【First Frost (Myanmar Translation)】,First Frost (Myanmar Translation),latest updated chapters, free reading

《First Frost (Myanmar Translation)》Chapter 70

Warning ; Sexual content alert!

မျက်ဝန်းရှေ့တွင်မြင်နေရသည့် အဝါဖျော့ဖျော့မီးရောင်များမှာ တစ်ခန်းလုံးအပြည့်လင်းထိန်နေလျက်ရှိကာ အနည်းငယ်ပြိုးပြိုးပျက်ပျက်နိုင်လှသည်။ လေအေးပေးစက်ဖွင့်ထားသည့်အသံအပြင် မိုးကျသံဖြောက်ဖြောက်တို့ကိုလည်း မသိမသာရောထွေး၍ ကြားနေရပါသေးသည်။

ဝိန်းရိဖန် အသာအယာခေါင်းမော့မိလိုက်ရင်း ဤမရင်းနှီးလှသော ဖော်ပြရန်ခက်ခဲသည့်အထိအတွေ့များကို လက်ခံနေပြီး တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းများမှာလည်း နှေးကွေးလာခဲ့သည်။ သူမအနေဖြင့် စန်းရန်ပြောနေသည့်စကားများကို မတုံ့ပြန်နိုင်ပါတော့ဘဲ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်က သူ၏လှုပ်ရှားမှုများအတိုင်း မျောပါနေတော့သည်။

စန်းရန်၏ခန္ဓာကိုယ်မှာမူ သန်မာတင်းရင်းနေကာ ရင်းနှီးလွန်းလှသည့်ကိုယ်သင်းရနံ့တို့က သူမအား ပို၍စွဲလမ်းလာအောင် ပြုစားနေသလိုပင်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထက်တွင် ရေစက်များရှိနေသေးပြီး ဆံပင်ပေါ်မှရေစက်များကလည်း အချိန်နှင့်အမျှတစက်စက်ကျနေကာ တစ်ချက်တစ်ချက်အေးစိမ့်သွားရလျက်။

အထိန်းအကွပ်မဲ့သော ပူနွေးနေခြင်းများကြား နစ်မြှုပ်သွားသည့်အခါ..

ထိုအေးစိမ့်သွားမှုကြောင့် တဖန် လန့်လန့်နိုးရလာသည့်သဖွယ်။

ဝိန်းရိဖန်၏မျက်ဝန်းများဟာ ရှုပ်ထွေးခြင်းများကြားမှနေ၍ အရှေ့ရှိမီးလုံးများကိုစိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ဖြေးဖြေးချင်း အောက်လျော့ဆင်းလာခဲ့သည်။ စန်းရန်၏အဝတ်အစားများက ပုံမပျက်ရှိနေသေးသည့်တွေ့လိုက်သည့်အခါ သူ့ခေါင်းကိုထိန်းကိုင်ထားရင်း ကတုန်ကယင်ဖြင့်မေးလိုက်၏။

"စန်းရန်..မီးမမှိတ်ဘူးလား..."

ဤစကားသံကြောင့် စန်းရန်က ခေါင်းမော့၍ကြည့်လာ၏။

လင်းထိန်နေသည့်မီးရောင်အောက်တွင်။

ယောက်ျားလေး၏အသွင်အပြင်မှာ အေးစက်ဖြူဖွေးနေပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများမှာတော့ အရည်မျှင်များဖြင့်မည်းနက်နေသည်။ မျက်ခုံးနှင့်မျက်ဝန်းများက စူးရှနေပြီး မျက်ဝန်းအိမ်နှစ်ခု၏အရောင်မှာ ကြည်လင်နေသည့်အနက်ရောင်။ လက်ရှိအချိန်တွင် ပြင်းပြသည့်ဆန္ဒများကို မဖုံးကွယ်တမ်းထုတ်လွှတ်နေပြီး စူးရဲနေသည့်မျက်နှာထားထက်တွင် ကျူးကျော်လာချင်နေသည့်အမူအရာများက တစ်စက်လေးမှမလျော့တမ်း ရှိနေလေသည်။

ရန်လိုနေသည့်ကျူးကျော်တိုက်ခိုက်ရေးသမားတစ်ယောက်နှင့်ပင် တူနေပါတော့၏။

"မီးမှိတ်?"

စန်းရန်က လက်လွှတ်ချလိုက်သဖြင့် သူ ဆွဲတင်ထားသည့်အင်္ကျီမှာ နဂိုမူလနေရာဆီသို့ ပြန်လျှောကျလာခဲ့သည်။ သူ့အသံမှာ ခပ်တိုးဖျဖျမျိုးဖြစ်ပြီး မသိမသာလည်းရယ်နေသေး၍

"ဒါဆို မင်း ကိုယ့်ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီးကြည့်လို့ရတော့မှာလဲ"

"...."

စကားအဆုံးတွင် စန်းရန်၏ခန္ဓာကိုယ်က အနောက်ဘက်သို့ လှဲချပစ်လိုက်ရာ လူတစ်ယောက်လုံးက အိပ်ရာပေါ်ရောက်သွားခဲ့၏။ သူက သူမ၏လက်ကောက်ဝတ်ကိုပါ ကိုင်ထားပြီး သူ လှဲချလိုက်သည့်အတိုင်း တစ်ပါတည်းဆွဲခေါ်သွားသည်။ ဝိန်းရိဖန်က မပြင်မဆင်ထားသဖြင့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက အရှေ့သို့ယိုင်ကျသွားကာ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ဝက်နီးပါးက သူ့အပေါ်၌ရှိနေ၏။

ဤလှုပ်ရှားမှုအတွင်း ဝိန်းရိဖန်၏ညာဘက်ခြေထောက်ပေါ်ရှိဒဏ်ရာက စန်းရန်၏ဘောင်းဘီနှင့် မတော်တဆထိမိသွားခဲ့သည်။

ခပ်ဖျော့ဖျော့လေးသာ ပွတ်ဆွဲမိသွားခြင်းဖြစ်သော်ငြား ဝိန်းရိဖန် အလိုလိုမျက်မှောင်ကျုံ့မိလိုက်၏။

သူမ၏အမူအရာကို သတိထားမိလိုက်ခြင်းကြောင့် စန်းရန်၏လှုပ်ရှားမှုများ တုံ့ခနဲရပ်သွားပြီး လက်ကောက်ဝတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်၏။ အကြည့်များက ဒဏ်ရာဆီသို့ရောက်လာပြီး ချက်ချင်းလည်းတုံ့ပြန်လာသည်။

"ဒဏ်ရာကိုထိမိသွားတာလား"

ဝိန်းရိဖန် အသံမပြုရသေးခင်ပင် စန်းရန်က ထထိုင်နှင့်နေပြီဖြစ်ကာ

"လာခဲ့..ကိုယ် ကြည့်ကြည့်မယ်"

ဝိန်းရိဖန်က ခပ်တိုးတိုးဖြင့်

"အရမ်း မထိမိလိုက်တာမလို့ သိပ်မနာဘူး"

စန်းရန်က စကားမဆိုလာတော့ဘဲ သူမ၏ဒူးကို ကိုင်ထားရင်း ပေါင်ပေါ်မှ ဒဏ်ရာအား စူးစိုက်ကြည့်နေလေသည်။

သုံးလေးရက်ပင် ကြာခဲ့ပြီဖြစ်၍ နေရာတော်တော်များများ၌ အနာဖေးတက်နေပြီးဖြစ်သော်ငြား ရေထိထားခြင်းကြောင့် အနည်းငယ်နီပြီးယောင်နေ၏။ ခပ်ကြီးကြီးဒဏ်ရာနှစ်ခုကသာ သွေးစို့နေဆဲဖြစ်ပြီး ခပ်ဖွေးဖွေးအသားအရည်ကြောင့်လည်း ဒဏ်ရာကြီးမှာ ပြင်းထန်ပြီးကြောက်စရာကောင်းသည့်ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေ၏။

နောက်အချိန်ပိုင်းလေးတွင်တော့။

စန်းရန်သည် အခုလေးတင်ပြောထွက်ထားသော 'လူယုတ်မာ' ဆိုသည့်စကားလုံးက ကိုယ့်ကိုကိုယ် ရည်ညွှန်းလိုက်သလိုပင် ခံစားလာရတော့သည်။

သူမ၏ခြေထောက်မှ ဒဏ်ရာမှာ မသက်သာသေးသည့်အပြင် ထိုမကောင်းသောအတွေ့အကြုံများကိုလည်း ရင်ဖွင့်ပြီးခါစအချိန်။

သူ့ဘက်မှနေ၍ သူမက ဤလိုကိစ္စများအပေါ် ရွံရှာနေခြင်းရှိမရှိ တွေးကြည့်သင့်ခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။

နောက်စက္ကန့်ပိုင်း၌။

စန်းရန်က ခပ်မတ်မတ်ပြန်နေလိုက်၏။ မျက်ဝန်းများထဲရှိ ရမက်ဆန္ဒများမှာ လုံးလုံးလျားလျားငြိမ်းသက်နိုင်ခြင်းမရှိ ၊ လက်ရှိအချိန်၌ အတော်လေးပင်နှမျောတသဖြစ်နေဟန်ရ၏။ နှုတ်ခမ်းပါးမှာ တပြေးတည်း ၊ မျက်ဝန်းများက ဝိန်းရိဖန်အား တည့်တည့်စိုက်ကြည့်လာ၍

"အိပ်တော့"

ဝိန်းရိဖန် ကြောင်အမ်းသွားရတော့၏။

အခြေအနေကို ရှေ့ဆက်မတိုးတော့မည့်အလား စန်းရန်က သူမ၏လျှောကျနေသည့်ဆံပင်များကို ပြန်သပ်တင်ပေးလာပြီး သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ထက်ရှိ သူပေးထားသောအမှတ်အသားများကို စူးစိုက်၍ကြည့်နေရင်း

"ကိုယ် ရေသွားချိုးလိုက်ဦးမယ်"

"...."

ဝိန်းရိဖန် သူ့အား ပြန်စိုက်ကြည့်နေလိုက်တော့၏။

လက်ရှိအချိန် လက်ရှိအခြေအနေကြီးမှာ အတော်လေးကို ကိုးရိုးကားယားနိုင်သွားကြောင်းကိုလည်း ခံစားမိလျက်။

သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ စိုထိုင်းစေးကပ်နေဆဲ ၊ ခန္ဓာကိုယ်၏နေရာအစိတ်အပိုင်းအားလုံးမှာလည်း သူ နမ်းရှုံ့ခြင်းကို ခံခဲ့ရပြီးပြီဖြစ်ကာ ငှက်မွှေးတစ်ချောင်းဖြင့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုကလိထိုးနေသည့်အခြေအနေမျိုးကိုသာ ခံစားခိုင်းခဲ့ခြင်းလား။

ပြောထွက်လာနိုင်စွမ်းမရှိသည့်ဆန္ဒများဟာ သူကြောင့်ဖြင့် ထကြွလာခဲ့ပြီ။

သူကြောင့်ဖြင့်ပင် ဆိတ်ဆိတ်ငြိမ်ရင်းအနည်းငယ်လေးမှတုံ့ပြန်နိုင်မည်မဟုတ်သောအခြေအနေသို့လည်း ရောက်လာရပြန်သည်။

ဝိန်းရိဖန် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်၌သာ ထိုင်နေဆဲဖြစ်ပြီး အကြည့်များကိုလည်း တစ်ချက်မှ မရွေ့ချေ။

သူမဘက်က ပြဿနာလား သို့မှမဟုတ် စန်းရန်ဘက်မှ ပြဿနာလား မခွဲခြားတတ်ပါတော့၏။

စတင်လာသည့်လူမှာလည်း သူ ...

သူမကိုဖက်ပြီး ဟိုနမ်းဒီနမ်းလုပ်နေသည့်လူမှာလည်း သူ ...

နောက်ဆုံးတွင် အကြောင်းပြချက်ဘာမှမရှိပါဘဲ ထူးဆန်းလွန်းစွာဖြင့် ရပ်ပစ်လိုက်သည့်လူမှာလည်း သူပါပင်။

ဝိန်းရိဖန် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကစားခံနေရသည့်အရုပ်လိုပင် ခံစားလာမိတော့၏။ သူမအနေဖြင့် ရောက်လာမည့်အရာတိုင်းကို လက်ခံပေးရုံကလွဲ ထင်မြင်ယူဆချက်ကို ပေးပိုင်ခွင့်မရှိသည့်နှယ်။ အခုလေးတင် စန်းရန်ပြောသွားသည့်စကားကို တွေးကြည့်မိလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုစေ့ထားရင်း မနေနိုင်အောင်စကားဆိုလိုက်တော့သည်။

"ဒါဆို ငါ နင့်ကို ပိုက်ဆံပေးရဦးမှာလား"

စန်းရန်က ချက်ချင်းနားမလည်ပေ။

"အမ်?"

"နင့်ရဲ့ဒီဝန်ဆောင်မှုလေးအတွက်နဲ့ ငါ့ဘက်က ပိုက်ဆံလည်းပေးရဦးမယ်ဆိုရင် ငါ ထင်တာတော့.."

ဝိန်းရိဖန်၏မျက်တောင်မွှေးများက အဖျားများကော့ညွှတ်နေကာ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသည့်အကြည့်စူးစူးများထဲရှိ ဆွဲညှို့ယူမှုများကို လက်ရှိအချိန်၌ ဖုံးဖိထားခြင်းမရှိ။

"ငါ နည်းနည်းများ ရှုံးသလားလို့"

"...."

စကားအဆုံးတွင် ဝိန်းရိဖန်က ခြေထောက်များကိုဖယ်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းမည်အပြု။

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် စန်းရန်က သူမ၏လက်ကို ပြန်ဖမ်းဆွဲလာခဲ့သည်။

မျက်လုံးပင့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ခပ်ရေးရေးပြုံးနေသည့်သူ့မျက်လုံးများနှင့် ထိပ်တိုက်ဆုံလိုက်၍

"မင်း ဘာပြောလိုက်တာ?"

"...."

ယခုလိုစကားမျိုးများ ကြားလာရလိမ့်မည်ဟု မထင်မှတ်ထားပုံရသည့် စန်းရန်မှာ အမူအရာတို့ကအစ ထူးထူးဆန်းဆန်းကိုဖြစ်လာ၏။ သူက သူမ၏ကျောပြင်ကိုထိတွေ့နှိမ့်ချရင်း သူရှိရာဘက်သို့ နီးကပ်လာစေကာ တစ်ခွန်းချင်းစကားဆိုလာခဲ့လေသည်။

"ကိုယ့်ကို ပြောပြပါဦး..ဘယ်နားကနေများ ရှုံးနေတာလဲ"

ဤမျှထိနီးကပ်လွန်းနေသည့်အကွာအဝေးကြောင့် ဝိန်းရိဖန် အသက်အောင့်ထားမိကာ လက်လွတ်စပယ်ပြောလိုက်မိခြင်းကြောင့် နောင်တရလာတော့သည်။

သူမ ဘယ်လိုပြန်ဖြေရမည်မှန်း အမှန်တကယ်မသိပါချေ။ ထို့ကြောင့် ရေဖိတ်လက်စနှင့်အတူတူ ရေကရားကို ချခွဲလိုက်တော့၏။

"နင့်ဝန်ဆောင်မှုတွေက သတ်မှတ်ထားတဲ့ဝန်ဆောင်မှုစံနှုန်းတွေကို မမီသေးဘူး...."

ဤစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ စန်းရန်က မျက်ခုံးကို ပင့်မြှောက်လိုက်ရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းကိုပါ ကွေးလိုက်မိတော့၏။ သူမအား ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး ခုဏလေးတင်ရှိခဲ့သည့်အနေအထားအဖြစ် ပြန်ရောက်သွားစေကာ ဤတစ်ကြိမ်တွင်တော့ သုံးလာသည့်ခွန်အားမှာ ညင်ညင်သာသာ။

သူက သူမ၏လက်ကောက်ဝတ်ကို ပြန်ဆုတ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး အောက်သို့ဆွဲခေါ်လာသည်မှာ သူ့အင်္ကျီအနားစနားအထိ။

"ဘယ်လိုလုပ်ပေးမှ ဝန်ဆောင်မှုစံနှုန်းကိုမီမှာလဲ"

"...."

ရှေ့ဆက်လာသည့်လှုပ်ရှားမှုတိုင်းဟာ စန်းရန်မှ ဦးဆောင်နေမှုချည်းသာ။

ဝိန်းရိဖန်၏လက်ကောက်ဝတ်မှာ ဆုတ်ကိုင်ထားခံထားသည့်အခြေအနေ။ သူ့အင်္ကျီအား အပေါ်သို့ပင့်တင်လိုက်ပြီး ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများကို လှစ်ဟပြလာခဲ့၏။ သူ့အသံမှာ ခပ်အက်အက်နိုင်လှသည့်အပြင် ဖျားယောင်းနေသည့်အငွေ့အသက်များလည်းလွှမ်းခြုံထားလျက်။

"ဒီနေရာကို ပြမှလား?"

ဆက်၍ အပေါ်သို့တက်လာပြီး

"ဒီနားရောလား"

ဝိန်းရိဖန်၏ဆုတ်ကိုင်ခံထားသည့်လက်တစ်ဖက်မှာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်၌ ပြေးလွှားထိတွေ့နေရသည့်ခံစားချက်ကြီးကို မြင်သာထင်သာခံစားနေရသည်။ သူမ၏နားရွက်ဖျားများ ပူရဲတက်လာပြီး သူပြောနေသည့် ကလူ၏မြှူ၏စကားများကို နားထောင်နေရုံကလွဲ အခြားဘာမှမတုံ့ပြန်တတ်တော့ပေ။

သူ့ညှပ်ရိုးနေရာအထိ ထိတွေ့လာခဲ့သည့်အခါ။

စန်းရန်က သူမအား စိုက်ကြည့်ပြီး သိမ်းသွင်းလာသည့်အသံဖြင့်

"ကြည့်လို့ပြီးပြီလား?"

ဝိန်းရိဖန် နှေးတိနှေးကွေးဖြင့် 'အာ' ဟု သံရှည်တစ်ချက်ပြုမိလိုက်၏။

"နောက်တစ်ဆင့်က ဘယ်ကိုများရောက်မလဲ?.."

စန်းရန်က သူမ၏ခေါင်းကို အောက်သို့ ဖိချလာပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းက သူမ၏နားရွက်ဖျားထိတိုးကပ်သွားခဲ့ကာ အသက်ရှူငွေ့များပါဝင်နေသည့်စကားသံတိုးတိုးဖြင့်

"....ပျော်ပါးဖို့ အချိန်ရောက်ပါပြီ"

စကားအဆုံးတွင် ဝိန်းရိဖန်၏ဦးနှောက်တစ်ခုလုံး ပွင့်ထွက်သွားသည့်အလား ခံစားမိလိုက်ကာ အနောက်မှကပ်လိုက်လာသည့်စကားလုံးသည်လည်း အတူတူပါပင်။

"ဧည့်သည်လူကြီးမင်း"

ဝိန်းရိဖန် နေရာ၌သာ မလှုပ်မယှက်ထိုင်နေပြီး ဘယ်လိုဘယ်ပုံတန့်ပြန်ရမည်မှန်းမသိ။ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖွဖွလေးကိုက်ထားမိပြီး ယောက်ျားလေး၏လည်စလုတ်ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေမိကာ မည်သည့်အပိုလှုပ်ရှားမှုမှလည်းမရှိ။

စန်းရန်က ခပ်တိုးတိုးစကားဆိုလာ၏။

"ဘာလို့ မနမ်းတာလဲ?"

"...."

"ပိုက်ဆံတွေအကုန်ခံထားပြီး မထိဘဲနေနေရင် ရှုံးတယ်လို့မထင်ဘူးလား"

ဤစကားတစ်ခွန်းက ရန်စနေခြင်းနှင့်တူလေကာ ဝိန်းရိဖန်က ထောင်ချောက်ထဲတည့်တည့်ကြီး တိုးဝင်သွားခဲ့၏။ သူမ ခေါင်းငုံ့လာပြီး သူ၏လည်စလုတ်အား အသာအယာနမ်းရှိုက်လိုက်သည့်အခါ စန်းရန်က သူမ၏ခါးကိုထိန်းကိုင်လာခဲ့သဖြင့် သူ့ထံမှပူပြင်းတောက်လောင်မှုများကို အတိုင်းသားခံစားနေရသည်။

စန်းရန်မှာ ခပ်ဖွဖွလေးအသက်ရှိုက်ရှူနေပြီး သူမ၏အပြုအမူများက သူ့အတွက် စိတ်ရှည်သည်းခံနိုင်စွမ်းကို စိန်ခေါ်ပြီး ညှင်းပန်းနေသည့်အလားပင်။

ချက်ချင်းဆိုသလို စန်းရန်က သူမ၏ခေါင်းကို မပြောမဆိုဆွဲမော့လိုက်ပြီး သူမ၏နှုတ်ခမ်းများကို အားပြင်းပြင်းကိုက်ခဲလာတော့၏။

လက်ဖဝါးများက အောက်ဘက်သို့ဆင်းသွားပြီး သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းအားလုံးကို ထိတွေ့ပွတ်သပ်နေလေသည်။

ရောထွေးနေမှုကြား မသိလိုက်ပါဘဲ နှစ်ယောက်သား၏အနေအထားမှာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့၏။ ဝိန်းရိဖန်က အိပ်ရာထက်၌လှဲနေပြီး သူ့စကားလုံးများနှင့်အထိအတွေ့များအောက်သို့ ရောက်သွားသည့်အခါ သူမသည် အမှန်တကယ်ကို ခံစားမိနေရသည်မှာ အထက်တန်းစားခေါင်းကြီးသင်္ကေတအား ငွေအပုံလိုက်ပေးပြီး အပြည့်အဝစားနေရသည့်ခံစားချက်မျိုးပင်။

နောက်ဆုံးသောလှုံ့ဆော်နေမှုအပြီးတွင် စန်းရန်က လက်လှမ်း၍ မီးပိတ်လိုက်ပြီး တစ်လက်စတည်း အိပ်ရာဘေးရှိအံဆွဲထဲမှ ဘူးတစ်ဘူးကိုလည်း လှမ်းယူလိုက်သည်။

မှိန်ဝါးဝါးသာမြင်နေရသည့်အခန်းအတွင်း။

အထုပ်တစ်ထုပ်ကိုဖောက်နေသည့်အသံအား ဝိန်းရိဖန် ကြားလိုက်ရ၏။

ဘေးပတ်ပတ်လည်၌ တည်ရှိနေသောအရာအားလုံးမှာ အတုအယောင်များအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး မျက်ဝန်းရှေ့၌မြင်နေသည့် အမျိုးသားကသာ အစစ်အမှန်အဖြစ်တည်ရှိနေသည့်တစ်ခုတည်းသောအရာ။

စန်းရန်၏လှုပ်ရှားမှုများက စိတ်ရှည်ပြီးညင်သာလွန်းသည်။ သူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးကို နမ်းရှိုက်နေရင်း ဖြေးဖြေးချင်းဖြင့် တစ်လက်မချင်းစီ သူမအား ကျူးကျော်သိမ်းသွင်းလာတော့သည်။ နာကျင်မှုကိုခံစားမိလိုက်သည့်အခါ ပါးစပ်ဖျားမှ တိုးဖျဖျလေးညည်းတွားမိလိုက်သည့်တိုင် သူမ နောက်ပြန်မဆုတ်ချင်ပါပေ။

သူမသည် မည်သည့်ယောက်ျားတစ်ဦးတစ်ယောက်၏အထိအတွေ့ကိုမျှ မနှစ်မြို့ပါချေ။

ဟုတ်ပါ၏ ၊ သူမှလွဲ၍။

စန်းရန်၏အရှေ့ရောက်လာတိုင်း ဝိန်းရိဖန်ထံ၌ သူ့အနားသို့ ပိုတိုးကပ်ချင်သည့်စိတ်ကလွဲ အခြားဘာဆိုဘာမှမရှိ၏။

အပြင်ဘက်ရှိမိုးကျသံများမှာ ပို၍ကျယ်လောင်လာပုံရကာ ပြတင်းပေါက်မှန်အား တဖုန်းဖုန်းနှင့်ထိခတ်လာတော့သည်။ နှေးကွေးရာမှ မြန်ဆန်လာသည်နှင့်အမျှ လွတ်ထွက်လာသည့်အသံစတိုင်းသည်လည်း ပေါ့ပါးရာမှသည် ပြင်းပြလာသည်အထိ တိုးမြှင့်လာပြီး အကန့်သတ်မဲ့သော ညနက်ကြီးထဲတွင် ပျံ့လွှင့်လျက်။

စန်းရန်က သူမအား လက်နှစ်ဖက်ကြား၌ ပိတ်လှောင်ထားကာ သုံးလာသည့်အားမှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့်ပြင်းထန်လာပြီး သူမအား သူတစ်ယောက်တည်းအတွက် အပိုင်သိမ်းထားချင်သည့်အတိုင်းပင်။

နှစ်လများစွာကြာမြင့်ခဲ့သည့် တောင့်တမှုများဟာ ယခုစက္ကန့်ပိုင်းတွင် မှောင်မိုက်သောအရယူမှုများအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး သူ့တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းတို့ကို ဝါးမျိုသွားခဲ့၏။

နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် ဝိန်းရိဖန်၏နှာရှုံ့သာတိုးတိုးလေးအား စန်းရန်ကြားလိုက်ရ၏။

"စန်းရန်..နာတယ်"

သူ့အသိစိတ်တို့က ထိုအခါတွင်မှပြန်ကပ်သွားခဲ့ကာ ခပ်သြသြအသံတို့ဖြင့်

"ဘယ်နားလေးက နာတာလဲ"

ဝိန်းရိဖန်၏မျက်ဝန်းများက လက်ရှိအချိန်၌နီရဲနေပြီး သူ့၏ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ထားကာ လုံးဝစကားမဆိုလာပါချေ။

"ဘာလို့ စကားမပြောတော့တာလဲ"

စန်းရန်က ခေါင်းငုံ့လာပြီး သူမ၏မေးဖျားကိုနမ်းရှိုက်ကာ လှုပ်ရှားမှုများက သိသိသာသာကိုညင်သာသွားခဲ့၏။ သို့သော်ငြား စကားလုံးတို့ထဲမှ ကြမ်းရမ်းသည့်အငွေ့အသက်များကိုတော့ မဖုံးကွယ်ပါပေ။

"မင်း မပြောပြရင် ဘယ်နားလေးက နာနေတာလဲဆိုတာ ကိုယ် ဘယ်လိုလုပ်ပြီးသိမှာလဲ"

ဝိန်းရိဖန်က ဆိတ်ဆိတ်ငြိမ်နေဆဲ။

"မပြောဘူးပေါ့ ဟုတ်လား"

သူ့အနမ်းများက ဘေးဘက်ဆီသို့ ရွေ့သွားခဲ့ပြီး သူမ၏နားရွက်ဖျားအား တစ်တိတိဖြင့်ကိုက်နေလေတော့၏။

"ဒါဆို အရင်ဆုံး သည်းညည်းခံထားလိုက်တော့နော်"

---------

( T/N ; ဝေ့ ပြုံးဖြီးဖြီးကြီး လုပ်မနေကြပါနဲ့..🙂

ကိုယ် 1.8.2022 မှ ပြန်လာပါမယ် )

----------

(Zawgyi)

Warning ; Sexual content alert!

မ်က္ဝန္းေရွ႕တြင္ျမင္ေနရသည့္ အဝါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မီးေရာင္မ်ားမွာ တစ္ခန္းလုံးအျပည့္လင္းထိန္ေနလ်က္ရွိကာ အနည္းငယ္ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္နိုင္လွသည္။ ေလေအးေပးစက္ဖြင့္ထားသည့္အသံအျပင္ မိုးက်သံေျဖာက္ေျဖာက္တို႔ကိုလည္း မသိမသာေရာေထြး၍ ၾကားေနရပါေသးသည္။

ဝိန္းရိဖန္ အသာအယာေခါင္းေမာ့မိလိုက္ရင္း ဤမရင္းႏွီးလွေသာ ေဖာ္ျပရန္ခက္ခဲသည့္အထိအေတြ႕မ်ားကို လက္ခံေနၿပီး ေတြးေခၚနိုင္စြမ္းမ်ားမွာလည္း ႏွေးေကြးလာခဲ့သည္။ သူမအေနျဖင့္ စန္းရန္ေျပာေနသည့္စကားမ်ားကို မတုံ႕ျပန္နိုင္ပါေတာ့ဘဲ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္က သူ၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားအတိုင္း ေမ်ာပါေနေတာ့သည္။

စန္းရန္၏ခႏၶာကိုယ္မွာမူ သန္မာတင္းရင္းေနကာ ရင္းႏွီးလြန္းလွသည့္ကိုယ္သင္းရနံ႕တို႔က သူမအား ပို၍စြဲလမ္းလာေအာင္ ျပဳစားေနသလိုပင္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ထက္တြင္ ေရစက္မ်ားရွိေနေသးၿပီး ဆံပင္ေပၚမွေရစက္မ်ားကလည္း အခ်ိန္ႏွင့္အမွ်တစက္စက္က်ေနကာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေအးစိမ့္သြားရလ်က္။

အထိန္းအကြပ္မဲ့ေသာ ပူႏြေးေနျခင္းမ်ားၾကား နစ္ျမႇုပ္သြားသည့္အခါ..

ထိုေအးစိမ့္သြားမႈေၾကာင့္ တဖန္ လန့္လန့္နိုးရလာသည့္သဖြယ္။

ဝိန္းရိဖန္၏မ်က္ဝန္းမ်ားဟာ ရႈပ္ေထြးျခင္းမ်ားၾကားမွေန၍ အေရွ႕ရွိမီးလုံးမ်ားကိုစိုက္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေအာက္ေလ်ာ့ဆင္းလာခဲ့သည္။ စန္းရန္၏အဝတ္အစားမ်ားက ပုံမပ်က္ရွိေနေသးသည့္ေတြ႕လိုက္သည့္အခါ သူ႕ေခါင္းကိုထိန္းကိုင္ထားရင္း ကတုန္ကယင္ျဖင့္ေမးလိုက္၏။

"စန္းရန္..မီးမမွိတ္ဘူးလား..."

ဤစကားသံေၾကာင့္ စန္းရန္က ေခါင္းေမာ့၍ၾကည့္လာ၏။

လင္းထိန္ေနသည့္မီးေရာင္ေအာက္တြင္။

ေယာက္်ားေလး၏အသြင္အျပင္မွာ ေအးစက္ျဖဴေဖြးေနၿပီး သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာေတာ့ အရည္မွ်င္မ်ားျဖင့္မည္းနက္ေနသည္။ မ်က္ခုံးႏွင့္မ်က္ဝန္းမ်ားက စူးရွေနၿပီး မ်က္ဝန္းအိမ္ႏွစ္ခု၏အေရာင္မွာ ၾကည္လင္ေနသည့္အနက္ေရာင္။ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ျပင္းျပသည့္ဆႏၵမ်ားကို မဖုံးကြယ္တမ္းထုတ္လႊတ္ေနၿပီး စူးရဲေနသည့္မ်က္ႏွာထားထက္တြင္ က်ဴးေက်ာ္လာခ်င္ေနသည့္အမူအရာမ်ားက တစ္စက္ေလးမွမေလ်ာ့တမ္း ရွိေနေလသည္။

ရန္လိုေနသည့္က်ဴးေက်ာ္တိုက္ခိုက္ေရးသမားတစ္ေယာက္ႏွင့္ပင္ တူေနပါေတာ့၏။

"မီးမွိတ္?"

စန္းရန္က လက္လႊတ္ခ်လိဳက္သျဖင့္ သူ ဆြဲတင္ထားသည့္အကၤ်ီမွာ နဂိုမူလေနရာဆီသို႔ ျပန္ေလွ်ာက်လာခဲ့သည္။ သူ႕အသံမွာ ခပ္တိုးဖ်ဖ်မ်ိဳးျဖစ္ၿပီး မသိမသာလည္းရယ္ေနေသး၍

"ဒါဆို မင္း ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးၾကည့္လို႔ရေတာ့မွာလဲ"

"...."

စကားအဆုံးတြင္ စန္းရန္၏ခႏၶာကိုယ္က အေနာက္ဘက္သို႔ လွဲခ်ပစ္လိုက္ရာ လူတစ္ေယာက္လုံးက အိပ္ရာေပၚေရာက္သြားခဲ့၏။ သူက သူမ၏လက္ေကာက္ဝတ္ကိုပါ ကိုင္ထားၿပီး သူ လွဲခ်လိဳက္သည့္အတိုင္း တစ္ပါတည္းဆြဲေခၚသြားသည္။ ဝိန္းရိဖန္က မျပင္မဆင္ထားသျဖင့္ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းက အေရွ႕သို႔ယိုင္က်သြားကာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ဝက္နီးပါးက သူ႕အေပၚ၌ရွိေန၏။

ဤလႈပ္ရွားမႈအတြင္း ဝိန္းရိဖန္၏ညာဘက္ေျခေထာက္ေပၚရွိဒဏ္ရာက စန္းရန္၏ေဘာင္းဘီႏွင့္ မေတာ္တဆထိမိသြားခဲ့သည္။

ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးသာ ပြတ္ဆြဲမိသြားျခင္းျဖစ္ေသာ္ျငား ဝိန္းရိဖန္ အလိုလိုမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕မိလိုက္၏။

သူမ၏အမူအရာကို သတိထားမိလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ စန္းရန္၏လႈပ္ရွားမႈမ်ား တုံ႕ခနဲရပ္သြားၿပီး လက္ေကာက္ဝတ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္၏။ အၾကည့္မ်ားက ဒဏ္ရာဆီသို႔ေရာက္လာၿပီး ခ်က္ခ်င္းလည္းတုံ႕ျပန္လာသည္။

"ဒဏ္ရာကိုထိမိသြားတာလား"

ဝိန္းရိဖန္ အသံမျပဳရေသးခင္ပင္ စန္းရန္က ထထိုင္ႏွင့္ေနၿပီျဖစ္ကာ

"လာခဲ့..ကိုယ္ ၾကည့္ၾကည့္မယ္"

ဝိန္းရိဖန္က ခပ္တိုးတိုးျဖင့္

"အရမ္း မထိမိလိုက္တာမလို႔ သိပ္မနာဘူး"

စန္းရန္က စကားမဆိုလာေတာ့ဘဲ သူမ၏ဒူးကို ကိုင္ထားရင္း ေပါင္ေပၚမွ ဒဏ္ရာအား စူးစိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။

သုံးေလးရက္ပင္ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္၍ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၌ အနာေဖးတက္ေနၿပီးျဖစ္ေသာ္ျငား ေရထိထားျခင္းေၾကာင့္ အနည္းငယ္နီၿပီးေယာင္ေန၏။ ခပ္ႀကီးႀကီးဒဏ္ရာႏွစ္ခုကသာ ေသြးစို႔ေနဆဲျဖစ္ၿပီး ခပ္ေဖြးေဖြးအသားအရည္ေၾကာင့္လည္း ဒဏ္ရာႀကီးမွာ ျပင္းထန္ၿပီးေၾကာက္စရာေကာင္းသည့္ပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္ေန၏။

ေနာက္အခ်ိန္ပိုင္းေလးတြင္ေတာ့။

စန္းရန္သည္ အခုေလးတင္ေျပာထြက္ထားေသာ 'လူယုတ္မာ' ဆိုသည့္စကားလုံးက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရည္ၫႊန္းလိုက္သလိုပင္ ခံစားလာရေတာ့သည္။

သူမ၏ေျခေထာက္မွ ဒဏ္ရာမွာ မသက္သာေသးသည့္အျပင္ ထိုမေကာင္းေသာအေတြ႕အႀကဳံမ်ားကိုလည္း ရင္ဖြင့္ၿပီးခါစအခ်ိန္။

သူ႕ဘက္မွေန၍ သူမက ဤလိုကိစၥမ်ားအေပၚ ႐ြံရွာေနျခင္းရွိမရွိ ေတြးၾကည့္သင့္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။

ေနာက္စကၠန့္ပိုင္း၌။

စန္းရန္က ခပ္မတ္မတ္ျပန္ေနလိုက္၏။ မ်က္ဝန္းမ်ားထဲရွိ ရမက္ဆႏၵမ်ားမွာ လုံးလုံးလ်ားလ်ားၿငိမ္းသက္နိုင္ျခင္းမရွိ ၊ လက္ရွိအခ်ိန္၌ အေတာ္ေလးပင္ႏွေမ်ာတသျဖစ္ေနဟန္ရ၏။ ႏႈတ္ခမ္းပါးမွာ တေျပးတည္း ၊ မ်က္ဝန္းမ်ားက ဝိန္းရိဖန္အား တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္လာ၍

"အိပ္ေတာ့"

ဝိန္းရိဖန္ ေၾကာင္အမ္းသြားရေတာ့၏။

အေျခအေနကို ေရွ႕ဆက္မတိုးေတာ့မည့္အလား စန္းရန္က သူမ၏ေလွ်ာက်ေနသည့္ဆံပင္မ်ားကို ျပန္သပ္တင္ေပးလာၿပီး သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ထက္ရွိ သူေပးထားေသာအမွတ္အသားမ်ားကို စူးစိုက္၍ၾကည့္ေနရင္း

"ကိုယ္ ေရသြားခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္"

"...."

ဝိန္းရိဖန္ သူ႕အား ျပန္စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့၏။

လက္ရွိအခ်ိန္ လက္ရွိအေျခအေနႀကီးမွာ အေတာ္ေလးကို ကိုးရိုးကားယားနိုင္သြားေၾကာင္းကိုလည္း ခံစားမိလ်က္။

သူမ၏ခႏၶာကိုယ္မွာ စိုထိုင္းေစးကပ္ေနဆဲ ၊ ခႏၶာကိုယ္၏ေနရာအစိတ္အပိုင္းအားလုံးမွာလည္း သူ နမ္းရႈံ႕ျခင္းကို ခံခဲ့ရၿပီးၿပီျဖစ္ကာ ငွက္ေမႊးတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ကိုကလိထိုးေနသည့္အေျခအေနမ်ိဳးကိုသာ ခံစားခိုင္းခဲ့ျခင္းလား။

ေျပာထြက္လာနိုင္စြမ္းမရွိသည့္ဆႏၵမ်ားဟာ သူေၾကာင့္ျဖင့္ ထႂကြလာခဲ့ၿပီ။

သူေၾကာင့္ျဖင့္ပင္ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ရင္းအနည္းငယ္ေလးမွတုံ႕ျပန္နိုင္မည္မဟုတ္ေသာအေျခအေနသို႔လည္း ေရာက္လာရျပန္သည္။

ဝိန္းရိဖန္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚ၌သာ ထိုင္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး အၾကည့္မ်ားကိုလည္း တစ္ခ်က္မွ မေ႐ြ႕ေခ်။

သူမဘက္က ျပႆနာလား သို႔မွမဟုတ္ စန္းရန္ဘက္မွ ျပႆနာလား မခြဲျခားတတ္ပါေတာ့၏။

စတင္လာသည့္လူမွာလည္း သူ ...

သူမကိုဖက္ၿပီး ဟိုနမ္းဒီနမ္းလုပ္ေနသည့္လူမွာလည္း သူ ...

ေနာက္ဆုံးတြင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ဘာမွမရွိပါဘဲ ထူးဆန္းလြန္းစြာျဖင့္ ရပ္ပစ္လိုက္သည့္လူမွာလည္း သူပါပင္။

ဝိန္းရိဖန္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကစားခံေနရသည့္အ႐ုပ္လိုပင္ ခံစားလာမိေတာ့၏။ သူမအေနျဖင့္ ေရာက္လာမည့္အရာတိုင္းကို လက္ခံေပး႐ုံကလြဲ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ကို ေပးပိုင္ခြင့္မရွိသည့္ႏွယ္။ အခုေလးတင္ စန္းရန္ေျပာသြားသည့္စကားကို ေတြးၾကည့္မိလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုေစ့ထားရင္း မေနနိုင္ေအာင္စကားဆိုလိုက္ေတာ့သည္။

"ဒါဆို ငါ နင့္ကို ပိုက္ဆံေပးရဦးမွာလား"

စန္းရန္က ခ်က္ခ်င္းနားမလည္ေပ။

"အမ္?"

"နင့္ရဲ႕ဒီဝန္ေဆာင္မႈေလးအတြက္နဲ႕ ငါ့ဘက္က ပိုက္ဆံလည္းေပးရဦးမယ္ဆိုရင္ ငါ ထင္တာေတာ့.."

ဝိန္းရိဖန္၏မ်က္ေတာင္ေမႊးမ်ားက အဖ်ားမ်ားေကာ့ၫႊတ္ေနကာ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းသည့္အၾကည့္စူးစူးမ်ားထဲရွိ ဆြဲညွို႔ယူမႈမ်ားကို လက္ရွိအခ်ိန္၌ ဖုံးဖိထားျခင္းမရွိ။

"ငါ နည္းနည္းမ်ား ရႈံးသလားလို႔"

"...."

စကားအဆုံးတြင္ ဝိန္းရိဖန္က ေျခေထာက္မ်ားကိုဖယ္ၿပီး သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွ ဆင္းမည္အျပဳ။

ထိုအခိုက္အတန့္တြင္ စန္းရန္က သူမ၏လက္ကို ျပန္ဖမ္းဆြဲလာခဲ့သည္။

မ်က္လုံးပင့္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ခပ္ေရးေရးၿပဳံးေနသည့္သူ႕မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ထိပ္တိုက္ဆုံလိုက္၍

"မင္း ဘာေျပာလိုက္တာ?"

"...."

ယခုလိုစကားမ်ိဳးမ်ား ၾကားလာရလိမ့္မည္ဟု မထင္မွတ္ထားပုံရသည့္ စန္းရန္မွာ အမူအရာတို႔ကအစ ထူးထူးဆန္းဆန္းကိုျဖစ္လာ၏။ သူက သူမ၏ေက်ာျပင္ကိုထိေတြ႕ႏွိမ့္ခ်ရင္း သူရွိရာဘက္သို႔ နီးကပ္လာေစကာ တစ္ခြန္းခ်င္းစကားဆိုလာခဲ့ေလသည္။

"ကိုယ့္ကို ေျပာျပပါဦး..ဘယ္နားကေနမ်ား ရႈံးေနတာလဲ"

ဤမွ်ထိနီးကပ္လြန္းေနသည့္အကြာအေဝးေၾကာင့္ ဝိန္းရိဖန္ အသက္ေအာင့္ထားမိကာ လက္လြတ္စပယ္ေျပာလိုက္မိျခင္းေၾကာင့္ ေနာင္တရလာေတာ့သည္။

သူမ ဘယ္လိုျပန္ေျဖရမည္မွန္း အမွန္တကယ္မသိပါေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရဖိတ္လက္စႏွင့္အတူတူ ေရကရားကို ခ်ခြဲလိုက္ေတာ့၏။

"နင့္ဝန္ေဆာင္မႈေတြက သတ္မွတ္ထားတဲ့ဝန္ေဆာင္မႈစံႏႈန္းေတြကို မမီေသးဘူး...."

ဤစကားကို ၾကားလိုက္သည့္အခါ စန္းရန္က မ်က္ခုံးကို ပင့္ျမႇောက္လိုက္ရင္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုပါ ေကြးလိုက္မိေတာ့၏။ သူမအား ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး ခုဏေလးတင္ရွိခဲ့သည့္အေနအထားအျဖစ္ ျပန္ေရာက္သြားေစကာ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ သုံးလာသည့္ခြန္အားမွာ ညင္ညင္သာသာ။

သူက သူမ၏လက္ေကာက္ဝတ္ကို ျပန္ဆုတ္ကိုင္ထားလိုက္ၿပီး ေအာက္သို႔ဆြဲေခၚလာသည္မွာ သူ႕အကၤ်ီအနားစနားအထိ။

"ဘယ္လိုလုပ္ေပးမွ ဝန္ေဆာင္မႈစံႏႈန္းကိုမီမွာလဲ"

"...."

ေရွ႕ဆက္လာသည့္လႈပ္ရွားမႈတိုင္းဟာ စန္းရန္မွ ဦးေဆာင္ေနမႈခ်ည္းသာ။

ဝိန္းရိဖန္၏လက္ေကာက္ဝတ္မွာ ဆုတ္ကိုင္ထားခံထားသည့္အေျခအေန။ သူ႕အကၤ်ီအား အေပၚသို႔ပင့္တင္လိုက္ၿပီး ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားမ်ားကို လွစ္ဟျပလာခဲ့၏။ သူ႕အသံမွာ ခပ္အက္အက္နိုင္လွသည့္အျပင္ ဖ်ားေယာင္းေနသည့္အေငြ႕အသက္မ်ားလည္းလႊမ္းၿခဳံထားလ်က္။

"ဒီေနရာကို ျပမွလား?"

people are reading<First Frost (Myanmar Translation)>

View all messages

Close message

Next Chap

《First Frost (Myanmar Translation)》Chapter 70

Advertisement

Advertisement

Advertisement

Advertisement

You in Real Life

I'll Always Love You - a Jeid Fanfic

Twice Over

The Hoodie Girl

Back in Time: I Choose to Love You

Black Heart (GirlxGirl, lesbian)

Earn coins to read for free

You are?