【First Frost (Myanmar Translation)】,First Frost (Myanmar Translation),latest updated chapters, free reading

《First Frost (Myanmar Translation)》Chapter 69

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..ကိုယ့်ရဲ့ 'အားကျန့်' ကို ကာကွယ်ပေးခဲ့လို့"

ဤစကားတစ်ခွန်းကြောင့် ဝိန်းရိဖန် ကြောင်အမ်း၍ သူ့အား လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။

"ပြီးတော့..အခုချိန်ကျမှ ဒီကိစ္စတွေကို ပြောပြတော့လည်း နောက်ကျတယ်လို့မဟုတ်ပါဘူး"

စန်းရန်က စကားလမ်းကြောင်းအား အေးအေးလူလူဖြင့်သာပြောင်းလိုက်၍

"ပြောမရရင် အဲ့အချိန်တုန်းက ကိုယ် ရည်းစားမထားချင်သေးတာလည်းဖြစ်နိုင်တာပဲလေ..မင်း ကိုယ့်ကို လိုက်ရင်တောင် ကိုယ် လက်ခံချင်မှလက်ခံမှာ"

ဝိန်းရိဖန် နှုတ်ခမ်းကိုစေ့ထားပါသည့်တိုင် မနေနိုင်အောင်ရယ်လိုက်မိတော့၏။ မကောင်းသည့်စိတ်အခြေအနေက သူ့စကားများကြောင့် ပျောက်ကွယ်သွားပြီး နှာခေါင်းသံပါပါလေးဖြင့်

"အရင်က နင် ငါ့ကို လိုက်နေမှန်း အသိသာကြီးပါနော်"

စန်းရန်က မျက်ခုံးပင့်၍

"မင်းကရော ကိုယ့်ကို သဘောမကျခဲ့လို့လား"

ဝိန်းရိဖန် အလေးအနက်ဖြင့်ခေါင်းငြိမ့်ပြလာခဲ့သည်။

"အင်း"

"သဘောကျတယ်ဆိုရင် ကောင်းကောင်းလိုက်လေ"

စန်းရန်က သူမအား နောက်တစ်ကြိမ်ဆေးလိမ်းပေးလာရင်း စကားသံတို့ထဲ၌လည်း ရယ်သံစွက်နေခဲ့၏။

"သဘောကျနေရဲ့သားနဲ့ သူများက လာပြီးပိုးပမ်းမှာကို စောင့်နေသေးတယ်..မင်းဆိုတဲ့ကလေးမလေးက အရမ်းမျက်နှာရချင်တာနော်"

ဝိန်းရိဖန် ;

"ငါမှ ဘယ်လိုလိုက်ပိုးပမ်းရမလဲဆိုတာကို နားမလည်တာ"

"...."

စန်းရန်က ပြန်မော့ကြည့်လာခဲ့၏။

"ကိုယ်ကျတော့ နားလည်တယ်ပေါ့?"

သူ၏အရင်ကအပြုအမူများကို ပြန်တွေးကြည့်လိုက်ပြီး ဝိန်းရိဖန် အမှန်အတိုင်းဆိုလိုက်၏။

"အင်း..နင့်ပုံစံက အရမ်းအတွေ့အကြုံများတဲ့ပုံပေါက်တယ်"

စန်းရန်က သူမအား စိုက်ကြည့်နေလိုက်ရင်း ဝိန်းရိဖန်က အမှန်တကယ်ကို ထိုသို့တွေးနေကြောင်း ခံစားမိလိုက်အခါ မဆီမဆိုင် စိတ်ဆိုးချင်လာပါတော့သည်။ ထို့ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်၏မျက်နှာကို မနေနိုင်အောင်ဆွဲညှစ်လိုက်ပြီး

"မင်းဆိုတဲ့ ဒေါသမထွက်တတ်တဲ့ကလေးမကလေ တစ်ခါတစ်လေကျရင် ကိုယ့်ကို စိတ်တိုချင်လာအောင်အရမ်းလုပ်တာပဲ"

ယနေ့တစ်နေ့တည်း၌ ဝိန်းရိဖန်သည် အကြိမ်ကြိမ် မျက်နှာအညှစ်ခံထားရပြီးပြီ ၊ သူ ဆွဲညှစ်နေလွန်းသောကြောင့် သူမ၏မျက်နှာပင် ပြုတ်ထွက်လာတော့မတတ်။ 'အသွားရှိလျှင် အပြန်ရှိမယ်' ဆိုသော လောကနိယာမအရ သူမသည်လည်း လက်ကိုမြှောက်ပြီး စန်းရန်၏မျက်နှာအား ပြန်ဆွဲညှစ်ပစ်လိုက်သည်။

စန်းရန်က အလွန်တရာကိုမှ သတိချပ်ပြီး သူမအားလှမ်းကြည့်လာ၍

"ဘာလုပ်တာလဲ"

"ငါ..."

ဝိန်းရိဖန် လက်ကို လုံးဝပြန်မရုတ်ဘဲ

"နင့်မျက်နှာကို ခဏလောက်ထိမလို့"

"...."

စန်းရန်က သူမ၏အပြုအမူနှင့်ပတ်သတ်၍ အရေးမလုပ်တော့ဘဲ ဒဏ်ရာပေါ်၌သာ အာရုံစိုက်နေ၏။ တစ်ချိန်တည်းဆိုသလိုလည်း

"ဒီရက်တွေထဲမှာ ပုံမှန် ဆေးလိမ်းလား"

ဝိန်းရိဖန် ; "အင်း"

"မအိပ်ခင် တံခါးသော့ခတ်လား"

"အင်း"

နှစ်ယောက်သားက တစ်ခွန်းမေး တစ်ခွန်းဖြေဖြင့် စကားပြောနေခဲ့သည်။

ဆေးလိမ်းပေးပြီးသည့်နောက်တွင်တော့ ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်၏ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့၏။

စန်းရန်က ဆေးဘူးများကိုပြန်သိမ်းရင်း

"မျက်နှာအရင်သစ်လိုက်ဦး..ပြီးမှ ညစာစား"

ဝိန်းရိဖန်က ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ ထွက်လာခဲ့၏။

ဝိန်းရိဖန် မျက်နှာသစ်ပြီး ပြန်လာထွက်လာသည့်အချိန်တွင် စန်းရန်က အိပ်ရာထက်မှပစ္စည်းများကို သိမ်းဆည်းပြီးဖြစ်ကာ အဝတ်အစားလဲရန်ယူလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားခဲ့တော့သည်။

ရေချိုးခန်းအကျယ်အဝန်းမှာ အနည်းငယ်ကျဥ်းပြီး ပိတ်လှောင်နေသည့်ပုံစံ။ လဲမည့်အဝတ်အစားကို လက်ဆေးကန်ပေါ်တင်လိုက်ပြီးနောက်တွင် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ဖြင့် အဝတ်အစား စတင်ချွတ်လိုက်၏။

စက္ကန့်ပိုင်းပင်မကြာလိုက်ဘဲ စန်းရန်၏လှုပ်ရှားမှုများက တဖန်ရပ်သွားခဲ့၏။ အချိန်နာရီစက္ကန့်များက လက်ရှိအချိန် လက်ရှိကာလ၌ ရပ်သွားခဲ့သည့်အတိုင်း စန်းရန်က နေရာ၌ မလှုပ်မယှက်ရပ်နေလေပြီး မှန်ထဲတွင် မြင်နေရသည့်သူ့ပုံရိပ်အား စိုက်ကြည့်နေရင်း ဝိန်းရိဖန် ပြောသွားခဲ့သည့်စကားများက သူ့စိတ်ထဲ ပြန်ပေါ်လာခဲ့သည်။

စကားလုံးတစ်ခုချင်းစီတိုင်းသည့် ခပ်ထက်ထက်ဓါးသွားနှင့်တူပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတိုင်းကို ထိုးစိုက်နေပါသည့်နှယ်။

အရိုးများထဲ၌ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုး ခိုအောင်းနေသည့် ရိုင်းစိုင်းကြမ်းကြုတ်ချင်လာသောစိတ်တို့မှာ လက်ရှိအချိန်၌ လုံးဝဖုံးဖိထား၍မရပါတော့ချေ။

---'ငါ အဲ့အချိန်တုန်းက ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်မှန်း တကယ်မသိခဲ့တာ..ဘယ်သူမှ ငါ့ကို မကူညီကြဘူး'

---'စန်းရန်..ငါ့ဘက်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိခဲ့ဘူး'

သူ့လည်စလုတ်မှာ အထက်မှအောက်သို့လိမ့်ဆင်းသွားရင်း မျက်ဝန်းများကိုလည်း အသာအယာမှတ်ချပစ်လိုက်၏။

-------

ဝိန်းရိဖန် စားပွဲအရှေ့၌ထိုင်ကာ ထမင်းလုတ်များကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဝါးရင်း စန်းရန်က ဤတစ်ကြိမ်ရေချိုးနေသည်မှာ အရင်ကြိမ်များထက်ကြာသလိုလို ရှိကြောင်းခံစားနေမိသည်။ ရေချိုးခန်းဆီသို့ မကြာခဏလှမ်းကြည့်နေပြီး နှစ်ယောက်သားပြောထားကြသည့် စကားများအကြောင်း ပြန်တွေးကြည့်လိုက်သည်။

နောက်မှ စိတ်ပူစိုးရိမ်လာမိသည့်အတိုင်း ထိုစကားများကြောင့် စန်းရန်၏စိတ်အခြေအနေကို ထိခိုက်သွားခြင်းရှိမရှိ စိုးရိမ်စပြုလာခဲ့သည်။

သုံးလေးလုတ်သာစားပြီး တူကို ချထားလိုက်တော့၏။

ထမင်းဘူးကို သိမ်းပြီးသည်နှင့် အိပ်ရာပေါ်တက်လာကာ ဖုန်းကစားနေလိုက်၏။

သိပ်မကြာခင်အချိန်အတွင်း စန်းရန် ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့၏။ သူ့ခေါင်းပေါ်၌ တဘက်တစ်ထည်တင်ထားပြီး ရေစက်များက ဆံပင်ပေါ်၌တင်နေဆဲဖြစ်ကာ တစ်စက်စက်နှင့်ကျနေသေးသည်။ အပြင်ထွက်လာကတည်းက သူမရှိသည့်ဘက်သို့ လှမ်းကြည့်၍

"ဗိုက်ပြည့်ပြီလား"

ဝိန်းရိဖန် မျက်လုံးပင့်ကြည့်၍

"အင်း"

စန်းရန်က အသံတစ်ချက်ပြုရင်း လက်ကိုင်ဖုန်းကိုယူကာ သူမ၏ဘေးနား၌ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

ဝိန်းရိဖန်က အိပ်ရာပေါ်၌လှဲနေဆဲဖြစ်ကာ သူ့အမူအရာအား တစ်ခဏကြာကြာအကဲခတ်နေပြီး မည်သည့်နေရာကမှ မူမမှန်ခြင်းမျိုးမရှိမှန်း အတည်ပြုပြီးမှသာ သက်ပြင်းချ၍အကြည့်လွှဲနိုင်လိုက်သည်။

Weibo ကိုဖွင့်ကြည့်နေရင်း သူမက စ၍စကားဆိုလိုက်သည်။

"နင် မနက်ဖြန်ကျရင် ကျီကျီဆီသွားဦးမှာလား"

စန်းရန် ;

"နောက်တစ်ခေါက်မှပဲ..ကိုယ် နန်းဝူကိုပြန်ပြီလို့ သူ့ကို ပြောထားခဲ့ပြီးပြီ"

စန်းရန်၏ လက်ရှိအမူအရာမှာ အနည်းငယ်ပစ်စလက်ခတ်နိုင်လေပြီး ယီဟဲသို့မလာခင်လို အထူးတလည်စိတ်ပူနေခြင်းမျိုးမရှိ။ ဝိန်းရိဖန်အတွက် ထူးဆန်းသလိုဖြစ်လာကာ ချက်ချင်းဆိုသလိုလည်း သိချင်စိတ်ပြင်းပြလာခဲ့သည်။

" ကျီကျီ တွဲတဲ့သူက သွမ့်ကျားရွှီဖြစ်နေတာမလို့ နင် စိတ်ချနေတာမလား"

"ဟုတ်တယ်"

စန်းရန်က ဤစကားကိုပြောသည့်အချိန်တွင် အပြုံးမမြည်သောအပြုံးမျိုးဖြင့်

"အဲ့လူယုတ်မာကောင်က ကလေးတွေကို အရမ်းဂရုစိုက်တတ်တာ..'ရှောင်ကွေ'ကိုလည်း ကိုယ့်လို အစ်ကိုအရင်းထက်ပိုပြီး သူက စိတ်ရှည်လက်ရှည်ဂရုစိုက်ပေးနေလို့ ကိုယ်တောင် ရှက်ရမယ့်အခြေအနေ"

"...."

ဝိန်းရိဖန် ;

"နင် ဘာဖြစ်လို့ သူများကို အဲ့လိုကြီးခေါ်နေတာလဲ"

စန်းရန်က လက်ရှိအချိန်၌ ဖုန်းကြည့်နေခြင်းဖြစ်ရာ မကြာသေးခင်ကမှပို့ထားသည့် သွမ့်ကျားရွှီ၏မက်ဆေ့ကို မြင်လိုက်ရသည်။

သွမ့်ကျားရွှီ ; [ တစ်ခုခု ဖြစ်လို့လား? ]

"လုပ်ရဲရင် ခံရဲရမှာလေ"

စန်းရန်က ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကိုပွတ်နေပြီး အရေးမကြီးသည့်ပုံစံမျိုးဖြင့်

"အဲ့ကောင် အခုလုပ်ထားက လူယုတ်မာတွေမှလုပ်တဲ့လုပ်ရပ်..နားလည်လား"

ဝိန်းရိဖန်က မနေနိုင်အောင် ထပ်၍စကားဆိုလိုက်၏။

"ဒါက သဘာဝကျကျဖြစ်သွားတဲ့ကိစ္စပဲဟာ"

"ဝိန်းရွှမ်းကျန့်..အဲ့လူယုတ်မာကောင် ကိုယ့်ညီမကို စပြီးသိတဲ့အချိန် ကိုယ့်ညီမက အသက်ဘယ်လောက်ပဲရှိသေးလဲဆိုတာ သိလား"

စန်းရန်က သူမဘက်သို့လှည့်ကြည့်ကာ သူ့ဘက်ပါရန် သက်သေပြပေးနေသည့်အလားဖြင့်

"မူလတန်းပဲရှိသေးတယ်..ဆယ်နှစ်တောင် မပြည့်သေးဘူး"

ဝိန်းရိဖန်က သူတို့အားလုံး၏အသက်အရွယ်ခြားနားချက်ကို ချက်ချင်းတွက်ကြည့်လိုက်၏။

"ကျီကျီ ဆယ်နှစ်မပြည့်ခင်ကတည်းက နင် တက္ကသိုလ်တက်နေခဲ့တာပေါ့ ဟုတ်လား"

စန်းရန်က အေးတိအေးစက်ဖြစ်သွားခဲ့၍

"သိပ်မကွာဘူး"

သူ့ပုံစံမှာ အတော်လေးစိတ်မကြည်သည့်ပုံဖြစ်သွားသဖြင့် ဝိန်းရိဖန်လည်း ဤကိစ္စကို ထပ်မမေးပါတော့၏။ သူ့ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ Alipay အကောင့်ထဲဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး တစ်စုံတစ်ယောက်ထံငွေလွှဲတော့မည့်ပုံ။

ဝိန်းရိဖန်က အခြေအနေကိုနားလည်လိုက်သဖြင့်

"ကျီကျီဆီ မုန့်ဖိုးလွှဲပေးမလို့လား"

"အဲ့ရှောင်ကွေရဲ့တံတောင်ဆစ်က ပွန်းထားတာလေ..အခုဆိုရင်တော့ လက်ကျိုးနေလောက်ပြီထင်တယ်..ကိုယ် သူ့ကို လိုက်ဂရုစိုက်ပေးနေရမှာပျင်းတယ်..ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဆေးရုံသွားဖို့အတွက် ပိုက်ဆံလွှဲပေးမလို့"

"...."

စန်းရန်၏ပုံစံကိုကြည့်ရင်း ဝိန်းရိဖန်၏စိတ်ထဲ မဆီမဆိုင်ရယ်ချင်လာမိကာ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ဝက်အား အိပ်ရာထက်မှထလိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ ခဏလေးအတွင်း ဝိန်းရိဖန်သည် နေရာတစ်ခုအား သတိထားကြည့်မိလိုက်၏။ အပြင်ဘက်တွင်တုန်းက သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရသော်ငြား အခန်းတွင်းမီးထိန်ထိန်လင်းနေသည့်အောက်တွင် ရေချိုးထားသည့်သူ့မျက်နှာက ပုံမှန်ထက်ဖြူနေခြင်းကြောင့်လည်း အရာအားလုံးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နေရသည်။

သူမ ရုတ်တရက်ထထိုင်လိုက်ကာ သူ့ညာဘက်မျက်လုံးထောင့်နေရာအား လက်မြှောက်ပြီးထိကြည့်လိုက်၍

"နင့် ဒီဘက်မျက်လုံးထောင့်နားမှာ ပွန်းထားတယ်ရော"

ဤစကားကြောင့် စန်းရန်က တစ်စုံတစ်ရာကို သတိရသွားခဲ့၏။

"အို့"

"ဘယ်လိုထိခိုက်မိထားတာလဲ"

"သွမ့်ကျားရွှီ ထိုးထားတာ"

"...."

ဝိန်းရိဖန်က အခြေအနေကိုနားမလည်နိုင်ချေ။

"သူက ဘာလို့ နင့်ကိုထိုးတာလဲ"

"မသိဘူးလေ.."

စန်းရန်က ဖြေးဖြေးချင်းဖြင့် ဆက်၍

"အဲ့ကောင်ရဲ့ဒေါသကလည်း မသေးဘူး"

ခုဏလေးတင် လူယုတ်မာဆိုသည့်စကားလုံးကို မချတမ်းစွပ်စွဲနေသည့်အခြေအနေ ၊ ရုတ်တရက်ကြီး နန်းဝူသို့ ပြန်လာမည့်ကိစ္စ တို့ကိုပေါင်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ ဝိန်းရိဖန် သူပြောသည့်စကားတို့ကို သိပ်မယုံချင်ပေ။ ထို့ကြောင့် ခန့်မှန်းချက်တစ်ခု ပြုလိုက်၍

"နင် သူနဲ့ရန်ဖြစ်လာတာလား"

စန်းရန်က သူမအား ပြန်လှမ်းကြည့်လာ၏။

"မဖြစ်ဘူး"

"ဒါဆို..နင်ရော သူ့ကို ထိုးလိုက်လား"

စန်းရန်က မေးဖျားကိုပင့်ပြလာ၍ စကားမဆိုချေ။

သို့သော်ငြား သူ့အပြုအမူက ဝန်ခံနေခြင်းနှင့်အတူတူပင်ဖြစ်ရာ ထိုမောင်နှမနှစ်ယောက် ပုံမှန်ဆိုလျှင်တောင် မတည့်ဘဲကိုက်နေကြသည့်ပုံစံအား မြင်ယောင်ကြည့်မိလိုက်တော့၏။ ဝိန်းရိဖန်က နောက်ဆက်တွဲများကို ပြေးမကြည့်ဘဲနှင့် မြင်လိုက်ရသဖြင့်

"ကျီကျီ နင့်ကို စိတ်ဆိုးပြီး ပြန်မလုပ်ဘူးလား?"

စန်းရန် ဆိတ်ဆိတ်ငြိမ်နေလေသည်။

ဝိန်းရိဖန် ;

"ဒါကြောင့်မလို့ နင် နန်းဝူကိုပြန်လာတာမလား"

အခန်းအတွင်း လုံးဝတိတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။

စန်းရန်က အနီးကပ်လွန်းနေခဲ့သည့် သူမ၏မျက်တောင်မွှေးများကို စိုက်ကြည့်လျက်။

လက်ရှိအချိန်မှာ သူမ၏လက်ချောင်းထိပ်လေးများက သူ၏မျက်ဝန်းထောင့်ရှိဒဏ်ရာအား တလေးတနက်ဖြင့်ထိတွေ့ပြီးစစ်ဆေးနေသည့်အချိန်။ အခုလေးတင်ရေချိုးပြီးထားသည့်သူမက အင်္ကျီလက်တို ဘောင်းဘီအတိုလေးကိုသာဝတ်ထားပြီး ရင်ဘတ်မှာ အနည်းငယ်လျောကျနေ၏။ ခြေလက်လေးဖက်စလုံး၏ လှစ်ဟနေသည့် အရိုးအဆစ်လေးများမှာ ခပ်သေးသေးနှင့်နူးနူးညံ့ညံ့လေး။

အသံတိတ် သွေးဆောင်ဖျားယောင်းနေသည့်အတိုင်းပင်။

သူ့ဘက်မှ စကားတစ်ခွန်းမဆိုလာသောကြောင့် ဝိန်းရိဖန်၏အကြည့်များက ဘေးသို့ရွေ့လာပြီး သူ့မျက်ဝန်းများဖြင့် ဆုံလာခဲ့၏။

ရုတ်ချည်းဆိုသလို နှစ်ယောက်သားကြားမှ သိသိသာသာနီးကပ်လွန်းနေသည့်အကွာအဝေးအား သတိပြုမိလိုက်ကာ သုံးလေးစက္ကန့်ကြာအောင် တောင့်တင်းသွားခဲ့တော့သည်။

နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် ဆန္ဒများကို လုံးဝထိန်းချုပ်ထားနိုင်စွမ်းမရှိတော့သည့်အလား စန်းရန်က ဝိန်းရိဖန်အား သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲခေါ်ထည့်လိုက်ကာ အနမ်းတစ်ခုက သူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးပေါ်သို့ တိုက်ရိုက်ရောက်သွားခဲ့ပြီး ညင်သာစွာသိမ်းပိုက်နေသည့်ကြားမှ ဝိုးတိုးဝါးတား စကားသံတစ်ချို့လည်း ပေါ်လာခဲ့သည်။

"ဒီကိစ္စကြောင့်မလို့ ကိုယ်က နန်းဝူကိုပြန်လာတယ် ဟုတ်လား..သနားညှာတာစိတ်မရှိတဲ့ ကောင်မလေး.."

"...."

"မနက်မိုးလင်းကနေ မိုးချုပ်တဲ့ထိ ကိုယ့်ကို စိတ်တိုအောင်လိုက်လုပ်ဖို့ပဲ သိတာလား.."

စန်းရန်က သူမ၏မေးဖျားကို အောက်သို့ဖိချပြီး သူ့လျှာဖျားက တိုက်ရိုက်ဝင်ရောက်လာခဲ့ကာ အတွင်းပိုင်းတစ်ခုလုံးအား မွှေနှောက်၍

"ကိုယ့်မှာ စိတ်တိုရလွန်းလို့ ခရီးဆောင်အိတ်တောင် ယူဖို့မေ့ခဲ့ပြီး ဟိုခွေး သွမ့်ကျားရွှီဆီကနေ အတွင်းခံ ငှားဝတ်ရတဲ့အထိ"

"...."

ဝိန်းရိဖန် အနမ်းများကြောင့် ရှုပ်ထွေးနေသည့်ကြားထဲမှနေ၍ ဤစကားတစ်ခွန်းကြောင့် ထရယ်မိတော့၏။

စန်းရန်လည်း ရပ်လိုက်ပြီး

"မင်း နည်းနည်းပါးပါး အလေးအနက်လေးရှိပေးလို့မရဘူးလား"

"နင် တကယ်ကြီး သူများဆီက အတွင်းခံငှားဝတ်လာတာလား"

ဤလေထုအခြေအနေကို မဖျက်ဆီးလိုသည့်အတွက်ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်က အောင့်အည်း၍နေနေပါသော်ငြား မရယ်ဘဲလည်း မနေနိုင်ပါတော့ချေ။

"နင် အသစ်တစ်ခု သွားဝယ်လိုက်လို့ရနေတာကို"

"ယူဝတ်ထားတာလည်း အသစ်"

စန်းရန်က ဝိန်းရိဖန်ရယ်နေခြင်းကြောင့် သူပါ လိုက်ရယ်မိရင်း

"သွားဝယ်လိုက်တာနဲ့ အတူတူပဲ"

စကားအဆုံးတွင် စန်းရန်က သူမ၏မေးဖျားကို နောက်တစ်ကြိမ်ဆွဲပင့်ကာ ဆက်၍နမ်းရှိုက်လာခဲ့သည်။

သူ့အနမ်းပေးသည့်ခွန်အားမှာ ခပ်ပြင်းပြင်း ၊ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏မျက်နှာအား ဆုတ်ကိုင်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းနှင့်လျှာဖျားကို တစ်ကြိမ်ပြီးတစ်ကြိမ်ကိုက်ယူနေသည်မှာ မသိလျှင် သူမတစ်ကိုယ်လုံးအား မျိုချပစ်တော့မည့်အတိုင်းပင်။

ယောက်ျားလေး၏ခန္ဓာကိုယ်ထက်မှ ရင်းနှီးနှင့်နေပြီးသော စန္ဒကူးရနံ့များကို ခံစားမိနေရကာ နွေးထွေးပြီးသန်မာသည့်ခန္ဓာကိုယ်ကြီးအပြင် သူ့အသက်ရှူငွေ့များကပါ သူမထံသို့ နေရာတိုင်းမှနေ၍ ဆန္ဒပြင်းပြင်း ကျူးကျော်နေခဲ့သည်။ သူ့ရေစိုလက်စဆံပင်ဖျားတို့က သူမ၏လည်တိုင်ထက်သို့ တစ်ချက်ချက်ထိလာပြီး ရေစက်များမှာ ကပ်ညှိလာလျက်။ ထိုအေးစိမ့်သွားခဲ့သည့်ခံစားချက်မှာမူ လျှပ်စီးဓါတ်ကူးလူးသွားသည့်သဖွယ်ပင်။

ထိုအချင်းအရာကြောင့် ဝိန်းရိဖန် အလိုလိုကျုံ့သွားမိလိုက်၏။

စန်းရန်၏ ပူနွေးနွေးလက်ဖဝါးတို့ဟာ သူမ၏အင်္ကျီအတွင်းထဲသို့ ဝင်ရောက်လာပြီး ဗိုက်ပေါ်မှတဆင့် အပေါ်သို့တက်လာခဲ့ရာ သူမ၏နူးညံ့သည့်နေရာသို့ မရောက်မချင်း။ အနည်းငယ်ကြမ်းရှရှနိုင်သည့် သူ့လက်ချောင်းများက ထိပ်ဆုံးအပိုင်းလေးအား အသာအယာပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။

ဝိန်းရိဖန် မသိလိုက်ပါဘဲ အသက်တစ်ချက်ရှိုက်လိုက်မိကာ ခန္ဓာကိုယ်မှာလည်း တင်းခနဲဖြစ်နေရင်း လက်နှစ်ဖက်က သူ့လည်တိုင်ကို အလိုက်သင့်သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာရတော့၏။

ငြင်းဆန်ရှောင်ဖယ်လိုသည့်သဘောဆန္ဒမျိုး အလျင်းမရှိ။

သို့သော် ချက်ချင်းဆိုသလို သူမ၏အခြေအနေကိုသတိထားမိသွားခဲ့ခြင်းကြောင့်လားမသိ စန်းရန်က ရပ်တန့်ပစ်လိုက်၏။ ထိတွေ့ပွတ်သပ်နေသည့်လက်တစ်စုံမှာ တဖြည်းဖြည်းအောက်သို့ပြန်ဆင်းသွားပြီး အင်္ကျီအောက်မှ လျှိုထွက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူ့ဆန္ဒများကို ဖြေဆယ်သည့်အတိုင်း သူမအား ဆက်၍နမ်းရှိုက်နေဆဲပင်။

နှုတ်ခမ်းမှတဆင့် နားရွက်ဖျားထိတက်လာခဲ့ကာ ထိုမှတဆင့် လည်တိုင်တစ်လျှောက် ဖွဖွလေးကိုက်နေလေသည်။

အရည်မျှင်လေးများလည်း မပါမဖြစ်ပေ။

ဝိန်းရိဖန်မှာ သူ၏ခေါင်းကို အသာအယာဖက်ထားရင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထက်၌ ဒူးထောက်လျက်အနေအထားမျိုးဖြင့်ရှိနေကာ သူ၏ ပူပြင်းတောက်လောင်နေမှုကြီးကို အတိုင်းသားခံစားမိနေရသည်။ သူမ တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်ရဲတော့သဖြင့် နေရာ၌သာ တောင့်၍ရပ်နေပြီး သူ့ကျူးကျော်လာမှုများကို လက်ခံနေလေသည်။

အချိန်အတော်ကြာသွားသည့်အခါ စန်းရန်က သူမ၏နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ရင်း ရပ်တန့်ပစ်လိုက်၏။

ဝိန်းရိဖန် သူ့အား ဗလာကျင်းစွာစိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း

"ဘာလို့ ရပ်လိုက်တာလဲ"

စန်းရန်က သူမ၏နီရဲနေပြီးသောနှုတ်ခမ်းကို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း လည်စလုတ်မှာလှုပ်ရှားသွားခဲ့၍

"မင်း ဟိုရက်တွေရောက်နေတာမဟုတ်ဘူးလား"

ဤစကားလုံးဟာ ဝိန်းရိဖန်မှ စန်းရန်အား အကြောင်းပြချက်သက်သက်ပေးခဲ့သည့်စကားတစ်ခွန်းပင်။ စိတ်ထဲ မသိုးမသန့်ဖြစ်လာရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းအား ထပ်၍နမ်းရှိုက်လိုက်ကာ လေတိုးသံအလား ခပ်ဖွဖွလေးဆိုလိုက်၏။

"ငါ နင့်ကိုညာတာ"

"...."

ဤစကားတစ်ခွန်းက ခွင့်ပြုလက်ခံလိုက်ခြင်းနှင့် အတူတူပင်။

ဟိုတယ်အခန်းငယ်လေးမှာ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသည့်အငွေ့အသက်များအပြည့် ဖြစ်လာပါတော့၏။

စန်းရန်က နှုတ်ခမ်းကိုဟပြီး သူမ အလိုကျနမ်းရှိုက်လာစေကာ မိနစ်တစ်ဝက်စာကြာပြီးနောက်တွင် သူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးနှင့် ဖြေးဖြေးချင်းခွာယူလိုက်၏။ လက်ချောင်းများမှာ သူမ၏လည်ဂုတ်မှတဆင့် ကျောရိုးတစ်လျှောက်ဆင်းလာသည်မှာ အင်္ကျီအနားသပ်နားအထိ။

လက်ချောင်းများက အလျင်မြန်ဆုံးလှည့်ပတ်ကစားလိုက်ကာ နောက်တွင် သူမ၏အင်္ကျီချိတ်အား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲဖြုတ်လိုက်တော့၏။

"အို့..ဒါကြောင့် အရှေ့ကိုကြိုတွေးပြီး ကိုယ်နဲ့ တစ်ခန်းထဲအတူတူနေချင်တာလား..."

ဗိုက်နားအထိ ဆွဲချလာပြီးသည့်အခါ။

"ဒါနဲ့များ.."

သူ့မျက်ဝန်းများထဲရှိ ဆန္ဒအရိပ်အယောင်များမှာ နက်သထက်နက်လာပြီး အင်္ကျီစကိုဆွဲတင်၍

"ဆန္ဒတွေကိုထိန်းပြီး ကုတင် နှစ်ခု ယူနေသေးတယ်"

"...."

အင်္ကျီမှာ အပေါ်သို့ ဆက်၍ဆွဲတင်နေဆဲ။

ဝိန်းရိဖန် အရှေ့တွင်မြင်နေရသည့်ယောက်ျားလေးကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ ဗလာကျင်းလာခဲ့တော့၏။ အကြောင်းပြချက်မရှိပါဘဲ နှုတ်ခမ်းတို့မှာလည်း ခြောက်သွေ့လာကာ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း သူ့အနားသို့ အလိုလိုတိုးကပ်လာခဲ့သည်။ ဆန္ဒများကလည်း ပြင်းပြလာခဲ့သလို မမြင်ရသည့်စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းနှင့်နေမထိထိုင်မသာဖြစ်ရခြင်းများလည်း တစ်ပြိုင်တည်း တည်ရှိလာခဲ့၏။

နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် စန်းရန်က သူမ၏ညှပ်ရိုးတစ်လျှောက်ကို အမှတ်အသားပေးကိုက်ယူနမ်းရှိုက်လာရင်း

"ဝိန်းရွှမ်းကျန့်..ကိုယ့်ကို စားမလား?"

အာရုံခံစားနိုင်သမျှသော အရာအားလုံးမှာ တင်းခနဲဖြစ်သွားခဲ့တော့သည်။

ဝိန်းရိဖန်၏ သူ့လည်တိုင်ကိုဖက်ထားမိသည့်အားမှာ တဖြည်းဖြည်းတင်းလာပြီး လည်ချောင်းထဲမှထိုးထွက်လာချင်နေသည့် အသံများကိုလည်း ကျိတ်မှိတ်ထားနေရသည်။ ခံစားမိနေသည်မှာ သူ့နှုတ်ခမ်းများက ညှပ်ရိုးမှတဆင့်အောက်သို့ ဆက်၍ဆင်းသွားပြီး သူ့အငမ်းမရရှိုက်ရှူနေသည့် အသက်ရှူငွေ့သံများကိုပင် ကြားနေခဲ့ရကြောင်းပင်။

"မင်းကို စျေးလျော့ပေးမယ်လေ..."

-------

(Zawgyi)

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ကိုယ့္ရဲ႕ 'အားက်န့္' ကို ကာကြယ္ေပးခဲ့လို႔"

ဤစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ဝိန္းရိဖန္ ေၾကာင္အမ္း၍ သူ႕အား လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။

"ၿပီးေတာ့..အခုခ်ိန္က်မွ ဒီကိစၥေတြကို ေျပာျပေတာ့လည္း ေနာက္က်တယ္လို႔မဟုတ္ပါဘူး"

စန္းရန္က စကားလမ္းေၾကာင္းအား ေအးေအးလူလူျဖင့္သာေျပာင္းလိုက္၍

"ေျပာမရရင္ အဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကိုယ္ ရည္းစားမထားခ်င္ေသးတာလည္းျဖစ္နိုင္တာပဲေလ..မင္း ကိုယ့္ကို လိုက္ရင္ေတာင္ ကိုယ္ လက္ခံခ်င္မွလက္ခံမွာ"

ဝိန္းရိဖန္ ႏႈတ္ခမ္းကိုေစ့ထားပါသည့္တိုင္ မေနနိုင္ေအာင္ရယ္လိုက္မိေတာ့၏။ မေကာင္းသည့္စိတ္အေျခအေနက သူ႕စကားမ်ားေၾကာင့္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ႏွာေခါင္းသံပါပါေလးျဖင့္

"အရင္က နင္ ငါ့ကို လိုက္ေနမွန္း အသိသာႀကီးပါေနာ္"

စန္းရန္က မ်က္ခုံးပင့္၍

"မင္းကေရာ ကိုယ့္ကို သေဘာမက်ခဲ့လို႔လား"

ဝိန္းရိဖန္ အေလးအနက္ျဖင့္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာခဲ့သည္။

"အင္း"

"သေဘာက်တယ္ဆိုရင္ ေကာင္းေကာင္းလိုက္ေလ"

စန္းရန္က သူမအား ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေဆးလိမ္းေပးလာရင္း စကားသံတို႔ထဲ၌လည္း ရယ္သံစြက္ေနခဲ့၏။

"သေဘာက်ေနရဲ႕သားနဲ႕ သူမ်ားက လာၿပီးပိုးပမ္းမွာကို ေစာင့္ေနေသးတယ္..မင္းဆိုတဲ့ကေလးမေလးက အရမ္းမ်က္ႏွာရခ်င္တာေနာ္"

ဝိန္းရိဖန္ ;

"ငါမွ ဘယ္လိုလိုက္ပိုးပမ္းရမလဲဆိုတာကို နားမလည္တာ"

"...."

စန္းရန္က ျပန္ေမာ့ၾကည့္လာခဲ့၏။

"ကိုယ္က်ေတာ့ နားလည္တယ္ေပါ့?"

သူ၏အရင္ကအျပဳအမူမ်ားကို ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ၿပီး ဝိန္းရိဖန္ အမွန္အတိုင္းဆိုလိုက္၏။

"အင္း..နင့္ပုံစံက အရမ္းအေတြ႕အႀကဳံမ်ားတဲ့ပုံေပါက္တယ္"

စန္းရန္က သူမအား စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္ရင္း ဝိန္းရိဖန္က အမွန္တကယ္ကို ထိုသို႔ေတြးေနေၾကာင္း ခံစားမိလိုက္အခါ မဆီမဆိုင္ စိတ္ဆိုးခ်င္လာပါေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝိန္းရိဖန္၏မ်က္ႏွာကို မေနနိုင္ေအာင္ဆြဲညွစ္လိုက္ၿပီး

"မင္းဆိုတဲ့ ေဒါသမထြက္တတ္တဲ့ကေလးမကေလ တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ ကိုယ့္ကို စိတ္တိုခ်င္လာေအာင္အရမ္းလုပ္တာပဲ"

ယေန႕တစ္ေန႕တည္း၌ ဝိန္းရိဖန္သည္ အႀကိမ္ႀကိမ္ မ်က္ႏွာအညွစ္ခံထားရၿပီးၿပီ ၊ သူ ဆြဲညွစ္ေနလြန္းေသာေၾကာင့္ သူမ၏မ်က္ႏွာပင္ ျပဳတ္ထြက္လာေတာ့မတတ္။ 'အသြားရွိလွ်င္ အျပန္ရွိမယ္' ဆိုေသာ ေလာကနိယာမအရ သူမသည္လည္း လက္ကိုျမႇောက္ၿပီး စန္းရန္၏မ်က္ႏွာအား ျပန္ဆြဲညွစ္ပစ္လိုက္သည္။

စန္းရန္က အလြန္တရာကိုမွ သတိခ်ပ္ၿပီး သူမအားလွမ္းၾကည့္လာ၍

"ဘာလုပ္တာလဲ"

"ငါ..."

ဝိန္းရိဖန္ လက္ကို လုံးဝျပန္မ႐ုတ္ဘဲ

"နင့္မ်က္ႏွာကို ခဏေလာက္ထိမလို႔"

"...."

စန္းရန္က သူမ၏အျပဳအမူႏွင့္ပတ္သတ္၍ အေရးမလုပ္ေတာ့ဘဲ ဒဏ္ရာေပၚ၌သာ အာ႐ုံစိုက္ေန၏။ တစ္ခ်ိန္တည္းဆိုသလိုလည္း

"ဒီရက္ေတြထဲမွာ ပုံမွန္ ေဆးလိမ္းလား"

ဝိန္းရိဖန္ ; "အင္း"

"မအိပ္ခင္ တံခါးေသာ့ခတ္လား"

"အင္း"

ႏွစ္ေယာက္သားက တစ္ခြန္းေမး တစ္ခြန္းေျဖျဖင့္ စကားေျပာေနခဲ့သည္။

ေဆးလိမ္းေပးၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ ဝိန္းရိဖန္က စန္းရန္၏ကိုယ္ေပၚမွ ဆင္းလာခဲ့၏။

စန္းရန္က ေဆးဘူးမ်ားကိုျပန္သိမ္းရင္း

"မ်က္ႏွာအရင္သစ္လိုက္ဦး..ၿပီးမွ ညစာစား"

ဝိန္းရိဖန္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ ထြက္လာခဲ့၏။

ဝိန္းရိဖန္ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ျပန္လာထြက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ စန္းရန္က အိပ္ရာထက္မွပစၥည္းမ်ားကို သိမ္းဆည္းၿပီးျဖစ္ကာ အဝတ္အစားလဲရန္ယူလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားခဲ့ေတာ့သည္။

ေရခ်ိဳးခန္းအက်ယ္အဝန္းမွာ အနည္းငယ္က်ဥ္းၿပီး ပိတ္ေလွာင္ေနသည့္ပုံစံ။ လဲမည့္အဝတ္အစားကို လက္ေဆးကန္ေပၚတင္လိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ျဖင့္ အဝတ္အစား စတင္ခြၽတ္လိုက္၏။

စကၠန့္ပိုင္းပင္မၾကာလိုက္ဘဲ စန္းရန္၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားက တဖန္ရပ္သြားခဲ့၏။ အခ်ိန္နာရီစကၠန့္မ်ားက လက္ရွိအခ်ိန္ လက္ရွိကာလ၌ ရပ္သြားခဲ့သည့္အတိုင္း စန္းရန္က ေနရာ၌ မလႈပ္မယွက္ရပ္ေနေလၿပီး မွန္ထဲတြင္ ျမင္ေနရသည့္သူ႕ပုံရိပ္အား စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ဝိန္းရိဖန္ ေျပာသြားခဲ့သည့္စကားမ်ားက သူ႕စိတ္ထဲ ျပန္ေပၚလာခဲ့သည္။

စကားလုံးတစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းသည့္ ခပ္ထက္ထက္ဓါးသြားႏွင့္တူၿပီး သူ႕ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းတိုင္းကို ထိုးစိုက္ေနပါသည့္ႏွယ္။

အရိုးမ်ားထဲ၌ ပုန္းလွ်ိုးကြယ္လွ်ိုး ခိုေအာင္းေနသည့္ ရိုင္းစိုင္းၾကမ္းၾကဳတ္ခ်င္လာေသာစိတ္တို႔မွာ လက္ရွိအခ်ိန္၌ လုံးဝဖုံးဖိထား၍မရပါေတာ့ေခ်။

---'ငါ အဲ့အခ်ိန္တုန္းက ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္မွန္း တကယ္မသိခဲ့တာ..ဘယ္သူမွ ငါ့ကို မကူညီၾကဘူး'

---'စန္းရန္..ငါ့ဘက္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိခဲ့ဘူး'

သူ႕လည္စလုတ္မွာ အထက္မွေအာက္သို႔လိမ့္ဆင္းသြားရင္း မ်က္ဝန္းမ်ားကိုလည္း အသာအယာမွတ္ခ်ပစ္လိုက္၏။

-------

ဝိန္းရိဖန္ စားပြဲအေရွ႕၌ထိုင္ကာ ထမင္းလုတ္မ်ားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝါးရင္း စန္းရန္က ဤတစ္ႀကိမ္ေရခ်ိဳးေနသည္မွာ အရင္ႀကိမ္မ်ားထက္ၾကာသလိုလို ရွိေၾကာင္းခံစားေနမိသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ မၾကာခဏလွမ္းၾကည့္ေနၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားေျပာထားၾကသည့္ စကားမ်ားအေၾကာင္း ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္သည္။

ေနာက္မွ စိတ္ပူစိုးရိမ္လာမိသည့္အတိုင္း ထိုစကားမ်ားေၾကာင့္ စန္းရန္၏စိတ္အေျခအေနကို ထိခိုက္သြားျခင္းရွိမရွိ စိုးရိမ္စျပဳလာခဲ့သည္။

သုံးေလးလုတ္သာစားၿပီး တူကို ခ်ထားလိုက္ေတာ့၏။

ထမင္းဘူးကို သိမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ အိပ္ရာေပၚတက္လာကာ ဖုန္းကစားေနလိုက္၏။

သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္း စန္းရန္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့၏။ သူ႕ေခါင္းေပၚ၌ တဘက္တစ္ထည္တင္ထားၿပီး ေရစက္မ်ားက ဆံပင္ေပၚ၌တင္ေနဆဲျဖစ္ကာ တစ္စက္စက္ႏွင့္က်ေနေသးသည္။ အျပင္ထြက္လာကတည္းက သူမရွိသည့္ဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္၍

"ဗိုက္ျပည့္ၿပီလား"

ဝိန္းရိဖန္ မ်က္လုံးပင့္ၾကည့္၍

"အင္း"

people are reading<First Frost (Myanmar Translation)>

View all messages

Close message

Next Chap

《First Frost (Myanmar Translation)》Chapter 69

Advertisement

Advertisement

Advertisement

Advertisement

The Alchemist of Rozarre

Bad Things

ADJOURNMENT || benny watts x reader

Forever Yours

Replacement Bride

My Best Friends Baby

Earn coins to read for free

You are?