《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》241
Advertisement
၂၄၁။ ဇွန်ဘီများကို ရေချိုးပေးရခြင်း
နယ်မြေထဲတွင် ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်သည် ပတ်ဝန်းကျင်အပြောင်းအလဲကြောင့် ချက်ချင်းရန်လိုလာသည်။ သူတို့သည် ခပ်လှမ်းလှမ်းနေရာသို့ ချက်ချင်းခုန်သွားကြကာ လင်းချင်းကို တစ်ချက်ကြည့်၍ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်နေကြသည်။
“ဂါး! ဂါး! ဂါး”
လင်းချင်းသည် သူတို့ကိုကြည့်ကာ ရယ်ချင်လာပြီး
“ဒီကိုလာ”
“ဂါး!”
သူမ၏စကားများသည် ချူးလီလီ၏ အမိန့်ကိုသာ နာခံသည့် ဒီဇွန်ဘီနှစ်ကောင်ပေါ်တွင် သိပ်သက်ရောက်မှု မရှိပေ။ ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်သည် သူမအား သတိပေးသလိုမျိုး အော်နေကာ မလှုပ်ကြပေ။
‘ငါ့အမိန့်ကို မနာခံဘူးပဲ!’
လင်းချင်းသည် မျက်နှာများသည် မှတ်မိဖို့တောင် ခဲယင်းစွာ ပျက်စီးနေသည့် ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်ကို ကြည့်လိုက်ကာ သူမ၏မျက်လုံးများသည် ချက်ချင်းအေးစက်သွား၍ သွားစွယ်များကိုထုတ်ပြလိုက်သည်။
“ဝူး~~~”
ထိုအခါ ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်သည် ချက်ချင်းဆင်းလာသည်။
လင်းချင်းသည် သွားဖြဲပြကာ သူမ၏ရှေ့ကို ညွှန်ပြကာ ပြောသည်။
“ဒီကိုလာရပ်!”
ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်သည် ထိုနေရာသို့ အချင်းချင်း တွန်းတိုက်၍ လာရပ်ကြပုံသည် ခွေးကြီးနှစ်ကောင်လိုပင်။ လင်းခငျ်းသည် သူတို့အနံ့ကိုခံကြည့်သည့်အခါ ဒီနှစ်ကောင်သည် ညစ်ပတ်နေရုံသာဖြစ်ပြီး မနံ့စော်နေသေးပေ။ သူတို့ဆီက သွေးနံ့ကိုလည်း လုံးဝမရသဖြင့် ချူးလီလီက သူတို့ကို လူသားမစားခိုင်းထားတာ အတော်ကြာနေပုံရသည်။ ညစ်ပတ်နေကြသော်လည်း မနံ့သည့် ဇွန်ဘီများ ဖြစ်နေခြင်းကြောင့် ချူးလီလီသည် သူမနောက်ကို လိုက်ခွင့်ပြုထားပုံရသည်။
ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်က သူမလက်ညိုးညွှန်ရာနေရာသို့ ရောက်သည်နှင့် လင်းချင်းသည် တစ်မီတာလောက်ရှိသည့် ရေပုံးကြီးနှစ်ပုံးကိုဆွဲကာ ကန်ရေသွားဖြည့်သည်။ ရေပြည့်သည့်အခါ ပြန်မတင်လိုက်ရာတွင် ကန်ထဲကနေ နွယ်ပင်များက ရေပေါ်တက်လာကာ သူမကို ယိမ်းပြနေသည်။
ရေဖြည့်ပြီးနောက် လင်းချင်းသည် ထိုဇွန်ဘီနှစ်ကောင်အား လက်ယက်ခေါ်သည်။
“ဒီကိုလာ”
ဇွန်ဘီနျစ်ကောင်သည် မလှုပ်သော်လည်း သူမကို စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။ လင်းချင်းသည် သက်ပြင်းချကာ သွားများကိုဖြဲပြ၍ ခြောက်နေသည့်အသံဖြင့်
“ဒီကိုလာကြလို့!”
“ဂါး!”
ဒီဇွန်ဘီနှစ်ကောင်သည် လူသားစကားကို နားလည်ပုံမရသောကြောင့် လင်းချင်းသည် ဇွန်ဘီလိုသာ အော်လိုက်ရတော့သည်။
“ဂါး!”
ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်သည် ချက်ချင်းကြောက်သွားကြသည်။ လင်းချင်းသည် သူတို့နှင့် အဆင့်တူတူဖြစ်ပုံရသော်လည်း သူမ၏အရှိန်အဝါသည် အရမ်းကိုထူးဆန်းစွာ သန်မာနေသည်။ သူမပေးသည့် ဖိအားသည် ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်အတွက် အရမ်းကိုပြင်းထန်သည်။
လင်းချင်းသည် သည်းခံနိုင်စွမ်း ပျောက်လုနီးနီးဖြစ်နေပြီ။ သူမသည် ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်နားသို့ ဖြတ်ခနဲရောက်သွားပြီးနောက် ရေပုံးနားသို့ ပြန်ရောက်လာသည်။ ဇွန်ဘီများကို ထပ်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူတို့အဝတ်များသည် ပြဲကုန်ကာ မြေပြင်ပေါ်သို့ ပုံကျနေပြီ။
“ဂါး!”
ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်သည် အဝတ်မဲ့သွားသည်ကို သိပ်အာရုံမထားပုံရသော်လည်း လင်းချင်းက သူတို့နားကို ရုတ်တရပ်ချဉ်းကပ်မှုကို မနှစ်ခြိုက်စွာဖြင့် အော်သည်။
လင်းချင်းသည် မေးထောက်ကာ ကိုယ်လုံးတီး ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့၏ကြွက်သားများသည် ခြောက်ကပ်နေကာ အသားအရည်သည် ရွတ်တွနေသည်။ ထို့နောက် သူမသည်ရေပုံးနှစ်ပုံးကို ကြည့်လိုက်သည်။
‘ဒီဇွန်ဘီနှစ်ကောင်က သူ့တို့ဟာသူတို့ ရေပုံးယူပြီး ရေချိုးတက်ပါ့မလား? ငါတော့မထင်ဘူး။ ငါပဲရေချိုးပေးရမလား?’
ထိုအချိန်တွင် သူမ၏ခြေထောက်ပေါ်သို့ တစ်ခုခုက တွယ်တက်လာသည်။ ခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ နွယ်လေးဖြစ်နေသည်။
‘မေမေ သူတို့မှာ အစွမ်းသိပ်မရှိပင်မယ့် သူတို့ကို စားလို့ရလား?’
နွယ်လေး၏အသံကို ခေါင်းထဲကနေ ကြားလိုက်ရသည်။
လင်းချင်းသည် ခေါင်းကိုခါကာ
‘မရဘူး။ နွယ်လေး သူတို့ကိုစားလို့မရဘူး။ ငါ့ကိုကူပြီး သူတို့ကို ရေပုံးထဲကို ထည့်ပေးနိုင်လား? သူတို့က ငါ့အမိန့်ကို မနာခံဘူး’
‘ရေပုံးထဲကိုထည့်မှာ? ဘာဖြစ်လို့လဲ?’
နွယ်လေးက မေးသည်။
‘သူတို့ကို ရေချိုးပေးဖို့လိုအပ်လို့’
လင်းချင်းက ပြောသည်။
နွယ်လေးသည် လင်းချင်းခိုင်းသည်ကို နားမလည်သော်လည်း ကူညီပေးရသည်ကို ပျော်နေသည်။
‘ဟုတ်ကဲ့။ အခုထည့်လိုက်မယ်’
ပြောနေရင်း နွယ်လေးသည် သူ့နွယ်နှစ်ခုကို ကိုယ်လုံးတီးဇွန်ဘီနှစ်ကောင်ဆီသို့ ပစ်လိုက်သည်။ မတုံပြန်နိုင်ခင်တွင် ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်သည် ရစ်ပတ်ခံရကာ မြှောက်ထားခံရပြီ ဖြစ်သည်။
“ဂါး! ဂါး! ဂါး!”
ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်သည် ဘာဖြစ်မှန်း သိသည့်အခါ သူတို့သည် အတုပ်ခံထားရပြီ။ သူတို့သည် ကြောက်လန့်စွာ အော်ဟစ်ရင်း အားကုန်သုံးကာ ရုန်းကန်ကြသည်။ နောက်တော့ သူတို့အား ရေပုံးကြီးနှစ်ခုထဲသို့ ပစ်ထည့်ခံရကာ ထိုင်ချထားစေသည်။
“မလှုပ်နဲ့။ ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်”
လင်းချင်းသည် ဘေးကနေ ဒီဇွန်ဘီနှစ်ကောင်ကို ကြည့်သည်။ စကားပြောနေရင်း ဒီနှစ်ကောင်ကို သူမစကားနားထောင်ဖို့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ တွေးနေသည်။ သို့သော်လည်း သတိမထားမိခင်တွင် သူမ၏မျက်လုံးထဲမှ အစိမ်းရောင်အလင်းသည် ပိုတောက်လာသည်။ သူမ၏အကြည့်စိမ်းများ အောက်တွင် ခွေးကြီးများလို ကန်ထဲတွင် ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်သွားကြကာ လင်းချင်းကို သူတို့မျက်လုံးနက်များဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။
“ဟင်? ငါ့စကားကို နားထောင်ချင်စိတ်ရှိသွားပြီလား?”
လင်းချင်းသည် သူတို့ကို အံ့သြစွာ ကြည့်လိုက်သည်။ သူမသည် အဆင့်လေးအထက် ဇွန်ဘီများကို ထိန်းချုပ်နိုင်ပုံမပေါ်လေသဖြင့် မထိန်းဖူးပေ။ သို့သော်လည်း အံ့သြဖို့ကောင်းအောင် သူမ၏စကားကို နာခံသွားသဖြင့် သူမသည် ထိန်းချုပ်နိုင်နေသည့်ပုံရသည်။
‘ဒါက နောက်ဆုံးကုသလိုက်တုန်းက ရလဒ်လား?’
လင်းချင်းသည် ဇွန်ဘီနှစ်ကောင်နားသို့သွားကာ ဇွန်ဘီထီးအား
Advertisement
“လက်မြှောက်”
သူမထင်သလိုပင် ဇွန်ဘီထီးသည် လက်နှစ်ဖက်ကို နာခံစွာ မြှောက်လာသည်။ အတွေးများကို ဘာမှမကြားရလေရာ သူတို့သည် အိပ်ငွေ့ချခံထားရသလိုဖြစ်နေ၍ သူမ၏အမိန့်ကို နာခံနေသည်။
“နင့်လက်ကိုကွေးပြီးနောက် ရေကိုခပ်ပြီး မျက်နှာကိုသစ်”
လင်းချင်းသည် ဇွန်ဘီထီးကိုထပ်ပြောလိုက်သည်။ သူမ၏အမိန့်ကို သေချာနားလည်ပါ့မလားတော့ သူမလည်း သေချာမသိပေ။
ဇွန်ဘီထီးသည် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုကွေး၍ ရေကိုခပ်ကာ မျက်နှာပေါ်လောင်းချသည်။ ထို့နောက် ဒီလိုမျိုး ထပ်ခါတစ်လဲလဲလုပ်နေသည်။
လင်းချင်းသည် ဇွန်ဘီမဘက်သို့လှည့်ကာ
“သူလုပ်သလိုလုပ်”
သူမပြောလိုက်သည်နှင့် ဇွန်ဘီမသည် ဇွန်ဘီထီးကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ လိုက်လုပ်သည်။ သို့သော်လည်း ဇွန်ဘီထီးလိုမဟုတ်ဘဲ ဇွန်ဘီမသည် မျက်နှာကိုပါ လက်ဝါးဖြင့်ပွတ်သစ်သည်။
လင်းချင်းသည် သူမကို အံ့သြစွာကြည့်လိုက်သည်။
‘ငါ့စကားကို အထီးထက် အမက ပိုနားလည်တယ်’
နွယ်လေးသည် နောက်နွယ်တစ်ခုဖြင့် လင်းချင်း၏ လက်ကောက်ဝတ်ကိုပတ်ကာ မေးသည်။
‘မေမေ သူတို့ကို ဘာဖြစ်လို့ ရေချိုးခိုင်းတာလဲ? နွယ်လေးစားရင် သန့်သန့်လေးစားဖို့လားဟင်?’
လင်းချင်းက နွယ်လေးကို ရှင်းပြသည်။
“နင်စားဖို့ မဟုတ်ဘူး။ ငါသူတို့ကို လေ့ကျင့်ပေးပြီးတော့ ငါ့အတွက် အလုပ်ခိုင်းမလို့”
နွယ်လေးသည် သေချာနားလည်သွားကာ
‘နားလည်ပါပြီ။ ဒါနဲ့ဘာဖြစ်လို့ ရေချိုးခိုင်းတာလဲ?’
“ကန်ရေနဲ့ သူတို့ကိုယ်ကို အရင်ပြင်ဖို့လိုအပ်လို့။ ပြီးရင် စိတ်ကိုလေ့ကျင်ပေးမယ်။ သူတို့မှတ်ဉာဏ်တစ်ချို့ပြန်ရမလား သိချင်လို့ နင်ငါ့ကို ကူပြင်ပေးဖို့ နောက်ကျရင် လိုကောင်းလိုလိမ့်မယ်”
ထိုအခါ နွယ်လေးသည် သဘောပေါက်စွာ ငြိမ့်ပြကာ
‘အာ~ ရတယ်။ ရတယ်။ ဒါပင်မယ့် နွယ်လေးမှာ စွမ်းအင်သိပ်မရှိတော့ဘူး။ ဂါဝန်အဖြူနဲ့ ချူးလီလီဆိုတဲ့ ဇွန်ဘီမကို ပြင်ပေးရဦးမှာမလား?’
“ငါသိတယ်။ စိတ်ရှည်ရှည်ထား! နင့်ကိုစွမ်းအင်တွေ ငါတို့ပေးမှာပေါ့”
လင်းချင်းက ပြုံး၍ပြောသည်။
‘ဟုတ်’
နွယ်လေးက ပြန်ဖြေသည်။
Zawgyi Ver
၂၄၁။ ဇြန္ဘီမ်ားကို ေရခ်ိဳးေပးရျခင္း
နယ္ေျမထဲတြင္ ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္သည္ ပတ္ဝန္းက်င္အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းရန္လိုလာသည္။ သူတို႔သည္ ခပ္လွမ္းလွမ္းေနရာသို႔ ခ်က္ခ်င္းခုန္သြားၾကကာ လင္းခ်င္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္၍ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္ေနၾကသည္။
“ဂါး! ဂါး! ဂါး”
လင္းခ်င္းသည္ သူတို႔ကိုၾကည့္ကာ ရယ္ခ်င္လာၿပီး
“ဒီကိုလာ”
“ဂါး!”
သူမ၏စကားမ်ားသည္ ခ်ဴးလီလီ၏ အမိန့္ကိုသာ နာခံသည့္ ဒီဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္ေပၚတြင္ သိပ္သက္ေရာက္မႈ မရွိေပ။ ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္သည္ သူမအား သတိေပးသလိုမ်ိဳး ေအာ္ေနကာ မလႈပ္ၾကေပ။
‘ငါ့အမိန့္ကို မနာခံဘူးပဲ!’
လင္းခ်င္းသည္ မ်က္ႏွာမ်ားသည္ မွတ္မိဖို႔ေတာင္ ခဲယင္းစြာ ပ်က္စီးေနသည့္ ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္ကို ၾကည့္လိုက္ကာ သူမ၏မ်က္လုံးမ်ားသည္ ခ်က္ခ်င္းေအးစက္သြား၍ သြားစြယ္မ်ားကိုထုတ္ျပလိုက္သည္။
“ဝူး~~~”
ထိုအခါ ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္သည္ ခ်က္ခ်င္းဆင္းလာသည္။
လင္းခ်င္းသည္ သြားၿဖဲျပကာ သူမ၏ေရွ႕ကို ၫႊန္ျပကာ ေျပာသည္။
“ဒီကိုလာရပ္!”
ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္သည္ ထိုေနရာသို႔ အခ်င္းခ်င္း တြန္းတိုက္၍ လာရပ္ၾကပုံသည္ ေခြးႀကီးႏွစ္ေကာင္လိုပင္။ လင္းခင်္းသည္ သူတို႔အနံ႕ကိုခံၾကည့္သည့္အခါ ဒီႏွစ္ေကာင္သည္ ညစ္ပတ္ေန႐ုံသာျဖစ္ၿပီး မနံ႕ေစာ္ေနေသးေပ။ သူတို႔ဆီက ေသြးနံ႕ကိုလည္း လုံးဝမရသျဖင့္ ခ်ဴးလီလီက သူတို႔ကို လူသားမစားခိုင္းထားတာ အေတာ္ၾကာေနပုံရသည္။ ညစ္ပတ္ေနၾကေသာ္လည္း မနံ႕သည့္ ဇြန္ဘီမ်ား ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ခ်ဴးလီလီသည္ သူမေနာက္ကို လိုက္ခြင့္ျပဳထားပုံရသည္။
ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္က သူမလက္ညိုးၫႊန္ရာေနရာသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ လင္းခ်င္းသည္ တစ္မီတာေလာက္ရွိသည့္ ေရပုံးႀကီးႏွစ္ပုံးကိုဆြဲကာ ကန္ေရသြားျဖည့္သည္။ ေရျပည့္သည့္အခါ ျပန္မတင္လိုက္ရာတြင္ ကန္ထဲကေန ႏြယ္ပင္မ်ားက ေရေပၚတက္လာကာ သူမကို ယိမ္းျပေနသည္။
ေရျဖည့္ၿပီးေနာက္ လင္းခ်င္းသည္ ထိုဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္အား လက္ယက္ေခၚသည္။
“ဒီကိုလာ”
ဇြန္ဘီန်စ္ေကာင္သည္ မလႈပ္ေသာ္လည္း သူမကို စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္။ လင္းခ်င္းသည္ သက္ျပင္းခ်ကာ သြားမ်ားကိုၿဖဲျပ၍ ေျခာက္ေနသည့္အသံျဖင့္
“ဒီကိုလာၾကလို႔!”
“ဂါး!”
ဒီဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္သည္ လူသားစကားကို နားလည္ပုံမရေသာေၾကာင့္ လင္းခ်င္းသည္ ဇြန္ဘီလိုသာ ေအာ္လိုက္ရေတာ့သည္။
“ဂါး!”
ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္သည္ ခ်က္ခ်င္းေၾကာက္သြားၾကသည္။ လင္းခ်င္းသည္ သူတို႔ႏွင့္ အဆင့္တူတူျဖစ္ပုံရေသာ္လည္း သူမ၏အရွိန္အဝါသည္ အရမ္းကိုထူးဆန္းစြာ သန္မာေနသည္။ သူမေပးသည့္ ဖိအားသည္ ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္အတြက္ အရမ္းကိုျပင္းထန္သည္။
လင္းခ်င္းသည္ သည္းခံနိုင္စြမ္း ေပ်ာက္လုနီးနီးျဖစ္ေနၿပီ။ သူမသည္ ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္နားသို႔ ျဖတ္ခနဲေရာက္သြားၿပီးေနာက္ ေရပုံးနားသို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ဇြန္ဘီမ်ားကို ထပ္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ သူတို႔အဝတ္မ်ားသည္ ၿပဲကုန္ကာ ေျမျပင္ေပၚသို႔ ပုံက်ေနၿပီ။
“ဂါး!”
ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္သည္ အဝတ္မဲ့သြားသည္ကို သိပ္အာ႐ုံမထားပုံရေသာ္လည္း လင္းခ်င္းက သူတို႔နားကို ႐ုတ္တရပ္ခ်ဥ္းကပ္မႈကို မႏွစ္ၿခိဳက္စြာျဖင့္ ေအာ္သည္။
လင္းခ်င္းသည္ ေမးေထာက္ကာ ကိုယ္လုံးတီး ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ သူတို႔၏ႂကြက္သားမ်ားသည္ ေျခာက္ကပ္ေနကာ အသားအရည္သည္ ႐ြတ္တြေနသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမသည္ေရပုံးႏွစ္ပုံးကို ၾကည့္လိုက္သည္။
‘ဒီဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္က သူ႕တို႔ဟာသူတို႔ ေရပုံးယူၿပီး ေရခ်ိဳးတက္ပါ့မလား? ငါေတာ့မထင္ဘူး။ ငါပဲေရခ်ိဳးေပးရမလား?’
ထိုအခ်ိန္တြင္ သူမ၏ေျခေထာက္ေပၚသို႔ တစ္ခုခုက တြယ္တက္လာသည္။ ေခါင္းငုံ႕ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ႏြယ္ေလးျဖစ္ေနသည္။
‘ေမေမ သူတို႔မွာ အစြမ္းသိပ္မရွိပင္မယ့္ သူတို႔ကို စားလို႔ရလား?’
Advertisement
ႏြယ္ေလး၏အသံကို ေခါင္းထဲကေန ၾကားလိုက္ရသည္။
လင္းခ်င္းသည္ ေခါင္းကိုခါကာ
‘မရဘူး။ ႏြယ္ေလး သူတို႔ကိုစားလို႔မရဘူး။ ငါ့ကိုကူၿပီး သူတို႔ကို ေရပုံးထဲကို ထည့္ေပးနိုင္လား? သူတို႔က ငါ့အမိန့္ကို မနာခံဘူး’
‘ေရပုံးထဲကိုထည့္မွာ? ဘာျဖစ္လို႔လဲ?’
ႏြယ္ေလးက ေမးသည္။
‘သူတို႔ကို ေရခ်ိဳးေပးဖို႔လိုအပ္လို႔’
လင္းခ်င္းက ေျပာသည္။
ႏြယ္ေလးသည္ လင္းခ်င္းခိုင္းသည္ကို နားမလည္ေသာ္လည္း ကူညီေပးရသည္ကို ေပ်ာ္ေနသည္။
‘ဟုတ္ကဲ့။ အခုထည့္လိုက္မယ္’
ေျပာေနရင္း ႏြယ္ေလးသည္ သူ႕ႏြယ္ႏွစ္ခုကို ကိုယ္လုံးတီးဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္ဆီသို႔ ပစ္လိုက္သည္။ မတုံျပန္နိုင္ခင္တြင္ ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္သည္ ရစ္ပတ္ခံရကာ ျမႇောက္ထားခံရၿပီ ျဖစ္သည္။
“ဂါး! ဂါး! ဂါး!”
ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္သည္ ဘာျဖစ္မွန္း သိသည့္အခါ သူတို႔သည္ အတုပ္ခံထားရၿပီ။ သူတို႔သည္ ေၾကာက္လန့္စြာ ေအာ္ဟစ္ရင္း အားကုန္သုံးကာ ႐ုန္းကန္ၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔အား ေရပုံးႀကီးႏွစ္ခုထဲသို႔ ပစ္ထည့္ခံရကာ ထိုင္ခ်ထားေစသည္။
“မလႈပ္နဲ႕။ ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္”
လင္းခ်င္းသည္ ေဘးကေန ဒီဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္ကို ၾကည့္သည္။ စကားေျပာေနရင္း ဒီႏွစ္ေကာင္ကို သူမစကားနားေထာင္ဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ေတြးေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သတိမထားမိခင္တြင္ သူမ၏မ်က္လုံးထဲမွ အစိမ္းေရာင္အလင္းသည္ ပိုေတာက္လာသည္။ သူမ၏အၾကည့္စိမ္းမ်ား ေအာက္တြင္ ေခြးႀကီးမ်ားလို ကန္ထဲတြင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္သြားၾကကာ လင္းခ်င္းကို သူတို႔မ်က္လုံးနက္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္။
“ဟင္? ငါ့စကားကို နားေထာင္ခ်င္စိတ္ရွိသြားၿပီလား?”
လင္းခ်င္းသည္ သူတို႔ကို အံ့ၾသစြာ ၾကည့္လိုက္သည္။ သူမသည္ အဆင့္ေလးအထက္ ဇြန္ဘီမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ပုံမေပၚေလသျဖင့္ မထိန္းဖူးေပ။ သို႔ေသာ္လည္း အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းေအာင္ သူမ၏စကားကို နာခံသြားသျဖင့္ သူမသည္ ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေနသည့္ပုံရသည္။
‘ဒါက ေနာက္ဆုံးကုသလိုက္တုန္းက ရလဒ္လား?’
လင္းခ်င္းသည္ ဇြန္ဘီႏွစ္ေကာင္နားသို႔သြားကာ ဇြန္ဘီထီးအား
“လက္ျမႇောက္”
သူမထင္သလိုပင္ ဇြန္ဘီထီးသည္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို နာခံစြာ ျမႇောက္လာသည္။ အေတြးမ်ားကို ဘာမွမၾကားရေလရာ သူတို႔သည္ အိပ္ေငြ႕ခ်ခံထားရသလိုျဖစ္ေန၍ သူမ၏အမိန့္ကို နာခံေနသည္။
“နင့္လက္ကိုေကြးၿပီးေနာက္ ေရကိုခပ္ၿပီး မ်က္ႏွာကိုသစ္”
လင္းခ်င္းသည္ ဇြန္ဘီထီးကိုထပ္ေျပာလိုက္သည္။ သူမ၏အမိန့္ကို ေသခ်ာနားလည္ပါ့မလားေတာ့ သူမလည္း ေသခ်ာမသိေပ။
ဇြန္ဘီထီးသည္ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေကြး၍ ေရကိုခပ္ကာ မ်က္ႏွာေပၚေလာင္းခ်သည္။ ထို႔ေနာက္ ဒီလိုမ်ိဳး ထပ္ခါတစ္လဲလဲလုပ္ေနသည္။
လင္းခ်င္းသည္ ဇြန္ဘီမဘက္သို႔လွည့္ကာ
“သူလုပ္သလိုလုပ္”
သူမေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ ဇြန္ဘီမသည္ ဇြန္ဘီထီးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ လိုက္လုပ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဇြန္ဘီထီးလိုမဟုတ္ဘဲ ဇြန္ဘီမသည္ မ်က္ႏွာကိုပါ လက္ဝါးျဖင့္ပြတ္သစ္သည္။
လင္းခ်င္းသည္ သူမကို အံ့ၾသစြာၾကည့္လိုက္သည္။
‘ငါ့စကားကို အထီးထက္ အမက ပိုနားလည္တယ္’
ႏြယ္ေလးသည္ ေနာက္ႏြယ္တစ္ခုျဖင့္ လင္းခ်င္း၏ လက္ေကာက္ဝတ္ကိုပတ္ကာ ေမးသည္။
‘ေမေမ သူတို႔ကို ဘာျဖစ္လို႔ ေရခ်ိဳးခိုင္းတာလဲ? ႏြယ္ေလးစားရင္ သန့္သန့္ေလးစားဖို႔လားဟင္?’
လင္းခ်င္းက ႏြယ္ေလးကို ရွင္းျပသည္။
“နင္စားဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ငါသူတို႔ကို ေလ့က်င့္ေပးၿပီးေတာ့ ငါ့အတြက္ အလုပ္ခိုင္းမလို႔”
ႏြယ္ေလးသည္ ေသခ်ာနားလည္သြားကာ
‘နားလည္ပါၿပီ။ ဒါနဲ႕ဘာျဖစ္လို႔ ေရခ်ိဳးခိုင္းတာလဲ?’
“ကန္ေရနဲ႕ သူတို႔ကိုယ္ကို အရင္ျပင္ဖို႔လိုအပ္လို႔။ ၿပီးရင္ စိတ္ကိုေလ့က်င္ေပးမယ္။ သူတို႔မွတ္ဉာဏ္တစ္ခ်ိဳ႕ျပန္ရမလား သိခ်င္လို႔ နင္ငါ့ကို ကူျပင္ေပးဖို႔ ေနာက္က်ရင္ လိုေကာင္းလိုလိမ့္မယ္”
ထိုအခါ ႏြယ္ေလးသည္ သေဘာေပါက္စြာ ၿငိမ့္ျပကာ
‘အာ~ ရတယ္။ ရတယ္။ ဒါပင္မယ့္ ႏြယ္ေလးမွာ စြမ္းအင္သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ ဂါဝန္အျဖဴနဲ႕ ခ်ဴးလီလီဆိုတဲ့ ဇြန္ဘီမကို ျပင္ေပးရဦးမွာမလား?’
“ငါသိတယ္။ စိတ္ရွည္ရွည္ထား! နင့္ကိုစြမ္းအင္ေတြ ငါတို႔ေပးမွာေပါ့”
လင္းခ်င္းက ၿပဳံး၍ေျပာသည္။
‘ဟုတ္’
ႏြယ္ေလးက ျပန္ေျဖသည္။
Advertisement
- In Serial30 Chapters
The Nexus Games
A litRPG portal fantasy. Alex Kellan has several problems. He's on medical leave, he's being followed by stalkers, and he's alone on Christmas. Unfortunately, things take a turn for the worse when he wakes up in a nightmarish world where most people have magical abilities. Then things get interesting when he's forced to participate in a deadly competition for his freedom... A participant in the Royal Road Writathon challenge .
8 121 - In Serial13 Chapters
Gateway to Nexus (Dropped)
A story about a relatively normal young man named Sebastian Frost and his adventures in a new VR world by the name of Nexus. Unlike most he has a definite goal and that is to prove that his favorite class is also viable in this new world. The class? Well it's a mage of course. Events not of his own choosing, ends up sending him down a dark path of growth and self-discovery, one that he never could have predicted. The mature tag is there for several reasons, for now it's a precaution, but at some point there will probably appear both sexual and violent content.
8 155 - In Serial23 Chapters
Maker Of Power
Reality turns Legend. Legend turns Myth. And Myth vanishes over time. But not these Myths. Not this Legends. Not this Reality. No. These are stories that everyone knows. Stories sang time and time again. Tales of magic powerful enough to rival whole kingdoms. And the people that wield that magic. Everyone knows them. The tale of Velacinir, the Great. The song of Alek, the Skilful. The Legend of Waner, the Lost Smith. The Myth of Kaveli, the Unifier. All people know these things. These Storys, Legends, Myths, Tales, Songs. And mostly everyone thinks they never happened. But they did. And I was part of them. All of them. I was there. I might not have been the one to kill the dragon. The one that found the skill of resurrection. The one that fought whole armies for their family. I might have not been those people but I was there. Because although I may have not done those things, the people that did it weren't created from night to day. They did not just appear. They were taught like everyone else. They were just better at the things that people taught them. That I taught them. Yes. I am not the one that songs are being written about. I may not be the one whose legends perdures even until today. But one thing I am. I am their teacher, their instructor. I am the one that made them what they became. I am... Who am I? I had many names through the ages, but there was one that stuck to me the most. I am the Maker of Power. But like the ones that I thought. I was also a normal person before everything that happened. And this is how it all happened. This is MY Story. MY Legend. MY Myth. MY Song and MY Tale. This is MY beginning. And YOU SHALL LEARN IT. ------------------- Release schedule: Nonexistent.
8 182 - In Serial11 Chapters
The World Must Fall
Monsters, in this case a human in sheep's clothing. An imposter, someone less than human.That is what Alex is. Alex isn't human, more specifically he lacks the features to make him one. He has no remorse when killing, no humanity. Worst of all he takes pleasure in what he does.But when given the chance to slaughter more, he takes it, and is transported to another world to run free. He will watch the world burn, and he WILL take pleasure in it.Are you interested in reading the antics of a serial killer?____Authors note :Just some head up for readers. I don't find interest in romance, nor do I find interest in supposed 'evil-protaganists' that aren't evil in the slightest. I say this to you as an avid reader of such stories, you will not get an evil protagonist that turns good, nor gets some side character to follow him around and befriend him.___This will contain R-18 themes and as such be warned. It will have gore, violence, and intense scenes. Be warned and have fun
8 143 - In Serial7 Chapters
Kazuri
Weird savior to a demon race is born. Is he the good guy, or is he truly evil? Migurigum, emotionless beings on the physical plane, feared as demons by all. Geltun Migurigum, persecuted children who 'awaken', becoming something similar to these creatures. Sanji is a boy with amnesia who wakes up to find himself in the Geltun Migurigum school. Here he is bullied and weird phenomena occur around him. Sico is the second boy of prophecy whose family was killed by the Migurigum. He goes on a journey with an indestrutable sword to kill them all. Part 1- 12 chapters, brings the two main characters together. What is the goal of the Migurigum?
8 189 - In Serial13 Chapters
Foreshadow
It's was already over 200 years since the last Supernatural War. Due to the use of technology against humanity, it created a psychological trauma that leads to the slow advancement of technology. Throughout the years, the world was unbelievably silent and in peace. Many believed that the pact signed by humanity and Supernatural Species kept the two opposing forces on watch. Some thought that both sides are brewing something and kept their cards hidden. Even the rumors told that the peace wouldn't last long and the war would break out in a few years. Who would know the future and things it would tell. Maybe the war would break out of nowhere or the world would remain at ease.---Note:First, I don't own the picture and credits to its rightful owner. Second, English isn't my native language. So before hand, sorry for the wrong grammar, misspelled words and the redundancies. Last, enjoy! --- Hiatus for the meantime while I'm retyping/reediting the first ARC. Thank YOU!
8 114
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
