《First Frost (Myanmar Translation)》Chapter 58

Advertisement

မုချန်ယွင်၏သတိ​ပေးစကား​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်သည် ကုမ္ပဏီမှထွက်လာခါနီး၌ ပတ်ဝန်းကျင်အား ​ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်သည်။ ဘယ်လိုပင်ဖြစ်​စေ သူမအ​နေဖြင့် ယခုလိုပြဿနာမျိုးများကိုကြားဖူးကြုံဖူးထားသည့်အတွက် စိတ်ထဲ မလုံမခြုံဖြစ်လာရကာ ဒီအ​တောအတွင်းလိုက်ခဲ့ဖူးသည့်သတင်းများအ​ကြောင်းကို အကြမ်းဖျင်း​တွေးကြည့်လိုက်သည်။

အင်တာဗျူးထားသည့်သူအားလုံးနှင့် ခလုတ်ထိထားခြင်းမရှိ ၊ ပုံမှန်အတိုင်း ​အေး​အေး​ဆေး​ဆေးဖြင့်သာ အဆက်အဆံပြုခဲ့သည်ဖြစ်၏။

ယခုတ​လောတွင် ​ဖော်​ကောင်လုပ်သည့်သတင်းမျိုးလည်း ​ရေးထားခြင်းမရှိ။

လက်ရှိအချိန်၌ 'ရှန့်အန်း'ရပ်ကွက်သားများက လမ်း​ပေါ်သွားလာ​နေကြသည်မှာ မနည်း ၊ ထို့အပြင် လမ်းသရဲလမ်းမကြီးကလည်း အနီး​လေး၌သာဖြစ်ကာ ယခုလိုအချိန်မျိုးတွင်ဆူညံပြီးစည်ကားလျက်။ လမ်းမီးတိုင်များက ​နေရာအနှံ့ရှိကာ မည်း​မှောင်​နေသည့်ညနက်ကြီးထဲတွင်ပင် ​နေ့ခင်းအလား လင်းထိန်​နေ​စေ၏။

ဝိန်းရိဖန်၏စိုးရိမ်မှုများသည်လည်း ပတ်ဝန်းကျင်​ကြောင့် တဖြည်းဖြည်း​မှေးမှိန်သွားခဲ့သည်။

အ​အေးဒဏ်မှာ စိမ့်ခနဲ​အေး​နေပြီဖြစ်၍ မာဖလာအား ​မေးဖျားနားထိတိုးတင်လိုက်ပြီး တက္ကစီကိုသာ တိုက်ရိုက်ငှားလိုက်သည်။

ချန်​ဖေး၏မင်္ဂလာပွဲအတွက် ​နေရာယူထားသည့်စား​သောက်ဆိုင်မှာ 'ရှန့်အန်း' ရပ်ကွက်ထဲ၌သာဖြစ်ပြီး ဤ​နေရာမှ ဆယ်မိနစ်ခန့်ကား​မောင်းသွားရမည့် အကွာအ​ဝေးတွင်ဖြစ်သည်။

ကား​ပေါ်သို့​ရောက်ပြီး​နောက် ပထမဦးစွာ ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်ထံသို့ မက်​ဆေ့အရင်ပို့လိုက်သည်။ တစ်ခဏအကြာတွင်​တွေ့ရဦးမည့် သူ့မိတ်​ဆွေသူငယ်ချင်းများကို ​တွေးမိရင်း အိတ်ထဲမှ နှုတ်ခမ်းနီ၏ထုတ်ပြီး မိတ်ကပ်ပါးပါးပြန်ပြင်လိုက်သည်။

ဝိန်းရိဖန်က ပြတင်း​ပေါက်အပြင်ဘက်သို့​ငေးကြည့်​နေရင်း အ​တွေးများကလည်း တစ်စစနှင့်ပျံ့လွင့်လာကာ မုချန်ယွင်​ပြောသွားသည့် စန်းရန်၏ဘွဲ့ရညစာစားပွဲအ​ကြောင်းအား ပြန်​တွေးကြည့်မိလာ​တော့၏။

အရင်ကတည်းက အမြဲတမ်း ပြန်မ​တွေးကြည့်ရဲခဲ့​သော ၊ စန်းရန်ကို ပြန်​ပြောပြဖို့ရာ မရဲခဲ့​သော အရာများပင်။ သို့​သော် သူမနှင့်သူ့ကြားရှိ ဆက်ဆံ​ရေးမှာ နီးကပ်လာကြသည်နှင့်အမျှ သူမအ​နေဖြင့် ရယူခြင်းနှင့်ဆုံးရှုံးသွားရခြင်းတို့အ​ပေါ် တွက်ချက်တတ်လာကာ သူမတို့၏လက်ရှိဆက်ဆံ​ရေးက တစ်​နေ့တွင် အတိတ်မှကိစ္စများ​ကြောင့် ဖရိုဖရဲဖြစ်သွားမည်ကို အမြဲတမ်းစိုးရိမ်​နေမိခဲ့သည်။

---'သူတို့အဲ့​နေ့ညမှာ​ပြော​နေခဲ့တာက မှတ်မိသ​လောက်အရဆိုရင် စီနီယာတစ်​ယောက်ရဲ့နှစ်​တော်​တော်ကြာ​အောင် အရံလူအဖြစ်လိုသုံး လုပ်ခံ​နေရတဲ့ကိစ္စလားမသိဘူး'

---'​နောက်​တော့ စီနီယာအစ်ကိုစန်းက စကားတစ်ခွန်း​တော့​ပြောလိုက်တယ်'

မျက်စိတစ်မှိတ်စာအတွင်း အချိန်များ ​နောက်ပြန်ရစ်သွားခဲ့ကာ..

ထိုအုံ့မှိုင်း​ထွေ​ဝေ​နေပြီး အသက်ရှူမဝဖြစ်​စေခဲ့​သော ​နွေရာသီပိတ်ရက်ဆီသို့...

ဆယ်​ကျော်သက်​ကောင်​လေးက သူမ၏အ​ရှေ့တွင်ရပ်​နေကာ မိုးဖွဲ​လေးများက သူ့မျက်​တောင်များ​ပေါ်ကျ​နေရင်း မိုး​ပေါက်​လေးမှသည် ပဲ​စေ့အရွယ်ရေစက်​လေးဖြစ်​အောင်စုစည်းသွားပြီးမှ ​အောက်သို့ပြုတ်ကျလာခဲ့၏။ သူ့လည်စလုတ်က မသိမသာ​လေးလှုပ်ခတ်သွားပြီး အသံစတို့ကလည်း တိုးဖျညင်သာလွန်း​နေခဲ့၏။

"မင်း ဘာဖြစ်လို့ ယီဟဲတက္ကသိုလ်ကို ​လျှောက်လိုက်တာလဲ?"

ထိုအချိန်တုန်းက ခံစားချက်တို့အား ဝိန်းရိဖန်လည်း ​သေချာမမှိတ်မိပါ​တော့​ပေ​။ မ​မေ့​ပျောက်နိုင်​အောင်မှတ်မိ​နေခဲ့သည့်တစ်ခုတည်း​သောအရာမှာ သင့်​လျော်မည့်အ​ကြောင်းပြချက်တစ်ခုကိုမှမ​တွေးနိုင်ခဲ့​သော​ကြောင့် အလျင်းသင့်သလို​ပြောပစ်လိုက်သည့်စကား​တစ်ခွန်းကိုပင်။

"ငါ တခြားသူနဲ့ချိန်းထားပြီးသားမလို့"

စန်းရန်က သူမအား ကြည့်​နေခဲ့၏။

"ဒါဆို ငါက​ရော?"

"...."

အချိန်မည်မျှပင်ကြာသွားခဲ့မှန်းမသိ ၊ စန်းရန်က မျက်လွှာကို​အောက်သို့စိုက်ချလိုက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ထက်၌လည်း မည်သည့်အပူချိန်​နွေး​ထွေးမှုမျိုးမှ မရှိ​တော့သလိုပင်။ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် သူသည် နှစ်​ယောက်သားကြား ​အကွာအ​ဝေးခြားနားလိုက်သည်နှင့် တူညီလှ​သောအ​ခေါ်အ​ဝေါ်ကို တစ်လုံးချင်းထုတ်​ပြောလာ​လေ​တော့သည်။

"ဝိန်းရိဖန်..ငါက မင်း လိုမှသုံးမယ့်အရံလူလား?"

-------

အ​တွေးများဟာ ​ဝီစီမှုတ်သံတစ်ချက်​ကြောင့် ပျယ်ပျက်သွားခဲ့ရ၏။

ယာဥ်​မောင်းဆရာက ​အလွန်အမင်း​ဒေါသထွက်သွားပုံရပြီး ချက်ချင်းဘရိတ်အုပ်လိုက်ကာ ကားမှန်ကိုချ၍ အပြင်ဘက်သို့​ခေါင်းပြူထွက်လိုက်၏။

"​သောက်ရူး!..ကားမ​မောင်းတတ်ဘူးလား!"

ဝိန်းရိဖန်လည်း အ​​ရှေ့သို့ယိုင်သွားသည်နှင့်အတူ အပြင်ဘက်သို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ပြိုင်ကားတစ်စီးက အလွန်ကိုမှ တ​ဇောက်ကန်းဆန်ဆန်​မောင်းလာပြီး သူမတို့၏ကားကိုပင် ဝင်တိုက်သွားလုနီးနီး။

ဆဲဆိုပြီး​နောက်တွင်​တော့ ယာဥ်​​မောင်းဆရာက တဖန် ကားပြန်ထွက်လာလိုက်၏။

ဝိန်းရိဖန်က စိတ်ထဲလန့်ဖြန့်သွားခဲ့​သော​ကြောင့်

"ဦး​လေး..ဘာဖြစ်သွားတာလဲ?"

"လန့်သွားပြီလား က​လေးမ​လေး.."

ဝိန်းရိဖန်က ရုပ်​လေးလည်းလှသည့်အပြင် စကား​ပြော​ကပါ သိမ့်​မွေ့သည့်အတွက် ယာဥ်​မောင်းဆရာ၏​ဒေါသများက သိသိသာ​လျော့သွားခဲ့ကာ

" 'ရှန့်အန်း'ရပ်ကွက်က​တော့ ဒီအတိုင်းပဲ..သူ​ဌေးသားအုပ်စု​တွေ အရက်​မူးပြီးကား​မောင်းပြိုင်ကြတာ..ဘယ်သူ့ကိုမှဂရုစိုက်တာမဟုတ်ဘူး"

"...."

ဝိန်းရိဖန်က ဤအ​ကြောင်းနှင့်ပတ်သတ်ပြီး သတင်း​ဆောင်းပါးများစွာ ​ရေးဖူးကြသဖြင့် ကြားဖူးနားဝရှိသည်ဟု ဆိုရမည်။

သို့​သော် ဝိန်းရိဖန်၏အာရုံမှာ 'အရက်မူးပြီးကား​​​မောင်း' ဆိုသည့်စကားလုံး​ပေါ် လုံးဝသက်​ရောက်သွားခဲ့​တော့၏။ အမူအရာတို့က တင်းခနဲဖြစ်သွားရင်း ချစ်သူများ​နေ့မနက်ခင်းတုန်းကကိစ္စကိုလည်း သတိရမိလိုက်သည်။ အခင်းဖြစ်ပွားရာ​နေရာသို့​ရောက်သည့်အချိန်တွင် အရက်မူးပြီးကား​မောင်းလာသည့် 'ချယ်ရှင့်ဒယ်' ကို ​တွေ့ခဲ့ရသည့်ကိစ္စ။

ထိုလူကများ သူမက လက်ရှိ နန်းဝူရုပ်မြင်သံကြားနှင့်သတင်းဌာနတွင် အလုပ်လုပ်​နေ​ကြောင်း သိသွားနိုင်​လေမလား။

ဝိန်းရိဖန်က ထပ်၍ မုချန်ယွင်၏စကားများကို ပြန်​တွေးကြည့်လိုက်၏။

အသက်​လေးဆယ်​ကျော်အရွယ် ​ယောက်ျားတစ်ဦး...

သူမအ​နေဖြင့်​တော့ အရာအားလုံးဟာ ခန့်မှန်းကြည့်ရုံသက်သက်။

စား​သောက်ဆိုင်သို့ရောက်သည့်အချိန်တွင် ဝိန်းရိဖန်က ​ငွေ​ပေး​ချေကာ ကား​ပေါ်မှဆင်းလာခဲ့သည်။ ဖုန်းမထုတ်လိုက်ရ​သေးခင်ပင် တံခါးဝ၌ရပ်​နေသည့် စန်းရန်ကို လှမ်းမြင်လိုက်ရ၏။ သူက ပျင်းတိပျင်းရွဲဖြင့် ရပ်​နေ​လေပြီး အရပ်မြင့်မြင့် ပိန်ပိန်ပါးပါး ၊ ဝတ်ထားသည့်အ​နောက်တိုင်းဝတ်စုံက အ​အေးဒဏ်ကို​ကောင်း​ကောင်းကာကွယ်​ပေးပုံလည်းမရ ၊ လက်ထဲ၌ စီးကရက်တစ်လိပ်ကိုကိုင်ထားပြီး ပင်ပန်း​နေသည့်ပုံပင်။

ဝိန်းရိဖန် သူ့အ​​ရှေ့နားထိ​လျှောက်သွားလိုက်၍

"ဘာလို့ ဒီ​နေရာမှာ ​ဆေးလိပ်​လာသောက်​နေတာလဲ"

ဤစကားသံ​ကြောင့် စန်းရန်က သူမအား ငုံ့ကြည့်လာခဲ့၏။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထက်၌ အရက်နံ့များ ပြင်းထန်​နေသည်မှာ ဘယ်လောက်ပင်​သောက်ထားမှန်းမသိ။ သို့သည့်တိုင် မျက်ခုံး မျက်လုံးများက ရှင်းလင်းတည်ငြိမ်​နေပြီး မူး​နေသည့်အရိပ်အ​ယောင်မျိုးအား တစ်စက်​လေးမျှပင်မ​တွေ့။

"နင် မ​အေးဘူးလား?"

ဝိန်းရိဖန်က သူ့လက်​ချောင်းများကို လှမ်းကိုင်လိုက်ရင်း

"ငါတို့အထဲဝင်ရ​အောင်..နင့်ရဲ့ ဒီအင်္ကျီကိုကြည့်ရတာ ဘယ်လိုမှ​နွေးမှာမဟုတ်ဘူး"

စန်းရန်က စီးကရက်အား ​ဘေးနားရှိအမှိုက်ပုံး​ပေါ်တင်လိုက်​၏။

"​အေးတာ​ပေါ့..မင်း ကိုယ့်ကို​နွေး​အောင်လုပ်​ပေး"

"နင် အများကြီး​သောက်ထားတာလား?"

ဝိန်းရိဖန်က သူ့ပုံစံကိုအကဲခတ်ရင်း သူ့လက်ကိုလည်းကိုင်ထားကာ သူမ၏အင်္ကျီအိတ်ကပ်ထဲသို့ ထည့်ထားလိုက်သည်။

"နင်​ပြော​တော့ နင်က သတို့သားအရံဆို..အဲ့ဒါ​တောင်မှ အရက် အတင်း​သောက်ခိုင်း​သေးတာပဲလား"

Advertisement

စန်းရန်က သူမ၏မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်​နေပြီး

"ရည်းစားရှိတဲ့သူတိုင်း မ​ဖြစ်မ​​နေကို ​သောက်ရတယ်"

"...."

ဝိန်းရိဖန်က မျက်​တောင်တစ်ဖျက်ဖျက်ခ​တ်ရင်း ဤစည်းမျဥ်းစည်းကမ်းကြီးအား ထူးဆန်းမိ​နေ​တော့၏။

"ဒါဆို ငါ​ရော မဖြစ်မ​နေ​သောက်ရမှာလား?"

"ဒါ​ပေါ့"

စန်းရန်က ဝိန်းရိဖန်အား အထဲသို့ဆွဲ​ခေါ်သွားရင်း

"ဒါ​ပေမယ့်..."

"အမ်?"

စန်းရန်၏နှုတ်ခမ်းပါးတို့က ​ရေး​ရေး​​လေး​​ကွေးတက်သွားကာ သူ့လက်​ချောင်းထိပ်များက သူမ၏လက်ဖမိုးကို ပွတ်သပ်လာ၏။

"မင်းရဲ့​ကောင်​လေးက မင်း​အတွက်ကိုပါ ​ဖြေရှင်း​ပေးပြီးသွားပြီ"

-------

စန်းရန်၏ဆွဲ​ခေါ်လာမှု​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်သည် သူတို့ထိုင်​နေသည့်စားပွဲဝိုင်းဆီသို့ ​ရောက်လာခဲ့သည်။

ဤဝိုင်းတွင် ချန်​ဖေး၏အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းများသာ ထိုင်​နေကြပြီး အားလုံးက အချင်းချင်းရင်းနှီး​နေကြသည့်သူများလည်း ဖြစ်သည်။ စန်းရန်ဆွဲ​ခေါ်လာသည့် ဝိန်းရိဖန်အား မြင်လိုက်ရသည့်အချိန်တွင်​တော့ ဆူညံပွက်​လောရိုက်​နေကြသည့်​ယောက်ျားအုပ်စုကြီးမှာ ရုတ်ချည်းတိတ်ဆိတ်သွားပါ​လေ​တော့သည်။

အားလုံးဝိုင်းကြည့်​နေကြခြင်း​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်လည်း အနည်းငယ် မသက်မသာဖြစ်လာရ​တော့၏။

တိတ်ဆိတ်မှုကိုဖြိုခွင်းလိုက်သူမှာ စု​ဟောက်အန်း ;

"ငါ-ူး! စန်းရန်..မင်းရဲ့​ကောင်မ​လေးက ဝိန်းရိဖန်?"

စန်းရန်က မျက်​တောင်များပင့်ကြည့်လာ၍

"ဘာလဲ?"

"မင်း​ပြော​ပြော​နေတဲ့ ဟို..မင်းကို အရူးမီးဝိုင်းလိုက်ပြီးအီစီကလီလုပ်ချင်နေတဲ့​ကောင်မ​လေး?"

စု​ဟောက်အန်းတစ်​ယောက် စန်းရန်၏​လေကျယ်မှုအ​ပေါင်းတစ်​​သောင်းကို နားမ​ထောင်ချင်​တော့သည့်အထိ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်ခဲ့ဖူးကာ

"အဲ့လိုစကားမျိုးကိုလည်း မင်း​ပြောထွက်လာသေးတယ်​နော်"

ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်အား အလိုလို​မော့ကြည့်မိလိုက်၏။

စု​ဟောက်အန်းက ဝိန်းရိဖန်ကိုလှမ်းကြည့်၍

"ဝိန်းရိဖန်..မင်း ဒီ​ခွေးရဲ့မျက်နှာကို ပစ်ရိုက်ပစ်မယ့်စကားတစ်ခွန်း​လောက် ​ပြော​ပေးစမ်းပါ..ငါ တကယ်ကို ဒီ​ကောင့်ရဲ့​သောက်ကြီး​သောက်ကျယ်လုပ်​နေတဲ့ ပါးစပ်နဲ့မျက်နှာကြီးကို သည်းညည်းမခံနိုင်​တော့ဘူး"

"အာ?"

ဝိန်းရိဖန်အ​တွက်တော့ ​ပြောသွားသည့်စကားများထဲတွင် မှားယွင်း​နေသည့်တစ်စုံတစ်ရာမျိုးမရှိသဖြင့် ချိတုံချတုံပြန်​ဖြေလိုက်၏။

"ငါတကယ်လည်း အဲ့လိုလုပ်ခဲ့တာ..ဒါ​ပေမယ့် အီစီကလီလုပ်တာမျိုးမဟုတ်ဘူး..."

"...."

ဝိန်းရိဖန်အမြင်တွင် 'အီစီကလီ'ဆိုသည့်စာလုံးက တ​လေးတနက်နှင့်စိတ်ရင်းစိတ်မှန်တို့မပါသလို ခံစားမိ​နေ​သော​ကြောင့်လည်း ဆက်၍

"လိုက်ပိုးပမ်းတာ"

ဤစကားတစ်ခွန်းအဆုံးတွင်။

စားပွဲဝိုင်း​သည် ​နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် တိတ်ဆိတ်သွားပါ​တော့သည်။

စန်းရန်က အသံတစ်ချက် မထွက်လာပါဘဲ ဝိန်းရိဖန်၏လက်ကိုသာ အသံတိတ်ကစား​နေ​လေ၏။ ကြည့်ရသည်မှာ လုံးဝစိတ်​​အေးလက်​အေးပုံစံမျိုးပင်။ ​သူက ​ခေါင်းသဲ့သဲ့​စောင်းထားကာ ဝိန်းရိဖန်၏ အ​လေးအနက်ရှင်းပြ​နေသည့်ပုံစံကို ​​ငေးကြည့်​နေပြီး ရုတ်တရက်ခေါင်းငုံ့သွားကာ အသံထွက်​အောင်ရယ်​နေ​​တော့သည်။

စု​ဟောက်အန်းခမျာ ​ပြောစရာစကားမဲ့​နေသည့်ကြားက

"မင်း စန်းရန်ကို မျက်နှာသာ အရမ်းပေး​နေ​တော့တာပါပဲ"

ကြည့်ရသည်မှာ စားပွဲဝိုင်းရှိလူများအားလုံး မည်သူကမှ ဝိန်းရိဖန်၏စကားကို ယုံကြည်ကြပုံမရ​ပေ။

ဝိန်းရိဖန်က တစ်ဦးတစ်​ယောက်ချင်းစီ​၏အမူအရာကို အာရုံစိုက်မ​နေ​တော့ဘဲ အလျင်းသင့်သလိုသာ ​ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်၏။ မျက်စိတစ်မှိတ်စာအတွင်း စန်းရန်၏​ဘေးနားတွင်ထိုင်​နေသည့်သူအား သတိထားမိလိုက်ကာ ထိုလူသည် စန်းရန်၏အခန်း​ဖော်များထဲမှတစ်​ယောက်ဖြစ်​ကြောင်းကိုလည်း ချက်ချင်းအမှတ်ရလိုက်သည်။

ချန်ကျွင့်ဝိန် ဟု​ခေါ်သည့်တစ်​ယောက်။

"အဲ့​တော့..."

ချန်ကျွင့်ဝိန်က အချိန်ကိုက်စကားစလာခဲ့ကာ သူ့စကားသံက အတင်းအဖျင်း​ပြော​တော့မည့်အသံ။

"စု​ဟောက်အန်း..မင်း တစ်​လောကလုံးကိုလိုက်​ပြော​ပြ​နေတဲ့ ဟို...စန်းရန် အထက်တန်း​ကျောင်းတုန်းက အ​သေရရအရှင်ရရလိုက်ပိုးပမ်းတာ​တောင် မရလိုက်တဲ့မိန်းက​လေး ဆိုတာ?"

စု​ဟောက်အန်းက သက်ပြင်းချလိုက်၍

"ဟုတ်တယ်..အဲ့ဒါ​ကြောင့်မလို့ ​ကောင်မ​လေးက သူ့ကိုလိုက်ပါတယ်​ဆိုပြီး​ လေကျယ်​နေတဲ့ဒီ​ကောင့်အစား ရှက်လွန်းလို့"

"...."

ဝိန်းရိဖန်က ​ဇ​ဝေဇဝါဖြစ်​နေရင်း စန်းရန်၏နားရွက်နားသို့ တိုးသွားလိုက်၏။

"နင် မရှင်းပြ​တော့ဘူးလား"

စန်းရန် ;

"ဘာကို ရှင်းပြရမှာလဲ"

​ပြောင်းပြန်အ​နေဖြင့်မူ ဝိန်းရိဖန်မှာ​တော့ စန်းရန်အား မျက်နှာသာရ​စေ​ရေးအလို့ငှာ ;

"နင် ​လေကျယ်ပြီး​လျှောက်​ပြော​နေတာမဟုတ်ဘူးလို့​လေ"

"...."

ချန်ကျွင့်ဝိန်က ဆက်၍

"စန်းရန်..မင်း တက္ကသိုလ်တုန်းက ရည်းစားမထားခဲ့တာ ဒါ​ကြောင့်လား?"

စု​ဟောက်အန်းက အလျင်စလို​အော်ဟစ်လာ၏။

"မင်းကသာ အကြီးကြီး​တွေ​ပစ်​​တွေးနေတာ..စန်းရန်ဆိုတဲ့​ကောက်က ရည်းစားရှာမရတာ အို​ကေ?..သူ့​ခွေး​ဒေါသကြီးကို ဘယ်သူက သည်းခံနိုင်မှာမလို့လဲ..မင်း​ပြော​လေ မင်းဆိုရင်​ရော သည်းခံနိုင်လို့လား!..စိတ်​နေသ​ဘောထားက တရားလွန်မွန်မြတ်သိမ်​မွေ့​နေတဲ့လူမှပဲ ဒီ​ကောင်နဲ့ တစ်သက်လုံး​နေနိုင်မှာ"

ချန်ကျွင့်ဝိန်က အရက်တစ်ငုံ​မော့လိုက်ပြီး

"အမှန်တိုင်း​ပြောရရင်..ခုဏက စန်းရန် ငါ့ကို သွမ့်ကျားရွှီ ချောလားလို့လာ​မေးတဲ့အချိန်..ဒီ​ကောင်များ တကယ်ကြီး သွမ့်ကျားရွှီကိုကြိုက်​နေပြီလားလို့ ငါ ထင်လိုက်မိတာ"

ထိုကောလဟလအတင်းအဖျင်း​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်က ချန်ကျွင့်ဝိန်အား အလိုလိုလှမ်းကြည့်မိ​နေလိုက်သည်။

"ငါ​တော့ လက်​မြှောက်ပြီးကိုအရှုံး​ပေးပါတယ်..ပြီး​တော့ ဘာ​ပြော​သေးတာ?..အို့.."

ချန်ကျွင့်ဝိန်က စန်းရန်၏​လေသံအတိုင်းပြန်​ပြောပြလာ၏။

"ဒါဆို..ငါနဲ့ သွမ့်ကျားရွှီ ဘယ်သူပို​ချောလဲ?"

"...."

ဝိန်းရိဖန်က ချက်ချင်းဆိုသလို စန်းရန်အား လှမ်းကြည့်မိလိုက်လျှင်..

သူ့အထက်စီးဆန်ဆန်မျက်ဝန်းများဖြင့် တည့်တိုးဆုံသွားခဲ့ပြီး သည့်ထက်အပြင် အဓိပ္ပါယ်ပါလွန်းလှ​သောအကြည့်စူးစူးများဆိုလည်း မမှားပါ​ပေ။

ကြည့်ရသည်မှာ စာရင်း​​ဟောင်းများကို အချိန်​နှောင်းလည်း ရှင်းဦးမည်ဆိုသည့်အဓိပ္ပါယ်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင်​တော့ ဝိန်းရိဖန်တစ်​ယောက် ​'ရေထဲ​ရောက်လည်း ပြဿနာရှာ​နေ​သေးသည့်ငါး' ဖြစ်ဖို့ရာ မရည်ရွယ်။ တစ်ချက်​တွေးကြည့်လိုက်ပြီး​နောက် အချိုသာဆုံးစကားဆိုဖို့အတွက် သူ့နားရွက်နားထိ တိုးကပ်သွားလိုက်၏။

"ငါ နင့်ဘက်က တစ်မဲ​ပေးတယ်"

"မလိုဘူး"

စန်းရန်က စိတ်ထဲ​တေးထားဆဲ ၊ ယခုလို အလွယ်​လေး​ပေးလာသည့်​ဖြေရှင်းချက်မျိုးကို လက်မခံနိုင်သည့်အသွင်ဖြင့်

"ကိုယ် ဘယ်​တော့မှ သူများကိုအတင်းအကြပ်ဖိအား​ပေးပြီးမလုပ်ခိုင်းဘူး"

ဝိန်းရိဖန် ရယ်ချင်သလိုလိုဖြစ်လာရ၏။

"မဟုတ်ပါဘူး..ငါက စိတ်ရင်းစိတ်မှန်နဲ့ကို ​ပေးတာပါ​နော်"

စန်းရန် ;

"ဟုတ်လား"

"မဟုတ်ရင်.."

ဝိန်းရိဖန်က တစ်ခဏရပ်သွားပြီးမှ ခုဏ​လေးက​ပြောသွားသည့် စု​ဟောက်အန်း၏စကားကို ​ပြန်ယူသုံးလိုက်၏။

Advertisement

"ငါက နင့်ကို ဒီ​လောက်ကြီးထိ အရူးမီးဝိုင်းလိုက်ပိုးပမ်းပါ့မလား"

"...."

မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲအခမ်းအနားက ပြီးဆုံးခါနီးတွင်။

စန်းရန်အား အခြားဝိုင်းမှသူငယ်ချင်း​ဟောင်းကြီးများက အတင်းဆွဲ​​ခေါ်သွားကြကာ ဝိန်းရိဖန်က ထိုလူများကို မသိသဖြင့် ​နေရာ၌သာ​နေရစ်ခဲ့သည်။ ​ခေါင်းငုံ့ပြီးဖုန်းကစား​​နေသည့်အချိန် သူမ၏​ဘေးနားမှ ချန်ကျွင့်ဝိန်နှင့် အခြား​ယောက်ျားတစ်ဦး ပြော​နေကြသည့်စကားများကို ဖြတ်ခနဲကြားလိုက်ရသည်။

ချန်ကျွင့်ဝိန် ;

"ငါ​တို့​တွေထဲမှာ ​'လောင်ချန်'က အရင်ဆုံးမင်္ဂလာ​ဆောင်သွားလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှမထင်ထားခဲ့ဘူး..ငါ မှတ်မိ​နေပါ​သေးတယ်..ငါတို့ဘွဲ့ရညစာစားပွဲ​နေ့တုန်းက​ အဲ့​ကောင်​​ပေါ့..တက္ကသိုလ်တက်ခဲ့တဲ့တစ်​လျှောက်လုံး အရံလူအဖြစ်လုပ်ခံထားရလို့ဆိုပြီး တစ်ညလုံးငိုတာ​လေ.."

အခြားတစ်​ယောက်ကလည်း လိုက်ရယ်၍

"ငါ-ူး ဘွဲ့ရပြီးတာဖြင့် ဘယ်နှနှစ်​တောင် ရှိ​နေပြီမလို့လဲ"

ချန်ကျွင့်ဝိန် ;

"​အေးကွာ..အဲ့တုန်းက စန်းရန်လည်း အရက်​တွေမူးပြီး ငါ့ကို ဘယ်သူနဲ့မှား​နေမှန်း မသိဘူး..စကား​တွေ လာ​ပြော​နေတာ​လေ ဘာတဲ့..."

ဝိန်းရိဖန် မသိမသာဖြင့် လှမ်းကြည့်​နေမိ၏။

ချန်ကျွင့်ဝိန် ဆက်​ပြောမည့်စကားကို မကြားလိုက်ရခင် စု​ဟောက်အန်းက ရုတ်တရက် မတ်တပ်ထရပ်လာပြီး ဝိန်းရိဖန်အား လှမ်း​အော်​ခေါ်လိုက်သည်။

"​​အေ့..ဝိန်းရိဖန်..မင်းနဲ့ ငါ့ညီအစ်ကို​ကောင်းကြီး စန်းရန်တို့ အတွဲ​တွေဖြစ်သွားတာကို ဂုဏ်ပြုတဲ့အ​နေနဲ့..လာ..ငါတို့ သုံး​လေးခွက်​လောက် ​သောက်ရ​အောင်"

ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်​ပြောထားသည့် 'ရည်းစားရှိတဲ့သူတိုင်း မဖြစ်မ​နေ​သောက်ရတယ်' ဆို​သောစကားအား အမှတ်ရလိုက်၏။ အရက်​သောက်လိုက်လျှင် အနည်းဆုံးလည်း စိတ်​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါး သက်​တောင့်သက်သာရှိသွားတတ်သဖြင့် ဝိန်းရိဖန်က အရက်ခွက်ကိုလှမ်းယူပြီး အသာတကြည်​​​​မော့​သောက်လိုက်၏။

အခြားဝိုင်းမှ စန်းရန်ပြန်​ရောက်သည့်အချိန်​ တွေ့လိုက်ရသည်မှာ ခွက်​​ရေတော်​​တော်များများ​သောက်ထားပြီးသည့် ဝိန်းရိဖန်၏လက်ရှိအ​​ခြေအ​နေ။ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ထက်တွင် အရက်နံ့များ သိသိသာသာကိုရ​နေပြီး မျက်နှာအမူအရာမှာ​တော့ နည်းနည်း​လေးနီ​​နေရုံကလွဲ ပုံမှန်အတိုင်းပင်။

သို့​သော် အပြုအမူတို့မှာ ​နှေး​ကွေးလွန်း​နေပြီး မျက်လုံးမှာမပွင့်တပွင့်နှင့် မျက်ခွံများကလည်း​မှေးကျဥ်းထားလျက်။

စန်းရန်က ဝိန်းရိဖန် အရက်မူး​နေသည့်ပုံစံကိုကြည့်လိုက်ရုံဖြင့် ဖြစ်သွားသည့်အ​ခြေအ​နေအား အကြမ်းဖျင်းခန့်မှန်းနိုင်သွား၏။

စု​ဟောက်အန်းဘက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ အနည်းငယ်​ဒေါသထွက်သွားခဲ့၍

"မင်း ​သောက်ပြဿနာရှာချင်​နေတာလား?"

"ညီအစ်ကို​ကောင်းကြီး"

စု​ဟောက်အန်း၏အ​ခြေအ​နေမှာ​တော့ စိတ်နှင့်ကိုယ်ပင် ကပ်ပုံမရ​တော့ဘဲ ဝူးတူးဝါးတားဖြင့်

"ဟုတ်တယ်..မင်းအ​ဖေလုပ်တာ!..မင်းအ​ဖေက မင်းကို! အရမ်းလှပတဲ့ည​လေးတစ်ည ဖန်တီး​ပေးထားတာ!..အားနာ​နေစရာမလိုဘူး​နော်!"

"...."

ဝိန်းရိဖန်က ​နေရာ၌သာထိုင်​နေရင်း အရက်ခွက်ကိုကိုင်ကာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်ဆက်၍​သောက်​နေဆဲ။

စန်းရန်က ဆက်​သောက်ခွင့်မ​ပေး​တော့ဘဲ လက်ထဲမှခွက်ကိုဆွဲယူကာ ​ဘေးတစ်​နေရာ၌ချလိုက်၏။ အချိန်လည်းမ​စော​တော့သဖြင့် စန်းရန်သည် ဝိန်းရိဖန်၏လက်ကို ဆွဲယူလိုက်ရင်း ခပ်သြသြအသံဖြင့်

"အိမ်ပြန်မယ်"

ဝိန်းရိဖန်က မျက်လုံးပင့်ကာ စန်းရန်၏မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်​နေ၏။

"အင်း"

နှစ်​ယောက်လုံးက အရက်​သောက်ထားကြသဖြင့် ကိုယ်တိုင်ကား​မောင်းသွား၍မဖြစ်။

ဝိန်းရိဖန်၏ပုံစံမှာ ဟန်မပျက်တမ်းတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ရှိ​နေပါ​သော်ငြား ​ခြေလှမ်းများမှာ​တော့ ​ဖြောင့်​ဖြောင့်ဖြူးဖြူးမရှိ​တော့​ချေ။ စန်းရန်၏အကူအညီတစ်ဝက်ယူပြီးမှသာ စား​သောက်ဆိုင်ထဲမှထွက်လာနိုင်​လေပြီး အပြင်ဘက်၌ စန်းရန် တက္ကစီတား​နေသည်ကို ရပ်ကြည့်​နေ၏။

​နောက်တွင်​တော့ ဝိန်းရိဖန် မတ်တပ်ပင်မရပ်ချင်​တော့ဘဲ ပလပ်​ဖောင်း​ပေါ်ရှိ ​​ကျောက်ခုံအ​သေး​လေးထက်​၌ တန်းထိုင်ပစ်လိုက်​တော့သည်။

ဤလမ်းမှာ ​လမ်းကြိုလမ်းကြားမဟုတ်သည့်တိုင် အချိန်​တော်​တော်ကြာသွားသည်အထိ ဖြတ်သွားဖြတ်လာတက္ကစီတစ်စီးပင်မ​တွေ့ရ​သေး။

ဝိန်းရိဖန်၏လှုပ်ရှားမှုကို မြင်လိုက်ရခြင်း​ကြောင့် စန်းရန်က သူမ​၏အ​ရှေ့ဘက်သို့ပြန်​လျှောက်လာပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကိုကိုင်းကာ လှမ်းကြည့်လာခဲ့သည်။ ထို့​နောက် မျက်​​မှောင်ကျုံ့လိုက်ရင်း သူမ၏မျက်နှာအား ဆွဲညှစ်၍

"မင်းက​တော့ အရမ်း​တွေသတ္တိရှိ​နေတာ​နော်"

ဝိန်းရိဖန်က ​ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း ချီးကျူးမှုကိုလက်ခံလိုက်သည်။

"​ကျေးဇူး"

စန်းရန်က ​ဒေါသထွက်ထွက်ဖြင့်ရယ်လိုက်၏။

"မင်းကို ဘယ်သူက အရက်​သောက်ခိုင်းထားလို့လဲ"

"...."

ဝိန်းရိဖန်က သူ့မျက်နှာအား တည့်တည့်စိုက်ကြည့်​နေရင်း ရုတ်တရက်လက်​မြှောက်လာကာ သူ့မျက်နှာအား လှမ်းထိ​တွေ့လိုက်သည်။

"စန်းရန်"

"ဘာလဲ"

မည်သည့်အ​ကြောင်းအရာကို ​တွေးမိသွားမှန်းမသိ ၊ ဝိန်းရိဖန်က နှုတ်ခမ်းကို​စေ့ထားရင်း စိတ်အား​လျော့သလိုလည်းဖြစ်သွားခဲ့၏။ ​ထို့​နောက် နှာတစ်ချက်ရှုံ့လိုက်ကာ ခပ်​တိုးတိုး​လေးဖြင့်

"နင် ဒီ​နှစ်​တွေကိုဖြတ်သန်းခဲ့ရတာ အဆင်မ​ပြေဘူးမလား"

စန်းရန်၏အမူအရာမှာ တင်းခနဲဖြစ်သွားခဲ့၏။

"မင်းကို ဘယ်သူက ဘာ​ပြောလိုက်လို့လဲ"

ဝိန်းရိဖန် ​ခေါင်းရမ်းပြရင်း

"ဘယ်သူမှ ဘာမှမ​ပြောဘူး"

စန်းရန်က ပြုံးပြလာ​၏။

"ဒါဆို ဘာ​တွေ​တွေးမိလို့လဲ"

"ငါ ​တွေး​နေတာက.."

ဝိန်းရိဖန်၏ ​ခေါင်းသဲ့သဲ့​လေး​စောင်းလာခဲ့သည့်အမူအရာမှာ ​တွေးမိထားသည့်အရာများ​ကြောင့် အရမ်းဝမ်းနည်း​နေရသည့်ပုံပင်။

"နင် ဘာဖြစ်လို့ လမ်းသရဲလမ်းမကြီးရဲ့ ​ခေါင်းကြီးသင်္ကေတသွားလုပ်​နေတာလဲဆိုတာကို.."

(​ခေါင်းကြီးသင်္ကေတ = ဟိုလို​အငှားကောင်​လေး)

"...."

ဝိန်းရိဖန်ထံမှ ယခုလိုစကားမျိုးကြားရလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားမိခဲ့သူ စန်းရန်မှာ ဆက်၍ပင် မပြုံးနိုင်ပါ​တော့​ချေ။

"နင် အဲ့လိုမလုပ်နဲ့​တော့​နော်.."

ဝိန်းရိဖန်က သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ကာ အ​လေးအနက်ဖြင့်စကားဆိုလာခဲ့၏။

"ငါ နင့်ကိုလာ​ရွေးမယ်..ဟုတ်ပြီလား"

"...."

-----------

(Zawgyi)

မုခ်န္ယြင္၏သတိေပးစကားေၾကာင့္ ဝိန္းရိဖန္သည္ ကုမၸဏီမွထြက္လာခါနီး၌ ပတ္ဝန္းက်င္အား ေဝ့ဝဲၾကည့္လိုက္သည္။ ဘယ္လိုပင္ျဖစ္ေစ သူမအေနျဖင့္ ယခုလိုျပႆနာမ်ိဳးမ်ားကိုၾကားဖူးႀကဳံဖူးထားသည့္အတြက္ စိတ္ထဲ မလုံမၿခဳံျဖစ္လာရကာ ဒီအေတာအတြင္းလိုက္ခဲ့ဖူးသည့္သတင္းမ်ားအေၾကာင္းကို အၾကမ္းဖ်င္းေတြးၾကည့္လိုက္သည္။

အင္တာဗ်ဴးထားသည့္သူအားလုံးႏွင့္ ခလုတ္ထိထားျခင္းမရွိ ၊ ပုံမွန္အတိုင္း ေအးေအးေဆးေဆးျဖင့္သာ အဆက္အဆံျပဳခဲ့သည္ျဖစ္၏။

ယခုတေလာတြင္ ေဖာ္ေကာင္လုပ္သည့္သတင္းမ်ိဳးလည္း ေရးထားျခင္းမရွိ။

လက္ရွိအခ်ိန္၌ 'ရွန့္အန္း'ရပ္ကြက္သားမ်ားက လမ္းေပၚသြားလာေနၾကသည္မွာ မနည္း ၊ ထို႔အျပင္ လမ္းသရဲလမ္းမႀကီးကလည္း အနီးေလး၌သာျဖစ္ကာ ယခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ဆူညံၿပီးစည္ကားလ်က္။ လမ္းမီးတိုင္မ်ားက ေနရာအႏွံ႕ရွိကာ မည္းေမွာင္ေနသည့္ညနက္ႀကီးထဲတြင္ပင္ ေန႕ခင္းအလား လင္းထိန္ေနေစ၏။

ဝိန္းရိဖန္၏စိုးရိမ္မႈမ်ားသည္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္းေမွးမွိန္သြားခဲ့သည္။

အေအးဒဏ္မွာ စိမ့္ခနဲေအးေနၿပီျဖစ္၍ မာဖလာအား ေမးဖ်ားနားထိတိုးတင္လိုက္ၿပီး တကၠစီကိုသာ တိုက္ရိုက္ငွားလိုက္သည္။

ခ်န္ေဖး၏မဂၤလာပြဲအတြက္ ေနရာယူထားသည့္စားေသာက္ဆိုင္မွာ 'ရွန့္အန္း' ရပ္ကြက္ထဲ၌သာျဖစ္ၿပီး ဤေနရာမွ ဆယ္မိနစ္ခန့္ကားေမာင္းသြားရမည့္ အကြာအေဝးတြင္ျဖစ္သည္။

ကားေပၚသို႔ေရာက္ၿပီးေနာက္ ပထမဦးစြာ ဝိန္းရိဖန္က စန္းရန္ထံသို႔ မက္ေဆ့အရင္ပို႔လိုက္သည္။ တစ္ခဏအၾကာတြင္ေတြ႕ရဦးမည့္ သူ႕မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေတြးမိရင္း အိတ္ထဲမွ ႏႈတ္ခမ္းနီ၏ထုတ္ၿပီး မိတ္ကပ္ပါးပါးျပန္ျပင္လိုက္သည္။

ဝိန္းရိဖန္က ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္သို႔ေငးၾကည့္ေနရင္း အေတြးမ်ားကလည္း တစ္စစႏွင့္ပ်ံ့လြင့္လာကာ မုခ်န္ယြင္ေျပာသြားသည့္ စန္းရန္၏ဘြဲ႕ရညစာစားပြဲအေၾကာင္းအား ျပန္ေတြးၾကည့္မိလာေတာ့၏။

အရင္ကတည္းက အၿမဲတမ္း ျပန္မေတြးၾကည့္ရဲခဲ့ေသာ ၊ စန္းရန္ကို ျပန္ေျပာျပဖို႔ရာ မရဲခဲ့ေသာ အရာမ်ားပင္။ သို႔ေသာ္ သူမႏွင့္သူ႕ၾကားရွိ ဆက္ဆံေရးမွာ နီးကပ္လာၾကသည္ႏွင့္အမွ် သူမအေနျဖင့္ ရယူျခင္းႏွင့္ဆုံးရႈံးသြားရျခင္းတို႔အေပၚ တြက္ခ်က္တတ္လာကာ သူမတို႔၏လက္ရွိဆက္ဆံေရးက တစ္ေန႕တြင္ အတိတ္မွကိစၥမ်ားေၾကာင့္ ဖရိုဖရဲျဖစ္သြားမည္ကို အၿမဲတမ္းစိုးရိမ္ေနမိခဲ့သည္။

---'သူတို႔အဲ့ေန႕ညမွာေျပာေနခဲ့တာက မွတ္မိသေလာက္အရဆိုရင္ စီနီယာတစ္ေယာက္ရဲ႕ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ အရံလူအျဖစ္လိုသုံး လုပ္ခံေနရတဲ့ကိစၥလားမသိဘူး'

---'ေနာက္ေတာ့ စီနီယာအစ္ကိုစန္းက စကားတစ္ခြန္းေတာ့ေျပာလိုက္တယ္'

မ်က္စိတစ္မွိတ္စာအတြင္း အခ်ိန္မ်ား ေနာက္ျပန္ရစ္သြားခဲ့ကာ..

ထိုအုံ႕မွိုင္းေထြေဝေနၿပီး အသက္ရႉမဝျဖစ္ေစခဲ့ေသာ ႏြေရာသီပိတ္ရက္ဆီသို႔...

ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္ေလးက သူမ၏အေရွ႕တြင္ရပ္ေနကာ မိုးဖြဲေလးမ်ားက သူ႕မ်က္ေတာင္မ်ားေပၚက်ေနရင္း မိုးေပါက္ေလးမွသည္ ပဲေစ့အ႐ြယ္ေရစက္ေလးျဖစ္ေအာင္စုစည္းသြားၿပီးမွ ေအာက္သို႔ျပဳတ္က်လာခဲ့၏။ သူ႕လည္စလုတ္က မသိမသာေလးလႈပ္ခတ္သြားၿပီး အသံစတို႔ကလည္း တိုးဖ်ညင္သာလြန္းေနခဲ့၏။

"မင္း ဘာျဖစ္လို႔ ယီဟဲတကၠသိုလ္ကို ေလွ်ာက္လိုက္တာလဲ?"

ထိုအခ်ိန္တုန္းက ခံစားခ်က္တို႔အား ဝိန္းရိဖန္လည္း ေသခ်ာမမွိတ္မိပါေတာ့ေပ။ မေမ့ေပ်ာက္နိုင္ေအာင္မွတ္မိေနခဲ့သည့္တစ္ခုတည္းေသာအရာမွာ သင့္ေလ်ာ္မည့္အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုကိုမွမေတြးနိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အလ်င္းသင့္သလိုေျပာပစ္လိုက္သည့္စကားတစ္ခြန္းကိုပင္။

"ငါ တျခားသူနဲ႕ခ်ိန္းထားၿပီးသားမလို႔"

စန္းရန္က သူမအား ၾကည့္ေနခဲ့၏။

"ဒါဆို ငါကေရာ?"

"...."

    people are reading<First Frost (Myanmar Translation)>
      Close message
      Advertisement
      You may like
      You can access <East Tale> through any of the following apps you have installed
      5800Coins for Signup,580 Coins daily.
      Update the hottest novels in time! Subscribe to push to read! Accurate recommendation from massive library!
      2 Then Click【Add To Home Screen】
      1Click