【၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)】,၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation),latest updated chapters, free reading

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》227

၂၂၇။ မိတ်ဆွေဖွဲ့မလို့

လင်းချင်းသည် စိတ်အရမ်းတိုသွားသည်။

'ချီးပဲ! နင့်သမီးကို ငါပြန်ပေးနေတဲ့အချိန်မှာ ခိုးတိုက်ရဲတယ်လား? ငါနဲ့မတိုက်ခင်ညှိလို့မရဘူးလား? နင်ကအဆင့်မြင့်နေတာနဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမဆို တိုက်ချင်သလို တိုက်ရတယ်ထင်နေတာလား ဟမ်? ငါနင့်ဇွန်ဘီအမြူတေကို ခိုးခဲ့တာ မှန်ပင်မယ့် ဒါကလည်း အရင်တစ်ခါတုန်းက နင်ငါ့ကိုတိုက်ထားလို့လေ နင်ကချချင်တာလား? မကြောက်တက်ရင် နင့်အစွမ်းတွေမသုံးနဲ့! ငါနဲ့ဒီတိုင်းချမလား?'

သူမသည် လုထန်ရိအား သူမဆီလာဖို့ လက်ညိုးကိုကွေးကာ ခေါ်လိုက်သည်။ လုထန်ရိက သူမကိုကြည့်ကာ သိချင်စိတ်ဖြင့်လာသည်နှင့် စာရေးနေသည်။

'သူ့ကို မကြောက်ရင် လက်ရည်ယှဉ်ဖို့ပြောလိုက်!'

လုထန်ရိသည် သူမ၏စာကို မြင်သည့်အခါ အံ့သြသွားသည်။

"လက်ရည်ယှဉ်ဖို့လား?"

လင်းချင်းကို တအံ့တသဖြင့် တစ်ချက်ကြည့်ပြီးနော်က ဝူချန်းယွဲ့အား လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်မှ လင်းချင်းကို မေးသည်။

"နင်သေချာလို့လား?"

လင်းချင်းသည် အမြန်ပြောရန် သူ့ခြေထောက်ကိုသာ ကန်လိုက်သည်။

'သေချာတာပေါ့!'

"သူက တိုက်ခိုက်ရေးသမားဖြစ်ခဲ့တာ နင်မသိဘူးလား? ဘာဖြစ်လို့ အဆော်ခံရဖို့ လုပ်နေတာလဲ?"

လင်းချင်းသည် သူ့အားထပ်ကန်လိုက်သည်။

'ငါကရော တိုက်ခိုက်ရေးသမား မဟုတ်လို့လား ဟမ်? ဒါပင်မယ့် လုထန်ရိကတော့ ဘယ်လိုတိုက်ခိုက်ရမလဲကို မသိတဲ့ပုံပဲ'

သူမသည် ထပ်ကန်ဖို့ ခြေထောက်မြှောက်လိုက်မှ လုထန်ရိသည် ဘေးကိုရှောင်လိုက်ကာ ဝူချန်းယွဲ့အား အော်ပြောသည်။

"ခေါင်းဆောင်! သူ့ကိုတိုက်မယ်ဆိုရင် စိန်ခေါ်တာကို လက်ခံတယ်တဲ့။ ဒါပင်မယ့် နှစ်ယောက်လုံး အစွမ်းသုံးလို့မရဘဲ လက်ရည်ချင်းပဲယှဉ်ရမယ်"

ပြောပြီးသည်နှင့် လင်းချင်းကို လှည့်မေးသည်။

"ငါပြောတာဟုတ်လား?"

လင်းချင်းသည် သူ့ကိုတစ်ချက်သာကြည့်သည်။ ထို့နောက် သူမသည် နယ်မြေထဲသို့ သူမ၏သင်ပုန်းကို ထည့်လိုက်ကာ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကို လက်နှစ်ဖက်ထည့်၍ မေးကိုမော့ချီထားကာ ဝူချန်းယွဲ့ကိုကြည့်သည်။

ဝူယွဲ့လျန်သည် တွေ့တာရက်ပိုင်းလောက်ပဲ ရှိသေးသည့် သူစိမ်းဘက်ကို လိုက်နေသဖြင့် စိတ်မပျော်တော့ပေ။ သူ့သမီးသည် အော်တစ်ဇင်ဖြစ်နေသည့် ကလေးဖြစ်ကာ သူမသိသည့် လူများကိုတောင် စကားမပြောနိုင်ပေ။ အခုတော့ တွေ့တာရက်ပိုင်းရှိသေးသည့် မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကူညီနေလေရာ ဝူချန်းယွဲ့၏စိတ်သည် အချဉ်ပေါက်နေသည်။

သူ့သမီးလေး၏ခေါင်းကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ကလေးက လုံးဝကို ထိခိုက်ခြင်းမရှိသည်က သေချာမှ လင်းချင်းအား ခပ်ဖွဖွပြုံးကာ ထရပ်လာသည်။

"ဟုတ်ပြီ။ နယ်မြေထဲကို ဝင်မပုန်းနဲ့။ ငါလည်း ငါ့အစွမ်းကို မသုံးဘူး။ ငါ့ဇွန်ဘီအမြူတေကျ ခိုးရဲပြီးတော့ ငါ့မိုးကြိုးတွေကိုတော့ ကြောက်သားပဲ ဟား ဟား"

ထိုအခါ ဝူယွဲ့လျန်သည် ဝူချန်းယွဲ့၏ ခြေသလုံးကိုဖက်ကာ မျက်ခုံးများကို တွန့်ကွေးလျှက် သူ့အဖေကို မော့ကြည့်သည်။ သူမသည် သူ့အဖေကို မသွားစေချင်သည့်ပုံပင်။ ဝူချန်းယွဲ့က ငုံကြည့်သည့်အခါ သူ့သမီးသည် ဒီနေ့အတော်တက်ကြွနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

'ဒါပင်မယ့် ဘာဖြစ်လို့ အမြဲတမ်း ရန်သူကို ကူညီနေတာလဲ?'

ဝူယွဲ့လျန်၏ခေါင်းကို ပွတ်ပေးကာ

"လိမ္မာတဲ့သမီးလေး ဖေဖေ့ကိုလွှတ်။ ဖေဖေက သူ့ကိုမသတ်ဘူး။ ဖေဖေက သူနဲ့မိတ်ဆွေဖွဲ့မလို့!"

ထိုအခါ ဝူယွဲ့လျန်သည် အနည်းငယ်စိတ်သက်သာရာ ရသွားသော်လည်း သူမ၏အဖေကို နားမလည်စွာကြည့်သည်။

'မိတ်ဆွေဖွဲ့မယ်ဆိုရင် ဘာဖြစ်လို့ ချဖို့လိုတာလဲ?'

ရှောင်ယွင့်လုံသည် ဝူယွဲ့လျန်အနားသို့လာကာ သူမ၏လက်ကိုဆွဲရင်း ပြောသည်။

"ကလေးတွေက နားမလည်ပါဘူး။ ဒါကလူကြီးတွေ မိတ်ဆွေဖွဲ့တာပဲ။ ဒီကိုလာ။ ခေါင်းကိုင်အဖေနဲ့အတူ သူတို့ကို ကြည့်ရအောင်။ အမကြီးယွဲ့ကိုလည်း ငါတို့တွေ စောင့်ရှောက်ဖို့ လိုသေးတယ်"

ဒီလိုပြောရင်း ဝူယွဲ့လျန်ကို ပွေ့ချီလိုက်ကာ လှေကားနားသို့သွားသည်။ တံခါးနားသို့ ရောသည့်အခါ လင်းချင်းအား လှည့်ပြောသည်။

"လျန်လျန်ကို ကယ်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ အကြွေးတစ်ခုတင်သွားပြီ။ တစ်ခုခုလိုအပ်ရင် စခန်းမှာငါ့ကိုလာရှာလှည့်။ ငါကူညီနိုင်တာ ဘာမဆိုကူညီပေးမယ်"

လင်းချင်းသည် သူ့ကိုကြည့်ကာ ယဉ်ကျေးစွာဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရှောင်ယွင့်လုံသည် ဝူချန်းယွဲ့ကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ မုန့်ယွဲ့ဆီသို့သွားသည်။

ဝူချန်းယွဲ့သည် ရှောင်ယွင့်လုံ၏ အကြည့်ကို နားလည်သည်။ တစ်ဖက်သူကို မထိခိုက်စေချင်တာ ဖြစ်သည်။ ဒီအမျိုးသမီးက သူ့ဇွန်ဘီအမြူတေကို ခိုးသွားသော်လည်း သူ့သမီးလေးကို ကယ်ပေးသည့်သူ ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်။ ဝူချန်းယွဲ့သည်လည်း ဒါကိုသေချာသိပါသည်။

'ဒီထူးဆန်းတဲ့မိန်းမက လျန်လျန်ကိုသာ ကယ်မထားရင် ငါဒီလိုသူနဲ့ စကားတောင်ပြောမနေဘူး။ လင်းလင်းကိုသာ ကယ်မပေးထားရင် ငါမိုးကြိုးနဲ့ ဆက်တိုက်ကို ပစ်ပြီးသားပဲ!'

လုထန်ရိသည် လင်းချင်းကို စိတ်ပူစွာ တစ်ချက်ကြည့်သည်။ သူမသည် ကိုယ့်ကိုကိုယ်နာကျင်အောင် လုပ်နေသလို ခံစားမိကာ ဘာဖြစ်လို့ လုပ်နေမှန်းကို နားမလည်နိုင်ပေ။ သို့သော်လည်း လင်းချင်းကို ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ

"အာ ကျွန်တော်တို့ကတော့ ဒိုင်လုပ်ပေးမယ်။ အဆင်သင့်ဖြစ်ကြပြီလား?"

လင်းချင်းသည် ဝူချန်းယွဲ့၏ မျက်နှာချင်းဆိုင် အမိုးစွန်းတစ်ဖက်သို့ လျှောက်သွားသည်။ ဝူချန်းယွဲ့သည်လည်း ပြုံးနေကာ လင်းချင်းနှင့် သုံးမီတာလောက်အကွာသို့ လျှောက်လာသည်။ လူတိုင်းသည် စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်နေကြသည်။ သူတို့သည် ဒီလိုမျိုးမမျှော်လင့်သော်လည်း အခုတော့ပွဲကြည့်ရတော့မည်။

လူစုသည် ပွဲကြည့်ရင်း စားစရာမုန့်ရှိရင်ကောင်းမည်ဟု တွေးနေမိသည်။ သူတို့သည် ခုံမရှိသဖြင့် ထိုင်စရာနေရာ ရှာကြသည်။ မိုးရွာထားသောကြောင့် အမိုးသည် ရေစိုနေသဖြင့် လှေကားနားသို့သာသွားကာ ထိုင်ကြည့်ရတော့သည်။

"အမျိုးသမီးက အဆင်ပြေပါ့မလား? ခေါင်းဆောင်က တိုက်ခိုက်ရေးအကုန်တက်တယ်"

လျူကျင်းသည် လင်းချင်းကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ စိတ်ပူစွာဖြင့် ပြောသည်။ ကျန်းရှောင်ညန်သည် ခေါင်းခါကာ ဖြေသည်။

"မသိဘူး! ငါတို့က သူ့ကိုလည်း သေချာသိတာမှ မဟုတ်တာ"

"ဒီတိုင်းကြည့်ရအောင်"

ဟွမ်ရှို့ကပြောသည်။

"သူတို့စတိုက်ရင် ငါတို့သိမှာပဲ။ ခေါင်းဆောင်က ညှာပေးဖို့တော့ မျှော်လင့်ပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မိန်းကလေးတွေကို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးနဲ့ ညင်ညင်သာသာ ထားသင့်တယ်"

"မိန်းကလေးလား?"

အကုန်လုံးသည် လင်းချင်းကို ကြည့်ကာ ဘာပြောရမလဲ မသိတော့ပေ။

"အဟမ်း"

လျူကျင်းသည် အသံတိုးတိုးဖြင့်

"အစ်မကြီးကိုလည်း ကြည့်ဦး ဘယ်နေရာက မိန်းကလေးဆန်နေလို့လဲ? သူ့ပုခုံးပေါ်က ရှပ်အင်္ကျီကိုဖယ်လိုက်ရင်တော့ မိန်းမဆန်ရင်ဆန်မယ်"

ကောင်းချင်းမင်းကလည်း ဝင်ပြောသည်။

"ဦးထုပ်ဖယ်ရင် ဘယ်လိုနေမယ်ထင်လဲ? သူ့ဆံပင်က ငါတို့ယောက်ျားလေးတွေထက်တောင် တိုနေမလားပဲ"

"အဲ့လိုထင်တယ်"

တစ်ယောက်က ထပ်ပြောသည်။

"ဆံစလေးတွေတောင် မမြင်ရဘူး။ ခေါင်းနောက်ပိုင်းကို ရိတ်ထားတာများလား?"

လင်းချင်း၏ ထူးဆန်းသည့် ဆံပင်ပုံကြောင့် အကုန်လုံးသည် သူမကို ထူးဆန်းစွာ ကြည့်ကြသည်။

'အစ်မကြီးရေ နည်းနည်းလောက် မိန်းကလေးဆန်ဆန်လေး နေလို့မရဘူးလားဗျာ?'

ဘေးကရှဲ့တုန်းသည် ဒီလူများကို ဆွံ့အစွာ ကြည့်နေသည်။

'အခုက သူ့ဆံပင်ပုံကို ဆွေးနွေးရမယ့် အချိန်လို့တော့ ငါမထင်ဘူး'

ဝူချန်းယွဲ့သည် သူ့ရှေ့မှ လင်းချင်းကိုကြည့်ကာ ပြောသည်။

"မင်းဘာတစ်ခုမှ မပြောသေးတာ ဘာဖြစ်လို့မှန်း ငါမသိပင်မယ့် အနည်းဆုံးတော့ မင်းကိုမင်း မိတ်ဆက်သင့်တယ်"

လင်းချင်းသည် မျက်လုံးလှန်လိုက်သည်။

'ဘာဖြစ်လို့ စကားများနေတာလား? ချချင်တာလား? မချဘူးလား?'

သူမသည် ဘာမှပြောမနေဘဲ ရှေ့သို့နှစ်လှမ်းတက်လိုက်ကာ ခြေထောက်များကို ခွဲထားပြီး လက်သီဆုတ်လိုက်ကာ သူမ၏ရင်ဘတ်ရှေ့တွင် ရွယ်ထားသည်။ ထို့နောက် သူမသည် ဝူချန်းယွဲ့ကို တိုက်ဖို့အသင့်ဖြစ်နေသည့် အနေအထားဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဝူချန်းယွဲ့လည်း သူမလိုပင် တိုက်ဖို့အနေအထားပြင်လိုက်သည်။

ထိုအခါ လူစုသည် အံ့သြသွားကြသည်။

'ဒီအမျိုးသမီးက ဘယ်လိုတိုက်ရမလဲကို သိတာပဲ!'

Zawgyi Ver

၂၂၇။ မိတ္ေဆြဖြဲ႕မလို႔

လင္းခ်င္းသည္ စိတ္အရမ္းတိုသြားသည္။

'ခ်ီးပဲ! နင့္သမီးကို ငါျပန္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ခိုးတိုက္ရဲတယ္လား? ငါနဲ႕မတိုက္ခင္ညွိလို႔မရဘူးလား? နင္ကအဆင့္ျမင့္ေနတာနဲ႕ ဘယ္သူ႕ကိုမဆို တိုက္ခ်င္သလို တိုက္ရတယ္ထင္ေနတာလား ဟမ္? ငါနင့္ဇြန္ဘီအျမဴေတကို ခိုးခဲ့တာ မွန္ပင္မယ့္ ဒါကလည္း အရင္တစ္ခါတုန္းက နင္ငါ့ကိုတိုက္ထားလို႔ေလ နင္ကခ်ခ်င္တာလား? မေၾကာက္တက္ရင္ နင့္အစြမ္းေတြမသုံးနဲ႕! ငါနဲ႕ဒီတိုင္းခ်မလား?'

သူမသည္ လုထန္ရိအား သူမဆီလာဖို႔ လက္ညိုးကိုေကြးကာ ေခၚလိုက္သည္။ လုထန္ရိက သူမကိုၾကည့္ကာ သိခ်င္စိတ္ျဖင့္လာသည္ႏွင့္ စာေရးေနသည္။

'သူ႕ကို မေၾကာက္ရင္ လက္ရည္ယွဥ္ဖို႔ေျပာလိုက္!'

လုထန္ရိသည္ သူမ၏စာကို ျမင္သည့္အခါ အံ့ၾသသြားသည္။

"လက္ရည္ယွဥ္ဖို႔လား?"

လင္းခ်င္းကို တအံ့တသျဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေနာ္က ဝူခ်န္းယြဲ႕အား လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္မွ လင္းခ်င္းကို ေမးသည္။

"နင္ေသခ်ာလို႔လား?"

လင္းခ်င္းသည္ အျမန္ေျပာရန္ သူ႕ေျခေထာက္ကိုသာ ကန္လိုက္သည္။

'ေသခ်ာတာေပါ့!'

"သူက တိုက္ခိုက္ေရးသမားျဖစ္ခဲ့တာ နင္မသိဘူးလား? ဘာျဖစ္လို႔ အေဆာ္ခံရဖို႔ လုပ္ေနတာလဲ?"

လင္းခ်င္းသည္ သူ႕အားထပ္ကန္လိုက္သည္။

'ငါကေရာ တိုက္ခိုက္ေရးသမား မဟုတ္လို႔လား ဟမ္? ဒါပင္မယ့္ လုထန္ရိကေတာ့ ဘယ္လိုတိုက္ခိုက္ရမလဲကို မသိတဲ့ပုံပဲ'

သူမသည္ ထပ္ကန္ဖို႔ ေျခေထာက္ျမႇောက္လိုက္မွ လုထန္ရိသည္ ေဘးကိုေရွာင္လိုက္ကာ ဝူခ်န္းယြဲ႕အား ေအာ္ေျပာသည္။

"ေခါင္းေဆာင္! သူ႕ကိုတိုက္မယ္ဆိုရင္ စိန္ေခၚတာကို လက္ခံတယ္တဲ့။ ဒါပင္မယ့္ ႏွစ္ေယာက္လုံး အစြမ္းသုံးလို႔မရဘဲ လက္ရည္ခ်င္းပဲယွဥ္ရမယ္"

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ လင္းခ်င္းကို လွည့္ေမးသည္။

"ငါေျပာတာဟုတ္လား?"

လင္းခ်င္းသည္ သူ႕ကိုတစ္ခ်က္သာၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမသည္ နယ္ေျမထဲသို႔ သူမ၏သင္ပုန္းကို ထည့္လိုက္ကာ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကို လက္ႏွစ္ဖက္ထည့္၍ ေမးကိုေမာ့ခ်ီထားကာ ဝူခ်န္းယြဲ႕ကိုၾကည့္သည္။

ဝူယြဲ႕လ်န္သည္ ေတြ႕တာရက္ပိုင္းေလာက္ပဲ ရွိေသးသည့္ သူစိမ္းဘက္ကို လိုက္ေနသျဖင့္ စိတ္မေပ်ာ္ေတာ့ေပ။ သူ႕သမီးသည္ ေအာ္တစ္ဇင္ျဖစ္ေနသည့္ ကေလးျဖစ္ကာ သူမသိသည့္ လူမ်ားကိုေတာင္ စကားမေျပာနိုင္ေပ။ အခုေတာ့ ေတြ႕တာရက္ပိုင္းရွိေသးသည့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ကူညီေနေလရာ ဝူခ်န္းယြဲ႕၏စိတ္သည္ အခ်ဥ္ေပါက္ေနသည္။

သူ႕သမီးေလး၏ေခါင္းကို ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ကေလးက လုံးဝကို ထိခိုက္ျခင္းမရွိသည္က ေသခ်ာမွ လင္းခ်င္းအား ခပ္ဖြဖြၿပဳံးကာ ထရပ္လာသည္။

"ဟုတ္ၿပီ။ နယ္ေျမထဲကို ဝင္မပုန္းနဲ႕။ ငါလည္း ငါ့အစြမ္းကို မသုံးဘူး။ ငါ့ဇြန္ဘီအျမဴေတက် ခိုးရဲၿပီးေတာ့ ငါ့မိုးႀကိဳးေတြကိုေတာ့ ေၾကာက္သားပဲ ဟား ဟား"

ထိုအခါ ဝူယြဲ႕လ်န္သည္ ဝူခ်န္းယြဲ႕၏ ေျခသလုံးကိုဖက္ကာ မ်က္ခုံးမ်ားကို တြန့္ေကြးလွ်က္ သူ႕အေဖကို ေမာ့ၾကည့္သည္။ သူမသည္ သူ႕အေဖကို မသြားေစခ်င္သည့္ပုံပင္။ ဝူခ်န္းယြဲ႕က ငုံၾကည့္သည့္အခါ သူ႕သမီးသည္ ဒီေန႕အေတာ္တက္ႂကြေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

'ဒါပင္မယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ အၿမဲတမ္း ရန္သူကို ကူညီေနတာလဲ?'

ဝူယြဲ႕လ်န္၏ေခါင္းကို ပြတ္ေပးကာ

"လိမၼာတဲ့သမီးေလး ေဖေဖ့ကိုလႊတ္။ ေဖေဖက သူ႕ကိုမသတ္ဘူး။ ေဖေဖက သူနဲ႕မိတ္ေဆြဖြဲ႕မလို႔!"

ထိုအခါ ဝူယြဲ႕လ်န္သည္ အနည္းငယ္စိတ္သက္သာရာ ရသြားေသာ္လည္း သူမ၏အေဖကို နားမလည္စြာၾကည့္သည္။

'မိတ္ေဆြဖြဲ႕မယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ခ်ဖိဳ႕လိုတာလဲ?'

ေရွာင္ယြင့္လုံသည္ ဝူယြဲ႕လ်န္အနားသို႔လာကာ သူမ၏လက္ကိုဆြဲရင္း ေျပာသည္။

"ကေလးေတြက နားမလည္ပါဘူး။ ဒါကလူႀကီးေတြ မိတ္ေဆြဖြဲ႕တာပဲ။ ဒီကိုလာ။ ေခါင္းကိုင္အေဖနဲ႕အတူ သူတို႔ကို ၾကည့္ရေအာင္။ အမႀကီးယြဲ႕ကိုလည္း ငါတို႔ေတြ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ လိုေသးတယ္"

ဒီလိုေျပာရင္း ဝူယြဲ႕လ်န္ကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္ကာ ေလွကားနားသို႔သြားသည္။ တံခါးနားသို႔ ေရာသည့္အခါ လင္းခ်င္းအား လွည့္ေျပာသည္။

"လ်န္လ်န္ကို ကယ္ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အေႂကြးတစ္ခုတင္သြားၿပီ။ တစ္ခုခုလိုအပ္ရင္ စခန္းမွာငါ့ကိုလာရွာလွည့္။ ငါကူညီနိုင္တာ ဘာမဆိုကူညီေပးမယ္"

လင္းခ်င္းသည္ သူ႕ကိုၾကည့္ကာ ယဥ္ေက်းစြာျဖင့္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေရွာင္ယြင့္လုံသည္ ဝူခ်န္းယြဲ႕ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ မုန့္ယြဲ႕ဆီသို႔သြားသည္။

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ေရွာင္ယြင့္လုံ၏ အၾကည့္ကို နားလည္သည္။ တစ္ဖက္သူကို မထိခိုက္ေစခ်င္တာ ျဖစ္သည္။ ဒီအမ်ိဳးသမီးက သူ႕ဇြန္ဘီအျမဴေတကို ခိုးသြားေသာ္လည္း သူ႕သမီးေလးကို ကယ္ေပးသည့္သူ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္လည္း ဒါကိုေသခ်ာသိပါသည္။

'ဒီထူးဆန္းတဲ့မိန္းမက လ်န္လ်န္ကိုသာ ကယ္မထားရင္ ငါဒီလိုသူနဲ႕ စကားေတာင္ေျပာမေနဘူး။ လင္းလင္းကိုသာ ကယ္မေပးထားရင္ ငါမိုးႀကိဳးနဲ႕ ဆက္တိုက္ကို ပစ္ၿပီးသားပဲ!'

လုထန္ရိသည္ လင္းခ်င္းကို စိတ္ပူစြာ တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။ သူမသည္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္နာက်င္ေအာင္ လုပ္ေနသလို ခံစားမိကာ ဘာျဖစ္လို႔ လုပ္ေနမွန္းကို နားမလည္နိုင္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း လင္းခ်င္းကို ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ဘဲ

"အာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ဒိုင္လုပ္ေပးမယ္။ အဆင္သင့္ျဖစ္ၾကၿပီလား?"

လင္းခ်င္းသည္ ဝူခ်န္းယြဲ႕၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အမိုးစြန္းတစ္ဖက္သို႔ ေလွ်ာက္သြားသည္။ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္လည္း ၿပဳံးေနကာ လင္းခ်င္းႏွင့္ သုံးမီတာေလာက္အကြာသို႔ ေလွ်ာက္လာသည္။ လူတိုင္းသည္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ မ်က္လုံးမ်ား ျပဴးက်ယ္ေနၾကသည္။ သူတို႔သည္ ဒီလိုမ်ိဳးမေမွ်ာ္လင့္ေသာ္လည္း အခုေတာ့ပြဲၾကည့္ရေတာ့မည္။

လူစုသည္ ပြဲၾကည့္ရင္း စားစရာမုန့္ရွိရင္ေကာင္းမည္ဟု ေတြးေနမိသည္။ သူတို႔သည္ ခုံမရွိသျဖင့္ ထိုင္စရာေနရာ ရွာၾကသည္။ မိုး႐ြာထားေသာေၾကာင့္ အမိုးသည္ ေရစိုေနသျဖင့္ ေလွကားနားသို႔သာသြားကာ ထိုင္ၾကည့္ရေတာ့သည္။

"အမ်ိဳးသမီးက အဆင္ေျပပါ့မလား? ေခါင္းေဆာင္က တိုက္ခိုက္ေရးအကုန္တက္တယ္"

လ်ဴက်င္းသည္ လင္းခ်င္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ စိတ္ပူစြာျဖင့္ ေျပာသည္။ က်န္းေရွာင္ညန္သည္ ေခါင္းခါကာ ေျဖသည္။

"မသိဘူး! ငါတို႔က သူ႕ကိုလည္း ေသခ်ာသိတာမွ မဟုတ္တာ"

"ဒီတိုင္းၾကည့္ရေအာင္"

ဟြမ္ရွို႔ကေျပာသည္။

"သူတို႔စတိုက္ရင္ ငါတို႔သိမွာပဲ။ ေခါင္းေဆာင္က ညွာေပးဖို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းကေလးေတြကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႕ ညင္ညင္သာသာ ထားသင့္တယ္"

"မိန္းကေလးလား?"

အကုန္လုံးသည္ လင္းခ်င္းကို ၾကည့္ကာ ဘာေျပာရမလဲ မသိေတာ့ေပ။

"အဟမ္း"

လ်ဴက်င္းသည္ အသံတိုးတိုးျဖင့္

"အစ္မႀကီးကိုလည္း ၾကည့္ဦး ဘယ္ေနရာက မိန္းကေလးဆန္ေနလို႔လဲ? သူ႕ပုခုံးေပၚက ရွပ္အကၤ်ီကိုဖယ္လိုက္ရင္ေတာ့ မိန္းမဆန္ရင္ဆန္မယ္"

ေကာင္းခ်င္းမင္းကလည္း ဝင္ေျပာသည္။

"ဦးထုပ္ဖယ္ရင္ ဘယ္လိုေနမယ္ထင္လဲ? သူ႕ဆံပင္က ငါတို႔ေယာက္်ားေလးေတြထက္ေတာင္ တိုေနမလားပဲ"

"အဲ့လိုထင္တယ္"

တစ္ေယာက္က ထပ္ေျပာသည္။

"ဆံစေလးေတြေတာင္ မျမင္ရဘူး။ ေခါင္းေနာက္ပိုင္းကို ရိတ္ထားတာမ်ားလား?"

လင္းခ်င္း၏ ထူးဆန္းသည့္ ဆံပင္ပုံေၾကာင့္ အကုန္လုံးသည္ သူမကို ထူးဆန္းစြာ ၾကည့္ၾကသည္။

'အစ္မႀကီးေရ နည္းနည္းေလာက္ မိန္းကေလးဆန္ဆန္ေလး ေနလို႔မရဘူးလားဗ်ာ?'

ေဘးကရွဲ႕တုန္းသည္ ဒီလူမ်ားကို ဆြံ႕အစြာ ၾကည့္ေနသည္။

'အခုက သူ႕ဆံပင္ပုံကို ေဆြးေႏြးရမယ့္ အခ်ိန္လို႔ေတာ့ ငါမထင္ဘူး'

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ သူ႕ေရွ႕မွ လင္းခ်င္းကိုၾကည့္ကာ ေျပာသည္။

"မင္းဘာတစ္ခုမွ မေျပာေသးတာ ဘာျဖစ္လို႔မွန္း ငါမသိပင္မယ့္ အနည္းဆုံးေတာ့ မင္းကိုမင္း မိတ္ဆက္သင့္တယ္"

လင္းခ်င္းသည္ မ်က္လုံးလွန္လိုက္သည္။

'ဘာျဖစ္လို႔ စကားမ်ားေနတာလား? ခ်ခ်င္တာလား? မခ်ဘဴးလား?'

သူမသည္ ဘာမွေျပာမေနဘဲ ေရွ႕သို႔ႏွစ္လွမ္းတက္လိုက္ကာ ေျခေထာက္မ်ားကို ခြဲထားၿပီး လက္သီဆုတ္လိုက္ကာ သူမ၏ရင္ဘတ္ေရွ႕တြင္ ႐ြယ္ထားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမသည္ ဝူခ်န္းယြဲ႕ကို တိုက္ဖို႔အသင့္ျဖစ္ေနသည့္ အေနအထားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ဝူခ်န္းယြဲ႕လည္း သူမလိုပင္ တိုက္ဖို႔အေနအထားျပင္လိုက္သည္။

ထိုအခါ လူစုသည္ အံ့ၾသသြားၾကသည္။

'ဒီအမ်ိဳးသမီးက ဘယ္လိုတိုက္ရမလဲကို သိတာပဲ!'

people are reading<၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)>

View all messages

Close message

Next Chap

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》227

Advertisement

Advertisement

Advertisement

Advertisement

The Hero Raised by a Monster

The Abandoned Disciple

Echoes of the Past Long Gone

The Demon Prince: Magic World

Shattered Realms - A Pathfinder/D&D game

You Are My Heart

Earn coins to read for free

You are?