《Dancing On Your Heartbeat • Kookmin || Completed ||》- 17 -
Advertisement
ဘာကြောင့်ရယ် မသိ ပစ္စည်းလေးတွေ ကြည့်နေရင်း
ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးနေမိသည် ။ ချစ်ရတဲ့သူကို လက်
ဆောင်ပေးရမည် ဆိုသည်မှာလည်း ရင်ခုန်စရာတစ်
မျိုးပဲ မဟုတ်လား ။
" ညီမ ဒီ Jean Coat လေးကို တစ်ချက် ပြပေးလို့
ရမလား "
ဂျောင်ကု လိုချင်တဲ့ မျက်လုံးတို့ဖြင့်ကြည့်ခဲ့သော ဒီ
Jean Coat လေးကိုပဲ ရွေးလိုက်ဖို့ စဥ်းစားထား
လိုက်သည် ။
များသောအားဖြင့် Hoodie တွေသာ ဝတ်လေ့ရှိတဲ့
ဂျောင်ကုက ဒီလို Jean Coat နဲ့သာဆို ဘယ်
လောက်လိုက်မလဲဟု တွေးရင်း သဘောကျနေ
မိသည် ။
" အစ်ကို ဒီမှာပါ ... "
အရောင်းဝန်ထမ်းမ လေးက Jean Coat ကို ယူကာ
ဂျီမင်းကို ပြသည် ။
" လှလိုက်တာ"
" အစ်ကို ဝတ်မှာလား "
" မဟုတ်ဘူး ကျွန်တော့် ချစ်တဲ့သူ တစ်ယောက်
အတွက် "
" အော် အစ်ကိုရဲ့ သူငယ်ချင်းအတွက်လား ? "
ဂျီမင်းက ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ သူမ ကို ပြုံးပြ
လိုက်သည် ။
" ဒါလေးယူမယ် ပြီးတော့ လက်ဆောင်ပေးမှာမို့
ပါကင်လေး ထုတ်ပေးနိုင်မလား ? "
" ဟုတ်ကဲ့ "
ဂျီမင်းက ဒီလက်ဆောင်လေးထဲက ပစ္စည်းကိုသာ
ဂျောင်ကု မြင်ရင် ဘယ်လောက်တောင် ပျော်နေ
မလဲဆိုတာ တွေးကြည့်ရင်း ပြုံးနေမိသည် ။
" အစ်ကိုက လက်ဆောင်ရမယ့်သူထက်တောင် ပို
ပျော်နေသလိုပဲ "
ဂျီမင်းက ပိုက်ဆံရှင်းရင်း အရောင်းဝန်ထမ်းလေး
ပြောတဲ့ စကားကို ရီမိသည် ။
" ဟုတ်မယ်ထင်တယ် ။ ကျေးဇူးပါဗျာ ... "
ဂျီမင်းက အိတ်ကို ယူကာ ဆိုင်ထဲက ထွက်လာခဲ့
သည် ။
//
" အစ်ကို ဟိုဆော့ရေ ပြန်လာပြီ "
အိမ်ထဲက ဘာသံမှမကြား ။
" အစ်ကို အပြင်သွားတယ်ထင်တယ် ။ "
ပုံမှန်ဆိုလည်း ဒီလိုပဲ ထွက်သွားတတ်သည်မို့ ဘာမှ
အထူးတဆန်း မဟုတ်တော့ပါ ။
" အတော်ပဲ အစ်ကို မရှိတုန်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်
ရေးရမယ် "
အသင့် ဝယ်လာသော စာရွက် ရောင်စုံလေးတွေ
ပေါ်မှာ စာရေးဖို့ စီစဉ်လိုက်သည် ။
" နေဦး အရင် အကြမ်းချရေးရမယ် "
ဂျီမင်းက ဘောပင်ကို ရမ်းလှုပ်နေရင်း တွေးနေသည် ။
ဂျီမင်းက စာရွက်ကို ချေလုံးကာ ဘေးကို ပစ်ချ
လိုက်သည် ။
ပါတယ် >
" ဟာ ဒီလိုကလည်း မဟုတ်သေးပါဘူး "
ထပ်ပြီး စာရွက်ကို ချေကာ လွှင့်ပစ်လိုက်သည် ။
" အာ မဟုတ်ဘူး ဒါလဲမဟုတ်သေးဘူး ။ ဘာစရေး
ရမလဲ ? "
ဂျီမင်းက ခေါင်းကို ဖွပစ်လိုက်ကာ အကြံအိုက်နေပြီး
ခုံပေါ် မှောက်အိပ်လိုက်သည် ။
" ဟာ ... သိပြီ "
နောက်ဆုံးတော့ အကြံရသွားကာ သေသေချာချာ
လေး ရေးပြီး စာကို အစအဆုံး တစ်ခေါက် ပြန်ဖတ်
လိုက်သည် ။
" ဂျောင်ကုသာ ဒီ Jean Coat လေးရမှန်း သိရင်သိပ်
ပျော်မှာ "
" အဲ့တာ ဘာတွေရေးနေတာလဲ ? "
နောက်ကနေ စာကို တိတ်တိတ်လေး လာဖတ်နေတဲ့
ဟိုဆော့က ဂျီမင်းကို မေးလိုက်သည် ။
" အမလေး မြတ်စွာဘုရားကြီး ကြွကုန်ပြီ !!!! "
ဂျီမင်းက မပြောမဆိုနဲ့ နောက်ရောက်နေတဲ့ ဟိုဆော့
ကြောင့် လန့်သွားသည် ။
" အောင်မယ် ! မင်းကရော ဘာတွေ ပြုံးစိစိလုပ်နေ
တာလဲ ? တစ်ခန်းလုံးလည်း ရှုပ်ပွနေတာပဲ ။ ဘာ
တွေ လုပ်နေတာလဲ "
" ဘာလုပ်လုပ်ပေါ့ ! အစ်ကိုက စပ်စုလိုက်တာ...."
ဂျီမင်းက လူက လက်တောက်လောက် ဖြစ်သလို
စိတ်ကလည်း လက်တစ်ဆစ် ဖြစ်သည် ။
" အောင်မာ ... ငါ့များ စပ်စုသလေးနဲ့ ။ အခန်းကို
လည်း ကြည့်ဦး ။ ဖွထားတာက ... ? "
" ကျွန်တော် သိမ်းမှာပါ ... "
ဂျီမင်းက စာရွက်ကို သေချာ ယူ၍ ထွက်သွားသည် ။
" ဟေ့ကောင် !!! သိမ်းမယ်ဆို "
ဂျီမင်းက တစ်ခါပြန်လှည့်လာတော့ ဟိုဆော့က
ချက်ချင်း လာပြန်ရှင်းတယ် ထင်ပေမယ့် ဂျီမင်း
က မေ့ကျန်ခဲ့သော ခုံပေါ်က လက်ဆောင်ဘူးကို
လာယူတာဖြစ်သည် ။
" အံမယ် အံမယ် .... မရှင်းဘူးလား မင်းအမှိုက်တွေ "
ဂျီမင်းက ဟိုဆော့ကို မျက်စောင်းကလည်း ထိုး
လိုက်သေးသည် ။
" ဘုရား ဘုရား ! ငါလည်း သူ့ကို ဘာမှမလုပ်ပဲနဲ့
ငါပြာကျတော့မယ် သူကြည့်တာနဲ့တင် "
" ရှင်းပါမယ်ဆို ... ခဏတော့စောင့်ဦး ။ အစ်ကို မကျေနပ်ရင် ကိုယ့်ဘာသာ ရှင်းလိုက်တော့ !! "
ဟိုဆော့ ကို အပြင်မှာထားခဲ့ပြီး အခန်းထဲဝင်ကာ
တံခါးကိုပိတ်ပြီး ဂျက်ချလိုက်သည် ။
" ဟာ ... ကောင်စုတ်လေး လုပ်သွားပုံ ကြည့်စမ်း !!! "
ဟိုဆော့က အခန်းပြင်က အော်နေသံ ကြားပေမယ့်
ဂျီမင်းက လက်ဆောင်ဘူးလေးကို ကြည့်လိုက် စာ
ကို ကြည့်လိုက်နဲ့ ပြုံးပျော်နေမိသည် ။ ထို့နောက်
စာကို သေချာခေါက်ကာ ဘူးလေးထဲ လှလှပပ
ထည့်လိုက်သည် ။
" ဟူး ... ဒီနေ့အိပ်ပြီးရင် မနက်ဖြန်ဆို အဆင်ပြေ
Advertisement
သွားမှာ ! သူ ဒီစာလေးကို ဖတ်မိရင် အဆင်ပြေသွားမှာ "
ဂျီမင်းက လက်ဆောင်ဘူးလေးကို ပိုက်လျက်
ကုတင်ပေါ်မှာ လူးလွန့်နေမိသည် ။
" ရင်ခုန်လိုက်တာ အား !!! "
//
" မန်နေဂျာရယ် ... ဒီတစ်ရက်ပါပဲ ! "
ဂျီမင်းက လက်ညိုးတစ်ချောင်းကို ထောင်လျက်
ခွင့်တောင်းနေသည် ။
" အေး ... ငါလစာထဲက ဖျက်မှာ ... "
" မန်နေဂျာကလည်း ... !! "
နှုတ်ခမ်းကို ထော်ကာ ဆောင့်အောင့်လိုက်ပေမယ့်
အထက်လူဖြစ်နေသည်က ဘာမှ လုပ်မရ ။
" အောင်မာ မကျေနပ်ရင် မသွားနဲ့ ။ မင်းမရှိရင်
ညနေပိုင်းက ဘယ်သူ တာဝန်ယူမှာလဲ ? "
" သိပါပြီ ! အဲ့တာဆိုလည်း ဖျက်ပေါ့ ။ ကျွန်တော်က
သွားမှရမှာမို့ ... "
" မင်းကိစ္စပဲ အဲ့တာ ။ သွားလို့ ရပြီ ! "
မကျေနပ်ပေမယ့်လည်း ဂျောင်ကုမွေးနေ့ အမှီသွား
ချင်တာမို့ အောက်ကျနောက်ကျခံကာ မျက်နှာချို
သွေးခဲ့ရသည် ။ သို့သော်လည်း လစာက ထပ်ဖျက်
ခံရဦးမည် ။
ဂျီမင်းက အဝတ်လဲခန်းထဲ အမြန်ဝင် ပြင်ဆင်လိုက်သည် ။
မှန်ထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ကြည့်
ရင်း ပြုံးလိုက်သည် ။ ဂျောင်ကုမွေးနေ့ဖြစ်တာမို့
အရင်ထက် အများကြီး တောက်တောက်ပပ ဝတ်
ထားခဲ့မိသည် ။ ကော်လံစကို သေသေသပ်သပ်ဖြစ်
အောင် ချိုးလိုက်ကာ ပြင်ဆင်ပြီး ဆိုင်ထဲက ထွက်
လာခဲ့သည် ။
ဂျီမင်းရဲ့ ခြေလှမ်းတို့က တက်ကြွနေသည် ။ လှမ်း
လိုက်တဲ့ ခြေတစ်လှမ်းဆီတိုင်းက ပျော်ရွှင် လန်း
ဆန်းမှုတွေနဲ့ ဖြစ်သည် ။
Class ရှေ့ကိုရောက်လာတော့ ချက်ချင်း မဝင်ဖြစ်
သေးဘဲ အသက်ဝအောင်ရှူကာ သက်ပြင်းချလိုက်
သည် ။
" ဂျီမင်းရှိ ! ရောက်လာပြီလား ? "
ဂျောင်ကုက ဂျီမင်း ရှေ့ကိုတိုးလာပြီး ဂျီမင်းကို
စက္ကန့်ပိုင်းမျှ မှင်သက်စွာ စိုက်ကြည့်နေသည် ။
ချက်ချင်းရောက်မလာသေးလောက်ဘူး ထင်ပေ
မယ့် ဂျောင်ကုက တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဘေးကို
ရောက်လာသည် ။
" ဒီနေ့တော်တော် ကြည့်ကောင်းနေတယ် "
ဂျောင်ကု စကားကြောင့် ဂျီမင်းက ခေါင်းကို ဆက်
တိုက် ငုံ့ထားလိုက်သည် ။
" အာ ... ကျေးဇူးပါပဲ ! "
ရှက်လွန်းလို့ စကားတွေဟာ ကောင်းကောင်း ထွက်
မလာခဲ့ ။
" လာလေ အထဲ ဝင်ထိုင်လေ ! "
" ဒါလေး အရင် ... "
ဂျောင်ကုက အထဲဝင်ဖို့ ခေါ်ပေမယ့် ဂျီမင်းက လက်
ထဲက လက်ဆောင်ဘူးလေးကို အရင်ထုတ်ပေးလိုက်
သည် ။
" အမ် ! လက်ဆောင်လား ? "
" အင်း ! "
လက်ဆောင်ရသူထက် ပေးသူရဲ့ မျက်နှာက အပြုံး
တွေ ပိုဝေနေသည် ။
" ဂျီမင်းရှိ ! ကျေးဇူးပဲနော် "
ဂျောင်ကုက ဘူးကို ချက်ချင်း ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။
" အာ ... အခု ... အခုကြည့်ပြီလား ? "
ဂျောင်ကုက ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ဘူးထဲက ခေါက်
လျက်သား Jean Coat လေးကို အံ့သြသော မျက်
နှာတို့ဖြင့် အတန်ကြာ စိုက်ကြည့်နေသည် ။
" အာ ... ဖွင့်လိုက်ပြီပဲ ။ ဟို .. မင်း .. သဘော ..
သဘောကျ ... "
ဂျီမင်းက စကားတွေ အထစ်ထစ်နဲ့ ပြုံးလျက် ပြော
နေသည် ။
" ဂျီမင်းရှိ ? "
ဂျောင်ကုက အံ့သြသော မျက်လုံးအစုံတို့ဖြင့် ဂျီမင်း
ကို ကြည့်လာသည် ။
" ဒါလိုချင်နေတာ ဘယ်လို သိခဲ့တာလဲ ? "
" အော် အဲ့ဒါက ဟိုဟာ .. ဟို ... အဲ့တာက ... မင်းဟို
နေ့က ဆိုင်ရှေ့မှာ ... ရပ် ... ရပ်ကြည့်နေတာ ...
တွေ့ .. တွေ့ ... "
ဂျီမင်း ပြောတာ ဆုံးအောင် နားမထောင်တော့ဘဲ
ရုတ်တရက် ဖက်ထားလိုက်တဲ့ ဂျောင်ကုကြောင့်
ဂျီမင်းက ခဏတော့ကြောင်အမ်းသွားမိသည် ။
" အာ ... ဂျောင်ကု ah ... "
အစကတည်းက ပျော်မယ်ဆိုတာ သိတဲ့ စိတ်နဲ့
ပြင်ဆင်လာခဲ့တဲ့ စိတ်ကြောင့် ဂျီမင်းက နှစ်နှစ်
ခြိုက်ခြိုက် ပြုံးမိသည် ။
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဂျီမင်းရှိ ! တကယ်ပါ ... "
ဂျီမင်းက တင်းကျပ်စွာဖက်ထားတဲ့ ဂျောင်ကုရဲ့
လက်တွေ အတိုင်း ဂျောင်ကုကိုလည်း ပြန်ဖက်
ထားလိုက်သည် ။
" မဟုတ်တာကို ... သဘောကျရင် ရပါပြီ "
" ဂျီမင်း ! ဂျီမင်း ! ဂျီမင်း ! "
ဂျီမင်းရဲ့ ပုခုံးကို လာလှုပ်သော လက်တစ်စုံကြောင့်
ဂျီမင်းက လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။
" ဟေ့ကောင် ! ဒါကြီး ပိုက်ပြီး ဘာတွေစိတ်ကူး
ယဉ်ပြီး ပြုံးရယ်နေတာတုန်း ? အထဲမဝင်သေး
ဘူးလား ? "
နမ်ဂျွန်က ဂျီမင်းကို ကြောင်ကာ ကြည့်နေသည် ။
ဂျီမင်းက ရှက်ရှက်နဲ့ လက်ဆောင်ဘူးကို နောက်ကို
အမြန် ဖွက်လိုက်သည် ။
" အာ တောင်းပန်ပါတယ် ။ ကျွန်တော် အတွေးလွန်
သွားလို့ "
" လာလေ ! အထဲဝင်လေ .. လူတောင်စုံနေပြီ ထင်
တယ် "
" လာမယ် လာမယ် ! အစ်ကို အရင်ဝင်နှင့်နော် "
ဂျီမင်းရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်လုံးက ရဲတက်လာလို့ ချက်ချင်း
ဝင်သွားဖို့ မဖြစ်နိုင်သေး ။
" အေး ပြီးရော ! "
နမ်ဂျွန်အထဲဝင်သွားတော့မှ သက်ပြင်းချကာ ကိုယ့်
ခေါင်းကို ထုမိတော့သည် ။
Advertisement
" သေလိုက်ပါတော့ ... စိတ်ကူးယဥ်ချက် ပတ်ဂျီ
မင်းရယ် "
တကယ်တမ်း ဂျောင်ကု ရှေ့ကို သွားမယ်လည်း ကြံ
ရော ခြေဖျားလက်ဖျားတွေက အေးစက်လာသည် ။
" မဟုတ်ဘူးမဟုတ်ဘူးမဟုတ်ဘူး !!! ခုဏက
အတိုင်း ဖြစ်မှာမို့ အဲ့လောက်ထိ စိတ်လှုပ်မရှား
နဲ့ ဂျီမင်း "
ဂျီမင်းက ကိုယ့်ကိုကိုယ်နှစ်သိမ့်လိုက်ပြီး Class
ထဲကို ဝင်လာခဲ့သည် ။
" အားလုံး ခဏလေးပါ !! ကျွန်တော်ပြောစရာရှိလို့ပါ "
အကအခန်းထဲမှ ဟိန်းထွက်လာတဲ့ ဂျောင်ကု အသံ
ကိုခပ်သဲ့သဲ့ကြားလိုက်ရသည် ။ ဂျီမင်းက အခန်းဝ
ကနေ အထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အသက်ရှူမှား
လောက်အောင် ကြည့်ကောင်းနေသူက မရိုးနိုင်တဲ့
ထိုကောင်လေးပင် ။
" ရူးလောက်အောင် ကြည့်ကောင်းနေတာပဲ ဂျွန်
ဂျောင်ကုရယ် ... "
ဂျီမင်းက တစ်ယောက်တည်း ရေရွတ်ကာ ခေါင်းငုံ့
ပြီး ပြုံးလိုက်သည် ။
" ပြောစရာက ဟို ... "
ဂျောင်ကုက ဘေးတစ်နေရာကို ငေးကြည့်ရင်း
ပြုံးနေသည် ။
" ဒီနေ့ ကျွန်တော့်ကောင်မလေးနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ Anni
Day ပါခင်ဗျ !!!! "
ဂျီမင်းက ထို အသံကြောင့် ထိတ်လန့်သွားပြီး ဘေး
ကို သေချာကြည့်တော့မှ ဂျောင်ကု ဘေးကို ရောက်
လာတဲ့ ဆဲအင်းကို မြင်လိုက်ရသည် ။
" ဒီနေ့က ကျွန်တော့်မွေးနေ့လည်းဟုတ်တယ် ။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ Anni လဲဟုတ်တယ် ။ အဲ့ဒါကို တစ်ခါတည်း အသိပေးပြီး ကျွေးတယ်ပဲ ထားပါတော့ !! ""
" ဝိုး !!!!!!! "
ပါတီက လူတွေရဲ့ အာမေဍိတ်သံမျိုးစုံဟာ အခန်းထဲ
ပျံ့နှံ့သွားသည် ။ သူငယ်ချင်းတွေ အားလုံး လက်ခုပ်
တီးခဲ့ကြပေမယ့် ချောင်မှာ မျက်ရည်တွေစီးကျခဲ့သူ
က ဂျီမင်း ။
ဂျီမင်းက ဝေးဝေးကို ပြေးထွက်သွားခဲ့ပြီး အသက်ရှူ
ကြပ်လာတာမို့ ရင်ဘတ်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖိထား
လိုက်သည် ။
" ငါဘာကိုမေ့နေခဲ့တာလဲ ? သူ့မှာ ချစ်သူရှိနေတာပဲ ။
ဟုတ်တယ် ... ငါဘာကိုမျှော်လင့်နေခဲ့တာလဲ ? ငါ
အရူးပဲ !!!! "
ဂျီမင်းက ကိုယ့်ရင်ဘတ်ကို ထုရိုက်ကာ ပြောနေမိ
သည် ။ မျက်ရည်တွေဟာလည်း အဆက်မပြတ် စီး
ကျနေသည် ။
" နေဦး နေဦး !!! မပြီးသေးဘူး အဲ့တာနဲ့တင်မပြီးဘူးလေ "
ဆဲအင်းကြောင့် ပါတီက လူအကုန်နဲ့ ဂျောင်ကု
ကပါ ကြောင်သွားသည် ။
" ဘေဘီ ! ဆောရီးကွာ ။ ဒီ Anni မှာ ကိုကိုက
ဘာမှမပြင်ဆင်ခဲ့ရဘူး အဲ့ဒါကလေ ကို ... "
" သိပါတယ် ကိုကိုက မအားဘူးလေ ။ အဲ့ဒါကြောင့်
ဘေဘီကပဲ ပြင်ဆင်ခဲ့တယ် "
ဒီမြင်ကွင်းဟာ ဘာမှ မခံစားရသူတွေ အဖို့တော့ လက်ခုပ်တီးစရာ အားပေးစရာ တစ်ခုဖြစ်ခဲ့ပေမယ့်
ဂျီမင်းအတွက်တော့ မျက်ရည်တွေသာ ထပ်ထပ်ကျ
စရာ ဖြစ်ခဲ့သည် ။
ပွဲရှိလူအားလုံး ရဲ့ အားပေးသံတွေက ဂျီမင်းအတွက်
တော့ မုန်တိုင်းတစ်ခုလို ငရဲတစ်ခုလို ခံစားရသည် ။
ဆဲအင်းက ဘေးရှိ ကတ္တီပါဘူးလေးကို ယူကာ
ဂျောင်ကုလက်ထဲကို ထည့်လိုက်သည် ။
" ရော့ ! ဒါလေးကိုဝတ်ပေး ။ ဒီတစ်ခါပဲရမှာနော်
နောက်တစ်ခါကျ ကိုကိုကပဲ စီစဉ်ပေးရမှာ "
ဂျီမင်းရဲ့ စိတ်ကူးယဥ်ထဲက ပုံရိပ်လေးက ဆဲအင်း
ဆီမှာဖြစ်ပျက်နေပြီး စိတ်ကူးထဲက အံ့သြနေတဲ့
ဂျောင်ကု ရဲ့မျက်နှာလေးက ဂျီမင်း ရှေ့မှာ ဖြစ်မှာ
မဟုတ်ဘဲ သူမ ရှေ့မှာ ဖြစ်နေခဲ့သည် ။
ကတ္တီပါဘူးလေးကို ဂျောင်ကု က ဖွင့်ကြည့်လိုက်
သည် ။ ဆင်တူလက်စွပ်လေး နှစ်ကွင်းက ထိုဘူး
လေးထဲမှာ တောက်ပစွာ နေရာယူလျက်ရှိသည် ။
" ဘေဘီ ! "
စကားသံအဆုံးမှာ ဂျောင်ကု ရင်ခွင်ထဲကို ရောက်
သွားတဲ့သူက ဘေဘီလို့ ခဏခဏခေါ်နေတဲ့ ဆဲအင်း
ပဲဖြစ်သည် ။
" အာ ... စိတ်ကူးတိုင်းလဲ ဖြစ်တတ်တာမှ မဟုတ်ဘဲလေ "
ဂျောင်ကုက ဆဲအင်းလက်မှာ ထိုလက်စွပ်ကို စွပ်ပေး
နေပြီး ဆဲအင်းက ဂျောင်ကုလက်မှာ တစ်ဖန် ပြန်စွပ်
ပေးသည် ။
စိတ်ကူးသမျှ လွဲမှားခဲ့ရသည်မှာ ဒါက ပထမဆုံး
အကြိမ်လည်း မဟုတ်ပေမယ့် ပထမဆုံးအကြိမ်
အနာကျင်ရဆုံးဖြစ်ခဲ့သည် ။
" နမ်းကြပါ နမ်းကြပါ နမ်းကြပါ !!!! "
ဒီမြင်ကွင်းနဲ့တင် မလုံလောက်သေးလို့ ဘယ်လို ရူး
သွားစေတဲ့ မြင်ကွင်းကို ဖြစ်စေချင်ကြတာလဲလေ ။
ဒါဟာ ပတ်ဝန်းကျင် အပြစ်လည်းမဟုတ် ဆဲအင်း
အပြစ်လည်း မဟုတ် ဂျောင်ကု အပြစ်လည်းမဟုတ် ။
အားလုံးဟာ ချစ်မိသွားခဲ့တဲ့ ဂျီမင်း အပြစ်သာဖြစ်သည် ။
ဂျီမင်းက အဲ့ဒီနေရာနဲ့ အဝေးဆုံးကို ထွက်လာမိခဲ့
သည် ။ ဆက်ရှိနေဖို့ဆိုတာလည်း မဖြစ်နိုင်တော့
သလို ငိုစရာ မျက်ရည်တွေလည်း ကုန်ခမ်းနေခဲ့
ပါသည် ။
အဝေးဆုံးတစ်နေရာကို ထွက်လာခဲ့ပေမယ့် ၊ အဝေး
ဆုံးဆိုတာ ဘယ်နေရာလဲမသိပေမယ့် သူနဲ့ အဝေး
ဆုံး တစ်နေရာရာကိုပေါ့ ။
ဘာေၾကာင့္ရယ္ မသိ ပစၥည္းေလးေတြ ၾကည့္ေနရင္း
ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးေနမိသည္ ။ ခ်စ္ရတဲ့သူကို လက္
ေဆာင္ေပးရမည္ ဆိုသည္မွာလည္း ရင္ခုန္စရာတစ္
မ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား ။
" ညီမ ဒီ Jean Coat ေလးကို တစ္ခ်က္ ျပေပးလို႔
ရမလား "
ေဂ်ာင္ကု လိုခ်င္တဲ့ မ်က္လုံးတို႔ျဖင့္ၾကည့္ခဲ့ေသာ ဒီ
Jean Coat ေလးကိုပဲ ေရြးလိုက္ဖို႔ စဥ္းစားထား
လိုက္သည္ ။
မ်ားေသာအားျဖင့္ Hoodie ေတြသာ ဝတ္ေလ့ရွိတဲ့
ေဂ်ာင္ကုက ဒီလို Jean Coat နဲ႔သာဆို ဘယ္
ေလာက္လိုက္မလဲဟု ေတြးရင္း သေဘာက်ေန
မိသည္ ။
" အစ္ကို ဒီမွာပါ ... "
အေရာင္းဝန္ထမ္းမ ေလးက Jean Coat ကို ယူကာ
ဂ်ီမင္းကို ျပသည္ ။
" လွလိုက္တာ"
" အစ္ကို ဝတ္မွာလား "
" မဟုတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္
အတြက္ "
" ေအာ္ အစ္ကိုရဲ့ သူငယ္ခ်င္းအတြက္လား ? "
ဂ်ီမင္းက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ သူမ ကို ျပဳံးျပ
လိုက္သည္ ။
" ဒါေလးယူမယ္ ၿပီးေတာ့ လက္ေဆာင္ေပးမွာမို႔
ပါကင္ေလး ထုတ္ေပးနိုင္မလား ? "
" ဟုတ္ကဲ့ "
ဂ်ီမင္းက ဒီလက္ေဆာင္ေလးထဲက ပစၥည္းကိုသာ
ေဂ်ာင္ကု ျမင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္ေန
မလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရင္း ျပဳံးေနမိသည္ ။
" အစ္ကိုက လက္ေဆာင္ရမယ့္သူထက္ေတာင္ ပို
ေပ်ာ္ေနသလိုပဲ "
ဂ်ီမင္းက ပိုက္ဆံရွင္းရင္း အေရာင္းဝန္ထမ္းေလး
ေျပာတဲ့ စကားကို ရီမိသည္ ။
" ဟုတ္မယ္ထင္တယ္ ။ ေက်းဇူးပါဗ်ာ ... "
ဂ်ီမင္းက အိတ္ကို ယူကာ ဆိုင္ထဲက ထြက္လာခဲ့
သည္ ။
//
" အစ္ကို ဟိုေဆာ့ေရ ျပန္လာၿပီ "
အိမ္ထဲက ဘာသံမွမၾကား ။
" အစ္ကို အျပင္သြားတယ္ထင္တယ္ ။ "
ပုံမွန္ဆိုလည္း ဒီလိုပဲ ထြက္သြားတတ္သည္မို႔ ဘာမွ
အထူးတဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပါ ။
" အေတာ္ပဲ အစ္ကို မရွိတုန္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ေရးရမယ္ "
အသင့္ ဝယ္လာေသာ စာရြက္ ေရာင္စုံေလးေတြ
ေပၚမွာ စာေရးဖို႔ စီစဥ္လိုက္သည္ ။
" ေနဦး အရင္ အၾကမ္းခ်ေရးရမယ္ "
ဂ်ီမင္းက ေဘာပင္ကို ရမ္းလွုပ္ေနရင္း ေတြးေနသည္ ။
ဂ်ီမင္းက စာရြက္ကို ေခ်လုံးကာ ေဘးကို ပစ္ခ်
လိုက္သည္ ။
ပါတယ္ >
" ဟာ ဒီလိုကလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး "
ထပ္ၿပီး စာရြက္ကို ေခ်ကာ လႊင့္ပစ္လိုက္သည္ ။
" အာ မဟုတ္ဘူး ဒါလဲမဟုတ္ေသးဘူး ။ ဘာစေရး
ရမလဲ ? "
ဂ်ီမင္းက ေခါင္းကို ဖြပစ္လိုက္ကာ အႀကံအိုက္ေနၿပီး
ခုံေပၚ ေမွာက္အိပ္လိုက္သည္ ။
" ဟာ ... သိၿပီ "
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အႀကံရသြားကာ ေသေသခ်ာခ်ာ
ေလး ေရးၿပီး စာကို အစအဆုံး တစ္ေခါက္ ျပန္ဖတ္
လိုက္သည္ ။
" ေဂ်ာင္ကုသာ ဒီ Jean Coat ေလးရမွန္း သိရင္သိပ္
ေပ်ာ္မွာ "
" အဲ့တာ ဘာေတြေရးေနတာလဲ ? "
ေနာက္ကေန စာကို တိတ္တိတ္ေလး လာဖတ္ေနတဲ့
ဟိုေဆာ့က ဂ်ီမင္းကို ေမးလိုက္သည္ ။
" အမေလး ျမတ္စြာဘုရားႀကီး ႂကြကုန္ၿပီ !!!! "
ဂ်ီမင္းက မေျပာမဆိုနဲ႔ ေနာက္ေရာက္ေနတဲ့ ဟိုေဆာ့
ေၾကာင့္ လန႔္သြားသည္ ။
" ေအာင္မယ္ ! မင္းကေရာ ဘာေတြ ျပဳံးစိစိလုပ္ေန
တာလဲ ? တစ္ခန္းလုံးလည္း ရွုပ္ပြေနတာပဲ ။ ဘာ
ေတြ လုပ္ေနတာလဲ "
" ဘာလုပ္လုပ္ေပါ့ ! အစ္ကိုက စပ္စုလိုက္တာ...."
ဂ်ီမင္းက လူက လက္ေတာက္ေလာက္ ျဖစ္သလို
စိတ္ကလည္း လက္တစ္ဆစ္ ျဖစ္သည္ ။
" ေအာင္မာ ... ငါ့မ်ား စပ္စုသေလးနဲ႔ ။ အခန္းကို
လည္း ၾကည့္ဦး ။ ဖြထားတာက ... ? "
" ကၽြန္ေတာ္ သိမ္းမွာပါ ... "
ဂ်ီမင္းက စာရြက္ကို ေသခ်ာ ယူ၍ ထြက္သြားသည္ ။
" ေဟ့ေကာင္ !!! သိမ္းမယ္ဆို "
ဂ်ီမင္းက တစ္ခါျပန္လွည့္လာေတာ့ ဟိုေဆာ့က
ခ်က္ခ်င္း လာျပန္ရွင္းတယ္ ထင္ေပမယ့္ ဂ်ီမင္း
က ေမ့က်န္ခဲ့ေသာ ခုံေပၚက လက္ေဆာင္ဘူးကို
လာယူတာျဖစ္သည္ ။
" အံမယ္ အံမယ္ .... မရွင္းဘူးလား မင္းအမွိုက္ေတြ "
ဂ်ီမင္းက ဟိုေဆာ့ကို မ်က္ေစာင္းကလည္း ထိုး
လိုက္ေသးသည္ ။
" ဘုရား ဘုရား ! ငါလည္း သူ႔ကို ဘာမွမလုပ္ပဲနဲ႔
ငါျပာက်ေတာ့မယ္ သူၾကည့္တာနဲ႔တင္ "
" ရွင္းပါမယ္ဆို ... ခဏေတာ့ေစာင့္ဦး ။ အစ္ကို မေက်နပ္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာ ရွင္းလိုက္ေတာ့ !! "
ဟိုေဆာ့ ကို အျပင္မွာထားခဲ့ၿပီး အခန္းထဲဝင္ကာ
တံခါးကိုပိတ္ၿပီး ဂ်က္ခ်လိုက္သည္ ။
" ဟာ ... ေကာင္စုတ္ေလး လုပ္သြားပုံ ၾကည့္စမ္း !!! "
ဟိုေဆာ့က အခန္းျပင္က ေအာ္ေနသံ ၾကားေပမယ့္
ဂ်ီမင္းက လက္ေဆာင္ဘူးေလးကို ၾကည့္လိုက္ စာ
ကို ၾကည့္လိုက္နဲ႔ ျပဳံးေပ်ာ္ေနမိသည္ ။ ထို႔ေနာက္
စာကို ေသခ်ာေခါက္ကာ ဘူးေလးထဲ လွလွပပ
ထည့္လိုက္သည္ ။
" ဟူး ... ဒီေန႔အိပ္ၿပီးရင္ မနက္ျဖန္ဆို အဆင္ေျပ
သြားမွာ ! သူ ဒီစာေလးကို ဖတ္မိရင္ အဆင္ေျပသြားမွာ "
ဂ်ီမင္းက လက္ေဆာင္ဘူးေလးကို ပိုက္လ်က္
ကုတင္ေပၚမွာ လူးလြန႔္ေနမိသည္ ။
" ရင္ခုန္လိုက္တာ အား !!! "
//
" မန္ေနဂ်ာရယ္ ... ဒီတစ္ရက္ပါပဲ ! "
ဂ်ီမင္းက လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္လ်က္
ခြင့္ေတာင္းေနသည္ ။
" ေအး ... ငါလစာထဲက ဖ်က္မွာ ... "
" မန္ေနဂ်ာကလည္း ... !! "
ႏွုတ္ခမ္းကို ေထာ္ကာ ေဆာင့္ေအာင့္လိုက္ေပမယ့္
အထက္လူျဖစ္ေနသည္က ဘာမွ လုပ္မရ ။
" ေအာင္မာ မေက်နပ္ရင္ မသြားနဲ႔ ။ မင္းမရွိရင္
ညေနပိုင္းက ဘယ္သူ တာဝန္ယူမွာလဲ ? "
" သိပါၿပီ ! အဲ့တာဆိုလည္း ဖ်က္ေပါ့ ။ ကၽြန္ေတာ္က
သြားမွရမွာမို႔ ... "
" မင္းကိစၥပဲ အဲ့တာ ။ သြားလို႔ ရၿပီ ! "
မေက်နပ္ေပမယ့္လည္း ေဂ်ာင္ကုေမြးေန႔ အမွီသြား
ခ်င္တာမို႔ ေအာက္က်ေနာက္က်ခံကာ မ်က္ႏွာခ်ိဳ
ေသြးခဲ့ရသည္ ။ သို႔ေသာ္လည္း လစာက ထပ္ဖ်က္
ခံရဦးမည္ ။
ဂ်ီမင္းက အဝတ္လဲခန္းထဲ အျမန္ဝင္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္ ။
မွန္ထဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ၾကည့္
ရင္း ျပဳံးလိုက္သည္ ။ ေဂ်ာင္ကုေမြးေန႔ျဖစ္တာမို႔
အရင္ထက္ အမ်ားႀကီး ေတာက္ေတာက္ပပ ဝတ္
ထားခဲ့မိသည္ ။ ေကာ္လံစကို ေသေသသပ္သပ္ျဖစ္
ေအာင္ ခ်ိဳးလိုက္ကာ ျပင္ဆင္ၿပီး ဆိုင္ထဲက ထြက္
လာခဲ့သည္ ။
ဂ်ီမင္းရဲ့ ေျခလွမ္းတို႔က တက္ႂကြေနသည္ ။ လွမ္း
လိုက္တဲ့ ေျခတစ္လွမ္းဆီတိုင္းက ေပ်ာ္ရႊင္ လန္း
ဆန္းမွုေတြနဲ႔ ျဖစ္သည္ ။
Class ေရွ႕ကိုေရာက္လာေတာ့ ခ်က္ခ်င္း မဝင္ျဖစ္
ေသးဘဲ အသက္ဝေအာင္ရွူကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္
သည္ ။
" ဂ်ီမင္းရွိ ! ေရာက္လာၿပီလား ? "
ေဂ်ာင္ကုက ဂ်ီမင္း ေရွ႕ကိုတိုးလာၿပီး ဂ်ီမင္းကို
စကၠန႔္ပိုင္းမၽွ မွင္သက္စြာ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။
ခ်က္ခ်င္းေရာက္မလာေသးေလာက္ဘူး ထင္ေပ
မယ့္ ေဂ်ာင္ကုက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေဘးကို
ေရာက္လာသည္ ။
" ဒီေန႔ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္ "
ေဂ်ာင္ကု စကားေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းက ေခါင္းကို ဆက္
တိုက္ ငုံ႔ထားလိုက္သည္ ။
" အာ ... ေက်းဇူးပါပဲ ! "
ရွက္လြန္းလို႔ စကားေတြဟာ ေကာင္းေကာင္း ထြက္
မလာခဲ့ ။
" လာေလ အထဲ ဝင္ထိုင္ေလ ! "
" ဒါေလး အရင္ ... "
ေဂ်ာင္ကုက အထဲဝင္ဖို႔ ေခၚေပမယ့္ ဂ်ီမင္းက လက္
ထဲက လက္ေဆာင္ဘူးေလးကို အရင္ထုတ္ေပးလိုက္
သည္ ။
" အမ္ ! လက္ေဆာင္လား ? "
" အင္း ! "
လက္ေဆာင္ရသူထက္ ေပးသူရဲ့ မ်က္ႏွာက အျပဳံး
ေတြ ပိုေဝေနသည္ ။
" ဂ်ီမင္းရွိ ! ေက်းဇူးပဲေနာ္ "
ေဂ်ာင္ကုက ဘူးကို ခ်က္ခ်င္း ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။
" အာ ... အခု ... အခုၾကည့္ၿပီလား ? "
ေဂ်ာင္ကုက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ဘူးထဲက ေခါက္
လ်က္သား Jean Coat ေလးကို အံ့ၾသေသာ မ်က္
ႏွာတို႔ျဖင့္ အတန္ၾကာ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။
" အာ ... ဖြင့္လိုက္ၿပီပဲ ။ ဟို .. မင္း .. သေဘာ ..
သေဘာက် ... "
ဂ်ီမင္းက စကားေတြ အထစ္ထစ္နဲ႔ ျပဳံးလ်က္ ေျပာ
ေနသည္ ။
" ဂ်ီမင္းရွိ ? "
ေဂ်ာင္ကုက အံ့ၾသေသာ မ်က္လုံးအစုံတို႔ျဖင့္ ဂ်ီမင္း
ကို ၾကည့္လာသည္ ။
" ဒါလိုခ်င္ေနတာ ဘယ္လို သိခဲ့တာလဲ ? "
" ေအာ္ အဲ့ဒါက ဟိုဟာ .. ဟို ... အဲ့တာက ... မင္းဟို
ေန႔က ဆိုင္ေရွ႕မွာ ... ရပ္ ... ရပ္ၾကည့္ေနတာ ...
ေတြ႕ .. ေတြ႕ ... "
ဂ်ီမင္း ေျပာတာ ဆုံးေအာင္ နားမေထာင္ေတာ့ဘဲ
႐ုတ္တရက္ ဖက္ထားလိုက္တဲ့ ေဂ်ာင္ကုေၾကာင့္
ဂ်ီမင္းက ခဏေတာ့ေၾကာင္အမ္းသြားမိသည္ ။
" အာ ... ေဂ်ာင္ကု ah ... "
အစကတည္းက ေပ်ာ္မယ္ဆိုတာ သိတဲ့ စိတ္နဲ႔
ျပင္ဆင္လာခဲ့တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းက ႏွစ္ႏွစ္
ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ျပဳံးမိသည္ ။
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဂ်ီမင္းရွိ ! တကယ္ပါ ... "
ဂ်ီမင္းက တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားတဲ့ ေဂ်ာင္ကုရဲ့
လက္ေတြ အတိုင္း ေဂ်ာင္ကုကိုလည္း ျပန္ဖက္
ထားလိုက္သည္ ။
" မဟုတ္တာကို ... သေဘာက်ရင္ ရပါၿပီ "
" ဂ်ီမင္း ! ဂ်ီမင္း ! ဂ်ီမင္း ! "
ဂ်ီမင္းရဲ့ ပုခုံးကို လာလွုပ္ေသာ လက္တစ္စုံေၾကာင့္
ဂ်ီမင္းက လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။
" ေဟ့ေကာင္ ! ဒါႀကီး ပိုက္ၿပီး ဘာေတြစိတ္ကူး
ယဥ္ၿပီး ျပဳံးရယ္ေနတာတုန္း ? အထဲမဝင္ေသး
ဘူးလား ? "
နမ္ဂၽြန္က ဂ်ီမင္းကို ေၾကာင္ကာ ၾကည့္ေနသည္ ။
ဂ်ီမင္းက ရွက္ရွက္နဲ႔ လက္ေဆာင္ဘူးကို ေနာက္ကို
အျမန္ ဖြက္လိုက္သည္ ။
" အာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ အေတြးလြန္
သြားလို႔ "
" လာေလ ! အထဲဝင္ေလ .. လူေတာင္စုံေနၿပီ ထင္
တယ္ "
" လာမယ္ လာမယ္ ! အစ္ကို အရင္ဝင္ႏွင့္ေနာ္ "
ဂ်ီမင္းရဲ့ ပါးႏွစ္ဖက္လုံးက ရဲတက္လာလို႔ ခ်က္ခ်င္း
ဝင္သြားဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေသး ။
" ေအး ၿပီးေရာ ! "
နမ္ဂၽြန္အထဲဝင္သြားေတာ့မွ သက္ျပင္းခ်ကာ ကိုယ့္
ေခါင္းကို ထုမိေတာ့သည္ ။
Advertisement
- End150 Chapters
Supernatural Girlfriend
Snippet: “Boss…I’m really sleepy….” My eyelids were starting to feel heavy. After all, it was past 3am. Most normal people would be asleep by now. “From now on, don’t call me boss. During this 24 hours date, we are not in a boss subordinate type of relationship.” Suyang whispered in my ears. “If you’re tired, then take a nap. I’ll wake you up when the sunrise begins.” Then, he tightened his grip and I felt so much warmer in his embrace. “Let me sing you a lullaby.” Suyang suddenly suggested. “Lullaby? Why lullaby…?” “Isn’t it common for couples to sing to each other? I read it online.” Suyang explained. Before I gave him consent, he began to sing, “Pig…..your nose has two holes…” I smacked Suyang, “What type of lullaby is this?” “Stop interrupting. I purposely chose this song for you. You’re ruining the atmosphere.” “You’re the one ruining the atmosphere!” I couldn’t help but giggle hysterically. I turned over and saw how serious he was. It made me laugh even harder. “Stop being so funny!” —— Lin Yixin has had the ability to see ghosts ever since the car accident. However, it felt more like a curse than a blessing until Yixin almost died in the hands of a masked killer one day. The killer got away, but Yixin realized she had an advantage no one else had. Since she was able to see the ghosts that were following him, it meant she could pinpoint his exact location. But how was she going to obtain the evidence to prove his guilt? Join Yixin and her unexpected boss/roommate, Suyang, as they solve crimes and mysteries together! Not only will this intense novel make you tremble in fear, it will also make you smile from joy.
8 697 - In Serial35 Chapters
Keep Breathing
Keep Breathing follows lung cancer survivor Eury as she returns to her sleepy hometown, dreading coming home to her parents and the complicated past that still haunts her. Even with every amenity afforded to her by modern society, Eury has a hard time staying alive. But when the townspeople are driven insane and begin attacking one another at random, Eury is cut off from everything and everyone she holds dear, and left with a dwindling supply of oxygen. Hardships and heartaches, bloodshed and violence, once she’s through it all, will Eury be able to Keep Breathing?
8 148 - In Serial7 Chapters
Quiet kids
The following is a work of fiction, which includes a triple murder, bruises, a lonely house, a girl who wants to disappear, and quietness.
8 191 - In Serial46 Chapters
The Artist & The Q.B.
Briar Roberts is a struggling artist who can't help clash with her best friends brother and Quarterback Truex Marshall. When Truex starts dropping hints of interest in her, Briar's vain attempts to keep him away are laughable. This is a pretty humorous story. One of my favorites that I have done for sure. Hope you like it! XO
8 77 - In Serial21 Chapters
Guilty Diamond Hands{Kylo Ren x Reader}
“Don’t move, or this blade goes straight through your heart!” The unexpected arrival of the femme fatale named Qi’ra was the breaking point for the abrupt changes in your lifestyle. Cheating death, keeping a dark secret, and acting against your morals was, from now on, an additional burden on your back. Murphy’s Law, however, puts a cherry on top of your life. One day, you suspect your psychology professor, Kylo Ren, of being involved in a scandalous incident that gives you no rest. In order to discover the obscure truth, you launch a secret investigation. Each step is a missing puzzle piece that lures you closer to your professor and the forbidden riddle. If you’re not careful, there will be consequences. Torn between good and evil, right and wrong, you learn to accept that playing a deadly game without lies is like playing chess without chess pieces. Impossible. ##### * ! PLEASE read at your OWN RISK ! (18+, dark themes, TW etc.) Other warning tags included: (Blood and Violence, Character Death, Dead Animal, Murder, Alcohol Abuse / Alcoholism, Injury, Gun Violence, Daggers, Fight or die)
8 199 - In Serial17 Chapters
Lovely Family
Alejandra is a 20 year old girl that is only attracted to older men. She prays, has good principles, and she knows what she wants but can she maintain her principles when she meets a handsome widower with a son.
8 151
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
