《First Frost (Myanmar Translation)》Extra 1
Advertisement
အားလပ်ရက်ရှည်ကြီးမပြီးဆုံးခင် စုဟောက်အန်းက ဦးဆောင်၍ အထက်တန်းသူငယ်ချင်းများ ပြန်လည်တွေ့ဆုံပွဲ ပြုလုပ်ခဲ့သည်။
ဖိတ်ကြားထားသည့်လူအများစုမှာ သူတို့၏ အထက်တန်း တတိယနှစ်မှ အတန်းဖော်များဖြစ်ပြီး ဝိန်းရိဖန်က အထက်တန်း ဒုတိယနှစ်အစောပိုင်း၌ ကျောင်းပြောင်းသွားသည့်သူဖြစ်သဖြင့် သူတို့အုပ်စုထဲမပါပေ။ သို့သော်လည်း စုဟောက်အန်းက သူမကိုပါ ဖိတ်ထားသည့်အပြင် စန်းရန်ရော ကျုံးစစ်ချောင်ကပါ အတူတူသွားကြရန် ပြောဆိုလာခဲ့သည်။
ဝိန်းရိဖန် ချက်ချင်းလက်ခံလိုက်သော်ငြား အလုပ်ကိစ္စများက အစဥ်အမြဲများနေခဲ့ရာ တွေ့ဆုံပွဲချိန်းထားသည့်ရက်ကို သတိတရဖြစ်မနေဘဲ မေ့သွားခဲ့သည်။ ထိုနေ့က တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သူမ၏ပိတ်ရက်လည်းဖြစ်နေသောကြောင့် ဝိန်းရိဖန်က အိပ်ရာထဲ၌ ဖုန်းကစားနေရင်း မသိလိုက်ဘာသာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့၏။
အိပ်မှုန်စုံမွှားအခြေအနေကြားတွင် စန်းရန်က အိပ်ရာပေါ်မှထသွားပြီး အဝတ်အစားလဲနေသည့်အသံများကိုကြားလိုက်ရသည်။
မိနစ်အနည်းငယ်ကြာပြီးသည့်အခါ စန်းရန်က သူမအား လှမ်းခေါ်လာ၏။
"ဝိန်းရွှမ်းကျန့်..အိပ်ရာထတော့"
ဝိန်းရိဖန် အထိုက်အလျောက်သာအသံပြုလိုက်၏။
"အင်း"
ထပ်၍ မိနစ်အနည်းငယ်ကြာသွားပြီးသည့်အခါ စန်းရန်က လှမ်းကြည့်လာ၍
"အခု မထရင် နောက်ကျတော့မှာနော်"
ဝိန်းရိဖန်က ထိုအခါတွင်မှ ခြုံစောင်ကိုလှပ်ပြီး အိပ်ချင်နေဆဲဖြစ်သော ခပ်မှေးမှေးမျက်လုံးများကိုဖွင့်ကာ ရီဝေဝေဖြင့်တွေးကြည့်လိုက်၏။ တုံ့ပြန်ဖို့ရာ အချိန်သိပ်မယူပါသော်ငြား နှောင့်ယှက်ခံရခြင်းကြောင့် အသံစတို့မှာတော့ အလိုမကျချေ။
"ငါ ဒီနေ့ ပိတ်ရက်ရတယ်လေ"
စန်းရန် ;
"တွေ့ဆုံပွဲ"
ဝိန်းရိဖန် အမှတ်ရသွားခဲ့ပုံရကာ အချိန်ကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ထထိုင်လိုက်သည်။ အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်၏။
ဝိန်းရိဖန် ပြန်ထွက်လာသည့်အချိန်တွင် စန်းရန်က ပြင်ဆင်နှင့်ပြီးဖြစ်ကာ အိပ်ခန်းထဲရှိ ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်ပြီး ဖုန်းကစားနေ၏။ သူမ အဝတ်အစားများကို အလျင်းသင့်သလို မွှေကြည့်ရင်း စန်းရန်နှင့်လည်း စကားဆိုလိုက်သည်။
"ငါ မသွားလို့မရဘူးလား"
စန်းရန် မျက်လုံးပင့်ကြည့်လာ၍
"ဘာလို့လဲ"
"အိပ်ချင်လို့"
စန်းရန်က လက်ကိုင်ဖုန်းကို ဘေးချထားလိုက်ပြီး ဆိုဖာအနောက်သို့မှီထိုင်လိုက်၏။
"ဘာလို့များ ဒီလောက်တောင် အိပ်နိုင်ရတာလဲ..မသိရင် ကိုယ်ကပဲ မင်းကို အနိုင်ကျင့်နှိပ်စက်ထားသလိုလိုနဲ့"
ဝိန်းရိဖန်က အနားသို့လျှောက်သွားပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်၌ လှဲလိုက်ကာ အင်္ကျီတစ်ဝက်နီးပါးကို အပေါ်ပင့်ထားရင်း အတွင်းဝတ်အင်္ကျီ၏အနောက်ဘက်ကို လှမ်းကိုင်နေ၏။ သူမ၏ပုံစံက အိပ်ချင်နေဆဲဖြစ်ပြီး ဤစကားတစ်ခွန်းကိုလည်းထောက်ခံသည့်သဘောဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
"နင် ငါ့ကို မအိပ်ခိုင်းဘူးလေ"
"မင်း ကျိုးသင့်ကြောင်းသင့်လေးလည်း ပြောပါဦး..ကိုယ် ဘယ်မှာ မင်းကို မအိပ်ခိုင်းလို့လဲ"
စန်းရန်က သူမ၏အင်္ကျီကိုဆွဲချပေးလိုက်၍
"မင်းဘက်ကစပြီး ကိုယ့်ကို ညလုံးပေါက်နေအောင်လုပ်လို့..နားလည်လား?"
"...."
စက္ကန့်ပိုင်းကြာသွားပြီးသည့်အခါ။
စန်းရန်က ဝိန်းရိဖန်၏မျက်ဝန်းများကို စိုက်ကြည့်ရင်း လက်ချောင်းများက သူမ၏ကျောပြင်ဘက်သို့ရောက်လာ၏။
"အပြင်က သွားမှာလား မသွားတော့ဘူးလား..ကိုယ့်ပေါ်ကနေ မဆင်းဘဲနဲ့ အဲ့ဒီချိတ်တွေကို လောင်ဇစ်က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ချိတ်ပေးလို့လဲ"
ဝိန်းရိဖန်လည်း သူ့ကိုကြည့်နေရင်း 'အို့' ဟု အသံတစ်ချက်ပြုကာ အနောက်ဘက်သို့လှည့်ပေးလိုက်၍
"ငါမှ ချိတ်လို့မရသေးတာ"
"...."
"နင် ငါ့ကို ချိတ်ပေး"
"...."
အဝတ်အစားလဲပြီးနောက်တွင် ဝိန်းရိဖန်က မှန်တင်ခုံရှေ့၌ထိုင်ပြီး မိတ်ကပ်လိမ်းနေလိုက်၏။ စန်းရန်က နဂိုနေရာ၌သာထိုင်နေဆဲဖြစ်ပြီး သူမအား လှမ်းကြည့်နေရင်း
"မင်းရဲ့ အိပ်ရာနိုးနိုးချင်းဒေါသထွက်တတ်တဲ့အကျင့်ကို ဘယ်ချိန်မှ ပြင်ပေးမှာလဲ"
ဝိန်းရိဖန်က အနောက်လှည့်ကြည့်လာ၏။
"အမ်?"
"အိပ်ရေးဝဝ မအိပ်ရတာနဲ့ဘဲ မျက်နှာပေးက လူကို မမှတ်မိတာလိုလို မသိတော့တာလိုလိုလုပ်တာတွေ"
စန်းရန်က အထက်စီးဆန်ဆန်ဖြင့်လှမ်းကြည့်နေပြီး စုတ်တစ်ချက်ကို အသာအယာသပ်ကာ အနည်းငယ်မကျေမနပ်ဖြစ်ရသည့်ပုံစံဖြင့်
"ကိုယ့်မှာ မင်းကို အိပ်ရာနှိုးရတဲ့အချိန်တိုင်း စကားကို သုံးခွန်းပြည့်အောင်တောင် အသံထွက်မရဲဘူး"
"ဒါဆိုလည်း နင်.."
ဝိန်းရိဖန် ဘယ်လိုပင်တွေးကြည့်ပါစေ စန်းရန် မလုပ်ရဲသည်မှာ မဖြစ်နိုင်။
"ငါ့ကို အိပ်ရာလာမနှိုးနဲ့တော့လေ"
"...."
စနောက်ကျီစယ်နေခြင်းကြောင့် ဝိန်းရိဖန်လည်း တော်တော်လေးစိတ်ကြည်လာရ၏။ ထို့ကြောင့် စန်းရန်နှင့် ငြင်းခုံဖို့ရာ ဆုံးဖြတ်လိုက်၍
"ပြီးတော့ နင်လည်း အိပ်ရာနှိုးခံရတဲ့ချိန်မှာ ဒေါသထွက်တာပဲ..ပုံမှန်အချိန်မှာဆိုရင်လည်း စိတ်ကမရှည်ဘူး"
စန်းရန်က မသိမသာမျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်သည်။
"အဲ့ဒါကြောင့်မလို့ ငါတို့နှစ်ယောက် အချင်းချင်း လိုက်လျောညီထွေနေလိုက်ရအောင်..ဟုတ်ပြီလား"
"...."
စန်းရန် ရေးရေးလေးပြုံးလိုက်ပြီး သူ့အား အိပ်ရာလာနှိုးပေးသည့်အခါတိုင်းတွင် ကလိမ်ကကျစ်ကျလွန်းသော ထိုမျက်နှာလေးအားမြင်ယောင်ကြည့်ရင်း ထပ်၍ မငြင်းခုံလိုတော့၏။
"အင်း"
--------
တွေ့ဆုံပွဲအတွက် ချိန်းထားသည့်နေရာမှာ စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်။
နှစ်ယောက်သားက ဓါတ်လှေကားထဲ ဝင်လာပြီးနောက် တတိယအလွှာကို နှိပ်လိုက်၏။ ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်အား အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့လှမ်းကြည့်လိုက်လျှင် သူသည်လည်း အိပ်ချင်နေသေးသည့်ပုံစံမျိုးဖြစ်ကာ လေးလေးပင်ပင် မျက်ခွံ ၊ ခပ်တင်းတင်း နှုတ်ခမ်းပါးတို့အပြင် မိုင်ပေါင်းများစွာအဝေးမှပင် ခံစားမိစေနိုင်သော သူ့မာန်မာနအငွေ့အသက်များကိုလည်း ထုတ်လွှတ်ထားသေးသည်။
သူမ၏အကြည့်များကို အာရုံခံမိသည့်သူက ပြန်လည် လှမ်းကြည့်လာ၍
"ဘာလဲ?"
ဝိန်းရိဖန်က သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့လေးပြုံးပြလိုက်ရင်း
"နင် အရမ်းချောနေလို့"
"အို့..ဒါပေမယ့် Cctv တွေရှိနေတယ်"
အသံတစ်ချက်အထွက်တွင်တော့ စန်းရန်မှာ နတ်ဘုရားတို့နေထိုင်ရာမှ တိရိစ္ဆာန်ကမ္ဘာထဲ ဆွဲချခံရသည်နှင့်ပင် တူသွားခဲ့တော့၏။
"အိမ်ရောက်မှ ဆက်ပြော"
"...."
ဒါက ဘာဆက်ပြောစရာအကြောင်း ရှိလို့လဲ?
ဒါက! ဘာကို! ဆက်ပြီးပြောပေးရဦးမှာလဲ! ! !
Advertisement
ဝိန်းရိဖန်အတွက်တော့ ဤကဲ့သို့သော လူအမျိုးအစားအား တစ်ခါမှမတွေ့ခဲ့ချေ။ သူမက မျက်နှာထားလည်း တည်တည် ၊ စကားကိုလည်း ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဆိုလိုက်၏။
"ဒါဆို နင်က တော်တော်လေး သတ္တိနည်းတဲ့သဘောပေါ့နော်"
စန်းရန်ဘက်မှ နောက်တစ်ကြိမ် စကားမဆိုခင် ဓါတ်လှေကားက တတိယအလွှာသို့ရောက်လာခဲ့သည်။ ဝိန်းရိဖန်က သူ့ကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့ပြီး ဤအခြေအနေကိုအခွင့်ကောင်းယူကာ စကားလမ်းကြောင်းလွဲလိုက်သည်။
"စုဟောက်အန်း ပြောထားတဲ့အခန်းနံပါတ်က ဘယ်လောက်လဲ"
စန်းရန်မှာ ပျင်းပျင်းရိရိဖြင့် အဓိပ္ပါယ်ပါပါစကားဆိုလာခဲ့သည်။
"သတ္တိရှိပေးရမလား"
"...."
နောက်တစ်စက္ကန့်။
လူသွားလူလာများရှိနေသည့်ကော်ရစ်တာထက်တွင် စန်းရန်က ဝိန်းရိဖန်၏ခေါင်းအနောက်ဘက်ကို ရုတ်တရက်ထိန်းကိုင်လိုက်ပြီး သူရှိရာအရပ်သို့ တိုးခေါ်လာခဲ့ကာ သူ့ခေါင်းကိုငုံ့ ၊ သူမ၏နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီး သူ့လျှာဖျားကို အတွင်းထဲတိုးဝင်ပစ်ကာ ဖွဖွလေးစုပ်ယူလိုက်၏။
ဖြစ်စဥ်တစ်ခုလုံးမှာ သုံးစက္ကန့်ခန့်မျှပင် ကြာလိုက်သည်။
ဝိန်းရိဖန်က နေရာ၌သာ ကြောင်အမ်း၍ရပ်နေလေပြီး ယခုလိုအပြုအမူမျိုးရှိလာလိမ့်မည်ဟု လုံးဝ မထင်ထားခဲ့ပါပေ။
စန်းရန် နောက်တစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ် ပေလာခဲ့သည့်နှုတ်ခမ်းနီအား လျှက်လိုက်၍ မျက်ခုံးများကလည်း မထီမဲ့မြင်ပြုပြနေသလို ပရောပရည်လုပ်နေသည့်အသွင်ဖြင့်
"ဝိန်းရွှမ်းကျန့်..ကိုယ့် ဒီအသက်အရွယ်ရောက်တဲ့အချိန်ထိ ကိုယ့်ကို စိန်လာခေါ်ဖူးတဲ့သူတိုင်း ဘယ်သူကမှ ကိုယ့်ကို အနိုင်မယူနိုင်ဘူး"
"...."
"မင်း လိုချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ကိုယ် မင်းကို သေချာပေါက်ပေးမှာလေ..ဘယ်လိုလဲ.."
စန်းရန်က လက်ဆန့်ထုတ်လာပြီး သူမ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကို အသာအယာပွတ်သပ်လာကာ စကားသံက တစ်ချက်မှလျော့မသွားဘဲ
"လာဦးမှာလား?"
စန်းရန်၏အရှက်မရှိမှုများအား ဝိန်းရိဖန် အမှန်တကယ် လက်မြှောက်ရပြီပင်။
ဤကာလများထဲတွင် ဝိန်းရိဖန် နားလည်သွားခဲ့ရသည့်တစ်ခုမှာ စန်းရန်က မလုပ်ရဲသည့်အရာဟူ၍မရှိ။
သူမအား အလျော့ပေးချင်သည့်အတွက်ကြောင့်ဖြင့် ဟိုယခင်ကလုပ်ရပ်တိုင်းဟာ မလုပ်ရဲချင်ယောင်ဆောင်ထားခြင်းသာ။
နှစ်ယောက်သားက သီးသန့်အခန်းထဲဝင်လာသည့်အခါ လူတော်တော်များများ ပြည့်လို့နေပြီ။ စားပွဲဝိုင်းကြီးနှစ်ဝိုင်းက ဘယ်တစ်ဖက် ညာတစ်ဖက်ရှိနေပြီး ကျုံးစစ်ချောင်၏ဘေးခုံ နှစ်နေရာမှာ အလွတ်ရှိနေဆဲဖြစ်ကာ သူတို့အတွက် နေရာယူထားပေးပုံရသည်။
နှုတ်ဆက်စကားဆိုပြီးနောက် ဝိန်းရိဖန်က အခန်းတွင်းဝေ့ကြည့်လိုက်ရာ ရောက်နေကြသည့်လူအများစုမှာ သူမ သိနေပြီးသားလူများ ဖြစ်သည်။ တစ်ချို့မှာ သိပ်မကြာသေးခင်က ကျောင်းအထိမ်းအမှတ်ပွဲတွင် တွေ့ခဲ့သူများဖြစ်ပြီး အနည်းစုကိုတော့ လူနှင့်နာမည်ချင်း မတွဲမိတော့၏။
လူတစ်အုပ်ကြီးမှာ စားသောက်ရင်း စကားစမြည်ဆိုနေကြပြီး စားသောက်ပြီးသွားသည့်အခါတွင်လည်း အမြန်ထပြန်ဖို့ရာ လောမနေကြဘဲ သီးသန့်အခန်းထဲ၌သာ ကစားပွဲများကစားနေကြ၏။ လူအရေအတွက်အများကြီးရှိသည့်အတွက် စုဟောက်အန်းက 'ဘယ်သူက ဝံပုလွေလဲ' ဆိုသည့်ကစားနည်းကို ကစားရန်အကြုံပြုကာ စားပွဲဝိုင်းကို နှစ်ဘက်ခွဲလိုက်၏။
( ဘယ်သူက ဝံပုလွေလဲ - လူ နဲ့ ဝံပုလွေ ခွဲထားတဲ့ကဒ်တွေ ဝေပြီး ဝံပုလွေကဒ်ရထားတဲ့သူကို လိုက်ရှာတာပါ ၊ ဝံပုလွေကဒ်ရထားတဲ့သူကလည်း သူ မဟုတ်ကြောင်း ငြင်းရမှာ )
ဤကစားနည်းအား ဝိန်းရိဖန်ရော စန်းရန်ပါ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်ကစားတတ်သည်ပင်။
သို့သော် ကျွမ်းကျင်ပုံ ကျွမ်းကျင်နည်းမှာတော့ မတူချေ။
တစ်ယောက်မှာ စိတ်ခံစားချက်အတက်အကျများကို ဖော်ပြခြင်းမရှိ ၊ အမြဲတစေ အေးအေးဆေးဆေးနေတတ်သည့်အမူအရာကြောင့် 'သူမ'၏စကားများဟာ အမှန် ဟုတ်မဟုတ် ကြည့်ရုံဖြင့် ဝေခွဲမရ ;
အခြားတစ်ယောက်မှာ ပေါ့တိပေါ့ပျက် ပျင်းတိပျင်းရွဲဖြင့် ကစားပွဲ၏အခြေအနေကို အဆုံးအစွန်ထိ ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာနိုင်သည့်အပြင် 'သူ' ပြောသမျှစကားလုံးက ကျိုးသင့်ကြောင်းသင့်ရှိလှသည်ဟု ခံစားမိသွားစေသည်အထိ တစ်ဖက်လူအား အယုံသွင်းနိုင်ကာ ကစားသမားအားလုံးကို အခြားသူပေါ်အာရုံရောက်သွားအောင် ပြုလုပ်နိုင်ခြင်းပင်။
နောက်ပိုင်းတွင် ဝိန်းရိဖန် နှင့် စန်းရန်မှာ အချင်းချင်းကူညီ၍မရအောင် ခွဲထုတ်ခံလိုက်ရ၏။ အားလုံးက သူတို့နှစ်ဦးကို ကစားပွဲအစတည်းက ဖော်ထုတ်လိုက်နိုင်ခြင်းကြောင့် ပြစ်ဒဏ်ကိုလည်း သူတို့နှစ်ယောက်အား ပိုပိုသာသာလေး ပေးနေတော့၏။
ကစားပွဲ၏အပြစ်ဒဏ်မှာ အရင်အတိုင်း အမှန်တိုင်းပြောခြင်း နှင့် လက်တွေ့လုပ်ရဲခြင်း။
ကစားပွဲ တစ်ပတ် ပြီးဆုံးသွားသည့်အခါ 'တိုင်းသူပြည်သား'ကဒ်ပိုင်ရှင်များက အနိုင်ရသွားပြီး ဝိန်းရိဖန်ရော စန်းရန်ကပါ 'သမန်းဝံပုလွေ' ကဒ်ပိုင်ရှင်များဖြစ်နေ၍ အပြစ်ဒဏ်ခံရ၏။
ဝိန်းရိဖန်က 'လက်တွေ့လုပ်ရဲခြင်း' ကို ရွေးလိုက်ပြီး စန်းရန်က 'အမှန်တိုင်းပြောခြင်း' ကို ရွေးလိုက်၏။
ရှန့်လန်က စန်းရန်ကို လှမ်းကြည့်လာ၍
"မင်းရဲ့ အချစ်ဦးက ဘယ်သူလဲ"
အခြားသူများ၏အမြင်တွင်တော့ ဤမေးခွန်းက အဓိပ္ပါယ်မရှိလွန်းသည်ဟု ထင်မြင်ကြပြီး မကျေနပ်သံများ ထွက်လာကြသည်။ စန်းရန်က မေးဖျားကို မသိမသာလေးပင့်လိုက်ကာ ဝိန်းရိဖန် ရှိသည့်ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်ပြီး ပြောင်တင်းတင်းသာဖြေ၏။
"ဝိန်းရိဖန်"
"...."
အခြားတစ်ဖက်တွင်ထိုင်နေသည့် အရက်ရေချိန်နည်းသည့် အမူးသမားလေး စုဟောက်အန်းက မျက်နှာနီနီဖြင့် မတ်တပ်ထရပ်ပြီး
"ဝိန်းရိဖန်..မင်းရဲ့ အချစ်ဦးကို ဖုန်းခေါ်ပြ"
စားပွဲဝိုင်းရှိလူများအားလုံး တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့ကာ ရှန့်လန်က အဘယ်ကြောင့် ထိုမေးခွန်းကိုမေးရခြင်းအား နားလည်သွားခဲ့ကြသည်။
စန်းရန်အား စိတ်မကြည်မသာဖြစ်သွားအောင် လုပ်လိုသည့်ရည်ရွယ်ချက်မှာ သိသိသာသာ။
စန်းရန်က စုဟောက်အန်းကိုလှမ်းကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းပါးကလည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့်ခပ်တန်းတန်းဖြစ်သွားခဲ့သည်။
"သောက်ရမ်းတွေ အဓိပ္ပါယ်ရှိနေတယ်ပေါ့?"
ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန် ဟန်ဆောင်ပြီးလုပ်ပြနေသည့်အမူအရာကိုကြည့်ရင်း နှစ်စက္ကန့်မျှကြာပြီးသည့်အခါ သူ့သရုပ်ဆောင်ကွက်များအတိုင်း အလိုက်သင့်ပူးပေါင်းလိုက်၏။
"ငါ့အချစ်ဦးက အခုတလောလေးတင် စေ့စပ်ထားတာ..ဒီလောက်နောက်ကျတဲ့အချိန်မှာ ဖုန်းဆက်လိုက်ရင် သူ့ကိုအနှောင့်အယှက်ပေးသလိုဖြစ်နေမှာစိုးတယ်"
စန်းရန်၏အမူအရာကို ကြည့်နေရသည့် စုဟောက်အန်းမှာ အနည်းငယ်သတ္တိကြောင်လာမိ၍
"အင်းပါ..ဒါဆိုလည်း မဆက်နဲ့တော့..မင်း သူ့ရဲ့ပုံစံကိုပဲ တစ်ချက်ပြောပြ"
Advertisement
"ဟုတ်ပြီ"
ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်ဘက်သို့လှည့်ကာ သူ့မျက်နှာအသွင်အပြင်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းသရုပ်ဖော်ပေးလိုက်၏။
"အနက်ရောင်ဆံပင်တို ၊ မျက်ခုံးထူထူ ၊ မျက်လုံးတွေက အနက်ရောင် ၊ မျက်ရစ်နှစ်ထပ် ၊ နှာတံမြင့်မြင့် ၊ နှုတ်ခမ်းပါးပါး.."
စုဟောက်အန်းက စိတ်ဝင်တစားဖြင့် နားထောင်နေခဲ့ကာ ဝိန်းရိဖန် ဆက်၍
"ပြုံးလိုက်ရင် ညာဘက်နှုတ်ခမ်းစွန်းမှာ ပါးချိုင့်လေးရှိတယ်"
ကျန်နေသည့်သူများမှာ ပုံဖော်ပြောပြနေသည့်လူကို ချက်ချင်းတန်းသိလိုက်ကြ၏။ စန်းရန်၏အေးအေးလူလူဖြစ်နေသည့်အမူအရာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ကြရာ အတွေးများက ပို၍ပင် သေချာသွားခဲ့ရသည်။
"ဟုတ်လှချည်လား"
သို့သော် စုဟောက်အန်းမှာတော့ စန်းရန်ဟု လုံးဝ မထင်ပါချေ။
"ယောက်ျားရင့်မာကြီးတစ်ယောက်မှာ အဲ့လိုမိန်းမဆန်တဲ့ပါးချိုင့်ရှိနေတာမျိုးကို ဒီခွေး စန်းရန်ကလွဲရင် အခြားသူဆီမှာရှိတာ ငါ မမြင်ဖူးသေးဘူး"
"...."
တစ်ခဏကြာပြီးနောက် စုဟောက်အန်းမှာ တစ်စုံတစ်ရာကို သိရှိသွားရသည့်အလား ရုတ်တရက်အသံတိတ်သွားခဲ့တော့သည်။ စကားလမ်းကြောင်းက ဤနေရာ၌ရပ်သွားခဲ့ကာ ကစားပွဲကိုနောက်တစ်ကြိမ်ထပ်စပြီး ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင်က ပြန်စည်ကားခဲ့၏။
ဤကစားပွဲပြီးသွားသည့်အခါ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်က 'လက်တွေ့လုပ်ရဲခြင်း'ကိုရွေးလိုက်သဖြင့် ပြစ်ဒဏ်အဖြစ် အပြင်ဘက်ရှိ မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ Wechat အကောင့်တောင်းယူရမည်ဖြစ်ကာ လူအများစုက နောက်မှလိုက်ကြည့်ကြ၏။
ပုံမှန်အချိန်ဆိုလျှင် ယခုလိုစည်စည်ကားကားအခြေအနေမျိုးတွင် ထိပ်ဆုံးမှတက်ကြွလေ့ရှိသည့် စုဟောက်အန်းသည် လက်ရှိအချိန်၌ အရက်ကိုသာ ငြိမ်၍သောက်နေလေ၏။ ရုတ်တရက်ဆိုသလို စန်းရန်၏ဘေးနား၌ မတ်တပ်လာရပ်ပြီး
"ငါ့ကောင်ကြီး"
စန်းရန်က မော့ကြည့်လိုက်၍
"ဘာလဲ"
စုဟောက်အန်းက စိုက်ကြည့်နေလေပြီး
"ငါ မင်းအတွက် ဝမ်းနည်းတယ်ကွာ"
စန်းရန် ; "?"
စန်းရန်၏ဘေးတွင်ထိုင်နေသည့် ဝိန်းရိဖန်မှာ စုဟောက်အန်း၏ ရုတ်တရက်အပြုအမူကြီးကြောင့် အနည်းငယ်ကြောင်အမ်းသွားခဲ့ရ၏။
"ငါ..."
စုဟောက်အန်းက အရက်နံ့များ မွှန်ထူနေပြီး စကားပြောသံမှာလည်း ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းဖြစ်နေရင်း
"..စနောက်မိတာတွေအားလုံးက ငါ့အမှားတွေပါ"
အခြားတစ်ဖက် စားပွဲဝိုင်းမှ လူများကလည်း လှမ်းကြည့်လာကြသည်။
ယောက်ျားရင့်မာကြီးတစ်ယောက် သူ့အရှေ့တွင် လာငိုပြနေသည်အား မြင်နေရသည့် စန်းရန်မှာ ကြောင်တောင်တောင်ပင်ဖြစ်သွားရ၍
"မင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
"မင်း စေ့တောင်စေ့စပ်သွားပြီ..မင်း နေ့နေ့ညည တောင့်တမက်မောနေတဲ့နတ်သမီးလေးနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ဖို့အတွက်လည်း လွယ်ကူခဲ့တာမဟုတ်ဘူး..အားလုံး ငါ့အမှားတွေပါ!..ဒီနေ့မှာတော့ အမှန်တရားတစ်ခုကို မင်း သိသွားအောင် လုပ်ပေးမှဖြစ်တော့မယ်!"
စုဟောက်အန်း၏အသံမှာ တစ်ဖက်လူ မကြားမည်စိုးရိမ်၍လားမသိ ၊ အကျယ်ကြီးကို ဟိန်းထွက်နေလေပြီး
"လက်စသတ်တော့ မင်းက အစားထိုးခံတစ်ယောက်သာသာ ပါပဲ!"
"...."
"ပါးချိုင့်ကို အစားထိုးခံထားရတာ!"
"...."
ဘေးစားပွဲမှလူများမှာ အခြေအနေကို နားမလည်ဘဲ 'အစားထိုးခံ' ဆိုသည့်စကားလုံးကိုသာ ကြားလိုက်ကြရ၏။ ထို့အပြင် စန်းရန်က ဝိန်းရိဖန်အား ခက်ခက်ခဲခဲလိုက်ပိုးပမ်းခဲ့သည့်တိုင် မရလိုက်သည့်ကိစ္စကိုလည်း သိထားကြသဖြင့် ထိုလူတစ်စုမှာ စန်းရန်အား ကရုဏာသက်သလို လှမ်းကြည့်လာကြတော့သည်။
စန်းရန် နဖူးကြောများပင်တွန့်သွားရပြီး မျက်နှာပြောင်နှင့် စိုက်ကြည့်နေလိုက်၏။
သည်အချိန်တွင် စုဟောက်အန်းက ဝိန်းရိဖန်ဘက်သို့ လှည့်လိုက်ကာ အမေအိုကြီးတစ်ယောက်လိုလိုဖြင့်
"ဝိန်းရိဖန်..စန်းရန်ရဲ့ ဒီအကျင့်ကြီးကို သာမန်လူတွေ ခံနိုင်ရည်မရှိဘူးဆိုတာကို ငါလည်း နားလည်တယ်..."
ဝိန်းရိဖန်က ဂရုတစိုက်ဖြင့်ပင် နားထောင်နေလျက်။
"ရုပ်ရည်ကတော့ကွာ..အရမ်းအမိုက်စားလို့ ပြောလို့မရပေမယ့်လည်း.."
စုဟောက်အန်းက ဆက်၍
"အသက်ရှည်စေမယ့်ပါးချိုင့်တစ်ခုကြောင့်မလို့ မင်းကြိုက်မိသွားတယ်ဆိုရင်တောင်..ဒါပေမယ့်ကွာ..မင်း သူ့ကို ဒီလိုမျိုး အစားထိုး......."
စန်းရန် ဆက်နားမထောင်နိုင်တော့ပေ။ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး စုဟောက်အန်းအား ဆွဲကိုင်ကာ ဝိန်းရိဖန်ကိုကြည့်ရင်းစကားဆိုလိုက်၏။
"ဒီကောင် အမူးပြေသွားအောင် ကိုယ် သွားလုပ်ပေးလိုက်ဦးမယ်"
ထို့နောက် စုဟောက်အန်းအား ဆွဲရမ်း၍ခေါ်သွားလေကာ စုတ်တစ်ချက်သပ်လိုက်၏။
"သွားမယ်..သောက်ရှက်ကွဲအောင် မလုပ်စမ်းနဲ့"
ထိုနှစ်ဦးထွက်သွားပြီးသည့်အခါ သီးသန့်အခန်းမှာ အတော်ပင်တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့ရတော့သည်။
ဝိန်းရိဖန်က တွေးတွေးဆဆလေးဖြစ်သွားရင်း အခြားသူများအား မေးကြည့်လိုက်၏။
"ငါ ခုဏတုန်းကပြောတဲ့ အချစ်ဦးဆိုတဲ့တစ်ယောက်က စန်းရန်ဆိုတာကို နင်တို့ ခန့်မှန်းနိုင်ကြတယ်မလား"
မိန်းကလေးတစ်ဦးက ပြန်ဖြေလာသည်။
"ခန့်မှန်းနိုင်တယ်"
အခြားသူများကလည်း သူတို့ ခန့်မှန်းမိကြောင်း အသီးသီးပြောပြလာကြသည်။
ထိုအခါတွင်မှ ဝိန်းရိဖန် သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်၏။ အခြားစားပွဲဝိုင်းမှသူများက အခြေအနေကို လှမ်းအကဲခတ်နေကြဆဲဖြစ်သောကြောင့် ဝိန်းရိဖန်က ပြုံးရင်း စကားထပ်ဆိုလိုက်၏။
"အဲ့လိုဆိုရင် ပြီးတာပါပဲ..အရင်တုန်းက ငါ စန်းရန်ကို အကြာကြီးလိုက်ခဲ့ရတာလေ..ပြောပြဖို့က ခက်နေခဲ့လို့..စန်းရန်ကလည်း ငါ့ကို မျက်နှာသာပေးချင်တော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေကို ဒီအကြောင်းမပြောပြထားဘူး ထင်တယ်"
အခြားသူက တဟားဟားရယ်ကြရင်း စကားခေါင်းစဥ်က သည်အတိုင်းလေးသာ ကျော်ချသွားခဲ့၏။
တစ်ခဏကြာသွားသည့်နောက်တွင် ရှန့်လန်က တစ်ဖက်လှည့်ပြီး ရယ်ချင်သလိုလိုဖြစ်နေသည့်ဟန်ဖြင့် ဝိန်းရိဖန်အား စကားဆိုလာခဲ့၏။
"မင်းကသာ စန်းရန်ကို မျက်နှာသာပေးနေတာပါ..စုဟောက်အန်းဆီကနေ ငါ အကုန်ကြားထားပြီးပြီ..စန်းရန်က ရောက်လေရာအရပ်မှာ မင်း သူ့ကို လိုက်ပိုးပမ်းတဲ့အကြောင်းလေကျယ်ထားပြီးပြီ..တစ်ယောက်မှ မယုံဘူး"
"...."
အခြားတစ်ဖက်တွင်။
စုဟောက်အန်းတစ်ယောက် စန်းရန်၏အတင်းအကြပ်ဖိ၍ မျက်နှာသစ်ပေးနေခြင်းကိုခံရကာ အသည်းအသန်ရုန်းကန်လိုက်ရပြီးနောက်တွင် အသိစိတ်တို့က တမုတ်ချည်းပြန်ကပ်သွားတော့သည်။
"ငါ-ူး..မင်း အသေသတ်နေတာလား!..ငါလည်း ဝိန်းရိဖန်ရဲ့လရောင်ဖြူလေးဆီမှာ ပါးချိုင့်ရှိနေလိမ့်မယ်လို့မှ မသိတာ!"
"...."
စန်းရန် လက်လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး တစ်ချို့သောစကားများကို မပြောချင်တော့သဖြင့်
"မင်း တစ်နေရာရာမှာများ သောက်ပြဿနာရှိနေတာလား"
စုဟောက်အန်း ; "?"
သို့သော်ငြား လရောင်ဖြူလေးဆိုသည့် စကားလုံးကိုတော့ စန်းရန် အတော်လေး သဘောတွေ့သွားခဲ့ကာ ခပ်ရေးရေးလေးပြုံးလိုက်ပြီး မျက်လုံးရှေ့ရှိ ငပိန်းကောင်နှင့်ပြိုင်၍ ငြင်းခုံမနေတော့ပေ။
"မသောက်နိုင်ဘူးဆိုရင် မသောက်ဘဲနေ..အချိန်ပြည့် ဦးနှောက်မပါတဲ့ကောင်လိုလို မလုပ်စမ်းနဲ့"
စုဟောက်အန်းက လက်ဆေးကန်ပေါ် လက်ထောက်ရင်း ပါးစပ်ထဲမှရေများကို ထွေးထုတ်ပစ်လိုက်၍
"လောင်ဇစ်ရဲ့ရေချိန်က ကောင်းပါတယ်ကွ"
စန်းရန်က အိတ်ကပ်ထဲမှ စီးကရက်ဘူးထုတ်လိုက်၏။
"မင်း ဘာဖြစ်လို့ ဒီကိစ္စကိုထုတ်မပြောရတာလဲကွာ..သည်းညည်းခံထားမနေနဲ့လေ..မင်း ငါ့ရှေ့မှာ ဘာကိုမှ ဟန်ဆောင်ထားစရာမလိုဘူး"
စုဟောက်အန်းက သက်ပြင်းချကာ စန်းရန်၏ပုခုံးကို ပုတ်ရင်း
"ထပ်ပြီး သေသေချာချာစဥ်းစားကြည့်လိုက်ကွာ..တစ်သက်လုံးကြီးတော့ ဒီလိုမျိုးအစားထိုးခံအဖြစ်နဲ့ နေသွားလို့မဖြစ်ဘူး"
စန်းရန်က အေးတိအေးစက်စကားဆိုလိုက်၏။
"အဲ့ဒီလရောင်ဖြူလေးက 'ငါ' ဖြစ်နေမယ်လို့ မင်း မတွေးကြည့်မိဘူးလား?"
စုဟောက်အန်းက ပုခုံးကိုထပ်ပုတ်ပေးလာခဲ့၍
"အိပ်မက်မက်မနေပါနဲ့တော့"
"...."
နှစ်ယောက်သားက ကော်ရစ်တာအဆုံးထိလျှောက်လာကြပြီး ပြတင်းပေါက်နားတွင် စီးကရက်သောက်နေလိုက်ကြသည်။
စုဟောက်အန်းက မီးခြစ်ကိုယူပြီး မီးညှိလိုက်ရင်း အခြေအနေကို ဖြည်းဖြည်းချင်းသဘောပေါက်လာမိတော့၏။
"ဝိန်းရိဖန်ပြောတဲ့အချစ်ဦးက တကယ်ပဲ မင်း လား?"
စန်းရန်က မျက်ခုံးပင့်ပြပြီး စကားတစ်ခွန်းမဆို ၊ သို့သော်ငြား အမူအရာနှင့်ပင် သိသာနေလေပြီ။
"ငါတော့ လက်မြှောက်တယ်"
စန်းရန်၏မထီမဲ့မြင်ပြုပြနေသည့်အမူအရာကိုကြည့်ပြီး စုဟောက်အန်းသည် အခုလေးတင်ရှိနေသေးသော ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်တင်စိတ်များအား ခွေးကျွေးပစ်လိုက်ပြီပင်။
"မင်း ငါ့ကို အမှန်တိုင်းပြောစမ်း..မင်းတို့နှစ်ယောက် ဒီနှစ်တွေထဲမှာ တစ်ချိန်လုံး ခိုးတွဲလာခဲ့ကြတာမလား"
"...."
စုဟောက်အန်းက ခနဲ့တဲ့တဲ့ရယ်လိုက်၍
"သောက်ဆရာကြီးနိုင်ချက်!..ဒါနဲ့များ လောင်ဇစ်က မင်း နဲ့ ဝိန်းရိဖန် အိမ်ခန်းအတူနေရအောင်လုပ်ပေးတုန်းက မင်းကများ ငါ့ကိုဒေါသထွက်ပြသွားသေးတယ်"
"ငါဆိုတဲ့ လူက.."
စန်းရန်က စီးကရက်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ကိုက်ထားသောကြောင့် စကားသံတို့မှာ မရေရာမသေချာ။
"ဒီလို မဆင်မခြင်နဲ့ရမ်းကားတဲ့အကွက်မျိုးတွေကို မျက်လုံးထဲမထည့်ဘူး"
"...."
"ဒါပေမယ့် မင်းကတောင် ငါ့မိန်းမလေးကို တံခါးဝရှေ့ထိ ပို့လာပေးနေပြီဆိုမှတော့.."
စန်းရန်က စီးကရက်ငွေ့များကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်ကာ စီးကရက်ငွေ့များကြားမှအမူအရာဟာတော့ အနည်းငယ်ဝေဝါးသွားပြီး လိုရာဆွဲတွေး၍စကားဆိုလာခဲ့၏။
"ဒါပေါ့..ငါ့မှာလည်း ငြင်းပစ်စရာအကြောင်းအရင်းမရှိဘူးလေ"
စုဟောက်အန်း အမှန်တကယ်ကို ဤအရှက်မရှိပြောရဲနေသည့်ကောင်၏မျက်နှာအား ပြေးဆောင့်ပစ်ချင်သော်ငြား 'မိန်းမလေး' ဆိုသည့်စကားလုံးကြောင့် အနည်းငယ်ဝမ်းနည်းအားငယ်သွားခဲ့ရသည်။
"အေ့..ဖက်တီးက မင်္ဂလာဆောင်သွားပြီ..မင်းကတော့ အနည်းဆုံး ဆယ်နှစ်လောက် ထပ်စောင့်ဦးမယ်လို့ထင်နေတာ..အခုတော့ မင်းပါ မင်္ဂလာဆောင်တော့မှာလား"
စုဟောက်အန်းက တွေးလေလေ ဝမ်းနည်းလာရလေလေ
"သွမ့်ကျားရွှီတောင်မှ မင်းညီမနဲ့"
"...."
"ငါကရော..ငါကျတော့ ထပ်ပြီး ထားခဲ့ခံရပြန်...."
တစ်ဝက်တစ်ပျက်ပြောပြီးပြီးချင်းတွင် စုဟောက်အန်းက ချက်ချင်း စကားပြောင်းဆိုလိုက်၏။
"ထပ်ပြီး လမ်းခွဲရပြန်ပြီ"
"ဒီတစ်ခေါက်ကရော ဘာအကြောင်းပြချက်နဲ့လဲ?"
"ငါ့ကို ကျပ်မပြည့်တဲ့ကောင်လို့ ထင်နေပြန်ပြီ မလား?..စိတ်ခံစားချက်ကို မသိတဲ့ကောင်?..အဲ့လိုသာဖြစ်နေရင် ငါ ကောင်မလေးတွေအများကြီး လိုက်နိုင်ခဲ့ပါ့မလား"
စန်းရန် ;
"မင်း အမြဲတမ်း ထားခံခဲ့နေရတာပဲလေ..မဟုတ်လို့လား"
စုဟောက်အန်းက ဖြတ်ခနဲစူးစိုက်ကြည့်လိုက်သော်ငြား စန်းရန်၏စကားလုံးများကြောင့် တကူးတကစိတ်သောက ရောက်မနေတော့ချေ။ မိနစ်ပြီးကြာသွားပြီးသည့်အခါတွင်တော့ စိတ်အခြေအနေလည်း သက်သာသွားပြီဖြစ်၏။
"ဟုတ်ပါတယ်လေ..ရွှိုက်ကောမှာ ဘာမှမရှိတော့ရင်တောင် နာမည်ကြီးနေဦးမှာပဲ"
"...."
တွေ့ဆုံပွဲအပြီး နှစ်ယောက်သား အိမ်ပြန်ရောက်ကြသည့်အချိန်။
စုဟောက်အန်း၏စကားတို့အပြင် သူ့ပါးချိုင့်သူ အမြဲတမ်းအမြင်ကတ်နေခဲ့သည့်စန်းရန် အကြောင်းကိုပါ တွေးမိပြီး ဝိန်းရိဖန်က တစ်စုံတစ်ရာအား တွေးဆမိကာ ပြုံး၍စကားဆိုလိုက်သည်။
"အားရန်"
ဧည့်ခန်းထဲရှိ လေအေးပေးစက်ကိုဖွင့်နေသည့် စန်းရန် ;
"အမ်?"
ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်၏နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကိုကြည့်လိုခြင်းအလို့ငှာ အနားကပ်သွားလိုက်၍
Advertisement
I'm Not Going To Let You Capture Me!
A boy is seduced by the posters for a game and ends up buying it on impulse. Turns out the game was called 'Love Love Medieval Magic Fantasy', what's more, the cute heroine he saw was actually a guy! He ends up playing it, but the heroine is a whiny idiot, the main love interest has a terrible personality and the 'villain' character is unfairly persecuted. What the hell? He goes to sleep and wakes up as the main love interest, Jin. This is his journey.
8 593Celestine
A young future duchess known to be villainous with a bright future finds the life she expected take a turn when the hero who saved the lands takes everything from her. ---- The story is short and all chapters are complete.
8 115Untouched (BWWM)
Completed ✔"Damn she's thick." We both hear. I move to step over towards him. Eureka holds my arm drawing my attention back on her. She gets on her tippy toes. I brace forwards to cut the gap between us. Eureka holds around my neck putting her face to my ear. That's when I hear her whisper. "There's no need for you to get upset. He can only look, and not touch because I'm yours." I stiffen in my jeans. Getting aroused from her boldness. But I take it one step further. Gripping her neck. Detka holds my arm tighter. Lighty moans where only I can hear. I stand up straighter holding her against me by her neck. Looking at the cashier who is still watching her. I cough getting his attention. "Uhmm. Thank you but our groceries won't ring up themselves." He looks at me now. I smirk at him, taking Eureka's hand. "Also it's not nice to stare at what isn't yours." Eureka squeezes my hand. "Behave." She mutters. I ignore her and finish unpacking what's left. >>> What folks are commenting >>>"I love the story it's different from other stories I read. It'a so refreshing just seeing two people fall in love without all the drama. I love how they communicate with each other and how they plan to be with each other forever." ~ @melanin_poppin7"I have loved this story from the start. Their journey has been exciting in that its been between two folks just living an everyday we can relate to but still so attention keeping." ~ @787ralexis"This chapter was on fire 🔥!! Kira is everything!!" ~ @TrinkyWiggy"I swear I've read this book 5 times already but it's an experience of love and respect I love it sooo muchhhhhh" ~ @zozoDabananaHighest rankings #2 goodbook#2 architecture #5 thick#5 curvy #6 white #7 interracial#10 romance
8 202Silverstone
*PROCESS OF RE-WRITING*"Why are you keeping me here?" I yelled."Demanding much?" He chuckled evilly.He slowly walked away heading for the stairs."Silverstone one more thing". I called He turned around and made his way towards me.I spat on his face. Cold saliva dripping down his nose."I wonder what helpless brother Luke would think about your actions. You're making this harder and harder Julia. Actions come with consequences.""You should take your own advice. There's a reason there's saliva dripping down your nose.""Put it on her."Both of the men walked towards me. One holding the gagger and the other holding a piece of cloth. ___________Leonardo Silverstone was apart of the biggest mafia out there until his father passed in a freak shooting, he was now left with his business and to bring the Silverstones back to life. Leo was left with a letter from Liam informing him one of the biggest items to flip their world upside down is lurking in the streets. But what happens when the Kings and Nightingales try hunt down Julia?Julia Black and ordinary girl with a typical teenage girl life. Little did she know her father owned one of the most powerful mafias out there ever known. Her mother passing away in a shocking suicide attempt Julia wants to know what really drove her mother to taking her own life.Classified as the good girl there are some rules:Good grades No boys And most importantly No TROUBLEBut what happens when she gets tracked and captured by Leonardo Silverstone and him claiming her to be the key for his desire?His protective instinct grew bigger throughout the time they spent together but how far would he go to keep her away from all the monsters when slowly realised she already knew the biggest one.WARNING FOR TRIGGERING SUBJECTS:suicide Anxiety SHhighest rankings so far:87- sadlife1 - nonfiction
8 152My Time (Jungkook Ambw)
"Oh, I can't call ya, oh I can't hold ya, oh yes you know, oh yes you do."
8 81Hidden Riches
Hannah Sky was a average 22-year-old woman with a content life until the day she came home to find her boyfriend, Peyton of 3 years on top of her best friend Julia. That same day, Peyton kicked Hannah out of their home, Julia had now claimed her place.Logan Python was the long-lost son of Reginald and Anne Python; the richest couple in the country. He was sent away as a child due to his abusive father. Logan hated his parents for sending him away to be with his Uncle when he was a child. Even though Logan loathed his parents, he knew he would have to take over his father's company one day. He was awaiting the day they would approach him once again. Logan never thought he'd find a drunk, broken girl in a nearby bar the night he missed the winning for his basketball team. The moment Logan saw Hannah, he was instantly infatuated with this crying beauty. He wanted to save her. He wanted to save his "Bunny".Little did he know, that stubborn girl was heartbroken and was not willing to fall for a ex-player like him. She had her heart broken once and didn't want it to be broken again.Cover by @Infectious_MortalsWarning: This story contains mature language and mature themes. Read at your own risk.
8 120