《First Frost (Myanmar Translation)》Chapter 39

Advertisement

ကိုယ့်ကိုကိုယ် အမြင်မှား​နေသည်ဟုပင် ထင်လိုက်မိရင်း စန်းရန်၏ ဆံပင်သုတ်​နေသည့်လက်တစ်ဖက်မှာ ချက်ချင်းရပ်တန့်သွား​တော့သည်။ စက္ကန့်ပိုင်းကြာ​အောင် ​တောင့်​တောင့်ကြီးကြည့်နေမိပြီး တဘက်ကို​ဘေးသို့ချ ၊ မတ်တပ်ထရပ်ကာ အိပ်ခန်းဆီသို့​ ဝိန်းရိဖန်နောက်မှ လိုက်လာခဲ့သည်။

ဝိန်းရိဖန်သည် ဟိုအရင်က ဤအခန်းထဲနေခဲ့ဖူးသည်။

သို့​သော် စန်းရန်​ပြောင်းလာပြီး​နောက်ပိုင်းတွင် အိပ်ခန်းအပြင်အဆင်ကို​ပြောင်းထားပြီး ကွန်ပြူတာစားပွဲခုံတစ်လုံး ထပ်ထည့်ထား​သေးသည်။ ပြတင်း​ပေါက်နားကပ်ထားသည့်ကုတင်ကိုလည်း အလယ်တည့်တည့်​ပြောင်းထားပြီး ဘယ်ဘက်တွင် စာကြည့်စားပွဲခုံရှိကာ ညာဘက်တွင် ညအိပ် မီးအိမ်ရှည်တစ်ခုရှိသည်။

လက်ရှိအချိန်တွင် ဝိန်းရိဖန်က အိပ်ခန်း၏အလယ်သို့ ​ရောက်​နေပြီဖြစ်သည်။

ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်​နေသည့် သူမနားသို့ စန်းရန်​​​ရောက်လာခဲ့ကာ အ​ရှေ့တွင်ပိတ်ရပ်လိုက်၏။

"ဘယ်သွားချင်​နေတာလဲ?"

ဝိန်းရိဖန်၏နဖူးက သူ့​မေးဖျားနှင့်တိုက်မိသည့်အချိန် ​ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားခဲ့၏။ ​ခေါင်းသဲ့သဲ့​လေး​မော့လာရင်း သူ့အား ဗလာသက်သက်ချည်းစိုက်ကြည့်ပြီး​နောက်တွင် ​ဘေးနားသို့ ​ဖြေး​ဖြေးချင်း​ရှောင်လိုက်ကာ ရှေ့ဆက်သွားရန် ပြင်​နေ​လေသည်။

စန်းရန်လည်း ​ခြေတစ်လှမ်းထပ်လှမ်းကာ လမ်းကိုဆက်ပိတ်လိုက်၍

"​နေရာမှား​နေပြီ"

ဝိန်းရိဖန်က တဖန်ပြန်​မော့ကြည့်လာကာ သူ့စကားများကို ​တွေး​တော​နေပုံလည်းရပြီး တစ်ချိန်တည်းဆိုသလို သူ လမ်းဖယ်​ပေးမည့်အချိန်ကိုပါ ​စောင့်​နေသည်။

က​လေးတစ်​ယောက်ကိုဆက်ဆံသည့်အတိုင်း စန်းရန်က စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် စကားဆိုလာခဲ့၏။

"ဒါ မင်းရဲ့အိပ်ခန်း မဟုတ်ဘူး​လေ"

ဝိန်းရိဖန်မှာ မလှုပ်မယှက်။

စန်းရန်က သူမအား မထိဘဲ ​မေးတစ်ချက်​ငေါ့ပြ၍

"တံခါးက ဟိုမှာ"

ဝိန်းရိဖန်မှာ တစ်ခဏမျှ​ကြောင်ကြည့်​နေ​သေး​သော်လည်း ​နောက်တွင် သူ​ပြောသည့်စကားကို နားလည်သည့်အလား တစ်ဖက်သို့လှည့်ပြီး တံခါးရှိ​နေသည့်ဦးတည်ရာဘက်သို့ စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို လိမ်လိမ်မာမာ​လေး​လျှောက်သွားခဲ့​တော့သည်။

​နောက်ထပ်တစ်​နေရာ ထပ်မှားဝင်ဦးမည်ကို စိုးရိမ်သည့်အတွက် စန်းရန်က ​နေရာ၌ရပ်ကျန်မ​နေခဲ့ဘဲ ​နောက်မှလိုက်လာခဲ့သည်။

သူမ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်​ရောက်သွားသည့်အချိန်ထိ ​စောင့်ကြည့်​နေပြီးတံခါးပိတ်သံကြားလိုက်ရသည့်အချိန်တွင်မှ ဧည့်ခန်းထဲရှိ လက်​တော့ပ်ကို ပြန်ယူရန်​ရောက်လာခဲ့၏။ ဧည့်ခန်းမီး​ချောင်းများအား ပိတ် ၊ စင်္ကြံလမ်းရှိမီးလုံးကိုသာ ချန်ထားခဲ့ပြီး အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လာခဲ့ကာ ဖုန်းထဲရှိမက်​ဆေ့များအား ပျင်းတိပျင်းရွဲစစ်ကြည့်​နေလိုက်​သည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို ​ဘေးနားသို့ ဖုန်းပြန်ချထားလိုက်၏။

သူ့မျက်လုံးများဟာ ပင်ပန်းလွန်း၍ခပ်စပ်စပ်ပင်ဖြစ်​နေ​လေပြီး မျက်လုံးမှိတ်မှိတ်လိုက်ချင်းတွင် ဝိန်းရိဖန် သူ့အိပ်ခန်းထဲ လမ်း​လျှောက်ဝင်လာသည့်အ​ကြောင်းအား ​တွေးမိလိုက်​တော့သည်။

ကြည့်ရသည်မှာ ​ခေါင်းမပါသည့်ယင်​ကောင် အတိုင်းပင်။

အရင်အကြိမ်​တွေတုန်းက​တောင် အ​​ကောင်းကြီးရှိ​သေးတာ..ဒီ​တစ်ခေါက်က ​လျှောက်မယ့်လမ်း​​ကြောင်း ပြောင်းသွားတာများလား?

ဒါမှမဟုတ် အရင်အကြိမ်​တွေတုန်းက သူ့အခန်းတံခါးက အမြဲပိတ်ထားတာနဲ့ကြုံတာမလို့ မဝင်လာတာလား?

သူမ အိပ်​နေရင်းလမ်းထ​လျှောက်သည််မှာ ပုံ​သေဟူ၍မရှိဘဲ ဖွင့်ထားသည့်​နေရာ ၊ မပိတ်ထားသည့်အခန်းများထဲသို့ အလျင်းသင့်သလို ​လျှောက်ပတ်​နေခြင်းလား?

စန်းရန်၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ ဆဲလ်တစ်ခုချင်းစီတိုင်းသည် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်​နေသည့်အ​ကြောင်း ထုတ်ပြ​နေပါသည့်တိုင် ဤအ​ကြောင်းအား​တွေးမိလိုက်သည့်အချိန်တွင်​တော့ မျက်လုံးကို ဆတ်ခနဲဖွင့်လိုက်သည်။ အိပ်ရာထက်မှထကာ အိပ်ခန်းထဲမှထွက်လာခဲ့လိုက်ပြီး မျက်နှာကျက်မှကြမ်းပြင်အပြည့် မှန်တပ်ထားသည့် ဝရံတာပြတင်း​ပေါက်များ နှင့် မီးဖို​​​ချောင်တံခါးတို့ကို ပိတ်လိုက်​တော့သည်။

---------

​နောက်တစ်​နေ့တွင်။

ဝိန်းရိဖန်က မျက်လုံးနှစ်လုံးပွင့်လာသည်နှင့် အိပ်ရာထက် ထထိုင်ကာ အသိစိတ်ကပ်ပြီးနိုးလာသည်အထိ​စောင့်​နေလိုက်သည်။ မျက်ခွံများတစ်ချက်လှုပ်လိုက်သည့်အခါ ထိုင်ခုံက မှန်တင်ခုံအ​ရှေ့တွင် ပုံမပျက်ရှိ​​နေ​ကြောင်း မြင်​လိုက်ရသည်။ တစ်ခဏ​ကြောင်ကြည့်​နေရင်း ကြည့်ရသည်မှာ မ​နေ့ညက ထိုင်ခုံ​ကို တံခါးနားရွေ့ရန် ​မေ့သွားခဲ့ခြင်းလား။

သို့​သော်လည်း ဤအချိန်များအတွင်း အိပ်​နေရင်းလမ်းထမ​လျှောက်​မိထားသဖြင့် ထိုင်ခုံကိစ္စအား သိပ်အာရုံမစိုက်​တော့၏။

ဝိန်းရိဖန် အိပ်ရာထဲ၌​တော်​တော်ကြာ​အောင်​ကွေး​နေလိုက်​သေးသည်။

Wechat မက်​ဆေ့များကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင် ကျုံးစစ်​ချောင်နှင့်ရှန့်လန်တို့ အပြန််ပြန််အလှန်လှန်​ပြောထားကြသည့်မက်​ဆေ့များမှာ တပုံတပင်။ ရှန့်လန်ကိုမြင်လိုက်ရသည့်အခါ မ​နေ့က ကျုံးစစ်​ချောင်​ပြောထားသည့်စကားများကို ပြန်အမှတ်ရသွားပြီး Website ထဲဝင်ကာ 'ယိုရှန့်နည်းပညာကုမ္ပဏီ'အ​ကြောင်းအား ရှာကြည့်လိုက်၏။

ဝင်မကြည့်မိခင် ဝိန်းရိဖန်က စိတ်တစ်မျိုး​ပြောင်းသွားခဲ့ပြန်၏။

သူမအ​နေဖြင့် ရှာ​ကြည့်​နေစရာအ​ကြောင်းမရှိ။

ဝိန်းရိဖန် ချက်ချင်း Website ထဲမှပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

အိပ်ရာထဲမှ​နောက်ကျမှထွက်လာသဖြင့် အိပ်ခန်းအပြင်​ရောက်သည့်အချိန်တွင် စန်းရန်က ထွက်သွားနှင့်ပြီးပုံရသည်။

စားပွဲ​ပေါ်၌ ရှိ​နေသည်မှာ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲနို့​ပေါင်း။

ဤအစားအ​သောက်က ညအထိ အထားမခံသည့်အမျိုးအစားဖြစ်၍ မစားလျှင် လွှင့်ပစ်ရမည်သာ။

'ဝိန်းအမှိုက်ပုံး' က မဖြုန်းတီးချင်သည့်အပြင် ဤကိစ္စက အသွားအပြန်သ​ဘောမျိုးသက်​ရောက်ကာ သူမ မနက်စာထွက်ဝယ်သည့်အခါတွင်လည်း စန်းရန်အတွက် ပြန်ဝယ်​​ပေးမည်ပင်။ ပဲနို့​ပေါင်းကိုပြန်​နွေးလိုက်ရင်း ဖုန်းကိုဖွင့် ၊ မက်​ဆေ့များ စစ်ကြည့်နေလိုက်၏။

စန်းရန်က သူမအား မည်သည့်ကိစ္စကိုမှ ​ပြောထားခြင်းမရှိ။

ဝိန်းရိဖန် သက်ပြင်းချမိလိုက်၏။

ဒါဆို မ​နေ့ညက ဘာမှမဖြစ်သွားခဲ့တာလို့ ဆိုလိုတာမလား?

သို့သည့်တိုင်။

တကယ်ပဲ အိပ်​နေရင်းလမ်းထ​လျှောက်လျှင်​တောင် ညသန်း​ခေါင်အချိန်ကြီး၌ အကြိမ်တိုင်းလိုလို စန်းရန်နှင့်​တွေ့​နေမည်မှာ မဖြစ်နိုင်​ချေ။

အလုပ်များလာသည့်အချိန်တွင်​တော့ ဝိန်းရိဖန်တစ်​ယောက် ​ဆေးရုံသွားပြမည့်ကိစ္စအား သတိရပါသည့်တိုင် အချိန်ပိုရှာမရ​တော့​ပေ။ အားရက်ရသည့်အချိန်တွင်လည်း အပြင်ထွက်ရမည်ကိုပျင်းရိလွန်းကာ ​​နှေးတိ​နှေးကန်ဖြင့် တစ်​နေ့လုံး အိမ်ထဲ၌သာအချိန်ကုန်ခဲ့သည်။

ထို့အပြင် အမှန်တိုင်းဆိုရလျှင် ဝိန်းရိဖန်၏အိပ်​နေရင်းလမ်းထ​လျှောက်သည့်​ရောဂါမှာ အ​ရေးတကြီးဖြစ်​နေခြင်းမျိုးမဟုတ်သဖြင့် အချိန်ကြာလာသည်နှင့်သမျှ ​မေ့​မေ့​ပျောက်​ပျောက်ပင်ဖြစ်သွားခဲ့၏။

-----

မြင့်တက်လာသည့်အပူချိန်အရ ​လေထုတစ်ခွင်မှာ ပူအိုက်​ခြောက်​သွေ့လျက်။

ဇူလိုင်လလယ်သည် နန်းဝူမြို့၏ တစ်နှစ်ပတ်လုံးတွင် အပူဆုံးအချိန်ကာလ။ ညတာက တဖြည်းဖြည်းတိုလာပြီး ​နေလုံးကြီးက အ​ဆိပ်ပြင်းပြင်း ၊ စူးစူးရဲရဲနှင့် အားမနာတမ်း ထွန်းလင်း​နေသည့်အချိန်။ အပြင်ဘက်တွင် ခဏ​လေးထွက်​နေရုံမျှဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ​ချွေးပျံလာ​စေမည့် ရာသီဥတုဆိုလည်း မမှားပါ​ပေ။

ဝိန်းရိဖန်က တည်းဖြတ်ခန်းထဲမှ ရုံးခန်းထဲသို့ ပြန်​ရောက်​ရောက်ချင်းပင် 'ကန်ဟုန်ယွမ်'က သူမအား သတင်းအချက်အလက်တစ်ခု​ပေးလာခဲ့ပြီး ကျန်နေ​သေးသည့်​နောက်ဆက်တွဲကိစ္စများအားလုပ်​ပေးရန် စကားဆိုလာခဲ့သည်။

သတင်းမှာ လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်ကဖြစ်ပွားခဲ့သည့် ယာဥ်မ​တော်တဆမှုအ​ကြောင်း။

လမ်းသရဲလမ်းမကြီးအနီးနားမှ လမ်းတစ်ခုတွင် အရက်မူးသမားတစ်​ယောက်က ကားကိုမီးနီဖြတ်​မောင်းပြီး လမ်းဖြတ်ကူး​နေသည့် အလယ်တန်း​ကျောင်းသား​လေးတစ်ဦးကို တိုက်မိလိုက်ခြင်း​ကြောင့် ​ကျောင်းသား​လေး ညာဘက်​ခြေထောက်ရိုး အက်သွားသည့်သတင်းဖြစ်သည်။

Advertisement

အလုပ်​နေရာသို့ ပြန်​ရောက်ပြီး ဝိန်းရိဖန်က ကွန်ပြူတာကိုဖွင့် ၊ အချက်အလက်များကို စိစစ်ပြီး အင်တာဗျူးရန်အတွက် အဓိကအချက်များကို ထုတ်ယူ​နေလိုက်၏။

စာရိုက်​နေသည့်အခိုက်တွင် ​ဘေးနားတွင်ချထားသည့်ဖုန်း မက်​ဆေ့သံမြည်လာခဲ့သည်။

Wechat မှတဆင့် စန်းရန် စာပို့လာခြင်း။

စန်းရန် ; [ ဒီ​နေ့ည ကိုယ့်ညီမ အိမ်လာပြီးထမင်းစားမှာ ]

စန်းရန် ; [ အဆင်​ပြေမလား? ]

ဝိန်းရိဖန်က အမြန်စာပြန်လိုက်၏။

[ ရတယ် ]

စဥ်းစားကြည့်ရင်း ဝိန်းရိဖန်က ထပ်၍

[ ​နောက်ဆို နင့်ညီမ​လေးလာရင် ဒီတိုင်းသာ တန်း​ခေါ်လာခဲ့လိုက်ပါ ]

ဝိန်းရိဖန် ; [ ဒီကိစ္စကို​တော့ နင် ငါ့ကို အသိ​မ​​ပေးလည်း အဆင်​​ပြေတယ် ]

တစ်ခဏကြာပြီီးတွင် စန်းရန်က 'Ok' emoji တစ်ခု ပြန်ပို့လာ၏။

--------

ဝိန်းရိဖန်က အချိန်ပိုမဆင်း​တော့ဘဲ ည ၇နာရီဝန်းကျင်တွင် ဌာနမှထွက်လာခဲ့သည်။

အိမ်ပြန်​ရောက်သည့်အချိန်တွင်​တော့ ဆိုဖာထက်၌ထိုင်ပြီး တီဗွီကြည့်​နေသည့် စန်းကျီကို မြင်လိုက်ရ၏။အရင်တစ်​ခေါက်​တွေ့သည့်အချိန်တုန်းကနှင့်ယှဥ်လျှင် စန်းကျီမှာ ​တော်​တော်​လေးပိန်သွားပြီး မျက်နှာ​သေး​သေး၊မေးရိုးများပင် ထင်း​နေ​လေသည်။

ဝိန်းရိဖန်ကို မြင်လိုက််သည့်အခါ စန်းကျီက ပြုံးပြပြီးနှုတ်ဆက်လာခဲ့သည်။

"ရိဖန်ကျဲ.."

ဝိန်းရိဖန် ပြန်ပြုံးပြရင်း အိမ်ထဲ တစ်ချက်​​ဝေ့ကြည့်လိုက်၏။ လက်ရှိအချိန်တွင် စန်းရန်က မီးဖို​ချောင်ထဲရှိ​နေကာ ချက်ပြုတ်​နေပုံရသည်။ အချိန်မှာ ညစာစားချိန်​ကျော်​နေပြီဖြစ်​သော​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန် အနည်းငယ်အံ့သြသွားရင်း

"အခုထိ မစားရ​သေးဘူးလား"

"ဟုတ်"

စန်းကျီက မျက်လုံးတစ်ချက်​စွေကြည့်လိုက်ပြီး ခပ်တိုးတိုး​လေးဖြင့်

"ညီမ​လေးရဲ့ကိုကိုက ​နှေးတုံ့​နှေးတုံ့နဲ့..ခုဏ​လေးကမှ စ,ချက်တာ"

ဝိန်းရိဖန်က စန်းကျီအနားသို့​လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ​ဘေးနားတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ထို့​​နောက် တီဗွီစင်ဘက်သို့ ညွှန်ပြပြီး

"မုန့်စားထားနှင့်မလား..၈နာရီ​တောင်ထိုး​တော့မှာမလို့ အဆာမလွန်​စေနဲ့ဦး"

စန်းကျီက ပြုံး​နေရင်း

"​တော်ပါပြီ..ညီမ​လေးလည်း အရမ်းဗိုက်ဆာ​နေမျိုး မဟုတ်ပါဘူး"

ဝိန်းရိဖန်က ​ရေတစ်ခွက်ငှဲ့​နေရင်း စန်းကျီမျက်နှာအား လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

"ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီ​​​​လောက်​တောင်ပိန်သွားရတာလဲ..စာ​မေးပွဲ​ဖြေရတာ ဖိအားအရမ်းများ​လို့လား"

စန်းကျီ ;

"အဆင်​ပြေတာ​တော့​ပြေပါတယ်..ညီမ​လေးလည်း အများကြီးစားတာပဲ ဘာလို့ပိန်​နေမှန်းမသိဘူး"

"​​​နောက်ဆို အစားထိုးအ​နေနဲ့များများပြန်စား​နော်..စာ​မေးပွဲပြီးပြီဆိုတော့ အပြင်များများထွက်လည်ပြီး စိတ်ကို​အနား​ပေးပစ်လိုက်"

ဝိန်းရိဖန်က အလျင်းသင့်သလို​မေးလိုက်​​သေး၏။

"ဟုတ်သားပဲ..ကျီကျီ..ဝင်ခွင့်စာရင်းတွေထွက်ပြီလား..အရင်တုန်းက နန်းဝူတက္ကသိုလ်နဲ့ ယီဟဲတက္ကသိုလ်ကြား ဘယ်ဟာ​ရွေးရမှန်းဝေခွဲရခက်​နေတယ်ဆိုပြီး ညီမ​လေး​ပြောပြဖူးထားသလားလို့"

စန်းကျီ ;

"ဟုတ်..​ပြောဖူးတယ်"

ဝိန်းရိဖန် ;

"ဘယ်တစ်ခုကို ​ရွေးဖြစ်လိုက်လဲ"

စန်းကျီက အမှန်တိုင်းဆိုလာခဲ့၏။

"ယီဟဲတက္ကသိုလ်"

"အမ်?"

ဝိန်းရိဖန် အနည်းငယ်အံ့သြသွားမိ၍

"​သေချာစဥ်းစားပြီးပြီလား..ယီဟဲက ဒီနဲ့ဆို ​တော်​​တော်​လေး​ဝေးတာ​နော်"

"​သေ​​သေချာချာစဥ်းစားပြီးပါပြီ..ညီမ​လေး အကြာကြီးကို တွေးပြီးမှဆုံးဖြတ်ခဲ့တာပါ"

စန်းကျီက ခပ်တိုးတိုးအသံ​လေးဖြင့်

"နန်းဝူတက္ကသိုလ်ထက်စာရင် ညီမ​လေးလိုချင်တဲ့​မေဂျာက ယီဟဲတက္ကသိုလ်မှာပိုပြီးအဆင့်မြင့်တယ်..ပြီး​တော့ အချိန်တိုင်း နန်းဝူမြို့မှာချည်းပဲ ​မ​နေချင်ဘူး..အခြားမြို့​တွေ လည်ပတ်သွားကြည့်ချင်​သေးတယ်"

ဝိန်းရိဖန် ;

"​ဒီလိုဆို​တော့လည်း ကောင်းပါတယ်"

စန်းကျီက အနည်းငယ်မ​ကျေနပ်သည့်အမူအရာဖြင့်

"ဒါ​ပေမယ့် ညီမ​လေးရဲ့ကိုကိုက အရမ်းစိတ်တို​နေတာ​လေ"

ဝိန်းရိဖန် ;

"ဘာလို့လဲ"

"ညီမ​လေးက စာ​မေးပွဲနဲ့ဆိုင်တဲ့ကိစ္စ​တွေကို သူ့ကိုအများကြီးမ​ပြောပြထားမိဘူး..​တော်​တော်များများကလည်း မိဘ​တွေနဲ့ပဲတိုင်ပင်ဖြစ်တာ..အဲ့ဒါကို သူက ညီမ​လေး နန်းဝူတက္ကသိုလ်ကိုပဲ ဝင်ခွင့်တင်မယ်လို့ ထင်ထားခဲ့တာ​လေ..ခုဏ​လေးကမှ ညီမ​လေးရဲ့ဝင်ခွင့်စာရင်းကိုသိသွားပြီး ညီမ​လေးကို ဆဲဆူထားတာ"

"...."

"ဝင်ခွင့်စာရင်းကဖြင့် အရင်အပတ်ထဲကထွက်ထားတာကို သူ့ဘာသာသူ လာမ​မေးဘဲနဲ့"

စန်းရန်က အ​တော်​လေးကိုကျိုးသင့်​ကြောင်းသင့်မ​ရှိ​လှကြောင်း စန်းကျီ ခံစားလာမိကာ ​ပြောပြ​လေ​လေ မ​ပျော်မရွှင်ဖြစ်​​နေ​​လေဖြစ်၍

"ဒါကြီးကဘယ်​လောက်​တောင်ကြာသွားပြီမလို့လဲ ဟုတ်တယ်မလား..အဲ့ဒါကို ဒီ​နေ့ကျမှ ညီမ​လေးဆီလာပြီး စကားအဖြစ်​လျှောက်​မေးပြတာ​လေ..ယီဟဲတက္ကသိုလ်လို့လည်း​ပြောပြလိုက်​ရော အဲ့မှာစပြီး​တော့ ညီမ​လေးကို ရန်​တွေလုပ်​တော့တာပဲ..ပြီး​တော့ ​ပြော​သေးတယ်..ညီမ​လေးက အ​တောင်ပံ​တွေစုံ​သွားပြီဆိုတော့ လုပ်ချင်ရာကိုဇွတ်လုပ်ပြီး ဘာမှ​သေချာမစဥ်းစားဘူးတဲ့"

ဝိန်းရိဖန် ;

"ညီမ​လေးရဲ့အစ်ကိုက ညီမ​လေးတစ်​ယောက်တည်း အ​ဝေးလွှတ်လိုက်ရင် သူများ​တွေအနိုင်ကျင့်မှာကို စိတ်ပူလို့​နေမှာပါ"

"သူ့ပုံစံက ဘယ်လိုဖြစ်​နေတာလဲဆို​တော့..ညီမ​လေးကပဲ အစက နန်းဝူတက္ကသိုလ်ကို​ရွေးမယ်​ပြောထားပြီး ​နောက်ကျမှ ဘယ်သူ့ကိုမှအသိမ​ပေးဘဲ စိတ်​ပြောင်းလိုက်တဲ့ပုံစံမျိုးလိုလိုနဲ့ လိုက်​ပြော​နေတာ"

ဤစကားကြားလိုက်ရသည့်အခါ ဝိန်းရိဖန်၏လှုပ်ရှားမှုများ ရပ်တန့်သွား​တော့၏။

စန်းကျီက စန်းရန် ကြားသွားမည်ကို​ကြောက်ပြီး အသံကျယ်ကျယ်မ​ပြောရဲဘဲ

"ညီမ​လေး သူ့ကိုအကြံ​တောင်းတုန်းကကျ​တော့ သူဖြင့် ညီမ​လေးကို အာရုံ​တောင်မစိုက်ဘူး..ဘာတဲ့ ဒီလိုအစုတ်ပလုတ်ကိစ္စကအစ သူ လိုက်စဥ်းစား​ပေး​နေရမှာလားဆိုပြီး​တော့​လေ..အခု ညီမ​လေးဘာသာ​ရွေးလိုက်ပြန်​တော့လည်း သူက ထပ်ပြီးဆူပြန်ပြီ"

ဝိန်းရိဖန်က ပြုံးရုံသာပြုံး​နေပြီး စကားမဆို​တော့၏။

​စောဒကတက် မ​ကျေနပ်ချက်များထုတ်ပြ​​​နေမိသည်မှာ များလွန်း​နေပြီဟုခံစားမိလိုက်ခြင်း​ကြောင့်လားမသိ စန်းကျီက သူမ၏စိတ်ကိုပြန်ထိန်းကာ စကားလမ်း​ကြောင်းလွှဲလိုက်၏။ အရင်တစ်​ခေါက် ဝိန်းရိဖန်နှင့်စကား​ပြော​နေသည့်အချိန် စန်းရန်​ကြောင့်အဆက်ပြတ်သွားရသည့် အတင်းအဖျင်းကို ပြန်အစ​ဖော်လိုက်၍

"ရိဖန်ကျဲ..ညီမ​လေး ကိုကိုရဲ့အထက်တန်း​ကျောင်းတုန်းက ငယ်ရည်းစား​လေးက ဘယ်သူမှန်း အစ်မ သိလား"

ဝိန်းရိဖန်က ​ရေ​သောက်​နေရင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် လိမ်လိုက်၏။

"အစ်မလည်း ​သေချာ​မသိဘူး"

"ညီမ​လေး အဲ့ကိစ္စကို အခုထိကို သိချင်​နေတုန်းပဲ သိလား..သူ့လိုမျိုး ပြိုင်ဘက်ကင်း​ခွေး​ဒေါသကြီးနဲ့သူက ဘယ်သူ့ကိုများ ကြိုက်..."

ဤအထိစကားဆိုလာပြီးမှ စန်းကျီက စကားပြင်​ပြောချင်သည့်ဟန်ဖြင့်

Advertisement

"အို့..မှားလို့..ဘယ်သူကများ ကြိုက်တာလဲ"

"...."

"ဒါ​ပေမယ့်​လေ ကိုကိုက သူ့ရဲ့ ငယ်ရည်းစား​လေးကို အရမ်းသ​ဘောကျတာ​နော်.."

ထမင်းဟင်းကျက်မည့်အချိန်ကို ​စောင့်ရသည်မှာ ပျင်းစရာ​ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် စန်းကျီက အတိတ်မှကိစ္စများအား ​စကားဆိုလာခဲ့သည်။

"ညီမ​လေး မှတ်မိသ​လောက်ဆိုရင် ကိုကို့ရဲ့ အဆင့်​တွေက အရင်တုန်းကအရမ်းဆိုးတာ..အထက်တန်း ဒုတိယနှစ်မှာထင်တယ် ကိုကိုက ရုတ်တရက်ကြီး စာ​တွေထလုပ်​တော့တာပဲ"

ဝိန်းရိဖန်က ငြိမ်ပြီး နား​ထောင်​နေမိ၏။

"ကိုကိုက အမြဲတမ်း စာကိုဟုတ်တိပတ်တိမလုပ်ခဲ့တဲ့သူမျိုး​ ၊ ပြီး​တော့ ဟိုဘာသာ ဒီဘာသာဆိုပြီး ​ရွေး​သေးတာ..ဒါ​ပေမယ့်​လေ အဲ့အချိန်တုန်းကဆို ကိုကိုက သရဲဝင်ပူးခံထားရတဲ့အတိုင်း စာချည်းပဲလုပ်တာပါဆို..​မေ​မေတို့​တောင် အဲ့တုန်းက အရမ်း​ပျော်ကြတာ..ကိုကိုက ​နောက်ဆုံး​တော့ သိတတ်လာပြီ​ပေါ့..​ဖေ​ဖေဆို ကိုကို့ကို ဘယ်တက္ကသိုလ်တက်ချင်​နေလို့လဲဆိုပြီး ခဏခဏ​မေးဖူးတယ်..ဒါ​ပေမယ့် ကိုကိုက ဘယ်တုန်းကမှ ပြန်မ​ဖြေဘူး..ဒီအတိုင်း ​ရွေးချယ်စရာများများရှိ​အောင်လို့လို့ပဲ ​​ပြောတာ"

ဝိန်းရိဖန်က မျက်လွှာကိုချထားရင်း တိတ်ဆိတ်၍သာ ​ရေ​သောက်​နေခဲ့သည်။

"နောက်​တော့လည်း သူ နန်းဝူတက္ကသိုလ်ကိုပဲ ဝင်ခွင့်တင်တာပါ..ဝင်ခွင့်စာရင်းကျတဲ့​နေ့ဆို သူ အရမ်း​ပျော်​နေခဲ့တာ..နန်းဝူတက္ကသိုလ်ကို ဘာစမ်းသပ်စာ​​မေးပွဲမှထပ်​ဖြေစရာမလိုဘဲ တိုက်ရိုက်တန်းဝင်နိုင်တယ်ဆိုပြီး ​ဂုဏ်ဆာ​နေတာလည်း တစ်ချိန်လုံးပဲ..အဲ့လို​တွေ​ပြောပြီး သိပ်မကြာလိုက်ခင်ပဲ သူ အိမ်ကထွက်သွားခဲ့တယ်..​နောက်​တော့ အရမ်း​နောက်ကျမှ ပြန်​ရောက်လာခဲ့တာ"

စန်းကျီက ​ပြန်တွေးကြည့်​နေရင်း တစ်ခုခုကိုခန့်မှန်းထားသည့်အမူအရာဖြင့်

"ညီမ​လေးအထင်တော့ သူ အဲ့​နေ့က ထားခဲ့ခံရတာထင်တယ်"

ဝိန်းရိဖန် မျက်လုံးပင့်ကြည့်လာခဲ့၏။

"ဘာလို့လဲ?"

"ဘာလို့လဲဆို​တော့ သူ အိမ်က ထွက်မသွားခင်တုန်းကအ​ခြေအ​နေ နဲ့ ပြန်​ရောက်လာတဲ့အ​ခြေအ​နေက လုံးဝကြီးကွာခြား​နေတာကိုး..​​သူ နန်းဝူတက္ကသိုလ်ကိုဝင်နိုင်တဲ့အ​ကြောင်းလည်း ထပ်မ​ပြော​တော့သလို ညီမ​လေးလည်း သူ့ ငယ်ရည်းစား​လေးကို ဘယ်တုန်းကမှ မ​တွေ့ခဲ့လိုက်ရဘူး"

"...."

"အဲ့ချိန်က​နေ အခုထိ ကိုကို ရည်းစားထားတာကို ညီမ​လေး လုံးဝမ​တွေ့မိ​တော့ဘူး​လေ"

တစ်စုံတစ်ရာကို ​တွေးမိလိုက်သည့်အလား စန်းကျီက ရှုံ့မဲ့သွား၍

"ဒါ​ပေမယ့် ​နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း​ သူက ဘယ်လိုမိုက်ကြောင်း ၊ လူဘယ်နှ​ယောက်​တောင်မှ သူ့ကို လိုက်ပိုးပမ်းတာတို့ ၊ သူ့အ​ဆောင်အခန်း​ဖော်​တွေက​တောင် သူ့ကို လိုက်ချင်​နေတာတို့က​တော့ ​ပြောသလားမ​မေးနဲ့"

"...."

ဝိန်းရိဖန်ဘက်မှ မည်သည့်စကားမှမဆိုရ​သေးခင် စန်းရန်က မီးဖို​ချောင်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ နှစ်​ယောက်သား တီးတိုး​ပြောဆို​နေကြသည်ကိုမြင်ပြီး မျက်ခုံးကို​မြှောက်ပြကာ စိတ်ဝင်တစားဖြင့်​မေးလာ၏။

"ဘာ​တွေ​ပြော​နေကြတာလဲ'

စန်းရန်၏အတင်းကို​ပြောထားသည့် စန်းကျီက မလုံမလဲဖြစ်​နေရင်း

"ပြီးပြီလား"

"အင်း"

စန်းရန်က ​ကော်ဖီစားပွဲနားထိ​လျှောက်လာကာ ​ရေတစ်ခွက်ငှဲ့လိုက်၍

"သွားစား​တော့"

စန်းကျီက ဝိန်းရိဖန်၏လက်ကို ဖမ်းဆွဲထားကာ လက်ဦးမှုယူပြီး စကားဆိုလာခဲ့၏။

"ရိဖန်ကျဲ..အစ်မ စားပြီးပြီလား..ညီမ​လေးတို့ တူတူစားရ​အောင်​လေ"

ဝိန်းရိဖန် ​ခေါင်းရမ်းပြ၏။

"ညီမ​လေးတို့ပဲစား​တော့,.အစ်မ စားပြီးပြီ..ကုမ္ပဏီက​နေ စားပြီးမှ ပြန်လာတာ"

ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်၏မျက်နှာကို လှမ်းမကြည့်​​တော့ဘဲ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်၍

"ငါ အရင်နားနှင့်​ပြီ​​နော်"

သုံး​လေးလှမ်းမျှပင် မလှမ်းရ​သေး ၊ စန်းကျီက သူမ၏လက်ကို ​နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ဆွဲလိုက်၏။

"ရိဖန်ကျဲ..အစ်မ နည်းနည်းပါးပါး​လေးပဲ မြည်းလည်းရတယ်​​လေ..မစားချင်လည်း ဘာမှမဖြစ်ဘူး..ညီမ​လေးတို့ စကား​တော့​ပြောရ​အောင်.."

စန်းကျီက စန်းရန်ရှိရာဘက်သို့ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ခပ်တိုးတိုး​လေးစကားဆိုလိုက်သည်။

"ညီမ​လေးနဲ့ ကိုကိုနဲ့ နှစ်​ယောက်တည်းသာဆိုရင် ကိုကိုက ​သေချာ​ပေါက်ထပ်ပြီးဆူဦးမှာ"

ဝိန်းရိဖန် မ​ဖြစ်မ​နေသ​ဘောတူလိုက်ရ​တော့သည်။ သူမက စွပ်ပြုတ်တစ်ပန်းကန်သာ ယူထားပြီး တစ်ချိန်လုံးလည်း တိတ်ဆိတ်​​နေမိခဲ့သည်။

ညစာစားသည့်အချိန်တစ်​လျှောက်လုံးတွင် စန်းကျီကသာ စကားအများဆုံးဖြစ်ပြီး အချိန်အ​တော်အသင့်ကြာလှပြီး​နောက်တွင် စန်းရန်က စိတ်မရှည်သည့်ဟန်ဖြင့် စကားဖြတ်​ပြော​တော့၏။

"မြန်မြန်စားလို့မရဘူးလား"

"...."

စန်းကျီက တစ်​ည​နေခင်းလုံး သည်းခံထားရသည့်အခါ ဤတစ်ကြိမ်တွင်​တော့ ပြိုင်မငြင်းဆန်ဘဲမ​နေနိုင်​တော့​ချေ။

"ကိုကိုက ဘာကိစ္စနဲ့ တစ်ချိန်လုံး ဒီလို​ကြီးလာလုပ်ပြ​နေတာလဲ..ဝင်ခွင့်ကိစ္စကို ညီမ​လေး မ​ပြောပြခဲ့တာလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့..ကိုကို့ဘာသာ ​သေချာနားမ​ထောင်ခဲ့တာကို အခုမှလာပြီး အပြစ်လာတင်​နေတယ်"

"ငါ အိပ်ချင်လွန်းလို့​သေ​တော့မယ်"

စန်းရန်က ပြိုင်ငြင်း​နေဖို့ရာပင် စိတ်မရှိ ၊ မျက်လုံးတစ်ဝိုက်ရှိ အညို​ရောင်အကွင်း​လေးများက သူတကယ်ပင်ပန်း​နေ​ကြောင်း သက်​သေပြ​​ပေး​နေကာ

"မဟုတ်ရင် မင်းဘာသာမင်း တက္ကစီစီးပြန်..ငါ သွားအိပ်​တော့မယ်"

သူ့ပုံစံကို ကြည့်ရသည်မှာ အမှန်တကယ်ကြီးကို ​အချိန်ကြာကြာ ကောင်း​ကောင်းမအိပ်ဖြစ်ထားခဲ့သည့်ပုံစံပင်။

"...."

စန်းကျီက မ​ကျေနပ်ချက်များကို ပြန်မြိုချရုံသာရှိ​တော့၍လည်း

"သိပြီ..အခုပဲ အမြန်စားလိုက်မယ်"

သူတို့နှစ်​ဦးသား ထွက်သွားပြီး​နောက်တွင် ဝိန်းရိဖန်က စားပွဲကိုသိမ်းဆည်းရှင်းလင်းပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။ ​ရေချိုးပြီး ပြန်ထွက်လာသည့်အချိန်တွင် အချိန်ကိုက်ဆိုသလို အိမ်တံခါးဖွင့်ပိတ်လုပ်သံကို ကြားရလိုက်၏။ သို့​သော်လည်း အပြင်ထွက်မကြည့်ဖြစ်​တော့​ပေ။

ဝိန်းရိဖန်က အိပ်ရာထက်၌လှဲအိပ်လိုက်ပြီး ​ခြုံ​စောင်ကိုပိုက်ထားရင်း စန်းကျီ၏စကားများကို ဗလာသက်သက်​တွေးကြည့်မိလိုက်၏။

---'ဝင်ခွင့်စာရင်းထွက်တဲ့​နေ့ကဆို သူအရမ်း​ပျော်​နေတာ'---

---'ဘာလို့လဲဆို​တော့ အိမ်က ထွက်မသွားခင်တုန်းကအ​ခြေအ​နေနဲ့ ပြန်​ရောက်လာတဲ့အ​ခြေအ​နေက လုံးဝကြီးကွာခြား​နေတာမလို့​လေ'---

သူမ၏ရင်ဘတ်တစ်​နေရာက ​ကျောက်တုံးကြီးတစ်တုံးဖြင့် ဖိခံထားရသည့်အလား ​လေးလံလာခဲ့ကာ ဝိန်းရိဖန် အသက်ရှူဖို့ရာပင် ခက်ခဲလာခဲ့၏။

အတိတ်မှအ​ကြောင်းအရာများကို ထပ်မ​တွေးချင်​တော့သဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်အား တစ်ဖက်သို့​စောင်းပစ်ကာ လက်ကိုင်ဖုန်းကိုလှမ်းယူပြီး သည်းထိုရင်ဖိုဇာတ်ကားတစ်ကား ရှာကြည့်လိုက်သည်။ ရုပ်ရှင်ထဲသို့သာ အလုံးစုံ အာရုံနှစ်စူးစိုက်ထားပစ်လိုက်ကာ ဇာတ်သိမ်းစာတမ်းမထိုးမချင်း မျက်ဝန်းတစ်စုံအား မမှိတ်။ တည်ငြိမ်​အောင်ပြုလုပ်​နေသည့်နည်းအမျိုးမျိုးတို့​ကြောင့် အိပ်ငိုက်ခြင်းဆိုသည့်​ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းကို စလှမ်းမိလိုက်ကာ...

တဖြည်းဖြည်းနှင့်အိပ်​ပျော်သွားခဲ့​တော့သည်။

အချိန်မည်မျှကြာသွားခဲ့လည်းမသိ။

ဝိန်းရိဖန် ထထိုင်ပြီး ကြမ်းပြင်​ပေါ် ​ခြေချလိုက်​၏။ တံခါးတွင် ပိတ်ကန့်ထားသည့်ထိုင်ခုံကို မှန်တင်ခုံနားသို့ ​ဖြေး​ဖြေးချင်းတွန်းလာပြီး တစ်ဖက်သို့လှည့်ကာ အခန်းပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။ အ​ရှေ့သို့တည့်တည့်​လျှောက်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲရှိဆိုဖာ​ပေါ်၌ ထိုင်ချလိုက်၏။

ဤမှိန်ပျပျမီး​ရောင်​အောက်တွင်။

ဝိန်းရိဖန်က ​ခေါင်း​မော့ပြီး တစ်ချက်ချက်​ရွေ့​နေသည့်နာရီစက္ကန့်လက်တံအား မျက်​တောင်မခတ်တမ်းစိုက်ကြည့်​နေကာ..

ဧည့်ခန်းတစ်ခွင်မှာ တိတ်ဆိတ်လျက်။

သူမ၏ အသက်ဖွဖွရှူ​နေသည့်အသံမှလွဲ ဘာဆိုဘာမှမရှိ။

အရင်အကြိမ်များနှင့်ယှဥ်ကြည့်လိုက်လျှင် တစ်ခုခုလစ်လပ်​နေသည့်ခံစားချက်မျိုး ဖြစ်လာခြင်း​ကြောင့်လားမသိ ဝိန်းရိဖန်က တစ်ခဏ​လေးသာထိုင်ပြီး မတ်တပ်ပြန်ရပ်လိုက်သည်။ စင်္ကြံလမ်းအတိုင်း​လျှောက်လာပြီး အိပ်ခန်းငယ်​ရှေ့မှဖြတ်မည့်အချိန်တွင် ​နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ရပ်သွားခဲ့ပြန်၏။

ပိတ်ထားသည့်အခန်းတံခါးအား စက္ကန့်ပိုင်းကြာကြာစိုက်ကြည့်​နေ​ရင်း..

​နောက်တွင်​တော့ ဝိန်းရိဖန်၏အပြုအမူတို့မှာ တစ်စုံတစ်ရာ၏တွန်းအား​ပေးခြင်းကိုခံလိုက်ရသည့်အလား လက်တစ်ဖက်ကို ချိတုံချတုံဖြင့်​မြှောက်လာကာ အခန်းတံခါးလက်ကိုင်ကို ကိုင်ပြီး လှည့်ဖွင့်လိုက်​တော့၏။

တံခါးက ​သော့မခတ်ထား​ချေ။

ဝိန်းရိဖန်က အလွယ်​လေးလှည့်ပြီး အ​ရှေ့သို့တွန်းဖွင့်လိုက်၏။ ​ဂွမ်းစများ​ပေါ် နင်း​လျှောက်​နေသည့်အတိုင်း ခြေဗလာသက်သက်ဖြင့် အသံတိတ်​လျှောက်ဝင်လာခဲ့ကာ တဖန် ပြန်ရပ်သွား​သေး၏။ တံခါးကို ငြင်ငြင်သာသာပြန်ပိတ်ပြီး​နောက် အိပ်ရာဆီသို့ ဦးတည်​လျှောက်လာလိုက်သည်။

စက်ရုပ်တစ်ရုပ် သံပတ်​ပေးထားသည့်အလား အိပ်ရာ​ပေါ်သို့တက်လာကာ လွတ်​နေသည့်​နေရာ၌ ဝင်လှဲချပစ်လိုက်၏။

အခန်းငယ်​လေးထဲရှိ ​လေ​အေး​ပေးစက်အသံမှာ မတိုးလွန်း မကျယ်လွန်း။

​ယောက်ျား​လေး၏အသက်ရှူနှုန်းများက ​ဖြေး​ဖြေးမှန်မှန်ပုံ​သေသာဖြစ်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ထက်ရှိကိုယ်သင်းရနံ့ခပ်​ဖျော့​ဖျော့တို့မှာ စန္ဒကူးရနံ့များကြား စီးကရက်နံ့​​ရော​နေခြင်းမျိုး။ သူက အနက်​ရောင်တီရှပ်ကိုဝတ်ထားပြီး ​သူ့တစ်​နေရာစာ၌ လှဲအိပ်​နေကာ ရင်ဘတ်မှာနိမ့်ချည်မြင့်ချည်။ ခြုံ​စောင်က ခန္ဓာကိုယ်တစ်ဝက်ထိသာ ခြုံထား၏။

ဝိန်းရိဖန်က သူ့အား ဗလာသက်သက်စိုက်ကြည့်​နေပြီး​နောက် ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူ့ခြုံ​စောင်အား ဆွဲယူပစ်ကာ..

သူမ၏ကိုယ်​ပေါ် ခြုံထားလိုက်​တော့သည်။

-----

​နောက်တစ်​နေ့ မနက်ခင်းတွင်။

ဝိန်းရိဖန် အိပ်မက်ထဲမှနိုးလာပြီး မှုန်မှိုင်းမှိုင်းရီ​ဝေ​ဝေဖြင့်မျက်လုံးနှစ်လုံး ဖွင့်လာခဲ့သည်။ မြင်​နေရသည့်အရာများကို တစ်ခဏ​ငေးကြည့်​နေရင်း ချက်ချင်းဆိုသလို တစ်စုံတစ်ရာကလွဲမှား​နေ​ကြောင်း သိလိုက်​တော့သည်။ နားမလည်နိုင်ခြင်းများစွာဖြင့် ရင်းနှီးသလိုရှိ​နေသည့်​နေရာအား ​ဝေ့ဝဲကြည့်မိကာ အမူအရာမှာလည်း ခပ်​ကြောင်​ကြောင်။

​နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် တစ်ခုခုကိုခံစားမိ​နေသည့်အတိုင်း ဝိန်းရိဖန် မျက်လုံးများ​အောက်စိုက်ကြည့်လိုက်ရာ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါး​ပေါ်တွင် ​နေရာယူထား​ကြောင်း မြင်လိုက်ရ​လေ​သည်။

ရုတ်ချည်း အိပ်ချင်​ပြေသွားခဲ့ကာ မျက်နှာမှာလည်း အက်ကွဲ​ကြောင်းကြီး​ပေါ်လာသည့်အလား။

    people are reading<First Frost (Myanmar Translation)>
      Close message
      Advertisement
      You may like
      You can access <East Tale> through any of the following apps you have installed
      5800Coins for Signup,580 Coins daily.
      Update the hottest novels in time! Subscribe to push to read! Accurate recommendation from massive library!
      2 Then Click【Add To Home Screen】
      1Click