《First Frost (Myanmar Translation)》Chapter 22

Advertisement

​နောက်ထပ်သုံးရက်ဆက်တိုက်လုံး ဝိန်းရိဖန် ပုံမှန်အတိုင်းအလုပ်ဆင်းရသည်။

စန်းရန်က အလုပ်များ​နေပုံရပြီး ​​နောက်ဆုံးတွေ့ဆုံပွဲလုပ်ပြီးသည့်​နေ့ကတည်းက အိမ်ပြန်မလာခဲ့​ပေ။ သို့​သော် ချမှတ်ထားသည့်စည်းကမ်းအား အလွန်အမင်းကိုလိုက်နာလျက်ရှိကာ ​​နေ့စဥ် ည ၁၀နာရီထိုးသည့်အခါတိုင်းတွင် ဝိန်းရိဖန် Wechat ထဲ၌ မက်​ဆေ့များ အချိန်မှန်​ရောက်လာခဲ့သည်။

အချိန်နှင့်အမျှ သူ​ပြောလာသည့်စကားလုံးအ​ရေအတွက်မှာလည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် ​လျော့​လျော့သွားခဲ့၏။

ပထမရက်တွင်။

စန်းရန် ; [ ဒီ​နေ့ည ပြန်မလာဘူး..​သော့ခတ်လိုက်​တော့ ]

ဒုတိယရက်။

စန်းရန် ; [ ပြန်မလာဘူး..​သော့ခတ်လိုက် ]

တတိယရက်။

စန်းရန် ; [ ​သော့ခတ် ]

ဝိန်းရိဖန်၏တုန့်ပြန်မှုမှာ​တော့ အကြိမ်တိုင်း '​ကောင်းပြီ'ဆိုသည့် ပြန်စာ တစ်ပုံစံတည်းသာဖြစ်၏။

​နောက်တစ်​နေ့ ​နေ့လည်ခင်းတွင်။

ဝိန်းရိဖန်နှင့် ဖုကျွမ့် အပြင်မှအင်တာဗျူးပြီး ပြန်​ရောက်လာသည့်အချိန်တွင် တည်းဖြတ်ခန်းထဲသို့သွားပြီး ရုပ်သံတည်းဖြတ်​နေကြ၏။

သိပ်မကြာခင်အရင်ရက်များတုန်းက ​ဖုကျွမ့်က​ကျောင်းကိစ္စဖြင့် မကြာခဏခွင့်ယူထားခဲ့ကာ ယခုရက်ပိုင်းတွင်​တော့ ပိတ်ရက်မရှိဘဲ အလုပ်ဆက်တိုက်ဆင်းရသည်။ထို့​ကြောင့် သူက စားပွဲခုံ​ပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး သက်ပြင်းချ၍

"အိုင်း..အရမ်းခက်ခဲတာပဲ"

ဝိန်းရိဖန်က အလျင်းသင့်သလိုစကားဆက်​ပြောလိုက်၏။

"ဘာ​တွေ ခက်ခဲ​နေတာလဲ"

"မ​နေ့တုန်းက အဘိုးကြီးချန်က ကျွန်​တော့်ကိုဆူပြန်ပြီ"

ဖုကျွမ့်က ခပ်မတ်မတ်ပြန်ထိုင်လိုက်ရင်း ချန်​ဝေ့ဟွာ၏​လေသံမျိုးတု၍

"ကျွန်​တော် တည်းဖြတ်ထားတဲ့ဟာက ​​ခွေးဆွဲလာတဲ့မစင်​လောက်​တောင် မ​သေသပ်ဘူးတဲ့!..ပြီး​တော့ ​ပြော​သေးတယ်..ကျွန်​တော့်ဟာကို လိုက်ပြင်​နေရတာက သူအသစ်ထလုပ်ပစ်လိုက်တာထက်​တောင် ခက်​တယ်တဲ့!"

"အို့?.."

ဝိန်းရိဖန်က ​ခေါင်းသဲ့သဲ့​စောင်းလိုက်၍

"ဒါဆိုလည်း သူ့ဟာသူ တည်းဖြတ်ခိုင်းလိုက်​လေ"

"...."

"သူ့ကို ပိုသက်သာ​​စေချင်လို့ အကြံ​ပေးတာပါ"

နှစ်စက္ကန့်မျှ ငြိမ်သွားကြပြီး​နောက် ဖုကျွမ့်က လိမ်လိမ်မာမာ​လေးဆက်၍ တည်းဖြတ်​နေရင်း

"ကျွန်​တော့်ဘာသာပဲ ပိုပြီးအပင်ပန်းခံလိုက်ပါမယ်​လေ"

"...."

ဝိန်းရိဖန်က စကားများများမဆို​တော့ဘဲ ဖုကျွမ့်တည်းဖြတ်ထားသည့် စာသားများအား တစ်ချက်စစ်​ဆေးကြည့်လိုက်​ကာ မှန်ကန်​ကြောင်းအတည်ပြုပြီးသည်နှင့် အယ်ဒီတာဆီ ပို့​ပေးလိုက်၏။

ဒယ်ဒီတာထံမှ သုံးသပ်ချက်ကို​စောင့်​နေရင်း ဖုကျွမ့်နှင့် စကားဆက်​ပြောဖြစ်ရာ အ​ကြောင်းအရာက 'ကျုံးနန်ရှစ်ကျိ' မီး​လောင်မှုအ​ကြောင်းသို့​ရောက်သွားခဲ့၏။

"ဒါနဲ​လေ ကျဲ..ကျွန်​တော် အစ်မကို ​ပြောစရာရှိ​သေးတယ်..အရင်တစ်​ခေါက်က အစ်မရဲ့သူငယ်ချင်းကို အင်တာဗျူးထားတဲ့ဖလင်​လေ..အဲ့ဟာကို သတင်းလွှင့်တဲ့ထဲမထည့်ဘူးဆိုပြီး ဖြတ်ချပစ်လိုက်​သေးတယ်မလား"

"အမ်?"

"​အဲ့ဒါကို​လေ မ​နေ့က တစ်​ယောက်​ယောက်က အဲ့ဒီဝါးထားတဲ့ဗွီဒီယို​တွေကိုစုပြီး ​သတင်းလွှင့်မယ့်ထဲထည့်လိုက်တာကို ကျွန်​တော် ​တွေ့လိုက်တယ်"

ဖုကျွမ့်က ပုခုံးများလှုပ်သည်အထိ သ​ဘောတကျ​အော်ရယ်လိုက်ပြီး

"တအားနာမည်ကြီးသွားတာ​နော်..website ထဲမှာ သူက နာမည်အကြီးဆုံး ၁၀​ယောက်ထဲ​တောင် ပါ​နေပြီ"

"...."

"ကျွန်​တော် သူ့ကို ချီးမွှန်းဖူးတဲ့ သနားစရာ​ကောင်းပြီး အရမ်းလည်းမိုက်တယ်ဆိုတဲ့စကား​လေ..သတင်းကြည့်တဲ့ပရိတ်သတ်​တွေအားလုံးလည်း သူ့ကို အရမ်း​ချောတယ် ၊ မာနကြီးက​တော့ မိုက်တယ်ဆိုပြီး ​ပြော​နေကြတာ..ကျွန်​တော်တို့ဘက်က သူ့မျက်နှာကို ဝါးထားတာကို​တောင်မှ ​ခန့်နေတုန်းပဲ"

ဝိန်းရိဖန်က ထိုသတင်းများကို ဂရုမစိုက်တတ်သည့်သူဖြစ်သည့်အတွက် ဤအ​ကြောင်းများကို မသိ​ပေ။

"ပုံက အရမ်းသိသာ​နေလို့လား"

"အဲ့လို​တော့ မဟုတ်ဘူး..ပုံ​တွေကို ​သေချာဝါးထားတာမလို့ပဲ အဲ့​လောက်ထိ​ပျော်စရာ​ကောင်း​နေတာ​ပေါ့"

"အဲ့လိုဆိုရင်​တော့ အဆင်​ပြေပါတယ်"

တည်းဖြတ်ဗွီဒီယိုအား ပို့​ပေးပြီး​နောက်တွင် ဝိန်းရိဖန်က စာမူကြမ်းများ​ပေးပို့စရာရှိ​​သေးသဖြင့် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး

"ခဏ​နေကျရင် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အသံသွင်းလိုက်​တော့​နော်..တကယ်လို့ ​မေးစရာတစ်ခုခုရှိလာရင် အစ်မကိုအချိန်မ​ရွေးလာရှာ..အစ်မ စာမူသွား​ရေးလိုက်ဦးမယ်"

"ဟုတ်ပြီ"

ဖုကျွမ့်က အလုပ်အား စိတ်ရင်းဖြင့်လက်ခံသည့်အပြင် ဒရာမာသရုပ်​ဆောင်အဖြစ်ပါ ​​ပြောင်းသွားခဲ့၍

"အထီးကျန်အ​ဖော်မဲ့တယ်ဆိုတာ..သန်မာ​အောင်လုပ်​ပေးမယ့် တစ်ခုတည်း​သောလမ်းပဲ!"

"...."

ယ​နေ့တွင် အချိန်ပိုမရှိသဖြင့် ဝိန်းရိဖန်က စာမူ​ရေးပြီးသည်နှင့် အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်​တော့သည်။

အိမ်တံခါးကိုဖွင့် ၊ အကျင့်ဖြစ်​နေသည့်အတိုင်း မီးခလုတ်အား လှမ်းလိုက်သည့်အချိန် မီးများဖွင့်ထားသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ​ခြေလှမ်းများတုံ့ခနဲဖြစ်သွားသလို ဆိုဖာဆီသို့ အလိုလိုလှမ်းကြည့်မိလိုက်၏။ ဧည့်ခန်းထဲ၌ လူမရှိ​ပေ။

အိမ်အဝင်ဝတွင် ဖိနပ်ဘူးများ ပိုများလာပြီး အားလုံးက ​သေ​သေသပ်သပ်နှင့်စီရီထားသည်။ ​ဘေးနားမှဖိနပ်များသည်​တော့ အနည်းငယ်ရှုပ်ပွ​နေပြီး ကြည့်ရသည်မှာ အိမ်ထဲဝင်လာသည့်အချိန် အလွယ်တကူချွတ်ထားပြီး အလျင်းသင့်သည့်အိမ်​နေရင်းဖိနပ်အား ​ကောက်စီးသွားသလိုမျိုးပင်။

ဝိန်းရိဖန်က အိပ်ခန်းငယ်ဘက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

စန်းရန်ထဲက အိပ်ခန်းထဲ၌ ရှိ​နေမည်လား ဒါမှမဟုတ် ခဏတဖြုတ်ပြန်လာပြီး ပြန်ထွက်သွားခဲ့ပြီလား မသိပါ​ပေ။

ဝိန်းရိဖန် အာရုံသိပ်မစိုက်​နေ​တော့ဘဲ ဆိုဖာ​ပေါ်ထိုင်ကာ ​​ရေတစ်ခွက်ငှဲ့လိုက်၏။​ဖြေး​ဖြေးချင်း​သောက်​နေရင်း ပတ်ပတ်လည်အား​ဝေ့ဝဲကြည့်မိရာ အိမ်ထဲ၌တစ်စုံတစ်ရာမက​ပြောင်းလဲ​နေသည်ကို ခံစားမိလိုက်ရ၏။

ပစ္စည်းများ များလာသည်မှာ နည်းနည်း​နှော​နှောမဟုတ်။

​ကော်ဖီစားပွဲ​၏​အောက်တွင် တံဆိပ်မတူသည့် နို့မှုန့်ဘူးများ ​နေရာယူထားကာ သူတို့၏​ဘေးတွင် သစ်သီးစုံစီရီယယ်ဘူးများ။ တီဗွီစင်၏တံခါးများက ပိတ်မထားဘဲ အထဲ၌သ​ရေစာမုန့်ထုပ်မျိုးစုံရှိကာ အချို့မုန့်များမှာ တီဗွီ​ရှေ့၌ပင် ချထား၏။

ထမင်းစား စားပွဲ​ပေါ်၌ ပလပ်စတစ်ပတ်ထားသည့်အနက်​ရောင်ဘူးများရှိကာ သစ်သီးများဖြစ်ပုံရသည်။

ဝိန်းရိဖန်က အကြည့်များကို ပြန်သိမ်းလိုက်ရင်း ​တွေးလိုက်မိသည်မှာလည်း ဤသခင်​လေး၏ လူ​နေမှုအဆင့်အတန်းပုံစံမှာ ​တော်​တော်​လေးမြင့်သည့်အ​ကြောင်းပင်။

မဆီမဆိုင် ဖုကျွမ့်​ပြောသည့်စကားများကို ​တွေးကြည့်မိလိုက်၏။ လက်ကိုင်ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး website ထဲသို့ဝင်လိုက်ကာ ​ရေ​သောက်ပြီး​နောက်တွင်​တော့ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး မီးဖို​ချောင်ထဲသို့ဝင်လာလိုက်၏။

website ထဲမှ သတင်းတစ်ချို့ကို ​download လုပ်ပြီး​နောက်တွင် ဝိန်းရိဖန်က 'အရမ်း​ချောပြီး သနားစရာ​ကောင်းတယ်'ဆိုသည့်​ခေါင်းစဥ်ဖြင့် ပထမဆုံး​နေရာ​ရောက်​နေသည့်သတင်းအား ​ရေခွက်​ကို​ဆေး​ကြော​နေရင်း ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

Advertisement

စန်းရန်၏​အေးစက်​နေသည့်စကားသံကြီးက ဖုန်းထဲမှ ချက်ချင်းခုန်ထွက်လာ​လေပြီး..

--ငါ အခုအရမ်း​ပျော်​နေတာ​လေ..မင်းလည်း ငါ့လိုမျိုး ​ပျော်​နိုင်ပါ​စေလို့ ​မျှော်လင့်တယ်...

ဖုန်းသံက ​တော်​တော်​လေးမြင့်ထားခဲ့ကာ တိတ်ဆိတ်​နေသည့်​နေရာ​လေးအား ချက်ချင်းလွှမ်းမိုးသွားနိုင်လိုက်၏။

ဝိန်းရိဖန် လန့်ဖြန်သွားပြီး ​ရေပိုက်အားအမြန်ပိတ်ကာ အား​နေသည့်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အသံ​လျော့လိုက်သည်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အ​နောက်ဘက်ဆီမှ ​ခြေသံများကို ကြားလိုက်ရ​တော့၏။

ဝိန်းရိဖန် ​နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်လျှင် မြင်လိုက်ရသည်မှာ မီးဖို​ချောင်ထဲ ဝင်လာ​နေသည့် စန်းရန်။

ဝိန်းရိဖန် ချက်ချင်း​ခေါင်းငုံ့သွားရင်း ဖုန်းမျက်နှာပြင်အား ချက်ချင်းပိတ်ချပစ်လိုက်၏။ တစ်ဖက်လူ ကြားမကြား​တော့ သူမလည်း မသိပါ​ပေ။

သို့​သော် စန်းရန်မှာ​တော့ သူမအား လုံး​ဝမမြင်ရသည့်လူတစ်​ယောက်သဖွယ် သ​ဘောထား​နေ​လေသည်။ စကားလည်းတစ်ခွန်းမဆို ၊ သူမရပ်​နေသည့်​နေရာသို့လည်းမကြည့် ၊ ​ရေခဲ​သေတ္တာအား ​အေး​အေးလူလူဖွင့်​နေ၏။

ဝိန်းရိဖန်သည်လည်း ဦးစွာစကားစ​ပြောခြင်းမရှိ ၊ လက်ကိုင်ဖုန်းအား အိတ်ကပ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး​နောက် မျက်လွှာအား ​အောက်ချလိုက်သည့်အချိန် အရင်က ​ရေယို​နေသည့်​ရေ​ပိုက်​ခေါင်းမှာ ပြင်ထားပြီးသည့်​အပြင် ​ရေယို​နေခြင်းမျိုးမ​တွေ့ရ​တော့၏။

ထိုအရာမှစ၍ ဝိန်းရိဖန်က မီးဖို​​ချောင်အား အ​သေအချာလိုက်ကြည့်မိ​တော့သည်။

အလုပ်မလုပ်​တော့သည့် ဂတ်စ်မီးဖို​နေရာတွင် အသစ်တစ်ခု​ရောက်​နေပြီး ​သူ့​ဘေးတွင်ကား ထမင်း​ပေါင်းအိုး ၊ မိုက်ခရို​ဝေ့ဖ် ၊ သစ်သီး​ဖျော်စက် နှင့် ဟင်းနွေးသည့်စက်တစ်လုံး။သူမ၏ မျက်ခုံးများတစ်ချက်ခုန်လှုပ်သွားမိကာ ဦး​ရေပြားတစ်ခုလုံး ထုံကျင်သလိုလိုဖြစ်သွားရ​တော့၏။

ဦး​နှောက်ထဲ ဒိန်းခနဲဝင်လာသည့်အ​တွေးမှာ -- ဒီပစ္စည်း​တွေအားလုံးကို ပျမ်းမျှတွက်လိုက်ရင် ဘယ်​လောက်​တောင်​ပေးရမှာလဲလို့?

ဝိန်းရိဖန်က ချိတုံချတုံဖြင့်

"ဒါ​တွေက နင် ဝယ်လာတာလား"

စန်းရန်၏ပုံစံက ယခု​လေးတင်​ရေချိုးပြီးထားသည့်အတွက် ​အရောင်နုနု​ဘောင်းဘီရှည်တစ်ထည်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်​ပေါ်၌ ခပ်ပါးပါးအ​နွေးထည်တစ်ထည်ဝတ်ထားသည်။ သူက သူမအား အ​ရေးမလုပ်ဘဲ ​ရေခဲ​​သေတ္တာအ​ပေါ်ဆုံးထပ်မှ ​အသင့်စား​ခေါက်ဆွဲထုပ်ကိုယူပြီး အင်္ကျီလက်များပြင်​နေ​လေသည်။ သူ့ပုံစံက ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ညစာချက်​တော့မည့်ပုံမျိုးပင်။

ဝိန်းရိဖန်အတွက်​တော့ မြင်​နေသည့်မြင်ကွင်းပုံရိပ်က အ​တော်​လေးပုံမှန်မဟုတ်လှ။ သူမ၏အမြင်တွင် ဤလူက သူ့လက်​ချောင်း​လေးများဖြင့် ဘာဆိုဘာမှမထိမကိုင်ဘဲ တယုတယနေတတ်သည့်အကြီးဆုံးသခင်​လေးပင်။

မည်သူကမှ ထမင်းဟင်းမချက်​ပေးလျှင်​တောင် အပြင်စာ မှာစားမည့်ပုံစံမျိုးလည်း ​ပေါက်​နေကာ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ မီးဖို​ချောင်ဝင်​နေလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားမိ​ရုံ​။

ဝိန်းရိဖန်ကဆက်၍

"တကယ်လို့ ဟုတ်တယ်ဆိုရင် နင် ငါ့ကို စာရင်းတစ်ချက်​လောက် လုပ်​ပေးပါလား..ငါ နင့်ကို ​ငွေလွှဲ​ပေးလိုက်မယ်​လေ"

စန်းရန်က 'အင်း' ဟုသာ အထိုက်အ​လျောက်ပြန်​ဖြေပြီး အိုးထဲသို့​ရေဖြည့်ရန် ​ရေပိုက်​ခေါင်းအားဖွင့်လိုက်၏။

"...."

သူ့ဘက်မှ သူမအား လျစ်လျူရှုထားသည့်အပြုအမူမှာ အရမ်းသိသာလွန်း​နေပါသည့်တိုင် ဝိန်းရိဖန်ကိုယ်တိုင်က ဘာ​ကြောင့်ရယ်မှန်းမသိဘဲ ​နောက်​တစ်ကြိမ်နှုတ်ခမ်းလှုပ်လိုက်၏။

"ဒါဆို ငါ အခန်းထဲဝင်​တော့မယ်​နော်..နင် တွက်ပြီးသွားမှပဲ wechatက​နေ စာပို့လိုက်​တော့"

ထင်ထားသည့်အတိုင်း မည်သည့်တုန့်ပြန်ချက်မှမပြု။

ဤပုံစံက စန်းရန်၏ပုံမှန်ပဲလား ဒါမှမဟုတ် စိတ်မကြည်​နေခြင်းလား​ ၊ ဝိန်းရိဖန်လည်း မခန့်မှန်းနိုင်​တော့ကာ သူမ၏တည်ရှိ​နေမှုကို ကွယ်​ပျောက်​ပေးလိုက်သည့်အ​နေဖြင့် အိပ်ခန်းထဲသို့သာ ဝင်လာခဲ့သည်။ ထိုင်ခုံ​ပေါ်ထိုင် ၊ ဖုန်းကိုဖွင့်ကြည့်ပြီး ဖုန်းထဲမှတဆင့် ဘဏ်ကဒ်ထဲမှ လက်ကျန်​ငွေအား စစ်ကြည့်လိုက်သည်။

ရုတ်တရက် သက်ပြင်း​ရေး​ရေးချမိပြီး စန်းရန်နှင့် စကား​ပြောရန်အခွင့်အ​ရေးရှာမှဖြစ်​တော့မည်။

အကယ်၍ ယခုလိုနှစ်ဖက်မျှသုံးမည့်ပစ္စည်းများ ဝယ်​တော့မည်ဆိုလျှင် တစ်ဖက်လူနှင့် အရင်ဆုံးတိုင်ပင်​ဆွေး​နွေးသင့်​ကြောင်း....

ဤကဲ့သို့​တွေးမိရုံ​လေးရှိ​သေး ၊ ယခု​​လေးတင်မြင်ထားရသည့် စန်းရန်၏ပုံစံက မျက်လုံးထဲပြန်မြင်​ယောင်လာ​တော့ကာ...

အိုင်း...

သူနဲ့ အဆက်အဆံလုပ်ဖို့ဆိုတာ တကယ်မလွယ်ကူတဲ့ကိစ္စ။

တစ်ခဏကြာသွားပြီး​နောက်။

ထူးထူးဆန်းဆန်းဆိုသလို ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်၏အပြုအမူနှင့်ပတ်သတ်ပြီး ပုံမှန်လိုပင် ဖြစ်​ကြောင်း သတ်မှတ်မိလိုက်​ပြန်တော့၏။

ဘယ်လိုပင်ဖြစ်​စေ စန်းရန်က 'သူ့အနား မကပ်ဖို့ရာ' အ​သေအချာမှာထားခဲ့ဖူးသည်။အရင်တစ်ကြိမ် နှစ်​ယောက်သား စကား​ပြောဖြစ်ခဲ့ကြသည်မှာလည်း သူ့ဘား၏စီးပွား​ရေးအတွက်​ကြောင့် ဖြစ်သည်။

သို့​သော်လည်း ရလဒ်မှာ..

သူ တစ်ပြားတစ်ချပ်မှ အမြတ်မရလိုက်သည့်အပြင် ယွမ် တစ်​ထောင်​လျော့​​လျော့ပင် စိုက်လိုက်ရ​သေးသည်မဟုတ်လား။

ဝိန်းရိဖန် ; မဟုတ်မှလွဲ သူက ဒီကိစ္စ​ကြောင့် စိတ်မကြည်မလင်ဖြစ်​နေတာလား?

အ​တွေးများကြား ဟိုဟိုဒီဒီလူးလိမ့်ပြီး​နောက်တွင်​တော့ ဂဏာန်း​ပေါင်းစက်ကိုဖွင့်ပြီး ထို​နေ့က ကျသင့်​ငွေအား ပြန်တွက်ကြည့်လိုက်၏။ သူမအ​နေဖြင့် ကျုံးစစ်​ချောင်နှင့်ရှန့်လန်တို့အတွက်ပါ စိုက်​ပေးချင်​သော်ငြား ​ငွေပမာဏက သူမအတွက် အနည်းအကျဥ်း​လေးမဟုတ်။

ထို့​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်က သူမတစ်​ယောက်တည်း၏ပျမ်းမျှကျသင့်​ငွေကိုသာ ​ပေးနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

သို့​သော်လည်း ရက်အ​တော်ပင်ကြာသွားခဲ့ပြီဖြစ်ရာ ယခုအချိန်ကျမှ ရုတ်တရက် ပိုက်ဆံလွှဲလိုက်လျှင် မျက်နှာပူစရာဖြစ်လာမည်မှာ မလွဲဧကန်။

ဝိန်းရိဖန်က ဖုန်းကို ချထားလိုက်ပြီး စန်းရန်ဘက်မှ စာရင်းပို့လာမည့်အချိန်ကို ​စောင့်​နေလိုက်ကာ ထိုအချိန်မှ ​ပေါင်းလွှဲရန် ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်၏။

သို့သည့်တိုင် တစ်ညလုံးလုံး...

စန်းရန် ဆိုသည့် ထို​ခေါင်းကြီးသင်္ကေတဘက်မှ မည်သည့်လှုပ်ရှားမှုမှ ရှိမလာ။

တဖြည်းဖြည်းဖြင့် ဝိန်းရိဖန် ခံစားသိရှိသွားခဲ့ရမှာလည်း စန်းရန်က သူမအား လုံးလုံးလျားလျားကို မမြင်ရသည့်​လေထုတစ်ခုသဖွယ် ၊ သူမ၏တည်ရှိ​နေမှုကို မမြင်ရသည့်အလားသဏ္ဍာန် သတ်မှတ်ထား​လေခြင်းပင်။ တစ်ခါတစ်ရံ သူမဘက်မှ အသံကျယ်ကျယ်လှုပ်ရှား​နေခြင်းမျိုးရှိလျှင်​တောင် သူက ဘာမှမကြားလိုက်ရသည့်ပုံစံမျိုးဖြင့် မျက်လုံးပင် ပင့်မကြည့်လာ။

နှစ်​ယောက်သားက တူညီ​သော တစ်မိုး​အောက်တည်း​နေ​​နေသည့် မတူညီ​သောအချိန်နှင့်​နေရာတို့မှလူသားများသဖွယ်။

ဝိန်းရိဖန်သည် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဟာသတစ်ခုလို လုပ်ပြ​နေတတ်သည့်သူမျိုးမဟုတ်သဖြင့် သုံး​လေးကြိမ်မျှ အသိ​ပေးလိုက်ပြီး​နောက် စကားစ​ပြောခြင်းမျိုး မလုပ်​တော့၏။

နှစ်​ယောက်သား၏ တစ်​ယောက်ကိုတစ်​ယောက် ဝင်​ရောက်ပတ်သတ်ခြင်းမပြုသည့်အိမ်ခန်းငှား​ဖော်ဘဝက ​စတင်​လေပြီဖြစ်သည်။

နှစ်သစ်ကူး​နေ့မတိုင်ခင် ညတွင်။

ဝရံတာမှ အဝတ်များသိမ်း​နေသည့်အချိန် ဝိန်းရိဖန်က ကျုံးစစ်​ချောင်ထံမှ ဖုန်း​ခေါ်ဆိုမှုတစ်ခု လက်ခံရရှိလိုက်သည်။ တစ်ဖက်က အဝတ်များကိုပိုက်ထားရင်း တစ်ဖက်က အဝတ်လှမ်းစင်အား ​ဘေးသို့ထားကာ ကျုံးစစ်​ချောင်၏စကားသံကို နား​ထောင်​နေ၏။

Advertisement

"နင် မနက်ဖြန်ညကျရင် အချိန်ပိုဆင်းစရာရှိလား"

"မနက်ဖြန်ညလား..ရုတ်တရက်​ပေါ်လာမယ့်ကိစ္စမျိုးသာမရှိရင် မဆင်းရ​လောက်ဘူး"

"ဒါဆို နင် မနက်ဖြန် အိမ်ပြန်မှာလား"

"မပြန်ဘူး​လေ"

ကျုံးစစ်​ချောင် ;

"ဒါဆို ငါ့အိမ်ကို မလာချင်ဘူးလား..ငါတို့ နှစ်သစ်ကို အတူတူကူးမယ်​လေ"

ဝိန်းရိဖန် :

"အဲ့​လောက်အ​ဝေးကြီးထိလာရမှာကို ပျင်းတယ်"

"နင့်ပိတ်ရက်​တွေက အများကြီးရထားတာကို​တောင်...ငါ့ကို တစ်ရက်​လောက်ခွဲမ​ပေးချင်ဘူးလား!"

"နင် အရမ်းမရက်စက်...."

ဝိန်းရိဖန် ဧည့်ခန်းထဲသို့ဝင်ဝင်လာချင်း တုံ့ခနဲရပ်တန့်သွားမိ၏။ စန်းရန်က ဘယ်အချိန်ကတည်းက အိပ်ခန်းထဲမှထွက်လာမှန်းမသိ ၊ ဆိုဖာ​ပေါ်တွင်ထိုင်ပြီး ဖုန်းကစား​နေ၏။ အဝတ်အစားများလဲထားပြီး အမူအရာတို့က ​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါးဖြစ်သဖြင့် အပြင်သွား​တော့မည့်ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။

ဝိန်းရိဖန် အကြည့်လွှဲလိုက်ပြီး​နောက် အိပ်ခန်းဆီသို့​လျှောက်လာကာ ကျုံးစစ်​ချောင်နှင့်စကားဆက်​ပြောလိုက်၏။

"ငါ့မှာ ပိတ်ရက်​တွေ တကယ်ကိုအများကြီးရှိလာတဲ့​နေ့မှ ဒီစကားကိုဆက်​ပြော..ဟုတ်ပြီလား"

ကျုံးစစ်​ချောင်က အသံထွက်​အောင်​အော်ရယ်ရင်း

"ပုံမှန်ထက်စာရင် ဒီတစ်​ခေါက် နင့်မှာ ပိတ်ရက်​တွေအများကြီးရှိ​နေပြီမဟုတ်ဘူးလား"

ဝိန်းရိဖန် ;

"ငါ့မှာ အိပ်ချိန် သုံးရက်နဲ့သုံးည​လေးပဲ ရတာပါ​နော်"

အိပ်ခန်းထဲသို့​ရောက်ပြီး​နောက်။

ကျုံးစစ်​ချောင်က မဆီမဆိုင်ဖြင့်ရုတ်တရက်​မေးလာ၏။

"ဒါနဲ့..စန်းရန်က​ရော နှစ်သစ်ကူးကို အိမ်ပြန်မှာလား"

"​သေချာ​ပေါက်ပြန်မှာ​ပေါ့"

သူမ၏​​မေးခွန်းအား ကြောင်​တောင်​တောင်နိုင်လွန်းသည်ဟုထင်လိုက်ခြင်း​ကြောင့်လားမသိ ၊ ဝိန်းရိဖန်​၏အသံက အနည်းငယ်ဇ​ဝေဇဝါဖြစ်​နေသည့်ဟန်ဖြင့်

"သူ့အိမ်က ဒီမြို့ထဲမှာပဲဟာ..သူ့မိသားစုနဲ့လည်း ဆက်ဆံ​ရေးအဆင်မ​ပြေဖြစ်​နေတာမျိုးမှမဟုတ်ဘဲနဲ့"

"အို့..ဟုတ်သားပဲ"

ဝိန်းရိဖန် အိပ်ရာထက်လှဲအိပ်လိုက်၏။

ကျုံးစစ်​ချောင်က ဆက်၍

"နင် သူနဲ့ အတူတူ​မျှနေရတာ​ရော ဘယ်လို​နေ​သေးလဲ"

"အတူတူမျှ​နေတယ်လို့​တောင် ​ပြောလို့မရပါဘူး..ငါတို့နှစ်​ယောက်က.."

ဝိန်းရိဖန် တစ်ခဏမျှရပ်လိုက်ပြီးမှ

"တစ်မိုး​အောက်တည်း​နေ​နေ​တဲ့ သူစိမ်း​နှစ်​ယောက်လိုပဲ..အဆက်အဆံ​တောင် မလုပ်ကြဘူး..ငါ သူ့ကိုမြင်လိုက်ရတဲ့အခါတိုင်း သူ့ပုံစံက ဝိဥာဥ်ကြီးလိုလိုနဲ့"

"အဲ့​လောက်​တောင်လား..ဟို​နေ့ ညစာစားတုန်းက​တောင် အ​ကောင်းကြီးပဲရှိ​သေးတာမလား"

ဤစကားကိုကြားလျှင်ကြားလိုက်ရချင်း ဝိန်းရိဖန် ​ခေတ္တခဏ​ကြောင်အမိသွားခဲ့၏။

မသိလိုက်ပါဘဲ ဦး​နှောက်ထဲ​ပြေးဝင်လာသည့်အ​တွေးတစ်ခုမှာ ရှန့်လန် ​ပြောခဲ့သည့် အမှန်တိုင်း​ပြောခြင်းကစားနည်းမှ အ​ဖြေကိုပင်။ ချက်ချင်းဆိုသလို အသိစိတ်တို့ပြန်ဝင်ကာ ဝိန်းရိဖန်က ပြုံးလိုက်ရင်း

"အင်း..ညစာစားတဲ့​နေ့ကမျက်နှာနဲ့ မထူးမခြားနားပဲ"

တစ်ခဏကြာကြာစကား​ပြောပြီး​နောက်​တွင် ဝိန်းရိဖန်က အိမ်တံခါးပိတ်သံအား ကြားလိုက်ရသည်။ ဖုန်းချလိုက်ပြီး​နောက် Wechat ကိုဖွင့်လိုက်ရာ လွန်ခဲ့​သောငါးမိနစ်ခန့်​လောက်က စန်းရန် ပို့ထားသည့်မက်​ဆေ့များကို မြင်လိုက်၏။

စန်းရန် ; [ နှစ်သစ်ကူးပြီး ရှစ်ရက်မတိုင်ခင်ထိ ပြန်မလာဘူး..အိမ်​သော့ကို တန်းခတ်ထားလိုက် ]

စန်းရန် ; [ ​ရေခဲ​သေတ္တာထဲက ပစ္စည်း​တွေကို တစ်ချက်​လောက်​ဖြေရှင်း​ပေးထားဦး ]

စန်းရန် ; [​ ကျေးဇူး ]

ဝိန်းရိဖန်က ထုံးစံအ​တိုင်း '​ကောင်းပြီ' ဆိုသည့်စကားတစ်ခွန်းသာ ပြန်ပို့လိုက်သည်။

နှစ်သစ်ကူးညတွင်​တော့ ဝိန်းရိဖန်က ည ၇နာရီတည်းက အိမ်ပြန်​ရောက်လာခဲ့ကာ အိမ်တံခါးအား​သော့ခတ် ၊ ​ရေချိုးပြီး အိပ်ရာမဝင်ခင်လုပ်ရမည့်အရာအားလုံးအား ပြင်ဆင်လုပ်​ဆောင်ပြီး​နောက်တွင် ​စောင်ပါးပါးတစ်ထည်ကိုယူပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆိုဖာထက်တွင်ထိုင်ပြီး ​နွေဦးရာသီပွဲ​တော်၏အ​ငွေ့အသက်များပါသည့်အစီအစဥ်များအား ကြည့်​နေရင်း ကျုံးစစ်​ချောင်ကလည်း ​မ​လျော့​သောဇွဲဖြင့် Wechatမှတဆင့် မက်​ဆေ့များအဆတ်မပြတ်ပို့​နေခဲ့သည်။

ဝိန်းရိဖန် ; [ ငါလည်း တီဗွီဖွင့်ထားတယ် ]

မက်​ဆေ့​ဘောက်စ်ထဲဝင်ကြည့်ရင်း ဝိန်းရိဖန်က နှစ်သစ်ကူးဆု​တောင်း​ပေးထားကြသည့်မက်​ဆေ့များအား တစ်ခုချင်းစီ ပြန်စာပို့လိုက်၏။ ​ကျောက်ယွမ့်တုံထံမှ မက်​ဆေ့ကိုမြင်လိုက်ရသည့်အချိန်တွင်​တော့ ဤသို့သာ ပြန်စာပို့လိုက်သည်။

[ ဒီ​နေ့ည အချိန်ပိုဆင်းရမှာ..နှစ်သစ်မှာ​ပျော်ရွှင်ပါ​စေ ]

ပြတင်း​ပေါက်များပိတ်ထား​သော်ငြား အ​နွေး​ပေးစက်မရှိသည့်အတွက်​ကြောင့် အနည်းငယ်​အေးစိမ့်​နေသ​ယောင်ယောင်။

တီဗွီမှလာ​နေသည့် ဆူဆူညံညံအသံများမှလွဲ၍ ဧည့်ခန်းထဲ၌ မလိုအပ်သည့်ဘယ်လိုအသံမျိုးမှမရှိ ၊ ဝိန်းရိဖန်က ကိုယ့်ကိုကိုယ် ​စောင်နှင့်​ထွေးပတ်လိုက်ကာ တီဗွီထက်မှ တဟီးဟီးတဟားဟားပုံရိပ်များအား မမှင်မ​သွေစိုက်ကြည့်​နေပါသည့်တိုင် ထိုခံစားချက်များက ကူးစက်လာခြင်းလည်းမရှိ ၊ အကယ်၍ ပိတ်ရက်သာမဟုတ်ခဲ့ပါလျှင် ယ​နေ့ည၌ နှစ်သစ်ကူးမည်မှန်းပင် သူမ သတိရမိမည်မဟုတ်​ချေ။

သူမ သက်ပြင်းချရင်း စိတ်မပါလက်မပါဖြင့် Weibo ​ပေါ်မှသတင်းများကို ဆွဲကြည့်ရင်း တစ်ခဏအကြာ၌ အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်ချင်လာပါ​တော့သည်။

​နွေဦးရာသီပွဲ​တော်နှင့်ပတ်သတ်ပြီး ဝိန်းရိဖန် လုံးဝလုံးဝစိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိပါ​ပေ။

သူမ၏အမြင်တွင်​တော့ ဤရုပ်ပြပုံရိပ်များဟာ နှစ်သစ်ကူးည၌ မိသားစုများလူစုပြီး စကားတ​ပြော​ပြော ​​ပျော်​ပျော်ရွှင်ရွှင်လုပ်​နေကြသည့်အချိန် ​နောက်ခံအသံတစ်ခုအဖြစ်ဖွင့်ထားခြင်းပင် ဖြစ်၏။ တစ်​ယောက်တည်းကြည့်​နေရသည့်အခါတွင်​တော့ ထူးဆန်းလွန်းသည့်ပုံရိပ်ကားချပ်များဟုသာ မြင်​နေမိ​တော့၏။

သို့​သော်လည်း ကျုံးစစ်​ချောင်က wechat မှတဆင့် ပွဲ​တော်အစီအစဥ်များအ​ကြောင်းတတွတ်တွတ်ဖလှယ်​နေဆဲ။

ဝိန်းရိဖန်လည်း တစ်ပါးသူ၏​ပျော်ရွှင်​နေသည့်စိတ်​လေးအား မဖျက်စီးလို ၊ ထို့​ကြောင့် တစ်ခုခုထစားရန်သာ ​တွေးလိုက်၏။

ဤစက္ကန့်အပိုင်းအခြားတွင် အိမ်တံခါးဘဲလ်က ရုတ်တရက်ကြီး မြည်လာ​တော့၏။ အချိန်အား လှမ်းကြည့်လိုက်လျှင် ၉နာရီထိုးလုနီးနီး။

ထို့အပြင် အပြင်ဘက်၌ မည်သူမှန်းလည်း မသိ။

ဝိန်းရိဖန် ထူးဆန်းသလိုခံစားရရင်း စိတ်ထဲလည်း​လေးလံလာ​တော့၏။ အိမ်တံခါးဆီသို့ ​လျှောက်သွားပြီး အပြင်ဘက်ကြည့်မှန်ဘီလူး​လေးမှတဆင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

မီးထိန်ထိန်လင်း​နေသည့် ​ကော်ရစ်တာထက်တွင် အိတ်ကပ်ထဲလက်ထည့်ထားသည့်စန်းရန်က မတ်တပ်ရပ်​နေ​လေသည်။

သူမ သက်ပြင်းချလိုက်မိပြီး အိမ်တံခါးကိုဖွင့်​ပေးလိုက်၍

"နင် ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ပြန်လာတာလဲ"

စန်းရန်က သူမအားတစ်ချက်လှမ်းကြည့်ကာ ရှားရှားပါးပါးစကားပြန်​ပြောလာခဲ့၏။

"အိမ်မှာ ​ဆွေမျိုး​တွေ​ရောက်​နေလို့..အိပ်စရာ​နေရာမရှိဘူး"

"...."

ဝိန်းရိဖန်က ​ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း များများစားစားမ​မေးဘဲ ဆိုဖာ​ပေါ်သို့သာ ပြန်​ရောက်လာခဲ့သည်။

စန်းရန်က အိပ်​နေရင်းဖိနပ်ပါးကို လဲစီး​လိုက်ပြီး​နောက် ဆိုဖာ၏အခြားအစွန်းတစ်ဖက်၌ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

နှစ်​ယောက်စလုံး တိတ်ဆိတ်​နေကြပြီး ​ပြောစရာစကားလည်းမရှိ။

ယ​နေ့လို ပွဲ​တော်ရက်မျိုးတွင်။

အခန်းထဲ၌ အခြားသူ၏အသက်ရှု​ငွေ့များ ရုတ်တရက်ရှိလာခဲ့ခြင်းဟာ ဝိန်းရိဖန်အတွက်​တော့ ကျင့်သားမရနိုင်မိသလို မသိစိတ်က​နေ၍လည်း သူရှိရာအရပ်သို့ အလိုလိုလှည့်ကြည့်မိ​တော့၏။

တစ်ခဏကြာပြီးသွားချိန်တွင် စန်းရန်က စပြီးလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာခဲ့ကာ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး မီးဖို​ချောင်ထဲ ဝင်သွားခဲ့သည်။

သူ့လှုပ်ရှားသံများ​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်လည်း လိုက်ကြည့်​​နေလျက်။

စန်းရန်က ​ရေခဲ​​သေတ္တာမှ ကြာဇံခြောက်တစ်ထုပ် ၊ အသားလုံးတစ်ဘူး အပြင် ဟင်းသီးဟင်းရွက်ဘူးကိုပါ ထုတ်လိုက်၏။​နောက်တွင် အ​အေးခံထားသည့် ဖက်ထုပ်များကို ထုတ်ယူလာခဲ့ကာ သူ့ပုံစံက ညလယ်စာပြင်​တော့မည့်ပုံ။

စန်းရန် ဟင်းချက်တတ်သည်ဆို​သောအချက်ကို​တော့ ဝိန်းရိဖန် ချက်ချင်း လက်မခံနိုင်​​ပေးနိုင်ပါချေ။

ထို့​ကြောင့် စန်းရန်က ဂတ်စ်မီးဖိုအား အသုံးမပြုလိုက်ရန် တိတ်တိတ်​လေးကျိတ်၍ဆု​တောင်း​နေ​တော့၏။

ဤဟင်းလျာအတွက်ဆိုလျှင် လျှပ်စစ်အိုးဖြင့် အ​ဆင်​ပြေ​နေပြီဖြစ်သည်။

ဝိန်းရိဖန် စိုးရိမ်သည်မှာ စန်းရန်က မီးဖို​ချောင်​ကြီးပေါက်ကွဲ​အောင်လုပ်မည်ကိုပင်။

မိနစ်အနည်းငယ်​လေးမျှ ကုန်သွားပြီး​နောက်တွင်...

မီးဖို​ချောင်ထဲမှ ဂတ်စ်မီးဖိုဖွင့်လိုက်သည့်အသံအား ကြားလိုက်ရပါ​လေ​ရော့၏။

"...."

သူမ စိုးရိမ်စိတ်တို့စပြီး ကြီးစိုးလာပြီ။

သို့​သော်လည်း နှစ်​ယောက်ကြားရှိ ဆက်ဆံ​ရေးအ​ခြေအ​နေ​ကြောင့် မီးဖို​ချောင်ထဲ ​ပြေးဝင်သွားလို့လည်း မဖြစ်​သေး။

ထိုင်ရမလိုလို ထရမလိုလို ၊ ထိုင်မရထမရ အ​​ခြေအ​နေထဲတွင်...

မီးဖို​ချောင်ထဲမှ ​ရေ​နွေးပွက်လာသည့်အသံကို ထပ်၍ကြားလိုက်ရ၏။

တစ်ချိန်တည်းဆိုသလို စန်းရန်က သူမနာမည်အား ရုတ်​တရက်လှမ်း​အော်​ခေါ်လာခဲ့သည်။

"ဝိန်းရိဖန်"

နှစ်​ယောက်သား၏လက်ရှိအ​ခြေအ​​နေကိုကြည့်လိုက်ရလျှင် ထိုလူထံမှ သူမ၏နာမည်ခေါ်သံကို ကြားလာရခြင်းထက် ​ကောင်းကင်​ပေါ်​ပြေးတက်လိုက်ခြင်းကမှ ပို၍လွယ်ကူပါဦးမည်။

ထို့​ကြောင့် ဝိန်းရိဖန်၏စိတ်ထဲ တစ်ခုခုဖြစ်​နေပြီဆိုသည့်အ​တွေးက ပို​သေချာသွားခဲ့ကာ ချက်ချင်းထလျှောက်သွား​တော့၏။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"

မီးဖို​ချောင်ထဲ ဝင်ဝင်ချင်းပင်။

ဝိန်းရိဖန်​တွေ့လိုက်ရသည်မှာ စန်းရန်က ကြာဇံ​ခြောက်ထုပ်ကို ကိုင်ထားဆဲဖြစ်​နေ​သော်ငြား အထဲတွင်​တော့ ဘာမှမရှိ​တော့​ချေ။ သူ့လှုပ်ရှားမှုက ခပ်​တောင့်​တောင့်ကြီးဖြစ်​နေပြီး ပွက်ပွက်ဆူ​နေသည့်အိုးအား စိုက်ကြည့်​နေကာ သူ့အကြည့်များအတိုင်းလိုက်ကြည့်လိုက်လျှင် ကြာဇံထုပ်ကြီးတစ်ထုပ်စာလုံးက အိုးထဲသို့​ရောက်​နေပြီဖြစ်၏။

မြင်ကွင်းတစ်ခုက တုံ့ခနဲရပ်တန့်သွားသည့်သဏ္ဍာန်။

သုံး​လေးစက္ကန့်ကြာပြီး​နောက်တွင်။

စန်းရန်က ​ခေါင်း​မော့ကြည့်လာကာ မျက်နှာတည်ဖြင့်

"အများကြီး ပြုတ်မိသွားပြီ"

"...."

စန်းရန်က တဖန်မျက်လွှာချလိုက်ပြီး သူ့​ဘေးနားမှအမှိုက်ပုံးထဲသို့ ကြာဇံထုပ်အခွံအားပစ်ထည့်ကာ စကားအဖြစ်သာပြောလိုက်သည့်အလား ဝါကျတစ်​ကြောင်းဆိုလာခဲ့သည်။

"ကူစား​ပေးမလား"

(Zawgyi)

ေနာက္ထပ္သုံးရက္ဆက္တိုက္လုံး ဝိန္းရိဖန္ ပုံမွန္အတိုင္းအလုပ္ဆင္းရသည္။

စန္းရန္က အလုပ္မ်ားေနပုံရၿပီး ေနာက္ဆုံးေတြ႕ဆုံပြဲလုပ္ၿပီးသည့္ေန႕ကတည္းက အိမ္ျပန္မလာခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ခ်မွတ္ထားသည့္စည္းကမ္းအား အလြန္အမင္းကိုလိုက္နာလ်က္ရွိကာ ေန႕စဥ္ ည ၁၀နာရီထိုးသည့္အခါတိုင္းတြင္ ဝိန္းရိဖန္ Wechat ထဲ၌ မက္ေဆ့မ်ား အခ်ိန္မွန္ေရာက္လာခဲ့သည္။

အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် သူေျပာလာသည့္စကားလုံးအေရအတြက္မွာလည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားခဲ့၏။

ပထမရက္တြင္။

    people are reading<First Frost (Myanmar Translation)>
      Close message
      Advertisement
      You may like
      You can access <East Tale> through any of the following apps you have installed
      5800Coins for Signup,580 Coins daily.
      Update the hottest novels in time! Subscribe to push to read! Accurate recommendation from massive library!
      2 Then Click【Add To Home Screen】
      1Click