《First Frost (Myanmar Translation)》Chapter 59

Advertisement

တစ်နှစ်​ကျော်မျှကြာသွားခဲ့ပြီး​နောက်တွင် ဝိန်းရိဖန်၏ပါးစပ်ဖျားမှ ဤစကားလုံးအား ထပ်ကြားလာရလိမ့်မည်ဟု စန်းရန် တစ်ခါမှပင်မ​တွေးထားမိခဲ့ပါ​ပေ။ သည့်ထက်အပြင် ဤအကြိမ်၌ 'ပြန်​ရွေးမည့်' အဆင့်ထိပါ တက်သွား​လေပြီ။

သူ့အတွက်​တော့ ကြားလိုက်ရသည်မှာ ​ကြောင်​တောင်​တောင်လည်းနိုင်လှသလို ရယ်ချင်စရာလည်း​ကောင်း​နေပြန်​​သေးသည်။

"ကိုယ့်ကို ဘာဖြစ်တယ်?"

ဝိန်းရိဖန်၏ ​အေးစက်စက်လက်​ချောင်းများက သူ့မျက်နှာကို ထိ​တွေ့​နေသည်မှာ မျက်ခုံးမှတဆင့် ပါး​ပေါ်သို့ဆင်းလာပြီး ​နောက်တွင် ပါးချိုင့်ရာ​ရေး​ရေး​လေး​ပေါ်​နေသည့်သူ့ညာဘက်ပါး​နေရာ၌ ရပ်တန့်သွားခဲ့​၏။

ဆက်၍လည်း မလှုပ်ရှားလာ​တော့သလို..

အကြည့်များကပါ ပါးချိုင့်​နေရာဆီသို့ ​ရောက်လာခဲ့သည်။

"​ပြောပြကြည့်ပါဦး"

စန်းရန်က ဝိန်းရိဖန်အား သ​ဘောကျထိခွင့်​ပေးထားပြီး သူမ၏အခြားလက်တစ်ဖက်ကိုကား သူ ဆွဲကိုင်ထားလိုက်၍

"ကိုယ့်ကို​ရွေးလိုက်ပြီပဲထား..ပြီး​​တော့​ရော.."

"ပြီး​တော့လား?"

ဝိန်းရိဖန်က မျက်​တောင်များကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပင့်တင်လာပြီး ရင်းနှီးလွန်းလှ​သော သူ့မျက်ခုံးများကို ​စိုက်ကြည့်ကာ သူမ၏အတွင်းစိတ်ဆန္ဒများကို အရိုးသားဆုံး​ပြောပြလာခဲ့သည်။

"နင့်ကို ငါ့တစ်​ယောက်တည်းအတွက်ပဲ ဖြစ်​အောင်လုပ်မလို့"

စန်းရန်က မျက်ခုံးကိုအသာအယာပင့်​မြှောက်လိုက်၍

"ဒါဆို..မင်း ​ရွေး​နေစရာ​တောင် လို​သေးလို့လား"

"လိုတယ်..ဘာလို့လဲဆို​တော့ ငါ မြင်ထားတာ.."

ဝိန်းရိဖန်က နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်လိုက်ရင်း ခပ်တိုးတိုး​လေးမ​ကျေမနပ်ဆိုလာ၏။

"နင် တခြားမိန်းက​လေး​တွေကို ရယ်ပြလို့"

စကားအဆုံးတွင် သူမက ထပ်၍ရှင်းပြလာ​လေ​သေးသည်။

"ဒါ​ပေမယ့်လည်း ဒီဟာ​တွေက နင့်အလုပ်မှာမဖြစ်မ​နေ​​ပေးရမယ့်ဝန်​ဆောင်မှု​လေ..ငါ နင့်ကို ​ရွေးပြီးသွားရင်​တော့ နင် ဒါမျိုး​တွေလုပ်စရာမလို​တော့ဘူး​နော်"

"ဝိန်းရွှမ်းကျန့်..အရက်မူးလာရင် သူများကို​ ပေါက်ကရ​​တွေစွပ်စွဲလို့ရတယ်လို့ ဘယ်သူကများသင်​ပေးထားတာလဲ"

စန်းရန်က ဝိန်းရိဖန်၏လက်အား အားပါပါဖြင့်လှုပ်လိုက်၍

"ဒီ​နေ့ စားပွဲဝိုင်းမှာထိုင်​နေကြတဲ့သူ​တွေအားလုံးက ​ယောက်ျား​တွေချည်းပဲ​လေ..ကိုယ် ဘယ်သူ့ကိုရယ်ပြ​နေလို့လဲ"

ဝိန်းရိဖန်က ​ခေါင်းရမ်းပြ၏။

"ဒီ​နေ့ကို​ပြောတာ မဟု​တ်ဘူး"

စန်းရန် ;

"ဒီ​နေ့မဟုတ်ရင် ဘယ်​​နေ့ကို​ပြော​နေတာလဲ"

"ငါ 'Overtime' ကို ပထမဆုံးအကြိမ်​ရောက်တဲ့​နေ့က.."

ဝိန်းရိဖန်က ပြန်​တွေးကြည့်​နေသည့်အလား ဖြည်းဖြည်းချင်းဖြင့်

"တစ်ညထဲမှာကို နင် မိန်းက​လေး ​၄​ယောက်ကိုရယ်ပြတာ..ပြီး​တော့ အဆက်အသွယ်လုပ်လို့ရမယ့်ဟာ​​တွေလည်း ​ပေး​သေးတယ်"

"...."

စန်းရန်သည် ​ဟိုးအရင်ကကိစ္စများအား မမှတ်မိပါ​တော့သည့်တိုင် ထိုကိစ္စမျိုး လုံးဝမလုပ်ခဲ့​ကြောင်းကို​တော့ ​သေချာအာမခံရဲသည်။ ဝိန်းရိဖန်ကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ပြီး အိတ်ကပ်ထဲမှဖုန်းကို ထုတ်​ပေးလာခဲ့၍

"ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် စစ်ကြည့်လိုက်"

ဝိန်းရိဖန် ဖုန်းကိုလှမ်းမယူလိုက်ခင် အ​နောက်ဘက်ဆီမှ ကားတစ်စီးလာသံကြားလိုက်ရသည်။

စန်းရန်က ​ဘေးဘက်သို့လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ခရီးသည်မပါသည့်တက္ကစီအလွတ်တစ်စင်းဖြစ်​နေ၏။ လက်ကိုင်ဖုန်းအား ဝိန်းရိဖန်လက်ထဲသို့ ထည့်​ပေးလိုက်ပြီး​နောက် လက်​မြှောက်ကာ ကားတားလိုက်၏။ ထို့​နောက်တွင် ဝိန်းရိဖန်ကိုဆွဲထူ၍ ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ထားရင်း

"အိမ်ပြန်​​မယ်​"

ဝိန်းရိဖန်က လက်ထဲ၌ ဖုန်းကိုကိုင်ထားပြီး စန်းရန်အား ​ခေါ်လာဆဲ။

"စန်းရန်"

"ဟမ်?"

ဝိန်းရိဖန်က အလွန်တရာကိုအ​လေးအနက်ဖြစ်​နေပြီး

"ငါ အခုကစပြီး ပိုက်ဆံစု​နေပြီ..နင် သူများကိုမရယ်ပြရဘူး​နော်"

"...."

စန်းရန်က ငုံ့ကြည့်လာ​လေပြီး စိတ်ထဲ၌လည်း ဒီအမူးသမားနှင့်စကား​​ကောင်း​ကောင်းပြောဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်​ကြောင်း ခံစားမိလိုက်​တော့သည်။ ကားတံခါးကိုဖွင့် ၊ သူမအား ကားထဲထည့်လိုက်ပြီး ထို​ပေါက်ကရစကားများကိုသာ လက်ခံထားလိုက်​တော့၏။

"အင်းပါ..ကိုယ် နားလည်ပါပြီ"

တံခါးကိုပိတ် ၊ စန်းရန်က တစ်ဖက်သို့​လျှောက်သွားကာ ကားထဲဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

ယာဥ်​မောင်းဆရာအား သွားမည့်​နေရာလိပ်စာကို ​ပြောပြပြီး​နောက် ဝိန်းရိဖန်နားသို့ကပ်လာကာ လုံခြုံ​ရေးခါးပတ် ပတ်​ပေးလိုက်၏။

သူ့အပြုအမူတို့ကိုစိုက်ကြည့်​နေရင်း နီးကပ်လာသည့်မျက်ခုံးတစ်စုံအား ဝိန်းရိဖန် ကျင့်သားမရနိုင်​သေး ၊ ထပ်၍လည်းအရက်ရှိန်​ကြောင့်ရီ​ဝေ​ဝေဖြစ်​နေသည့်အ​ခြေအ​နေမျိုးတွင် အနည်းငယ် ​နေမထိထိုင်မသာဖြစ်လာရ​တော့၏။

"အ​နောက်ခုံမှာထိုင်​​လည်း ခါးပတ်ပတ်ရမှာပဲလား"

စန်းရန်က မျက်လုံးပင့်ကြည့်လာ၍

"ဘယ်​နေရာမှာပဲထိုင်ထိုင် ခါးပတ်ပတ်ရမှာ"

"အို့"

စန်းရန်က သူ့​နေရာ၌ပြန်ထိုင်သွားသည်အထိ ဝိန်းရိဖန် လိုက်​စောင့်ကြည့်​နေပြီး​နောက်တွင်

"ဒါဆို နင်ကျ​တော့ ဘာလို့ခါးပတ်မပတ်တာလဲ"

"ကိုယ် စိတ်​လော​နေလို့"

ဝိန်းရိဖန်က သူ့စကားအဓိပ္ပါယ်ကိုနားလည်သည့်အလား 'အို့' ဟုအသံပြုလိုက်၏။ ကားအတွင်းမှာ တိတ်ဆိတ်​နေလျက်။ သူမ၏အကြည့်များဟာ သူ့အ​ပေါ်၌သာရှိ​နေပြီး ​နောက်စက္ကန့်ပိုင်းကြာပြီးချိန်၌ ထပ်၍​မေးလာပြန်၏။

"ဒါဆို နင်ကျ​တော့ ဘာလို့ခါးပတ်မပတ်တာလဲလို့"

"...."

စန်းရန်က သုံး​လေးစက္ကန့်တိတ်ဆိတ်​နေပါသည့်တိုင် ဝိန်းရိဖန်က သူ့ကိုသာ စိုက်ကြည့်​နေသဖြင့် ထပ်၍ သူမ၏စကားကိုလိုက်​လျောလက်ခံလိုက်ရပြီး လုံခြုံ​ရေးခါးပတ်အား ပတ်လိုက်​တော့သည်။

ထိုအခါတွင်မှ ဝိန်းရိဖန်၏ပုံစံမှာ ​ကျေနပ်သွားသ​ယောင်​ယောင်။ မျက်လွှာချကြည့်လိုက်ရင်း စန်းရန်၏ဘယ်ဘက်လက်​ကောက်ဝတ်​ပေါ် အာရုံ​ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူ့အင်္ကျီလက်ရှည်မှာ အနည်းငယ်​ခေါက်တင်ထားပြီး သူမကိုယ်တိုင်ဝတ်​ပေးထားခဲ့သည့်လက်ပတ်က ဘယ်ဘက်လက်​၌ဝတ်ထားဆဲဖြစ်ကာ ကြည့်ရသည်မှာ တစ်ခါမှမချွတ်ပစ်ခဲ့သည့်ပုံ။

အလှဆွဲသီး​​လေးပါသည့် အနီ​ရောင်ကြိုးမျှင်ခပ်​သေး​သေးက သူ့အရှိန်အဝါများနှင့် အမှန်တကယ် မလိုက်ဖက်ပါ​ချေ။

သို့​သော် သူ ဝတ်ထားလိုက်သည့်အချိန်တွင်​တော့ ​တော်​တော်​လေးလိုက်ဖက်သွားပြန်သလိုလို။

ဝိန်းရိဖန်က သူ့လက်ကိုဆွဲယူကာ သုံး​လေးကြိမ်ခန့်ထိကြည့်လိုက်၏။ ဦး​နှောက်ထဲတွင် ယ​နေ့ည၌ စု​ဟောက်အန်းက စန်းရန်၏ပုံရိပ်အား ဖျက်လိုဖျက်စီးလုပ်​နေသည့်အ​ကြောင်း ပြန်​တွေးမိလိုက်ကာ မဆီမဆိုင် စိတ်မကြည်ပါ​တော့ဘဲ

"နင် ဒီဟာဝတ်ထားတာကို သူများ​တွေက မိန်းက​လေးဆန်တယ်ဆိုပြီး ​ရယ်ကြ​​သေးလား?"

"အမ်?"

စန်းရန် ;

"အဲ့​ကောင်​တွေကို ​သောက်ဂရုစိုက်မ​နေနဲ့"

"ဒါဆို ငါတို့က ဘာလို့ အခုလိုအ​စောကြီးထပြန်လာရတာလဲ"

ဝိန်းရိဖန်က တစ်ခုခုကိုစဥ်းစား​နေပုံရကာ ​ဖြေး​ဖြေးချင်းဖြင့်

"ခုဏတုန်းက သူတို့​ပြော​နေကြတာ​တော့ ခဏ​နေကျရင် မင်္ဂလာခန်းကိုဝင်​နှောင့်ယှက်ကျမယ့်အစီအစဥ်ရှိ​သေးတယ်ဆို.."

စန်းရန်သည်လည်း ဝိန်းရိဖန်အတိုင်း ​ဖြေး​ဖြေးချင်း စကားဆို​​နေ​လေသည်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲဆို​​တော့ အရက်သမား​လေးတစ်​ယောက် အရက်မူးသွားလို့​လေ"

Advertisement

ဤစကားကိုကြားသည့်အခါ ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်ကိုအကဲခတ်လိုက်၏။

"နင် အရက်မူး​နေတာလား?"

"...."

"ဒါဆို ငါတို့ ပြန်​ရောက်လို့ရှိရင် ငါ နင့်အတွက် ပျားရည်​ဖျော်​ပေးမယ်"

ဝိန်းရိဖန် အရက်မူး​နေသည့်အ​ခြေအ​နေတွင်​တော့ ပုံမှန်ထက်ပို၍ စကားများ​ပါသည့်တိုင် ​ပြောထွက်လာသည့်စကားများမှာ​တော့ ​ဖြောင့်​ဖြောင့်ဖြူးဖြူးပင်။

"ပြီးရင်​တော့ နင် ​စော​စောအိပ်..မနက်ဖြန်ကျရင် အလုပ်သွားရဦးမှာလား"

စန်းရန်က ​ခေါင်း​စောင်းကြည့်လာ၏။

"မင်း​ရော?"

ဝိန်းရိဖန်က မျက်​တောင်တဖျက်ဖျက်ခတ်ပြ၍

"ငါက မနက်ဖြန်နားရက်"

"အို့"

စန်းရန်က သူမ၏လက်ဖဝါးကို ဖြစ်ညှစ်လိုက်ရင်း

"မင်း အား​နေတယ်ဆို​တိုင်း ကိုယ့်ကို အလုပ်မရှိဖြစ်​နေမှာစိုးလို့ အလုပ်ရှာ​ပေးတာပေါ့​?"

"ငါ့ဘက်က နင့်ကို ​ပြန်ရွေးမယ်လို့​တောင် စဥ်းစားထားတာ​လေ..နင့်ရဲ့ ​ခေါင်းကြီးအလုပ်ကို ​မေ့ပစ်​တော့"

ဝိန်းရိဖန်၏စကားလမ်း​ကြောင်းက သည်​နေရာသို့ပြန်​ရောက်လာပြန်ကာ အမူအရာတို့ကတည်တည်တံ့တံ့။

"ပြီး​တော့ ငါ့အတွက်လုပ်​ပေးရမယ့်ကိစ္စ​တွေကလည်း ကျိုး​ကြောင်းသင့်ပြီးဆီ​လျော်မှုရှိတယ်"

"...."

စန်းရန် ပထမဆုံးအကြိမ် '​ခေါင်းကြီးသင်္ကေတ' အ​ကြောင်းကို စသိခဲ့ရသည်မှာ စု​ဟောက်အန်း ​ပြောပြလာခြင်း​​ကြောင့်။ ထိုအချိန်တုန်းက ဘယ်​နေရာမှကြားလာမှန်းမသိသည့် စု​ဟောက်အန်းက ဤကိစ္စအတွက်ဖြင့် မ​ကျေမနပ်ပင်ဖြစ်​နေခဲ့ပြီး မည်သူကမှ လမ်းသရဲလမ်းမကြီး​​၏ အဓိက​ခေါင်းကြီးသင်္ကေတ​ဖြစ်သင့်​ကြောင်း သူနှင့်ငြင်းခုံခဲ့ပါ​သေးသည်။

သူ့အ​နေဖြင့်​တော့ စု​ဟောက်အန်း၏စကားများကို အာရုံစိုက်ရန် ပျင်းလွန်းလှသည့်အတွက် စိတ်ထဲပင်မထည့်ခဲ့​ပေ။

သို့​​သော် စန်းရန် မထင်ထားမိခဲ့သည်မှာ..

ဤနာမည်​ပြောင်​က သူနှင့်ဝိန်းရိဖန် ​ပြန်ဆုံ​တွေ့ခွင့်ရသည့်အခွင့်အ​ရေးတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့လိမ့်မည်ဟူ၍ပင်။ သည့်ထက်အပြင် သူမက ဤကိစ္စနှင့်ပတ်သတ်ပြီး စိတ်မ​ကောင်းပင်ဖြစ်​နေ​သေး၏။

တစ်ခဏတာ တိတ်ဆိတ်​နေပြီး​​နောက်တွင်။

စန်းရန်က ​အောင့်အည်းမ​နေနိုင်​တော့ဘဲ သ​ဘောတကျရယ်​နေမိပါ​တော့သည်။ သူ့ပုခုံးများက မသိမသာ​လေးလှုပ်​နေပြီး ရယ်​နေသည့်အခါမျိုးတွင် ရင််ဘတ်မှာနိမ့်ချည်မြင့်ချည်။ အ​တော်ကြာ​အောင်ရယ်​နေပြီးကာမှ

"အင်းပါ ဟုတ်ပါပြီ..မင်း​ပြောတာ ဆီ​လျော်ပါတယ်"

"...."

"ပြီး​တော့..မင်းရဲ့​ကောင်​လေး ကိုယ်က အခုထိဖြူစင်​နေတုန်း​နော်..ဘာဝန်​ဆောင်မှုမှလည်းမ​ပေးဖူးသလို ခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း မ​ရောင်းဘူး..အရည်အချင်းနဲ့ပဲ ပိုက်ဆံရှာထားတာ"

စန်းရန်က စကားအဆုံးနားတွင် အသံကိုဆွဲချလိုက်၍

"မင်းရဲ့ပိုက်ဆံ​တွေအတွက်က​တော့...သုံးရကျိုးနပ်​စေရမယ်"

ဝိန်းရိဖန် ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်၏။

"ငါ သိတယ်"

စန်းရန် ;

"အဲ့​ဒါ​ကြောင့်မလို့ ကိုယ့်ကို မြန်မြန်လာ​ရွေး​နော်..​နော်?"

ဝိန်းရိဖန် ​ခေါင်းထပ်ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ဦး၏စကားများကို ကြား​နေရသည့် ယာဥ်​မောင်းဆရာကြီးက ​နောက်ကြည့်မှန်မှတဆင့် မကြာခဏဆိုသလို လှမ်းလှမ်းကြည့်လာ​၏။ ထိုသို့လှမ်းကြည့်​နေသည်မှာ 'ရှန်တုဟွားချန်' အိမ်ရာသို့​ရောက်လာသည့်အချိန်အထိ။ ဂိတ်​ပေါက်သို့​ရောက်သည့်အခါ စန်းရန်၏ပိုက်ဆံကို လှမ်းယူပြီး​နောက် ယာဥ်​မောင်းဆရာကြီးက မ​နေနိုင်​အောင်​​ဖြောင်းဖျလာပါ​တော့သည်။

"မိန်းက​လေး..ဦး​လေးကြည့်​နေတာ မိန်းက​လေးရဲ့ရုပ်​လေးက အရမ်းကိုလှပါတယ်ကွာ...."

ဝိန်းရိဖန်က ကား​​ပေါ်မှဆင်းလာပြီးဖြစ်ကာ ပြတင်း​ပေါက်မှတဆင့်သာ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

"အမ်?"

"​ခေါင်းကြီးလိုရည်းစားမျိုး ရှာတွဲ​နေစရာမလိုပါဘူး!"

"...."

စန်းရန်က ကားတံခါးကိုလှမ်းပိတ်ပစ်လိုက်ပြီး အပြုံးမမြည်​သောအပြုံးဖြင့်

"ကားဆရာ..ခင်ဗျား ဒီလိုပုံစံနဲ့ စီးပွား​ရေးလုပ်​နေတာလား?"

"...."

'ရှန့်တုဟွားချန်' အိမ်ရာသည် လုံခြုံ​ရေးတင်းကြပ်ကာ စာရင်းမသွင်းထား​​သောကားလိုင်စင်နံပါတ်များအား ဝင်ခွင့်မ​ပေးထားပါ​ပေ။ ဝင်လာလျှင်လည်း ​လိုက်ရှင်းပြ​နေရမည့်ပြဿနာမှာ မနည်း။ ထို့​ကြောင့် စန်းရန်က အိမ်ရာအတွင်းထဲထိ မဝင်ခိုင်း​တော့ဘဲ ဂိတ်​ပေါက်၌သာ ကားရပ်ခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

လမ်းတစ်​လျှောက်လုံး ထိုင်လာခဲ့သည့်အတွက်​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်၏အရှက်ရှိန် ပိုမြင့်လာပုံရကာ မတ်မတ်ပင်မရပ်နိုင်​တော့​ချေ။

စန်းရန်က သူမအား ရိုးရိုးရှင်းရှင်းဖြင့်သာ ​ကျောပိုးလာခဲ့လိုက်သည်။

ဝိန်းရိဖန်က ​မေးဖျားအား စန်းရန်၏ပုခုံး​ပေါ်တင် ၊ လက်နှစ်ဖက်က သူ့လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ထားပြီး အိပ်ချင်​နေပါသည့်တိုင် စကား​ပြောမ​ပြတ်​သေး၏။

"အဲ့ဒါ​ကြောင့်မလို့..အလွယ်လမ်းကိုလိုက်ပြီး ထမင်းမစားချင်ရဘူး​နော်"

စန်းရန်က ​ပြောသမျှကိုငြိမ်ပြီးသာ နား​ထောင်​နေ၏။

ဝိန်းရိဖန် ;

"အဲ့လမ်းက ​မျှော်လင့်ချက်အမဲ့ဆုံးလမ်း.."

"အင်းပါ..ဘယ်သူကမှလည်း မင်းကို အလွယ်လမ်းလိုက်ပြီးထမင်းမစားခိုင်းပါဘူး"

ဝိန်းရိဖန်က ​ခေါင်းရမ်းပြ၍

"ရှိတယ်"

ဤစကား​ကြောင့် စန်းရန်၏​ခြေလှမ်းများ တုံ့ခနဲဖြစ်သွားကာ ​နောက်လှည့်ကြည့်လာ၏။

"ဘယ်သူလဲ?"

ဝိန်းရိဖန်က တစ်ခုခု​ပြောချင်​နေပုံရ​သော်လည်း စန်းရန်၏မျက်နှာအား မြင်လိုက်ရသည့်အခါတွင်​တော့ ​ပြောထွက်လာ​တော့မည့်စကားလုံးများကို ပြန်မျိုသိပ်သွားခဲ့၏။ အကြည့်လွှဲလိုက်သည်နှင့်အ​တူ ​သေချာပြန်​တွေးကြည့်လိုက်ရင်း

"ငါ ယီဟဲမှာ​နေခဲ့တဲ့ဟိုးအရင်တုန်းက..ငါ ပထမ​ဆုံး သတင်းစာတိုက်တစ်ခုမှာ အလုပ်သင်အ​နေနဲ့ နှစ်နှစ်အလုပ်လုပ်ခဲ့ဖူးတယ်..နောက်​တော့မှ ယီဟဲရုပ်မြင်သံကြားနဲ့သတင်းဌာနဘက်သို့ ​ပြောင်းခဲ့တာ"

ဝိန်းရိဖန်က အတိတ်မှကိစ္စများနှင့်ပတ်သတ်ပြီး ပြန်​ပြော​လေ့ ရှိခဲလှသဖြင့် ယခုလိုကြားလိုက်ရသည့်အခါ စန်းရန် အနည်းငယ်မှင်​သေသလိုဖြစ်သွားခဲ့သည်။

"ငါက အလုပ်​ခေါ်စာကို​လျှောက်လိုက်ရာက​နေတဆင့် သူတို့ရဲ့ အဖွဲ့တစ်ခုထဲကို ပါသွားခဲ့တယ်ဆိုပါ​တော့..ငါတောင်မှ ငါ့ကိုယ်ငါ ပါသွားလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားခဲ့ဘူး..ဘာဖြစ်လို့လဲဆို​တော့ အဲ့​နေရာက များ​သောအားဖြင့်အဆက်အသွယ်ရှိပြီးသားလူ​တွေပဲ ​နေရာရကြတာ..ငါက ဒီအတိုင်း ရရင်လည်းရ၊စမ်းကြည့်ကြည့်မယ်ဆိုပြီးပဲ ​​လျှောက်လွှာတင်ဖြစ်ခဲ့တာ"

စန်းရန် ;

"​နောက်​တော့​ရော?"

"​နောက်​တော့..."

ဝိန်းရိဖန်၏အမူအရာမှာ ဤမှတ်ဥာဏ်များကို သ​ဘောမကျသည့်အလား အနည်းငယ်မှုန်မှိုင်း​နေခဲ့၏။

"ငါ အဲ့မှာအလုပ်လုပ်လို့ လ​တော်​တော်ကြာသွားပြီးတဲ့အချိန် အဖွဲ့ထဲလူ​တွေအားလုံး​ပြော​နေကျတဲ့စကားကို သိလိုက်တယ်..ငါက ဒါရိုက်တာနဲ့အိပ်ခဲ့တာမလို့ ဝင်လာနိုင်တာဆိုပြီး..."

"...."

"ငါ့အ​နေနဲ့​တော့ အဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီး သိပ်အာရုံမစိုက်ခဲ့ဘူး..ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အခြားသူ​တွေရဲ့ပါးစပ်ကိုလည်း ငါ လိုက်ထိန်းထားလို့မှမရနိုင်တာလို့ပဲ သတ်မှတ်ထားခဲ့တယ်..ဒါ​ပေမယ့် ငါ တကယ်ကိုမထင်ထားခဲ့တာက ငါ့ရဲ့အဲ့ဒီဒါရိုက်တာဆိုတဲ့လူက တကယ်ပဲ ငါနဲ့အိပ်ချင်​နေတာ"

Advertisement

စန်းရန်၏​ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားခဲ့​တော့၏။

"သူ ငါ့ကို​ပြောလာတာက ငါ့ရဲ့ဒီမျက်နှာဆိုရင် တခြားဘာပဲလုပ်လုပ် သတင်း​ထောက်လုပ်​နေတာထက်​တော့ ပိုက်ဆံပိုရှာနိုင်တယ်..ပိုပြီးလည်း သက်သာတယ်..ငါက ကိုယ့်အားသာချက်ကဘာမှန်း ကိုယ့်ကိုကိုယ်မသိဘူး..သုံး​လေးကြိမ်​လောက် အိပ်​ပေးလိုက်ရုံနဲ့ ငါ ဘာမှဆုံးရှုံးသွားစရာအ​ကြောင်းမရှိဘူးတဲ့.."

ဝိန်းရိဖန်က တစ်ခဏကြာကြာရပ်သွားခဲ့ပြီးမှ

"ငါ အဲ့​နေရာကြီးကို အရမ်းမုန်းတာပဲ"

စန်းရန်က ခပ်တိုးတိုး​လေးနှစ်သိမ့်​ပေးလာခဲ့သည်။

"အင်း..​နောက်ဆိုရင် ကိုယ်တို့ အဲ့​နေရာကိုမသွား​တော့ဘူး"

ဝိန်းရိဖန်လည်း တိုးဖျဖျ​လေးထပ်​မေးလာခဲ့၏။

"သူတို့အားလုံးက ဘာလို့ ငါ့ကို အဲ့လို​ပြောကြတာလဲ"

ဝိန်းရိဖန်အား ​​ခြောက်လန့်လိုက်သလိုဖြစ်သွားမည်ကိုစိုးရိမ်သည့်အတွက် စန်းရန်က စိတ်ထဲမှ​ဒေါသများကို ဖုံးဖိထားရင်း

"ဘာလို့လဲဆို​တော့ အဲ့လူ​တွေအားလုံး ရူး​နေလို့"

"...."

"စန်းရန်"

"အင်း"

"ငါ နန်းဝူကိုပြန်မလာခင်တုန်းက.."

ဝိန်းရိဖန်၏အသံတို့မှာ တိုးဖျ​နေပြီး

"နင့်ကို အိပ်မက်မက်ခဲ့တယ်"

"...."

"ငါ့အိပ်မက်ထဲမှာ နင်က ယီဟဲကို​ရောက်လာပြီး နင့်ရဲ့..."

အချိန်ကြာလာခဲ့​ကြောင့် အိပ်ငိုက်လာခြင်းလားမသိ ဝိန်းရိဖန်က စကား​ပြောထွက်ဖို့ရာ အနည်းငယ်ခက်ခဲမွန်းကြပ်လာခဲ့၏။

"နင့်ရဲ့..အမ်..နင့်ရဲ့အမျိုးသမီးကိုပါ ​ခေါ်လာခဲ့တယ်..နင်တို့က ပျားရည်စမ်းခရီးထွက်လာကြတာ"

စန်းရန်က ရယ်လိုက်၏။

"မင်းဟာက ဘာအိပ်မက်ကြီးလဲ"

ဝိန်းရိဖန် ;

"နင်က အရမ်းကို​ပျော်​​နေတာ..ငါ့ကို​တောင် ပြုံးပြပြီးနှုတ်ဆက်လာခဲ့​သေးတယ်"

အလွန်ကိုမှ ထူးဆန်းခဲ့ပါ၏..

ထိုအချိန်တုန်းက ဝိန်းရိဖန်အ​နေဖြင့် အမှန်အတိုင်းဆိုရလျှင် စန်းရန်အ​ကြောင်း မ​တွေးဖြစ်တော့သည်မှာ ကြာပင်ကြာလှပြီ..

သို့​သော် နိုးလာသည့်အချိန်တွင်​တော့..

သူမ ရုတ်တရက် နန်းဝူသို့ ပြန်လာချင်မိသည်..

သူမ ယီဟဲမြို့ကို မနှစ်မြို့သလို..

​ပေယွီမြို့ကိုလည်း မုန်းတီးလွန်းသည်..

သူမ သ​ဘောကျသည့်မြို့ဟူ၍ တစ်ခုမှမရှိ..

ထိုအခိုက်အတန့်တွင်​တော့..

သူမ ခံစားမိလိုက်ရသည်မှာ အနည်းဆုံး​တော့ နန်းဝူတွင် သူမ​ဖေ​ဖေ၏အုတ်ဂူရှိသည်။

အနည်းဆုံး​တော့ နန်းဝူမြို့ထဲတွင် သူမ ​တွေ့ချင်ခဲ့​ပေမယ့် မ​တွေ့ရဲ​တော့သည့် လူတစ်ဦး ရှိ​နေပါ​သေး၏။

"ဟုတ်ပါပြီ.."

စန်းရန်၏စကားသံတို့က အနည်းငယ်​လေး​လေးနက်နက်ဖြစ်လာခဲ့၏။

"ဒါဆို ​နောက်ကျရင် ကိုယ်တို့ ယီဟဲကိုသွားလည်ကြမယ်​လေ"

"...."

ဝိန်းရိဖန်သည် စန်းရန်၏မျက်နှာအား ​ဘေးတ​စောင်းအ​နေအထားဖြင့် စိုက်ကြည့်​နေမိကာ မျက်ဝန်းများက ရှင်းပြမရ​အောင်ပူ​​နွေးလာပါ​တော့၏။ မျက်လွှာကိုချ ၊ နှာတစ်ချက် အသာအယာရှုံ့လိုက်ကာ အတိုးဖျဆုံး​စကားဆိုလိုက်သည်။

"စန်းရန်..​တောင်းပန်ပါတယ်"

"အမ်?..ဘာကို ​တောင်းပန်​နေတာလဲ"

"ငါ အရမ်း​​လေး​​လို့"

စန်းရန်က ရယ်လိုက်ရင်း

"ကိုယ်တောင် ဘာမှမ​ပြောရ​သေးဘူး​လေ..ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ​လေးတယ်လို့​လျှောက်​ပြော​နေ..​တောင်းပန်ချင်တယ်ဆိုရင်​တောင် ခန္ဓာကိုယ်​ပေါ်က အသား​ကို အရင်ကြည့်..မင်း အခုထိ ကိုယ့်ကို အရိုး​တွေနဲ့ထိုး​နေတုန်းပဲ"

ဝိန်းရိဖန် စကားဆက်မဆို​တော့ဘဲ စန်းရန်၏လည်တိုင်​ထက်၌သာ ​ခေါင်းအပ်ထားလိုက်​တော့သည်။

​တောင်းပန်ပါတယ်..

ငါ အရင်တုန်းကစကား​ပြောခဲ့တာ​တွေက အရမ်းကိုပြင်းထန်ခဲ့လို့..

ဝိန်းရိဖန်က စကားတစ်ခွန်းမှပင်မဆို​တော့သဖြင့် အ​တွေးများ တဖြည်းဖြည်းပျံ့လွင့်လာကာ ခန္ဓာကိုယ်​ရော နှလုံးသားကပါ မျက်ဝန်း​ရှေ့၌မြင်​နေရသည့်​ယောက်ျား​လေး​ကြောင့် စိတ်လုံခြုံမှုကိုအပြည့်အဝ ခံစားလိုက်ရပါ​တော့၏။ မျက်ခွံများ ​လျော့ရဲကျလာသည်နှင့်အတူ ဦး​နှောက်ထဲ၌လည်း ​လေးလံလာရင်း မင်္ဂလာပွဲတုန်းက ချန်ကျွင့်ဝိန်​ပြောသည့်စကားများကို ပြန်ကြား​ယောင်လာခဲ့သည်။

---'အဲ့အချိန်တုန်းက ဖက်တီး(ချန်​ဖေး)က ငိုလိုက်အရက်​သောက်လိုက်နဲ့ အရူးလိုပဲ..အဲ့​ကောင်က စန်းရန်ကို သူတက္ကသိုလ်တုန်းကလိုက်ခဲ့တဲ့​မိန်းကလေးလို့ထင်ပြီး 'ဝမ်လင်! ငါက မင်းရဲ့ လိုမှသုံးမယ့်အရံလူလား! ဆိုပြီး တရစပ်​မေးတာပါဆို..အဲ့တုန်းက စန်းရန်လည်း ​သောက်ထားတာမနည်းဘူး..အဲ့​ကောင်ကလည်း အရူးလိုလိုနဲ့ ဖက်တီး​ပြောတဲ့အတိုင်း လိုက်​​ပြောတာ'

---'အာ?..စန်းရန်က ဘာ​ပြောတာလဲ?'

-------

သူမ နားကြားမှား၍သေချာမကြားခဲ့ခြင်းလား သို့မဟုတ် အမှန်တကယ်ဖြစ်ခဲ့သည်ဟူ၍ထင်​ယောင်ထင်မှားဖြစ်​နေခြင်းလား ​သေချာမသိပါ​ပေ။

သို့​သော် စန်းရန်က​တော့ ထိုစကားမျိုးကို ​ပြော​လောက်မည်မဟုတ်။

သူ ထိုစကားမျိုးကို ​ပြောလာမည်မဟုတ်။

သူဆိုသည်မှာ မာနတလူလူလွင့်ထားသည့်လူတစ်​ယောက် ၊ အမြဲတမ်း မာနထားသင့်​သောလူတစ်​ယောက်။

မည်သည့်ကိစ္စအတွက်​ကြောင့်နှင့်မျှဖြင့် ရှုံးနိမ့်သွားမည့်သူမျိုး မဟုတ်။

ထို့​ကြောင့် သူက ဒီ​လောက်အချိန်​တွေအကြာကြီးထိ အမြဲတမ်း သူမကို​စောင့်​နေမည်မှာ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ပါ​ချေ။

ပြင်းထန်အား​ကောင်းလှ​သော အပြစ်​တင်သည့်စိတ် ၊ မသိုးမသန့်ဖြစ်ရသည့်စိတ်တို့က သူမအား လွှမ်းခြုံလုနီးနီး။

ဝိန်းရိဖန်သည်လည်း ဤအရာများ အမှန်တကယ် မဖြစ်​စေချင်မိသလို ၊ သူမအ​နေဖြင့် သည်လိုဆက်ဆံ​ပေးခံရမှုမျိုးကို လက်ခံ​ပေးနိုင်မည့် အခွင့်မျိုးလည်းမရှိပါ​ပေ။

--- သူ ဘာ​ပြောခဲ့တာလဲ?

ဝိန်းရိဖန် ​နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ပြီးမ​တွေးကြည့်ရဲ​တော့။

အလွန်တရာကိုမှ မွန်းကြပ်​မောဟိုက်​နေခဲ့ပြီး ​ဖြေး​ဖြေးချင်းနှင့် လုံးလုံးလျားလျားအိပ်​မောကျသွားခဲ့ကာ အိပ်မက်ကမ္ဘာထဲ ဆွဲ​ခေါ်ခံလိုက်ရသည်။

အိပ်မက်ထဲတွင် လူစည်စည်ကားကားဖြစ်​နေသည့် စား​သောက်ဝိုင်း၏တစ်​နေရာ၌..

​ယောက်ျား​လေးက အဖြူ​ရောင်ရှပ်အင်္ကျီကိုဝတ်ထားပြီး ​ကော်လံ​နေရာမှကြယ်သီးအချို့ကိုဖြုတ်ထားကာ အင်္ကျီလက်အား အနည်းငယ်​ခေါက်တင်ထားသည်။ မည်းနက်​နေသည့်မျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့်မျက်ခုံး​ပေါ်တို့တွင် အရက်မူး​နေသည့်အ​ငွေ့အသက်များစွန်းထင်း​နေခဲ့ပြီး ချန်​ဖေး၏စကားလုံးတို့ကို လိုက်၍​ပြော​နေ၏။

"ငါက မင်းရဲ့ လိုမှသုံးမယ့်အရံလူလား?"

​ဘေးနားရှိ ချန်ကျွင့်ဝိန်မှာ ရယ်​နေရင်း

"စန်းရန်..မင်းပါ ဓါတ်ကူးသွားပြီလား"

"ငါက မင်းရဲ့.."

အခြားသူ၏စကားသံကိုမကြားသည့်အလား စန်းရန်၏အသံတို့မှာ တိုးဖျညင်သာလွန်း​နေခဲ့၏။

"အရံလူလား?"

ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင်မှ အရာအားလုံးဟာ အ​ဝေးသို့ တွန်းပို့ခံထားရသကဲ့သို့...

ဆူညံပြီးစည်ကား​နေသည့်မြင်ကွင်းကြီးဟာ သူနှင့် လျားလျားမျှမသက်ဆိုင်သလိုလို ၊ မတူညီသည့် ​လောကကမ္ဘာကြီးနှစ်ခု ကွဲပြား​နေသည့်အတိုင်းပါပင်။

စန်းရန်၏လည်စလုတ်ဟာ အထက်မှ​အောက်သို့ လှုပ်ရှားသွားခဲ့သည်။ သူ့မျက်ဝန်းများသည် အရက်ရှိန်​ကြောင့် အနည်းငယ်​နီရဲ​နေပြီး မျက်လွှာအား ​အောက်သို့စိုက်ကြည့်​နေလျက်။ ​နောက်တွင် နှုတ်ခမ်း​​ထောင့်စွန်းအား ​လှောင်​ထေ့​​ထေ့​ကွေး၍ပြုံးလိုက်ကာ အလွန်တရာကိုမှအက်ကွဲ​ခြောက်​ကွေ့​နေ​သောအသံဖြင့် စကားဆိုလာခဲ့သည်။

"အရံလူအဖြစ်နဲ့ဆိုရင်လည်း...​နေ​ပေးလို့ရပါတယ်"

--------

(Zawgyi)

တစ္ႏွစ္ေက်ာ္မွ်ၾကာသြားခဲ့ၿပီးေနာက္တြင္ ဝိန္းရိဖန္၏ပါးစပ္ဖ်ားမွ ဤစကားလုံးအား ထပ္ၾကားလာရလိမ့္မည္ဟု စန္းရန္ တစ္ခါမွပင္မေတြးထားမိခဲ့ပါေပ။ သည့္ထက္အျပင္ ဤအႀကိမ္၌ 'ျပန္ေ႐ြးမည့္' အဆင့္ထိပါ တက္သြားေလၿပီ။

သူ႕အတြက္ေတာ့ ၾကားလိုက္ရသည္မွာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လည္းနိုင္လွသလို ရယ္ခ်င္စရာလည္းေကာင္းေနျပန္ေသးသည္။

"ကိုယ့္ကို ဘာျဖစ္တယ္?"

ဝိန္းရိဖန္၏ ေအးစက္စက္လက္ေခ်ာင္းမ်ားက သူ႕မ်က္ႏွာကို ထိေတြ႕ေနသည္မွာ မ်က္ခုံးမွတဆင့္ ပါးေပၚသို႔ဆင္းလာၿပီး ေနာက္တြင္ ပါးခ်ိဳင့္ရာေရးေရးေလးေပၚေနသည့္သူ႕ညာဘက္ပါးေနရာ၌ ရပ္တန့္သြားခဲ့၏။

ဆက္၍လည္း မလႈပ္ရွားလာေတာ့သလို..

အၾကည့္မ်ားကပါ ပါးခ်ိဳင့္ေနရာဆီသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။

"ေျပာျပၾကည့္ပါဦး"

စန္းရန္က ဝိန္းရိဖန္အား သေဘာက်ထိခြင့္ေပးထားၿပီး သူမ၏အျခားလက္တစ္ဖက္ကိုကား သူ ဆြဲကိုင္ထားလိုက္၍

"ကိုယ့္ကိုေ႐ြးလိုက္ၿပီပဲထား..ၿပီးေတာ့ေရာ.."

"ၿပီးေတာ့လား?"

ဝိန္းရိဖန္က မ်က္ေတာင္မ်ားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပင့္တင္လာၿပီး ရင္းႏွီးလြန္းလွေသာ သူ႕မ်က္ခုံးမ်ားကို စိုက္ၾကည့္ကာ သူမ၏အတြင္းစိတ္ဆႏၵမ်ားကို အရိုးသားဆုံးေျပာျပလာခဲ့သည္။

"နင့္ကို ငါ့တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ပဲ ျဖစ္ေအာင္လုပ္မလို႔"

စန္းရန္က မ်က္ခုံးကိုအသာအယာပင့္ျမႇောက္လိုက္၍

"ဒါဆို..မင္း ေ႐ြးေနစရာေတာင္ လိုေသးလို႔လား"

"လိုတယ္..ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ငါ ျမင္ထားတာ.."

ဝိန္းရိဖန္က ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္လိုက္ရင္း ခပ္တိုးတိုးေလးမေက်မနပ္ဆိုလာ၏။

"နင္ တျခားမိန္းကေလးေတြကို ရယ္ျပလို႔"

စကားအဆုံးတြင္ သူမက ထပ္၍ရွင္းျပလာေလေသးသည္။

"ဒါေပမယ့္လည္း ဒီဟာေတြက နင့္အလုပ္မွာမျဖစ္မေနေပးရမယ့္ဝန္ေဆာင္မႈေလ..ငါ နင့္ကို ေ႐ြးၿပီးသြားရင္ေတာ့ နင္ ဒါမ်ိဳးေတြလုပ္စရာမလိုေတာ့ဘူးေနာ္"

"ဝိန္း႐ႊမ္းက်န့္..အရက္မူးလာရင္ သူမ်ားကို ေပါက္ကရေတြစြပ္စြဲလို႔ရတယ္လို႔ ဘယ္သူကမ်ားသင္ေပးထားတာလဲ"

စန္းရန္က ဝိန္းရိဖန္၏လက္အား အားပါပါျဖင့္လႈပ္လိုက္၍

"ဒီေန႕ စားပြဲဝိုင္းမွာထိုင္ေနၾကတဲ့သူေတြအားလုံးက ေယာက္်ားေတြခ်ည္းပဲေလ..ကိုယ္ ဘယ္သူ႕ကိုရယ္ျပေနလို႔လဲ"

ဝိန္းရိဖန္က ေခါင္းရမ္းျပ၏။

"ဒီေန႕ကိုေျပာတာ မဟုတ္ဘူး"

စန္းရန္ ;

"ဒီေန႕မဟုတ္ရင္ ဘယ္ေန႕ကိုေျပာေနတာလဲ"

"ငါ 'Overtime' ကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ေရာက္တဲ့ေန႕က.."

ဝိန္းရိဖန္က ျပန္ေတြးၾကည့္ေနသည့္အလား ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျဖင့္

"တစ္ညထဲမွာကို နင္ မိန္းကေလး ၄ေယာက္ကိုရယ္ျပတာ..ၿပီးေတာ့ အဆက္အသြယ္လုပ္လို႔ရမယ့္ဟာေတြလည္း ေပးေသးတယ္"

"...."

စန္းရန္သည္ ဟိုးအရင္ကကိစၥမ်ားအား မမွတ္မိပါေတာ့သည့္တိုင္ ထိုကိစၥမ်ိဳး လုံးဝမလုပ္ခဲ့ေၾကာင္းကိုေတာ့ ေသခ်ာအာမခံရဲသည္။ ဝိန္းရိဖန္ကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ၿပီး အိတ္ကပ္ထဲမွဖုန္းကို ထုတ္ေပးလာခဲ့၍

"ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ စစ္ၾကည့္လိုက္"

ဝိန္းရိဖန္ ဖုန္းကိုလွမ္းမယူလိုက္ခင္ အေနာက္ဘက္ဆီမွ ကားတစ္စီးလာသံၾကားလိုက္ရသည္။

စန္းရန္က ေဘးဘက္သို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ခရီးသည္မပါသည့္တကၠစီအလြတ္တစ္စင္းျဖစ္ေန၏။ လက္ကိုင္ဖုန္းအား ဝိန္းရိဖန္လက္ထဲသို႔ ထည့္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ လက္ျမႇောက္ကာ ကားတားလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ ဝိန္းရိဖန္ကိုဆြဲထူ၍ ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားရင္း

"အိမ္ျပန္မယ္"

ဝိန္းရိဖန္က လက္ထဲ၌ ဖုန္းကိုကိုင္ထားၿပီး စန္းရန္အား ေခၚလာဆဲ။

"စန္းရန္"

"ဟမ္?"

ဝိန္းရိဖန္က အလြန္တရာကိုအေလးအနက္ျဖစ္ေနၿပီး

"ငါ အခုကစၿပီး ပိုက္ဆံစုေနၿပီ..နင္ သူမ်ားကိုမရယ္ျပရဘူးေနာ္"

"...."

    people are reading<First Frost (Myanmar Translation)>
      Close message
      Advertisement
      You may like
      You can access <East Tale> through any of the following apps you have installed
      5800Coins for Signup,580 Coins daily.
      Update the hottest novels in time! Subscribe to push to read! Accurate recommendation from massive library!
      2 Then Click【Add To Home Screen】
      1Click