《First Frost (Myanmar Translation)》Chapter 29

Advertisement

ဝိန်းရိဖန် ; "ငါ မ​ကြောက်...."

စန်းရန်ရှိရာလှမ်းကြည့်​နေရင်း သူ​ပြောသွားသည့်စကားများထဲမှ 'လည်း' ဆိုသည့်စကားလုံးကို ချက်ချင်းသတိထားမိလိုက်ကာ သုံးစက္ကန့်မျှအသံတိတ်လိုက်​တော့၏။စန်းရန်၏မျက်နှာကို​ထောက်ထား​ပေးလိုခြင်းအလို့ငှာ ​နောက်ကျန်​နေသည့်စကားလုံးကို အတင်းဖြစ်ညှစ်ထုတ်လိုက်​တော့သည်။

"....သလားလို့?"

"...."

စန်းရန်က ယခုလို ကြောက်တတ်လိမ့်မည်ဟု ဝိန်းရိဖန်အ​နေဖြင့် လုံးဝလုံးဝပင် မ​တွေးထားခဲ့ဖူးပါ​ချေ။

စန်းရန်၏ပုံစံက အမြဲတမ်းအ​ကြောက်အလန့်မရှိသည့်ပုံစံမျိုးဖြစ်ကာ သူမ မှတ်မိသ​​လောက်အရ ဤတစ်ကြိမ်မှာ စန်းရန်အတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် သရဲကားကြည့်ဖူးခြင်းလည်း မဟုတ်။

မှတ်ဥာဏ်များထဲတွင် အထက်တန်းပထမနှစ်မှ ကာယအချိန်အား ပြန်အမှတ်ရလိုက်သည်။ ထို​နေ့က မိုးရွာ​နေခဲ့သဖြင့် ကာယဆရာသည် ​​​ကျောင်းတွင်းအားကစားကော်မတီမှတဆင့် အတန်းသားများအား စာသင်ခန်းထဲ၌သာ စာကြည့်​နေကြခြင်းဖြစ်ဖြစ် ၊ ရုပ်ရှင်တစ်ခုခုရှာကြည့်​နေကြခြင်းဖြစ်ဖြစ် လုပ်​နေကြရန် အသိ​ပေးလာခဲ့သည်။

ထိုအချိန်တုန်းက အတန်းထဲရှိ ကွန်ပြူတာမှာ အင်တာနက်မချိတ်ရ​သေး ၊ ထို့အပြင် ​ကျောင်းသားတစ်ဦးတည်းထံ၌ ရှိသည့် တစ်ခုတည်း​သော USB မှာလည်း သရဲကားတစ်ကားတည်းသာ သိမ်းထားခဲ့ရာ ​ရွေးချယ်စရာဟူ၍ ဘာဆိုဘာမှမရှိ။ သို့​သော် ​ကျောင်းသားအများစုမှာ စာမကြည့်ချင်ကြသဖြင့် လူနည်းစု​လေး၏ငြင်းဆန်မှုကြားမှ​နေ၍ ​နောက်ဆုံးတွင် ထိုသရဲကားကြည့်ရန် ​ရွေးချယ်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဝိန်းရိဖန်၏​နေရာမှာ တတိယလိုင်းတွင်ဖြစ်ပြီး စန်းရန်မှာ စတုတ္ထလိုင်း၏ထောင့်ဖြတ်​​အနောက်တစ်ခုံတွင်ဖြစ်သည်။

ထိုသရဲကားမှာ သူမကြည့်ဖူးပြီးသား ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ဖြစ်​နေ​သော​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်က အိမ်စာများလုပ်​နေရင်း တစ်ချက်တစ်ချက်​သာ မော့ကြည့်​ဖြစ်ခဲ့၏။ မျက်လုံးပင့်ကြည့်မိလိုက်သည့်တစ်ကြိမ်တွင်​တော့ ပရိုဂျက်တာ​ပေါ်မှ သရဲမျက်နှာကြီးနှင့် တည့်တိုးဆုံလိုက်မိရာ...

တစ်ချိန်တည်းဆိုသလို အ​နောက်ခုံများဘက်မှ အာ​မေဍိတ်သံအကျယ်ကြီးတစ်ချက်လည်း ကြားလိုက်ရ​တော့၏။

အသံကြားရာ လှမ်းကြည့်မိလိုက်လျှင်

ဖြစ်ချင်​တော့ စန်းရန်နှင့် တစ်ခုံတည်းထိုင်သည့်​ယောက်ျား​လေး။

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ထို​ယောက်ျား​လေးက သရဲမျက်နှာ​ကြောင့် လန့်ဖြန့်ပြီးနောက်သို့မှီလိုက်ရာမှတဆင့် ထိုင်ခုံလှန်ကျသွားကာ ပြုတ်ကျလုနီးနီးစက္ကန့်ပိုင်းအလိုတွင် ခန္ဓာကိုယ်ဟန်ချက်ကိုပြန်ထိန်းရန်အတွက်လော​လောပြာပြာဖြင့် ရမိရရာဆွဲလိုက်သည်မှာ စန်းရန်၏ထိုင်ခုံပင်။

သို့​သော် ထို​ကောင်​လေး​၏ခန္ဓာကိုယ်ဝ​,နေ​သော​ကြောင့် စန်းရန်ကိုပါ ​နောက်ပြန်လှန်ချသလို ဖြစ်သွားခဲ့​တော့သည်။

နှစ်​ယောက်သား ပြုတ်ကျသွားသည့်အသံမှာ အုန်းခနဲ။

တစ်တန်းလုံးလည်း အလန့်တကြားဝိုင်းကြည့်လာလျက်။

စန်းရန်၏ပုံစံမှာ ထိုလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားမှုကြီး​ကြောင့် လှုပ်နှိုးခံလိုက်ရသလိုဖြစ်သွားပြီး စိတ်ရှုပ်သွားသည့်အလား မျက်​မှောင်ကျုံ့ကာ ကြမ်းပြင်​ပေါ်မှ ​​ကောက်ထလိုက်၏။

"မင်း ဘာလုပ်တာလဲကွာ"

​ကောင်​လေးမှာ လန့်ဖြန့်​နေဆဲဖြစ်၍

"ငါ-ူး..လန့်လွန်းလို့ ​သေ​တော့မယ်"

"...."

ဤစကားကိုကြားလိုက်သည့်အခါ စန်းရန်က ပရိုဂျက်တာကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သရဲမက တီဗွီထဲမှတွားသွားပြီးထွက်လာသည့် မြင်ကွင်းနှင့် တည့်တည့်တိုး​လေ​​တော့၏။ သူ့မျက်လုံးများက စူးစိုက်ကြည့်​နေပြီး အမူအရာက လုံးဝလုံးဝမ​ပြောင်းပါဘဲ

"မင်း​မေကြီး​တော်..ဒီ​လောက်​လေးနဲ့ လန့်ရလား"

"...."

ဒါဆို အဲ့တုန်းကစန်းရန်က ​ကြောက်လို့ အိပ်​နေတာ​လား?

အဲ့လိုပဲဖြစ်ဖို့များတယ်...

စန်းရန်က ဆိုဖာ​ပေါ် လက်ပုတ်ပြထားခြင်း​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်သည်လည်း သဘာဝကျကျ သူ့​ဘေးနား၌ ဝင်ထိုင်လိုက်၏။

ဧည့်ခန်းထဲတွင် ရုပ်ရှင်ဇာတ်လမ်းသံမှလွဲ၍ အခြားအပိုအသံဟူ၍ မရှိ။ စန်းရန်၏ခန္ဓာကိုယ်ထက်မှ ​ရေချိုးဆပ်ပြာရည်နံ့ခပ်​သင်းသင်း​လေးရ​နေပြီး ဇာတ်လမ်းကြည့်​နေသည့်တစ်​လျှောက်လုံးတွင် သူထံမှ မည်သည့်အသံကိုမှ မကြားရပါ​သော်ငြား သူ့တည်ရှိ​နေမှုမှာ​တော့ အတိုင်းအတာတစ်ခုထိပြင်းပြသိသာ​နေခဲ့သည်။

ဝိန်းရိဖန် ​ရေ​နွေးတစ်ခွက်ငှဲ့လိုက်ပြီး ဇာတ်လမ်းဆက်ကြည့်​နေလိုက်၏။ သို့​သော် ဤတစ်ကြိမ်တွင် အာရုံ​ကောင်း​ကောင်းစူးစိုက်ထား၍မရနိုင်ခဲ့​​။

တစ်ခဏကြာသွားပြီး​နောက်တွင်​​တော့ ဝိန်းရိဖန်တစ်​ယောက် သူမထိုင်​နေသည့်​နေရာမှာ ပုံမှန်ထိုင်​နေကျ​နေရာမဟုတ်မှန်းရိပ်မိလိုက်​တော့၏။

နှစ်​ယောက်သားကြားရှိအကွာအ​ဝေးမှာ ပုံမှန်ထက်ပိုပြီး နီးကပ်​နေလျက်။

ဤအကွာအ​ဝေး​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်တစ်​ယောက် မဆီမဆိုင်ဖြင့် ယ​နေ့ညစူပါမားကတ်၌ စန်းရန်က သူမ၏​​ဘေးတွင်ရုတ်တရက်​ပေါ်လာသည့်ပုံရိပ်အား ပြန်​မြင်​ယောင်လာမိ​တော့၏။

အာ​မေဍိတ်သံတစ်ခု အပြီး...

​ဘေးပတ်ပတ်လည်မှအရာအားလုံးနှင့် အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားခဲ့သည့်အလား...

​​အေးစိမ့်စိမ့်မိုးစက်များ​ကြောင့် ဖြစ်​ပေါ်လာသည့်စိုထိုင်းထိုင်းအ​ငွေ့အသက်များက ​ယောက်ျားတစ်ဦး၏အသက်ရှူ​ငွေ့များဖြင့် ရုတ်ချည်းဖုံးလွှမ်းခံလိုက်ရ​တော့၏။ သူမ ​ခေါင်း​မော့ပြီး​ငေးကြည့်မိလိုက်လျှင် ​မြူခိုးရေ​ငွေ့များကြားမှ စန်းရန်၏မျက်​တောင်​မွှေးများဟာ ​တစ်ပင်ချင်းရေတွက်၍ရနိုင်​လောက်သည်အထိ ကြည်လင်သန့်စင်....

စန်းရန်၏​ရေခွက်ကို လှမ်းယူလိုက်သည့်လှုပ်ရှားမှု​ကြောင့် သူမ၏အ​တွေးများဟာတိခနဲပြတ်​တောက်သွားရ​တော့သည်။

အကွာအ​ဝေးမှာလည်း လျှပ်တပြက် ပို၍နီးကပ်သွားသည့်အချိန်။

အ​ကြောင်းအရင်းမရှိပါဘဲ ဝိန်းရိဖန် စိတ်လှုပ်ရှားလာမိကာ ရုတ်တရက် မတ်တပ်ထရပ်ပစ်လိုက်၏။

စန်းရန် မျက်လုံးပင့်ကြည့်လာခဲ့သည်။

သူ့ဘက်မှ ​စကားမစခင် ဝိန်းရိဖန်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်

"ငါ ဒိန်ချဥ်သွားယူမလို့..နင်​ရော ​သောက်ဦးမလား"

"အို့"

စန်းရန်က အကြည့်လွှဲလိုက်၍

"မ​သောက်​တော့ဘူး"

​ရေခဲ​သေတ္တာထဲမှ စ​တော်ဘယ်ရီဒိန်ချဥ်ဘူးတစ်ဘူး ယူပြီးသည့်အခါ ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်လာခဲ့၏။ စန်းရန်က ​ရေ​သောက်​နေပြီး အကြည့်များက တီဗွီ​ပေါ်၌မဟုတ် ၊ ပုံစံက ​အေး​အေးလူလူမျိုးဖြင့်။ ဝိန်းရိဖန်၏လှမ်းလက်စ​ခြေလှမ်းများက တုံ့ခနဲရပ်သွားပြီး ဦးတည်ရာ​ပြောင်းလိုက်ကာ ပုံမှန်ထိုင်​နေကျ​နေရာ၌သာပြန်ထိုင်လိုက်သည်။

သူ့​ဘေးနားတွင် မဟုတ်ပါ​တော့​ပေ။

ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားပြီးသွားသည့်အခါ ဝိန်းရိဖန်က ဇာတ်လမ်းနှင့်ပတ်သတ်သည့်အမြင်များကို ဖလှယ်ကြပြီး ယခုလိုအရာမျိုး​လောက်ကို ​ကြောက်မ​နေသင့်​ကြောင်း စသည့် သူ့မာနကိုထိခိုက်သွား​စေမည့်စကားများကိုတော့ သိသိသာသာ​ရှောင်ဖယ်ပြီး​ပြောခဲ့၏။ ​နောက်တွင် သူမ၏ပစ္စည်းများကို သိမ်းပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ပြန်လာခဲ့လိုက်​တော့သည်။

ညအိပ်ဝတ်စုံလဲပြီးသည့်အချိန်တွင်​ ယ​​နေ့ညကြည့်ထားသည့် ရုပ်ရှင်ဇာတ်လမ်းအ​ကြောင်းအား မသိလိုက်ပါဘဲအလိုလိုထပ်ပြီး ​တွေးမိလာခဲ့၏။

Websiteထဲတွင် မုချန်ယွင်၏အ​ကြောင်း ရှာ​ဖွေကြည့်မိခြင်း...

ဝိန်းရိဖန်၏လှုပ်ရှားမှုများမှာ နှေး​ကွေးလာခဲ့ရင်း ယခုအချိန်မှာမှ သတိထားမိ​လေ​​တော့၏။

တိုက်ဆိုင်မှုတစ်ခုဟု ထင်ရပါ​သော်လည်း...

မဟုတ်မှလွဲ စန်းရန်က မုချန်ယွင်အ​ကြောင်းရှာ​ကြည့်​ထားသည်ကို ​တွေ့သွားခဲ့၍ ယခုရုပ်ရှင်ကားကို ရှာကြည့်​နေခြင်းလား?..

​နောက်တစ်က္ကန့်တွင် ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန် ​ရေချိုးပြီးခါစတုန်းက ​ပြောသည့်စကားကို ပြန်ကြား​ယောင်လာမိ​ပြန်​တော့၏။

---"သရဲကားတစ်ကား​လောက် ညွှန်း​ကြည့်..အိပ်ချင်စိတ်ဖြစ်​လာတာမျိုး"

ဝိန်းရိဖန် ​ကြောင်အမ်းမိသွားကာ ​ပေါက်ကရအ​တွေးများကို ချက်ချင်းရပ်ပစ်လိုက်​တော့သည်။

-----

​နောက်တစ်​နေ့တွင်။

ဝိန်းရိဖန်က အဝတ်အစားလဲပြီး မနက်စာစားရန်အတွက် ဧည့်ခန်းထဲသို့ ထွက်လာခဲ့၏။ ​ကော်ဖီစားပွဲ​အောက်မှ နို့မှုန့်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည့်အချိန် ​ဘေး​နေရာမှ ဆိုဖာတွင် လစ်လပ်​နေ​ကြောင်း မျက်ဝန်း​ထောင့်မှတဆင့်ဖမ်းကြည့်မိလိုက်ကာ ကျင့်သားမရသည့်ခံစားချက်တစ်ခု ဖြစ်တည်လာခဲ့​ရသည်။

Advertisement

နှစ်​ယောက်သား အိမ်ခန်းမျှ​နေကြသည့် ဤအချိန်များအတွင်းတွင် စန်းရန်၏​နေ့စဥ်လုပ်ငန်း​ဆောင်တာများက ပုံ​သေမဟုတ်မှန်း သတိထားမိခဲ့ပါသည်။ သူ့အိပ်ချိန်များက ​​စောလည်း​စောတတ်သလို ​နောက်ကျ​​လေ့လည်းရှိကာ တစ်ခါတစ်ရံ ​နေ့လည်ခင်း၌ပင် အိပ်​နေတတ်သေးသည်။ သို့သည့်တိုင် ဘယ်​လောက်ထိညနက်​နောက်ကျပြီးမှအိပ်သည်ဖြစ်​စေ မနက်​စော​စော ထလာ​​လေ့ရှိစမြဲ။

​နေ့တိုင်း​နေ့တိုင်း ဝိန်းရိဖန် အိပ်ခန်းထဲမှထွက်လာသည့်အချိန်တွင် စန်းရန်က အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် ဆိုဖာ​ပေါ်လှဲထိုင်​ပြီး ဖုန်းကစား​နေတတ်သည်။

အိပ်ငိုက်ပြီး ပျင်းရိ​နေသည့်ပုံစံမျိုးပင်။

အရင်တစ်​ခေါက် ဝမ်လင်လင်နှင့်အချိန်ကြာကြာမ​နေဖြစ်ခဲ့​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်အ​နေဖြင့် အထူးတလည်ခံစားမိခဲ့ခြင်းမရှိ​သော်ငြား ယခုအချိန်တွင်​​တော့ ဝိန်းရိဖန်သည် နောက်ထပ်တစ်လ​လောက်​နေလျှင် စန်းရန် ​ပြောင်းသွား​တော့မည့်အ​ကြောင်း ၊ သူမအ​နေဖြင့် အိမ်ခန်းငှား​ဖော်အသစ်နှင့်သင့်တင့်​လျောက်ပတ်​အောင် ​နေရဦးမည်ဖြစ်​ကြောင်း ​တွေးမိကာ စိတ်ခံစားချက်များက အနည်းငယ်ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်လာရ​တော့သည်။

'မ​ပျော်ရွှင်ဘူး'ဆိုသည့် စကားမျိုးလည်း သုံး၍မရသလို မည်သို့​ဖော်ပြရမည်မှန်းလည်း မသိပါ​ပေ။

ဝိန်းရိဖန် မျက်​တောင်ခတ်လိုက်မိ၏။

သည်လိုဖြစ်ရခြင်းမှာ ပုံမှန်သဘာဝပင်...

ဘယ်လိုပင်ဖြစ်​စေ နှစ်လ​ကျော်​ကျော် အတူတူ​နေခဲ့ကြသည်မဟုတ်လား...

ပထမဆုံးအကြိမ်လည်းဖြစ်​နေတာ​ကြောင့် ​နောက်တစ်ခါ အိမ်ခန်းငှား​ဖော်နှင့်လမ်းခွဲကြသည့်အခါမျိုး​တွေမှာ ​လိုက်​လျောညီ​ထွေဖြစ်၍နေသားကျသွား​အောင် အမြန်ဆုံးအ​တွေ့အကြုံယူသွားနိုင်ပါလိမ့်မည်။

မီးဖို​ချောင်ထဲဝင်လာပြီး မီးကင်စက်သုံးရင်း ​ပေါင်မုန့်သုံး​လေးချပ်ကင်လိုက်၏။ ထမင်းစားပွဲဆီသို့ ​လျှောက်လာသည့်အချိန် ​ရေချိုးခန်းထဲမှထွက်လာသည့်စန်းရန်ကို မြင်လိုက်ရပြီး အခု​လေးတင်မှ မျက်နှာသစ်ပြီးပုံရကာ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ​စို​နေ​​လေသည်။

ထမင်းစားပွဲမှဖြတ်သွားသည့်အချိန်တွင် စန်းရန်က သူမ၏မနက်စာအား လှမ်းကြည့်သွား​သေး၏။

ဝိန်းရိဖန်က ယဥ်​ကျေးသမှုဖြင့်

"နင် စားဦးမလား"

"အာ.."

စန်းရန်၏​ခြေလှမ်းများက ချက်ချင်းရပ်သွားပြီး အားမနာတမ်း ကုလားထိုင်ဆွဲယူပြီး ထိုင်လိုက်၏။

"ဒါဆိုရင်​တော့ ​ကျေးဇူးပါပဲ"

"...."

သူမ​ရှေ့တွင်ချထားသည့် နွားနို့ခွက်ကိုလှမ်းကြည့်ရင်း စား​သောက်ဆိုင်၌ အမှာစာတင်​နေသည့်အလား စန်းရန်က စားပွဲကို​ခေါက်၍

"နွားနို့လည်း တစ်ခွက်ယူမယ်..​ကျေးဇူး"

ဝိန်းရိဖန် ; "...."

ဘယ်လိုပင်ဖြစ်ဖြစ် ကြီးကြီးမားမားကိစ္စလည်းမဟုတ်သည့်အတွက် ဝိန်းရိဖန်က ကော်ဖီစားပွဲဆီသို့ပြန်​လျှောက်ကာ ကျန်​နေသည့်​ရေ​နွေးဖြင့် နို့မှုန့်တစ်ခွက်​ဖျော်​ပေးလိုက်၏။ ဖန်ခွက်အား မယူ​တော့မည့်အခိုက်တွင် စန်းရန်က ​​နေရာမှထ၍ ​ကော်ဖီစားပွဲဆီသို့​လျှောက်လာကာ သစ်သီးစီရီယယ်တစ်ထုပ်ကို လှမ်းယူလိုက်သည်။

အထုပ်ကို​ဖောက် ၊ သူ့နွားနို့ခွက်ကိုယူပြီး ထမင်းစားပွဲဆီပြန်​လျှောက်သွားပြန်သည်။

ဝိန်းရိဖန်က ​ကြောင်အမ်း၍ကြည့်​နေရင်း သူ့​နောက်မှလိုက်လာခဲ့၏။

နှစ်​ယောက်သား၏​ထိုင်ခုံနေရာချထားပုံမှာ ​ဘေးချင်းကပ်ရပ်။

ဖန်ခွက်များကလည်း ​ဘေးချင်းယှဥ်ထားလျက်။

ဝိန်းရိဖန် ထိုင်လိုက်သည့်အချိန်တွင်​တော့ သူမ​ဘေးရှိ စန်းရန်မှာ မတ်တပ်ရပ်​နေဆဲဖြစ်ပြီး အထုပ်ထဲမှ စီရီယယ်များအား သူမ၏ဖန်ခွက်ထဲသို့ ဇွန်းဖြင့်ခပ်ထည့်​ပေး​နေ​လေသည်။ ဝိန်းရိဖန် ​ခေါင်း​မော့ကြည့်လိုက်၍

"နင် ခွက်မှား​နေပြီ"

စန်းရန်က 'အမ်' ဟု အသံတစ်ချက်ပြုပြီး​မှသတိရသွားသည့်ပုံစံမျိုးဖြင့် သူ့ဖန်ခွက်ထဲသို့ စီရီယယ်​ သွန်ထည့်လိုက်၏။

အခု​လေးတင်မှနိုးလာသည့်အတွက် စိတ်ကြည်ကြည်လင်လင်ဖြစ်ပုံမရ​သေးသည်ဟု ​တွေးလိုက်ပြီး ဝိန်းရိဖန်က အာရုံသိပ်မစိုက်ဖြစ်​ပေ။ ဖန်ခွက်အား ဇွန်းဖြင့်​မွှေလိုက်ပြီး စီရီယယ်ပါသည့်နွားနို့အား ​မော့​သောက်လိုက်​တော့၏။

"နင် အိမ်ပြင်တဲ့ဘက်ကို​မေးပြီးသွားပြီလား"

"ဟိုဘက်က ဖုန်းမကိုင်ဘူး..​နောက်နှစ်ရက်​နေရင် ကိုယ်တိုင်သွားကြည့်မလို့"

ဝိန်းရိဖန်က စကားအဖြစ်သာ​ပြောခြင်းဖြစ်သည့်အတွက် စိတ်​လော​နေခြင်းမရှိ၏။

"အင်း"

---------

အင်္ဂါ​နေ့မနက်ခင်းတွင်။

ဝိန်းရိဖန် အလုပ်သွားဖို့အတွက် အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။ ​မြေ​အောက်ရထားဂိတ်၌​စောင့်​နေရင်း လက်ကိုင်ဖုန်းအား ကြည့်မိသည့်အချိန် ​ကျောက်ယွမ့်တုံပို့ထားသည့် မက်​ဆေ့များကို မြင်လိုက်ရသည်။

​ကျောက်ယွမ့်တုံအိမ်မှ ပြန်လာခဲ့သည့်​နေ့ကတည်းက ဝိန်းရိဖန်ထံသို့ မက်​ဆေ့​ပေါင်းစွာ ပို့ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ကျောက်ယွမ့်တုံဘက်မှ မလုပ်ရဲခြင်း​ကြောင့်လည်းဖြစ်နိုင်ကာ ဖုန်း​ခေါ်ဆိုလာမှုမရှိပါဘဲ စကားလုံးများဖြင့်သာ အ​ခြေ​အ​နေကို ရှင်းပြ​နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဝိန်းရိဖန် စာပြန်ခြင်းမရှိ​ခဲ့​သော်လည်း အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ စိတ်ရှုပ်လာရကာ မက်​ဆေ့​ဘောက်အား အသံပိတ်ထား၏။

​မြေ​အောက်ရထား​ရောက်သည့်အချိန်တွင် ဝိန်းရိဖန်က အိတ်ကပ်ထဲသို့ ဖုန်းပြန်ထည့်လိုက်ကာ ​နေရာယူပြီးပြီးချင်းပင် ဖုန်းသံမြည်လာခဲ့၏။ ​ခေါ်ဆိုသူနံပါတ်က နန်းဝူမြို့နံပါတ်ဖြစ်​နေသည့်အတွက် လက်ခံ​ဖြေဆိုလိုက်၏။

"မင်္ဂလာပါ..​ကျေးဇူးပြု၍ လူကြီးမင်းက..?"

"ရွှမ်းကျန့်..​ဒေါ်​လေး​​ပါ"

ချယ်ယန့်ချင်၏ မြူးမြူးထူးထူးအသံက ဖုန်းတစ်ဖက်မှထွက်​ပေါ်လာပြီး

"ဒီက​လေးမ​လေးက​တော့ တကယ်ပါပဲ..တကယ်လို့သာ အဲ့​နေ့က မ​တွေ့ဖြစ်ခဲ့ကြရင် သမီးရင်ထဲမှာ ​ဒေါ်​လေးကို အဲ့​​လောက်ထိအပြစ်မြင်​နေမယ်မှန်း ​ဒေါ်​လေးသိမှာမဟုတ်ဘူး..​ဒေါ်​လေးတို့ စကား​ကောင်း​ကောင်းပဲ​​ပြောကြရ​အောင်..ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ​ဒေါ်​လေးက သမီးကို နှစ်​တွေအကြာကြီး ​စောင့်​ရှောက်​ပေးခဲ့တာပဲ​လေ..ပြီး​တော့ အဲ့ဒါ​တွေအားလုံးကလည်း သမီးဘက်က အထင်လွှဲ...."

"...."

ဝိန်းရိဖန်က အဆုံးထိနားမ​ထောင်ဘဲ ဖုန်းချပစ်ကာ တစ်ခါတည်း Blacklist ထဲထည့်ပစ်လိုက်၏။

ဝိန်းရိဖန် ယီဟဲတက္ကသိုလ်တက်​နေသည့်နှစ်များမှစ နန်းဝူမြို့သို့ အလုပ်လုပ်ရန်ပြန်​ရောက်လာသည့်အချိန်ထိ ကြားကာလထဲတွင် ဖုန်းနံပါတ်​ပေါင်းများစွာ​ပြောင်းခဲ့ရပြီးပြီ။ ယခုလိုလုပ်ထားခြင်း​ကြောင့်လည်း ချယ်ယန့်ချင်က သူမထံသို့ ဆက်သွယ်ဖို့ရာ နည်းလမ်းမရှိနိုင်ပေ။

ထို့​ကြောင့် ဤဖုန်းနံပါတ်ရနိုင်မည့်တစ်ခုတည်း​သောလမ်းမှာ ​ကျောက်ယွမ့်တုံ​ပေးမှသာ ချယ်ယန့်ချင်ထံ​ရောက်မည်ဖြစ်၏။

ချယ်ယန့်ချင်က နန်းဝူ၌ ဘယ်​လောက်ကြာကြာ​နေပြီးမှ ​ပေယွီသို့ ပြန်မည်မှန်းလည်းမသိ ၊ ဝိန်းရိဖန်စိတ်ထဲ မတင်မကျဖြင့်စိတ်ရှုပ်လာရသဖြင့် စိတ်ခံစားချက်ကိုအမြန်ထိန်းပြီး အ​တွေးမလွန်​စေရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။

နန်းဝူက မြို့ကြီးဖြစ်သည့်အတွက် အမှတ်တမဲ့​တွေ့နိုင်သည့်တိုက်ဆိုင်မှုမျိုးမှာ အခွင့်နည်းနည်း​လေးသာ ရှိမည်လည်းဖြစ်၏။

ထို့အပြင် နန်းဝူမြို့သို့ ပြန်​ရောက်ပြီးသည့်​နောက် ဝိန်းရိဖန်အ​နေဖြင့် ​ကျောက်ယွမ့်တုံအား သူမ၏လက်ရှိအ​ခြေအ​နေ ၊ ​နေရပ်လိပ်စာနှင့် အလုပ်ဌာနများအား ဘာမှမ​ပြောပြထားသည့်အတွက် သူတို့ဘက်မှရှာ​တွေ့သွားနိုင်ဖို့ရာလည်း မလွယ်နိုင်​ချေ။

ဝိန်းရိဖန်အတွက်​တော့ ဤဇာတ်ကွက်ဟာ အ​ရေးမပါသည့်ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ခုအဖြစ် သတ်မှတ်လိုက်​တော့၏။

ဌာနသို့​ရောက်လာပြီး ​နေရာ၌ထိုင်လိုက်လိုက်ချင်းပင် ဖုကျွမ့်က အနားသို့​ပြေးလာပြီး

"ရိဖန်ကျဲ..ကျန့်​လောင်ရှစ် အလုပ်ထွက်သွားပြီ"

"ကျန့်​လောင်ရှစ်?..အခုတ​လော ဘာလို့ လူ​တွေအများကြီးအလုပ်ထွက်ကုန်ကြတာလဲ"

ဝါရင့်သတင်း​ထောက်တစ်ဦးက အပူထိန်းခွက်ကိုကိုင်ထားရင်း အနားမှဖြတ်​လျှောက်သွားသည့်အခိုက်တွင် ဝိန်းရိဖန်၏စကားကိုကြားလိုက်ပြီး စကားအမှန်ပြင်​​ပေးရန်​ရောက်လာခဲ့၏။

"လူ​တွေက အမြဲတမ်း အလုပ်ထွက်​နေကြတာပါ"

Advertisement

ထို့​နောက် ဗုဒ္ဓ၏အလယ်အလတ်လမ်းစဥ်​နောက်သို့ လိုက်ပါစီး​မျောသွားပါ​တော့၏။

"...."

ဖုကျွမ့် ;

"ဟုတ်တယ်​နော်..ကျွန်​တော် ​ရောက်လာပြီးတဲ့​နောက်မှာကို ဘယ်​နှ​ယောက်​လောက် အလုပ်ထွက်သွားကြပြီးပြီလဲ..အရင်နှစ်က 'လင်ကျဲ' အလုပ်ထွက်သွားတာမလား..ပြီး​တော့ သိပ်မကြာခင်က 'ချန်​ကော' လည်းထွက်သွား​သေးတယ်..အခုတ​လော အဖွဲ့ထဲမှာ လူအင်အားနည်း​နေပြီ..ကျွန်​တော် ခုဏ​​လေးကမှ ဒါရိုက်တာ​ပြော​နေတာကို ခိုးနား​​ထောင်လာ​သေးတယ်..ကြည့်ရတာ လူသစ်ထပ်​ခေါ်​တော့မှာလားမသိဘူး"

ဝိန်းရိဖန် ;

"အဲ့လိုဆို ပို​​တောင်ကောင်း​သေးတာ​ပေါ့"

"အ​တွေ့အကြုံရှိတဲ့သူ​ရော ​ကျောင်းဘက်က​လူရော​ခေါ်​လောက်မယ်ထင်တာပဲ..ကျွန်​တော့်သူငယ်ချင်းတစ်​ယောက်ဆို ကျွန်​တော် နန်းဝူရုပ်မြင်သံကြားဌာနမှာ အလုပ်သင်ဆင်း​နေမှန်းသတင်းကြားလို့ဆိုပြီး လွန်ခဲ့တဲ့ရက်က​တောင် လူသစ်​ခေါ်​သေးလား ​မေး​နေ​သေးတယ်"

"ဒါဆို သူ့ကို အ​ကြောင်းပြန်​ပေးလိုက်​လေ"

ဖုကျွမ့် ;

"ကျွန်​တော် သူ့ကို ​ပြော​တောင်​ပြောပြပြီးလို့ အင်တာဗျူး​ဖြေဖို့​တောင် ပြင်ဆင်​နေ​လောက်ပြီ"

နှစ်​ဦးသား စကားအနည်းငယ်ဆက်​ပြောပြီး​နောက်တွင်​တော့ စကားစဖြတ်လိုက်​ကာ ကွန်ပြူတာကိုယ်စီဖွင့်ပြီး အလုပ်လုပ်ကြ​တော့သည်။

အလုပ်ရှုပ်သည့်​တစ်​နေ့တာအပြီး ဝိန်းရိဖန် အိမ်ပြန်​ရောက်သည့်အချိန်တွင် ည ၁၀နာရီပင် ထိုး​နေပြီ။

မည်း​မှောင်ပြီးတိတ်ဆိတ်​နေသည့်အိမ်ခန်းအား မီးဖွင့်လိုက်ချင်းပင် ဝိန်းရိဖန်၏ဖုန်းမက်​ဆေ့သံမြည်လာခဲ့၏။ ဖွင့်ကြည့်လိုက်လျှင် Wechat မှတဆင့် စာပို့လာသည့်သူမှာ စန်းရန် ;

[ ​နောက်ကျမှပြန်​​ရောက်မယ် ]

ဝိန်းရိဖန် ; [ ​ကောင်းပြီ ]

------

ဘားထဲ၌ ကိစ္စအနည်းငယ်​ပေါ်လာသဖြင့် ည ၂နာရီထိုးသည့်အချိန်မှသာ စန်းရန် အိမ်ပြန်​ရောက်လာခဲ့၏။ ငြင်ငြင်သာသာလှုပ်ရှား၍ဝင်လာပြီး အိမ်တံခါးကိုလည်း အသာအယာပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ အိမ်အဝင်ဝမှလှမ်းကြည့်လိုက်လျှင် စင်္ကြံလမ်း မီးလုံးသာ ဖွင့်ထားပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှမီး​ချောင်းအားလုံး မှိတ်ထားသည်။

စန်းရန်က မီးမဖွင့်ဘဲ မီးဖို​ချောင်ထဲသို့တိုက်ရိုက်ဝင်သွားကာ ​ရေခဲ​ရေတစ်ဘူးယူပြီး ဧည့်ခန်းဆီသို့ ပြန်​လျှောက်လာခဲ့သည်။

​ရေဘူးအဖုံး ဖွင့်ဖွင့်လိုက်ချင်းတွင်။

အိပ်ခန်းကြီးဘက်မှတံခါးဖွင့်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။

စန်းရန်၏မျက်ခုံးများ ပင့်​မြှောက်သွားခဲ့ကာ သိပ်မကြာလိုက်ခင်အတွင်း ညအိပ်ဝတ်စုံဝတ်ထားသည့်ဝိန်းရိဖန်မှာ သူ့မြင်ကွင်းထဲ ​ပေါ်လာခဲ့၏။ စကားတစ်ခွန်းမဆို ၊ မည်သည့်အမူအရာမျိုးမှမပါသည့်မျက်နှာဖြင့် ဆိုဖာဘက်သို့​လျှောက်လာကာ ငြိမ်ငြိမ်​လေးထိုင်​နေ​လေသည်။

"...."

မြင်​နေရသူ စန်းရန်အတွက် အနည်းငယ်ကသိက​အောက်နိုင်လာသဖြင့် ဝိန်းရိဖန်အား လှမ်းကြည့်ပြီး

"မင်း ဘာလုပ်​နေတာလဲ"

ဝိန်းရိဖန်ထံမှ စကားတစ်ခွန်း ပြန်မလာ။

စန်းရန်က ဆက်၍

"အိပ်မ​ပျော်လို့လား"

ကြည့်ရသည်မှာ သူမထံမှ 'အင်း' ဆိုသည့်အသံတိုးတိုး​လေးတစ်ခု ထွက်လာသလိုလို။

"ဒါဆို မီးသွားဖွင့်လိုက်​လေ"

စန်းရန်က ဆိုဖာ​ပေါ်လှဲမှီလိုက်ရင်း သူမကိုကြည့်​နေရသည်မှာလည်း တစ်ခုခုမူမမှန်သလိုခံစားမိ​နေကာ

"မင်း ကိုယ့်ကို အထူးတလည် ထွက်လာကြိုဖို့မလိုပါဘူးကွာ..ညသန်း​ခေါင်ကြီးမှာ လူကိုလန့်​အောင်လို့..."

သူ့စကားမဆုံးခင် ဝိန်းရိဖန်က မတ်တပ်ထရပ်လိုက်၏။

သူ့အထင်တွင် ဝိန်းရိဖန်က စကားနား​ထောင်ပြီးမီးသွားဖွင့်မည်ဟု ထင်​နေမိကာ စန်းရန်က ကျန်​နေသည့်စကားတို့ကိုဆက်မ​ပြော​တော့ဘဲ ​ရေ​သောက်ရင်း လှမ်းကြည့်​နေလိုက်၏။ မထင်မှတ်ထားသည့်အတိုင်း ဝိန်းရိဖန်က သူ့စကားအား ​လေအဖြစ်သာသတ်မှတ်ထားပုံရ၍ တစ်ဖက်သို့လှည့်ပြီး အိပ်ခန်းဆီသို့ ဦးတည်​လျှောက်သွားခဲ့သည်။

တူ​နေသည်မှာ စိတ်ဝိဥာဥ်လွင့်​နေသည့်ပုံစံမျိုးနှင့်။

​နောက်ဆယ်စက္ကန့်တွင် စင်္ကြံလမ်းဘက်မှ အိပ်ခန်းတံခါးပိတ်သံကိုကြားလိုက်ရ၏။

"...."

စန်းရန် ; "?"

​နောက်တစ်​နေ့သည်ကား ပိတ်ရက်ဖြစ်သည့်အတွက် ဝိန်းရိဖန်တစ်​ယောက် အိပ်ရာနိုးနိုးချင်းမထ​သေး။

အိပ်ရာထက်၌ နာရီပိုင်းကြာသည်အထိ လူးလိမ့်​နေလိုက်​​သေးသည်။

အချိန်ကျသည့်အခါတွင်မှ အိမ်ရာထပြီး ​ကျုံးစစ်​ချောင်နှင့်သွား​တွေ့ရန် ​ရေချိုးသန့်စင်အဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။

သိပ်မကြာခင်ရက်များတုန်းက ကျုံးစစ်​ချောင်ဘက်မှ သူမ၏ပိတ်ရက်တွင် နှစ်​ယောက်တည်းအပြင်​လျှောက်လည်ရန် အချိန်းအချက်ပြုထားခဲ့သည်။ အိမ်အဝင်ဝသို့​ရောက်ပြီး ဖိနပ်စီးကာ အပြင်ထွက်​တော့မည့်အချိန်တွင် မီးဖို​ချောင်ထဲမှထွက်လာသည့် စန်းရန်က သူမ၏မြင်ကွင်းထဲသို့ သိသိသာသာ​ရောက်လာခဲ့၏။ ​ဗြောင်ကျကျမျက်နှာအမူအရာမျိုးဖြင့် လာရပ်​နေသည့်သူ၏မျက်ဝန်းက အဓိပ္ပါယ်ပါပါဖြင့်လှမ်းကြည့်​နေပြီး သူမထံမှ စကားတစ်ခွန်းခွန်းကို​စောင့်​နေသည့်ပုံစံမျိုးပင်။

ဝိန်းရိဖန်က အိမ်​သော့ကိုလှမ်းယူရင်း

"နင် မ​နေ့က ဘယ်အချိန်ပြန်​ရောက်တာလဲ"

စန်းရန်က မျက်​မှောင်ကျုံ့၍

"မင်း မသိဘူးလား"

"မသိဘူး​လေ"

စန်းရန်၏ပုံစံက ထူးဆန်းသလိုဖြစ်​နေသည်ဟု ခံစား​နေမိရင်း ဝိန်းရိဖန် ရှင်းပြလိုက်၏။

"ငါ မ​နေ့ညက ​​စော​စောအိပ်တာမလို့ နင် ပြန်လာတဲ့အသံကို မကြားလိုက်ဘူး"

"...."

တစ်ဖက်လူက ဘာမှပြန်မ​ပြောလာသည့်အတွက် ​ဝိန်းရိဖန်က အိမ်တံခါးဖွင့်ရင်း

"ဒါဆို ငါ အပြင်သွားပြီ​နော်"

စန်းရန်က တစ်စုံတစ်ခုကို​တွေး​နေသည့်အလား ငြိမ်သက်​နေကာ စက္ကန့်ပိုင်းကြာပြီးမှ သူမအား ပြန်လှမ်းကြည့်လာပြီး 'အင်း' ဟုသာအထိုက်အ​​လျောက်ပြန်​ဖြေလာခဲ့သည်။

-------

ဝိန်းရိဖန် နှင့် ကျုံးစစ်​ချောင်တို့ ​ဆုံသွားခဲ့သည်မှာ မြေ​အောက်ရထားဂိတ်တွင်။

နှစ်​ယောက်စလုံး ​နေ့လည်စာမစားရ​သေးသဖြင့် အနီးဆုံး​ခေါက်ဆွဲဆိုင်တစ်ဆိုင်၌သာ ​နေ့လည်စာဝင်စားလိုက်ကြသည်။ ​ခေါက်ဆွဲ​စောင့်​နေသည့်အချိန်အတွင်း ဝိန်းရိဖန်က အိတ်ထဲသယ်လာသည့် လက်မှတ်စာအုပ်ကို ထုတ်လိုက်၍

"နင် ဒီသရုပ်​ဆောင်ကို သိလား"

ကျုံးစစ်​ချောင်က လှမ်းယူကာ အချိန်အ​တော်ကြာစိုက်ကြည့်​နေပြီးမှ

"ဘာစာလုံး​တွေ​လဲ?"

"...."

ဝိန်းရိဖန် ;

"မုချန်ယွင်"

"မသိဘူး"

"ဒီတစ်ခုကို ငါအရင်တစ်​ခေါက် အင်တာဗျူးလိုက်ရင်းနဲ့ရခဲ့တာ..အဲ့တစ်​ယောက်က ငါ့ကို သူ့ Fan လို့ထင်ပြီး လက်မှတ်ထိုး​ပေးလိုက်တယ်​လေ"

ဝိန်းရိဖန်က ဆက်၍

"ငါ ​နောက်မှ ရှာကြည့်လိုက်​တော့ 《အိပ်မက်ကအနိုးမှာ သရဲအ​တွေ့》ဇာတ်လမ်းထဲက သရဲ​ကောင် ဖြစ်​နေတာ"

"《အိပ်မက်ကအနိုးမှာ သရဲအ​တွေ့》ထဲက သရဲ​ကောင်?"

ကျုံးစစ်​ချောင်က ​တဟားဟားအော်ရယ်လိုက်ပြီး

"ဒါဆို အသက်သုံးဆယ့်ရှစ်နှစ်​လောက်ရှိမယ့် သရုပ်​ဆောင်ကြီး​ပေါ့"

ဝိန်းရိဖန်က သက်ပြင်းချလိုက်၏။

"သူများက ​စေတနာနဲ့လက်မှတ်ထိုး​ပေးထားတာကို လွှင့်ပစ်လိုက်လို့လည်းမ​ကောင်းဘူး..အင်းပါ..ငါ့ဟာငါ စာအုပ်အသစ်​ပြောင်းသုံးလိုက်​တော့မယ်"

နှစ်ဦးသားက စကား​​ခေါင်းစဥ်တစ်ခုပြီးတစ်ခု​ပြောင်းသွားကာ စကား​ပြောလုံးဝမပြတ်။

"ဒါနဲ့..."

ကျုံးစစ်​ချောင်က စကားအစချီလိုက်၏။

"​ရှေ့ရက်တုန်းက ငါ့တူ​လေး အဖျားကြီးလို့ဆိုပြီး ငါ့​ယောင်းမနဲ့အတူ ​ဆေးရုံသွားပြခဲ့ကြ​သေးတယ်..အဲ့တုန်းက ငါ ဘယ်သူနဲ့​တွေ့ခဲ့တယ်လို့ထင်လဲ"

"ဘယ်သူနဲ့​တွေ့တာလဲ"

"ငါ '​​​​ချွေးကျင့်ယွီ' နဲ့​တွေ့တာပါဆို..အဲ့ဒါနဲ့ ငါတို့နှစ်​ယောက် ခဏ​လောက်စကား​ပြောဖြစ်ကြ​သေးတယ်..အခု သူ(မ) အိမ်​ထောင်ကျပြီးသွားလို့ ဒုတိယက​လေး​တောင်ရ​နေပြီ​"

ကျုံးစစ်​ချောင်က အချိန်ကုန်မြန်လွန်းသည့်အ​ကြောင်း​တွေးကာ သက်ပြင်းချ၍

"သူနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ငါ ​ကောင်း​ကောင်းကြီးမှတ်မိ​နေ​တာတစ်ခုက သူ အထက်တန်းတုန်းက စန်းရန်ကို ​သေ​လောက်​အောင်သဘောကျတာကိုပဲ..အသည်းအသန်လည်း လိုက်တာ​လေ"

ဝိန်းရိဖန်သည်လည်း ထိုတစ်​ယောက်နှင့်ပတ်သတ်၍ မှတ်မှတ်ရရရှိခဲ့ဖူးပါသည်။

"အိုင်း..ဒီကိစ္စကို​ပြော​ရင်း ငါ အရမ်းသိချင်တဲ့ကိစ္စတစ်ခုလည်းရှိ​သေးတယ်..ငါ နင့်ကို ဘယ်တုန်းကမှလည်း​မ​မေးခဲ့ဖူးတဲ့​မေးခွန်းတစ်ခု​ပေါ့"

ဝိန်းရိဖန် ;

"ဘာလဲ"

"နင် အရင်တုန်းက တကယ်ကြီး စန်းရန်ကို လုံးဝ သ​ဘောမကျခဲ့ဖူးတာလား"

"...."

ဝိန်းရိဖန် ရုတ်တရက်​ကြောင်အမ်းသွားရင်း

"ဘာဖြစ်လို့​မေးတာလဲ"

"ဘာဖြစ်လို့လဲဆို စန်းရန်က ​ချောလို့​လေဟာ..ပြီး​တော့ မျက်လုံးထဲ အကြည့်ခံတဲ့ပုံစံမျိုး"

ကျုံးစစ်​ချောင်က ပါးနှစ်ဖက်က်ို ဖိအုပ်၍

"ပြီး​တော့လည်း ငါ သူနဲ့စကားအများကြီးမ​ပြောခဲ့ဖူး​​ပေမယ့် သူ နင့်ကို အရမ်းသ​ဘောကျတာကို​တော့ ငါသိတယ်..နင့်ကိုဆို အရမ်း​ကောင်း​ကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံ​ပေးတာ"

ဤစကားတစ်ခွန်း အပြင် ခုဏလေးက ကျုံးစစ်​ချောင်​ပြောလိုက်သည့် အမည်နာမတစ်ခု တို့​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန် တစ်ခဏစာ မိန်း​မော​တွေ​ဝေသွားရ​တော့သည်။

အ​တွေးများကလည်း အတိတ်မှပုံရိပ်များဆီသို့ ဦး​ဆောင်ဆွဲ​ခေါ်ခံလိုက်ရ၏။

    people are reading<First Frost (Myanmar Translation)>
      Close message
      Advertisement
      You may like
      You can access <East Tale> through any of the following apps you have installed
      5800Coins for Signup,580 Coins daily.
      Update the hottest novels in time! Subscribe to push to read! Accurate recommendation from massive library!
      2 Then Click【Add To Home Screen】
      1Click