《Sour Candy》part 8💔/1/
Advertisement
*Unicode*
9 လပိုင်း 1 ရက်နေ့။
တစ်နည်းအားဖြင့် သူ့မွေးနေ့။
မနက်အာရံုတက်နေထွက်ချိန်မှစလို့ လေးပင်နေတဲ့စိတ်က ဘာကြောင့်များပါလိမ့်။ နှစ်တိုင်းလိုအထီးကျန်နေခဲ့တဲ့ မွေးနေ့မှာ Darling ဟာလဲ အမှတ်ရကာအဖော်ပြုပေးလိမ့်မည်ဆိုတာ သိပ်စိတ်ကူးယဥ်ဆန်လွန်းသည်မဟုတ်လား။
သူ့အတွက်မွေးနေ့ဆိုတာ သာမာန်နေ့ရက်တေလိုပါပဲ။ အသက်တစ်နှစ်ကြီးသွားတာကလွဲလို့ပေါ့။
အသက်ကပေးတဲ့တာဝန်အနေနဲ့ Darling ကို 23 နှစ်ပြည့်ချိန်မှာ 22 နှစ်တုန်းကထက်သာလွန်တဲ့ချစ်ခြင်း ပေးဆပ်ခြင်း အနှစ်နာခံခြင်းတေနဲ့ ဆက်ပြီးချစ်ဖို့။
ငါ့အချစ်ထုထည်ဘယ်လောက်ကြီးမားလဲ မင်းပိစိလေးပဲဖြစ်ဖြစ် သိထားပေးရင်ငါအများကြီးပျော်မှာ Darling။ ကိစ္စမရှိပါဘူး ငါအများကြီးချစ်ပြမှာမို့ကျိန်းသေပေါက် မင်းတွေ့မှာပါ။
*know know*
အဆက်မပြတ်မြည်တီးလာသောလူခေါ်ဘဲလ်သံကြောင့် ဂျွန်ဂျောင်ဂုမျက်မှောင်အနဲငယ်ကြုံလိုက်မိသည်။မနက်အစောကြီးရှိသေးသည်ကို ဘယ်သူကများ သူ့စီလာရသည်လဲ။
တံခါးဖွင့်ပေးရံုမျှရှိသေး အတင်းတိုးဝင်ရောက်တဲ့ အနက်ရောင်ဝတ်စံုတေဖြင့် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းလူတစ်စုကြောင့် လန့်ဖြန့်သွားရသည်။ နောက်မှဝင်လာသည့် အမျိုးသားတစ်ဦးနှင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦး။ ဝတ်စားထားပံုကြည့်ခြင်းဖြင့်အသိုင်းဝိုင်းကြီးကထင်ပါရဲ့။
သူနှင့်သိမနေဘဲ ဘာအကြောင်းကြောင့်သူစီလာရသည်လဲ။
"ခင်ဗျားတို့ဘယ်သူတေလဲ!!"
"သားငယ်!....မာမီလေ....သားရဲ့မေမေလေ "
ထိုအမျိုးသမီးက သူ့ရင်ဘတ်သူပုတ်ပြရင်းမျက်ရည်လဲ့စွာဆိုသည်။
"မာမီ? မေမေ?..."
နားမလည်စွာ တိုးလျလျရည်ရွတ်မိလေတော့ ထိုလင်မယားဖြစ်ဟန်တူသော ထိုအမျိုးသမီးနှင့်အမျိုးသားကခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ်ပြသည်။
ဘာတေလဲ ဂျွန့်အမေကဆံုးသွားတာကြာပြီလေ။
"လီထယ်လေး! ဒယ်ဒီနဲ့မာမီလေ....မမှတ်မိဘူးလား!"
"ဟင်....ဟို.....အားတော့နာပါတယ် ဒီကအန်တီနဲ့အန်ကယ် ကျွန်တော်ကဂျွန်ဂျောင်ဂုပါ ဒီကအန်တီတို့ရှာနေတဲ့လီထယ်မဟုတ်ပါဘူး!"
ဂျွန်ကပြုံးပြုံးလေးဖြေသော်ငြား ဝမ်းနည်းစွာငိုကြွေးလေတဲ့အမျိုးသမီးကြောင့်ရင်ထဲမကောင်းလာ။
"ဟင့်.....သားက....မမှတ်မိဘူးတဲ့ ဟင့်.....!"
ငိုကြွေးလာတဲ့အမျိုးသမီးဖြစ်သူ လီရာကို ပုခံုးကနေဖက်ရင်း အသာလေးပုတ်ကာ နှစ်သိမ့်ပေးရှာတဲ့ဝူဂျင်မှာလဲမျက်နှာမကောင်းလှ။
"ဂျွန်ဂျောင်ဂုနော်!.....သားနာမည်အရင်းကဝူလီထယ်! ဒယ်ဒီ နဲ့ မာမီရဲ့ သားငယ်လေး .... ပြီးတော့ ဒီမှာ ဒါဖတ်ကြည့်!"
ဝတ်စံုအနက်တေနဲ့လူတေထံမှ စာရွက်စာတမ်းတစ်ချို့ကိုယူကာ သူစီးကမ်းပေးလာသည်ကြောင့် ကြောင်နနဖြင့် လှမ်းယူကာ ကြည့်မိတော့။
DNA စာရွက်!!နဲ့တစ်ခြား စာရွက်စာတမ်းတစ်ချို့။
မ.....မဖြစ်နိုင်တာ!! မ...မဟုတ်ဘူး မလား! မားနဲ့ပါးက သူ့ကိုမွေးစားထားတာမဟုတ်ဘူး။ မားကိုယ်တိုင်သူ့ကိုမွေးခဲ့တာ!..DNA စာရွက်အတုကြီး သူတို့လုပ်ယူထားတာ!!
စာရွက်စာတမ်းတို့အား တစ်ရွက်ပြီးတ်ရွက်လှန်ကြည့်ရင်း ခေါင်းတို့အသွင်သွင်ခါကာ မျက်ရည်တို့ကစီးကျလျက်။နှုတ်ခမ်းပါးမှလည်း-
"မဟုတ်ဘူး!! လိမ်နေတာ....ခင်ဗျားတို့လိမ်နေတာ!"
"သားငယ်...မာမီကလိမ်ပါ့မလား!"
"လိမ်နေကြတာ! ဟင့်.....ခင်ဗျားတို့လိမ်နေတာ...ဟင့်....ဒါ...ဒါတေက တကယ်မဟုတ်ဘူး!"
သည်းထန်စွာငိုကြွေးလာတဲ့ ဂျွန်ဂျောင်ဂုဟာ ဂျွန်လင်မယားမှသူ့အားမွေးစားထားသည့် စာချုပ်စာတမ်းကိုလက်တွင် ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုတ်ကိုင်ရင်း မဟုတ်ဘူးဟုသာ ကန်ငြင်းမိသည်။
"ဒယ်ဒီတို့နဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့ပေးပါ လီထယ်!"
"မဟုတ်ဘူး!!!!! ကျွန်တော်နာမည်ဂျွန်ဂျောင်ဂု!!!လီထယ်မဟုတ်ဘူး"
ဂျွန်အော်သံဟာ အနဲငယ်ကျယ်တာမို့ လီရာမှာလန့်သွားရှာသည်။
"အမှန်ကိုသိပြီဖြစ်ရက်နဲ့ မဟုတ်ပါဘူးငြင်းကောင်းတုန်းလား သား!....."
ဂျွန် ထိုလူကြီးကိုပြန်မပြောမိ ကိုယ်လေးတစ်သိမ့်သိမ့်တုန်တက်ကာ ကြမ်းပြင်ထက်ထိုင်လျက်သားငိုနေမိသည်။
သက်သေနဲ့တကွ လာပြမှတော့အစစ်အမှန်တေမှန်း မသိလောက်အောင် ဂျွန် မတံုးပါဘူး! လက်မခံနိုင်ရံုပါ မိဘအရင်းလို့သက်မှတ်ထားသည့်သူတေ ဆံုးသွားခါမှ ဂျွန့်ရဲ့ဒယ်ဒီ အရင်းနဲ့ မာမီအရင်းဆိုပြီး မျက်စိရှေ့ပေါ်လာတဲ့အခါ နှလုံးသားနဲ့ ဦးနှောက်ကလက်ခံဖို့သိပ်ခဲယဥ်းပါတယ်။
"သားမာမီရဲ့ မျက်နှာကိုမငဲ့တော့ဘူးလား....သားပျောက်သွားတဲ့နှစ်တေအတွင်းသူ့မှာ သားကိုပဲ တနေရှာတာ! ပြီးတော့ သားရဲ့မမ....."
"မမ......"
မမ....သူ့မှာအစ်မရှိသေးတာလား!
"သူ့ကြောင့်မင်းပျောက်သွားခဲ့တာဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ အလုပ်ကိစ္စတစ်ဖက်နဲ့ မင်းကိုနေ့မနားညမနားရှာနေခဲ့တာ ... သားရယ် မင်းမာမီနဲ့မမကိုသနားရင်း ဒယ်ဒီတို့နဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့ပေးပါနော်..."
"မာမီသားလေး မာမီစီပြန်လာပါသားရယ်....မာမီသားကိုအများကြီး အလိုလိုက်ပါ့မယ်! သား...သားလိုချင်တာပြောအကုန်ဖြစ်စေရမယ်!"
"မ လိုက် နိုင် ဘူး! ကိုယ့်ဘဝနဲ့ကိုယ်အသားကျနေပြီမို့လွှတ်ထားပေးပါ!!"
တစ်လံုးချင်းထွက်ကျလာတဲ့စကားသံတေဟာ မိခင်ဖြစ်သူအတွက် သံရည်ပူပမာ။ လီရာမှာခြေပင်မခိုင်ချင်တော့။ သူတို့အမှားပါ! သားကိုဂရုမစိုက်နိုင်လို့ မိဘရင်ခွင် မိသားစုအစစ်နဲ့ဝေးခဲ့ရတာ! သူတို့်သာ အားစိုက်ရှာဖွေပြီး ဒီထက်စောစော သားကိုရှာတွေ့ခဲ့ရင် ဒီလောက်ငြင်းဆန်နေမှာမဟုတ်ဘူး။
"အဲ့လိုတော့ မလုပ်လိုက်ပါနဲ့.....စဥ်း...ဟင့်..စဥ်းစားပါဦးသားငယ်ရယ်။ သားမမကလေ သူ့လက်ထက်ပွဲမှာသားကိုရှိစေချင်ရှာတာ....မာမီတောင်းပန်ပါတယ်သားရယ်! "
"သား မမ အိမ်ထောင်ကျပြီးသွားရင် လုပ်ငန်းတေသားရမှာလေ....!"
ထိုစကားက ဂျွန့်ကို ဝမ်းနည်းသည့်ကြားမှဒေါသဖြစ်စေသည်မို့ ခက်ထန်တဲ့အကြည့်တေက ဝူဂျင်စီတန်းခနဲ။
ဘယ်လိုတောင်လဲ။ ဂျွန်ကိုငွေမက်တယ်လို့ထင်နေကျသလား။ လက်ရှိ ဂျွန်ကမချမ်းသာဘူး မှန်တယ် သို့သော် ဆင်းရဲ၍လဲမနေဘူး! အခုစကားက ဂျွန့်ကိုစော်ကားလိုက်ရာသိပ်ကျလွန်းသည်။ မိဘအရင်းဆိုတဲ့သူစီကလေ။ ဟား!...ဟား....
"ကျွန်တော်က ငွေမက်တဲ့ရုပ်ပေါက်နေလို့လား!"
"အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး!သားရယ်....ဒယ်ဒီက....."
"တော်ပါ!!!......ငယ်ငယ်ကနေခုထိ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာမှ အရာအားလုံးနဲ့နေသားကျနေတဲ့ ကျွန်တော့်ရှေ့ပေါ်လာပြီး မေတ္တောရှိသလိုမလုပ်ကြပါနဲ့! တောင်းပန်ပါတယ်။ ဟင့်....တစ်ယောက်တည်းလွှတ်ထားပေးလိုက်ပါ! ဟင့်....."
"ကောင်းပြီ သားလက်ခံရခက်ခဲနေမှာမာမီတို့နားလည်ပါတယ်။ အေးဆေးစဥ်းစားပြီး မာမီစီလာခဲ့ပါ ဝူလီထယ်"
"ဂျွန် ဂျောင် ဂု ကျွန်တော်နာမည် ဂျွန်ဂျောင်ဂု!"
မာမီဆိုသူက ရဲ့ရဲ့လေးပြုံးပြပြီး အနက်ရောင်ဝတ်စံုဖြင့်လူတစ်ခုပါ အလျိုလျိုထွက်သွားကြတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် ဒူးနှစ်ဖက်ကြားမျက်နှာအပ်ကာ ငိုကြွေးမိပြန်တယ်။
နှလုံးသားကရော ဦးနှောက်ကရော ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်းမသိအောင်ကို ဗလာအတိဖြစ်ကာ နွမ်းလျသွားခဲ့တာ။ ထိုလူတေကတကယ်ပဲ ဂျွန်မိဘအရင်းတေဆို ဝမ်းသာမိမှာဆိုပေမဲ့ ဂျွန်ကိုဘာလို့ စွန့်ပစ်ပြီးမှပြန်လာခေါ်ကြတာလဲ။
Advertisement
"အီးဟီး....ဟင့်.....မား သားဘာလုပ်ရမှာလဲဟင့်.. သူတို့နဲ့လိုက်သင့်လား မလိုက်သင့်ဘူးလား! ဟင့်...ရွတ်...."
သည်ကလေးဟာ နှစ်သိမ့်ဖော် တိုင်ပင်ဖော်တိုင်ပင်ဖက်လိုသော်ငြား တစ်ယောက်တစ်လေမှသူ့အနားမှာရှိမနေဘူး! ကိုယ့်ရည်းစားကတောင်မှလေ။
အထီးကျန်စရာမွေးနေ့ရက် မနက်ပိုင်းမှာတင် တိုက်ခန်းကျယ်ထဲ ငိုရှိုက်သံတို့က အကျဥ်းတန်စွာ။ တစ်သိမ့်သိမ့်တုန်နေတဲ့ကျောပြင်ငယ်ဟာလည်း ပွေ့ဖက်နှစ်သိမ့်ဖော်မဲ့နေ၏။
ပင်ပန်းစပြုလာတဲ့စိတ်က အရာအားလုံးကို မျက်ကွယ်ပြုထားချင်လာလေပြီ~~
/////////////////////////////////
"ငါ့ကောင်ကြီးက မိန်းမရတော့မှာဆိုတော့ ေခြငြိမ်နေပြီပေါ့! ဟဟ"
ဂျီမင်ရဲ့ ရွတ်နောက်နောက်စကားသံအဆံုး ထယ်ယောင်းနှုတ်ခမ်းတွန့်ရံုမျှသာ။
ဂျီမင်စကားက တစ်ဝက်မှန်ပေမဲ့ တစ်ဝက်ကမှားလို့နေသည်လေ။ လက်ထက်ပွဲကြောင့် ဇယားတေမရှုပ်ဖြစ်တာဆိုသည်ထက် လေးပင်ပြီးမှိုင်ထွေနေသည့်စိတ်ကြောင့် ငြိမ်နေတာဆိုပိုမှန်သည်။
"အဲ့လိုမဟုတ်ရပါဘူးကွာ.....ဒါနဲ့ ကူးငယ်ကတကယ်ပဲ ဒေစီယာရဲ့ မောင် ဝူလီထယ်လား!"
"ဝူလီထယ်လား မပြောနဲ့ ဝူလီထယ်မှဝူလီထယ်အစစ်..."
ကံကြမ္မာကြီးက ကို့ရို့ကားယားနိုင်တာလား။
ကင်မ်ထယ်ယောင်းကပဲ ကို့ရို့ကားယားလုပ်ထားခဲ့တာလား။
မောင်နှမအရင်းနှစ်ယောက်ကိုမှပြိုင်တွဲသည်တဲ့။
"ထယ်ယောင်း........"
"အွန်း!..."
"မစိုးရိမ်ဘူးလား"
"ဘာကို?"
"မင်းဒေစီနဲ့ လက်ထက်ရင် ဂျွန်ဂျောင်ဂုရှီးက တစ်ခုခုဖြစ်သွားနိုင်တယ်။ အစ်မဖြစ်သူနဲ့ ကိုယ်ချစ်ရသူလက်ထက်မှာကို ပြုံးပြီးကြည့်နိုင်ဖို့ သူ့မှာ သတ္တိရှိမှာမဟုတ်ဘူးထယ်ယောင်း"
"............."
"မင်းတို့လက်ထက်ပွဲကိုကျိန်းသေပေါက် အန်ကယ်ဝူဂျင်နဲ့အန်တီလီရာက ဂျွန်ဂျောင်ဂုကိုပြောမှာ..."
ဂျီမင်မှာ စိတ်ပူစွာပြောနေသလောက် ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ကတော့ ဂျွန်ဂျောင်ဂုအပေါ်နည်းနည်းမျှစိတ်ပူဟန်မပြတာကြောင့် ဂျီမင် အလိုမကျလာတော့ပေ။
"ဟက်!.....ဒီလက်ထက်ပွဲက ဖျက်သိမ်းလို့လံုးဝမဖြစ်တာမို့ ကူးငယ်ကလက်ခံကိုခံရမှာပဲ။ သူ့အစ်မအတွက်ပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့!"
*bring it over to my place,
You don't know what you did, did to me*
(ringtone)
"ဟယ်လို !...."
"ဟယ်လို....ကင်မ်!....ဒေစီ ဆိုးလ်ကိုလာနေပြီ!!"
"ကားကိုယ်တိုင်မောင်းနေတာလားအခု!"
"မဟုတ်ဘူး ဒရိုင်ဘာပါတယ်ကင်မ်! ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲဟင်.....ဟင့်!"
အဖျားခတ်တုန်ခါကာ ရှိုက်သံတိုးတိုးကနားဖျားရိုက်ခတ်လာသည့်အခါ ထယ်ယောင်းရော ဂျီမင်ပါလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာရသည်။
"ငို....ငိုနေတာလားဒေစီ!!...ဘယ်သူလုပ်တာလဲကိုယ့်ကိုပြော!!"
"ဟင့်....ကင်မ်!....လီ....လီထယ်လေးကလေ ဒေစီတို့ကိုလက်မခံဘူးတဲ့ ဟင့်....မာမီတို့ မနက်ကသွားဖြောင်းဖြတာ လီထယ်လေးက...ငို...ငိုပြီး...ဟင့်....ငြင်း....ငြင်းလွှတ်လိုက်တယ်တဲ့!"
"ဘယ်လို!"
"ဒေစီက ကင်မ်နဲ့လက်ထက်ရင် လီထယ်လေးကိုပါရှိစေချင်တာ....အီးဟီး.....ဟင့်!!"
"ကိုယ်သွားပြောကြည့်လိုက်မယ်...."
"ဖြစ်မလားကင်မ်ရယ်."
"ကိုယ့်ကိုယံု!"
"ကျေး....ဟင့်...ကျေးဇူးပါ"
"ဟေ့!....မလိုဘူးလေကွာ ကိုယ့်အမျိုးသားလောင်းကို "
"ကင်မ်နော်!..."
"ဟဟ!....မရှက်ပါနဲ့ဗျာ"
"တော်ပြီ ကင်မ်နဲ့မပြောတော့ဘူး!!ဒါပဲနော်"
"ကောင်းပါပြီ ကိုယ်မျှော်နေမယ်! "
ဖုန်းကျသွားသည်နှင့် ပြုံးရယ်နေတဲ့ ထယ်ယောင်းမျက်နှာကချက်ချင်းတည်တံ့သွားသည်မို့ ဂျီမင်ခေါင်းခါမိသည်အမှန်။
"ဘာတဲ့လည်း...."
"ဆိုးလ်ကိုလာနေပြီတဲ့!"
"အဲ့တာကငါသိပြီးသားလေ"
ဂျီမင်စကားမှာ ဘာအမှားပါသွားမှန်မသိပေမဲ့ထယ်ယောင်းရဲ့မျက်မှောင်ကြုံစွာကြည့်ခြင်းကိုခံလိုက်ရသည်။
"ဂျွန်ဂျောင်ဂုက ငါတို့ကိုလက်မခံနိုင်ဘူးတဲ့!"
"ဖြစ်သင့်တာပဲမဟုတ်လား.....။ငါသာဆိုရင်လည်းငြင်းမိမှာ"
"Park Jimin!!!! "
"ငြင်းရံုတင်မကဘူး မင်းကိုပါသတ်ပစ်မှာ! "
ထယ်ယောင်းသာနဂါးဆိုဂျီမင်ပြာဖြစ်နေလောက်ပြီ။
အခုချိန်မှာ ဂျီမင်ဘာကိုမှမတွေးထားချင်သော်လည်း မျက်ဝန်းထဲပေါ်လာသည့် ရယ်ပြုံးနေသည့် ယုန်သွားနဲ့ကောင်လေး ဝမ်းနည်းကြေကွဲစွာငိုကြွေးနေလေမလား။
ထယ်ယောင်းအပေါ်ထားတဲ့ ဂျွန်ဂျောင်ဂုရဲ့အချစ်တေ ဘေးလူဖြစ်တဲ့ဂျီမင်ခံစားမိပါတယ်။ သည်လောက်ထိအချစ်ကြီးတဲ့ကလေးက အစ်မဖြစ်သူနဲ့ချစ်ရသူလက်ထက်ပွဲကို လက်မခံနိုင်တာမဆန်း။ ဂျွန်ဂျောင်ဂုဘက်ဘယ်သူမှမရှိရင်တောင် ပတ်ဂျီမင်ရှိပါတယ်။
အချစ်ကြီးသူသာအရှုံး။ ဆိုတဲ့စကားကသိပ်မှန်ကြောင်း ဂျွန်ကလက်တွေ့ပြနေတာ။ အော်.....အချစ်! ပူလောင်လွန်းပါဘိကော။
ထယ်ယောင်း ကူးငယ်ကိုအခုတစ်ခေါက်ပို၍စိတ်ပျက်မိတယ်။ သိပ်သန်မာလွန်းတဲ့ သူ့သတို့သမီးလောင်းကိုမျက်ရည်ကျအောင်လုပ်တဲ့ ဂျောင်ဂုကရဲတင်းလွန်းလာတယ်မဟုတ်လား။
*တစ်ချိန်ကျရင် ကိုယ်ဟာဒေစီယာဆိုတဲ့ မိန်းကလေးကိုသာ လက်ထက်မှာ* ဟူသော စကားကို ထပ်သလဲလဲပြောထားသော်ငြား နားမဝင်တဲ့သူက တကယ့်အချိန်ကျလာတဲ့အခါ လက်ခံဖို့ငြင်းဆန်သည်တဲ့လား။ မိဘအားကိုးကြောင့်ငြင်းဆန်ရဲတာဆို မင်းသိပ်မှားသွားတာပဲဂျောင်ဂုကီး။ ငါဆိုတဲ့ကောင်က ဒေစီယာလိုမိန်းမတစ်ယောက်ကိုပဲ လက်ထက်မှာမို့ မင်းအတွက်တော့ so sorry!
.
.
ဖြုန်းစားကြီးပေါ်ချလာသည့် မိဘအရင်းကိုလက်မခံနိုင်လို့ ဝမ်းနည်းစွာငြင်းနေမိသူ,
စကားစကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းမဆိုမိပဲ ဝမ်းနည်းမှုကိုသာထုတ်ပြမိတဲ့သူမ,
အဓိပ္ပါယ်ကောက်လွဲမှားစွာ ဖြူစင်တဲ့ကလေးကို စိတ်ပျက်မှုအမုန်းစတို့ပေါက်ဖွားမိသူ
အော်.....ကံကြမ္မာရယ် အဘယ်သို့များဆက်ပြုစားပေဦးမည်နည်း။
*******
ကြာသွားလို့ မီယားနဲ ရေးဖို့ကို mood မဝင်ဖြစ်နေလို့ ဟီး
part 8 /2/ဒီနေ့ညနေနဲ့ မနက်ဖြန်အနက်ဖြစ်ဖြစ်
ဘယ်အချိန်လိုချင်လဲဟင်
တစ်ခုမှာချင်တာကလေ ချောင်းရိုက်ခံရမဲ့အကွက်တေလုပ်နေလို့ တစ်ခုခုမကျေနပ်ရင် ကျွန်တော့်ကိုပဲပြောပါ နောက်တပိုင်းအတွက်ကြိုပြောတာပါ🙏
Thanks for your vote, reading, fackback🌱
Love you all❤
******************
*Zawgyi*
9 လပိုင္း 1 ရက္ေန႕။
တစ္နည္းအားျဖင့္ သူ႕ေမြးေန႕။
မနက်အာရံုတက်နေထွက်ချိန်မှစလို့ ေလးပင္ေနတဲ့စိတ္က ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္။ ႏွစ္တိုင္းလိုအထီးက်န္ေနခဲ့တဲ့ ေမြးေန႕မွာ Darling ဟာလဲ အမွတ္ရကာအေဖာ္ျပဳေပးလိမ့္မည္ဆိုတာ သိပ္စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လြန္းသည္မဟုတ္လား။
သူ႕အတြက္ေမြးေန႕ဆိုတာ သာမာန္ေန႕ရက္ေတလိုပါပဲ။ အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးသြားတာကလြဲလို႔ေပါ့။
အသက္ကေပးတဲ့တာဝန္အေနနဲ႕ Darling ကို 23 ႏွစ္ျပည့္ခ်ိန္မွာ 22 ႏွစ္တုန္းကထက္သာလြန္တဲ့ခ်စ္ျခင္း ေပးဆပ္ျခင္း အႏွစ္နာခံျခင္းေတနဲ႕ ဆက္ၿပီးခ်စ္ဖို႔။
Advertisement
ငါ့အခ်စ္ထုထည္ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားလဲ မင္းပိစိေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သိထားေပးရင္ငါအမ်ားႀကီးေပ်ာ္မွာ Darling။ ကိစၥမရွိပါဘူး ငါအမ်ားႀကီးခ်စ္ျပမွာမို႔က်ိန္းေသေပါက္ မင္းေတြ႕မွာပါ။
*know know*
အဆက္မျပတ္ျမည္တီးလာေသာလူေခၚဘဲလ္သံေၾကာင့္ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုမ်က္ေမွာင္အနဲငယ္ႀကဳံလိုက္မိသည္။မနက္အေစာႀကီးရွိေသးသည္ကို ဘယ္သူကမ်ား သူ႕စီလာရသည္လဲ။
တံခါးဖွင့်ပေးရံုမျှရှိသေး အတင္းတိုးဝင္ေရာက္တဲ့ အနက်ရောင်ဝတ်စံုတေဖြင့် ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းလူတစ္စုေၾကာင့္ လန့္ျဖန့္သြားရသည္။ ေနာက္မွဝင္လာသည့္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး။ ဝတ်စားထားပံုကြည့်ခြင်းဖြင့်အသိုင်းဝိုင်းကြီးကထင်ပါရဲ့။
သူႏွင့္သိမေနဘဲ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္သူစီလာရသည္လဲ။
"ခင္ဗ်ားတို႔ဘယ္သူေတလဲ!!"
"သားငယ္!....မာမီေလ....သားရဲ႕ေမေမေလ "
ထိုအမ်ိဳးသမီးက သူ႕ရင္ဘတ္သူပုတ္ျပရင္းမ်က္ရည္လဲ့စြာဆိုသည္။
"မာမီ? ေမေမ?..."
နားမလည္စြာ တိုးလ်လ်ရည္႐ြတ္မိေလေတာ့ ထိုလင္မယားျဖစ္ဟန္တူေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွင့္အမ်ိဳးသားကေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ္ျပသည္။
ဘာေတလဲ ဂျွန့်အမေကဆံုးသွားတာကြာပြီလေ။
"လီထယ္ေလး! ဒယ္ဒီနဲ႕မာမီေလ....မမွတ္မိဘူးလား!"
"ဟင္....ဟို.....အားေတာ့နာပါတယ္ ဒီကအန္တီနဲ႕အန္ကယ္ ကြၽန္ေတာ္ကဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုပါ ဒီကအန္တီတို႔ရွာေနတဲ့လီထယ္မဟုတ္ပါဘူး!"
ဂြၽန္ကၿပဳံးၿပဳံးေလးေျဖေသာ္ျငား ဝမ္းနည္းစြာငိုေႂကြးေလတဲ့အမ်ိဳးသမီးေၾကာင့္ရင္ထဲမေကာင္းလာ။
"ဟင့္.....သားက....မမွတ္မိဘူးတဲ့ ဟင့္.....!"
ငိုေႂကြးလာတဲ့အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သူ လီရာကို ပုခံုးကနေဖက်ရင်း အသာေလးပုတ္ကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးရွာတဲ့ဝူဂ်င္မွာလဲမ်က္ႏွာမေကာင္းလွ။
"ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုေနာ္!.....သားနာမည္အရင္းကဝူလီထယ္! ဒယ္ဒီ နဲ႕ မာမီရဲ႕ သားငယ္ေလး .... ၿပီးေတာ့ ဒီမွာ ဒါဖတ္ၾကည့္!"
ဝတ်စံုအနက်တေနဲ့လူတေထံမှ စာ႐ြက္စာတမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ကိုယူကာ သူစီးကမ္းေပးလာသည္ေၾကာင့္ ေၾကာင္နနျဖင့္ လွမ္းယူကာ ၾကည့္မိေတာ့။
DNA စာ႐ြက္!!နဲ႕တစ္ျခား စာ႐ြက္စာတမ္းတစ္ခ်ိဳ႕။
မ.....မျဖစ္နိုင္တာ!! မ...မဟုတ္ဘူး မလား! မားနဲ႕ပါးက သူ႕ကိုေမြးစားထားတာမဟုတ္ဘူး။ မားကိုယ္တိုင္သူ႕ကိုေမြးခဲ့တာ!..DNA စာ႐ြက္အတုႀကီး သူတို႔လုပ္ယူထားတာ!!
စာ႐ြက္စာတမ္းတို႔အား တစ္႐ြက္ၿပီးတ္႐ြက္လွန္ၾကည့္ရင္း ေခါင္းတို႔အသြင္သြင္ခါကာ မ်က္ရည္တို႔ကစီးက်လ်က္။ႏႈတ္ခမ္းပါးမွလည္း-
"မဟုတ္ဘူး!! လိမ္ေနတာ....ခင္ဗ်ားတို႔လိမ္ေနတာ!"
"သားငယ္...မာမီကလိမ္ပါ့မလား!"
"လိမ္ေနၾကတာ! ဟင့္.....ခင္ဗ်ားတို႔လိမ္ေနတာ...ဟင့္....ဒါ...ဒါေတက တကယ္မဟုတ္ဘူး!"
သည္းထန္စြာငိုေႂကြးလာတဲ့ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုဟာ ဂြၽန္လင္မယားမွသူ႕အားေမြးစားထားသည့္ စာခ်ဳပ္စာတမ္းကိုလက္တြင္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ကိုင္ရင္း မဟုတ္ဘူးဟုသာ ကန္ျငင္းမိသည္။
"ဒယ္ဒီတို႔နဲ႕ျပန္လိုက္ခဲ့ေပးပါ လီထယ္!"
"မဟုတ္ဘူး!!!!! ကြၽန္ေတာ္နာမည္ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု!!!လီထယ္မဟုတ္ဘူး"
ဂြၽန္ေအာ္သံဟာ အနဲငယ္က်ယ္တာမို႔ လီရာမွာလန့္သြားရွာသည္။
"အမွန္ကိုသိၿပီျဖစ္ရက္နဲ႕ မဟုတ္ပါဘူးျငင္းေကာင္းတုန္းလား သား!....."
ဂြၽန္ ထိုလူႀကီးကိုျပန္မေျပာမိ ကိုယ္ေလးတစ္သိမ့္သိမ့္တုန္တက္ကာ ၾကမ္းျပင္ထက္ထိုင္လ်က္သားငိုေနမိသည္။
သက္ေသနဲ႕တကြ လာျပမွေတာ့အစစ္အမွန္ေတမွန္း မသိေလာက္ေအာင္ ဂြၽန္ မတံုးပါဘူး! လက်မခံနိုင်ရံုပါ မိဘအရင္းလို႔သက္မွတ္ထားသည့္သူေတ ဆံုးသွားခါမှ ဂြၽန့္ရဲ႕ဒယ္ဒီ အရင္းနဲ႕ မာမီအရင္းဆိုၿပီး မ်က္စိေရွ႕ေပၚလာတဲ့အခါ ႏွလုံးသားနဲ႕ ဦးႏွောက္ကလက္ခံဖို႔သိပ္ခဲယဥ္းပါတယ္။
"သားမာမီရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုမငဲ့ေတာ့ဘူးလား....သားေပ်ာက္သြားတဲ့ႏွစ္ေတအတြင္းသူ႕မွာ သားကိုပဲ တေနရွာတာ! ၿပီးေတာ့ သားရဲ႕မမ....."
"မမ......"
မမ....သူ႕မွာအစ္မရွိေသးတာလား!
"သူ႕ေၾကာင့္မင္းေပ်ာက္သြားခဲ့တာဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ အလုပ္ကိစၥတစ္ဖက္နဲ႕ မင္းကိုေန႕မနားညမနားရွာေနခဲ့တာ ... သားရယ္ မင္းမာမီနဲ႕မမကိုသနားရင္း ဒယ္ဒီတို႔နဲ႕ျပန္လိုက္ခဲ့ေပးပါေနာ္..."
"မာမီသားေလး မာမီစီျပန္လာပါသားရယ္....မာမီသားကိုအမ်ားႀကီး အလိုလိုက္ပါ့မယ္! သား...သားလိုခ်င္တာေျပာအကုန္ျဖစ္ေစရမယ္!"
"မ လိုက္ နိုင္ ဘူး! ကိုယ့္ဘဝနဲ႕ကိုယ္အသားက်ေနၿပီမို႔လႊတ္ထားေပးပါ!!"
တစ်လံုးချင်းထွက်ကျလာတဲ့စကားသံတေဟာ မိခင္ျဖစ္သူအတြက္ သံရည္ပူပမာ။ လီရာမွာေျခပင္မခိုင္ခ်င္ေတာ့။ သူတို႔အမွားပါ! သားကိုဂ႐ုမစိုက္နိုင္လို႔ မိဘရင္ခြင္ မိသားစုအစစ္နဲ႕ေဝးခဲ့ရတာ! သူတို့္သာ အားစိုက္ရွာေဖြၿပီး ဒီထက္ေစာေစာ သားကိုရွာေတြ႕ခဲ့ရင္ ဒီေလာက္ျငင္းဆန္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။
"အဲ့လိုေတာ့ မလုပ္လိုက္ပါနဲ႕.....စဥ္း...ဟင့္..စဥ္းစားပါဦးသားငယ္ရယ္။ သားမမကေလ သူ႕လက္ထက္ပြဲမွာသားကိုရွိေစခ်င္ရွာတာ....မာမီေတာင္းပန္ပါတယ္သားရယ္! "
"သား မမ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသြားရင္ လုပ္ငန္းေတသားရမွာေလ....!"
ထိုစကားက ဂြၽန့္ကို ဝမ္းနည္းသည့္ၾကားမွေဒါသျဖစ္ေစသည္မို႔ ခက္ထန္တဲ့အၾကည့္ေတက ဝူဂ်င္စီတန္းခနဲ။
ဘယ္လိုေတာင္လဲ။ ဂြၽန္ကိုေငြမက္တယ္လို႔ထင္ေနက်သလား။ လက္ရွိ ဂြၽန္ကမခ်မ္းသာဘူး မွန္တယ္ သို႔ေသာ္ ဆင္းရဲ၍လဲမေနဘူး! အခုစကားက ဂြၽန့္ကိုေစာ္ကားလိုက္ရာသိပ္က်လြန္းသည္။ မိဘအရင္းဆိုတဲ့သူစီကေလ။ ဟား!...ဟား....
"ကြၽန္ေတာ္က ေငြမက္တဲ့႐ုပ္ေပါက္ေနလို႔လား!"
"အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး!သားရယ္....ဒယ္ဒီက....."
"ေတာ္ပါ!!!......ငယ္ငယ္ကေနခုထိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာမွ အရာအားလုံးနဲ႕ေနသားက်ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ေပၚလာၿပီး ေမေတၱာရွိသလိုမလုပ္ၾကပါနဲ႕! ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဟင့္....တစ္ေယာက္တည္းလႊတ္ထားေပးလိုက္ပါ! ဟင့္....."
"ေကာင္းၿပီ သားလက္ခံရခက္ခဲေနမွာမာမီတို႔နားလည္ပါတယ္။ ေအးေဆးစဥ္းစားၿပီး မာမီစီလာခဲ့ပါ ဝူလီထယ္"
"ဂြၽန္ ေဂ်ာင္ ဂု ကြၽန္ေတာ္နာမည္ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု!"
မာမီဆိုသူက ရဲ႕ရဲ႕ေလးၿပဳံးျပၿပီး အနက်ရောင်ဝတ်စံုဖြင့်လူတစ်ခုပါ အလ်ိဳလ်ိဳထြက္သြားၾကတာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဒူးႏွစ္ဖက္ၾကားမ်က္ႏွာအပ္ကာ ငိုေႂကြးမိျပန္တယ္။
ႏွလုံးသားကေရာ ဦးႏွောက္ကေရာ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိေအာင္ကို ဗလာအတိျဖစ္ကာ ႏြမ္းလ်သြားခဲ့တာ။ ထိုလူေတကတကယ္ပဲ ဂြၽန္မိဘအရင္းေတဆို ဝမ္းသာမိမွာဆိုေပမဲ့ ဂြၽန္ကိုဘာလို႔ စြန့္ပစ္ၿပီးမွျပန္လာေခၚၾကတာလဲ။
"အီးဟီး....ဟင့္.....မား သားဘာလုပ္ရမွာလဲဟင့္.. သူတို႔နဲ႕လိုက္သင့္လား မလိုက္သင့္ဘူးလား! ဟင့္...႐ြတ္...."
သည္ကေလးဟာ ႏွစ္သိမ့္ေဖာ္ တိုင္ပင္ေဖာ္တိုင္ပင္ဖက္လိုေသာ္ျငား တစ္ေယာက္တစ္ေလမွသူ႕အနားမွာရွိမေနဘူး! ကိုယ့္ရည္းစားကေတာင္မွေလ။
အထီးက်န္စရာေမြးေန႕ရက္ မနက္ပိုင္းမွာတင္ တိုက္ခန္းက်ယ္ထဲ ငိုရွိုက္သံတို႔က အက်ဥ္းတန္စြာ။ တစ္သိမ့္သိမ့္တုန္ေနတဲ့ေက်ာျပင္ငယ္ဟာလည္း ေပြ႕ဖက္ႏွစ္သိမ့္ေဖာ္မဲ့ေန၏။
ပင္ပန္းစျပဳလာတဲ့စိတ္က အရာအားလုံးကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားခ်င္လာေလၿပီ~~
/////////////////////////////////
"ငါ့ေကာင္ႀကီးက မိန္းမရေတာ့မွာဆိုေတာ့ ေခြငြိမ်နေပြီပေါ့! ဟဟ"
ဂ်ီမင္ရဲ႕ ရွတ်နောက်နောက်စကားသံအဆံုး ထယ်ယောင်းနှုတ်ခမ်းတွန့်ရံုမျှသာ။
ဂ်ီမင္စကားက တစ္ဝက္မွန္ေပမဲ့ တစ္ဝက္ကမွားလို႔ေနသည္ေလ။ လက္ထက္ပြဲေၾကာင့္ ဇယားေတမရႈပ္ျဖစ္တာဆိုသည္ထက္ ေလးပင္ၿပီးမွိုင္ေထြေနသည့္စိတ္ေၾကာင့္ ၿငိမ္ေနတာဆိုပိုမွန္သည္။
"အဲ့လိုမဟုတ္ရပါဘူးကြာ.....ဒါနဲ႕ ကူးငယ္ကတကယ္ပဲ ေဒစီယာရဲ႕ ေမာင္ ဝူလီထယ္လား!"
"ဝူလီထယ္လား မေျပာနဲ႕ ဝူလီထယ္မွဝူလီထယ္အစစ္..."
ကံၾကမၼာႀကီးက ကို႔ရို႔ကားယားနိုင္တာလား။
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကပဲ ကို႔ရို႔ကားယားလုပ္ထားခဲ့တာလား။
ေမာင္ႏွမအရင္းႏွစ္ေယာက္ကိုမွၿပိဳင္တြဲသည္တဲ့။
"ထယ္ေယာင္း........"
"အြန္း!..."
"မစိုးရိမ္ဘူးလား"
"ဘာကို?"
"မင္းေဒစီနဲ႕ လက္ထက္ရင္ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုရွီးက တစ္ခုခုျဖစ္သြားနိုင္တယ္။ အစ္မျဖစ္သူနဲ႕ ကိုယ္ခ်စ္ရသူလက္ထက္မွာကို ၿပဳံးၿပီးၾကည့္နိုင္ဖို႔ သူ႕မွာ သတၱိရွိမွာမဟုတ္ဘူးထယ္ေယာင္း"
"............."
"မင္းတို႔လက္ထက္ပြဲကိုက်ိန္းေသေပါက္ အန္ကယ္ဝူဂ်င္နဲ႕အန္တီလီရာက ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုကိုေျပာမွာ..."
ဂ်ီမင္မွာ စိတ္ပူစြာေျပာေနသေလာက္ ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုအေပၚနည္းနည္းမွ်စိတ္ပူဟန္မျပတာေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ အလိုမက်လာေတာ့ေပ။
"ဟက္!.....ဒီလက္ထက္ပြဲက ဖျက်သိမ်းလို့လံုးဝမဖြစ်တာမို့ ကူးငယ္ကလက္ခံကိုခံရမွာပဲ။ သူ႕အစ္မအတြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့!"
*bring it over to my place,
You don't know what you did, did to me*
(ringtone)
"ဟယ္လို !...."
"ဟယ္လို....ကင္မ္!....ေဒစီ ဆိုးလ္ကိုလာေနၿပီ!!"
"ကားကိုယ္တိုင္ေမာင္းေနတာလားအခု!"
"မဟုတ္ဘူး ဒရိုင္ဘာပါတယ္ကင္မ္! ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲဟင္.....ဟင့္!"
အဖ်ားခတ္တုန္ခါကာ ရွိုက္သံတိုးတိုးကနားဖ်ားရိုက္ခတ္လာသည့္အခါ ထယ္ေယာင္းေရာ ဂ်ီမင္ပါလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္လာရသည္။
"ငို....ငိုေနတာလားေဒစီ!!...ဘယ္သူလုပ္တာလဲကိုယ့္ကိုေျပာ!!"
"ဟင့္....ကင္မ္!....လီ....လီထယ္ေလးကေလ ေဒစီတို႔ကိုလက္မခံဘူးတဲ့ ဟင့္....မာမီတို႔ မနက္ကသြားေျဖာင္းျဖတာ လီထယ္ေလးက...ငို...ငိုၿပီး...ဟင့္....ျငင္း....ျငင္းလႊတ္လိုက္တယ္တဲ့!"
"ဘယ္လို!"
"ေဒစီက ကင္မ္နဲ႕လက္ထက္ရင္ လီထယ္ေလးကိုပါရွိေစခ်င္တာ....အီးဟီး.....ဟင့္!!"
"ကိုယ္သြားေျပာၾကည့္လိုက္မယ္...."
"ျဖစ္မလားကင္မ္ရယ္."
"ကိုယ့်ကိုယံု!"
"ေက်း....ဟင့္...ေက်းဇူးပါ"
"ေဟ့!....မလိုဘူးေလကြာ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားေလာင္းကို "
"ကင္မ္ေနာ္!..."
"ဟဟ!....မရွက္ပါနဲ႕ဗ်ာ"
"ေတာ္ၿပီ ကင္မ္နဲ႕မေျပာေတာ့ဘူး!!ဒါပဲေနာ္"
"ေကာင္းပါၿပီ ကိုယ္ေမွ်ာ္ေနမယ္! "
ဖုန္းက်သြားသည္ႏွင့္ ၿပဳံးရယ္ေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာကခ်က္ခ်င္းတည္တံ့သြားသည္မို႔ ဂ်ီမင္ေခါင္းခါမိသည္အမွန္။
"ဘာတဲ့လည္း...."
"ဆိုးလ္ကိုလာေနၿပီတဲ့!"
"အဲ့တာကငါသိၿပီးသားေလ"
ဂ်ီမင္စကားမွာ ဘာအမွားပါသြားမွန္မသိေပမဲ့ထယ္ေယာင္းရဲ႕မ်က္ေမွာင္ႀကဳံစြာၾကည့္ျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္။
"ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုက ငါတို႔ကိုလက္မခံနိုင္ဘူးတဲ့!"
"ျဖစ္သင့္တာပဲမဟုတ္လား.....။ငါသာဆိုရင္လည္းျငင္းမိမွာ"
"Park Jimin!!!! "
"ငြင်းရံုတင်မကဘူး မင္းကိုပါသတ္ပစ္မွာ! "
ထယ္ေယာင္းသာနဂါးဆိုဂ်ီမင္ျပာျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။
အခုခ်ိန္မွာ ဂ်ီမင္ဘာကိုမွမေတြးထားခ်င္ေသာ္လည္း မ်က္ဝန္းထဲေပၚလာသည့္ ရယ္ၿပဳံးေနသည့္ ယုန္သြားနဲ႕ေကာင္ေလး ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစြာငိုေႂကြးေနေလမလား။
ထယ္ေယာင္းအေပၚထားတဲ့ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕အခ်စ္ေတ ေဘးလူျဖစ္တဲ့ဂ်ီမင္ခံစားမိပါတယ္။ သည္ေလာက္ထိအခ်စ္ႀကီးတဲ့ကေလးက အစ္မျဖစ္သူနဲ႕ခ်စ္ရသူလက္ထက္ပြဲကို လက္မခံနိုင္တာမဆန္း။ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုဘက္ဘယ္သူမွမရွိရင္ေတာင္ ပတ္ဂ်ီမင္ရွိပါတယ္။
အခ်စ္ႀကီးသူသာအရႈံး။ ဆိုတဲ့စကားကသိပ္မွန္ေၾကာင္း ဂြၽန္ကလက္ေတြ႕ျပေနတာ။ ေအာ္.....အခ်စ္! ပူေလာင္လြန္းပါဘိေကာ။
ထယ္ေယာင္း ကူးငယ္ကိုအခုတစ္ေခါက္ပို၍စိတ္ပ်က္မိတယ္။ သိပ္သန္မာလြန္းတဲ့ သူ႕သတို႔သမီးေလာင္းကိုမ်က္ရည္က်ေအာင္လုပ္တဲ့ ေဂ်ာင္ဂုကရဲတင္းလြန္းလာတယ္မဟုတ္လား။
Advertisement
- In Serial221 Chapters
Consuming Earths, Devouring Skies
In the myriad realms, legends rise and fall in the countless eras. Yan Zaizen, a frail youth with an unfortunate history, meets one of these legends. Will this change his common destiny to something greater? The story of a boy that just wants a peacefully lavish life with money, amazing food, and a beautiful woman to love. The story of the heavens that laughs at this.
8 63 - In Serial128 Chapters
Agent of the Alternates
This is the first Well of Souls story. Nathan Hunter, as well as five hundred other seniors at his high school, found themselves pulled into the deadly game in an alternate dimension of their school, where they had to survive against increasingly tough monsters while completing a series of Challenges as their numbers continued to dwindle with no end in sight. With no way off the property, nor any way out of the alternate and back to their real dimension, Nathan and his classmates battle for survival in the hopes that eventually, they will be freed from the game. Warning: Things will get repetitive at times, particularly after Arc 1. The reason for this becomes clear in the first couple of chapters of Arc 2. It is simply the nature of the lives they lead.
8 158 - In Serial9 Chapters
Guildmaster
When Leo was taken as the latest in a long line of prospective students of Guildmaster and level 860 Samurai, Sumiroma Kamei, life seemed very simple. All he needed to do was accept the inevitable; two or three months of torturous ‘training’, followed by death. Leo Proust did not accept the inevitable. The Guildmaster is dead. The town is defenceless and leaderless. Monsters that were once kept at bay now grow in power. In distant lands, plots and plans decades in the making are suddenly falling apart. And Leo’s life threatens to become very, very complicated.
8 117 - In Serial10 Chapters
The Artificer
It isn't every day that you are told that you don't belong in your own world. It isn't every day you learn that your parents weren't even born on this "plane of existence". It isn't every day that you are repatriated to a completely different world. Yet for Erik, that was exactly what happened, and exactly how he found himself in a different world with no way home. Forced to adapt to a rather unique situation he finds himself enjoying the challenge, both physically and mentally and the novel ideas and new technologies he introduces to the locals quickly cement his reputation within the community. After all, those ideas and inventions might be some of the only things standing between life and death...
8 119 - In Serial31 Chapters
In the Key of Ether
Every soul is multifarious, eternal, unchanging and infinitely changeable, all at once. Every soul is crying out into the magical energy around it, looking for a soul that resonates, that is compatible. A friend, a pet, a lover… those bonds are important and as real as magnetism or gravity. It's easy to slip through the cracks, the hard part is sticking where you want to be.
8 160 - In Serial13 Chapters
One Man Army
Leveling up, kicking ass, and taking names are all just a part of the challenge for Star. The more difficult the game the more motivated he is to play it. Warfare Online, the most notorious of all FIVR games on the market had offered that challenge. Now among the best of the best players, Star finds himself transported to another world still inside of his game avatar. War, Violence, Lust, Crimes, and Conspiracy push Star to do things that he'd never thought he'd ever do in real life.
8 99