုင္ေနတာ
အေတာ္ၾကာျပီျဖစ္သည္ ။
ေညာင္းလဲ ေညာင္းလာသလို
ေရလဲ ဆာလာသျဖင့္ စာပြဲထိုးေကာင္ေလးအား
ေရတစ္ဗူးမွာဖို႔ ဆိုင္ထဲသို႔ လွည့္လိုက္စဥ္.....
အၾကည့္စူးစူးတစ္ခ်က္။
baekhyun ခႏၲာကိုယ္အား ေပါက္ထြက္သြားေတာ့မည့္အလား စိုက္ၾကည့္ေနေသာမ်က္၀န္းတစ္စံု..
baekhyun မ်က္ဝန္းပိုင္ရွင္ကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ထိုသူက ေခါင္းကို မသိမသာေစာင္းလိုက္သည္။
လူရွင္းေနေသာ ဆိုင္ေလး၏
ေထာင့္က်ေသာ ၀ိုင္းတြင္ထုိင္ေနေသာ
ထိုသူ၏ပံုမွာ ထူးဆန္းေနသည္။
hoodie အမဲ နွင့္ ေဘာင္းဘီအမဲကို
လုိက္ဖက္စြာ ၀တ္ဆင္၍ လွွ်ာထိုးဦးထုပ္အမဲကို
ခပ္ငိုက္ငိုက္ေစာင္းထားသျဖင့္
ေမွာင္ေနေသာ ဆုိင္အတြင္းတြင္ ထိုသူ၏ ျဖဴေဖြးေနေသာ အသားေရာင္သည္ ထင္းထြက္ေနသည္။
မ်က္နွာကို တစ္ဘက္သို႕လွည့္ထားသည့္အျပင္
လွ်ာထိုး ဦးထုပ္ကို ေဆာင္းထားသျဖင့္
ထိုသူ၏ မ်က္နွာအားေသခ်ာမျမင္ရ။
သို႕ေသာ္ ေဘးတုိက္ျမင္ေနရေသာ သြယ္ခြ်န္ေနသာ နွာတံ၊ အနည္းငယ္ကားေနေသာေမးရိုးနွင့္ ထူထဲ၍
ေသြးေရာင္လႊမ္းေနေသာ နႈတ္ခမ္းတုိ႕ေၾကာင့္
ထုိသူ၏ပံုစံကို ခန္႕မွန္းလုိ႕ရသည္။
Baekhyun ေၾကာင္ၾကည့္ေနျပီး သိပ္မၾကာခင္
ထုိသူက မတ္တပ္ထရပ္လုိက္သည္။
ရွည္လ်ားအရပ္ေမာင္း၊ အခ်ိဳးစားက်ေသာ ခႏၶာကို္ယ္ နွင့္ ေယာက်ာ္းပီသေသာ ရင္အုပ္....
ေသခ်ာသည္ beakhyun ထုိသူကိုတစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးပါ။
-ဒါဆုိ ဘာေၾကာင့္ ထုိလူက
baekhyun အားစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သနည္း ?
-ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နွင့္ သူမ်က္နွာအား
ကာလုိက္ရသနည္း ?
baekhyun အေတြးမ်ားနွင့္ ခ်ာခ်ာလည္ေနရာမွ အနည္းငယ္ ၾကာသြားသိထင္။
သတိဝင္လို႔ ထိုသူအားလွမ္းၾကည့္မိလိုက္ေတာ့
ဆုိင္အျပင္သို႕ ထြက္သြားျပီျဖစ္ေသာ
ထုိသူ၏ ေက်ာျပင္ကိုသာ ျမင္လိုက္ရသည္...
ထိုေနာက္တြင္ေတာ့ baekhyun သက္ျပင္းခ်ကာ ျပန္ထိုင္ေနမိလိုက္သည္...
[ ဆုိင္ျပင္သို႕ေရာက္မွ ေျခစံုရပ္ကာ
ဆုိင္ထဲတြင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နွင့္
က်န္ခဲ့ေသာ ေကာင္ေလးအား chanyeol
တစ္ခ်က္ျပန္လွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။
"ငါ ေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ မင္းက အခုခ်ိန္ထိမေျပာင္းလဲေသးပါလား byun baekhyun"
ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ chanyeol နႈတ္ခမ္း
တစ္ခ်က္ေကြးရံုမွ် ျပံဳး လိုက္သည္။ ]
*ထုိအျပံဳးက ၾကည္ႏူး၍ ျပံဳးေသာ အျပံဳးမ်ိဳးမဟုတ္၊ စိတ္လုိလက္ရျပံဳးေသာအၿပံဳးမ်ိဳးမဟုတ္
Joker တစ္ေကာင္ကမိမိနွစ္သက္ေသာအရုပ္ေလးအား ျပန္ေတြ႕လုိက္ရသျဖင့္ ေက်နပ္သြားေသာ ေအးစက္စက္အၿပံဳးတစ္ခုသာ...
Advertisement
တီ တီ တီ!!!
"ဟူး..!"
အနောက်ဘက်က ကျယ်လောင်စွာတီးနေသော ဟွန်းသံများ။
ဘေးဘက် ပြတင်းပေါက်မှ တိုးဝင်ကာ
မျက်နှာပေါ်သို့ကျလာသော နေ အပူရှိန်ကြောင့် baekhyun စိတ်ပျက်စွာ သက်ပြင်းချမိသည်။
နေ့လည် နှစ်နာရီထဲက ကားပိတ်ဆို့မှု့ကြောင့် ရပ်နေရသော ဒီကားတန်းသည် အခုချိန်ထိ မရွေ့သေး။
ထို့ပြင် တစ်နေ့လုံး လုပ်ခဲ့သမျှ
ဘာတစ်ခုမှ အဆင်မပြေမှု့ ၊
အဖေရဲ့ ဆူပူကြိမ်းမောင်းမှု့ တို့နှင့် ပေါင်းစပ်ကာ
ဒီနေ့က baekhyun အတွက်
ပြသဒါးနေ့ဟုပင် သတ်မှတ်လို့ရသည်။
မနက်မိုးလင်းထဲက အဖေရဲ့
ကြိုတင်အသိပေးထားခြင်းမရှိသော
ရုတ်တရက် ခိုင်းစေမှု့ကြောင့်
ရေတောင်ကောင်းကောင်းမချိုးနိုင်ပဲ
company သို့ လာခဲ့ရသည်။
နိုင်ငံခြားသားဧည့်ခံစကားပြောသည့်ပွဲမျိုးဖြစ်သဖြင့် လူများသောနေရာများကို မနှစ်သက်သော baekhyun အဖို့ အတော်ပင် ခက်ခဲသော အချိန်များပင်ဖြစ်ခဲ့သည်။
ဒါတောင် အဖေရဲ့ နောက်ကျရန်ကောဟူ၍
ငြိုငြင်မှု့ကို ခံခဲ့ရသဖြင့် ဒီနေ့အတွက်
စိတ်အခြေနေကား ဘယ်နည်းနှင့်မှ မကောင်းနိုင်။
မနက်ထဲက ဘာမှ ဟုတ်တိပက်တိ မစားရသေးသော ဗိုက်ကလဲ ယခုချိန်တွင် ဆန္ဒပြချေပြီ။
ဗိုက်ကို ဖိ၍ ကျောမှီကာ
မျက်လုံးများတဖန်ပြန်မှိတ်လိုက်ရသည်။
မတတ်နိုင် အိမ်အမြန်ပြန်ရောက်မှသာ
အဆင်ပြေလိမ့်မည်....
......
...........
Kim Nana တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့မှ ကားသံကြားသဖြင့် ခင်ပွန်းသည်အထင်နှင့် အိမ်ရှေ့သို့ အပြေးထွက်ကြိုမိသည်။ သို့သော် ပြန်လာသူမှာ မိမိထင်သလို ခင်ပွန်းသည်မဟုတ်ပဲ သားဖြစ်သူ Baekhyun ဖြစ်နေသဖြင့် စိတ်ပျက်သွားဟန်ဖြင့်....
"ပြန်လာပြိီလား.. ဒီနေ့ နင့်အဖေပြန်လာမယ် အဲ့တာ နင် ရေချိုးပြီးတာနဲ့ အောက်ပြန်ဆင်းခဲ့"
ပြောစရာရှိတာပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားသော မိခင်၏ ကျောပြင်အား baekhyun ကြည့်နေမိသည်။
"အော်... နောက်ပြီးတော့.. အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ပါ နင့်ကြောင့် ဘာပြသနာမှ မဖြစ်ချင်ဘူး "
Kimnana ကျောဘက်တွင် baekhyun အား လှည့်မကြည့်ပဲ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ"
baekhyun ၏ အဖြေကိုတောင်
အသိမှတ်မပြုပဲ ထွက်သွားပြီဖြစ်သော
Kim nana အား baekhyun ခေါင်းငုံ့ကာ အရိုသေပေးလိုက်သည်။
အခုမှပဲ baekhyun ကောင်းစွာ သဘောပေါက်သွားတော့သည် ။
ပုံမှန်ဆို မနက်မိုးလင်းထဲက
အိမ်တွင် ရှိမနေတတ်သော အမေကဘာလို့
ဒီနေ့မှ သန့်ရှင်းရေးတွေလုပ်
ကိုယ်တိုင် ဟင်းတွေထချက်နေရတာလဲဆိုသည့်အကြောင်းကို...
ထို့နောက်တွင်တော့ သက်ပြင်းဖွဖွချကာ ဦးတည်ခဲ့သည်ကတော့ Baekhyun ရဲ့ တစ်ခုထဲသော ကိုယ်ပိုင် အခန်းလေးဆီသို့..
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ကျွန်တော့အခန်းး... ဟုတ်တယ် ကျွန်တော့အခန်းဆိုတာက ကျွန်တော့အတွက်တော့ အနှစ်သက်ဆုံးသော ကမာ႓ငယ်လေးတစ်ခု။
တစ်ဦးတည်းသော သားဖြစ်သည့်အပြင်
ငယ်ငယ်ထဲက မိဘတွေရဲ့ 'အလုပ်ရှုပ်နေတယ်' ဆိုတဲ့စကားရဲ့ နောက်ကွယ်မှာ
ကျွန်တော့ရဲ့ အထီးကျန်ခြင်းတွေ
စတင်မွေးဖွားလာခဲ့တယ်။
ကျွန်တော့မှာ တခြားလူသားစကားပြောဖော်မရှိခဲ့သည့်အတွက် ကျွန်တော့ဘေးက အရာဝတ္ထုလေးတွေကို ချစ်တတ်လာတယ်။ တိရိစ္ဆာန်လေးတွေနဲ့ စကားပြောရတာက်ို နှစ်သက်လာတယ်။ စာအုပ်ဖတ်ခြင်း၊ သီချင်းနားထောင်ခြင်း၊ ပန်းချီဆွဲခြင်းတို့နှင့်သာ ကျွန်တော့ရဲ့ အချိန်တွေကို ဖြတ်သန်းတတ်လာတယ်။
တိုးတတ်လာတယ်ပဲ ဆိုရမလားမသိ..
အခုဆို ကျွန်တော် အတွက် လူသား အပေါင်းသင်းဆိုတာ မရှိပဲ ကျွန်တော် ရပ်တည်နေနိုုင်ပြီဖြစ်သည်။
အထီးကျန်မှု့တွေ၊ အားငယ်မှု့တွေ နဲ့ ကြုံလာရင် ငယ်ငယ်ကလို မိဘတွေကို ငိုယိုပြီး မပြောပြဖြစ်တော့။
လူတွေက ကျွန်တော့ကို တဖြည်းဖြည်းဖယ်ကျဉ်လာသလို ကျွန်တော်ကလဲ သူတို့ရဲ့ အပယ်ခံရခြင်းတွေအတွက် အထူးတလည်မခံစားမိတော့...
ကျွန်တော့ ဘဝနဲ့ကျွန်တော်က အထီးကျန်ခြင်းတွေနဲ့နေသားကျနှင့်ပြီးသားပဲလေ....
......
ရေချိုးအဝတ်စားလဲကာ အောက်ထပ်သို့ ဆင်းတော့ အောက်ထပ်မှာ အမေနှင့်အဖေရဲ့ ရယ်မောကာစကားပြောနေသံများကို အတိုင်းသားကြားနေရသည်။
အားတော့နာမိသား
ကျွန်တော်သာခုချိန်သူတို့ နားသွားရင်
သူတို့မမြင်ချင်သောမျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရသဖြင့် စိတ်ပျက်သွားကြရမည်ထင်သည်။
အင်း....သူတို့စကားပြောပြီးတဲ့ ထိ တော့
လှေကားအကွယ်နားမှာ ခဏရပ်စောင့်နေမှပါ
မဟုတ်ရင်သူတို့အပျော်တွေ ကျွန်တော့ကြောင့်ပျက်သွားပါ့မယ်..
ခဏအကြာ ကျွန်တော်ဝင်သွားတော့ အဖေက ထမင်းစားလို့ပင်ပြီးနေပြီဖြစ်သည်။
" နင့်ကို ရေချိုးပြီးတာနဲ့ အောက်ဆင်းခဲ့ပါလို့
ပြောထားတာကို ချက်ချင်း ပြန်ဆင်းမလာတာ
ဘာ အချိုးလဲ baekhyun.."
ဒါကတော့ အမေ့ရဲ့ မိသားစု ထမင်းဝိုင်းအား စတင်လိုက်တဲ့ အဖွင့်စကား..
စကားရှည်ရှည်ဝေးဝေးရှင်းပြရမှာ စိတ်ပျက်တတ်သော ကျွန်တော့အဖို့တော့..
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်"
မိသားစုထမင်းဝိုင်းး???
အင်း ကျွန်တော်သေချာမသိဘူး ငယ်ငယ်ထဲက တစ်ယောက်ထဲ စားခဲ့နေကျဆိုတော့
မိသားစုထမင်းဝိုင်းဆိုတာ
ကျွန်တော့အတွက်တော့အစိမ်းသက်သက်။
"baekhyun ဒီနေ့ မင်းကို် ခိုင်းထားခဲ့တဲ့ ကိစ္စ အဆင်မပြေဘူးဆို??"
"ဟုုတ်တယ်အဖေ"
"အဆင်မပြေခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းပြချက်ရှိလား ?"
အဟက်...အကြောင်းပြချက်??
ခေါင်းတွေကိုက်လွန်းလို့
အိပ်ယာထဲကတောင်မထနိုင်ပဲ
ဖျားနေတဲ့လူတစ်ယောက်ကို
အဖေဆိုတဲ့ အာဏာသုံးပြီး
"ငါကားလွှတ်ထားတယ် အခုငါ့ကုမဏီ ကိုလာခဲ့" ဆိုတဲ့ တစ်ချက်လွှတ်အမိန့်နဲ့ ခိုင်းစေခဲ့တာကိုက
အဆင်မပြေခဲ့ခြင်းရဲ့ခိုင်လုံတဲ့အကြောင်းပြချက်မဟုတ်ဘူးလား အဖေ??
"မရှိပါဘူး"
ကျွန်တော့ ဖြေဆိုသံ အဆုံးမှာ အဖေ့ရဲ့ လှောင်ရီသံ တစ်ခု ထွက်လာခဲ့သည်။
"ဟားဟား မိန်းမ မင်းပြောတော့
မင်းရဲ့သားက သိပ်ကို တော်ပါတယ်ဆို ??
ငါမှာတော့ မင်းစကားကို ယုံပြီး ဒီကောင့်ကို ခိုင်းမိတာငါးပါးကိုမှောက်ရော..
ငါမပြောဘူးလားကွာာ မင်းရဲ့သားက လူရာသွင်းပြီး အားကိုးလို့ရမယ့်အကောင်မဟုတ်ပါဘူးလို့
အထင်မကြီးပါနဲ့ဆို.. ဟားဟားးး"
အမေကတော့ ကျွန်တော့ကို စိတ်ပျက်တဲ့ ပုံစံဖြင့် လှမ်းကြည့်နေသည်။
ကျွန်တော်ကတော့ ကျွန်တော့ကို လက်ညှိိုးထိုးပြီး လှောင်ရီနေသော အဖေ့အား မျက်နှာသေဖြင့်သာ ကြည့်နေမိသည်။
ဒီလိုပါပဲ.. အဖေဆိုတာကလဲ
ကျွန်တော့ အိမ်မက်တွေ ကျွန်တော့မာနတွေကို
လှောင်ပြောင်သရော်ရတာကို နှစ်သက်တဲ့လူမျိုး။ ဒါလဲသိပ်တော့အထူူးအဆန်းဟုတ်ပါဘူး။
ငယ်ငယ်က ပန်ချီပြိုင်ပွဲမှာ ပထမရလို့
အားကြိုးမာန်တတ်ဖြင့် အဖေ့ကိုသွားပြခဲ့တုန်းကလဲ
"ဒီလို သုံးစားမရတဲ့ဟာတွေနဲ့ ငါ့ရှေ့မှာ ငါဂုဏ်ယူပြမနေနဲ့ BAEKHYUN" ဆိုပြီး
ကျွန်တော့ ဆုတံဆိပ်လေးကို
ကျွန်တော့မျက်စိရှေ့မှာတင် ဖျက်စီးပြီး
ကျွန်တော့ အိမ်မက်တွေကို ရိုက်ချိုးခဲ့ဖူးတယ်
မဟုတ်လား..
ကျွန်တော် ဆက်ပြောစရာစကားမရှိတော့တာကြောင့်..
"ထမင်းစားလို့ပြီးပါပြီ"
ကျွန်တော် အဖေနဲ့အမေအား ဦးညွှန့် နှုတ်ဆက်ပြီး
ထမင်းပန်းကန်သိမ်းကာ ကျွန်တော့အခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်ခဲ့သည်။
ဒါတောင် နောက်က စကားသံတွေကို အိမ်ပေါ်ထပ်ရောက်သည့်တိုင် ကြားနေရတုန်းဖြစ်သည်။
ဘာတဲ့.. "မင်း သားရဲ့စောက်ချိုးကို တွေ့တယ်မှတ်လား" တဲ့လေ ။
အခန်းထဲရောက်တော့ မီးမဖွင့်ပဲ
ပြတင်းပေါက်ရှေ့ကြမ်းပြင်တွင်းထိုင်ကာ
အပြင်ဘက်သို့ငေးမောနေမိသည်။
ညနေ နေဝင်ချိန်ဖြစ်သဖြင့်
နီညိုရောင်ရှိသော နေမင်း၏ အလင်းရောင်က
ပြတင်းပေါက်မှတဆင့် မှောင်နေသော baekhyun အခန်းထဲသို့ ဖြာကျနေသည်။
ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အလင်းရောင်လျော့ကာ
မှောင်မိုက်၍ တိတ်ဆိတ်နေသည်။
နှစ်ထပ်တိုက်ပုလေး၏ အပေါ်ထပ်မှ
ကြည့်နေရသော baekhyun အတွက်
တိုက်များကြားတွင် တရိပ်ရိပ်နှင့် တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်နေသော နေလုံးကြီးသည်
လွမ်းမောဖွယ်ကောင်းနေသည်။
Baekhyun သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်မိသည်။
"ငါ ဒီလောကကြီးက ပျောက်ကွယ်သွားရင် အားလုံးအဆင်ပြေသွားမယ်ထင်ပါရဲ့..."
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
May 6 , 2016
baekhyun ပန်းခြံလေးထဲမှာ ထိုင်နေသည်မှာ အတော်ပင်ကြာပြီဖြစ်သည်။
စိမ်းဆိုနေသော မြက်ခင်း၊ကျယ်ပြန့်သောရေပြင်နှင့် လေတိုက်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော သစ်ပင်ယိမ်းသံများသည် စိတ်ကို လန်းဆန်းသွားစေသည်။
တစ်ယောက်ထဲကျင်းပပြီး
တစ်ယောက်ထဲဆင်နွှဲနေတဲ့
baekhyun ရဲ့ ၁၉ နှစ်ပြည့်မွေးနေ့လေးသည်
အထီးကျန်ခြင်းဖြင့်သာ ပြည့်နှက်နေသည်။
ရေပြင်ကျယ်ကိုကျော်လွန်ပြီး မျက်နှာကို နုညံ့စွာ ထိတွေ့လာတဲ့ လေပြေတစ်ချက်။
သာယာနေတဲ့ကောင်းကင်ပြာကို မော့ကြည့်ပီး baekhyun တစ်ယောက်ထဲစကားတွေပြောနေမိသည်။
" ဒီနေ့က ငါ့မွေးနေ့လေ။ ငါဒီနေရာလေးကို အရမ်းကြိုက်တယ်သိလား။ ပတ်ဝန်းကျင်က ငြိမ်းချမ်းပီး ငါ့ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးမယ့်သူ ဘယ်သူမှမရှိဘူး။ ပီးတော့ မင်းကိုလဲ အရမ်းကျေးဇူးတင်တယ်
ငါ အထီးကျန်နေတဲ့အချိန်တိုင်း မင်းကိုမော့ကြည့်ပီး
ငါ့အထီးကျန်မှု့တွေကို သက်သာစေခဲ့တဲ့အတွက် "
Baekhyun နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးနေမိသည်။
မိုးသားပြာထဲမှ နေမင်းကြီးကလဲ
baekhyun အား နွေးထွေးစွာ လွှမ်းခြုံထား၍လားမသိ လုံခြုံနေသည်ဟု baekhyun ခံစားနေရသည်။
Baekhyun ဒီနေရာလေးမှာ ထိုင်နေတာ
အတော်ကြာပြီဖြစ်သည် ။
ညောင်းလဲ ညောင်းလာသလို
ရေလဲ ဆာလာသဖြင့် စာပွဲထိုးကောင်လေးအား
ရေတစ်ဗူးမှာဖို့ ဆိုင်ထဲသို့ လှည့်လိုက်စဉ်.....
အကြည့်စူးစူးတစ်ချက်။
baekhyun ခန္တာကိုယ်အား ပေါက်ထွက်သွားတော့မည့်အလား စိုက်ကြည့်နေသောမျက်ဝန်းတစ်စုံ..
baekhyun မျက်ဝန်းပိုင်ရှင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ထိုသူက ခေါင်းကို မသိမသာစောင်းလိုက်သည်။
လူရှင်းနေသော ဆိုင်လေး၏
ထောင့်ကျသော ၀ိုင်းတွင်ထိုင်နေသော
ထိုသူ၏ပုံမှာ ထူးဆန်းနေသည်။
hoodie အမဲ နှင့် ဘောင်းဘီအမဲကို
လိုက်ဖက်စွာ ၀တ်ဆင်၍ လျှှာထိုးဦးထုပ်အမဲကို
ခပ်ငိုက်ငိုက်စောင်းထားသဖြင့်
မှောင်နေသော ဆိုင်အတွင်းတွင် ထိုသူ၏ ဖြူဖွေးနေသော အသားရောင်သည် ထင်းထွက်နေသည်။
မျက်နှာကို တစ်ဘက်သို့လှည့်ထားသည့်အပြင်
လျှာထိုး ဦးထုပ်ကို ဆောင်းထားသဖြင့်
ထိုသူ၏ မျက်နှာအားသေချာမမြင်ရ။
သို့သော် ဘေးတိုက်မြင်နေရသော သွယ်ချွန်နေသာ နှာတံ၊ အနည်းငယ်ကားနေသောမေးရိုးနှင့် ထူထဲ၍
သွေးရောင်လွှမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းတို့ကြောင့်
ထိုသူ၏ပုံစံကို ခန့်မှန်းလို့ရသည်။
Baekhyun ကြောင်ကြည့်နေပြီး သိပ်မကြာခင်
ထိုသူက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။
ရှည်လျားအရပ်မောင်း၊ အချိုးစားကျသော ခန္ဓာကို်ယ် နှင့် ယောကျာ်းပီသသော ရင်အုပ်....
သေချာသည် beakhyun ထိုသူကိုတစ်ခါမှမတွေ့ဖူးပါ။
-ဒါဆို ဘာကြောင့် ထိုလူက
baekhyun အားစိုက်ကြည့်နေခဲ့သနည်း ?
-ဘာရည်ရွယ်ချက်နှင့် သူမျက်နှာအား
ကာလိုက်ရသနည်း ?
baekhyun အတွေးများနှင့် ချာချာလည်နေရာမှ အနည်းငယ် ကြာသွားသိထင်။
သတိဝင်လို့ ထိုသူအားလှမ်းကြည့်မိလိုက်တော့
ဆိုင်အပြင်သို့ ထွက်သွားပြီဖြစ်သော
ထိုသူ၏ ကျောပြင်ကိုသာ မြင်လိုက်ရသည်...
ထိုနောက်တွင်တော့ baekhyun သက်ပြင်းချကာ ပြန်ထိုင်နေမိလိုက်သည်...
[ ဆိုင်ပြင်သို့ရောက်မှ ခြေစုံရပ်ကာ
ဆိုင်ထဲတွင် အူကြောင်ကြောင်နှင့်
ကျန်ခဲ့သော ကောင်လေးအား chanyeol
တစ်ချက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
"ငါ တွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့ မင်းက အခုချိန်ထိမပြောင်းလဲသေးပါလား byun baekhyun"
ထို့နောက်တွင်တော့ chanyeol နှုတ်ခမ်း
တစ်ချက်ကွေးရုံမျှ ပြုံး လိုက်သည်။ ]
*ထိုအပြုံးက ကြည်နူး၍ ပြုံးသော အပြုံးမျိုးမဟုတ်၊ စိတ်လိုလက်ရပြုံးသောအပြုံးမျိုးမဟုတ်
Joker တစ်ကောင်ကမိမိနှစ်သက်သောအရုပ်လေးအား ပြန်တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကျေနပ်သွားသော အေးစက်စက်အပြုံးတစ်ခုသာ...
Advertisement
- In Serial26 Chapters
Digital Haven
The modern world fell into a deep depression, and few options remained for the suffering lower class. The global economy crumbled under a growing energy crisis and overpopulation led to the creation of a virtual frontier known as Teurilia, the first full immersion virtual reality. Teurilia introduced a world of adventure and exploration leaning on human nature for greed and power. The world, built to be a realistic role-playing game offered players nearly unlimited freedom and became wildly popular around the world within weeks of its initial release. Originally intended to be a temporary relief from the real world, the world’s governments soon realized the potential of virtual existence with the release of technology to permanently transfer consciousness from physical bodies into virtual ones. Supported by economists of the world and political power from the United Nations, Teurilia received limitless funding to support the migration of millions of new citizens. Eric Williams like many low-class citizens immediately saw the potential new life in Teurilia offered and signed up for the migration program within the first week of its announcement. Eric always dreamed of grand adventure and Teurilia was his golden ticket. This is his story…
8 278 - In Serial18 Chapters
Legendary Puppeteer Master
Mi Liu is a 17 years old high school student. He died from an accident and reincarnated in a young child from a noble family called Ba Kuan. Ba Kuan was a Magus apprentice fighter, but with the poison he had swallowed Ba Kuan meridians has been blocked and could no longer learn cultivation magic power techniques nor Qi energy cultivation. Fortunately, Mi Liu awakened his bloodline ability after he regained in Ba Kuan's body: 'The Doll System'. With this new ability Mi Liu hope that one day to avenge his family and reconstruct his family home, becoming the mysterious 'Legendary Puppeteer Master'. WARNING! My native language is not english. I hope you can understand and pass on the horrible spelling and grammar errors. I'm here to improve my writing style and english grammar. I will release 1 chapter everyday at least. Maybe more depending on my motivation. Chapters can be long depending on the chapter so please wait properly since I'm trying my best. Thank you for reading and hope you enjoy the work!
8 206 - In Serial9 Chapters
Basic Fantasy Solo RPG
A series of solo table-top RPG sessions set in a bog-standard fantasy setting with humans, elves, dwarves, halflings, and lots and lots of monsters. Hopefully for our adventurers, lots of treasure too. The adventurer Alhwald Tillyworth and the elf cleric Lyndis Hersandoral are on a fantasy adventure to become wealthy and powerful. Nothing more or less than that. Alhwald was the third child in his family. His father was a musician and could not afford to look after him so as a child he lived with some nomads. As a young adult, he left these nomads and moved to a small town hoping to achieve his ambitions of wealth and comfort. He can be a bit greedy because of his ambitions. Lyndis was the third child in her family. Her father was a mercenary and Lyndis wants to get experience on her own to follow his footsteps. When she was a child of 8 she got lost in the wilderness and she lost her consciousness while being pursued by Kobolds. When she was out she saw Kalmera the Goddess of Miracles and when she woke up her wounds were gone and she was in an area of the wilderness she was familiar with and the Kobolds were nowhere to be found.
8 149 - In Serial9 Chapters
Family (Omniscient Reader's Viewpoint Fanfiction)
***Plot is totally after the timeline of Chap 549 of ORV*** It has been five years since the Secretive Plotter, the 1863rd Yoo Jonghyuk, rescued The Oldest Dream, a young and abused Kim Dokja who dreamt endlessly of Yoo Jonghyuk's adventures beyond the Final Wall. Normalcy has finally arrived for both Yoo Jonghyuk and Kim Dokja lives after spending eons in solitude. However a few days before Kim Dokja's 20th birthday, a sudden change brings out unspoken words and emotions out into the open.
8 119 - In Serial59 Chapters
Reincarnated as an SCP To Save the World
William was brought into a world where the SCP Foundation exists. He now has to live in a world full of monsters, weird phenomena, strange objects, and deities called “SCP”. But one thing that he realized is that he is also one of those “SCP”. Explore his journey as he wanders, fights, and survives in this new harsh world.========================================= This is a Fanfic Novel written by me! I’ve always wanted to write a story that is based on the SCP Foundation world itself, and now here it is! For you guys to enjoy my best work yet! Don’t forget to leave a Comment and rate to support my work! Read up to 18 Chapters on patreon.com/EnachiaChapter will be updated 4-5 chapters per week at 9-10 PM GMT+7Wordcount per Chapter: Around 1100-1500 words. ========================================== The Cover is made by my friend Lin Artshu which I commissioned her to make it! Check out her profile!Twitter: @Lin_Artshu ==========================================
8 268 - In Serial93 Chapters
He's a Student Council President(Soon To Edit)
We are wrong in the saying that the rich is for the rich and the poor is only for the poor. Because true love has no choice. True love is not based on wealth or your status in life.WARNING! -Childish era-Wrong typos and errors ahead
8 86
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
