《Late Regret ( COMPLETED )》Part 17
Advertisement
^ ယွီပင်း ... Wang မလာသေးဘူးလား ^
မနက်မိုးလင်းထဲက တမေးထဲ မေးနေတဲ့ Xiao Zhan ကို နီးစပ်ရာ တစ်ခုခုနဲ့ကောက်ပေါက်ချင်လာပီတရ် ... တကယ်ထဲ ... အကဲကိုပိုပိုနိုင်လွန်းတရ် ...
စားချိန်သောက်ချိန်မမှန်တော့ ရောဂါဟောင်းကပြန်ထမှာပေါ့ ... ဒီတခေါက် ဆေးရုံတတ်နေရတဲ့ Xiao Zhan ကိုသူတစက်မှမသနား ... သူတို့နှစ်ယောက်ပေါင်းပီး ချော့တစ်ခါ ခြောက်တလှည့် ထမင်းကျွေးလဲ အရက်သာ လိမ့်ပိတ်သောက်နေမှတော့ ခံပေါ့ ...
ကြားထဲက ကျိုးချန်ပဲ သနားတရ် ... သူ့ခဗျာ Landon က မယားကိုတောင် ပစ်ပီး သူငယ်ချင်း အသည်းကွဲနေတာမို့ပြန်လာရှာတရ် ... မလာရင်လဲ ယွီပင်းက ဆဲတော့မှာ ...
Landon မှာပဲ Wedding လုပ်ပီးထဲက တစ်ခါထဲ Honeymoon ဆိုပီးထွက်သွားလိုက်တာ ကလေးရမှ တရုတ်ကိုပြန်လာမရ်တောင်ထင်ထားတာ ... နှစ်ကောင်သားကတော့ Landon မှာ ယွီပင်းတစ်ယောက်ထဲ တရုတ်မှာသာကျန်ခဲ့ရထဲက ဘူနေတာ ...
ခုတော့ Xiao Zhan အကြောင်းပြုပီး သူတို့သုံးယောက်လုံးပြန်ဆုံကြလေသတည်းပေါ့ ...
^ နေပါဦး Xiao Zhan ရယ် ... မင်းဟာလေးက အလုပ်ပီးမှ လာမှာပေါ့ ... ^
ယွီပင်းတောင် ဖြေစရာမလိုလိုက် ဆူပုတ်ပုတ်နဲ့ ကျိုးချန်ကအလိုက်တသိဖြေပေးရှာတရ် ...
^ Wang က ငါဆေးရုံတတ်ရတာကိုသိပီး အလုပ်သွားမရ်ထင်နေတာလား ... ဒါဆိုရင်အဖြေဟာ လုံး၀အမှား ... ဟဲ ဟဲ ... Wang က ဒီလောက် ငါ့ကိုချစ်တာကြီးကို ^
ဟုတ်တရ် ... Wang ကိုပေးလိုက်တဲ့စာနဲ့ပတ်သတ်ပီး Xiao Zhan က Negative ဘက်တွေကို မတွေးထားဘူး ...
တကယ်တည်းကျတော့ Wang ကိုပြောပီးနောက်ပိုင်း သူ့စိတ်ထဲရော ရင်ထဲရော အတော်ပေါ့သွားတာ ... ဧရာမအခက်အခဲတစ်ခုကို စမလုပ်ခင်တုန်းကခက်ခဲပင်ပန်းမရ်လို့ ထင်ထားပေမဲ့ လွယ်လင့်တကူပီးသွားတာမျိုး ...
အနည်းဆုံး Wang က မယုံနိုင်ပဲ လာပေါက်ကွဲမရ်ဆိုရင်တောင် သူက အေးဆေးပြန်ပီးရှင်းပြပေးဦးမှာ ...
တစ်ပတ်လောက်ခွဲလိုက်ရတဲ့ မောင်ရဲ့ Wang ကိုတွေ့ချင်လှပီ ... အမြန်လာပါတော့ အသည်းသက်လေးရယ် ...
----------------------------------------------------------------------------------
^ Yibo အပြန်လဲ ငါပဲလာကြိုမှာနော် ... ဘယ်မှလျောက်မသွားနေနဲ့ဦး ^ ဟောက်ရွမ်းစကားကြောင့် ခေါင်းညိမ့်ပီးသာ တုန်ပြန်လိုက်သည်။
ဟိုတခေါက် ကလေးတွေနဲ့ သွားသောက်ပီးထဲက အသွားရော အပြန်ပါ သူကိုယ်တိုင်လိုက်ပို့ပီး ပွားတာဆိုတာ နှစ်ရက်လောက်ခံလိုက်ရတရ် ...
ခုချိန်မှာ Yibo က လူမပင်ပန်ဘူးဆိုပေမဲ့ စိတ်ဓါတ်တွေကတော့ ဟိုအောက်ဆုံးမှာပဲ ...
သူဒီနေ့ကုန်ဆုံးမှာကိုတောင် တွေးကြောက်မိနေတာ ...
တကယ်ပဲ သူ့ရဲ့ မောင်ဟာ မဆက်သွယ်လာခဲ့ရင် ... မဟုတ်ဘူး Yibo ... အာ့အတွေးတွေ မထားနဲ့ Yibo ... မောင်က ဒီနေ့ဆို ရုံးပြန်တတ်ပီး သူကိုရှင်းပြဖို့ Ready ဖြစ်နေမှာ ...
မောင်တို့ ဌာနလဲရောက်ရော ရင်၀ကို ဆောင့်ကန်လိုက်သလိုပဲ ... မောင်က ခုထိခွင့်တင်ထားတုန်းတဲ့လား ... ခွင့်ရက်ရှည်ယူတဲ့ မောင်များ တခုခုဖြစ်နေတာများလား ...
အလွတ်ရနေတဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ကို ခေါ်ဖို့ကြပြန်တော့လဲ Yibo ရဲ့ မာနက ခွင့်မပြုနေပြန်ဘူး ... Boss ... ဟုတ်တရ် ... ရှေ့မျက်နှာနောက်ထားပီး မေးသင့်ရင်မေးရမှာပဲ ...
အစက မောင်နဲ့အတူ တွဲလုပ်တဲ့ ကျဲနှစ်ယောက်ကို မေးဖို့ပြင်လိုက်ပေမဲ့ အထဲမှာ Client တွေနဲ့ဆွေးနွေးနေတာမို့ ကိုယ့် ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ တစ်ခုနဲ့ အလုပ်ပျက်ရင် မကောင်းဘူးမလား ...
^ ဟင် ... မင်းက ဒီကိုဘာလာလုပ် ^
Boss ရုံးခန်းထဲက အလောတကြီးထွက်လာတဲ့ Dream ကြောင့်ယောင်ပီး မေးလိုက်မိတာ ... ဘာများထူးဆန်းလို့လဲ Wang Yibo ရယ် ... သူက Boss ညီလေ ... ပြန်ဖြေဖို့ပြင်နေတဲ့ကောင်လေးကြောင့် သူကပဲ ဆက်ပြောပေးလိုက်တော့တရ် ... သူအရမ်းအလျင်လိုနေတာမဟုတ်လား ...
^ ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး ... Boss ရှိလား ... ငါ စကားပြောစရာရှိလို့ ^
^ ကိုကြီး မရှိဘူး ကိုကို ... စောနလေတင် အပြင်ထွက်သွားတာ ^
နာရီကို တချက်ကြည့်မိလိုက်တော့ ၉ နာရီစွန်းစွန်းလေးသာရှိသေး ... အေးလေ ... Boss တစ်ယောက်ဆိုတော့လဲ အလုပ်ရှုပ်နေမှာပေါ့ ... မောင် က နေ့ခင်းထမင်းစားနားချိန်မှ ရုံးပြန်တတ်မှာလဲ ဖြစ်နိုင်တာပဲလေ ...
^ အေး ... မင်းလဲ Training Room ထဲ၀င်တော့ ... ငါခဏနေ အ၀တ်စားလဲပီး လာခဲ့မရ် ^ မောင် အ၀တ်စား အပိုမပါလို့ ဆူထဲက သူဟာ နှစ်ထည်လောက် အနည်းဆုံး အ၀တ်ပိုယူလာတတ်သည်။
^ ကျွန်တော် Toilet သွားလိုက်ဦးမရ် ကိုကို ^
^ အင်း ... မကြာစေနဲ့ ^ ပတ်တီးတွေက ထင်တာထက်ပိုစောဖြည်လိုက်ရတာမို့ ခုဆို Gp တစ်ခုလုံး လေ့ကျင့်နေရပီမို့ တစ်ယောက်ကြောင့်နဲ့နှောင့်နှေးတာမျိုးမဖြစ်စေချင် ...
သူလဲ အရမ်းနောက်ကျနေရင်မကောင်းတာမို့ စိတ်အခြေအနေမကောင်းပေမဲ့ အလုပ်က အလုပ်မို့ အလုပ်နဲ့တူတောင် လုပ်ရပါဦးမရ်လေ ...
တဖက်က Dream မှာလဲ Toilet ထဲရောက်တာနဲ့ တံခါးလော့ချပစ်ပီး ကိုကြီးအခန်းထဲက Wang ဆိုတဲ့ စာအိတ်နဲ့စာကိုဖောက်လိုက်တော့သည်။
Wang လို့ခေါ်တတ်တာဆိုလို့ Sean ဆိုတဲ့ လူသာရှိတရ် ...Wang မျိုးရိုးတွေ Company မှာရှိပေမဲ့ ကိုကို နာမည်နဲ့စာက ကိုကြီးဆီမှာ အကြောင်းမဲ့ ကြောင့် ရောက်နေတာမျိုးမဖြစ်နိုင် ... ဟိုလူက ကြားခံ အနေနဲ့ပို့ခိုင်းလိုက်တာပဲ ဖြစ်ရမရ် ...
သူကလဲ ဒီနေ့မှ အစောကြီးနိုးနေတာမို့ ကိုကြီးနဲ့ အတူ Breakfast စားဖို့ထွက်လာလိုက်တာ ... ဟိုကောင်တွေတောင်မပါ ...
Advertisement
ကိုကြီးကို Msg ပို့ပီး အခန်းထဲမှာစောင့်နေတုန်း စာအိတ်ကိုတွေ့လိုက်မိတာ ... ဒီကြားထဲ ကိုကိုကလဲ ကိုကြီးကိုလာရှာတာမို့ ပါးစပ်ထဲရှိတာသာ ပြောပြလိုက်ပေမဲ့ ကိုကိုက ယုံလို့တော်သေးတာ ...
သူစာအိတ်ကို ဖွင့်ဖောက်ကြည့်ပီးနောက် သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ မဲ့ပြုံးတစ်ခုနဲ့ အတူ စာအိတ်ကိုဖြဲပီး တခါထဲ လွတ်ပစ်ပေးခဲ့တရ် ...
ဟက် ...Sean က ကိုကို ကို စာတတန်ပေတတန်နဲ့ ရှင်းပြတာပဲ ... ပြတ်သားလွန်းတဲ့ ကိုကိုကလဲ တပတ်တောင် အချိန်ပေးတရ် ...
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်စာကလဲ Dream လက်ထဲကို တန်းတန်းမတ်မတ်ပဲ ... အဟင်း တစ်ပတ်တဲ့ ... နောက်ဆုံးရက်မှာ ခင်ဗျားသာ ကိုကို နဲ့မတွေ့နိုင်ခဲ့ရင် ခင်ဗျားတော့သွားပီးပဲ ...
ဆေးရုံတတ်နေရတဲ့ ခင်ဗျားအတွက် စိတ်မကောင်းပေမဲ့ ဆောရီးနော် ... ကိုကို ကို ဘာအကြောင်းနဲ့ စွန့်ပစ်ခဲ့ပါစေ ...
ခင်ဗျားက ကျွန်တော့ကိုကျော်ပီး ကိုကိုနဲ့ ထိုက်တန်မှာတဲ့လား ... ကျွန်တော်သာ ခင်ဗျားနေရာမှာမဆို ကိုကို လက်ကို လွတ်ချဖို့ စိတ်တောင်ကူးဖူးမှာမဟုတ်ဘူး ...
ဆိုတော့ ကိုကိုနဲ့ Sean တခန်းရပ်ပီး Yinn Dream နဲ့ Wang Yibo ဇာတ်လမ်းလေးပဲဖြစ်ဖို့အချိန်ကျပီပေါ့ ...
ယုတ်မာတာမဟုတ်ပေမဲ့ ကိုကိုနဲ့ပတ်သတ်ရင် ဘယ်နည်းလမ်းမဆိုသုံးပီး ကိုကို ကို အပိုင်သိမ်းဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတရ် ...
ဘေစင်မှာ မျက်နှာတစ်ချက်သစ်ချပီး Training Room ဆီသို့သာ လှမ်းလာလိုက်တော့တရ် ... ဟက် ... ကိုကို ကို ပိုင်ဆိုင်ဖို့ တစ်ရက်ပိုနီးလာပီပေါ့ ...
^ ဟေ့ကောင် ... မင်းဆံပင်မှာ ရေတွေကြီးပဲ ... ^ Ethan ကပြောလဲပြော တပတ်ကြီးလဲ ပစ်ပေးတော့
^ အဟင်း ... ငါမျက်နှာသစ်လာရုံလေးတင်ပါ ... ကိုကိုရော ^
^ စောနက လူမစုံလို့ဆိုပီး ကိုကြီး အခန်းခဏသွာတရ် ... ပြောစရာရှိလို့ဆိုလား ^
^ ဪ ^ အံဩသံတစ်ခုမှမပြတဲ့ Dream ကြောင့် Lucas ကလက်မောင်းကိုဖြတ်ရိုက်လိုက်ရင်း
^ မင်းက သိနေတာလား ... အမယ် ... ကိုကြီးနဲ့ကျတော့ သ၀န်မတိုဘူးပေါ့ ^
^ အဟင်း ^ ရယ်သံသဲ့သဲ့ကြောင့် အားလုံးက Dream ကိုကြောင့်နေကြတရ် ...
ဟက် ... ကိုကြီးနဲ့လား ... သူ့လိုချင်တာဆို မဖြစ်မနေလုပ်ပေးတတ်တဲ့ ကိုကြီးကြောင့် အားနာပေမဲ့ သူမှာထားတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကြ သွားယူခိုင်းထားတာ ...
သူပြောရင် အငြင်းစကားမဆိုတဲ့ ကိုကြီးက Company ကိုညနေလောက်မှ ပြန်ရောက်လောက်မှာ ... အခြေအနေတွေအားလုံးက Yinn Dream လက်ထဲမှာပဲ ...
^ ဟေ့ကောင် ... ကော အိတ်ကို ဘာတွေမွေနေတာလဲ ... လျောက်မလုပ်နဲ့လေကွာ ^
^ ဟော ... တွေ့ပါပီ ^ ကိုကို ဖုန်းကိုတွေ့တာနဲ့ တန်းပီး Power off လုပ်လိုက်တော့သည်။
ကိုကိုဟာ နားချိန်မှာတောင် ဖုန်းမသုံးပဲ တစ်ချိန်လုံး သူတို့နဲ့ အက အကြောင်းပြောနေတတ်တဲ့သူမျိုး ... ကိုကြီးများ သတိရပီး ကိုကိုဆီကို ဖုန်းဆက်ရင် ...
ကြိုတင်ကာကွယ်ခြင်းဟာ ကုသခြင်းတတ်ကောင်းတရ်တဲ့ ...
^ ကိုကို ... ကျွန်တော်တို့ အကုန်အဆင့်သင်ဖြစ်ပီ ^
^ အာ ... Okay ... ^ ငူငူငိုင်ငိုင် ဖြစ်ပီး၀င်လာတဲ့ကိုကို ကို ကြည့်ပီးသနားပေမဲ့ ... စိတ်ချပါ ကိုကို ... ခဏတာပဲ ခံစားရမှာပါ ... ကျန်တဲ့ သက်တမ်းတလျောက်လုံး ဒီကကောင်ကြီးက ပျော်အောင်ထားပေးမှာ ...
----------------------------------------------------------------------------------
ကျွန်တော် အလုပ်ဆင်းချိန်တောင် ရောက်ပီ မောင် ... တဂယ်ပဲ ကျွန်တော့်ရှေ့ကို မရောက်လာတော့ဘူးလား ... တပတ်အတွင်းခြေရာဖျောက်သွားတဲ့ မောင်က သိပ်တော်ပါတရ် ...
ကျွန်တော် တောင်းဆိုမှု့တွေက သိပ်ကြီးသွားတာလား မောင် ... ရှေ့ဆက်မဲ့ အနာဂတ်မှာ ခဲဆွဲထားလို လေးနေတဲ့ ခံစားချက်နဲ့ ကြောက်စိတ်တွေနဲ့ ရှေ့မဆက်ချင်လို့ ရှင်းပြချက်လေးတောင်းမိတာ မောင့်အတွက် တော်တော်ခက်ခဲသွားတာလား ...
အတွေးဝဲဂယက်ထဲ လည်နေတုန်း ...
^ ကိုကို ဒီတခေါက် ကျွန်တော်တို့နဲ့ Dinner လိုက်စား ... မငြင်းရဘူးနော် ... နောက်ပီး ဒီနေ့ပီးတာလဲ စောတော okay ပဲ ...လိုက်မရ်မဟုတ်လား ^
ဒီနေ့ကိုဖစ်နိုင်ရင် Remote နဲ့တောင် ရစ်ပလိုက်ချင်တာ ...
^ မလိုက်တော့ဘူး ညီတို့ ... ကော သူငယ်ချင်းလာခေါ်မှာဆိုတော့ ^
လေပြေလေးနဲ့ ငြင်းလိုက်ပေမဲ့လဲ ဆူညံလာတဲ့ အငယ်တွေရဲ့ စကားသံကြောင့် သူ့သက်ပြင်းချမိလိုက်တရ် ...
ဟောက်ရွမ်းကလဲ ခုထိဖုန်းမဆက်သေးတော့ ... ဖုန်းကိုင်ပီးဆက်ချင်စိတ်လဲရှိမနေတော့ဘူး ... အာ့ကောင်လဲ ရောက်ဦးမရ် မထင်ပါဘူးလေ ...
ဘေးမှာ လူတစ်ယောက်ယောက် ရှိနေတော့လဲ မောင့် ဆီကို အရူးလိုမသွားမိအောင် ထိန်းလို့ရတာပေါ့ ...
^ အေးပါ ... ကော လိုက်ခဲ့ပါမရ် ... ကော သူငယ်ချင်းဆီက ဖုန်းလာရင်တော့ ချက်ချင်းပြန်မှာနော် ^
^ ဟီး ဟုတ်ကော ^ တပြေးညီထဲ ထွက်လာတဲ့ အသံကြောင့် Yibo စိတ်ညစ်နေတဲ့ကြားက ပြုံးလိုက်မိသည်။
ထုံးစံအတိုင်း စီးတော်ယာဉ်ကတော့ Dream ကားပေါ့ ... ဒီကောင်လေးက ဘာစိတ်ကူး ပေါက်လဲမသိဘူး ... သူ့အရင်က ကားကိုလဲပီး အသစ်တစ်စီးထပ်၀ယ်လိုက်သေးတရ် ... အေးလေ ... အာ့လဲကောင်းတာပဲ ... သူတို့အကုန်ဆန့်တာပေါ့ ...
^ ကိုကို ရှေ့မှာ လာ ...^
Yibo လက်တစ်ဖက်ကို လူတစ်ယောက်ဆွဲလာတာမို့ Dream လဲ စကားစပြတ်သွားသလို ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်လိုက်မိတော့ ...
^ ဟင် ... ယွီပင်းကော ^
Advertisement
Idol နှစ်ယောက်အပေါ်ထိခိုက်စေလိုသော အသုံးအနှုန်းများရှိခဲ့ရင် အားမနာတမ်းလာပြောလို့ရပါတရ်ရှင့် ...
ပုံတွေအားလုံး Credit ပေးပါတရ်ရှင့် ...
#Violet
^ ယြီပင္း ... Wang မလာေသးဘူးလား ^
မနက္မိုးလင္းထဲက တေမးထဲ ေမးေနတဲ့ Xiao Zhan ကို နီးစပ္ရာ တစ္ခုခုနဲ႔ေကာက္ေပါက္ခ်င္လာပီတရ္ ... တကယ္ထဲ ... အကဲကိုပိုပိုႏိုင္လြန္းတရ္ ...
စားခ်ိန္ေသာက္ခ်ိန္မမွန္ေတာ့ ေရာဂါေဟာင္းကျပန္ထမွာေပါ့ ... ဒီတေခါက္ ေဆး႐ုံတတ္ေနရတဲ့ Xiao Zhan ကိုသူတစက္မွမသနား ... သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းပီး ေခ်ာ့တစ္ခါ ေျခာက္တလွည့္ ထမင္းေကြၽးလဲ အရက္သာ လိမ့္ပိတ္ေသာက္ေနမွေတာ့ ခံေပါ့ ...
ၾကားထဲက က်ိဳးခ်န္ပဲ သနားတရ္ ... သူ႔ခဗ်ာ Landon က မယားကိုေတာင္ ပစ္ပီး သူငယ္ခ်င္း အသည္းကြဲေနတာမို႔ျပန္လာရွာတရ္ ... မလာရင္လဲ ယြီပင္းက ဆဲေတာ့မွာ ...
Landon မွာပဲ Wedding လုပ္ပီးထဲက တစ္ခါထဲ Honeymoon ဆိုပီးထြက္သြားလိုက္တာ ကေလးရမွ တ႐ုတ္ကိုျပန္လာမရ္ေတာင္ထင္ထားတာ ... ႏွစ္ေကာင္သားကေတာ့ Landon မွာ ယြီပင္းတစ္ေယာက္ထဲ တ႐ုတ္မွာသာက်န္ခဲ့ရထဲက ဘူေနတာ ...
ခုေတာ့ Xiao Zhan အေၾကာင္းျပဳပီး သူတို႔သုံးေယာက္လုံးျပန္ဆုံၾကေလသတည္းေပါ့ ...
^ ေနပါဦး Xiao Zhan ရယ္ ... မင္းဟာေလးက အလုပ္ပီးမွ လာမွာေပါ့ ... ^
ယြီပင္းေတာင္ ေျဖစရာမလိုလိုက္ ဆူပုတ္ပုတ္နဲ႔ က်ိဳးခ်န္ကအလိုက္တသိေျဖေပးရွာတရ္ ...
^ Wang က ငါေဆး႐ုံတတ္ရတာကိုသိပီး အလုပ္သြားမရ္ထင္ေနတာလား ... ဒါဆိုရင္အေျဖဟာ လုံး၀အမွား ... ဟဲ ဟဲ ... Wang က ဒီေလာက္ ငါ့ကိုခ်စ္တာႀကီးကို ^
ဟုတ္တရ္ ... Wang ကိုေပးလိုက္တဲ့စာနဲ႔ပတ္သတ္ပီး Xiao Zhan က Negative ဘက္ေတြကို မေတြးထားဘူး ...
တကယ္တည္းက်ေတာ့ Wang ကိုေျပာပီးေနာက္ပိုင္း သူ႔စိတ္ထဲေရာ ရင္ထဲေရာ အေတာ္ေပါ့သြားတာ ... ဧရာမအခက္အခဲတစ္ခုကို စမလုပ္ခင္တုန္းကခက္ခဲပင္ပန္းမရ္လို႔ ထင္ထားေပမဲ့ လြယ္လင့္တကူပီးသြားတာမ်ိဳး ...
အနည္းဆုံး Wang က မယုံႏိုင္ပဲ လာေပါက္ကြဲမရ္ဆိုရင္ေတာင္ သူက ေအးေဆးျပန္ပီးရွင္းျပေပးဦးမွာ ...
တစ္ပတ္ေလာက္ခြဲလိုက္ရတဲ့ ေမာင္ရဲ႕ Wang ကိုေတြ႕ခ်င္လွပီ ... အျမန္လာပါေတာ့ အသည္းသက္ေလးရယ္ ...
----------------------------------------------------------------------------------
^ Yibo အျပန္လဲ ငါပဲလာႀကိဳမွာေနာ္ ... ဘယ္မွေလ်ာက္မသြားေနနဲ႔ဦး ^ ေဟာက္႐ြမ္းစကားေၾကာင့္ ေခါင္းညိမ့္ပီးသာ တုန္ျပန္လိုက္သည္။
ဟိုတေခါက္ ကေလးေတြနဲ႔ သြားေသာက္ပီးထဲက အသြားေရာ အျပန္ပါ သူကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔ပီး ပြားတာဆိုတာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ခံလိုက္ရတရ္ ...
ခုခ်ိန္မွာ Yibo က လူမပင္ပန္ဘူးဆိုေပမဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြကေတာ့ ဟိုေအာက္ဆုံးမွာပဲ ...
သူဒီေန႔ကုန္ဆုံးမွာကိုေတာင္ ေတြးေၾကာက္မိေနတာ ...
တကယ္ပဲ သူ႔ရဲ႕ ေမာင္ဟာ မဆက္သြယ္လာခဲ့ရင္ ... မဟုတ္ဘူး Yibo ... အာ့အေတြးေတြ မထားနဲ႔ Yibo ... ေမာင္က ဒီေန႔ဆို ႐ုံးျပန္တတ္ပီး သူကိုရွင္းျပဖို႔ Ready ျဖစ္ေနမွာ ...
ေမာင္တို႔ ဌာနလဲေရာက္ေရာ ရင္၀ကို ေဆာင့္ကန္လိုက္သလိုပဲ ... ေမာင္က ခုထိခြင့္တင္ထားတုန္းတဲ့လား ... ခြင့္ရက္ရွည္ယူတဲ့ ေမာင္မ်ား တခုခုျဖစ္ေနတာမ်ားလား ...
အလြတ္ရေနတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ကို ေခၚဖို႔ၾကျပန္ေတာ့လဲ Yibo ရဲ႕ မာနက ခြင့္မျပဳေနျပန္ဘူး ... Boss ... ဟုတ္တရ္ ... ေရွ႕မ်က္ႏွာေနာက္ထားပီး ေမးသင့္ရင္ေမးရမွာပဲ ...
အစက ေမာင္နဲ႔အတူ တြဲလုပ္တဲ့ က်ဲႏွစ္ေယာက္ကို ေမးဖို႔ျပင္လိုက္ေပမဲ့ အထဲမွာ Client ေတြနဲ႔ေဆြးေႏြးေနတာမို႔ ကိုယ့္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ တစ္ခုနဲ႔ အလုပ္ပ်က္ရင္ မေကာင္းဘူးမလား ...
^ ဟင္ ... မင္းက ဒီကိုဘာလာလုပ္ ^
Boss ႐ုံးခန္းထဲက အေလာတႀကီးထြက္လာတဲ့ Dream ေၾကာင့္ေယာင္ပီး ေမးလိုက္မိတာ ... ဘာမ်ားထူးဆန္းလို႔လဲ Wang Yibo ရယ္ ... သူက Boss ညီေလ ... ျပန္ေျဖဖို႔ျပင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သူကပဲ ဆက္ေျပာေပးလိုက္ေတာ့တရ္ ... သူအရမ္းအလ်င္လိုေနတာမဟုတ္လား ...
^ ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး ... Boss ရွိလား ... ငါ စကားေျပာစရာရွိလို႔ ^
^ ကိုႀကီး မရွိဘူး ကိုကို ... ေစာနေလတင္ အျပင္ထြက္သြားတာ ^
နာရီကို တခ်က္ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ၉ နာရီစြန္းစြန္းေလးသာရွိေသး ... ေအးေလ ... Boss တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့လဲ အလုပ္ရႈပ္ေနမွာေပါ့ ... ေမာင္ က ေန႔ခင္းထမင္းစားနားခ်ိန္မွ ႐ုံးျပန္တတ္မွာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ ...
^ ေအး ... မင္းလဲ Training Room ထဲ၀င္ေတာ့ ... ငါခဏေန အ၀တ္စားလဲပီး လာခဲ့မရ္ ^ ေမာင္ အ၀တ္စား အပိုမပါလို႔ ဆူထဲက သူဟာ ႏွစ္ထည္ေလာက္ အနည္းဆုံး အ၀တ္ပိုယူလာတတ္သည္။
^ ကြၽန္ေတာ္ Toilet သြားလိုက္ဦးမရ္ ကိုကို ^
^ အင္း ... မၾကာေစနဲ႔ ^ ပတ္တီးေတြက ထင္တာထက္ပိုေစာျဖည္လိုက္ရတာမို႔ ခုဆို Gp တစ္ခုလုံး ေလ့က်င့္ေနရပီမို႔ တစ္ေယာက္ေၾကာင့္နဲ႔ေႏွာင့္ေႏွးတာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ ...
သူလဲ အရမ္းေနာက္က်ေနရင္မေကာင္းတာမို႔ စိတ္အေျခအေနမေကာင္းေပမဲ့ အလုပ္က အလုပ္မို႔ အလုပ္နဲ႔တူေတာင္ လုပ္ရပါဦးမရ္ေလ ...
တဖက္က Dream မွာလဲ Toilet ထဲေရာက္တာနဲ႔ တံခါးေလာ့ခ်ပစ္ပီး ကိုႀကီးအခန္းထဲက Wang ဆိုတဲ့ စာအိတ္နဲ႔စာကိုေဖာက္လိုက္ေတာ့သည္။
Wang လို႔ေခၚတတ္တာဆိုလို႔ Sean ဆိုတဲ့ လူသာရွိတရ္ ...Wang မ်ိဳး႐ိုးေတြ Company မွာရွိေပမဲ့ ကိုကို နာမည္နဲ႔စာက ကိုႀကီးဆီမွာ အေၾကာင္းမဲ့ ေၾကာင့္ ေရာက္ေနတာမ်ိဳးမျဖစ္ႏိုင္ ... ဟိုလူက ၾကားခံ အေနနဲ႔ပို႔ခိုင္းလိုက္တာပဲ ျဖစ္ရမရ္ ...
သူကလဲ ဒီေန႔မွ အေစာႀကီးႏိုးေနတာမို႔ ကိုႀကီးနဲ႔ အတူ Breakfast စားဖို႔ထြက္လာလိုက္တာ ... ဟိုေကာင္ေတြေတာင္မပါ ...
ကိုႀကီးကို Msg ပို႔ပီး အခန္းထဲမွာေစာင့္ေနတုန္း စာအိတ္ကိုေတြ႕လိုက္မိတာ ... ဒီၾကားထဲ ကိုကိုကလဲ ကိုႀကီးကိုလာရွာတာမို႔ ပါးစပ္ထဲရွိတာသာ ေျပာျပလိုက္ေပမဲ့ ကိုကိုက ယုံလို႔ေတာ္ေသးတာ ...
သူစာအိတ္ကို ဖြင့္ေဖာက္ၾကည့္ပီးေနာက္ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ မဲ့ၿပဳံးတစ္ခုနဲ႔ အတူ စာအိတ္ကိုၿဖဲပီး တခါထဲ လြတ္ပစ္ေပးခဲ့တရ္ ...
ဟက္ ...Sean က ကိုကို ကို စာတတန္ေပတတန္နဲ႔ ရွင္းျပတာပဲ ... ျပတ္သားလြန္းတဲ့ ကိုကိုကလဲ တပတ္ေတာင္ အခ်ိန္ေပးတရ္ ...
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္စာကလဲ Dream လက္ထဲကို တန္းတန္းမတ္မတ္ပဲ ... အဟင္း တစ္ပတ္တဲ့ ... ေနာက္ဆုံးရက္မွာ ခင္ဗ်ားသာ ကိုကို နဲ႔မေတြ႕ႏိုင္ခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ားေတာ့သြားပီးပဲ ...
ေဆး႐ုံတတ္ေနရတဲ့ ခင္ဗ်ားအတြက္ စိတ္မေကာင္းေပမဲ့ ေဆာရီးေနာ္ ... ကိုကို ကို ဘာအေၾကာင္းနဲ႔ စြန႔္ပစ္ခဲ့ပါေစ ...
ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့ကိုေက်ာ္ပီး ကိုကိုနဲ႔ ထိုက္တန္မွာတဲ့လား ... ကြၽန္ေတာ္သာ ခင္ဗ်ားေနရာမွာမဆို ကိုကို လက္ကို လြတ္ခ်ဖို႔ စိတ္ေတာင္ကူးဖူးမွာမဟုတ္ဘူး ...
ဆိုေတာ့ ကိုကိုနဲ႔ Sean တခန္းရပ္ပီး Yinn Dream နဲ႔ Wang Yibo ဇာတ္လမ္းေလးပဲျဖစ္ဖို႔အခ်ိန္က်ပီေပါ့ ...
ယုတ္မာတာမဟုတ္ေပမဲ့ ကိုကိုနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ ဘယ္နည္းလမ္းမဆိုသုံးပီး ကိုကို ကို အပိုင္သိမ္းဖို႔ဆုံးျဖတ္ထားတရ္ ...
ေဘစင္မွာ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္သစ္ခ်ပီး Training Room ဆီသို႔သာ လွမ္းလာလိုက္ေတာ့တရ္ ... ဟက္ ... ကိုကို ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ တစ္ရက္ပိုနီးလာပီေပါ့ ...
^ ေဟ့ေကာင္ ... မင္းဆံပင္မွာ ေရေတြႀကီးပဲ ... ^ Ethan ကေျပာလဲေျပာ တပတ္ႀကီးလဲ ပစ္ေပးေတာ့
^ အဟင္း ... ငါမ်က္ႏွာသစ္လာ႐ုံေလးတင္ပါ ... ကိုကိုေရာ ^
^ ေစာနက လူမစုံလို႔ဆိုပီး ကိုႀကီး အခန္းခဏသြာတရ္ ... ေျပာစရာရွိလို႔ဆိုလား ^
^ ဪ ^ အံဩသံတစ္ခုမွမျပတဲ့ Dream ေၾကာင့္ Lucas ကလက္ေမာင္းကိုျဖတ္႐ိုက္လိုက္ရင္း
^ မင္းက သိေနတာလား ... အမယ္ ... ကိုႀကီးနဲ႔က်ေတာ့ သ၀န္မတိုဘူးေပါ့ ^
^ အဟင္း ^ ရယ္သံသဲ့သဲ့ေၾကာင့္ အားလုံးက Dream ကိုေၾကာင့္ေနၾကတရ္ ...
ဟက္ ... ကိုႀကီးနဲ႔လား ... သူ႔လိုခ်င္တာဆို မျဖစ္မေနလုပ္ေပးတတ္တဲ့ ကိုႀကီးေၾကာင့္ အားနာေပမဲ့ သူမွာထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ၾက သြားယူခိုင္းထားတာ ...
သူေျပာရင္ အျငင္းစကားမဆိုတဲ့ ကိုႀကီးက Company ကိုညေနေလာက္မွ ျပန္ေရာက္ေလာက္မွာ ... အေျခအေနေတြအားလုံးက Yinn Dream လက္ထဲမွာပဲ ...
^ ေဟ့ေကာင္ ... ေကာ အိတ္ကို ဘာေတြေမြေနတာလဲ ... ေလ်ာက္မလုပ္နဲ႔ေလကြာ ^
^ ေဟာ ... ေတြ႕ပါပီ ^ ကိုကို ဖုန္းကိုေတြ႕တာနဲ႔ တန္းပီး Power off လုပ္လိုက္ေတာ့သည္။
ကိုကိုဟာ နားခ်ိန္မွာေတာင္ ဖုန္းမသုံးပဲ တစ္ခ်ိန္လုံး သူတို႔နဲ႔ အက အေၾကာင္းေျပာေနတတ္တဲ့သူမ်ိဳး ... ကိုႀကီးမ်ား သတိရပီး ကိုကိုဆီကို ဖုန္းဆက္ရင္ ...
ႀကိဳတင္ကာကြယ္ျခင္းဟာ ကုသျခင္းတတ္ေကာင္းတရ္တဲ့ ...
^ ကိုကို ... ကြၽန္ေတာ္တို႔ အကုန္အဆင့္သင္ျဖစ္ပီ ^
^ အာ ... Okay ... ^ ငူငူငိုင္ငိုင္ ျဖစ္ပီး၀င္လာတဲ့ကိုကို ကို ၾကည့္ပီးသနားေပမဲ့ ... စိတ္ခ်ပါ ကိုကို ... ခဏတာပဲ ခံစားရမွာပါ ... က်န္တဲ့ သက္တမ္းတေလ်ာက္လုံး ဒီကေကာင္ႀကီးက ေပ်ာ္ေအာင္ထားေပးမွာ ...
----------------------------------------------------------------------------------
ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္ပီ ေမာင္ ... တဂယ္ပဲ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ကို မေရာက္လာေတာ့ဘူးလား ... တပတ္အတြင္းေျခရာေဖ်ာက္သြားတဲ့ ေမာင္က သိပ္ေတာ္ပါတရ္ ...
ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းဆိုမႈ႕ေတြက သိပ္ႀကီးသြားတာလား ေမာင္ ... ေရွ႕ဆက္မဲ့ အနာဂတ္မွာ ခဲဆြဲထားလို ေလးေနတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႔ ေၾကာက္စိတ္ေတြနဲ႔ ေရွ႕မဆက္ခ်င္လို႔ ရွင္းျပခ်က္ေလးေတာင္းမိတာ ေမာင့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲသြားတာလား ...
အေတြးဝဲဂယက္ထဲ လည္ေနတုန္း ...
^ ကိုကို ဒီတေခါက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ Dinner လိုက္စား ... မျငင္းရဘူးေနာ္ ... ေနာက္ပီး ဒီေန႔ပီးတာလဲ ေစာေတာ okay ပဲ ...လိုက္မရ္မဟုတ္လား ^
ဒီေန႔ကိုဖစ္ႏိုင္ရင္ Remote နဲ႔ေတာင္ ရစ္ပလိုက္ခ်င္တာ ...
^ မလိုက္ေတာ့ဘူး ညီတို႔ ... ေကာ သူငယ္ခ်င္းလာေခၚမွာဆိုေတာ့ ^
ေလေျပေလးနဲ႔ ျငင္းလိုက္ေပမဲ့လဲ ဆူညံလာတဲ့ အငယ္ေတြရဲ႕ စကားသံေၾကာင့္ သူ႔သက္ျပင္းခ်မိလိုက္တရ္ ...
ေဟာက္႐ြမ္းကလဲ ခုထိဖုန္းမဆက္ေသးေတာ့ ... ဖုန္းကိုင္ပီးဆက္ခ်င္စိတ္လဲရွိမေနေတာ့ဘူး ... အာ့ေကာင္လဲ ေရာက္ဦးမရ္ မထင္ပါဘူးေလ ...
ေဘးမွာ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ ရွိေနေတာ့လဲ ေမာင့္ ဆီကို အ႐ူးလိုမသြားမိေအာင္ ထိန္းလို႔ရတာေပါ့ ...
^ ေအးပါ ... ေကာ လိုက္ခဲ့ပါမရ္ ... ေကာ သူငယ္ခ်င္းဆီက ဖုန္းလာရင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္မွာေနာ္ ^
^ ဟီး ဟုတ္ေကာ ^ တေျပးညီထဲ ထြက္လာတဲ့ အသံေၾကာင့္ Yibo စိတ္ညစ္ေနတဲ့ၾကားက ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
ထုံးစံအတိုင္း စီးေတာ္ယာဥ္ကေတာ့ Dream ကားေပါ့ ... ဒီေကာင္ေလးက ဘာစိတ္ကူး ေပါက္လဲမသိဘူး ... သူ႔အရင္က ကားကိုလဲပီး အသစ္တစ္စီးထပ္၀ယ္လိုက္ေသးတရ္ ... ေအးေလ ... အာ့လဲေကာင္းတာပဲ ... သူတို႔အကုန္ဆန႔္တာေပါ့ ...
^ ကိုကို ေရွ႕မွာ လာ ...^
Yibo လက္တစ္ဖက္ကို လူတစ္ေယာက္ဆြဲလာတာမို႔ Dream လဲ စကားစျပတ္သြားသလို ခ်က္ခ်င္းလွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ...
^ ဟင္ ... ယြီပင္းေကာ ^
Idol ႏွစ္ေယာက္အေပၚထိခိုက္ေစလိုေသာ အသုံးအႏႈန္းမ်ားရွိခဲ့ရင္ အားမနာတမ္းလာေျပာလို႔ရပါတရ္ရွင့္ ...
ပုံေတြအားလုံး Credit ေပးပါတရ္ရွင့္ ...
#Violet
Advertisement
The Doctor And The CEO
Rachel, CEO of a big conglomerate woke up after being in a coma for 3 months. She ran away from her home and running away didn't do her any good and she ended up getting entangled with a few dangerous people, she thought her life would end but surprisingly she was alive and was being cared by a handsome doctor, Daniel.
8 2643The Cursed Prince
This book is about baby-making.
8 858Too Special To Kill (Yandere x Reader)
Takeo Miyoshi. The mafia group, Shadow Demon's, best assassin in its ranks. He's only Seventeen and already, many victims have fallen at his feet. He has never failed at killing his targets. He is quick, cunning, and very deadly.So what happens when a certain girl catches his eye? But this isn't just any normal girl. This girl is the daughter of Shadow Demon's rival mafia group, Blue Blade. (Y/N) (L/N).She is his next target. It was supposed to be a quick kill. In and out. Simple right? But when she shows him a little kindness something changes inside him. He felt strange. He couldn't bring himself to kill the girl. He wanted to protect her. He couldn't explain what he felt.Whether is be love or just a simple spark of interest.Passion or obsession.He wouldn't kill her. He refused to. Because...ShE wAs ToO sPeCiAl To KiLl.
8 186Those Nights / Miraculous Ladybug fan fiction
Two things are infinite: the universe and human stupidity. And I'm not sure about the universe. ~~~What if you're one of the two greatest Paris's superheroes?What if one day you life will change?What if one day you'll find out you're going to another country?What if when you return things not gonna be the same?What if you've been replaced?What if you're not needed anymore?~~~This story IS NOT angsty as you may have guessed from the descriptionAnywayHave fun reading itHope you'll like it(SLOWLY UPDATE)
8 148messages // frerard
frankyoass: 😤😤✊🏻✊🏻✊🏻 traitorslay.gee: yOUrE A MINORfrankyoass: IM TURNING 18 SOONslay.gee: i knOw BUT JUST REMEMBER THAT I AM TAKENHighest Ranking;#477 in Fanfiction 2/5/16#23 in mcrfanfic 5/28/18#20 in mcrfanfics 5/9/18#7 in mcrfanfics 2/22/192019 note: this book was created when i was in seventh grade. as a grown writer, my writing skills have drastically improved and im well aware of the poor plot and horrible grammar. thank you!©h0lydun (2015)
8 167Inevitable
She was found in the woods, abandoned by her family, at just the age of 1. He found her, and was besotted by her, at just the age of 4. True childhood sweethearts, Easton and Noelle were inseparable. However, growing a liking towards each other at such young ages comes at a price, especially when you are the future Vampire King.All residents in the Kingdom of Highland had heard of the news. A baby girl found, wrapped up in a baby pink blanket, in the mystic woods, by none other than their King. Under the spell of the tiny thing, all the Vampires loved and adored her. What they didn't know, was that she was a fox shifter. And not just any fox shifter, the only remaining one. She was a diamond in the rough, and everyone wanted her, especially since she had killer powers, the perfect weapon against all enemies. I guess you could say, the chances of her being taken, were inevitable.============================================================"My King! Over here, look!", the voice caught the attention of Alexander Mitchell. He carried his stubborn 4 year old son, Easton, who was determined to go with them, towards the voice. "Dad, take me to her! Please?" Easton pleaded, his father didn't know what he was talking about. He thought Easton had gone mad. After a few more steps, wails and whimpers were heard. Alexander quickened his stride, jogging to the source of sound. What he saw absolutely shocked him. His loyal companion, standing beside a small basket, and inside, a baby girl. He stood there, mouth agape and feet stuck.Easton struggled against his fathers hold, causing Alexander to place him on the floor. He ran over to the basket, kneeling down, coming face-to-face with the small girl. She had stop crying once she saw the small boy in front of her, causing him to smile triumphantly. "I finally found you."
8 221