《LET ME FOLLOW》♤ 26 ♤
Advertisement
مورگن روی صندلیش نشست و به مرد های پیر و جوونی که رو به روش دور میز نشسته بودن نگاه کرد
:خب پس بلاخره وقتش رسید که اعلام کنیم سناتور جدید چه کسی باید باشه
مردی از سمت چپ به مورگن نگاه کرد
:ولی من اسمی رو داخل پاکت ندیدم , این یه اسم مهمه?
:از کنگره اسمی بهتون رسیده اقای مورگن ?
مورگن سرشو تکون داد و پاکتی رو روی میز گذاشت و دوباره دستشو روی اعصاش گذاشت
:این اسم یه پیشنهاد نیست , یه بایدِ
یکی دیگه از افراد دور میز که نزدیک به مورگن بود پاکت رو برداشت و اونو باز کرد , کارت مشکی از داخلش بیرون آورد با اسمی که با دست خط خود مورگن نوشته شده بود
:بلند بخونش فرنکی
:اسم انتخاب شده توسط اقای مورگن , دیوید لورن
...................
لویی با تی شرت عرق کرده و موهای خیسش از انباری بیرون اومد و چسب دستکش های انگشتش رو از دور مچش باز کرد
جیک لبخند زنان از پشت سرش بالا اومد و درو بست
:خب حالا نظرت درمورد دفاع شخصی چیه?
:از روز اول خیلی بهتره , اولش کل بدنم درد گرفت
جیک با همون لبخند پشت کانتر ایستاد و لیوان بلند پر از پرتقال و به لویی داد
:فکر میکنم بعد یه عالمه اب کرفس که از اون شیکر خوردی , این مزه ی دهنتو بهتر کنه
:فکرشو هم نمیکردم بتونم آب کرفس بخورم
لویی حوله ای که جیک بهش داد و گرفت و کمی از عرق دور گردن و پیشونیش رو پاک کرد
:زودتر بخورش و برو حموم , ما نمیخوایم نه آقا رو عصبی کنیم
:اوه اره , اون خیلی تمیزه , وای دیشب که پاستا خوردیم یکم ازش ریخت روی رو میزی حتی روی خودشم نریخت و باید قیافه اشو میدیدی ... وای خدای من
لویی اب پرتقالشو خورد و همچنان با یاداوری قیافه ی ادوارد میخندید که جیک سرفه ی ساختگی کرد و توجه لویی رو به بیرون خونه جلب کرد
لویی سزشو چرخوند و هری رو دید که دنبال ادوارد عصبی داشت سمت خونه میومد
ادوارد درو باز کرد و با اخمای توی هم رفته فقط سری برای لویی و جیک تکون داد
:ادوارد میشه یه لحظه وایسی!
ادوارد با عصبانیت روی دومین پله سمت هری برگشت و بهش نگاه کرد
:اون این کارو میکنه , بخاطر جون خودشم که شده , مورگن ادم ترسوییه و قرار نیست اتفاق بدی بیفته
:هری ! تو چت شده کار ما با دولت یکی نیست چرا داری وارد سیاست دولتی میشی , مگه گنگ نمیتونه تورو سیر کنه که داری به اونجا هم چنگ میزنی
:من فقط یه حاشیه ی امن میخوام , معلومه که من تو گنگ میمونم
:پس دست از سر من بردار , من بهت گفتم هیچ بخشی از این کار و نمیخوام ... هری تو داری اشتباه میری , بذار یه مدت بگذره , تو هنوز به کارات انسجام ندادی
:تو نگران نباش ادوارد , فقط کاری که میگمو انجام بده
:نه هری این گنگ , افتخارش ,پولش و حتی شهرتش به قیافه ی من نمیخوره و اینکه بزرگترین اشتباهت اعتماد به مورگن هاست
:میشه بگی مشکلت چیه ?
:من زنی رو دیدم که با اشتیاق به همسرش اون دارو رو تزریق کرد , فکر میکنی خودم فلج بودم ? نه من فقط خواستم مطمئن شم اون زن یه عوضیه درست مثل پدرش
هری چیزی نگفت و تو فکر فرو رفت
:پس مورگن پیتر و انتخاب نمیکنه?
Advertisement
ادوارد از پله ها بالا رفت و شونه هاشو بالا انداخت
:نمیدونم
:هی ادوارد , کاری که بهت گفتمو انجام بده , ساعت ۷ باشه ?
و صدایی از ادوارد که دیگه تو دید هیچکس نبود شنیده نشد
هری برگشت و به لویی و جیک نگاه کرد
:بهتر نیست بجای اینکه منو نگاه کنین برید حموم ?
لویی که واقعا ترسیده بود سریع از روی صندلیش پایین اومد و با احتیاط از کنار هری رد شد , خواست از پله ها بالا بره که هری مچشو گرفت و آروم سرشو کنار گوش لویی پایین آورد
:راضیش کن وگرنه اتفاقای خوبی نمیفته
لویی اخمی کرد و بعد به هری نگاه کرد , نگاهی با رنگ نفهمیدن منظور هری یا چیزی شبیه به اینکه چه کسی مورد تهدید قرار گرفت ...خودش یا ادوارد !
هری دست لویی رو رها کرد و با دستهایی که داخل جیب برد از خونه بیرون رفت
جیک نفسشو بیرون داد و از پشت کانتر سمت لویی حرکت کرد
:هر چی که گفتن و گوش بده ... هیچ وقت حرفاشون شوخی نیست
:شنیدی چی گفت ?
:نه ولی با حرفایی که شنیدم اصلا چیز جالبی بنظر نمیاد
دستشو رو شونه ی لویی کوبید و سمت راهروی پشت سر لویی رفت
لوی چند لحظه همونجا موند ولی بعد سمت اتاقش رفت تا دوش بگیره کمی سردش شده بود و همین باعث شد سریع تر سمت حمام داخل اتاقش بره
چند دقیقه بعد درحالیکه از حموم بیرون میومد و عطسه میکرد مشغول خشک کردن موهاش شد
دماغشو به آستین حوله اش کشید و روی صندلی جلوی آینه ی لوازم بهداشتیش نشست
:هری که بلایی سر ادوارد نمیاره ! پس منظورش از اتفاق چی بود ?
کمی کرم به دست و صورتش زد و یه تی شرت , شلوارک مشکی و سفید و جوراب های بلند و پشمی رو پوشید شاید این ترکیب عجیبیه اما لویی همیشه پاهاش یخ میزدن مخصوصا الان که حس سرمای عجیبی رو توی بدنش داشت
پولیورش رو هم پوشید و از اتاقش بیرون اومد , نگاهی به در اتاق ادوارد کرد
دلیل اینکه میخواست با ادوارد حرف بزنه اصلا حرفی نبود که هری زد
ادوارد همونیه که مراقبته بهت اهمیت میده و این چیزیه که لویی تو تمام زندگیش میخواست
پشت در اتاق ایستاد و به در ضربه زد اما انگار هیچکس اونجا نبود مخصوصا که ادوارد همیشه سریع جوابشو میداد
لویی از پشت در اتاق فاصله گرفت و از پله ها پایین رفت
نگاهی به حیاط کرد جایی که روی صندلی هری و ادوارد کنار هم نشسته بودن , ادوارد دراز کشیده بود و هری نشسته , هرچی که داشت میگفت فقط شوکه کننده بود چون داشت ادوارد و با لبخند بزرگی روی صورتش میدید !
تا چند دقیقه ی قبل اونها کاملا با هم غریبه بودن و حالا معلوم نیست توی این غروب سرخ رنگ چی بهم میگفتن
لویی همونجا پشت در شیشه ای ایستاد و بهشون نگاه کرد
مفهوم خانواده همینه , حتی اگه بدترین باشی , حتی اگه بهترین , اگه بزرگترین اشتباه و بکنی یا هر چیزی ... توی خانواده همیشه بخشیده میشی
هری با دیدن لویی نگاهی به ادوارد کرد و وقتی فهمید حواسش نیست از جاش بلند شد و سمت در اومد ادوارد همونطور که فندکشو روشن و خاموش میکرد توجهی به هری نکرد
هری کنار لویی ایستاد و لبخندی بهش زد
:فکر میکنم بزرگترین شانس زندگیم بعد برادرم پیدا کردن تو بود لویی , برو و کاری که گفتمو بکن
Advertisement
لویی نگاهی به هری انداخت ,نگاهی که خیلی ها جراتشو نداشتن اما لویی تو اوج ندونستن عواقبش انجامش میداد و البته که نرمی هری اونو بیشتر ترغیب میکرد
:چرا خودت بهش نمیگی?
هری چشماشو چرخوند
:بهش گفتم ولی قبول نکرد
:حرف برادرشو قبول نمیکگه از من چه انتظاری داری?
:که معجزه کنی , و با چه روشی اصلا برام مهم نیست
هری دستشو رو شونه ی لویی فشار داد و از کنارش رد شد و خواست سمت اتاق بره اما با شنیدن صدای پاهایی پشت سرش وسط پله ها ایستاد
:ادوارد اونیه که بیرونه
:از نظر من شما خیلی هم بهم شباهت ندارین پس من میدونم ادوارد کیه
هری براهش ادامه داد و سمت اتاق رفت
:پس چرا دنبال منی ?
:چون باید بهم توضیح بدی ازش چی میخوای , من مطمئنم چیز بدیه
:چیز بد یا خوب و تو تعیین نمیکنی
لویی وارد اتاق شد و درو بست
:اره , ولی ادوارد میدونه و من هیچ وقت به کار بد مجبورش نمیکنم همونطور که اون منو مجبور نمیکنه
:اوه پس حدس بزن کی بود تورو برای الساندرو انتخاب کرد !
لویی چیزی نگفت و چند بار پلک زد نگاهشو از هری گرفت و اخماشو تو هم برد
:چی ازش میخوای?
:شنیدی میگن هرچی کمتر بدونی به نفعته? باور کن این طلایی ترین جمله برای زندگیه مخصوصا با خیال راحت
:من متاسفم ولی تا ندونم چیه به ادوارد هیچی نمیگم تو میتونی هر بلایی سر من بیاری اما من به خا... به ادوارد آسیب نمیزنم یا زمینه ساز....
هری جلو اومد و رو به روی لویی ایستاد دستاشو باز کرد و از لویی خواست تو بغلش قرار بگیره
اما لویی حتی یک سانت هم جا به جا نشد , پس هری مجبور شد اونو تو بغلش بیاره و دستاشو دورش بگیره
:این بدن سپر خانواده اس لویی , تویی که داخلشی خانواده ای , من بخودم صدمه میزنم اما به خانواده نه , ادوارد همه چیزیه که من دارم تنها خانواده ای که مونده
هری سرشو پایین اورد و به موهای نرم و براق لویی نگاه کرد
:تو فکر میکنی من خوشحال میشم که تنها باشم ? نه لویی هیچکس دلش نمیخواد , حالا برو و بهش بگو انجامش بده اینکه چه کاریه خود ادوارد میدونه و اگه فکر میکنه لازمه بدونی از خودش بپرس
لویی که اروم و کوتاه نفس میکشید تا کمتر به هری برخورد کنه لبشو گاز گرفت و سعی کرد خودشو از بغلش بیرون بکشه
:فهمیدم فهمیدم , میشه ولم کنی?
هری دستاشو وا کرد و لویی بدون نگاه کردن بهش سمت در رفت
میتونست حس کنه داره بهش میخنده , نکنه قرمز شده!
این همیشه باعث آبرو ریزیه وقتی خجالت بکشی و گونه هات تورو لو بدن
از اتاق که بیرون اومد خواست از پله ها پایین بره که ادوارد و دید
ادوارد با تعجب به اشفتگی لویی و اخماش نگاه کرد
:چیزی شده ?
لویی دستشو جلو برد و دست ادوارد و گرفت
:میشه بیای تو اتاق من ?
ادوارد بدون گفتن حرفی همراه لویی سمت اتاقش رفت و نگاهی به در اتاق خودش هم انداخت , هرچی که بود از اونجا آب میخورد !
لویی روی تختش نشست و بدون نگاه کردن به ادوارد با انگشتاش بازی کرد
:ازت چی میخواد ?
:هری بهت چیزی گفته?
:چرا انقدر خودخواه و از خود راضیه ? چرا فکر میکنه خیلی خوبه و ...
لویی دستشو رو صورتش گذاشت و شروع کرد به گریه کردن و همین بیشتر تعجب و به صورت ادوارد منتقل کرد
ادوارد سمت تخت رفت و پایین تخت رو زانوهاش نشست و به لویی نگاه کرد
:بهت چی گفت ? چرا گریه میکنی?
:اون .. اون , منو خجالت زده کرد , بگو که منو ندیدددد
ادوارد مطمئن بود این پسر با صورت گر گرفته و گونه های سرخ چشمایی که مژه های بلند و خیسش اونو به خواستنی ترین موجود دنیا بدل کرده بودن زیبا ترین صحنه ی دنیاست وقتی دستای کوچیک و نرمش سعی در پاک کردن اشک و آب دماغش داشتن
دستمال و از روی نایت استند برداشت و دست لویی داد
:حتی اگه دیده باشه اصلا مهم نیست لویی , ولی چرا خجالت زده شدی?
:ب...بغلم ک..کرد و من سرخ شدم
:برادر من زیادی جذابه معلومه که باید اینطوری میشد خب , بهت چی گفت ?
لویی که کمی اروم شد به ادوارد نگاه کرد
:گفت میتونم ازت بپرسم چه کاری رو بهت گفته انجام بدی
:و حتما گفته هرچی کمتر بدونی به نفعته?
:اره , ولی ازم خواست مجبورت کنم
:خب تبریک میگم تو نباید اینو میگفتی و مثلا سعی میکردی منو مجبور کنی
:ولی من نمیخوام کاری بکنی که نمیخوای
ادوارد سرشو تکون داد و کنار لویی نشست
:کاش میشد در مقابل خواسته هاش قاتع باشم , اولش میگم نه ولی بعد میبینم وسط ماجرام برای همین اون امیدواره این بارم انجامش بدم
لویی دست ادوارد و گرفت و با انگشتاش بین انگشتای ادوارد و پر کرد
:اگه به کاری ایمان نداری انجامش نده , این کار هرچی که هست نفعی توش نیست وقتی اینقدر ازش بیزاری
ادوارد لبخندی زد و دست لویی رو اروم فشار داد
:چرا یه نفع های سیاسی برای گنگ هست اما من نمیخوام جزئی ازش باشم
:بده به بقیه که انجامش بدن
:متاسفانه من ادواردم و کسی با فرمت من این اطراف نیست
:اوهوم , ادوارد بی نظیر
:بنظرت این حسیه که هری به من داره ?
:چه حسی ?
:من ازت بزرگترم و میخوام مراقبت باشم , این حسیه که بزرگترا دارن ?
لویی سرشو بالا گرفت و به ادوارد نگاه کرد لبخند پر امیدی زد و سرشو به سینه ی ادوارد تکیه داد
:من حتی با این کلمات هم خجالت زده میشم , اما فکر میکنم تو دوست داری مراقب بقیه باشی تا اینکه یکی مراقبت باشه
:ادوارد دستشو دور لویی گرفت و سرشو به سر لویی تکیه داد
:گاهی دلم میخواد بدونم یکی مراقبمه , میدونی بخاطر احساس ترس نیست , ما ادما نیاز داریم بدونیم یکی هست
:من هستم ادوارد , من مراقبتم همونطور که تو مراقب منی
ادوارد سرشو تکون داد و چیزی نگفت
:میشه اینجا بخوابی?
:اینجا فقط یه تخت داره
:اره ولی برای چهار نفره
ادوارد کمی فکر کرد و بعد سرشو تکون داد
:باشه
:اووم کدوم بالشت و میخوای?
:مهم نیست لویی من نمیتونم بخوابم فقط دراز میکشم پس فقط راحت باش
:اوه ... خب , پس بااین بالشت و به پشتی تخت تکیه بده ,نرم تره
ادوارد بالشت و گرفت
:خب پس وقت مسواک زدنه من میرم تو اتاقم , برمیگردم پیشت
لویی سریع از رو تختش بلند شد تا به کاراش برسه و قبل برگشتن ادوارد روی تخت منتظر باشه , این حتما بهترین شب عمرش میشد , حتما
........................
😧🍺
Advertisement
Sorcery in Boston
The timid daughter of some of the greatest spellcasters ever to have lived has found herself in another world, courtesy of magic gone awry. In Boston, Massachusetts, in the year 1935, she finds some kind souls in a hard era. In the heart of the Great Depression, as war looms around the corner, she seeks to find her place, and must come to terms with both who she is and what she truly desires. Author's Notes: Release Note: I recently realized what the hold up is. My current mental state is not compatible with the planned ending. If I wrote the ending according to what currently feels right, it will be a wretched, cruel ending that feels monstrously unfair and invalidates the work of the various characters... because that's how my life feels at the moment. The planned ending is coming out hollow and awkward, no matter how I write it, and so I've been bashing my head. I will finish it, once I manage to either brute force something decent out, or once my head gets screwed on straight. Audience: This story is not for young children - it contains some profanity, sexual content, violence, gore, and significant adult themes. Most of these are handled delicately enough not to upset teens or adults (hopefully), hence the lack of relevant tags, but it is nonetheless unsuitable for youth. It's fairly slow paced, and focused on the development of very human, very flawed individuals. Length / Completion Estimates: The outline currently involves two books. Book 1 is expected to be done with Chapter 43. It'll probably be completely finished by sometime in March of this year. I expect to move on to the far-more-lighthearted Of Gods and Dungeons (currently in progress / on hiatus). Afterwards, I may decide to redo Book 1, or write Book 2, or actually start sharing the story most dear to me, that I've been working on for several years now. Draft 1: Please be aware that this is first draft material. I do intend to come back to do a second draft after the story is complete. If anyone notices any issues whatsoever with the story, please let me know (pm, etc) so that I can improve the second draft. Writer's Pledge: I've taken the Writer's Pledge, meaning I'm commiting to completing this story. I'm a proud member of WriTE, a group dedicated to finishing stories. It will be done! Behind the Scenes notes: This picture was commissioned from an inked artist by the name of DanP. Up until the time of the protagonist's arrival, history has proceeded as before. Some places and characters have been borrowed from wikipedia entries of interesting figures from the time. I will make note in the chapter comments when such things come up. Naturally, I've taken a great deal of liberty with them. In interest of respecting individuals, I've either attempted to portray them as accurately as possible, or modified them sufficiently enough that they're simply an inspiration, instead of a real portrayal. I've attempted to be as accurate to the era as possible, but I'm not a historian. If you're aware of inaccuracies, please, bring them to my attention so that I can correct them.
8 115In Naruto With Gamer System
A man that never found his purpose in life even at his last moments in his deathbed with his family surrounding him, he still felt an emptiness in his heart, and with deep regrets, he finally closed his eyes for one last time.. or so he thought... ------------------------ You can support me and read up to 20 advanced chapters on Patreon :https://www.patreon.com/Bakorio If you have any ideas for the story, you can message me on discord : https://discord.gg/6KvJZrwYE5
8 1606Earth's Alpha Prime
[System is assimilating Earth with the rest of the Vast Universe.]
8 499Songs of Mercy
On the world of Nadi, there rests a single continent where many lives will intersect... Indigo is a young woman on the run from an oppressive, religious government that will stop at nothing to attain her supernatural powers. Hunted by Task, the relentless agent of the Royal First Company, she makes her way to the government's capital, to kill the High-Priest and put an end to his reign. Along her way she meets Rina, who is sent by a secretive organization to rescue a young girl, Svana, who may very well be the solution to the world's suffering. Tobias and Kip enter the fray as they are trying to escape the capital city, Shieldhome, so they can live peaceful lives together. These people, and many more, are notes on the scale of coming revolution. Together they form music that none will be able to deny. These are their stories, of retribution, forgiveness, struggle and discovery. These are their songs.
8 183The Legacy { Blackpink × Bangtan } ✔
Four teens who are united by fate are sent back home to Mount Olympus to their legendary Greek god parents.LiskookJirose ~This story is somehow in a way of a dialogue type of fanfic between two or more person.
8 446Always Knew You'd Come Back - Dunclet and Kladora
Hi, this is my first book! Enjoy!It had been years since the Baudelaires last saw the Quagmires. Count Olaf has died, but Esme and Carmelita survived the Hotel Denouement fire. VFD has finally caught up with them, and recruited the Baudelaires and Quagmires into the organization, but a surprise appears during their first mission. This book is a follow-up from The End, pls enjoy :D~!EDIT: This story is ON HOLD, due to your grounded author :PPS. It will feature more of Dunclet than Kladora, but both all the same!ALL CHARACTERS DO NOT BELONG TO ME, THEY BELONG TO DANIEL HANDLER.Love, blu_hoodie398Rankings to date:no. 6 on seriesofunfortunateevents no. 8 on carmelitaspatsno. 3 on esmesqualorno. 23 on kladorano. 14 on duncletno. 82 on asouea bunch of others i'm too lazy to list :P
8 142