iginilid mo ang kotse pinatay ang makina.

at bahagya kang tumingin sa aking, naging hudyat din ito upang tumingin ako sayo.

lahad mo.

hindi ko napigilang itanong.

"gaya ng sabi ko, walang bagay sa iyo ang hindi interesting, kaya ako interesado."

peke akong tumawa,

napangisi ka, "Hindi kita iniwan at niloko, ikaw ang nangiwan."

"Dahil binigyan mo ko ng dahilan." agad kong sagot sayo.

tinanggal mo ang seatbelt sayo para makatagilid ka at makatingin ng lubusan sa akin. "Masyado pa tayong bata nun, May kung anong nagsasabi saking bata pa tayo marami pa tayong makikilala at gusto ko pang magenjoy."

hindi ko naiwasang mapasigaw, unti unting tumulo ang mga luha sa aking mata na kanina ko pa pinipigil, Taksil talaga ang mga ito sa akin kahit kelan.

hinawakan mo ang mukha ko at punahid ang luha sa aking mga matang bumababa sa aking pisngi.

agad kong tinanggal ang mga kamay mo,"hindi ko kailangan ng awa galing sayo ricci, exactly a year ago simula ng matapos ang tayo. Andami mong panahon para bumalik andami mong panahon para bumawi pero hindi, hindi ka bumalik at lalong di ka bumawi. Isang taon, isang taon nakong nagdurusa nadudurog at umaasa na baka mamaya baka bukas baka bumalik ka, pero tangina hindi. hindi ka bumalik ricci, never kang nagparamdam never kong naramdaman na nagsisi ka na sinaktan mo ko. ansakit lang, na nagmahal ka pa ng iba na kinaya mong magmahal ng iba. kase ako ricci? hindi eh, hindi ko kinayang magmahal ng iba maliban sayo kase gagaguhin ko ang sarili ko kapag sinabi kong meron akong natipuhan sa dami ng nanligaw at nakadate ko ricci..." patuloy lang ang pagbagsak ng luha ko, antagal ko tong inipon. antagal kong ninais sabihin ang lahat ng to sakanya pero hindi never silang lumabas kapagka nagkakaron ako ng panahon. gusto ko syang saktan paulit ulit gaya ng ginawa nya sakin, pero hindi hindi ako ganun.

niyakap nya ko, pinilit kong kumalas pero hindi ko sya malabanan nanghihina narin ako sa pagiyak.

"nakakainis, kase alam ko na kahit gaano man ako kapursigidong lumakad palayo sa dating tayo, isang sorry mo lang. papatawarin na kita agad kase tangina mahal kita. bakit ba kase mahal kita, kaya naman kitang supportahan sa lahat lahat. i-ikaw l-lang ang inisip ko. ka-kabutihan mo lang kaya ako nag-ihigpit sayo noon..." hindi ko na alam kung saan ako humuhugot ng lakas ng loob sabihin ang lahat ng ito, basta ang alam ko ansakit sakit na at kailangan ko ng pakawalan ang sakit.

hinagod mo ang likod ko, hindi na kita pinatapos pa ng makaipon ako ng lakas agad akong kumalas sa yakap mo.

"patawarin mo din ako ricci, dahil ngayon hindi ko na alam kung mapapatawad pa kita. ang tanging hiling ko sayo ricci, sana sana lumayo kana. wag mo nakong durugin paulit ulit pa."

after a dramatic scene, nagpatuloy sa pagdridrive si ricci.

naging mahirap ang paghinga sa loob ng kotse na ito, Hindi ko namalayang nakatulog pala ako...

nagising ako sa mahinang tapik sa akin, dahan dahan kong minulat ang mga mata ko.

Ikaw parin pala.

tanging tango lang ang nakaya kong isagot sayo.

pinagbuksan mo ako ng pinto at agad akong bumaba.

pumasok tayo sa isang foodpark, sa bandang kanan nakita ko agad sila kleise at ang team.

naupo ako sa tabi ni kleise.

pangaasar ni Brent kay ricci, siguro kung di ko sila kilala masasabi kong bakla si brent dahil parati nyang inaasar si ricci.

pagaalibay ni Ricci, hindi naman traffic pero mas magandang yun ang sinagot nya.

sabi ni aljun

Sigaw ni Prince

Lahad pa ni Rasheed na tila ba proud na proud pa.

pahabol pa ni brent.

binalit ng halakhakan ang pwesto namin.

binato pa ni ricci ngpanyo si brent.

sabi ni ricci.

nagorder na ng pagkain at para bang may piyesta sa dami ng nakahandang pagkain sa harap namin.

nagcr si kleise dahilan upang maiwan ang espasyo kung saan nakaupo si kleise malapit kay brent.

dahan dahan itong lumapit sa akin.

magiliw netong sabi.

ngiti si brent, para talaga syang bata.

nagukat ako sa sinabi ni brent, nakwento ba sakanila ni ricci ang nakaraan namin?

nabubulol bulol ko pang sabi.

ngumiti lang sya

nagtataka pa ako,

hindi ko napigilang magtanong

pagsisinungaling ko, mas maganda ngang paniwalaan ng iba ay ang hindi kame magkakilalaa ni ricci, kesa sa nakalipas na dapat ng kalimutan. hindi na nila dapat malamankung ano man ang nakaraan, mananatili nalang iyon na nakaraan.

----