【၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)】,၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation),latest updated chapters, free reading

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》225

၂၂၅။ လိမ်နေတာလား?

သူတို့နှစ်ယောက်ကို မြင်သည့်အခါ ဝူချန်းယွဲ့သည် လုထန်ရိတို့နှင့် စကားမပြောတော့ဘဲ ရှောင်ယွင့်လုံရှိသည့် အမိုးပေါ်သို့ ခုန်ကူးသွားသည်။

"ယွင့်လုံ! မုန့်ယွဲ့! မင်းတို့ဘာဖြစ်တာလဲ?"

ဝူချန်းယွဲ့သည် ပြုံးနေခြင်းမရှိတော့ဘဲ သူတို့အား တည်ကြည်စွာမေးသည်။

ရှောင်ယွင့်လုံသည် ခေါင်းမော့လာသော်လည်း ဝူချန်းယွဲ့ကို မကြည့်ရဲပေ။

ဝူချန်းယွဲ့က စိတ်ပူစွာဖြင့် ထပ်မေးသည်။

"ဘာဖြစ်လို့ မင်းတို့က ဒီကိုရောက်လာတာလဲ? လျန်လျန်ရော? ဘယ်လိုလုပ်ထားခဲ့တာလဲ? တပ်ဖွဲ့တွေကို အဆင့်မြင့်ဇွန်ဘီလာတိုက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ?"

လုထန်ရိတို့သည် ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိဖြင့် အချင်းချင်းကြည့်မိကြသည်။ ထို့နောက် သူတို့သည် ထိုအဆောက်အဦးသို့ ခုန်တက်လိုက်လာကြသည်။ သို့သော်လည်း ဝူချန်းယွဲ့နှင့် ခပ်ဝေးဝေးတွင်တော့ နေသေးသည်။

ဒုခေါင်းဆောင်ရှောင်၏ပုံကို ကြည့်ရသည်မှာ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့သည်က သေချာသည်။ ထိုအမျိုးသမီးက မင်းသမီးလေးကို ကယ်လာခဲ့သည်မှာ မထူးဆန်းပေ။ သူမသာ ကလေးကို မကယ်ခဲ့ပါက အကျိုးဆက်သည် မတွေးဝံ့စရာပေ။

လုထန်ရိတို့သည် ဖြစ်စဉ်တစ်ခုလုံးနီးပါးကို သိသွားကြသော်လည်း ဝူချန်းယွဲ့ကတော့ မသိသေးပေ။ သို့သော်လည်း သူအနည်းငယ်တော့ လန့်နေပြီ။ ရှောင်ယွင့်လုံနှင့် မုန့်ယွဲ့တို့ကို ကြည့်ရသည်မှာ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ရပုံရသည်။ ပိုအရေးကြီးသည်မှာ သူ့သမီးလေးသည် သူတို့နှင့် အတူရှိမနေပေ။

"ရှောင်ယွင့်လုံ! ပြောစမ်း လျန်လျန်ဘယ်မှာလဲ? မုန့်ယွဲ့က ဘာဖြစ်တာလဲ?"

ဝူချန်းယွဲ့သည် မုန့်ယွဲ့ကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ရှောင်ယွင့်လုံကို ဒဲ့မေးလိုက်သည်။

"ငါတောင်းပန်ပါတယ်"

ရှောင်ယွင့်လုံသည် သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ ခါးသီးနေသည့်မျက်နှာဖြင့် ခြောက်ကပ်စွာ တောင်းပန်သည်။

ရင်ထဲကနေ ဆို့တက်လာသည့် မကောင်းသည့် ခံစားချက်ကြောင့် သူငယ်အိမ်များသည် ကျုံ့သွားသည်။ ထို့နောက် မယုံနိုင်စွာဖြင့်

"မဟုတ်ဘူး။ ငါမင်းတောင်းပန်တာကို မလိုချင်ဘူး! ဘာဖြစ်လို့ တောင်းပန်နေတာလဲ? လျန်လျန်ရော? လျန်လျန်က ဘယ်မှာလဲ?"

သူသည် ကျယ်လောင်စွာ အော်ပြောနေသော်လည်း ရှောင်ယွင့်လုံသည် စကားသုံးလုံးကိုကိုသာ ပြောနေသည်။

"တောင်းပန်တယ်။ တောင်းပန်တယ်"

ရှောင်ယွင့်လုံ၏ အပြုအမှုကြောင့် ဝူချန်းယွဲ့သည် သူထင်တာမှန်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ လျန်လျန်သာ လုံခြုံနေရင် ရှောင်ယွင့်လုံက သူ့ကိုတောင်းပန်စရာ မလိုပေ။ ထို့အတူ သူ့အားမျက်လုံးချင်းတောင် ဆုံမကြည့်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ ထိုအခါ သူ့မျက်နှာသည် ရှုံ့မဲ့လာသည်။ သူ့ကြည့်ကောင်းသည့် မျက်လုံးသွယ်သွယ်လေးများသည်လည်း အခုတော့ ပြူးကျယ်နေကာ နားထင်တွင်သွေးကြောများက ထင်းလာသည်။

ဝူချန်းယွဲ့၏ စွမ်းအားများသည် တစ်ကိုယ်လုံးကနေ ထွက်လာတော့မလို ဖြစ်လာသည့်အခါ လုထန်ရိတို့သည် သူ့ကိုယ်သူမထိန်းနိုင်တော့မှန်း သိလိုက်ကြသည်။ လုထန်ရိက အမြန်ထအော်သည်။

"ခနလေး! ခေါင်းဆောင်! စိတ်လျှော့! စိတ်လျှော့! လျန်လျန်က ဒီမှာ!"

လုထန်ရိ၏အသံကြောင့် သူသည် တစ်ချက်လေးတောင် နောက်ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ အသံနက်နက်ဖြင့်

"စိတ်လျှော့ရမယ်? ငါဒီကိုမလာခင် လျန်လျန်ကို အပ်ထားခဲ့တာကို မင်းသိလား? အခုတော့ သူကလျန်လျန်နဲ့ မရှိတော့ဘူး လျန်လျန်က သူ့အကာအကွယ် ဒါမှမဟုတ် ငါ့အကာအကွယ်မရှိရင် ဘယ်လိုဒုက္ခရောက်နေမလဲကို နားလည်လို့လား? အခုတော့ သူကဒီမှာ မုန့်ယွဲ့နဲ့အတူ ရောက်လာတယ်။ ဒါဆိုရင် ငါ့လျန်လျန်ကရော?"

"ဒီမှာ! လျန်လျန်က ဒီမှာရှိတယ်!!!"

ဝူချန်းယွဲ့၏ နီရဲနေသည့် မျက်လုံးများကို ကြည့်ကာ လူစုသည် တစ်သံတည်းဖြေကြသည်။

"ဟုတ်တယ်! လျန်လျန်က အဆင်ပြေတယ်! ကျေးဇူးပြုပြီး စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ထားပါ! "

ကောင်းချင်းမင်းက သတိထားကာ ပြောသည်။ ခေါင်းဆောင်ဝူသာ ဒီနေရာမှာ အသိစိတ်လွတ်သွားပါက သူတို့အဖွဲ့သည် ငရဲကျခံရတော့မှာ ဖြစ်သည်။

ခေါင်းဆောင်ဝူသည် သဘောကောင်းကာ ပြုံးနေတက်သော်လည်း သူ့အဖိုးတန်သမီးလေးနှင့် ပတ်သတ်လျှင် ဒီသဘောကောင်းသည့်သူမှာ အလွန်ဆိုးဝါးသည့် အကြမ်းဖက်သမား ဖြစ်သွားတက်သည်။ အဆင့်၇စွမ်းအားရှင်လည်း ဖြစ်နေသေးရာ သူစိတ်လွတ်သွားပါက သူ့ကိုယ်သူဖောက်ခွဲမိသွားနိုင်သည်။

"ဘာပြောလိုက်တာ?"

ဝူချန်းယွဲ့နှင့် ရှောင်ယွင့်လုံသည် တစ်သံတည်းဖြင့် လှည့်ကြည့်လာကြသည်။

ဝူချန်းယွဲ့က ဘာမှထပ်မပြောရသေးခင် ရှောင်ယွင့်လုံက

"မဖြစ်နိုင်တာ! လျန်လျန်က ဘယ်လိုလုပ် ဒီမှာရှိမှာလဲ? ဇွန်ဘီဘုရင်မက ဒီကိုခေါ်လာလို့လား!"

သူ့စကားများသည် ဝူချန်းယွဲ့၏ အထင်မှန်ကြောင်းကို သေချာသွားစေသည်။ ဝူချန်းယွဲ့သည် သူ့ကိုချက်ချင်းပြန်လှည့်ကြည့်ကာ

"ဘာ? ဇွန်ဘီဘုရင်မ? ဘာဖြစ်လို့ လျန်လျန်က ဇွန်ဘီဘုရင်မနဲ့ ရှိနေတာလဲ?"

ရှောင်ယွင့်လုံသည် ဝူချန်းယွဲ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားကာ ရှုံ့မဲ့နေသည့် မျက်နှာဖြင့် ရေရွတ်သည်။

"ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ ငါ့အမှားပါ။ ငါလျန်လျန်ကို မကာကွယ်နိုင်ဘူး။ ထူးဆန်းတဲ့ ဇွန်ဘီဘုရင်မကို ခေါ်သွားခွင့်ပေးမိလိုက်တယ်။ ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ တောင်းပန်တယ်"

ဝူချန်းယွဲ့၏ သူငယ်အိမ်များသည် ထပ်ကျုံ့သွားသည်။ သူသည် နောက်သို့ဆုတ်ကာ မယုံနိုင်စွာဖြင့်

"မဖြစ်နိုင်ဘူး! ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့ နောက်ထပ်ဇွန်ဘီဘုရင်က ရှိနေမှာလဲ? မင်းလိမ်နေတာ။ လိမ်နေတာမလား? ရှောင်ယွင့်လုံ မင်းငါ့ကိုလိမ်နေတာ!"

အရပ်ရှည်ကာ ထွားကျိုင်းသည့် ရှောင်ယွင့်လုံ၏ကိုယ်သည် လဲတော့မလို ကိုင်းညွတ်လာကာ ဘာမှမပြောပေ။

ဝူချန်းယွဲ့၏ မျက်နှာထက်က ဒေါသတို့က ပိုဆိုးလာသည်ကို မြင်သည့်အခါ လူစုသည် စိုးရိမ်လာကာ လုထန်ရိက

"ခေါင်းဆောင်! လျန်လျန်က အဆင်ပြေတယ်! အခုကျွန်တော်တို့နဲ့အတူရှိနေတာ ကျေးဇူးပြုပြီး စိတ်အေးအေးထားပါ!"

"အစ်မကြီး! ပုန်းမနေနဲ့! ထွက်လာပါတော့!"

လျူကျင်းသည် ကောင်းကင်ကိုကြည့်ကာ အော်သည်။

ဝူချန်းယွဲ့သည် လုထန်ရိ၏ စကားများကို သိပ်အာရုံမစိုက်နိုင်ပေ။ ရှောင်ယွင့်လုံသည်လည်း မုန့်ယွဲ့နှင့်လျန်လျန်တို့ ကားမှောက်သွားသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် အခုအချိန်တွင် ဘယ်သူဘာပြောပြော နားမထောင်နိုင်တော့ပေ။ သို့သော်လည်း လျူကျင်း၏ အော်သံကြောင့် ဝူချန်းယွဲ့သည် အာရုံရောက်လာကာ လုထန်ရိကို နားမလည်စွာ လှည့်ကြည့်သည်။

လုထန်ရိသည် ရှေ့သို့ခြေလှမ်းအချို့တိုးသွားကာ

"စိတ်အေးအေးထားပြီး နားထောင်ပါ။ လျန်လျန်က အခုကျွန်တော်တို့နဲ့ အတူရှိနေတာ။ ဇွန်ဘီဘုရင်မက ခေါ်သွားတာ ဟုတ်ပင်မယ့် ဘာမှမဖြစ်ဘဲ ကယ်ခံလိုက်ရတယ်။ ဒါကြောင့် စိတ်အေးအေးထားပါ"

"ဘာ?"

ဝူချန်းယွဲ့သည် သူ့ကိုမယုံနိုင်စွာ ကြည့်သည်။

"သူပြောတာ အမှန်ပဲ!"

ကောင်းချင်းမင်းက အမြန်ထပ်ပြောသည်။

"ခုနက ပျောက်သွားတဲ့တစ်ယောက်ပဲ။ သူ့မှာနယ်မြေရှိတယ်။ လျန်လျန်က သူ့နယ်မြေထဲမှာ အခုရှိတယ်။ ဒါကြောင့် စိတ်အေးအေးထားပါ။ လျန်လျန်ကို သူထုတ်လာပေးပါလိမ့်မယ်"

ထိုအခါမှ ရှောင်ယွင့်လုံသည်လည်း ကောင်းချင်းမင်းကို နားမလည်စွာဖြင့် ကြည့်လာသည်။

ထိုအချိန်တွင် သူတို့စကားကို နားထောင်နေသည့် လင်းချင်းသည် ထွက်လာဖို့ အချိန်ရပြီဟု ခံစားမိသည်။ ထို့ကြောင့် အခြားအဆောက်အဦးတစ်ခုပေါ်သို့ ခုန်ကူးလိုက်ကာ ကိုယ်ပြန်ဖော်လိုက်ပြီး အမိုးစွန်ကာ အုတ်ဘောင်တန်းတွင် ရပ်နေလိုက်သည်။

လင်းချင်းပေါ်လာသည်နှင့် လူစုသည် သူမကိုလှည့်ကြည့်ကြသည်။ သူမကို မြင်သည်နှင့် ဝူချန်းယွဲ့သည် ချက်ချင်းတိုက်ဖို့ပြင်သော်လည်း လုထန်ရိက လှမ်းပြောလိုက်မှ ရပ်သွားသည်။

"ခနလေး! ခေါင်းဆောင် ဒီမှာနေသင့်တယ်။ မဟုတ်ရင် နယ်မြေထဲကို ထပ်ပြေးနေဦးမယ်"

ဝူချန်းယွဲ့သည် လင်းချင်းကို သောကအပြည့်ဖြင့် လှမ်းအော်မေးသည်။

"လျန်လျန် ဘယ်မှာလဲ? မင်းဆီမှာ သူရှိလား?"

လင်းချင်းသည် မျက်လုံးကို လှန်လိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း နေကာမျက်မှန်က ကွယ်နေသည်။

'ငါ့ဆီမှာရှိလားက ဘာသဘောလဲ? ငါက ပြန်ပေးဆွဲထားတာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ငါ့ကိုလူဆိုးမကြီးဖြစ်အောင် ပြောနေတာပဲ'

Zawgyi Ver

၂၂၅။ လိမ္ေနတာလား?

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္သည့္အခါ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ လုထန္ရိတို႔ႏွင့္ စကားမေျပာေတာ့ဘဲ ေရွာင္ယြင့္လုံရွိသည့္ အမိုးေပၚသို႔ ခုန္ကူးသြားသည္။

"ယြင့္လုံ! မုန့္ယြဲ႕! မင္းတို႔ဘာျဖစ္တာလဲ?"

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ၿပဳံးေနျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ သူတို႔အား တည္ၾကည္စြာေမးသည္။

ေရွာင္ယြင့္လုံသည္ ေခါင္းေမာ့လာေသာ္လည္း ဝူခ်န္းယြဲ႕ကို မၾကည့္ရဲေပ။

ဝူခ်န္းယြဲ႕က စိတ္ပူစြာျဖင့္ ထပ္ေမးသည္။

"ဘာျဖစ္လို႔ မင္းတို႔က ဒီကိုေရာက္လာတာလဲ? လ်န္လ်န္ေရာ? ဘယ္လိုလုပ္ထားခဲ့တာလဲ? တပ္ဖြဲ႕ေတြကို အဆင့္ျမင့္ဇြန္ဘီလာတိုက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?"

လုထန္ရိတို႔သည္ ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိျဖင့္ အခ်င္းခ်င္းၾကည့္မိၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ထိုအေဆာက္အဦးသို႔ ခုန္တက္လိုက္လာၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဝူခ်န္းယြဲ႕ႏွင့္ ခပ္ေဝးေဝးတြင္ေတာ့ ေနေသးသည္။

ဒုေခါင္းေဆာင္ေရွာင္၏ပုံကို ၾကည့္ရသည္မွာ တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့သည္က ေသခ်ာသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးက မင္းသမီးေလးကို ကယ္လာခဲ့သည္မွာ မထူးဆန္းေပ။ သူမသာ ကေလးကို မကယ္ခဲ့ပါက အက်ိဳးဆက္သည္ မေတြးဝံ့စရာေပ။

လုထန္ရိတို႔သည္ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလုံးနီးပါးကို သိသြားၾကေသာ္လည္း ဝူခ်န္းယြဲ႕ကေတာ့ မသိေသးေပ။ သို႔ေသာ္လည္း သူအနည္းငယ္ေတာ့ လန့္ေနၿပီ။ ေရွာင္ယြင့္လုံႏွင့္ မုန့္ယြဲ႕တို႔ကို ၾကည့္ရသည္မွာ တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရပုံရသည္။ ပိုအေရးႀကီးသည္မွာ သူ႕သမီးေလးသည္ သူတို႔ႏွင့္ အတူရွိမေနေပ။

"ေရွာင္ယြင့္လုံ! ေျပာစမ္း လ်န္လ်န္ဘယ္မွာလဲ? မုန့္ယြဲ႕က ဘာျဖစ္တာလဲ?"

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ မုန့္ယြဲ႕ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေရွာင္ယြင့္လုံကို ဒဲ့ေမးလိုက္သည္။

"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္"

ေရွာင္ယြင့္လုံသည္ သူ႕ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ခါးသီးေနသည့္မ်က္ႏွာျဖင့္ ေျခာက္ကပ္စြာ ေတာင္းပန္သည္။

ရင္ထဲကေန ဆို႔တက္လာသည့္ မေကာင္းသည့္ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ သူငယ္အိမ္မ်ားသည္ က်ဳံ႕သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ မယုံနိုင္စြာျဖင့္

"မဟုတ္ဘူး။ ငါမင္းေတာင္းပန္တာကို မလိုခ်င္ဘူး! ဘာျဖစ္လို႔ ေတာင္းပန္ေနတာလဲ? လ်န္လ်န္ေရာ? လ်န္လ်န္က ဘယ္မွာလဲ?"

သူသည္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ေျပာေနေသာ္လည္း ေရွာင္ယြင့္လုံသည္ စကားသုံးလုံးကိုကိုသာ ေျပာေနသည္။

"ေတာင္းပန္တယ္။ ေတာင္းပန္တယ္"

ေရွာင္ယြင့္လုံ၏ အျပဳအမႈေၾကာင့္ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ သူထင္တာမွန္ေၾကာင္း သိလိုက္သည္။ လ်န္လ်န္သာ လုံၿခဳံေနရင္ ေရွာင္ယြင့္လုံက သူ႕ကိုေတာင္းပန္စရာ မလိုေပ။ ထို႔အတူ သူ႕အားမ်က္လုံးခ်င္းေတာင္ ဆုံမၾကည့္နိုင္ျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခါ သူ႕မ်က္ႏွာသည္ ရႈံ႕မဲ့လာသည္။ သူ႕ၾကည့္ေကာင္းသည့္ မ်က္လုံးသြယ္သြယ္ေလးမ်ားသည္လည္း အခုေတာ့ ျပဴးက်ယ္ေနကာ နားထင္တြင္ေသြးေၾကာမ်ားက ထင္းလာသည္။

ဝူခ်န္းယြဲ႕၏ စြမ္းအားမ်ားသည္ တစ္ကိုယ္လုံးကေန ထြက္လာေတာ့မလို ျဖစ္လာသည့္အခါ လုထန္ရိတို႔သည္ သူ႕ကိုယ္သူမထိန္းနိုင္ေတာ့မွန္း သိလိုက္ၾကသည္။ လုထန္ရိက အျမန္ထေအာ္သည္။

"ခနေလး! ေခါင္းေဆာင္! စိတ္ေလွ်ာ့! စိတ္ေလွ်ာ့! လ်န္လ်န္က ဒီမွာ!"

လုထန္ရိ၏အသံေၾကာင့္ သူသည္ တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ ေနာက္ကိုလွည့္မၾကည့္ဘဲ အသံနက္နက္ျဖင့္

"စိတ္ေလွ်ာ့ရမယ္? ငါဒီကိုမလာခင္ လ်န္လ်န္ကို အပ္ထားခဲ့တာကို မင္းသိလား? အခုေတာ့ သူကလ်န္လ်န္နဲ႕ မရွိေတာ့ဘူး လ်န္လ်န္က သူ႕အကာအကြယ္ ဒါမွမဟုတ္ ငါ့အကာအကြယ္မရွိရင္ ဘယ္လိုဒုကၡေရာက္ေနမလဲကို နားလည္လို႔လား? အခုေတာ့ သူကဒီမွာ မုန့္ယြဲ႕နဲ႕အတူ ေရာက္လာတယ္။ ဒါဆိုရင္ ငါ့လ်န္လ်န္ကေရာ?"

"ဒီမွာ! လ်န္လ်န္က ဒီမွာရွိတယ္!!!"

ဝူခ်န္းယြဲ႕၏ နီရဲေနသည့္ မ်က္လုံးမ်ားကို ၾကည့္ကာ လူစုသည္ တစ္သံတည္းေျဖၾကသည္။

"ဟုတ္တယ္! လ်န္လ်န္က အဆင္ေျပတယ္! ေက်းဇူးျပဳၿပီး စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ထားပါ! "

ေကာင္းခ်င္းမင္းက သတိထားကာ ေျပာသည္။ ေခါင္းေဆာင္ဝူသာ ဒီေနရာမွာ အသိစိတ္လြတ္သြားပါက သူတို႔အဖြဲ႕သည္ ငရဲက်ခံရေတာ့မွာ ျဖစ္သည္။

ေခါင္းေဆာင္ဝူသည္ သေဘာေကာင္းကာ ၿပဳံးေနတက္ေသာ္လည္း သူ႕အဖိုးတန္သမီးေလးႏွင့္ ပတ္သတ္လွ်င္ ဒီသေဘာေကာင္းသည့္သူမွာ အလြန္ဆိုးဝါးသည့္ အၾကမ္းဖက္သမား ျဖစ္သြားတက္သည္။ အဆင့္၇စြမ္းအားရွင္လည္း ျဖစ္ေနေသးရာ သူစိတ္လြတ္သြားပါက သူ႕ကိုယ္သူေဖာက္ခြဲမိသြားနိုင္သည္။

"ဘာေျပာလိုက္တာ?"

ဝူခ်န္းယြဲ႕ႏွင့္ ေရွာင္ယြင့္လုံသည္ တစ္သံတည္းျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လာၾကသည္။

ဝူခ်န္းယြဲ႕က ဘာမွထပ္မေျပာရေသးခင္ ေရွာင္ယြင့္လုံက

"မျဖစ္နိုင္တာ! လ်န္လ်န္က ဘယ္လိုလုပ္ ဒီမွာရွိမွာလဲ? ဇြန္ဘီဘုရင္မက ဒီကိုေခၚလာလို႔လား!"

သူ႕စကားမ်ားသည္ ဝူခ်န္းယြဲ႕၏ အထင္မွန္ေၾကာင္းကို ေသခ်ာသြားေစသည္။ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ သူ႕ကိုခ်က္ခ်င္းျပန္လွည့္ၾကည့္ကာ

"ဘာ? ဇြန္ဘီဘုရင္မ? ဘာျဖစ္လို႔ လ်န္လ်န္က ဇြန္ဘီဘုရင္မနဲ႕ ရွိေနတာလဲ?"

ေရွာင္ယြင့္လုံသည္ ဝူခ်န္းယြဲ႕ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေခါင္းျပန္ငုံ႕သြားကာ ရႈံ႕မဲ့ေနသည့္ မ်က္ႏွာျဖင့္ ေရ႐ြတ္သည္။

"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။ ငါ့အမွားပါ။ ငါလ်န္လ်န္ကို မကာကြယ္နိုင္ဘူး။ ထူးဆန္းတဲ့ ဇြန္ဘီဘုရင္မကို ေခၚသြားခြင့္ေပးမိလိုက္တယ္။ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေတာင္းပန္တယ္"

ဝူခ်န္းယြဲ႕၏ သူငယ္အိမ္မ်ားသည္ ထပ္က်ဳံ႕သြားသည္။ သူသည္ ေနာက္သို႔ဆုတ္ကာ မယုံနိုင္စြာျဖင့္

"မျဖစ္နိုင္ဘူး! ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ဇြန္ဘီဘုရင္က ရွိေနမွာလဲ? မင္းလိမ္ေနတာ။ လိမ္ေနတာမလား? ေရွာင္ယြင့္လုံ မင္းငါ့ကိုလိမ္ေနတာ!"

အရပ္ရွည္ကာ ထြားက်ိဳင္းသည့္ ေရွာင္ယြင့္လုံ၏ကိုယ္သည္ လဲေတာ့မလို ကိုင္းၫြတ္လာကာ ဘာမွမေျပာေပ။

ဝူခ်န္းယြဲ႕၏ မ်က္ႏွာထက္က ေဒါသတို႔က ပိုဆိုးလာသည္ကို ျမင္သည့္အခါ လူစုသည္ စိုးရိမ္လာကာ လုထန္ရိက

"ေခါင္းေဆာင္! လ်န္လ်န္က အဆင္ေျပတယ္! အခုကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႕အတူရွိေနတာ ေက်းဇူးျပဳၿပီး စိတ္ေအးေအးထားပါ!"

"အစ္မႀကီး! ပုန္းမေနနဲ႕! ထြက္လာပါေတာ့!"

လ်ဴက်င္းသည္ ေကာင္းကင္ကိုၾကည့္ကာ ေအာ္သည္။

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ လုထန္ရိ၏ စကားမ်ားကို သိပ္အာ႐ုံမစိုက္နိုင္ေပ။ ေရွာင္ယြင့္လုံသည္လည္း မုန့္ယြဲ႕ႏွင့္လ်န္လ်န္တို႔ ကားေမွာက္သြားသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အခုအခ်ိန္တြင္ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ နားမေထာင္နိုင္ေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း လ်ဴက်င္း၏ ေအာ္သံေၾကာင့္ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ အာ႐ုံေရာက္လာကာ လုထန္ရိကို နားမလည္စြာ လွည့္ၾကည့္သည္။

လုထန္ရိသည္ ေရွ႕သို႔ေျခလွမ္းအခ်ိဳ႕တိုးသြားကာ

"စိတ္ေအးေအးထားၿပီး နားေထာင္ပါ။ လ်န္လ်န္က အခုကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႕ အတူရွိေနတာ။ ဇြန္ဘီဘုရင္မက ေခၚသြားတာ ဟုတ္ပင္မယ့္ ဘာမွမျဖစ္ဘဲ ကယ္ခံလိုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ေအးေအးထားပါ"

"ဘာ?"

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ သူ႕ကိုမယုံနိုင္စြာ ၾကည့္သည္။

"သူေျပာတာ အမွန္ပဲ!"

ေကာင္းခ်င္းမင္းက အျမန္ထပ္ေျပာသည္။

"ခုနက ေပ်ာက္သြားတဲ့တစ္ေယာက္ပဲ။ သူ႕မွာနယ္ေျမရွိတယ္။ လ်န္လ်န္က သူ႕နယ္ေျမထဲမွာ အခုရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ေအးေအးထားပါ။ လ်န္လ်န္ကို သူထုတ္လာေပးပါလိမ့္မယ္"

ထိုအခါမွ ေရွာင္ယြင့္လုံသည္လည္း ေကာင္းခ်င္းမင္းကို နားမလည္စြာျဖင့္ ၾကည့္လာသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ သူတို႔စကားကို နားေထာင္ေနသည့္ လင္းခ်င္းသည္ ထြက္လာဖို႔ အခ်ိန္ရၿပီဟု ခံစားမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အျခားအေဆာက္အဦးတစ္ခုေပၚသို႔ ခုန္ကူးလိုက္ကာ ကိုယ္ျပန္ေဖာ္လိုက္ၿပီး အမိုးစြန္ကာ အုတ္ေဘာင္တန္းတြင္ ရပ္ေနလိုက္သည္။

လင္းခ်င္းေပၚလာသည္ႏွင့္ လူစုသည္ သူမကိုလွည့္ၾကည့္ၾကသည္။ သူမကို ျမင္သည္ႏွင့္ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ခ်က္ခ်င္းတိုက္ဖို႔ျပင္ေသာ္လည္း လုထန္ရိက လွမ္းေျပာလိုက္မွ ရပ္သြားသည္။

"ခနေလး! ေခါင္းေဆာင္ ဒီမွာေနသင့္တယ္။ မဟုတ္ရင္ နယ္ေျမထဲကို ထပ္ေျပးေနဦးမယ္"

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ လင္းခ်င္းကို ေသာကအျပည့္ျဖင့္ လွမ္းေအာ္ေမးသည္။

"လ်န္လ်န္ ဘယ္မွာလဲ? မင္းဆီမွာ သူရွိလား?"

လင္းခ်င္းသည္ မ်က္လုံးကို လွန္လိုက္မိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေနကာမ်က္မွန္က ကြယ္ေနသည္။

'ငါ့ဆီမွာရွိလားက ဘာသေဘာလဲ? ငါက ျပန္ေပးဆြဲထားတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ကိုလူဆိုးမႀကီးျဖစ္ေအာင္ ေျပာေနတာပဲ'

people are reading<၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)>

View all messages

Close message

Next Chap

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》225

Advertisement

Advertisement

Advertisement

Advertisement

Return of the Legendary Hunter

In Life and In Death

Neither Snow Nor Rain

Always (Steve Harrington X Reader)

Dawn Of The Lilies

Relationship and Love

Earn coins to read for free

You are?