"បំណងប្រាថ្នាទី2"

Episode 6

នៅក្នុងថ្នាក់រៀនដូចសព្វមួយដងដែលជាពេលព្រឹកព្រលឹមម៉ោងទើបតែ6:30នាទីប៉ុណ្ណោះប៉ុន្តែយើងបានឃើញវត្តមានរបស់បុរសវ័យជំទង់អង្គុយនៅក្នុងថ្នាក់រៀនត្រម៉ងត្រម៉ោចតែឯង ធម្មតាទោះជាគេជាសិស្សដែលមិនធ្លាប់មកយឺតក៏មិនធ្លាប់មកលឿនថ្នាក់នេះដែរ។ 7:30នាទីជាម៉ោងដែលសិស្សចូលរៀនយ៉ាងហោចណាស់ក៏ម៉ោង7:00នាទីដែលទើបមានសិស្ស។ ថ្ងៃនេះគេពិតជាមករៀនលឿនណាស់ហើយមូលហេតុនោះគឺគេមានចេតនាមកអង្គុយចាំសុំទោសKuxingព្រោះពីយប់មិញគេគេងមិនលក់សោះ គេមានបំណងចង់ហៅឈ្មោះនាងនឹងបានសុំទោសតាំងពីយប់ តែចិត្តមួយខ្លាចថានាងមិនមកតាមការហៅទើបទ្រាំរងចាំទាំងគេងមិនលក់បក់មិនល្ហើយទម្រាំមេឃភ្លឺ គេមកអង្គុយក្នុងថ្នាក់មួយសន្ទុះហើយ គិតថាបន្តិចទៀតKuxing

ប្រាកដជាមកជាមិនខាន។ គេអង្គុយចាំពី1នាទីក្លាយជា10នាទី ពី10នាទីក្លាយជាកន្លះម៉ោងរហូត1ម៉ោងជាង សិស្សចូលពេញថ្នាក់ទៅហើយនៅមិនទាន់ឃើញស្រមោលរបស់Kuxingមកទៀតគេចេញទៅអឺតនៅខាងក្រៅថ្នាក់ជាច្រើនដងតែមិនឃើញសូម្បីសសៃសក់របស់នាងឬនាងមិនមករៀនទេដឹង?បើអ៊ីចឹងមែនឲ្យគេធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ?នាយអង្គុយនៅនឹងកៅអីដោយមិនសុខក្នុងខ្លួនសោះមិនដឹងពេលទើបនាងមកទេ ភ្លាមនោះអ្នកគ្រូដែលជាគ្រូប្រចាំថ្នាក់ក៏ដើរចូលមកហើយសិស្សគ្រប់គ្នាក៏ងើបឈរគោរពអ្នកគ្រូរួចក៏អង្គុយចុះវិញ។ ដោយអត់ទ្រាំពុំបានJungkookងាកទៅសួរJiraដែលអង្គុយនៅខាងស្តាំដៃខ្លួននោះ...

«Jira»Jungkookហៅឈ្មោះនាងតិចៗដែលអាចឮវាបានតែពីរនាក់

«ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃលាភថ្ងៃជ័យរបស់ខ្ញុំមែនទេទើបបានបុរសសង្ហារJeon Jungkookមកនិយាយជាមួយ»Jiraតបទៅវិញបែបចំអន់ ព្រោះជាការពិតស្គាល់គ្នាយូរហើយគេមិនដែលនិយាយរកអ្នកណាសោះពេលនេះបែរជាមកហៅឈ្មោះនាងសង្ស័យនាងបានសាងបុណ្យច្រើនហើយតាមមើល

«Jiraថ្ងៃនេះKuxingមិនមករៀនទេឬ?»Jungkookសួរទៅនាងមិនខ្វល់ពីអ្វីដែលនាងនិយាយ

«ខ្ញុំមិនដឹងទេ បើសូម្បីតែលោកជាអ្នកស្និទ្ធស្នាលជាមួយKuxingជាងគេក្នុងថ្នាក់នេះមិនដឹងផងទម្រាំខ្ញុំទៀតម៉េចអាចដឹងទៅ»Jiraក៏និយាយតាមដែលមើលឃើញ ជាការពិតណាស់ដែលJungkookគឺជាអ្នកស្និទ្ធស្នាលជាមួយនាងជាងគេព្រោះក្រៅពីគេ Jiraនិងគ្រូទៅនាងមិនដែលនិយាយរកអ្នកណាទៀតទេ

«ខ្ញុំចេះតែសួរទៅគិតថានាងដឹង អរគុណច្រើន»Jungkookញញឹមស្ងួត

«អ៎មែនប្រធានថ្នាក់ដាក់ច្បាប់ឲ្យKuxingផង នាងcallមកសុំច្បាប់អ្នកគ្រូមិញនេះថានាងឈឺ»អ្នកគ្រូស្រែកប្រាប់ពីតុរបស់គាត់ទៅប្រធានថ្នាក់នោះគេក៏ឆ្លើយ Jungkookពេលឮថារាងស្តើងឈឺចិត្តគេប្រែជារសាប់រសល់មួយរំពេច ចង់ទៅរកនាងឥឡូវនេះណាស់ ទាស់ត្រង់គេជាប់រៀន

"មិនអីទេចាំរៀនពេលព្រឹកចប់សឹមទៅមើលនាង"នាយគិតនៅក្នុងចិត្តរួចផ្តោយអារម្មណ៍ទៅលើការរៀនទោះជាអារម្មណ៍គេមិនមូលក៏ដោយ

___

Kuxingកំពុងអង្គុយនៅសាឡុងរបស់ខ្លួនមើលទូរទស្សន៍យ៉ាងរំភើយបន្ទាប់ពីបានcallទៅសុំច្បាប់ពីអ្នកគ្រូហើយនោះ

«ថ្ងៃនេះសប្បាយចិត្តដល់ហើយមិនចាំបាច់ទៅរៀន ធុញសឹងស្លាប់សម្រាកមួយថ្ងៃក៏ល្អ»Kuxingទម្រេតខ្លួនទៅផ្អែកសាឡុងកាត់បន្ថយភាពហត់នឿយដែលមាននៅក្នុងខ្លួន ធាតុពិតនាងមិនបានឈឺអ្វីនោះទេគ្រាន់តែមិនចង់ទៅរៀនទើបកុហកអ្នកគ្រូ មិនដឹងថាជាទៅរៀនធ្វើអីនាងទៅរៀនរាល់ថ្ងៃដើម្បីបានដឹងពីចិត្តគំនិតរបស់Jungkookដើម្បីសម្រេចបំណងប្រាថ្នាឲ្យគេ តែគេថានឹងមិនសម្រេចបំណងប្រាថ្នាអ្វីទាំងអស់អ៊ីចឹងហើយនាងមិនចាំបាច់ទៅរៀនមិនចាំបាច់ធ្វើអ្វីទាំងអស់ គ្រាន់តែធ្វើអ្វីដែលខ្លួនចង់ធ្វើគឺគ្រប់គ្រាន់ ដូចជាឥឡូវនេះនាងចង់សម្រាកភ្នែកបន្តិច ដៃស្រឡូនស្អាតចុចបញ្ជាតេឡេដើម្បីបិទទូរទស្សន៍បន្ទាប់មកក៏បិទភ្នែកគេងនៅលើសាឡុងនោះទៅ

11:35នាទី

ទីង! ទឹង!

ទីង! ទឹង!

សម្លេងកណ្តឹងចុចជាលើកទីពីរប៉ុន្តែមិនមានការឆ្លើយ តបពីម្ចាស់បន្ទប់ទាល់តែសោះទើបអ្នកកំលោះឈរនៅមិខបន្ទប់សម្រេចចិត្តចុចម្តងទៀត។

ទីង! ទឹង!

ស្ងាត់

ទីង! ទឹង!

«...»

Jungkookចុចកណ្តឹងបន្ទប់របស់រាងស្តើង4ដងហើយនៅតែគ្មានការឆ្លើយតបឬចេញមកបើកទ្វារឲ្យនាយ សោះ ក្នុងចិត្តគិតថាប្រហែលជានាងចេញទៅខាងក្រៅតែក៏មានកូនចិត្តមួយទៀតខ្លាចនាងមានគ្រោះថ្នាក់ឬកើតមានរឿងអ្វីឡើងនៅខាងក្នុង។ គិតដល់ត្រឹមនេះធ្វើឲ្យរាងក្រាស់ដូចជាបាត់បង់ម្ចាស់ការលើខ្លួនឯង បារម្ភខ្លាចនាងមានរឿងអី បើសិនជាមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីកើតឡើងលើKuxingនោះគេគ្មានថ្ងៃលើកលែងឲ្យខ្លួនឯងជាដាច់ខាតព្រោះគេជាដើមហេតុដែលនាំឲ្យមានរឿងកើតឡើង។

ផាំង! ផាំង! ផាំង!

«Kuxing! Kuxing! ឮខ្ញុំហៅដែរទេ!!?»Jungkookគោះទ្វារនិងស្រែកខ្លាំងៗគ្រូប្រាប់ថានាងឈឺច្បាស់ណាស់ថានាងប្រាកដជានៅក្នុងបន្ទប់

«Min Kuxing!!បើកទ្វារ!»

ផាំង! ផាំង! ផាំង!

ក្រាក

ទ្វារត្រូវបានបើកដោយស្នាដៃរបស់មាឌតូចដែលយកដៃយីភ្នែកព្រោះមិនទាន់អស់ងងុយនាងគេងតាំងពីព្រឹកទល់ថ្ងៃត្រង់ហើយនៅមិនទាន់ឆ្អែតទៀតស្រាប់តែមានអ្នកមកគោះទ្វាររំខានដំណេករបស់នាង។ Jungkookពេលឃើញនាងបើទ្វារហើយក៏ស្ទុះទៅអោបរាងល្អិតយ៉ាងណែន អ្នកដែលត្រូវគេអោបក៏ស្វាងងងុយចែសបើកភ្នែកធំៗភ្ញាក់ផ្អើលនូវអ្វីដែលបានកើតឡើង។ មាឌមាំអោបរាងស្តើងដូចខ្លាចនាងរបូតចេញពីដៃរបស់គេ មិញនេះគេភ័យណាស់ទាំងគោះទ្វារទាំងស្រែកហៅនៅតែមិនឃើញនាងមកបើកទ្វារ គេភ័យសឹងទៅហៅបុគ្គលិកមកបើកទ្វារឲ្យបើសិនជានាងចេញមកយឺតបន្តិចនោះ។ Kuxingវិញពេលដែលត្រូវគេអោបជាប់បែបនេះបែរជាមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅយ៉ាងចម្លែក នាងមិនធ្លាប់ទទួលអារម្មណ៍បែបនេះពីមុនមកនោះទេទើបដៃរបស់នាងលើកអោបគេវិញដោយស្វ័យប្រវត្តិ។ ពួកគេឈរអោបគ្នាប្រហែលមួយសន្ទុះទើបអ្នកទាំងពីរប្រលែងដៃរាងខ្លួន បន្ទាប់មកJungkookសួរទៅនាងដោយក្តីព្រួយបារម្ភ...

«ខ្ញុំចុចកណ្តឹងជាច្រើនដងម៉េចក៏នាងមិនបើកទ្វារឲ្យខ្ញុំ ដឹងទេថាខ្ញុំបារម្ភពីនាងប៉ុណ្ណា!?»សម្លេងធ្ងន់និយាយដោយក្តីបារម្ភនិងការស្តីបន្ទោសបន្តិចបន្តួច ទោះជាស្តីក៏ក្នុងន័យខ្វល់ខ្វាយពីស្រីស្រស់ដដែល

«ខ្ញុំងងុយគេងពេកគិតថាសម្រាកភ្នែកតែបន្តិចទើបមិនបានឮសម្លេងចុចកណ្តឹងអ្វីទាំងអស់»Kuxing

និយាយធម្មតាដូចគ្មានរឿងអីកើតឡើងទាំងដែលអ្នកម្ខាងទៀតបារម្ភពីនាងស្ទើឆ្គួត

«ខ្ញុំភ័យសឹងស្លាប់ខ្លាចថានាងមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីនៅក្នុងបន្ទប់ បើនាងកើតអីនោះឲ្យខ្ញុំធ្វើយ៉ាងម៉េច?»Jungkookចាប់ដៃទាំងពីរបស់នាងជាប់ គេនៅមិនទាន់បាត់ភ័យនៅឡើយទេ នាងគេងអីក៏ទ្រមួកម្ល៉េះទាំងគោះទ្វារទាំងហៅចង់បែកបំពង់

កគេហើយទើបព្រមមកបើកទ្វារ

«លោកមិនបាច់ភ័យទេ ខ្ញុំមិនកើតអីងាយឡើយបើខ្ញុំពិតជាមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីកើតឡើងមែនខ្ញុំក៏មិនបានមកឈរនៅមុខលោកដែរ»Kuxingញញឹមស្ញេញបញ្ជាក់ប្រាប់គេថាខ្លួនមិនបានកើតអីនោះទេនាងនៅល្អគ្រប់យ៉ាង ខណៈដែលនាងញញឹមសឹងរយៈមាត់តែគេបែរជាជ្រួញចិញ្ចើុម គេខំបារម្ភពីនាងតែចុងនាងនៅនិយាយលេងសើចចេញទៀត

«នៅឈរយូរទៀតទេ ចូលមកខាងក្នុងមកសឹមនិយាយគ្នាទៀត»Kuxingទាញដៃនាយចូលទៅក្នុងបន្ទប់មិនអ៊ីចឹងប្រុងឈរនិយាយគ្នានៅមុខបន្ទប់មែនទេបើមានគេដើរកាត់ឃើញនោះមិនដឹងជាថានាងជាមនុស្សយ៉ាងម៉េចទេភ្ញៀវមកលេងដល់បន្ទប់បែរជាមកឈរនិយាយគ្នានៅមុខបន្ទប់។ចំណែកអ្នកដែលគេចាប់អូសដៃនោះប្រែជាស្រឡាំងកាំង នាងមិនខឹងជាមួយគេទេមែនទេទើបនៅព្រមឲ្យគេចូលមកក្នុងCondoរបស់នាងទៀតនោះ

«អង្គុយត្រង់នេះមក ចាំខ្ញុំទៅយកទឹកមកឲ្យ»Kuxingទាញនាយមកអង្គុយនៅសាឡុងរួចក៏ទៅផ្ទះបាយដោយត្រឡប់មកវិញជាមួយទឹកមួយកែវ រាងតូចហុចទៅឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតគេទទួលយកមកផឹកក្អឹកៗរហូតទាល់អស់ពីកែវ បើតាមមើលគឺប្រហែលជាស្រេកទឹកខ្លាំងហើយតែមិនស្រេកខ្លាំងទើបចម្លែកគេខំជិះតាក់ស៊ីមកពីសាលាមកដល់Condo ជណ្តើរយន្តក៏ស្ទះទៀតទើបគេត្រូវឡើងតាមជណ្តើរជើងត្បិតតែកម្ពស់ត្រឹម5ជាន់មែនតែល្មមអាចឲ្យអ្នកដែលរត់មកនោះដល់ដង្ហក់ខ្យល់បាន នៅត្រូវស្រែកហៅនាងក្រមុំទៀត

អ្នកទាំងពីរអង្គុយសម្លឹងទៅខាងមុខត្រង់យ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ នាយសង្ហាររបស់យើងដែលមានសំណួរជាច្រើនវិលជុំវិញក្បាលរបស់គេតែមិនដឹងថាចាប់ផ្តើមពីត្រង់ណា រីឯនាងក្រមុំវិញនោះក៏មានសំណួរចង់សួរទៅគេដូចគ្នាតែមិនដឹងថាត្រូវនិយាយដោយរបៀបណាល្អ ទើប

បានជាស្ងាត់រៀងខ្លួន។ មួយសន្ទុះក្រោយមកJungkook

ក៏និយាយទម្លុះភាពស្ងប់ស្ងាត់...

«អ្នកគ្រូថានាងឈឺតើនាងយ៉ាងម៉េចហើយ?មានបានញ៉ាំថ្នាំឬនៅ?»Jungkookសួរទៅកាន់នាងក្រមុំដោយក្រលែកមើលនាងតាមកន្ទុយភ្នែក

«ខ្ញុំមិនបានឈឺអ្វីទេ»Kuxingតបធម្មតាភ្នែកសម្លឹងមើលទៅម្រាមដៃដែលដាក់នៅលើភ្លៅ អ្នកដែលឮបែបនេះក៏ងាកមកមើលនាងចង់សួរទៅកាន់នាងប៉ុន្តែស្រីក្រមុំក៏និយាយបន្ត

«ខ្ញុំគ្រាន់តែមិនចង់ទៅរៀនទើបសុំច្បាប់»នាយទម្លាក់ទឹកមុខមកជាស្រពាប់ស្រពោនពេលស្តាប់នាងនិយាយរួច មកពីគេទើបនាងមិនចង់ទៅសាលាព្រោះនាងមិនចង់ឃើញមុខរបស់ នាងប្រហែលជាខឹងនិងស្អប់នាយណាស់ចំពោះទង្វើមិនសមប្រកបរបស់នាយដែលបានទៅលើនាង

«លោកកុំគិតអីវែងឆ្ងាយដែលខ្ញុំមិនទៅសាលាព្រោះមិនដឹងថាទៅដើម្បីអ្វីមិនមែនដូចដែលលោកគិតឡើយ»Kuxingនិយាយប្រាប់ទៅនាយដូចដឹងថាគេកំពុងគិតអ្វីតែមិនចម្លែកទេបើនាងដឹងថាគេកំពុងគិតនោះទើបមិនបានធ្វើឲ្យនាយភ្ញាក់ផ្អើលគ្រាន់តែមិនស្មានថានាងនៅតែដឹងពីចិត្តរបស់គេ

«សុំទោស»Jungkookអោនមិខចុះរួចពោលពាក្យសុំទោសដោយការដឹងកំហុសគេមិនចង់ធ្វើបែបហ្នឹងដាក់នាងនោះទេ មកពីគេទប់ចិត្តមិនបានគេពិតជាមិនចង់ឲ្យនរណាម្នាក់រំលឹកពីឪពុកម្តាយបង្កើតរបស់គេឡើយ

«សុំទោសរឿងអី?»Kuxingសួរបកទៅវិញកែវភ្នែងទាំងគូងាកទៅទិសផ្ទុយពីអ្នកម្ខាងទៀត ឬកពារសោះកក្រោះរបស់នាងប្រៀបដូចអាវុធមុខស្រួចដែលចាក់ទម្លុះបេះដូងរបស់គេឲ្យឈឺចុកចាប់ទាំងមិនដឹងខ្លួន អារម្មណ៍របស់ប្រែប្រួលលឿនដូចអាកាសធាតុមិញនេះទើបតែសើចស្ញេញដាក់គេសោះឥឡូវនេះធ្វើមុខស្មើធេង

«ម្សិលមិញខ្ញុំនិយាយអាក្រក់ដាក់នាងធ្វើកាយវិការមិនល្អដាក់នាង ខ្ញុំគ្មានចេតនានោះទេមកពីខ្ញុំទប់អារម្មណ៍ខ្លួនមិនបាន»

«ខ្ញុំខុសខ្លួនឯងទេ ខ្ញុំមិនគួរនិយាយពីឪពុកម្តាយបង្កើតលោកតាំងពីដំបូង លោកមិនខុសមិនបាច់បន្ទោសខ្លួនឯងទេ»សម្លេងរាបស្មើគ្មានអារម្មណ៍របស់នាងបង្ហាញចេញមកបូករួមជាមួយទឹកមុខស្មើ កែវភ្នែកដែលមើលទៅត្រង់មិនសូម្បីងាកមកប៉ះជាមួយរាងកាយទៅរបស់នាយ គ្រប់យ៉ាងគឺខុសប្លែកពីពេលដែលនាយជួបនាងដំបូង នាងមើលទៅរួសរាយនិងទន់ភ្លន់ដូចជាក្មេងស្រីដែលចូលចិត្តការលេងសើចសប្បាយប្រៀបបាននឹងពេលដែលព្រះអាទិត្យបញ្ចេញពន្លឺមានខ្យល់បក់នារដូវរំហើយ ចំណែកនាងនៅពេលនេះគឺត្រជាក់ដូចទឹកកកនិងស្ងៀមស្ងាត់ គ្មានអារម្មណ៍អ្វីទាំងអស់ដូចជាពេលរាត្រីដ៏សែនងងឹតនៅឯកណ្តាលសមុទ្រ

«មិនបាច់ប្លែកចិត្តទេ ខ្ញុំពេលនេះគឺដូចជាខ្ញុំកាលពីពេលដែលខ្ញុំដឹងថាខ្លួនឯងជានរណាហើយមានភារកិច្ចអ្វីដែលត្រូវធ្វើ»

«ខ្ញុំក៏ក្លាយទៅជាមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀតដែលមិនមែនជាខ្លួនឯងពេលដែលបានជួបលោក ខ្ញុំក៏មិនដឹងថាហេតុអីដូចគ្នា លោកសំណាងណាស់ដែលបានឃើញខ្ញុំជារូបពិត!»Kuxingបញ្ចប់ប្រយោគរបស់ខ្លួនហើយងាកទៅរកកាយមាំស្របជាមួយកែវភ្នែកស្ងប់ដូចជាមហាសមុទ្រដែលគ្មានរលក ទឹកមុខរបស់នាងនៅរក្សាសភាពស្មើត្រឹមដូចជាបន្ទាត់បានល្អណាស់ នាងសម្លឹងមើលទៅកែវភ្នែកដែលពោរពេញការដឹងកំហុសនិងភាពឈឺចាប់តែនាងមិនចាប់ភ្លឹកឬខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡាយ

«ដែលលោកមករកខ្ញុំព្រោះរឿងប៉ុណ្ណឹងទេមែនទេ?»ឃើញនាយមិននិយាយអ្វីសោះKuxingក៏បន្ត

«មិនមែនទេ ខ្ញុំនៅមានរឿងសំខាន់មួយទៀតចង់ឲ្យនាងជួយ អាចថាជាបំណងប្រាថ្នាទី2ក៏បាន»

«លោកនៅមានបំណងប្រាថ្នាទៀតឬ?ហឹស និយាយមកចុះបើខ្ញុំជួយបានខ្ញុំនឹងជួយ»Kuxingសើចនៅបំពង់កនិងមើលមកនាយមិនគិតថាគេមកឲ្យនាងជួយទៀតនោះទេ

«ខ្ញុំចង់ឲ្យនាងជួយស្វែងរកឪពុកម្តាយបង្កើតរបស់ខ្ញុំ»Jungkookញញឹមពេលដែលនិយាយចប់ Kuxingមើលទៅគេទាំងឆ្ងល់ហេតុអីក៏មកចង់រកគ្រួសារនៅពេលនេះដែលការពីមុនបដិសេធស្ទើដាច់ខ្យល់

«ហេតុអី?»Kuxingសួរនាយ ជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នាមើលគេដោយមិនទុកចិត្តនៅសុខៗប្រែជាប្តូរចិត្តចង់តាមរកគ្រួសារបង្កើតវាចម្លែកលើសពីចម្លែកទោះជានាងដឹងចិិត្តគេយ៉ាងណាក៏ដោយក៏នៅមិនយល់ដដែលថាគេចង់ធ្វើអ្វី គេញញឹមទៅកាន់នាងមុននឹងនិយាយ...

«ខ្ញុំចំណាយពេលពេញមួយយប់ដើម្បីគិតទីបំផុតខ្ញុំក៏គិតយល់ពីចិត្តខ្លួនឯងថាចង់បានអ្វីឲ្យប្រាកដហើយចម្លើយគឺខ្ញុំចង់ជួបគ្រួសារមួយទៀតរបស់ខ្ញុំដែលមាននាមជាគ្រួសារបង្កើត»Jungkookរៀបរាប់ពីមូលហេតុដែលពីយប់មិញគេមិនបានគេង ស្រីល្អបង្ហាញឬកពារដូចជាមិនជឿជាក់លើសម្តីរបស់គេ

«Ok បើនេះពិតជាបំណងប្រាថ្នារបស់លោកពិតមែននោះខ្ញុំនឹងជួយ ឥឡូវលោកទៅវិញចុះស្អែកខ្ញុំនឹងនាំលោកទៅជួបពួកគាត់»Kuxingឆ្លើយយល់ព្រមដោយមិនបាច់គិតយូរព្រោះនេះជារឿងដែលនាងត្រូវការស្រប់ហើយគ្មានហេតុផលត្រូវបដិសេធទេ

«ហាស៎ស្អែក?ម៉េចក៏លឿនខ្លាំងម៉្លេះ?»Jungkookសួរដោយភ្ញាក់ផ្អើល

«សម្រេចថាចឹងហើយ លោកក៏អញ្ជើញទៅវិញចុះ»Kuixngមិនបានឆ្លើយតបសំណួររបស់នាយនោះទេ ហើយលើកដៃបង្ហាញផ្លូវទៅកាន់ទ្វារ ដើម្បីឲ្យគេចាក់ចេញពីបន្ទប់នាង គេក៏មិនបាននិយាយអ្វីទៀតដែរមានតែត្រឡប់ទៅបន្ទប់វិញ បានដឹងថានាងមិនកើតអីគេសប្បាយចិត្តណាស់ហើយ

To be continue...