《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》244
Advertisement
၂၄၄။ လင်းရှောင်လုဖျားနေခြင်း
လင်းဖန်တို့သည် လင်းချင်းကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ တွေးသွားကြသည်။ ထို့နောက် သူတို့သည် နားလည်စွာ ခေါင်းငြိမ့်သည်။
"ငါသိပြီ. . .ဒါကတကယ်ကောင်းတယ် ဒါဆိုရင် စစ်ဆေးရေးလိုပဲ။ ပြီးတော့ ဘယ်သန္ဓေပြောင်းအစာက စားရတယ် မရဘူး သိတာမလား?"
အမျိုးသမီးလင်းက တစ်ဝက်နောက်ကာ ပြောသည်။
လင်းချင်းသည် မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်ကာ အပြုံးဖျော့ဖျော့ဖြင့်
"ဒီလိုခေါ်လည်း စိတ်မဆိုးပါဘူး။ ဒါပင်မယ့် အခုဒါပြောရမယ့် အချိန်မဟုတ်ဘူး ထင်တယ်။ ရှောင်လုက တစ်ခုခုဖြစ်နေသလို ကျွန်မခံစားရတယ်"
လင်းဖန်နှင့် အမျိုးသမီးလင်းတို့သည် တန့်သွားကာ ရှောင်လုကို လှည့်ကြည့်သည်။ သူတို့သည်မူမမှန်တာ တစ်ခုမှ မထောက်လှမ်းမိပေ။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
လင်းဖန်သည် လင်းချင်းကို လှည့်ကြည့်ကာ မေးသည်။ လင်းချင်းသည် အနားသို့လျှောက်လာကာ
"ဖျားလားသိချင်လို့ နဖူးကိုစမ်းကြည့်လိုက်"
လင်းဖန်သည် သူ့သမီး၏နဖူးကို လက်ဖြင့်စမ်းကြည့်သည်။ ထို့နောက် မျက်နှာက ချက်ချင်းမည်းသွားသည်။ သူ့သား၏အပြုအမှုကြောင့် အမျိုးသမီးလင်းသည် စိတ်ပူလာကာ
"ဘာလဲ?"
"ကိုယ်နည်းနည်းပူနေတယ်"
လင်းဖန်သည် အိပ်မောကျနေသည့် ကလေးကိုကြည့်ကာ ပြောသည်။ ထို့နောက် လင်းချင်းကို လှည့်ကြည့်ကာ
"ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ?"
အမျိုးသမီးလင်းသည် ဆက်ထိုင်မနေနိုင်တော့ပေ။ လင်းရှောင်လုအနားသို့ ချက်ချင်းထလာကာ သူ့သားလက်ကိုဖယ်၍ သူ့မြေးမကို စမ်းကြည့်ရာ တကယ့်ကို အဖျားရှိနေသ်။ လင်းရှောင်လုအား မျက်နှာကို ခပ်ဖွဖွပုတ်၍ နိုးဖို့လုပ်သည်။
"ရှောင်လု? ရှောင်လု ထတော့ ရှောင်လု"
သို့သော်လည်း ဘာတုံပြန်မှုမှမရှိဘဲ မျက်ခွံများတောင် လှုပ်မလာပေ။ အမျိုးသမီးလင်းသည် စိတ်ပူစွာဖြင့် မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ
"ကလေးက ဘာဖြစ်တာလဲ?"
ဘေးကလုံချင်းယင်သည် လင်းချင်းအနားသို့လာကာ လင်းချင်းကိုကြည့်လိုက် လင်းရှောင်လုကိုကြည့်လိုက်နှင့် နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေသည်။
လင်းဖန်သည် လင်းရှောင်လုအား နှိုးဖို့လုပ်သည်။
"ရှောင်လု? ရှောင်လု? ရှောင်လု ထတော့ ဖေဖေ့ကိုကြည့်"
သို့သော်လည်း ကလေးသည် ဘာမှမတုံပြန်လာပေ။ ထိုအခါ သူတို့သည် စိုးရိမ်လာကာ သူမကို လှုပ်ခါ၍ နှိုးကြသည်။ လင်းချင်းသည် အနားသို့ ရောက်လာက လင်းဖန်ကိုတွန်း၍
"အော်မနေနဲ့ ကလေးက မေ့နေတာ"
ဒီလိုပြောလိုက်သည်နှင့် လင်းဖန်ရော အမျိုးသမီးလင်းပါ အံ့သြသွားကာ မေးသည်။
"ကျန်းမာတဲ့ကလေးပါ။ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ရုတ်တရက် မေ့သွားရတာလဲ?'
"ရေ ရေ ရေနဲ့လူတွေကို ကုလို့ရတယ်မလား?"
အမျိုးသမီးလင်းက ရုတ်တရက် ပြောသည်။
လင်းချင်းက ခေါင်းခါကာ
"ရေက အသုံးမဝင်ဘူး။ ကြည့်ရတာ အခုအစွမ်းတွေက နိုးလာတဲ့ပုံပဲ"
လင်းဖန်တို့သည် သူမကိုကြည့်ကာ
"ဘာပြောတယ်? သူ့အစွမ်းတွေက နိုးလာတာလား?"
လင်းချင်းသည် မျက်လုံးကိုမှေးကျဉ်း၍ ကြည့်လိုက်ကာ လင်းရှောင်လု၏ ကိုယ်ထဲတွင် အစွမ်းများရှိနေ၍ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
အမျိုးသမီးလင်းသည် မယုံနိုင်စွာ
"ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ? ကလေးက အရမ်းငယ်သေးတယ်။ အစွမ်းတွေကို နှိုးနိုင်ပါ့မလား?"
ကမ္ဘာပျက်ခေတ်တွင် အစွမ်းကို နှိုးထနိုင်သူအချို့ ရှိသော်လည်း ကလေးတစ်ယောက်မှ မပါပေ။ အနည်းဆုံးတော့ ဘယ်သူကမှ ကလေးတစ်ယောက်သည် သူ့အစွမ်းများကို နှိုးထနိုင်သည် ဆိုတာမျိုးကို မကြားဖူးကြပေ။
လင်းဖန်၏ မျက်နှာသည် တည်ကြည်သွားသည်။ ကလေးတစ်ယောက်က စွမ်းအားကို နှိုးနိုင်လျှင် အဖျားကို ကျော်လွန်ဖို့ခက်နိုင်သည်။ ကလေးများက လူကြီးတွေလောက် မသန်မာသဖြင့် အဖျားက နာကျင်စေနိုင်သည်။
လင်းချင်းသည် လင်းဖန်၏ စိတ်ပူမှုကို နားလည်သည်။
"လင်းဖန် ကလေးကို နယ်မြေထဲကို ခေါ်လာပေး။ အပူချိန်ကို ဘယ်လိုထိန်းထားရမလဲ ငါသိတယ်"
လင်းဖန်သည် မျက်လုံးများတောက်သွားကာ လင်းချင်းကို မော့ကြည့်သည်။ အမျိုးသမီးလင်းက နားမလည်စွာဖြင့်
"ဘာဖြစ်လို့ နယ်မြေထဲကို ဝင်မှာလဲ? လိုတာတွေကိုထုတ်လာလို့ မရဘူးလား?"
လင်းချင်းသည် ခေါင်းခါကာ
"ထုတ်လို့မရဘူး။ နယ်မြေထဲကိုဝင်မှရမှာ"
အမျိုးသမီးလင်းသည် လင်းချင်းကို တွေဝေစွာကြည့်ကာ ဆုံးဖြတ်ချက်ချဖို့ လင်းဖန်ကို ကြည့်သည်။ ယုံရမယုံရ မသိသေးပေ။ လင်းချင်းက သူတို့ကို ကယ်ပေးထားသော်လည်း သူ့မြေးမလေးက နယ်မြေထဲကို လိုက်သွားလျှင် ပြန်မလာနိုင်မည်ကို စိုးရိမ်နေသေးသည်။
လင်းဖန်သည် လင်းချင်းကို မျက်မှောင်ကျုံ့ကြည့်ကာ အမျိုးသမီးလင်းအား
"အမေ ကျွန်တော်သူ့ကိုယုံတယ်။ အခုတခြားရွေးစရာလည်း မရှိဘူး။ အဖျားသာဆက်ကြီးလာရင် ရှောင်လုက ဆက်မခံနိုင်တော့မှာ စိုးရိမ်ရတယ်"
အမျိုးသမီးလင်းသည် စိတ်ပူစွာကြည့်ရင်း ပါးစပ်ဟလိုက်သော်လည်း ဘာမှတော့ မပြောပေ။
လင်းဖန်သည် ရှောင်လု၏ခေါင်းကို ထိလိုက်သည်။ ဒီခနလေးတွင်းမှာ သူမ၏ကိုယ်အပူချိန်သည် ပိုမြင့်လာသည်။ ချက်ချင်းသူ့သမီးကို ပွေ့ချီလိုက်ကာ လင်းချင်းအား
"ဟုတ်ပြီ။ ငါတို့ဘာလုပ်ကြမှာလဲ?"
"ရတယ်။ ချီသာထား"
လင်းချင်းက သူ့ပုခုံးပေါ်လက်တင်ကာ ပြောသည်။ ထို့နောက် စိတ်ပူနေသည့် အခန်းထဲကလူများကို ထားကာ သူမသည် လင်းဖန်နှင့် လင်းရှောင်လုတို့နှင့်အတူ ပျောက်သွားသည်။
ထိုအချိန်တွင် လင်းဝမ်ဝမ်နှင့် ချန်းဝမ်ရှုတို့က အပေါ်ထပ်သို့ တက်လာသည်။ အခန်းထဲသို့ ရောက်သည့်အခါ လင်းဖန်နှင့် လင်းရှောင်လုတို့ကို သူတို့မတွေ့ပေ။ ချန်းဝမ်ရှုသည် သူမ၏ ယောက်ျားနှင့်သမီးကို မတွေ့သလို ယောက္ခမဖြစ်သူ၏ ထူးဆန်းသည့် မျက်နှာကို မြင်သည်နှင့် မေးသည်။
Advertisement
"လင်းဖန်နဲ့ ရှောင်လုက ဘယ်သွားလဲ? အမေ နေမကောင်းဘူးလား?"
လင်းဝမ်ဝမ်သည် စားပွဲပေါ်ကအိုးမှ အမွှေးနံကြောင့် စွပ်ပြုပ်ကို ကြည့်ဖို့လုပ်စဉ် ချန်းဝမ်ရှု၏ မေးခွန်းကိုကြားလိုက်သည်။ ထိုအခါ သူမသည် တန့်သွားကာ စိတ်ပူစွာထိုင်နေသည့် သူမ၏အမေကို လှည့်ကြည့်သည်။ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း သူမလည်း မသိပေ။
အမျိုးသမီးလင်းသည် ရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့်ဖိကာ သူတို့ကို ကြည့်၍
"ရှောင်လုက ဖျားပြီးမေ့သွားပြီ။ လုထန်ယုပြောတာတော့ အစွမ်းတွေနိုးတော့မှာတဲ့။ ပြီးတော့ လင်းဖန်နဲ့ ရှောင်လုကို သူ့နယ်မြေထဲကို ခေါ်သွားတယ်။ ဘာတွေဆက်ဖြစ်မလဲ မသိတော့ပါဘူးကွယ်"
"ဘာ? အစွမ်းနိုးတာ?"
သူတို့နှစ်ယောက်သည် မျက်နှာပြောင်းသွားကာ ချန်းဝမ်ရှုက ထအော်ပြောသည်။
လင်းဝမ်ဝမ်သည် အမေဖြစ်သူကို မယုံနိုင်စွာကြည့်ကာ
"ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရှောင်လုက အစွမ်းတွေ နိုးမှာလဲ? ၇နှစ်သမီးလေးပဲ ရှိသေးတာ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ? အစွမ်းနိုးရင် အပူချိန်က အတော်မြင့်လာမှာ။ လူကြီးတွေတောင် ဖျားတာကြောင့် အတော်ခံရတာ။ သူဆိုရင်. . ."
သူမပြောသည်က မှန်သည်။ ဇွန်ဘီ ၁၀ရာခိုင်နှုန်းနှင့် ၂၀ရာခိုင်နှုန်းသည် အစွမ်းများကို အောင်မြင်စွာ နိုးထနိုင်သည်။ လူသာများက အဖျားတက်၍ နိုးလာသည်နှင့် ၇၀ရာခိုင်နှုန်းသည် အစွမ်းများရ၍ ကျန်သည့် ၃၀ရာခိုင်နှုန်းက မအောင်မြင်ပေ။ မအောင်မြင်သူများသည် ဦးနှောက်ထခိုက်သွားကာ ဦးနှောက်သေခြင်း သို့မဟုတ် မသန်စွမ်းဖြစ်တက်၍ သေတောင်သေနိုင်သည်။ ဒီလိုအကြောင်းများကြောင် အမျိုးသမီးလင်းသည် သူ့မြေးမလေး အစွမ်းနိုးလာသည်ကို အရမ်းစိုးရိမ်နေတာ ဖြစ်သည်။
ချန်းဝမ်ရှုသည် အမျိုးသမီးလင်းအား မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ဖြင့်ကြည့်ကာ
"လုထန်ယုက ဘယ်လိုရှင်းရမလဲ သိတယ်မလား? မဟုတ်ရင် ရှောင်လုတို့ကို နယ်မြေထဲကို ခေါ်စရာမှမရှိတာ"
အမျိုးသမီးလင်းက ခေါင်းခါကာ အကူအညီမဲ့စွာ စိတ်ပူလျှက်
"သေချာမသိဘူး။ သူကတော့ ကူညီနိုင်တယ်ပြောပင်မယ့် အာမခံနိုင်တာမှ မဟုတ်တာ"
လင်းဝမ်ဝမ်သည် ချန်းဝမ်ရှုကို ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်စေကာ သူမ၏အမေကိုလည်း ထိုင်စေရင်း သက်ပြင်းချကာ နှစ်ယောက်လုံးအား နှစ်သိမ့်ပေးနေရသည်။
"စိတ်အေးအေးထားပါ။ အစ်ကိုကြီးက ဟိုမှာရှိနေတာပဲ။ ရှောင်လုကို နှိုးလို့ရမယ့်နည်းတစ်ခုခု တွေ့မှာပါ"
သို့သော်လည်း သူမ၏စကားများက ကျိုးကြောင်းစီလျော်မှုမရှိသည်ကို ပြောပြီးနောက် သိလိုက်သည်။
Zawgyi Ver
၂၄၄။ လင္းေရွာင္လုဖ်ားေနျခင္း
လင္းဖန္တို႔သည္ လင္းခ်င္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေတြးသြားၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ နားလည္စြာ ေခါင္းၿငိမ့္သည္။
"ငါသိၿပီ. . .ဒါကတကယ္ေကာင္းတယ္ ဒါဆိုရင္ စစ္ေဆးေရးလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္သေႏၶေျပာင္းအစာက စားရတယ္ မရဘူး သိတာမလား?"
အမ်ိဳးသမီးလင္းက တစ္ဝက္ေနာက္ကာ ေျပာသည္။
လင္းခ်င္းသည္ မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္ကာ အၿပဳံးေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျဖင့္
"ဒီလိုေခၚလည္း စိတ္မဆိုးပါဘူး။ ဒါပင္မယ့္ အခုဒါေျပာရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ဘူး ထင္တယ္။ ေရွာင္လုက တစ္ခုခုျဖစ္ေနသလို ကြၽန္မခံစားရတယ္"
လင္းဖန္ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးလင္းတို႔သည္ တန့္သြားကာ ေရွာင္လုကို လွည့္ၾကည့္သည္။ သူတို႔သည္မူမမွန္တာ တစ္ခုမွ မေထာက္လွမ္းမိေပ။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
လင္းဖန္သည္ လင္းခ်င္းကို လွည့္ၾကည့္ကာ ေမးသည္။ လင္းခ်င္းသည္ အနားသို႔ေလွ်ာက္လာကာ
"ဖ်ားလားသိခ်င္လို႔ နဖူးကိုစမ္းၾကည့္လိုက္"
လင္းဖန္သည္ သူ႕သမီး၏နဖူးကို လက္ျဖင့္စမ္းၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာက ခ်က္ခ်င္းမည္းသြားသည္။ သူ႕သား၏အျပဳအမႈေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးလင္းသည္ စိတ္ပူလာကာ
"ဘာလဲ?"
"ကိုယ္နည္းနည္းပူေနတယ္"
လင္းဖန္သည္ အိပ္ေမာက်ေနသည့္ ကေလးကိုၾကည့္ကာ ေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ လင္းခ်င္းကို လွည့္ၾကည့္ကာ
"ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ?"
အမ်ိဳးသမီးလင္းသည္ ဆက္ထိုင္မေနနိုင္ေတာ့ေပ။ လင္းေရွာင္လုအနားသို႔ ခ်က္ခ်င္းထလာကာ သူ႕သားလက္ကိုဖယ္၍ သူ႕ေျမးမကို စမ္းၾကည့္ရာ တကယ့္ကို အဖ်ားရွိေနသ္။ လင္းေရွာင္လုအား မ်က္ႏွာကို ခပ္ဖြဖြပုတ္၍ နိုးဖို႔လုပ္သည္။
"ေရွာင္လု? ေရွာင္လု ထေတာ့ ေရွာင္လု"
သို႔ေသာ္လည္း ဘာတုံျပန္မႈမွမရွိဘဲ မ်က္ခြံမ်ားေတာင္ လႈပ္မလာေပ။ အမ်ိဳးသမီးလင္းသည္ စိတ္ပူစြာျဖင့္ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာ
"ကေလးက ဘာျဖစ္တာလဲ?"
ေဘးကလုံခ်င္းယင္သည္ လင္းခ်င္းအနားသို႔လာကာ လင္းခ်င္းကိုၾကည့္လိုက္ လင္းေရွာင္လုကိုၾကည့္လိုက္ႏွင့္ နားမလည္နိုင္ ျဖစ္ေနသည္။
လင္းဖန္သည္ လင္းေရွာင္လုအား ႏွိုးဖို႔လုပ္သည္။
"ေရွာင္လု? ေရွာင္လု? ေရွာင္လု ထေတာ့ ေဖေဖ့ကိုၾကည့္"
သို႔ေသာ္လည္း ကေလးသည္ ဘာမွမတုံျပန္လာေပ။ ထိုအခါ သူတို႔သည္ စိုးရိမ္လာကာ သူမကို လႈပ္ခါ၍ ႏွိုးၾကသည္။ လင္းခ်င္းသည္ အနားသို႔ ေရာက္လာက လင္းဖန္ကိုတြန္း၍
"ေအာ္မေနနဲ႕ ကေလးက ေမ့ေနတာ"
ဒီလိုေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ လင္းဖန္ေရာ အမ်ိဳးသမီးလင္းပါ အံ့ၾသသြားကာ ေမးသည္။
"က်န္းမာတဲ့ကေလးပါ။ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ႐ုတ္တရက္ ေမ့သြားရတာလဲ?'
"ေရ ေရ ေရနဲ႕လူေတြကို ကုလို႔ရတယ္မလား?"
အမ်ိဳးသမီးလင္းက ႐ုတ္တရက္ ေျပာသည္။
လင္းခ်င္းက ေခါင္းခါကာ
"ေရက အသုံးမဝင္ဘူး။ ၾကည့္ရတာ အခုအစြမ္းေတြက နိုးလာတဲ့ပုံပဲ"
လင္းဖန္တို႔သည္ သူမကိုၾကည့္ကာ
"ဘာေျပာတယ္? သူ႕အစြမ္းေတြက နိုးလာတာလား?"
လင္းခ်င္းသည္ မ်က္လုံးကိုေမွးက်ဥ္း၍ ၾကည့္လိုက္ကာ လင္းေရွာင္လု၏ ကိုယ္ထဲတြင္ အစြမ္းမ်ားရွိေန၍ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
အမ်ိဳးသမီးလင္းသည္ မယုံနိုင္စြာ
Advertisement
"ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္နိုင္မွာလဲ? ကေလးက အရမ္းငယ္ေသးတယ္။ အစြမ္းေတြကို ႏွိုးနိုင္ပါ့မလား?"
ကမာၻပ်က္ေခတ္တြင္ အစြမ္းကို ႏွိုးထနိုင္သူအခ်ိဳ႕ ရွိေသာ္လည္း ကေလးတစ္ေယာက္မွ မပါေပ။ အနည္းဆုံးေတာ့ ဘယ္သူကမွ ကေလးတစ္ေယာက္သည္ သူ႕အစြမ္းမ်ားကို ႏွိုးထနိုင္သည္ ဆိုတာမ်ိဳးကို မၾကားဖူးၾကေပ။
လင္းဖန္၏ မ်က္ႏွာသည္ တည္ၾကည္သြားသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္က စြမ္းအားကို ႏွိုးနိုင္လွ်င္ အဖ်ားကို ေက်ာ္လြန္ဖို႔ခက္နိုင္သည္။ ကေလးမ်ားက လူႀကီးေတြေလာက္ မသန္မာသျဖင့္ အဖ်ားက နာက်င္ေစနိုင္သည္။
လင္းခ်င္းသည္ လင္းဖန္၏ စိတ္ပူမႈကို နားလည္သည္။
"လင္းဖန္ ကေလးကို နယ္ေျမထဲကို ေခၚလာေပး။ အပူခ်ိန္ကို ဘယ္လိုထိန္းထားရမလဲ ငါသိတယ္"
လင္းဖန္သည္ မ်က္လုံးမ်ားေတာက္သြားကာ လင္းခ်င္းကို ေမာ့ၾကည့္သည္။ အမ်ိဳးသမီးလင္းက နားမလည္စြာျဖင့္
"ဘာျဖစ္လို႔ နယ္ေျမထဲကို ဝင္မွာလဲ? လိုတာေတြကိုထုတ္လာလို႔ မရဘူးလား?"
လင္းခ်င္းသည္ ေခါင္းခါကာ
"ထုတ္လို႔မရဘူး။ နယ္ေျမထဲကိုဝင္မွရမွာ"
အမ်ိဳးသမီးလင္းသည္ လင္းခ်င္းကို ေတြေဝစြာၾကည့္ကာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ဖိဳ႕ လင္းဖန္ကို ၾကည့္သည္။ ယုံရမယုံရ မသိေသးေပ။ လင္းခ်င္းက သူတို႔ကို ကယ္ေပးထားေသာ္လည္း သူ႕ေျမးမေလးက နယ္ေျမထဲကို လိုက္သြားလွ်င္ ျပန္မလာနိုင္မည္ကို စိုးရိမ္ေနေသးသည္။
လင္းဖန္သည္ လင္းခ်င္းကို မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၾကည့္ကာ အမ်ိဳးသမီးလင္းအား
"အေမ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုယုံတယ္။ အခုတျခားေ႐ြးစရာလည္း မရွိဘူး။ အဖ်ားသာဆက္ႀကီးလာရင္ ေရွာင္လုက ဆက္မခံနိုင္ေတာ့မွာ စိုးရိမ္ရတယ္"
အမ်ိဳးသမီးလင္းသည္ စိတ္ပူစြာၾကည့္ရင္း ပါးစပ္ဟလိုက္ေသာ္လည္း ဘာမွေတာ့ မေျပာေပ။
လင္းဖန္သည္ ေရွာင္လု၏ေခါင္းကို ထိလိုက္သည္။ ဒီခနေလးတြင္းမွာ သူမ၏ကိုယ္အပူခ်ိန္သည္ ပိုျမင့္လာသည္။ ခ်က္ခ်င္းသူ႕သမီးကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္ကာ လင္းခ်င္းအား
"ဟုတ္ၿပီ။ ငါတို႔ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ?"
"ရတယ္။ ခ်ီသာထား"
လင္းခ်င္းက သူ႕ပုခုံးေပၚလက္တင္ကာ ေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ စိတ္ပူေနသည့္ အခန္းထဲကလူမ်ားကို ထားကာ သူမသည္ လင္းဖန္ႏွင့္ လင္းေရွာင္လုတို႔ႏွင့္အတူ ေပ်ာက္သြားသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ လင္းဝမ္ဝမ္ႏွင့္ ခ်န္းဝမ္ရႈတို႔က အေပၚထပ္သို႔ တက္လာသည္။ အခန္းထဲသို႔ ေရာက္သည့္အခါ လင္းဖန္ႏွင့္ လင္းေရွာင္လုတို႔ကို သူတို႔မေတြ႕ေပ။ ခ်န္းဝမ္ရႈသည္ သူမ၏ ေယာက္်ားႏွင့္သမီးကို မေတြ႕သလို ေယာကၡမျဖစ္သူ၏ ထူးဆန္းသည့္ မ်က္ႏွာကို ျမင္သည္ႏွင့္ ေမးသည္။
"လင္းဖန္နဲ႕ ေရွာင္လုက ဘယ္သြားလဲ? အေမ ေနမေကာင္းဘူးလား?"
လင္းဝမ္ဝမ္သည္ စားပြဲေပၚကအိုးမွ အေမႊးနံေၾကာင့္ စြပ္ျပဳပ္ကို ၾကည့္ဖို႔လုပ္စဥ္ ခ်န္းဝမ္ရႈ၏ ေမးခြန္းကိုၾကားလိုက္သည္။ ထိုအခါ သူမသည္ တန့္သြားကာ စိတ္ပူစြာထိုင္ေနသည့္ သူမ၏အေမကို လွည့္ၾကည့္သည္။ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္း သူမလည္း မသိေပ။
အမ်ိဳးသမီးလင္းသည္ ရင္ဘတ္ကို လက္ျဖင့္ဖိကာ သူတို႔ကို ၾကည့္၍
"ေရွာင္လုက ဖ်ားၿပီးေမ့သြားၿပီ။ လုထန္ယုေျပာတာေတာ့ အစြမ္းေတြနိုးေတာ့မွာတဲ့။ ၿပီးေတာ့ လင္းဖန္နဲ႕ ေရွာင္လုကို သူ႕နယ္ေျမထဲကို ေခၚသြားတယ္။ ဘာေတြဆက္ျဖစ္မလဲ မသိေတာ့ပါဘူးကြယ္"
"ဘာ? အစြမ္းနိုးတာ?"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ မ်က္ႏွာေျပာင္းသြားကာ ခ်န္းဝမ္ရႈက ထေအာ္ေျပာသည္။
လင္းဝမ္ဝမ္သည္ အေမျဖစ္သူကို မယုံနိုင္စြာၾကည့္ကာ
"ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေရွာင္လုက အစြမ္းေတြ နိုးမွာလဲ? ၇ႏွစ္သမီးေလးပဲ ရွိေသးတာ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ? အစြမ္းနိုးရင္ အပူခ်ိန္က အေတာ္ျမင့္လာမွာ။ လူႀကီးေတြေတာင္ ဖ်ားတာေၾကာင့္ အေတာ္ခံရတာ။ သူဆိုရင္. . ."
သူမေျပာသည္က မွန္သည္။ ဇြန္ဘီ ၁၀ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ၂၀ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ အစြမ္းမ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ နိုးထနိုင္သည္။ လူသာမ်ားက အဖ်ားတက္၍ နိုးလာသည္ႏွင့္ ၇၀ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ အစြမ္းမ်ားရ၍ က်န္သည့္ ၃၀ရာခိုင္ႏႈန္းက မေအာင္ျမင္ေပ။ မေအာင္ျမင္သူမ်ားသည္ ဦးေႏွာက္ထခိုက္သြားကာ ဦးေႏွာက္ေသျခင္း သို႔မဟုတ္ မသန္စြမ္းျဖစ္တက္၍ ေသေတာင္ေသနိုင္သည္။ ဒီလိုအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင္ အမ်ိဳးသမီးလင္းသည္ သူ႕ေျမးမေလး အစြမ္းနိုးလာသည္ကို အရမ္းစိုးရိမ္ေနတာ ျဖစ္သည္။
ခ်န္းဝမ္ရႈသည္ အမ်ိဳးသမီးလင္းအား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္ျဖင့္ၾကည့္ကာ
"လုထန္ယုက ဘယ္လိုရွင္းရမလဲ သိတယ္မလား? မဟုတ္ရင္ ေရွာင္လုတို႔ကို နယ္ေျမထဲကို ေခၚစရာမွမရွိတာ"
အမ်ိဳးသမီးလင္းက ေခါင္းခါကာ အကူအညီမဲ့စြာ စိတ္ပူလွ်က္
"ေသခ်ာမသိဘူး။ သူကေတာ့ ကူညီနိုင္တယ္ေျပာပင္မယ့္ အာမခံနိုင္တာမွ မဟုတ္တာ"
လင္းဝမ္ဝမ္သည္ ခ်န္းဝမ္ရႈကို ဆိုဖာေပၚတြင္ထိုင္ေစကာ သူမ၏အေမကိုလည္း ထိုင္ေစရင္း သက္ျပင္းခ်ကာ ႏွစ္ေယာက္လုံးအား ႏွစ္သိမ့္ေပးေနရသည္။
"စိတ္ေအးေအးထားပါ။ အစ္ကိုႀကီးက ဟိုမွာရွိေနတာပဲ။ ေရွာင္လုကို ႏွိုးလို႔ရမယ့္နည္းတစ္ခုခု ေတြ႕မွာပါ"
သို႔ေသာ္လည္း သူမ၏စကားမ်ားက က်ိဳးေၾကာင္းစီေလ်ာ္မႈမရွိသည္ကို ေျပာၿပီးေနာက္ သိလိုက္သည္။
Advertisement
The Joker, The Trickster, and the Magician
Wolfram Sakimoto, an infamous criminal, was about to be executed in a secret military facility only to survive by a sudden earthquake that struck the whole world and turned it upside down. With the appearance of strange and absurdly powerful monsters, humans started their final struggle to survive this tragic calamity. Wolfram, however, found joy and not despair in this drastic change. A lunatic on the loose, without any morals to uphold, only his thirst to battle the strongest. PS: This story has a relation with RE;Hell Gate and Once Human, Now a Parasite. The Protagonist is eccentric, to say the least, so don't expect any heroic dude. He can be a madman and a hypocrite, if that is not to your taste, then this isn't a story for you.
8 175Annotated By Sins, Magic Academy
(Chapters are output once a day, unless I am sicck or have a migraine. Once every two days.) Due to being a little too edgy, I decided to reboot in another slightly less edgy version.. 'People fear the unknown, it's classic to fear what isn't known, right? You fear what can harm you at that second. You fear death and betrayal. You fear power that is beyond reason? Why is it that I can't make you feel fear at my name? Why is it that when my footsteps are heard, you don't shat yourself? Does the Dancing Skulls meaning nothing to you?' I slowly take off my mask. Staring the blue-eyed king in the face, watching his eyes trembled and leak.. His lips crack and bleed from imprints. His nose flare out and blood leak out. And yet, in my dark green eyes, I saw no fear.
8 142Spirit Caster: The Lost Dragon
Soulless, the term used to describe someone empty inside, takes up another meaning, that is a person with no Spirit Powers. A person who is shunned and pushed to the edge of society for no other reason than a difference they had no choice in. Maddox and Kuro, siblings, had moved through life as soulless individuals, pushed to the edge of reason, but when one tragic encounter sets off a series of events beyond anyone's imagination, could these soulless people really change the world?
8 130Nameless
To all Anime Lovers and Readers. In a world where magic and advanced science exist, thanks to the man named Solomon, magic was unleashed and a new age had begun. As time went by, science had progressed at an astounding rate. However, as science evolved, so did magic. Magic had turned itself into many different types of energies. Energies that no other human could physically, mentally, magically surpass. That is the world Nameless lives in. Nameless, a boy who was disowned by his parents at the age of five. Nobody cared about him really. When he arrived to the orphanage, he was already greeted and bullied by a few kids. Why? Simply because he had no magic. Where he lives, magic was everything, and if that person has no magic, he doesn't belong there. Day after day, Nameless continues his attempt on surviving in the orphanage. Until finally at the age of 12, he was adopted by a strange and huge man. From there on out Nameless's story began, and a whole new world is discovered. This is a story that will change Nameless's life forever. Author's Say: Discontinued, also, don't read it. It's cringe. Please, for my sanity. SANITY!
8 527Limitless
Synopsis: Is there a limit to to anything? Or is the limit our own minds. A boy with limitless potential in a boundless universe is born. Will he stay within the boundaries, or will he break them and reach new heights?Note: I also need a proofreader. This is also set in a time where murder/violence/dictatorship were the norm, so it will contain violence and mature language.
8 218Stranded (MCU Castx Reader)
What happens when you find yourself stranded on a desert island with the cast of the mcu...Who will you grow close too, how will you escape, what will life be like fighting for survivle.This is a y/n, female and Male
8 65