《First Frost (Myanmar Translation)》Chapter 63

Advertisement

စန်းရန် ​ပြောလိုက်သည့်စကားတစ်ခွန်း၏အသံ​နေအသံထားသည် ဤကိစ္စများအ​ပေါ် သူ ဂရုမစိုက်သည့်အလား ၊ သူ့အတွက် အ​နှောင့်အယှက်တစ်ခုလိုလည်း လုံးဝမသတ်မှတ်သည့်အသွင်မျိုးဖြင့် ​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါးနှင့်​အေး​အေးလူလူသာဖြစ်သည်။

"ကိုယ်တို့နှစ်​ယောက်ရဲ့ ဆက်ဆံ​ရေးအရ.."

စန်းရန်က လက်ကိုပြန်ရုတ်သွားခဲ့ပြီး ကျန်​နေသည့်စကားကို ခပ်သွက်သွက်​ရေရွတ်လိုက်သည်။

"ဘယ်ကိစ္စမှာမဆို မင်းဆီက ခွင့်ပြုချက်ကို အရင်​တောင်းရ​မှာ​လေ ဟုတ်တယ်မလား"

"အမ်?"

"မဟုတ်ရင်.."

စန်းရန်က ပျင်းတိပျင်းရွဲဖြင့်

"နစ်နာရတဲ့သူက မင်းဖြစ်သွားလိမ့်မယ်"

"...."

ဝိန်းရိဖန်က ​ကြောင်အမ်း​နေရင်း စန်းရန်၏စကားကို အ​လေးအနက်​တွေး​ကြည့်​နေလိုက်သည်။

"ငါ အဲ့​လောက်ထိ နိုင်ထက်စီးနင်းမလုပ်ပါဘူး..နင့်ပိုင်တဲ့ပစ္စည်း​တွေကို နင်ကြိုက်သလိုလုပ်လို့ရတာက နင့်ရဲ့လွတ်လပ်ပိုင်ခွင့်​လေ..နင် သုံးချင်သလို သုံးလို့ရတယ် ငါ့ကို ​မေး​နေစရာမလိုဘူး"

စန်းရန်က ​ခေါင်း​စောင်း၍လှည့်လာပြီး သူမအား အဓိပ္ပါယ်ပါပါနှင့် ကြည့်လာခဲ့သည်။

တစ်ခဏကြာကြာ တိတ်ဆိတ်​နေပြီး​သည့်​​​နောက်။

စကားတစ်ခွန်းမဆိုဘဲ စိုက်ကြည့်​နေသည့်တိုင် ဝိန်းရိဖန်အ​နေဖြင့် သူ ဆိုလိုချင်သည့်အဓိပ္ပါယ်ကို နားမလည်ပါ​သေး​ချေ။ လက်ထဲမှ တူကိုချပြီး ချိတုံချတုံဖြင့် ​မေးကြည့်လိုက်၏။

"နင်က ငါ့ပိုင်ဆိုင်မှု​တွေကို စီစစ်ထိန်းသိမ်း​ပေးချင်လို့လား?"

"...."

"အဲ့လိုလည်း ရတယ်​လေ..ဒါ​ပေမယ့် အများကြီး​တော့မရှိဘူး​နော်"

ဝိန်းရိဖန်၏လစာက အရင်အစမ်းခန့်ကာလကထက် များလာပါ​သော်ငြား မျိုးစုံသော​နေထိုင်မှုစရိတ်များ​ကြောင့် များများစားစား မစု​ဆောင်းမိ​ခဲ့၏။

"ဒါဆို ​နောက်ကျရင် ငါ နင့်ဆီ စာရင်းပို့​​ပေးလိုက်ရမလား?"

စန်းရန်က သူမအား တစ်ခဏကြာကြာ စိုက်​ကြည့်​နေပါ​တော့၏။

စိတ်ထဲ၌လည်း ​လောကကြီးထဲတွင် အဘယ်​ကြောင့်များ ယခုလို အရိပ်ပြလည်းအ​ကောင်မမြင် ၊ ဘာမှကို နားမလည် သ​ဘောမ​ပေါက်သည့်လူမျိုး ရှိ​နေ​သေး​ကြောင်းကို စဥ်းစား​နေ​လေသည်။

ဝိန်းရိဖန်က ထပ်၍ပင် စကားဆိုလာ​သေး၏။

"ဒါဆို တစ်လက်စတည်း နင် ငါ့ရဲ့အ​ကောင့်စာရင်းပါ မှတ်ထား​ပေးလိုက်​တော့​လေ..ငါ မတွက်နိုင်​​တော့လို့"

စန်းရန်က တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး ဝိန်းရိဖန်၏မျက်နှာကို ဆွဲညှစ်လိုက်​တော့၏။

"စိတ်ကူးယဥ်နေလိုက်.."

-----

မနက်စာစားပြီး​နောက်တွင် စန်းရန် အလုပ်သွားရမည့်အချိန်သို့ ​ရောက်လာခဲ့၏။ ဝိန်းရိဖန်က အလုပ်မသွားခင် ထုံးစံအတိုင်း အိတ်ထဲရှိပစ္စည်းများကို ဖွင့်စစ်​ဆေးသည့်အခါ အသံသွင်း​ဖောင်တိန်ကို မ​တွေ့။ ထို့​ကြောင့် စန်းရန်အား ခဏ​​စောင့်ခိုင်းထားပြီး အိပ်ခန်းထဲ​ပြေးဝင်ကာ စားပွဲ​ပေါ်တင်ထားခဲ့သည့် ​အသံသွင်း​ဖောင်တိန်အား ပြန်ယူလိုက်သည်။

အခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာခါနီး၌ ရုတ်တရက်ဆိုသလို မ​နေ့ညက 'Overtime' တွင် ချယ်ရှင့်ဒယ် ပြဿနာရှာထားသည့်ကိစ္စကို ပြန်​တွေးမိရင်း ​တစ်ခဏတွေ​ဝေသွားခဲ့ကာ ဘီဒိုဆီသို့ ပြန်​လျှောက်လာပြီး လှန်​လှောရှာ​ဖွေကြည့်လိုက်၏။

ထို့​နောက် ပိုးသတ်​ဖြန်း​ဆေးဘူးကိုယူပြီး အိတ်ထဲထည့်ခဲ့လိုက်သည်။

​ရှေ့​လျှောက်ရက်များတွင်​တော့ ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်အား ​နေ့စဥ်​နေ့တိုင်းဆိုသလို ချယ်ရှင့်ဒယ်က 'Overtime' သို့ ထပ်လာခြင်းရှိမရှိ ​မေးမြန်းဖြစ်ခဲ့သည်။ သို့​သော် စန်းရန်က ​​နေ့တိုင်းနီးပါး အလုပ်ရှုပ်​နေပြီး 'Overtime' သို့ ကြာကြာမှတစ်ခါ​ရောက်ဖြစ်သဖြင့် အ​ခြေအ​နေကို ​သေချာမသိပါ​ချေ။

သို့​သော် ဟယ့်မင်​ပေါ်၏ ​ပြောပြချက်အရ ထိုလူ လာခြင်းမျိုး မရှိ ၊ အကယ်၍ လာခဲ့လျှင်​တောင် ပြဿနာတစ်စုံတစ်ရာမရှာဘဲ သာမန်ဧည့်သည်များကဲ့သို့ ​သိုသိုသိပ်သိပ်ဖြင့်သာ လာသွားခဲ့ပုံရသည်။

ဝိန်းရိဖန်လည်း ထိုအခါတွင်မှ စိတ်သက်သာရာရသွားခဲ့သည်။ ချယ်ရှင့်ဒယ်က ကိုယ့်အ​ခြေအ​နေကိုယ်သိသွားပုံရပြီး အခြားသူ၏ပိုင်နက်ထဲ၌ ပြီးစလွယ်ပြဿနာမရှာရဲ​​​တော့။ တစ်ခါ​မောင်းထုတ်ခံထားရပြီးသည့်အတွက် ထပ်တူညီသည့်အမှားမျိုးထပ်လုပ်မည်မဟုတ်၏။

သည့်ထက်အပြင် ဝိန်းရိဖန်က အခုတ​လောတွင် အင်တာဗျူးရမည့်အလုပ်များ တစ်ပုံတစ်ပင်ဖြစ်​နေခဲ့ကာ ဤကာလတစ်​လျှောက်လုံး၌ ဌာနမှကားဖြင့်သာ အသွားအပြန်လုပ်ဖြစ်ခဲ့သဖြင့် ချယ်ရှင့်ဒယ်နှင့် ​​နောက်တစ်ကြိမ်ဆုံစရာ အ​ကြောင်းမရှိခဲ့၏။

ထို​နေ့တုန်းက ကိစ္စတစ်ခုဟာ ထိတ်လန့်​နေစရာမလို​တော့သည့်​ရေမှုန်​ရေမွှား​လေးအဖြစ်ဖြင့် ပြီးပြတ်သွားခဲ့သည်။

ဝိန်းရိဖန်သည်လည်း ထိုလူအား ဦး​နှောက်ထဲမှတဖြည်းဖြည်းဖယ်ထုတ်ပစ်လိုက်​တော့သည်။

မုချန်ယွင် တင်ထားသည့်အလုပ်ထွက်စာက တစ်လကြာသည့်အခါ ခွင့်ပြုစာချ​ပေးလာခဲ့သည်။ သူက ရုပ်ရည်ချောပြီး အလုပ်ကိစ္စ၌ နာနာခံခံ တက်တက်ကြွကြွလည်း ရှိခဲ့သည့်အတွက် ဌာနထဲ၌ သူနှင့်ရင်းနှီးကြသည့်သူများမှာ မနည်း။ ထို့​ကြောင့် တရားဝင်အလုပ်ရပ်နားခွင့်ပြုသည့်​နေ့တွင်​တော့ ဌာနထဲမှလူများအားလုံးက သူ့အတွက် နှုတ်ဆက်ပွဲကို အကျယ်တဝင့်လုပ်​ပေးကြ​တော့၏။

အားလုံး၏အလုပ်နားချိန်ကို ညှိလိုက်ကြခြင်း​ကြောင့် နှုတ်ဆက်ပွဲမှာ ညပိုင်းအချိန်၌ဖြစ်သွားခဲ့၏။ အလုပ်ဆင်းပြီးသည့်​နောက် အနီးအနားရှိ စား​သောက်ဆိုင်တစ်ခုတွင် ပြုလုပ်ရန် စီစဥ်ထားခြင်းလည်းဖြစ်သည်။

ဝိန်းရိဖန်က စာမူ​ရေးမပြီး​သေးသဖြင့် အခြားသူများက အရင်ဆုံးထွက်လာနှင့်ကြရာ စာမူ​ရေးပြီးချိန်တွင်​တော့ အချိန်မှာ ဆယ်နာရီထိုးလုနီးနီး။ ကွန်ပြူတာကိုပိတ် ၊ အိတ်ကိုလွယ်ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်​တော့သည်။

အသားကင်ဆိုင်က ကုမ္ပဏီအ​နောက်ဘက်ရှိ ​ညစျေးလမ်းထဲတွင်ဖြစ်ကာ ဆယ်မိနစ်​ကျော်​ကျော် လမ်း​လျှောက်သွားရမည်။

ဝိန်းရိဖန် ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး လမ်း​​လျှောက်ရင်း Wechat ထဲသို့ ဝင်ကြည့်လိုက်သည်။ စန်းရန်က ခဏ​နေလျှင် လာကြိုမည့်အ​ကြောင်း မက်​ဆေ့ပို့ထား၏။ သူမလည်း ​ရေး​ရေး​လေးပြုံးလိုက်ပြီး အိမ်ပြန်​နောက်ကျမည့်​အ​ကြောင်း ​ပြောပြ​တော့မည့်အခိုက်အတန့် စာပင်မရိုက်လိုက်ရ​သေးခင် ​ယောက်ျားတစ်​ဦး၏ စူးစူးဝါးဝါးအသံကြီးက သူမ၏နားစည်အတွင်း ရုတ်ချည်း​ပြေးဝင်လာ​တော့သည်။

"ရွှမ်းကျန့်"

ဝိန်းရိဖန်၏လက်​ချောင်းထိပ်များ တုံ့ခနဲဖြစ်သွားခဲ့ကာ အသံကြားရာအတိုင်းလှမ်းကြည့်လိုက်လျှင် ထင်ထားသည့်အတိုင်း ​တွေ့လိုက်သည့်လူမှာ ချယ်ရှင့်ဒယ်။ ထိုလူက ​ဘေးနားရှိ တိုင်လုံး၏အ​နောက်ဘက်တွင် ကွယ်ရပ်​နေကာ ဤ​နေရာ၌ ဘယ်အချိန်ကတည်းကရပ်​စောင့်​နေမှန်းမသိ။

သူမ၏မျက်ဝန်းများ ရုတ်ချည်း​အေးစက်သွားခဲ့ကာ အကြည့်လွှဲပစ်လိုက်ပြီး ဘာမှမကြားလိုက်သကဲ့သို့ အ​ရှေ့သို့ဆက်​လျှောက်လာလိုက်သည်။

​နောက်စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ချယ်ရှင့်ဒယ် အ​​နောက်ဘက်မှကပ်လိုက်လာကာ သူမ၏လက်​မောင်းကို ဖမ်းဆွဲလိုက်သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထက်တွင် ​ဆေးလိပ်နံ့ ၊ အရက်နံ့များအပြင် ​ချွေးနံ့များပါ ​ရော​နှော၍မွှန်ထူ​နေကာ ဝိန်းရိဖန်က မ​နေနိုင်​အောင်နှာ​ခေါင်းရှုံ့မိလိုက်၏။

Advertisement

ဝိန်းရိဖန် လက်ကိုရုန်းထွက်ပစ်ပြီး အ​နောက်သို့ သုံး​လေးလှမ်းဆုတ်ရင်း အိတ်ထဲသို့လည်း လက်နှိုက်လိုက်သည်။

ချယ်ရှင့်ဒယ်က လက်ပြန်ရုတ်သွားပြီး တပြုံးပြုံးလုပ်၍

"ဘာလုပ်တာလဲ..ဦး​လေးကို ​တွေ့တဲ့အချိန်တိုင်း ဒီလိုဆက်ဆံနေ​တော့မှာလား"

ဝိန်းရိဖန် ထိုလူအား စိုက်ကြည့်​နေ၏။

"ရှင် ဘာဖြစ်ချင်​နေတာလဲ"

"ဦး​လေးတို့မ​တွေ့ဖြစ်ကြတာ အရမ်း​တောင်ကြာခဲ့ပြီမလား"

ချယ်ရှင့်ဒယ်က သူ့​ခေါင်းကို အလျင်းသင့်သလိုပွတ်သပ်​နေရင်း သူမကိုလည်း ဟိုးအရင်က မျက်လုံးမျိုးများဖြင့် လှမ်းကြည့်​နေ၏။

"​ဟုတ်လှချည်လား..ကြည့်ရတာ ဒီနှစ်​တွေထဲမှာ အဆင်​ပြေတဲ့ပုံပဲ..အရက်ဘား​ပိုင်တဲ့ ပိုက်ဆံရှိရည်းစားကိုပါ ရှာထားနိုင်​သေးတယ်"

"...."

"ဒီလိုဆိုရင် ဟုတ်​နေပြီပဲ​လေ..မင်းရဲ့ရည်းစားဆီက​နေ မျက်နှာသာရ​အောင်လုပ်ပြီး သူ့ကို များများ​ပေးလာခိုင်း​ပေါ့..ဟိုးအရင်က ဦး​လေး ​ပြောတာကိုမှနားမ​ထောင်ခဲ့တာ..အဲ့ဒီတက္ကသိုလ်ကို မ​ဖြစ်မ​နေသွားတက်ချင်​နေ​လိုက်တာများ..အခု​တော့ကြည့် ဒီလိုနည်းလမ်းနဲ့ပဲ ပိုက်ဆံရှာ​နေရပြီမလား"

ဝိန်းရိဖန် မျက်လုံးတစ်စုံကိုမှိတ်ချလိုက်ရင်း လောက်​ကောင်လိုလူတစ်စုအား ​အော့အန်ပစ်ချင်သည်အထိစိတ်ပျက်လာ​​တော့ကာ တစ်ချက်မျှပိုကြည့်မိရုံဖြင့်ပင် ကိုယ့်မျက်လုံးကိုယ် ​ဖောက်ထုတ်ပစ်ချင်လာမိသည်။ နှုတ်ခမ်းက မျဥ်း​ဖြောင့်တစ်​ကြောင်းလို တင်း​နေပြီး တုန်လှုပ်ခြင်းတစ်စိုးတစ်စိမျှမရှိဘဲ စကားတစ်ခွန်းသာဆိုလိုက်သည်။

"ခပ်​ဝေး​ဝေးကိုထွက်သွားစမ်းပါ"

ချယ်ရှင့်ဒယ်က အ​နှောင့်အယှက်မဖြစ်သွားဘဲ သူမအား ထပ်၍ စ​နောက်ချင်​နေဆဲပင်။

"ဘာဖြစ်ရပြန်တာလဲ..ထပ်ပြီး နားမ​ထောင်ချင်​တော့လို့လား..အဲ့အချိန်တုန်းက ဒီဦး​လေးက မင်း​ကြောင့်နဲ့ အလုပ်လည်းပြုတ်.. ပတ်ဝန်းကျင်ထဲမှာ မျက်နှာမ​ဖော်ရဲ​လောက်​အောင် ဖြစ်ခဲ့တာ​လေ..မင်းကိုယ်မင်း ဘာ...."

ဝိန်းရိဖန်၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ တင်းခနဲဖြစ်သွားခဲ့ပြီး သူမ သည်းခံ​နေနိိုင်သည့်အတိုင်းအတာမှာ ​ကျော်လွန်လာခဲ့ပြီဖြစ်​ကြောင်း ခံစားမိလိုက်​တော့သည်။

တစ်ချိန်တည်းဆိုသလို အိတ်ထဲရှိ ပိုးသတ်ဆေးဘူးကို ထိမိလိုက်ကာ ထုတ်လာလုနီးနီး။ ဤအခိုက်အတန့်တွင် ခွန်အားတစ်ခုက သူမ၏လက်အား လှမ်းဆွဲလိုက်ကာ ဝိန်းရိဖန်၏မျက်ဝန်း​ရှေ့၌ ခပ်မြင့်မြင့်ပုံရိပ်တစ်ခု​ပေါ်လာပြီး သူမအား သူ့ခန္ဓာကိုယ်အ​နောက်ဘက်သို့ဆွဲပို့လိုက်သည်။

"ခင်ဗျား ဘာလုပ်​နေတာလဲ!"

ဝိန်းရိဖန်၏အသက်ရှူနှုန်းများ တို​တောင်းပြတ်ရှသွားကာ အလိုလို​ခေါင်း​မော့ကြည့်လိုက်၏။

မုချန်ယွင်။

အခြားသူတစ်​ယောက်ကို မြင်လိုက်ရသည့်တိုင် ချယ်ရှင့်ဒယ်က အမူအရာတစ်ချက်မပျက်သွား​သေး ၊ သူ့မျက်နှာ​ပေါ်က ရွှတ်​​နောက်​နောက်အပြုံးက ပို၍ပင်ကြီးလာ​လေပြီး

"ငါ ဘာမှမလုပ်ပါဘူး..ငါနဲ့ ငါ့တူမ​လေးနဲ့စကား​ပြော​နေရုံ"

မုချန်ယွင်က ဝိန်းရိဖန်ဆီသို့ ​ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်၏။

"ရိဖန်ကျဲ..အစ်မ ဒီလူကိုသိလား"

ဝိန်းရိဖန် အနည်းငယ်တည်ငြိမ်ရာရသွားခဲ့ရင်း

"မသိဘူး"

ဤစကားကိုကြားသည့်အခါ မုချန်ယွင်က ချယ်ရှင့်ဒယ်က မှုန်​ဝေ​ဝေပြန်ကြည့်လိုက်၍

"မသိဘူးလို့ ​ပြော​နေတယ်..ခင်ဗျား သွားမှာလား မသွားဘူးလား"

ချယ်ရှင့်ဒယ်က ဝိန်းရိဖန်ရှိရာ တဖန်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အဖြူ​ရောင်မျက်လုံး​​နေရာတွင် လက်ရှိ၌ အဝါ​ရောင်သန်း​နေကာ မျက်လုံးအိမ်များက ရီ​ဝေ​ဝေ ၊ ထို့​နောက်တွင်​တော့ ​​​ခြေလှမ်းသုံး​လေးလှမ်းစာ​နောက်ဆုတ်သွားခဲ့ပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်၏။

"​ကောင်​လေး..ငါက တကယ်ကို သူ့ရဲ့ဦး​လေး"

"...."

"ငါတို့နှစ်​ယောက်ကြားမှာ အထင်လွှဲစရာ​တွေရှိ​နေလို့..သူက ငါ့ကို ​ဒေါသထွက်​နေတာ"

မုချန်ယွင်က မကြားသလိုသာ​နေလိုက်၍

"ရိဖန်ကျဲ..သွားရ​အောင်..အားလုံးလည်း ​စောင့်​နေကြပြီ"

ဝိန်းရိဖန် ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

နှစ်​ယောက်သားက ​စျေးလမ်းထဲသို့ အ​ရှေ့​အ​နောက်အ​နေအထားမျိုးဖြင့် ​လျှောက်လာခဲ့ကြ၏။ မုချန်ယွင်က ဝိန်းရိဖန်၏အ​နောက်ဘက်၌ဖြစ်ပြီး ချယ်ရှင့်ဒယ် ရုတ်တရက်အ​ရှေ့တိုးထပ်​နှောင့်ယှက်​လာမည်ကို စိုးရိမ်၍ကာထား​ပေးသည့်သဖွယ်။

ချယ်ရှင့်ဒယ် ဆက်မလိုက်လာ​တော့သဖြင့် အကွာအ​ဝေးတစ်ခုစာ​ရောက်သည့်အချိန်၌။

ဝိန်းရိဖန်က လှည့်ကြည့်ရင်း ​ကျေးဇူးတင်စရာဆိုလိုက်၏။

"မင်း ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ပြန်​ရောက်လာတာလဲ"

မုချန်ယွင်က ​ခေါင်းကုတ်​နေ​ရင်း

"ကျွန်​တော့်နားကြပ်က ဌာနထဲမှာကျန်ခဲ့လို့"

"အမ်?..ဒါဆို ပြန်သွားပြီးယူလိုက်မလား"

"ထားလိုက်​တော့..ဘာမှမဖြစ်ဘူး..ကျွန်​တော်လည်း တကူးတကပြန်မသွားချင်​တော့လို့..​နောက်မှပဲ သာ့ကျွမ့်ကို ယူလာခိုင်းလိုက်လို့ရတယ်"

ဝိန်းရိဖန်က ​ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း 'အင်း' ဟု အထိုက်အ​လျောက်ပြန်​ဖြေလိုက်သည်။

"ရိဖန်ကျဲ..ခုဏက ဟိုလူက?"

သူမ၏အ​မူအရာကို သတိထားကြည့်​နေရင်း မုချန်ယွင်က ဆက်၍

"ကျွန်​တော် အရင်တစ်​ခေါက်တုန်းက​ပြောတဲ့ အစ်မကိုလာရှာတဲ့လူဆိုတာလည်း ဒီလူပဲထင်တယ်"

ဝိန်းရိဖန်လည်း ခန့်မှန်းမိထားပြီးဖြစ်သည့်အတွက် အထူးတလည်အံ့သြသွားခြင်းမျိုးမရှိဘဲ ​ခေါင်းသာငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

မုချန်ယွင် ;

"​နောက်ဆို အစ်မ ကုမ္ပဏီထဲကထွက်လာတဲ့အချိန် သတိထားပါ..ဒီလူက ပထမဆုံးအကြိမ်လာတာမျိုး မဟုတ်​တော့လို့​လေ..တကယ်လို့ အချိန်ပိုဆင်းပြီးအိမ်ပြန်​နောက်ကျတာမျိုးဆိုရင် စီနီယာအစ်ကိုစန်းကို လာကြိုခိုင်းပါလား"

"အင်း"

ဝိန်းရိဖန်က စကားလမ်း​ကြောင်းအား ​အေး​အေးလူလူဖြင့်သာ လွှဲ​ပြောလိုက်၏။

"ကြားထားတာ နာမည်ကြီးအင်တာတိမ်းမန့်ကုမ္ပဏီတစ်ခုနဲ့ စာချုပ်ချုပ်လိုက်ပြီဆို..ဂုဏ်ပြုပါတယ်"

မုချန်ယွင်က သူ့​ခေါင်းကို ခပ်ရှက်ရှက်​လေးပုတ်၍

"​ကျေးဇူးပါ ရိဖန်ကျဲ"

ဝိန်းရိဖန် ;

"သရုပ်​ဆောင်အလုပ်က မင်း သ​ဘောကျတဲ့အလုပ်လား"

"ဟုတ်တယ်"

ဤစကားကို​ပြော​နေသည့်အချိန် မုချန်ယွင်၏မျက်ဝန်းများက အ​ရောင်​တောက်လာခဲ့၏။

"ကျွန်​တော် ပထမဆုံးသရုပ်​ဆောင်ဖူးတာက ကျွန်​တော့်သူငယ်ချင်းတစ်​ယောက် ကျွန်​တော့်ကိုလူ​ရွေးပွဲ​ဖြေကြည့်ဖို့ ဆွဲ​​ခေါ်လာတဲ့အချိန်​ကလေ..အဲ့တုန်းက ကျွန်​တော် အ​ရွေးခံရလိမ့်မယ်လို့​ ထင်တောင်မထင်ထားခဲ့ဘူး..ပြီး​တော့ အဲ့လိုအ​ရွေးခံလိုက်ရလို့ ကျွန်​တော် အရမ်း​ပျော်ခဲ့ဖူးတာ"

"​တော်​တော်​​လေး ​ကောင်းပါတယ်"

"ရိဖန်ကျဲ အစ်မ​ရော?..သတင်း​ထောက်အလုပ်ကို အစ်မ သ​ဘောကျလို့ လုပ်ခဲ့တာလား"

"...."

ဝိန်းရိဖန် ​ကြောင်အမ်းသွားရင်း ​ခေါင်း​မော့လာခဲ့၏။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ?..ကျွန်​တော် မ​မေးသင့်တဲ့​မေးခွန်းမျိုး ​မေးလိုက်မိပြီလား"

ဝိန်းရိဖန် ;

"မဟုတ်ပါဘူး"

မုချန်ယွင် ထိုအခါမှသက်ပြင်းချလိုက်မိ၏။

"ဒီအတိုင်း အလုပ်တစ်ခုလိုပါပဲ"

ဝိန်းရိဖန် အ​လေးအနက်​တွေးလိုက်ကာ အလယ်အလတ်ကျသည့်အ​ဖြေတစ်ခုကို ​ပေးလာခဲ့သည်။

"သ​ဘောကျတယ်လို့လည်း ​ပြောလို့မရသလို မနှစ်သက်တာမျိုးလည်း မဟုတ်ဘူး"

-------

အသားကင်ဆိုင်သို့ ​ရောက်ပြီး​နောက် ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်ထံသို့ မက်​ဆေ့စာပြန်ပို့​လိုက်သည်။ တည်​နေရာ​ပေးပို့​ပေးပြီး ခန့်မှန်း​ချေ ပြန်မည့်အချိန်ကိုလည်း ​ပြောပြရင်း သူ အလုပ်​စော​စောဆင်းနှင့်လျှင် အထူးတလည် လာကြိုဖို့ရာ မလို​ကြောင်းပါ ထည့်​ပြောလိုက်သည်။

Advertisement

နှုတ်ဆက်ပွဲက ည ၁၁နာရီထိုးခါနီးမှသာ ပြီးဆုံးသွားခဲ့၏။

ဝိန်းရိဖန်က လုပ်​ဖော်ကိုင်ဖက်မိတ်​ဆွေများနှင့်အတူ ​စျေးလမ်းထဲမှထွက်လာသည့်အချိန် လမ်းထိပ်၌ရပ်ထားသည့် စန်းရန်၏ကားကို သတိထားမိလိုက်သည်။ အခြားသူများကို အလျင်အမြန်နှုတ်ဆက်ပြီး ကားနားဆီသို့ ခပ်သွက်သွက်​လေး​ပြေး​လျှောက်လာလိုက်သည်။

ဝိန်းရိဖန်က လုံခြုံ​ရေးခါးပတ်ပတ်ကိုပတ်ရင်း

"နင် အခုမှ အချိန်ပိုဆင်းပြီးတာလား..'Overtime' က​နေ လာခဲ့တာလား"

"အခု​လေးတင် အလုပ်ဆင်းလာတာ"

စန်းရန်က အပြင်ဘက်သို့ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်၍

"ဘာလဲ..ဒီ​နေ့ ဘယ်သူ့နှုတ်ဆက်ပွဲလဲ"

"မုချန်ယွင်"

ဝိန်းရိဖန်က အမှန်တိုင်း​ပြောပြလာခဲ့၏။

"အရင်ရက်​တွေကတည်းက သူ အလုပ်ထွက်စာတင်ထားတာ..ဒီ​နေ့ကျမှ တရားဝင်အလုပ်နားခွင့်​ပေးတာမလို့​လေ..လုပ်​ဖော်ကိုင်ဖက်​တွေက နှုတ်ဆက်ပွဲလုပ်​ပေးကြတာ"

စန်းရန်က နှာတစ်ချက်မှုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းကို ​ရေး​ရေး​လေးပြုံး ၊ မထီမဲ့မြင်ပြုသည့်အသံဖြင့်

"အရမ်း​တွေ စိတ်ထိခိုက်ပြီးဝမ်းနည်း​နေ​တော့မှာပဲနော်"

"...."

ဝိန်းရိဖန်က အသံထွက်​အောင်ရယ်လိုက်ရင်း

"အဆင်​ပြေပါ​သေးတယ်..သူလည်း ​ပျော်​နေတာ..သူ့ပုံစံက အစတည်းက သ​တင်း​ထောက်လုပ်ရတာကမကြိုက်တာထင်တယ်..အခု သ​ဘောကျတဲ့အလုပ်ကိုလုပ်​နိုင်​တော့မှာမလို့ ​တော်​တော်​လေး​ကောင်းပါတယ်"

ဤစကားကိုကြားသည့်အခါ စန်းရန်၏မျက်​တောင်များ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ဝိန်းရိဖန်အား အလိုလိုလှမ်းကြည့်လာမိ၏။ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘဲ အကြည့်များကိုပြန်သိမ်းသွားခဲ့ကာ ကားစက်နှိုးလိုက်​တော့သည်။

"အိမ်ပြန်မယ်"

ဝိန်းရိဖန်က 'အင်း' ဟုသာအသံတစ်ချက်ပြုလိုက်သည်။

ကားပြတင်းမှန်ကိုချပြီး မှန်​ဘောင်​ပေါ် လက်​ထောက်ကာ အပြင်ဘက်မှ​တိုက်ခတ်လာသည့်​လေကို ခံစားကြည့်​နေလိုက်၏။

စန်းရန်က တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လာ​လေပြီး

"ဝိန်းရွှမ်းကျန့်..လက်ကို ပြန်ထည့်ထား"

ဝိန်းရိဖန် ​ကြောင်အမ်းသွားရင်း ပြတင်း​ပေါက်အပြင်ဘက်သို့ထွက်​နေသည့် လက်တံ​တောင်ဆစ်အား ​ဖြေး​ဖြေးချင်းပြန်ဆွဲသိမ်းလိုက်သည်။ ​နောက်တွင် လက်ကိုင်ဖုန်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ​ကျောက်ယွမ့်တုံ၏မက်​ဆေ့များက ထိပ်ဆုံး​နေရာ၌ ​နေရာယူထားကြပြန်သည်။

ထိုထဲတွင် 'ဘကြီး' ဆိုသည့် စကားလုံးနှစ်လုံးလည်း အပါအဝင်။

ဝိန်းရိဖန်၏အကြည့်များ တုံ့ခနဲဖြစ်သွား​တော့၏။ အခု​ဘေးတင် ​တွေ့ခဲ့ရသည့် ချယ်ရှင့်ဒယ် ၊ မုချန်ယွင်၏သတိ​ပေးစကား စသည်တို့ကိုပြန်​တွေးကြည့်လိုက်မိသည့်အခါ ​နောက်ပိုင်းတွင် ပုံစံတူကိစ္စမျိုးများ ထပ်ဖြစ်လာနိုင်မည်ကို ​သေချာမသိသည့်အတွက် ​တွေ​ဝေ​နေရင်း မက်​ဆေ့​​ဘောက်ထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။

အကြမ်းဖျင်း ပွတ်ဆွဲကြည့်လိုက်လျှင်

တစ်သီတစ်သန်းမက်​ဆေ့များထဲမှ အများစုမှာ ​ကျောက်ယွမ့်တုံ၏ ​မကြာခဏပို့တတ်သည့် သာမန်ကာလျှံကာစကားများသာ ဖြစ်သည်။

[ ဒီ​နေ့ သမီးရဲ့ဘကြီးတို့မိသားစု နန်းဝူကို ​ရောက်လာတယ်..အခု​လော​လောဆယ်​တော့ ​မေ​မေတို့ဆီမှာ ​နေ​နေတယ်..သမီး သူတို့ကို မ​တွေ့ချင်မှန်း ​မေ​မေသိတာမလို့ သူတို့နဲ့အကျိုးအ​ကြောင်း​တော့​ပြောပြထားတယ်..သူတို့လည်း ကြာကြာမ​နေပါဘူး..​နေစရာရှာမ​တွေ့​သေးခင် ခဏတဖြုတ်​ပဲ​​နေမှာ ]

[ သမီး​ဒေါ်​လေးရဲ့​မောင်က ကြည့်ရတာ တကယ်ပဲ လူ​ကောင်းနဲ့မတူဘူး​နော်..အရင်တုန်းက ​မေ​မေ့ရဲ့လစ်လပ်မှု​တွေ​ကြောင့် သမီးရဲ့ခံစားချက်​တွေကို မ​တွေး​ပေးခဲ့မိဘူး..အဲ့အချိန်တုန်းက သမီးရဲ့ဘကြီးတို့မိသားစုက ​ကောင်း​ကောင်းမွန်မွန်​စောင့်​ရှောက်​ပေးထားတယ်လို့ပဲ ထင်ထားခဲ့တာ..အများကြီး မ​တွေးမိခဲ့ဘူး​..​မေ​မေတို့ စကား​ကောင်း​ကောင်းမွန်မွန်​ပြောကြရ​အောင်​လေ ]

[ ဒီ​နေ့ သမီး​ဒေါ်​လေးရဲ့​မောင်က သမီးဘကြီး မိတ်​ဆွေရဲ့ကားကို ယူ​မောင်းပြီး အရက်မူးကားမ​တော်တဆဖြစ်လို့ ​ငွေ​သောင်းချီ​လျော်လိုက်ရ​သေး​တယ်..​မေ​မေလည်း သူတို့ကို နည်းနည်းပါးပါး ကူညီလိုက်ပါတယ်..အခု​တော့ သူတို့မိသားစု ထွက်သွားကြပြီ ]

[ ဒီ​နေ့ သမီးရဲ့​ဒေါ်​လေး ထပ်​ရောက်လာပြန်ပြီ..​မေ​မေလည်း ​မေးမြန်းကြည့်လိုက်​တော့ ကြည့်ရတာ သူတို့မိသားစုက အ​ကြွေး​တွေ​ကြောင့် နန်းဝူကို​ပြောင်းလာချင်​နေတဲ့ပုံပဲ..တကယ်လို့ သမီးဆီ​ရောက်လာခဲ့ရင် သူတို့ကို အ​ရေးလုပ်မ​နေနဲ့​နော်..သမီးရဲ့ဘဝကို အ​နှောင့်အယှက်အဖြစ်မခံနဲ့..သ​ဘော​ပေါက်လား ]

ဝိန်းရိဖန်က ဆက်မကြည့်​တော့ဘဲ မက်​ဆေ့​ဘောက်ထဲမှထွက်လာခဲ့လိုက်​တော့သည်။

​​ဘေးနားတွင်ထိုင်​နေသည့် စန်းရန်ကလည်း အချိန်ကိုက်စကားဆိုလာ၏။

"ဘာဖြစ်လို့ နှုတ်ဆက်ပွဲပြီးကတည်းက စိတ်မကြည်သလိုဖြစ်​နေရတာလဲ"

"အာ..မဟုတ်ပါဘူး"

စန်းရန်၏စကားသံက မရှင်းမရှင်းဖြင့်

"မခွဲနိုင်လို့လား"

"...."

ဝိန်းရိဖန် ရယ်လိုက်မိရင်း

"မဟုတ်ပါဘူးဆို"

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မီးနီသွားသည့်အချိန်။

စန်းရန်က ကားရပ်ပြီး သူမဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လာခဲ့၏။ သူ့မျက်ဝန်းများဟာ တစ်စုံတစ်ရာကိုအကဲခတ်​နေခြင်းဖြစ်ပြီး သိသာ​​နေခြင်းမျိုး​တော့မဟုတ်။ တစ်ခဏကြာသွားပြီး မီးပွိုင့်မှ မီးနီမှာ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်လာသည့်အချိန်​တွင်​တော့

"ဒီ​နေ့ ကိစ္စတစ်ခုခုဖြစ်လာလို့လား"

ဝိန်းရိဖန်က မသိစိတ်က​နေပင် အလိုလိုငြင်းမိလိုက်၏။

"မဖြစ်ပါဘူး..ဘာလို့လဲ"

"ဘာလို့လဲ?..ဒီစကားက ကိုယ်​ မင်းကို​မေးရမှာ မဟုတ်ဘူးလား"

"...."

စန်းရန်က အကြည့်ပြန်လွှဲသွားပြီး ကား​မောင်းထွက်လာရင်း ဝါကျတစ်ကြောင်းဆိုလာလိုက်သည်။

"တစ်ခုခုဆိုရင် ကိုယ့်ကို​ပြော"

တစ်ခဏကြာပြီး​နောက်။

ဝိန်းရိဖန်က ချယ်ရှင့်ဒယ်၏ကိစ္စအား ​နောက်သို့ပို့လိုက်ပြီး ယ​နေ့လိုက်ခဲ့သည့် သတင်းအ​ကြောင်းကို ​ပြောပြလိုက်၏။

"ဒီ​နေ့ ငါ ​နောက်ဆက်တွဲအင်တာဗျူးခဲ့တဲ့သတင်း​ကြောင့်..မိသားစုသုံး​ယောက် ကားမ​တော်တဆမှုဖြစ်တာ က​လေး​လေးတစ်​ယောက်ပဲ အသက်ရှင်ပြီး မိဘမဲ့ဖြစ်သွား​တာကို မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ​နေလို့မ​ကောင်းဘူး"

စန်းရန်က နား​ထောင်​ပေးပြီး​နောက်၌ နှစ်သိမ့်​ပေးသည့်စကားတစ်ချို့ကို ခပ်တိုးတိုးဆိုလာခဲ့သည်။

တစ်​လမ်းလုံး ​မောင်းလာခဲ့သည်မှာ အ​ဆောက်အဦး၏​မြေ​အောက်ကားပါကင် အထိ။

ကား​ပေါ်မှဆင်းလာသည့်အခါ ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်၏လက်ကို အရင်လှမ်းကိုင်လိုက်၍

"စန်းရန်"

"အမ်?"

"တကယ်လို့ ​​နင်အားတယ်ဆိုရင် ငါ့ကို အလုပ်ဆင်းတဲ့ချိန် လာကြို​ပေးလို့ရလား"

"မဟုတ်​သေးပါဘူး..မင်း ကိုယ့်ကို ဘယ်လိုစကားမျိုးပြော​နေတာလဲ..မင်းထက် ​နောက်ကျပြီးအလုပ်ဆင်းတဲ့​နေ့​ကလွဲလို့..."

စန်းရန်က ဝိန်းရိဖန်၏လက်​ချောင်းများကို ဖြစ်ညှစ်လိုက်၍

"ကိုယ် ဘယ်တုန်းကများ လာမကြိုခဲ့လို့လဲ"

"အို့"

ဝိန်းရိဖန်က ပြုံးလိုက်ရင်း

"ငါက ​သေချာ​အောင်​မေးကြည့်တာပါ"

---------

ချယ်ရှင့်ဒယ် သူမဆီသို့​ရောက်လာရသည့်အ​ကြောင်းအရင်းအား ဝိန်းရိဖန် အကြမ်းဖျင်းခန့်မှန်းနိုင်လိုက်သည်။

သို့​သော်လည်း သူမအ​နေဖြင့် ဤကိစ္စများအား ​ဖြေရှင်း​ပေး​နေမည်မဟုတ်သလို သူတို့အလိုရှိသည့်အတိုင်း လိုက်လုပ်​ပေး​နေစရာအ​ကြောင်းလည်းမရှိပါ​ပေ။ သူမ၏ အလုပ်ချိန်မှာ ပုံ​သေမရှိဘဲ တစ်ခါတစ်​လေ အပြင်ဘက်၌သာအလုပ်များ​နေခြင်း​ကြောင့် ဌာနသို့ မသွားဖြစ်ခဲ့သည့်​နေ့မျိုးပင် ရှိခဲ့သည်။ ကျန်သည့်အချိန်အများစုတွင်လည်း စန်းရန်က လာကြို​ပေးသဖြင့် ဤကာလတစ်​လျှောက်လုံး ဝိန်းရိဖန် စိတ်​အေးလက်​အေး​နေနိုင်ခဲ့သည်။

ချယ်ရှင့်ဒယ်ဆိုသည့်လူက ဌာနအပြင်ဘက်၌ တစ်​နေကုန်တစ်​နေခမ်း သူမကို ထိုင်​စောင့်​နေလိမ့်မည်ဟုလည်း မထင်မိပါ​ချေ။

ဝိန်းရိဖန်​ပြောသည့် လာကြိုခိုင်း​သောစကားတစ်ခွန်း​သည် စန်းရန်အတွက် ​လေကျယ်စရာကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့​​တော့သည်။ သည့်ထက်အပြင် သူ့ကုမ္ပဏီ၌ အ​ရေးကြီးသည့်ပ​ရောဂျက်တစ်ခုကို အပြီးသတ်ပြီးသွားသဖြင့် အချိန်ပိုဆင်းစရာမလို​တော့ဘဲ အချိန်​တော်​တော်များများ အားလပ်​နေ​​သေးသည်။

စန်းရန်မှာ ​​နေ့စဥ်နေ့တိုင်း ဝိန်းရိဖန်အား အချိန်မှန် အလုပ်လိုက်ပို့ ​၊ နောက်တွင် သူမ၏ဌာန​အောက်၌ အချိန်မှန်သွားကြို ၊ အကယ်၍ သူမ အချိန်ပိုဆင်းသည့်​နေ့မျိုးတွင် သူသည်လည်း 'Overtime' သို့ဝင်၍ တစ်ခဏ​လေကျယ်​နေ​သေးကာ သူမ အချိန်ပိုဆင်းပြီးမှ သွားကြို​လေ့ရှိ၏။

အ​​ခြေ​အ​နေမှာ အကြိမ်တိုင်း ယခုကဲ့သို့ပင်။

စန်းရန်က ဆိုဖာထိုင်ခုံကြီး၏အလယ်တည့်တည့်တွင် တစ်​လောကလုံးကို ဂရုမစိုက်သည့်ပုံစံမျိုးဖြင့် ထိုင်​နေပြီး လက်ထဲတွင် ​​Cola တစ်ခွက်ကို ကိုင်ထားသည်။

"အားနာလိုက်တာ..ညီအစ်ကိုတို့..အခုတ​လော​လေ..ငါ အရက်​သောက်လို့မဖြစ်ဘူး"

စု​ဟောက်အန်းမှာ ကြာ​လေ နားကြားပျင်းကတ်လာ​လေ။

"ထွက်သွားစမ်းပါဟာ!..မင်းကို ဘယ်သူမှ မလာခိုင်းထားဘူး!"

"ငါ့​ကောင်မ​လေးက သူ အလုပ်ဆင်းချိန်တိုင်းလာကြို​ပေးဖို့ ​ငါ့ကို​ပြောထားလို့.."

စန်းရန်က အ​နှောင့်အယှက်ကင်းကင်းဖြင့် ဆက်၍

"ငါလည်း မင်းတို့နဲ့အတူတူ ​သောက်​ပေးချင်ပါတယ်..ဒါ​ပေမယ့် ငါ့​ကောင်မ​လေးကကွာ..လူအရမ်းကပ်တာမလို့ ငါလည်း မတတ်နိုင်ဘူး​လေ ဟုတ်တယ်မလား"

"...."

ချန်​ဖေးက မင်္ဂလာ​ဆောင်ပြီး​နောက်တွင် ဤ​နေရာသို့ အ​ရောက်နည်းလာခဲ့သည်။ သို့​သော်ငြား စန်းရန်၏​လေကျယ်အ​ပေါင်းကို ဖုန်းထဲမှတဆင့်ဖြင့်လည်း​ကောင်း Wechat မှတဆင့်ဖြင့်လည်း​ကောင်း အကြိမ်ကြိမ်နား​ထောင်ခဲ့ရပြီးပြီပင်။

"မင်း မြန်မြန်ထွက်သွား​တော့!..မင်းကြီး​တော်ကြီး ငါက သည်းမခံနိုင်​တော့ဘူး!"

ချန်​ဖေးကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး စန်းရန်က ဆက်၍

"အို့..သူ​ဌေးချန်ပါလား..အခုတ​လော မင်းလာတာကို သိပ်မ​တွေ့မိဘူး​​ရော..အခုလိုမျိုး တကူးတက​ရောက်လာရတာက မင်း သွမ့်ကျားရွှီကို ပိုးပမ်းနည်း​တွေ ဘယ်လိုဘယ်ပုံသင်​ပေးထားတဲ့အ​ကြောင်း ​လေကျယ်ဖို့မလား?"

( သွမ့်ကျားရွှီက လိုက်ပိုးပမ်းနည်းကို ချန်​ဖေးဆီက သင်ထားတာ ၊ ချန်သာ့​ကောက သွမ့်ကျားရွှီလိုက်မယ့်သူက စန်းကျီမှန်းမသိဘဲ ကူညီ ၊ ​နော​က်​တော့ စန်းကျီမှန်းလည်းသိသွား​ရော အဖွဲ့ထဲက လက်သံအ​ပြောင်ဆုံး စန်းရန်ကို ​ကြောက်ပါ​လေ​ရော )

ဤစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါ ချန်​ဖေး၏အမူအရာမှာ ​တောင့်​တောင့်ကြီးဖြစ်သွား​တော့၏။

စန်းရန် ;

"တကယ်ပဲ မင်းတို့ကို အားကျတယ်ကွာ..ငါ့ဘဝမှာ လိုက်ပိုးပမ်းရတဲ့ အ​တွေ့အကြုံရဲ့အရသာကို တစ်ခါမှမခံစားခဲ့ရဘူး"

"...."

"ငါက​လေ..အမြဲတမ်း...."

စန်းရန်၏စကားသံမှာ မထီမဲ့မြင်ပြုသလိုလို ​​လေကျယ်ချင်သလိုလို

"အရူးမီးဝိုင်းလိုက်ပိုးပမ်းတာကို ခံ​နေရတဲ့တစ်​ယောက်.."

စု​ဟောက်အန်းခမျာ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့်

"ဒီစကားမျိုးကို ငါ့​ရှေ့မှာလည်း ​ပြောရဲတာပဲ​နော်"

စန်းရန်က မျက်နှာဖြတ်ရိုက်ခံရသည်ဟု တစ်စက်​လေးမှမထင် ၊ ချန်​ဖေးဘက်သို့ လှည့်​နေရင်း

    people are reading<First Frost (Myanmar Translation)>
      Close message
      Advertisement
      You may like
      You can access <East Tale> through any of the following apps you have installed
      5800Coins for Signup,580 Coins daily.
      Update the hottest novels in time! Subscribe to push to read! Accurate recommendation from massive library!
      2 Then Click【Add To Home Screen】
      1Click