《I MARRIED MY MONGOLIAN FAN》💎22-р хэсэг💎
Advertisement
Өнөөдөр 6 сарын 13 ны өдөр. Жонгүг гэртээ байхгүй байна. Энтертаймэнт дээрээ оччихсон, хамтлаг нь тарж байгааг албан ёсоор зарлаж байгаа юм. Тэгээд би телевизээр тэдний шууд ярилцлагыг үзээд уйлж сууна. Энэ дэлхий дээрх хамгийн хайртай хамтлаг минь тарж байна шүү дээ!
Намжүн: 14 жилийн хугацаанд бидний ард байсан арми нартаа мааш их бүр маш их баярлалаа. Та нарын маань өгсөн хайрыг хэмжээлж баршгүй их. Та нарт маш их талархаж байна. Хамтдаа сайхан түүхийг бүтээсэнд баярлалаа арми. 7 сарын 9нд Улаанбаатар хотод хийх тоглолтоор сүүлийн удаа уулзацгаая.
гэхэд нь түүний хоолой зангирч байгааг төвөггүй мэдэж байлаа. Би ч илүү ихээр уйллаа.
Гэхдээ тэдний минь амрах цаг ирсэн гэж бодож байна. 14 жилийг энэ 'урлаг' гэх зүйлд зарцуулж өөрсдийнхөө хувийн амьдралыг хүртэл хойш нь тавьсан шүү дээ.
Хэсэг уйлж суун эморч байгаад нүүрээ будан, хөөрхөн болохыг хичээлээ. Учир нь Жонгүг маань жаахан гунигтай ирж магадгүй. Ядаж би цоглог байж түүнийгээ тайтгаруулах хэрэгтэй.
Хайрынхаа дуртай хоолыг хийгээд байж байтал хаалга онгойн Жонгүг орж ирж байгаа нь сонсогдов. Удаа ч үгүй том гар бэлхүүсээр минь орж ирэн өнөө маргаашгүй төрөх гэж байгаа миний гэдсийг иллээ.
" Миний хайр явчихаад ирэв үү? "
Жонгүг: Тэглээ...
" Дуу нь яасан сул байх юм? "
Жонгүг: Жаахан...гунигтай санагдаад байна.
Би эргэж харан түүнийг тэвэрлээ.
" Гуниглах хэрэггүй ээ. Би бас бидний хүү таньд байгаа шүү дээ. Бас Арми нар үргэлж та нарын ард байж байх болно. Хүсвэл та 7 бүгдээрээ цуглаж байгаад шинээр дуу хийсэн ч болно. Тийм болохоор үүрд энэ дуу хөгжим гэдэг зүйлийг орхиж байгаа юм шиг битгий бод "
Жонгүг: Ойлголоо~
Уруул дээр нь нэг үнсчихээд хоолоо үргэлжлүүлж хийгээд Жонгүгтай хамт идчихээд аягаа угаан хайрыгаа тэврээд хамт зурагт үзэн хэвтлээ.
Жонгүг: Хайраа чиний утас дугараад байна.
" Хайрдаа аваад өг "
" Байна уу? "
: Сайн байна уу? Жон Юүна мөн үү?
" Тиймээ мөн байна. Хэн билээ? "
: Korea University, Aram Hospital аас ярьж байнаа.
" Аан за сайн байна уу? "
: Та уг нь 7 хоногийн өмнө төрөх ёстой байсан юм байна шүү дээ. Илүү их хоновол илүү тээлт болж магадгүй учир бид таныг эмнэлэг дээр ирэхийг хүсэж байна. Ирсэний тань дараагаар өвдүүлэх тариа хийж төрүүлэх үү? Эсвэл хэд хоног эмнэлэгт хэвтэж байгаад төрүүлэх үү? Гэдгийг эмчтэй тань зөвлөлцөөд шийдэх юмаа.
" Аан тийм үү? Өнөөдөр очих ёстой юу? "
: Тиймээ. Та боломжтой бол өнөөдөр ирэх шаардлагатай байна.
" За ойлголоо. Би өнөөдөр очъё. "
: Заа баярлалаа.
" Баярлалаа баяртай~ "
" За хайраа төрөх эмнэлэг рүү явах хэрэгтэй боллоо доо "
===========
Эмч: Ус чинь гараагүй л байгаа болохоос биш бараг өнөөдөр төрөх байсан юм байна шүү дээ. Нилэээн дөхсөн байна. Тиймээс заавал тариа хийж өвдүүлж байгаад төрөх албагүй юм байна. Жаахан хүлээж байгаад өөрөөр нь өвдүүлж төрүүлье.
Advertisement
Жонгүг: Ойлголоо эмчээ.
Эмч: Төрөхөд хэрэгтэй зүйлсийг нь авчирсан биз дээ?
Жонгүг: Тиймээ эмчээ.
Эмч: За тэгвэл та 2 өрөөндөө амраад байж бай даа. гээд гараад яваад өглөө.
" Гэхдээ хайраа төрнө гэж бодохоор л айгаад байна.... "
Жонгүг: Үнэнийг хэлэхэд хайр нь ч гэсэн айж байна. Гэхдээ чи минь чаднаа. Хайр нь чамд итгэж байна.
Бид 2 хэдийн өөрсдийнхөө өрөөнд тухалчихсан байна. Энэ өрөө бол яг л гэр шиг хүүхдийн ор, 2-3 хүн ч унтаж болохоор том ор, бас эргэлтээр ирсэн хүнд зориулсан нэмэлт нэг ор, зурагт, буйдан, угаалгын өрөөтэй өрөө.
" Хайраа та камераа авчирсан уу? Хэрвээ би өнөөдөр төрвөл влогоо хийх хэрэгтэй байх "
Жонгүг: Хайр нь бүгдийг нь авчирсан.
" Өнөөдөр төрвөл их гоё байна байхдаа?
6 сарын 13 шүү дээ "
Жонгүг: Гэсэн ч хүү маань өөрөө хүсэж байж л төрнө шүү дээ хайраа. Одоо хэвт хэвт. гэсээр намайг орон дээр хэвтүүллээ.
Жонгүгт эрхэлж байхад өнөөх дуншилт гэдэг зүйл нь боллоо хөөрхий.
" ЯААААЯ!!!! "
Жонгүг: Яасан бэ?! Юу болсон бэ?!
" Аххх зүгээр болчихлоо....Төрөх гээд өвдөж эхлэж байх шиг байна "
Жонгүг: Нээрээ юу? Хайр нь эмчид хэлчихээд хүрээд ирье. гээд духыг минь үнсээд гарч одлоо.
Ийм олон цаг өвдөнө гэж би төсөөлж ч байсангүй. Өвдөж эхлээд л төрчихдөг гэж бодсон чинь 9 цаг өвдөж байна! Төрөх арай болоогүй байна гэж эмч хэлсэн. Ингэж өвдөж байхын оронд хурдхан шиг төрмөөр байна!
" Х-Хайраа би чадахгүйнээ....Ээж аавыг монголоос яаралтай онгоцоор ир гэж хэлсэн биз дээ? Яагаад ирэхгүй байгаа юм бэ? " гэж уйлагнан асууж Жонгүгаас зуурлаа.
Жонгүг: Хэлсээн. Удахгүй хүрээд ирнэ байхаа. Миний хайр битгий уйл. гэсээр миний гэдэс, нурууг илнэ.
" Хайраа энэ хүүхдийг надаас хурдан гаргаад өгөөч тэгэх үү? Би яг үхэх нь байна "
Жонгүг: Халуун бүлээн ваннанд орох уу? Тэгвэл өвдөлтөнд нь нэмэр болдог гэсэн.
" Т-Тэгье "
Жонгүг намайг 2 гар дээрээ өргөж тэврээд халуун усанд орууллаа. Төрөх гээд зовж байгааг минь хадам ээж аав, Жонгүг хараад яаж ч чадахгүй, санаа зовон сууна. Их орой болсон болохоор Жонгүг сүүлдээ бүр суугаагаараа унтаж байна.
Дахиж 2 цаг өвдсөний эцэст төрөх орон дээр гараад дүлж эхэллээ. Жонгүг хажууд зогсоод гарнаас минь атгаад зогсохгүй давхар влогоо бичээстэй.
" АААА!! "
Эмч: Мундаг охин. Дахиад дүл.
Яг хүүхдээ төрүүлж байхдаа би өвдөж байна гэдэг үгийг нэг ч удаа хэлэлгүй бүх хүч, анхаарлаа хүүхдээ төрүүлэхдээ зориулж байв. Эцэст нь сүүлийн хүч, сүүлийн дусал хөлсний дараа хүүхдийн уйлах чимээ эмнэлэгийн өрөөнд хадлаа.
Жонгүг: Х-Хайраа хүүхэд маань төрчихлөө! Чи минь чадлаа!
Би зүгээр л инээмсэглээд, баярын нулимсаа унагана. Хүч тэнхээ ч алга...Удалгүй ухаан балартаж, зөвхөн цагаан тааз л харагдаж эхлэв.
Сувилагч: Юүна! Жон Юүна! Ухаан ороод нүдээ бүтэн нээгээрэй.
Advertisement
Даан ч би чадахгүй байна шүү дээ....
Эмч: Юугаа хийгээд байгаа юм! Хурдан амьсгалын төхөөрөмж залгаж, даралтыг нь тогтворжуул!
Сувилагч хамарт минь амьсгалын төхөөрөмж залгахад л арай гэж нэг юм өөрийн ухаантай болов. Хэт их ачаалалаас болж ухаан алдах гэж байсан бололтой.
Жонгүг: Хайраа зүгээр үү??! Чи сая яг намайг зүрхний шигдээсээр явуулах гэж байлаа. гээд намайг нүүр нүдгүй үнслээ.
Хадам ээж аавыг нулимс унагаж, Жонгүг бид 2ыг уйлалдан нялуурч байхад өөр нэг сувилагч улаан өнгөтэй бяцхан хүүг минь авчирлаа.
Сувилагч: 6 сарын 13ны 23:54 минутанд 3300 гр хүүтэй боллоо баяр хүргэе.
Жонгүг: Я-Ямар хөөрхөн юм бэ хайраа. Баярлалаа хайрт минь. Чи надад энэ дэлхийн гайхамшигийг энгэртээ тэврэх боломж олголоо. Баярлалаа.
гээд хүүгээ, бас намайг үнэрлэлээ. Би зүгээр л нулимастай нүдээр өөрөөс минь гарсан гэхэд итгэхээргүй бяцхан аз жаргалыг ширтэнэ.
Ж/Ээж: Баяр хүргэе миний хөөрхөн охин.
Ж/Аав: Би бэрээрээ маш их бахархаж байна.
" Баярлалаа " гэж сулхан хэлээд инээсэглэлээ.
Аав: Бумбаалай!
Ээж аав 2ыгоо хараад өнөөх эрх зангаа гаргаад шууд л чанга гэгч нь уйлчихсан.
Ээж: За чшшш~ Миний охин тайвшир. Сайн амаржив уу?
" Мхн... "
Аав: Эвий эвий миний муу охин. гэсээр намайг үнсэнэ.
Ээж: Жонгүг чамайг төрөх гэж байна хурдан ир гэхээр нь санд мэнд л яаралтай нисэгээр хүрч ирлээ. Монгол хэл нь сайжирсан байналээ.
" Төрөхөд ёстой аймар өвдсөн. Жонгүг гарнаас минь тавилгүй атгаж байсан ч үнэхээр их айсан "
Ээж: Заа зүгээр зүгээр. Ингээд эх хүн боллоо доо миний эрх бяцхан охин.
Жонгүг: Сайн байна уу?
Ээж аав 2 ч Жонгүгийг үнсээд хадам ээж аавтай гар барьлаа. Тэд хэл ус сайн ойлголцдоггүй ч гэлээ сэтгэлээрээ ойлголцож, зарим зүйлээ үйлдлээр үзүүлж харилцдаг. Ёстой хөөрхөн.
" Ядраад байна "
Ээж: Ээж нь юу хийх үү?
" Та юу ч хийх гэсний хэрэггүй ээ. Хадам аав ээж 2 манай гэрт ирээд намайг асрана гэсэн. Та 2 аниагийн хүүхдийг харахаа л бод. Солонгост та 2 юу хийх вэ дээ. Маргаашийн нислэгээр буцахгүй юу дөө. Өвдөлт айдаснаа хий дэмий та хоёрыг сандаргаад дуудчихлаа. "
Аав: Зүгээр дээ. Бид 2 маргаашийн нислэгээр буцчихна. Гэхдээ миний охин гамаа сайн бариад ядрахгүй байж чадах уу?
" Чаднаа. Гэрт маань 3ын гурван насанд хүрсэн хүн намайг асрах гээд хамт байна шүү дээ "
Ээж: Тэгээд чих, толгой руугаа салхи оруулахгүй, хүйтэн юманд хүрэхгүй, хүйтэн юм уухгүй гээд ерөнхий зүйлээ мэдэж байгаа биз дээ?
" Мэднээ ээжээ. "
Ээж: Чи халуун юм ерөөсөө уухгүй дандаа хүйтэн юм уугаад байдаг шүү! Ядаж ганц аяга халуун цай ууж байгаарай. Болохгүй бол ээж аав 2 нь монголоос аарц явуулж болно шүү. Тэрийг чанаад уувал дархлаа чинь сайжираад бие чинь хурдан тэнхэрнэ.
" Ойлголоо ээжээ. "
Ж/Ээж: За миний охин хүүгээ ээждээ өгөөд хоолоо идчих. Ээж нь халуун шөл хийгээд ирсэн. гээд хүүг минь тэврээд орон дээр нь тавьлаа.
Жонгүг: Ээжээ миний хайр далайн гаралтай хоол идэж чаддаггүй шдээ? Арай загасны шөл хийгээд ирсэн юм биш биз дээ?
Ж/Ээж: За арайч дээ. Бэрийнхээ ямар хоол иддэг, иддэггүйг мэдэхтэйгээ байна шүү! Миний хүү зүгээр л эхнэрээ хооллоод халамжлахаа бод. Аав ээж 2 нь худуудтайгаа гарч хоол идлээ.
Жонгүг: Заа.
" Худууд чинь та 2той хамт хоол идэхээр гаръя гэж байна "
Аав: Зааза тэгвэл бид 4 гарлаа шүү. Бид хэд аятайхан ойлголцоод байна байхаа.
гэсээр л 4үүлээ гарцгаалаа.
Жонгүг: За хайраа аа гээрэй. Хайр нь үлээгээд хөргөчихлөө. гэсээр шөл халбагадаад аманд минь хийлээ.
" Амтгүй юмаа. Давс хийгээгүй юм байхдаа?"
Жонгүг: Давстай юм идэж болдоггүй гэсээн.
гээд дахиад шөлнөөс халбагадан надад өглөө.
Хүүхэд уйлах чимээнээр хоёул цочлоо.
" Яадаг билээ? Одоо яах вэ? " гээд хүүгээ тэвэрлээ. Тэгээд хүүгийнхээ аманд хөхөө хийвэл чимээгүй болчих нь тэр.
" Аан хүү минь өлссөн байхнээ? "
Жонгүг: Хүүдээ өгөх нэрээ бодоод олчихлоо. Жон Ханил. Тэнгэр гэсэн үг.
" Гоё нэр байна. Жон Ханил. "
*****************
7 сард монголд болсон тоглолт 'маш гоё' болж бид хэд ч сайхан аялаад амжсан. Тэд монголд дурлаад л явцгаасан. Тоглолт болох гэж байхад би монгол арми нараараа бахархсан. Монгол арми нар маань тэдэнд маш хүндэтгэлтэй хандаж, намайг ч бас их хүндэлсэн.
*******
Саяхан л 20 настай залуухан ээж болж байсан чинь нэг мэдхэд л 2 жил өнгөрсөн байв. Хүү маань одоо 2 настай. Одоохондоо хөдөө Бусанд өвөө эмээ дээрээ байгаа. Би бол яахав шинээр хийх ажил, бизнесийн санаагаа төлөвлөөд гэртээ завгүй байгаа. Жонгүг саяхан ажлын шугамаар япон явсан. Удахгүй ирнэ гэж бодож байна.
" Ашгүй та 2 хүрээд ирэв үү? " гээд Жимин ах, Хусог ахыг гэртээ орууллаа. Тэгээд тэдэнд цай аягалаж өглөө.
" Та хоёроос юм асуух хэрэгтэй болоод "
Хусог: Тэр яах вэ Юүна ахын дүү.
" Яасан бэ? "
Жимин: Жонгүг чамаар тоглох гээд байна.
" Айн? "
Хусог: Жимин бид 2 түрүүн Жонгүгтай видио дуудлагаар яриад. Тэгсэн Жонгүг маргааш ирнэ гэж байна. Тэгээд ирэнгүүтээ чамд " Би чамд хайртай байхаа больсон, Хоёулаа салъя, Би хүүхдээ өөр дээрээ авна" гэж хэлж пранкдана гэж байна. Гэнэт очих гэж байгааг нь чамд битгий хэлээрэй гэсэн л дээ. Гэхдээ би хүнд худлаа ярьж чаддаггүй болохоор чамд хэлэх ёстой юм шиг санагдаад.
" Намайг гомдоохыг хүссэн юм байхдаа? Өөдгүй юм бэ......Надад нэг санаа байна. Та хоёрын бас Тэхён ахын тусламж хэрэгтэй болох нь "
Өнөөдөр гэртээ ирлээ. Жимин ахтай ярьж тохирсоны дагуу Жимин ах миний Юүнаг пранкдаж буй мөчүүдийг бичиж байна.
Төлөвлөгөөгөө бодож жуумалзсаар унтлагынхаа өрөөнд ортол...
" Хайр.....Та 2 нэг оронд юу хийж байгаа юм?"
-
-Vote😬🍑💗
-
Advertisement
Virtuous Sons
The saying goes that when a man is born the Fates weave his destiny and swaddle him in it. Then one day the man dies, and the swaddle becomes a shroud. Heaven moves on. It is audacity to question the Fates. Olympus is Olympus. The land of men is the land of men. To transgress that, to cross the line of divinity and scale Olympus Mons? To defy the Fates and cast off their threads? That is hubris. It’s a mark that every philosopher bears plainly on their soul. [participant in the Royal Road Writathon challenge]
8 242Daybreak
In a world of swords, magic, and wonders, Vreil suddenly loses his family to a twist of fate. On his quest to survive, he follows a mysterious wizard, and becomes embroiled in a revolution he knows little of. He cultivates magic, learns to fight with a blade, and meets worthy companions. He grows stronger and more mature, gradually turning from prey into a hunter. And in his journey, Vreil clashes with pirates, immortal jokesters, wolves and, even worse, sheep. Can he use magic, blade and wit to fight them off? Or will he be the one to fall instead? Follow Vreil on his adventures. Witness the dawn of an era. 🧙🧙🧙 This is a story I'd written a few years back, and I figured it's a waste to just let it sit around. Most of it is already written, but I'm going through the chapters and editing the shit out of them. This story is NOT a Lit-RPG, so no blue screens or anything of the sort. It is just fast-paced fiction with slight cultivation elements. Updates are bi-daily (so every 2 days), and chapters are 1500-3000 words. As always, feedback is more than welcome. Why are you still reading the synopsis? You have already decided. Go ahead, give this story a shot. It's worth it.
8 141Black Cloak, White Art
New chapter every other day! Veteran wizard Greylsan Amberglass, ostensibly on a mission to gather chronicles from The Fourth Council's entowered wizards, follows the trail of a doomed borderland margrave in search of his corrupted and dying land's missing Arcory Stones. The search leads him through the Alliance of the Thirteen Greater and Lesser Kingdoms to frightening truths about how the magic is being conducted in the kingdoms and disturbing answers to own his quest. But nothing is going to stop him. Not wyrms, giants, witches, the source behind his faltering magic or even threats of one of his own. He will finish his quest, no matter the cost. For it may be his last.
8 123Flame Beneath The Snowfall
Alto is a world governed by Tones. Magic, as one might call it. Manifested through deep mental and physical conditioning, one can control the Tones in a way that is unique to them. The power to store items in gems, transfer life, affect a person's mind, and even the more primal abilities such as control of the elements. Those who have these supernatural abilities are called 'Vassals.' People that fully manifest their abilities are not as common as one might think, and not all Vassals acquire their ability through practice, given if conditions are met. In fact, those who had received much trauma manifest the Tones more frequently, albeit spontaneously. However, the rare kind of Vassals are those who manifest it from childhood. A gift, but not without its repercussions. Alto is stuck in a transitional era, where the line between modern and dated technology is blurred. One can travel to a city that has a tall skyline, bustling with people in sophisticated clothing, or a mere town governed by a lord, all the while riding on a powered vehicle. Cultures vary: Some turn to the more dated practices such as castes, others are more inclined to set equal footing on their people, led by nobility. Some are dedicated to become scholars, studying Alto's Tones, while others set foot on hunts, protecting lone towns from the creatures of some of the still-untamed lands. And the Vassals? Those willing are took under The Organization, an elusive group, its presence said to permeate all throughout Alto, taking care of Rogue Vassals that abuse their abilities and other businesses related to their side. But what is this story all about, you may ask? Well, set your sights on the upper portions of this huge landmass that is Alto. Yes, the 'whole' world is called Alto, but that is because the majority of the known people live on this large continent. Relieve yourself of the worrying tensions everywhere, and see the white snow. Trace the piercing mountaintops and focus your eyes between the valley. A town sits there. Mido. After realizing that the memories only left in his mind was the night of his town's imminent destruction in flames, a boy finds himself grasping for every fiber of his life as he lays down flat on the ground. Beneath him was soot mixed with the white snow. Fortunately, a group of investigators, who were supposed to answer their call for help, saved him from his sorry state. With a newfound second wind, but hampered by his loss of memory, he must solve his own case: Who had the audacity to set Mido, his town, aflame? Flame Beneath the Snowfall focuses on action, with a sense of adventure, but mostly the discovery of an outside world, and the protagonist's exposure to it. Add in a whisk of soft magical elements, and you get a story that I hope will be interesting to the readers. That is not to say that my work is without the sense of unnerving atmosphere, however. As a forewarning, there are elements of gore, horror, minor elements of mental trauma, etc. so it is not for all audiences. *The book is already completed. Although I have plans to continue the story (it would have to involve much larger scope in terms of world-building), I have yet to decide when to start the next entry.
8 117An Observer's Destiny
In this world, there is a desperate power struggle between humans, who call themselves the Hero Realm, against the Beasts from the Beyond. Given techniques and abilities that they harness, the Heroes are able to fend for themselves, just enough to create a power struggle amongst themselves. Joran is a young man graduating from the Central Districts, yet he must take the Exam before moving on. Although he wishes to have a simpler life than most, destiny has more important things in store for him, changing his life forever. Book 1: Nascence Joran is faced with the crushing reality of the world as he is shown to possess legendary potential. Forced onto the center stage, him and his now-friend Hando, set off to the grand metropolis of the Hero Realm. Where the seat of power resides, as well as the technological pinnacle of Humanity. Part 1 of a "Universe Untold" Book cover by @Fymer
8 70Nova in forgotten debts
Lane is a fourteen-year-old teen living in the Kingdom’s edge. He is readying to receive his winter reveal and confess his feelings to the girl he likes. The world, however, has other plans, and Lane is about to find himself swept in the collateral of plots much bigger than his winter plans. Note: posted it on scribble first with the same title. I updated the description there to make clear I am the same author despite the typo on my nick
8 138