《Dancing On Your Heartbeat • Kookmin || Completed ||》- 14 -

Advertisement

ဟိုဆော့က ဂျီမင်း စိတ်ပင်ပန်းနေမှန်းသိလို့ တက်ကြွတဲ့ စကားတွေပြောရင်း အကအကြောင်းတွေ

ပြောပြသည် ။ ကော်ဖီဆိုင်ကို လိုက်ပို့ပေးတဲ့ လမ်းတစ်လမ်းလုံး အကနဲ့ပတ်သက်တာတွေကို ပို

ပြောပြပြီး သီချင်းတွေလည်း ဖွင့်ပြဖြစ်သည် ။

ဂျီမင်းက အကနဲ့ ပတ်သက်ရင် စိတ်အားထက်သန်သူမို့ ဒီလိုတွေ လုပ်ရင် ထိရောက်ပြီး စိတ်

ပြောင်းနိုင်မည်လို့လည်း ဟိုဆော့က ထင်သည် ။

" ကျေးဇူးပါပဲ အစ်ကို ရာ ! ဒီနေ့အတွက် ... "

" မလိုပါဘူးကွာ မင်းသာ အဆင်ပြေအောင်နေ ! "

" အင်းပါ ... ဒါဆို ကျွန်တော် အထဲဝင်တော့မယ် ! "

" နေဦး ! မင်းကို အလုပ်ဆင်းချိန်ရော လာကြိုပေး

ရမလား ? "

" ဟာ မလိုပါဘူး ! ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်လာပါ့မယ် !

ဒီနေ့မှ စဆင်းတာဆိုတော့ ဘယ်ချိန် ဆင်းမယ်ဆို

တာ တိတိကျကျ မသိနိုင်သေးဘူး "

" အော် ဟုတ်ပါပြီ ! တစ်ခုခုဆို ဖုန်းဆက်လိုက် ။

ဒါဆို ငါသွားပြီ ! "

ဟိုဆော့က ကားကို နောက်ကို နည်းနည်းဆုတ်ကာ

လမ်းထဲက ပြန်ကွေ့ ထွက်သွားသည် ။

" ဆိုင်နာမည်ကိုက ငါ့ကိုရွဲ့နေတာ ! "

Couple Paradise ။ ရည်းစားမရှိမှန်းသိလို့ သက်

သက် နှိမ်နေတဲ့ နာမည် လိုမျိုး ဒီဆိုင်မှာ အလုပ်

လုပ်ရမယ့် ဘဝကို တွေးမိရင် ဂျီမင်းက နှာခေါင်း

ရှုံမိသည် ။

ဂျီမင်း အလုပ်ဝင်တဲ့ ကော်ဖီဆိုင်ပိုင်ရှင်က ကမ္ဘာ

လှည့်ရတာ ဝါသနာပါတဲ့သူမို့ နေရာတော်တော်

များများ ရောက်ဖူးထားပြီး သူမှတ်တမ်းတင်ဖူး

သမျှတွေကို ဆိုင်မှာ ဓာတ်ပုံလေးတွေ ချိတ်ထား

တတ်သည် ။ အကြောင်းအရာလေးတွေ ရေးထား

သည် ။ ဒါကပဲ ဒီကော်ဖီဆိုင်ရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုနဲ့ အား

သာချက် ဖြစ်နေသည် ။

ဒီလို ဆိုင်ကြီးထဲမှာ လူက အမြဲများနေတတ်တာမို့

ဝယ်သူတွေရော ရောင်းသူတွေပါ တက်ကြွလျက်

ရှိသည် ။ ဂျီမင်းက အဝတ်လဲခန်းမှာ ခါးစည်းကို

ဝတ်ကာ အင်္ကျီကိုလဲလိုက်ရင်း အလုပ်လုပ်ဖို့ ဆိုင်

ဝင်းထဲကို ဝင်လိုက်သည် ။

လူတွေကတော့ ဟိုဟိုဒီဒီ ပုံမှန်လှုပ်ရှားနေသမျှ ဂျီ

မင်းအတွက်တော့ ကောင်းကောင်းတောင် မတ်တပ်

မရပ်နိုင်အောင် အတွေးထဲ စိုးမိုးထားသည့် ထိုမြင်ကွင်း ။

ကိုကို ချင်း ထပ်နေတဲ့ ခေါ်သံတွေနဲ့ ဂျောင်ကုရဲ့သူမ

ကို ကြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေ ။

" ပတ်ဂျီမင်း !! "

လေသံမာမာဖြင့် အော်လိုက်သော မန်နေဂျာ၏အသံ

အတွေးနယ်လွန်ရင်း တစ်နေရာကို တွေးရင်း ငေး

ကြည့်နေသော ဂျီမင်းက ထိုအသံကို မကြား ။

" စိတ်ညစ်လိုက်တာ ! ငါ ဘာစိတ်ညစ်နေမှန်းကို

လည်း မသိဘဲ ညစ်နေတာ "

ဂျီမင်းက ဘယ်သူ့အသံမှ မကြားသည့်အပြင်

တစ်ယောက်တည်းတောင် ရေရွတ်နေလိုက်သည် ။

" ပတ်ဂျီမင်းရေ !!! "

တွေးနေတဲ့ အတွေးများ ဖြတ်ခနဲပျောက်ကာ နားထဲ

သို့ မိုးကြိုးပစ်လိုက်သလို ခေါ်သံကြားရသည် ။

" ခင်ဗျာ !!! "

" လာစမ်း .... ဒီကို ! "

" ဟုတ် ... ဟုတ် ... ဟုတ်ကဲ့ ! "

ခါးတွင် စည်းထားသည်ကို ချွတ်ကာ မန်နေဂျာ

ခေါ်ရာဆီသို့ သွားလိုက်သည် ။

" ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ ခင်ဗျာ ? "

" ဘာမှမခိုင်းဘူး ! မင်း အရမ်းတက်ကြွနေလို့

ခေါ်လိုက်တာ "

ဂျီမင်းက မန်နေဂျာ စကားကြောင့် ပြုံးလိုက်ပြီး

ရီနေသည် ။

" အာ မတက်ကြွပါဘူးဗျာ ! အရမ်းလည်း မချီးကျူး

ပါနဲ့ ဟီး ... ကျွန်တော်က ... က "

" တိတ်စမ်း !!!! "

ပြောလတ်စ စကားလေးတောင် အဆုံးမသတ်လိုက်

ခင် ဂျီမင်းက အအော်ခံလိုက်ရသည် ။

" မင်း က ငိုင်တိငိုင်တိုင်နဲ့ ဟို customer ခေါ်လည်း

မကြား ဒီ customer ခေါ်လည်း မကြားနဲ့ ဖြစ်နေတာ

လေ ! "

" အာ အဲ့ဒါက ... "

အဲ့တော့မှ ဂျီမင်းက မန်နေဂျာဖြစ်သူ ရွဲ့နေမှန်း သိသည် ။

" ပထမဆုံးတစ်ရက်ပဲ ရှိသေးတာကို အဲ့လိုဖြစ်နေ

ရင် မင်းဘယ်လို ဆက်လုပ်မလဲ ? "

" တောင်းပန်ပါတယ် Personal case လေး ရှိနေလို့

ပါ ။ ဒါပေမယ့်လည်း အခုကစပြီး ကြိုးစားလုပ်ပါ့

မယ် ! တကယ်ပါ ! "

ဂျီမင်းက ခါးကို ကိုးဆယ်ဒီဂရီထိ ညွှတ်ကာ ပြော

လိုက်သည် ။

" သွား သွား သေချာလုပ် ! ဒီလိုရက်တွေက ဧည့်

သည်ပိုများတတ်တာ ! မြန်မြန်သွားတော့ ! "

"ဟုတ် ဟုတ် ! "

ဂျီမင်းက ခါးစည်း ကို အမြန်ပြန်လာဝတ်ရင်း တစ်

ခြား တွေးမနေတော့ဘဲ မျက်စိကို လျင်လျင်ထားရ

တော့သည် ။

//

​တစ်နေဝင်ကာ တစ်နေထွက်သွားသည် ။ ဆိုးလ်မြို့

လယ်မှာ လူတွေရော ကားတွေရော ရှုပ်ပွနေသည် ။

" ကိုကို့ ကို ဘာလို့ ဒီခေါ်လာတာလဲ ဘေဘီရယ် ! "

ဂျောင်ကုက ကောင်မလေး ဆွဲခေါ်ရာ နောက်ကို

ပါလာရင်း မလိုက်ချင်ဘဲ လိုက်လာရပုံပေါ်သည် ။

" ကိုကိုလေ မနေ့ကတည်းက တစ်ခုခု စိတ်ညစ်နေ

တယ်ဆိုတာ ဘေဘီ သိတယ် ။ အဲ့ဒါကြောင့် ကိုကို့

ကို ဒီကိုခေါ်လာတာ ။ ကိုကိုက ဒီလောက် ဓာတ်ပုံ

ရိုက်တာလဲ ဝါသနာပါတာ ။ ဒီမှာကြည့်စမ်းပါဦး ။

ကိုကို့အကြိုက်တွေချည်းပဲ ! ကိုကို က ဒီလိုမျိုးလေး

တွေ ဓာတ်ပုံတွေ ကြည့်ရရင်လည်း စိတ်ကို ချမ်းသာ

နေရောမလား ? ကိုကို့ကို ခေါ်လာဖို့ Ent ကို လိမ်ခဲ့ရ

တာနော် "

" အမလေး ! တကယ် အဲ့လိုတွေသတိရပြီး လုပ်ပေး

Advertisement

တာလား ? ကျေးဇူးပဲ ဘေဘီ "

ဂျောင်ကုက တစ်ချိန်လုံး ညစ်နေရာက အခုမှ နည်း

နည်း ပြုံးနိုင်သည် ။

" လာလေ အရင်ထိုင်ရအောင် ။ ကိိုကိုဘာသောက်

မလဲပြော ! "

" နေဦး ! ကိုကိုအရင် လျှောက်ကြည့်လိုက်ဦးမယ် !

ဘေဘီ ကြိုက်တာသာ မှာထားလေနော် ! "

" ဟုတ်ပါပြီ ! "

ဂျောင်ကုက ထိုင်ပြီး သောက်ဖို့ထက် ဆိုင်ပတ်လည်

က ဓာတ်ပုံတွေကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေမိသည် ။

ဂျောင်ကုက လျှောက်ကြည့်နေတုန်း ဆဲအင်း က

ကော်ဖီကို မှာလိုက်သည် ။ ထို့နောက် နေရာမှာ ပြန်

လာထိုင်လိုက်သည် ။

" ကိုကိုရေ ကော်ဖီရရင်တော့ လာသောက်နော် ။ ပြီး

မှ ဆက်ကြည့် "

ကော်ဖီကို လာချပေးတော့ ဆဲအင်းက ဂျောင်ကုကို

ခေါ်လိုက်သည် ။

" ကိုကိုရေ ... နောက်မှကြည့် ။ အရင်လာသောက်လို့ "

ဂျောင်ကုက ဆဲအင်း ရစ်နေမှာစိုးလို့ ဆက်ကြည့်ချင်

တာကို မကြည့်ဘဲ ရပ်ကာ ကော်ဖီ သောက်ရန် ခုံမှာ

ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။

" အား !!! "

ဆဲအင်းက ကော်ဖီကို ပြန်ထွေးထုတ်ကာ အော်လိုက်သည် ။

" ဘေဘီ ဘာဖြစ်လို့လဲ ? "

ဂျောင်ကုလည်း အလန့်တကြားနဲ့ အံ့သြသွားသည် ။

" သကြားမထည့်ပါဘူးဆို ။ ထည့်ထားတယ် ကြည့် ။

ကျစ် ! စိတ်တိုလိုက်တာ ... ဒီမှာရှင့် လာဦး !!!! "

ဆဲအင်းက ခပ်လှမ်းလှမ်းက စားပွဲကို သုတ်နေတဲ့

စားပွဲထိုးလေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည် ။

" ဘေဘီရယ် ... ပြောမနေပါနဲ့ ။ ဒီတိုင်း သောက်လိုက်ပါ "

" ကိုကိုကလည်း ... ဘေဘီက မကြိုက်တာကို ။ ဒီမှာ

လာဦးလို့ ပြောနေတယ် !!! "

ဆဲအင်းက ရစ်ကာ စားပွဲထိုးကို ရအောင် ခေါ်နေသည် ။

" ကဲ ... ဘေဘီ မကြိုက်ရင် ကိုကိုက အသစ်သွား

ဝယ်ပေးမယ် ။ တော်တော့ ။ ဒီမှာ ထိုင်နေ ... "

ဂျောင်ကုက ကော်ဖီကို အသစ်မှာရန် ထလာလိုက်သည် ။

//

" ဂျီမင်း ဟိုမှာခေါ်နေတယ်လေ ။ သွားလိုက်ဦး ! ငါဒီ

ဘက်မှာ မအားသေးလို့ ! "

" အင်း အင်း ! "

ဘေးက ရွယ်တူ အချိန်ပိုင်းလုပ်တဲ့ သူငယ်ချင်းက

တာဝန်လွှဲပေးလာတာကြောင့် ဂျီမင်းက သွားဖို့ ပြင်

လိုက်သည် ။

မန်နေဂျာ ရှေ့မှာ အလုပ်လုပ်ကြောင်း ပြချင်တာ

ကြောင့် ချွတ်ထားသော ခါးစည်းကို အမြန်စည်းကာ

ပြေးသွားလိုက်သည် ။

" ဘာများ အလိုရှိ ... "

​ဂျီမင်း မြင်လိုက်ရသည်ကိုပင် မယုံနိုင် ။ ဒီသူဟာ

တစ်ခြားသူ မဟုတ်ဘဲ ဆဲအင်း ဖြစ်နေတာ ဒါဟာ

တော်ရုံရေစက်ရော ဟုတ်ရဲ့လား ။

" ဟာ ! ပတ်ဂျီမင်း ဆိုတာမလား ? "

ဂျီမင်း က ရုတ်တရက် မျက်နှာကို အောက်ချလိုက်သည် ။

" ဟင် ဟုတ်တယ်မလား မှန်ပါတယ် ကျွန်မ ရှင့်မျက်နှာကို သေချာမှတ်မိပါတယ် ! "

ဂျီမင်းက ရင်ထဲမှာ ခံစားချက်တွေက မျိုးစုံဖြစ်လာသည် ။ သူမ ကို မြင်ရင် ငိုချင်သလိုလို ဒေါသဖြစ်

သလိုလို ရှုပ်ထွေးလာသည် ။

" မင်း ဘာလိုချင်လို့လဲ ? "

" နေပါဦး ! ကိုကိုလည်း ပါတယ်လေ ဟိုဘက်မှာရှိ ... "

ဆဲအင်း စကားမဆုံးခင်မှာပဲ ဂျီမင်းက တားလိုက်သည် ။

" ရပါတယ် ! ကျွန်တော်လည်း မအားသေးတာနဲ့

နောက်တစ်ယောက်ကို လွှတ်ပေးမယ်နော် ! လိုအပ်

တာ သူ့ကို ပြောလိုက်ပါ "

သူမ က အူကြောင်ကြောင်နဲ့ ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး ဂျီမင်းကို

ကြည့်နေသည် ။ ဂျီမင်းက ကျောခိုင်းကာ အမြန်

ထွက်လာလိုက်ပေမယ့် ကြောင်အမ်းအမ်းနဲ့ အဝေး

က ရပ်ကြည့်နေသော ဂျောင်ကုကို မြင်လိုက်ရသည် ။

" ဂျီမင်းရှိ ! "

ဂျောင်ကုရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းတွေကို

စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ငေးကြည့်ပြီးနောက် ခေါင်းငုံ့ကာ

သူ့ဘေးက အသာ ထွက်သွားဖို့ ကြံလိုက်သည် ။

" ခဏနေပါဦး ! ဂျီမင်းပဲ ဟုတ်တယ်မလား ? "

" ကျွန်တော့်ကို မမှတ်မိလို့လား ! "

" မဟုတ်ပါဘူး ! မှတ်မိလို့ မေးနေတာလေ ! "

" ဒါဆိုလည်း ကောင်းကောင်း သုံးဆောင်နှင့်ကြပါဦး ! "

ဂျီမင်းက ထပ်ထွက်သွားဖို့ လုပ်ပေမယ့် ဂျောင်ကုရဲ့

လက်အစုံက ဂျီမင်းကို ဆွဲထားလိုက်သည် ။

ဂျီမင်းက ဂျောင်ကု မျက်လုံးတွေကို ထပ်ပြီး ကြည့်

ပေမယ့် ပြန်ကြည့်လာတဲ့ မျက်လုံးတွေကို မခံနိုင်

တာကြောင့် ခေါင်းငုံ့ကာ နေလိုက်သည် ။

" ဘာလိုသေးလို့လဲ ? ကျွန်တော် တစ်ခြား တစ်

ယောက်လွှတ်ပေး ... ပေး ... "

" ဂျီမင်း ကိုလိုတာလေ ! "

" ဟမ် ? "

" အာ ... ဂျီမင်း နဲ့ စကားပြောရအောင်လို့ ပြောတာပါ ! "

" ဒီနေရာက ကျွန်တော့်ရဲ့ အလုပ်ခွင်ပါ ! အဲ့ဒါ

ကြောင့် နောက်မှပဲ ! "

ဂျီမင်းက ဂျောင်ကုကို စားသုံးသူ အနေနဲ့သာ ခေါင်း

အနည်းငယ် ငုံ့ရင်း နှုတ်ဆက်လိုက်သည် ။

သို့သော် ဂျောင်ကု ဆွဲထားသော လက်တို့ကို မဖြုတ်

သေး ။ ထွက်သွားလို့ မရအောင် ဆွဲထားချင်သေး

ဟန်ပေါ်သည် ။

ဂျီမင်းက ဂျောင်ကုကို တစ်ချက် ပြန်စိုက်ကြည့်

လိုက်ရာ ဂျောင်ကုက ဆွဲထားသော လက်တို့ကို

အသာလေး ဖြည်ပေးသည် ။

ဂျီမင်း အဲ့နေရာက ခပ်မြန်မြန် ထွက်လာခဲ့သည် ။

အထူးသဖြင့် သူနဲ့အနီးဆုံးနေရာကနေ ထွက်လာခဲ့

ခြင်း ဖြစ်သည် ။

ဂျောင်ကုက နေရာမှာ ပြန်လာထိုင်တော့ ဆဲအင်းက

Advertisement

ချက်ချင်း ပြန်ပြောတော့သည် ။

" ကိုကို ! "

" ဟမ် ? "

" ခုဏက ကိုကိုတို့ Class က ပတ်ဂျီမင်းဆိုတဲ့ တစ်

ယောက်ကို တွေ့လိုက်တယ် ။ သူက ဒီမှာ အလုပ်လုပ်

နေတာပဲ ။ ဘေဘီ သိတောင်မသိဘူး ။ "

ဂျောင်ကုက ဆဲအင်းကို ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ဂျီမင်း

ထွက်သွားရာကိုသာ ငေးကြည့်နေမိသည် ။

" ကိုကို့ ကို ဘေဘီမပြောဘူးလား ? ကိုကို့ သူငယ်ချင်း

ကတစ်မျိုးကြီးလို့ ။ ခုဏကလည်းလေ ဒီမှာ စားပွဲ

ထိုး .. ထိုး ... "

" သွားရအောင် ! "

ဂျောင်ကုက ကောက်ကာငင်ကာ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး

ပြန်ဖို့ လုပ်သည် ။

" ဟမ် ဘယ်ကိုတုန်း ? ခုမှ ရောက်တာကို ! "

" သွားရအောင် ! "

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အရင်ထွက်သွားသော ဂျောင်ကု

ကို နားမလည် နိုင်ပေမယ့် သူထွက်သွားတော့လည်း

ဆဲအင်းက သူ့နောက်က လိုက်သွားရသည် ။

အစထဲက ချောင်တစ်နေရာက ချောင်းနေသော

ဂျီမင်း အဖို့ အားလုံးကို အစအဆုံး မြင်နေရသည် ။

ငါကပဲ ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေ ဖြစ်နေတာလား ? သူ့

ရှေ့မှာဆို ငါက ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေပဲ ဖြစ်ဖြစ်သွား

တာလား ? ဘာမှ မသိတော့ပါဘူး ။

အရင်လို မဟုတ်ကြတော့တဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ အခြေ

အနေ တစ်ခုမှာ သူကပဲ ပြောင်းလဲနေတာလား ။

ဂျီမင်းကပဲ သူ့အပေါ် ပြောင်းလဲသွားတာလား

ဝေခွဲမရနိုင်ဖြစ်နေခဲ့သည် ။

//

" ဟာ ဂျောင်ကု ! ဒီချိန်ကြီး Class ကိုဘာလို့လဲ ? "

Class ကို ညအချိန်မတော် ရောက်ချလာတဲ့ ဂျောင်

ကုကြောင့် ယွန်းဂီက စကား စမေးလိုက်သည် ။

" အစ်ကို ဒီနေ့ ရှိနေမယ် ဆိုတာသိလို့လေ ! "

" နမ်ဂျွန် က မရှိဘူး ။ သူ ပြန်မရောက်သေးဘူး

မနက်မှရောက်မှာ ... ငါသောက်နေတာ လာလေ ... "

" အော် ! "

ဂျောင်ကုက အကခန်းထဲကို ဝင်ချလာပြီး ခြေပစ်

လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်သည် ။

" မင်းရော ? သောက်ချင်သေးလား ? "

ဂျောင်ကုက ခေါင်းသာငြိမ့်ပြရင်း ယွန်းဂီ ဘေးမှာ

ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။

" ထူးဆန်းလိုက်တာ ! အရင်ကဆို ဂျောင်ကု က

စိတ်လိုလက်ရ မသောက်တတ်ပါဘူး ! "

ယွန်းဂီက ခွက်အသစ်ကိုကို ယူကာ ဂျောင်ကုကို ငဲ့

ပေးရင်း ပြောလိုက်သည် ။

" အစ်ကို ! အစ်ကို့ ကို ကျွန်တော် ပြောစရာရှိတယ် ! "

ဟိုေဆာ့က ဂ်ီမင္း စိတ္ပင္ပန္းေနမွန္းသိလို႔ တက္ႂကြတဲ့ စကားေတြေျပာရင္း အကအေၾကာင္းေတြ

ေျပာျပသည္ ။ ေကာ္ဖီဆိုင္ကို လိုက္ပို႔ေပးတဲ့ လမ္းတစ္လမ္းလုံး အကနဲ႔ပတ္သက္တာေတြကို ပို

ေျပာျပၿပီး သီခ်င္းေတြလည္း ဖြင့္ျပျဖစ္သည္ ။

ဂ်ီမင္းက အကနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ စိတ္အားထက္သန္သူမို႔ ဒီလိုေတြ လုပ္ရင္ ထိေရာက္ၿပီး စိတ္

ေျပာင္းနိုင္မည္လို႔လည္း ဟိုေဆာ့က ထင္သည္ ။

" ေက်းဇူးပါပဲ အစ္ကို ရာ ! ဒီေန႔အတြက္ ... "

" မလိုပါဘူးကြာ မင္းသာ အဆင္ေျပေအာင္ေန ! "

" အင္းပါ ... ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ အထဲဝင္ေတာ့မယ္ ! "

" ေနဦး ! မင္းကို အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ေရာ လာႀကိဳေပး

ရမလား ? "

" ဟာ မလိုပါဘူး ! ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္လာပါ့မယ္ !

ဒီေန႔မွ စဆင္းတာဆိုေတာ့ ဘယ္ခ်ိန္ ဆင္းမယ္ဆို

တာ တိတိက်က် မသိနိုင္ေသးဘူး "

" ေအာ္ ဟုတ္ပါၿပီ ! တစ္ခုခုဆို ဖုန္းဆက္လိုက္ ။

ဒါဆို ငါသြားၿပီ ! "

ဟိုေဆာ့က ကားကို ေနာက္ကို နည္းနည္းဆုတ္ကာ

လမ္းထဲက ျပန္ေကြ႕ ထြက္သြားသည္ ။

" ဆိုင္နာမည္ကိုက ငါ့ကိုရြဲ႕ေနတာ ! "

Couple Paradise ။ ရည္းစားမရွိမွန္းသိလို႔ သက္

သက္ ႏွိမ္ေနတဲ့ နာမည္ လိုမ်ိဳး ဒီဆိုင္မွာ အလုပ္

လုပ္ရမယ့္ ဘဝကို ေတြးမိရင္ ဂ်ီမင္းက ႏွာေခါင္း

ရွုံမိသည္ ။

ဂ်ီမင္း အလုပ္ဝင္တဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ပိုင္ရွင္က ကမၻာ

လွည့္ရတာ ဝါသနာပါတဲ့သူမို႔ ေနရာေတာ္ေတာ္

မ်ားမ်ား ေရာက္ဖူးထားၿပီး သူမွတ္တမ္းတင္ဖူး

သမၽွေတြကို ဆိုင္မွာ ဓာတ္ပုံေလးေတြ ခ်ိတ္ထား

တတ္သည္ ။ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ေရးထား

သည္ ။ ဒါကပဲ ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ရဲ့ ဆြဲေဆာင္မွုနဲ႔ အား

သာခ်က္ ျဖစ္ေနသည္ ။

ဒီလို ဆိုင္ႀကီးထဲမွာ လူက အျမဲမ်ားေနတတ္တာမို႔

ဝယ္သူေတြေရာ ေရာင္းသူေတြပါ တက္ႂကြလ်က္

ရွိသည္ ။ ဂ်ီမင္းက အဝတ္လဲခန္းမွာ ခါးစည္းကို

ဝတ္ကာ အကၤ်ီကိုလဲလိုက္ရင္း အလုပ္လုပ္ဖို႔ ဆိုင္

ဝင္းထဲကို ဝင္လိုက္သည္ ။

လူေတြကေတာ့ ဟိုဟိုဒီဒီ ပုံမွန္လွုပ္ရွားေနသမၽွ ဂ်ီ

မင္းအတြက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မတ္တပ္

မရပ္နိုင္ေအာင္ အေတြးထဲ စိုးမိုးထားသည့္ ထိုျမင္ကြင္း ။

ကိုကို ခ်င္း ထပ္ေနတဲ့ ေခၚသံေတြနဲ႔ ေဂ်ာင္ကုရဲ့သူမ

ကို ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြ ။

" ပတ္ဂ်ီမင္း !! "

ေလသံမာမာျဖင့္ ေအာ္လိုက္ေသာ မန္ေနဂ်ာ၏အသံ

အေတြးနယ္လြန္ရင္း တစ္ေနရာကို ေတြးရင္း ေငး

ၾကည့္ေနေသာ ဂ်ီမင္းက ထိုအသံကို မၾကား ။

" စိတ္ညစ္လိုက္တာ ! ငါ ဘာစိတ္ညစ္ေနမွန္းကို

လည္း မသိဘဲ ညစ္ေနတာ "

ဂ်ီမင္းက ဘယ္သူ႔အသံမွ မၾကားသည့္အျပင္

တစ္ေယာက္တည္းေတာင္ ေရရြတ္ေနလိုက္သည္ ။

" ပတ္ဂ်ီမင္းေရ !!! "

ေတြးေနတဲ့ အေတြးမ်ား ျဖတ္ခနဲေပ်ာက္ကာ နားထဲ

သို႔ မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္သလို ေခၚသံၾကားရသည္ ။

" ခင္ဗ်ာ !!! "

" လာစမ္း .... ဒီကို ! "

" ဟုတ္ ... ဟုတ္ ... ဟုတ္ကဲ့ ! "

ခါးတြင္ စည္းထားသည္ကို ခၽြတ္ကာ မန္ေနဂ်ာ

ေခၚရာဆီသို႔ သြားလိုက္သည္ ။

" ဘာခိုင္းစရာရွိလို႔လဲ ခင္ဗ်ာ ? "

" ဘာမွမခိုင္းဘူး ! မင္း အရမ္းတက္ႂကြေနလို႔

ေခၚလိုက္တာ "

ဂ်ီမင္းက မန္ေနဂ်ာ စကားေၾကာင့္ ျပဳံးလိုက္ၿပီး

ရီေနသည္ ။

" အာ မတက္ႂကြပါဘူးဗ်ာ ! အရမ္းလည္း မခ်ီးက်ဴး

ပါနဲ႔ ဟီး ... ကၽြန္ေတာ္က ... က "

" တိတ္စမ္း !!!! "

ေျပာလတ္စ စကားေလးေတာင္ အဆုံးမသတ္လိုက္

ခင္ ဂ်ီမင္းက အေအာ္ခံလိုက္ရသည္ ။

" မင္း က ငိုင္တိငိုင္တိုင္နဲ႔ ဟို customer ေခၚလည္း

မၾကား ဒီ customer ေခၚလည္း မၾကားနဲ႔ ျဖစ္ေနတာ

ေလ ! "

" အာ အဲ့ဒါက ... "

အဲ့ေတာ့မွ ဂ်ီမင္းက မန္ေနဂ်ာျဖစ္သူ ရြဲ႕ေနမွန္း သိသည္ ။

" ပထမဆုံးတစ္ရက္ပဲ ရွိေသးတာကို အဲ့လိုျဖစ္ေန

ရင္ မင္းဘယ္လို ဆက္လုပ္မလဲ ? "

" ေတာင္းပန္ပါတယ္ Personal case ေလး ရွိေနလို႔

ပါ ။ ဒါေပမယ့္လည္း အခုကစၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္ပါ့

မယ္ ! တကယ္ပါ ! "

ဂ်ီမင္းက ခါးကို ကိုးဆယ္ဒီဂရီထိ ညႊတ္ကာ ေျပာ

လိုက္သည္ ။

" သြား သြား ေသခ်ာလုပ္ ! ဒီလိုရက္ေတြက ဧည့္

သည္ပိုမ်ားတတ္တာ ! ျမန္ျမန္သြားေတာ့ ! "

"ဟုတ္ ဟုတ္ ! "

ဂ်ီမင္းက ခါးစည္း ကို အျမန္ျပန္လာဝတ္ရင္း တစ္

ျခား ေတြးမေနေတာ့ဘဲ မ်က္စိကို လ်င္လ်င္ထားရ

ေတာ့သည္ ။

//

​တစ္ေနဝင္ကာ တစ္ေနထြက္သြားသည္ ။ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕

လယ္မွာ လူေတြေရာ ကားေတြေရာ ရွုပ္ပြေနသည္ ။

" ကိုကို႔ ကို ဘာလို႔ ဒီေခၚလာတာလဲ ေဘဘီရယ္ ! "

ေဂ်ာင္ကုက ေကာင္မေလး ဆြဲေခၚရာ ေနာက္ကို

ပါလာရင္း မလိုက္ခ်င္ဘဲ လိုက္လာရပုံေပၚသည္ ။

" ကိုကိုေလ မေန႔ကတည္းက တစ္ခုခု စိတ္ညစ္ေန

တယ္ဆိုတာ ေဘဘီ သိတယ္ ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုကို႔

ကို ဒီကိုေခၚလာတာ ။ ကိုကိုက ဒီေလာက္ ဓာတ္ပုံ

ရိုက္တာလဲ ဝါသနာပါတာ ။ ဒီမွာၾကည့္စမ္းပါဦး ။

ကိုကို႔အႀကိဳက္ေတြခ်ည္းပဲ ! ကိုကို က ဒီလိုမ်ိဳးေလး

ေတြ ဓာတ္ပုံေတြ ၾကည့္ရရင္လည္း စိတ္ကို ခ်မ္းသာ

ေနေရာမလား ? ကိုကို႔ကို ေခၚလာဖို႔ Ent ကို လိမ္ခဲ့ရ

တာေနာ္ "

" အမေလး ! တကယ္ အဲ့လိုေတြသတိရၿပီး လုပ္ေပး

တာလား ? ေက်းဇူးပဲ ေဘဘီ "

ေဂ်ာင္ကုက တစ္ခ်ိန္လုံး ညစ္ေနရာက အခုမွ နည္း

နည္း ျပဳံးနိုင္သည္ ။

" လာေလ အရင္ထိုင္ရေအာင္ ။ ကိိုကိုဘာေသာက္

မလဲေျပာ ! "

" ေနဦး ! ကိုကိုအရင္ ေလၽွာက္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ !

ေဘဘီ ႀကိဳက္တာသာ မွာထားေလေနာ္ ! "

" ဟုတ္ပါၿပီ ! "

ေဂ်ာင္ကုက ထိုင္ၿပီး ေသာက္ဖို႔ထက္ ဆိုင္ပတ္လည္

က ဓာတ္ပုံေတြကို စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနမိသည္ ။

ေဂ်ာင္ကုက ေလၽွာက္ၾကည့္ေနတုန္း ဆဲအင္း က

ေကာ္ဖီကို မွာလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ေနရာမွာ ျပန္

လာထိုင္လိုက္သည္ ။

" ကိုကိုေရ ေကာ္ဖီရရင္ေတာ့ လာေသာက္ေနာ္ ။ ၿပီး

မွ ဆက္ၾကည့္ "

ေကာ္ဖီကို လာခ်ေပးေတာ့ ဆဲအင္းက ေဂ်ာင္ကုကို

ေခၚလိုက္သည္ ။

" ကိုကိုေရ ... ေနာက္မွၾကည့္ ။ အရင္လာေသာက္လို႔ "

ေဂ်ာင္ကုက ဆဲအင္း ရစ္ေနမွာစိုးလို႔ ဆက္ၾကည့္ခ်င္

တာကို မၾကည့္ဘဲ ရပ္ကာ ေကာ္ဖီ ေသာက္ရန္ ခုံမွာ

ဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။

" အား !!! "

ဆဲအင္းက ေကာ္ဖီကို ျပန္ေထြးထုတ္ကာ ေအာ္လိုက္သည္ ။

" ေဘဘီ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ? "

ေဂ်ာင္ကုလည္း အလန႔္တၾကားနဲ႔ အံ့ၾသသြားသည္ ။

" သၾကားမထည့္ပါဘူးဆို ။ ထည့္ထားတယ္ ၾကည့္ ။

က်စ္ ! စိတ္တိုလိုက္တာ ... ဒီမွာရွင့္ လာဦး !!!! "

ဆဲအင္းက ခပ္လွမ္းလွမ္းက စားပြဲကို သုတ္ေနတဲ့

စားပြဲထိုးေလးကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္ ။

" ေဘဘီရယ္ ... ေျပာမေနပါနဲ႔ ။ ဒီတိုင္း ေသာက္လိုက္ပါ "

" ကိုကိုကလည္း ... ေဘဘီက မႀကိဳက္တာကို ။ ဒီမွာ

လာဦးလို႔ ေျပာေနတယ္ !!! "

ဆဲအင္းက ရစ္ကာ စားပြဲထိုးကို ရေအာင္ ေခၚေနသည္ ။

" ကဲ ... ေဘဘီ မႀကိဳက္ရင္ ကိုကိုက အသစ္သြား

ဝယ္ေပးမယ္ ။ ေတာ္ေတာ့ ။ ဒီမွာ ထိုင္ေန ... "

ေဂ်ာင္ကုက ေကာ္ဖီကို အသစ္မွာရန္ ထလာလိုက္သည္ ။

//

" ဂ်ီမင္း ဟိုမွာေခၚေနတယ္ေလ ။ သြားလိုက္ဦး ! ငါဒီ

ဘက္မွာ မအားေသးလို႔ ! "

" အင္း အင္း ! "

ေဘးက ရြယ္တူ အခ်ိန္ပိုင္းလုပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက

တာဝန္လႊဲေပးလာတာေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းက သြားဖို႔ ျပင္

လိုက္သည္ ။

မန္ေနဂ်ာ ေရွ႕မွာ အလုပ္လုပ္ေၾကာင္း ျပခ်င္တာ

ေၾကာင့္ ခၽြတ္ထားေသာ ခါးစည္းကို အျမန္စည္းကာ

ေျပးသြားလိုက္သည္ ။

" ဘာမ်ား အလိုရွိ ... "

​ဂ်ီမင္း ျမင္လိုက္ရသည္ကိုပင္ မယုံနိုင္ ။ ဒီသူဟာ

တစ္ျခားသူ မဟုတ္ဘဲ ဆဲအင္း ျဖစ္ေနတာ ဒါဟာ

ေတာ္႐ုံေရစက္ေရာ ဟုတ္ရဲ့လား ။

" ဟာ ! ပတ္ဂ်ီမင္း ဆိုတာမလား ? "

ဂ်ီမင္း က ႐ုတ္တရက္ မ်က္ႏွာကို ေအာက္ခ်လိုက္သည္ ။

" ဟင္ ဟုတ္တယ္မလား မွန္ပါတယ္ ကၽြန္မ ရွင့္မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာမွတ္မိပါတယ္ ! "

ဂ်ီမင္းက ရင္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ေတြက မ်ိဳးစုံျဖစ္လာသည္ ။ သူမ ကို ျမင္ရင္ ငိုခ်င္သလိုလို ေဒါသျဖစ္

သလိုလို ရွုပ္ေထြးလာသည္ ။

" မင္း ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ ? "

" ေနပါဦး ! ကိုကိုလည္း ပါတယ္ေလ ဟိုဘက္မွာရွိ ... "

ဆဲအင္း စကားမဆုံးခင္မွာပဲ ဂ်ီမင္းက တားလိုက္သည္ ။

" ရပါတယ္ ! ကၽြန္ေတာ္လည္း မအားေသးတာနဲ႔

ေနာက္တစ္ေယာက္ကို လႊတ္ေပးမယ္ေနာ္ ! လိုအပ္

တာ သူ႔ကို ေျပာလိုက္ပါ "

သူမ က အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး ဂ်ီမင္းကို

ၾကည့္ေနသည္ ။ ဂ်ီမင္းက ေက်ာခိုင္းကာ အျမန္

ထြက္လာလိုက္ေပမယ့္ ေၾကာင္အမ္းအမ္းနဲ႔ အေဝး

က ရပ္ၾကည့္ေနေသာ ေဂ်ာင္ကုကို ျမင္လိုက္ရသည္ ။

" ဂ်ီမင္းရွိ ! "

ေဂ်ာင္ကုရဲ့ ဆြဲေဆာင္မွုရွိတဲ့ မ်က္လုံးဝိုင္းေတြကို

စကၠန႔္ပိုင္းေလာက္ေငးၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေခါင္းငုံ႔ကာ

သူ႔ေဘးက အသာ ထြက္သြားဖို႔ ႀကံလိုက္သည္ ။

" ခဏေနပါဦး ! ဂ်ီမင္းပဲ ဟုတ္တယ္မလား ? "

" ကၽြန္ေတာ့္ကို မမွတ္မိလို႔လား ! "

" မဟုတ္ပါဘူး ! မွတ္မိလို႔ ေမးေနတာေလ ! "

" ဒါဆိုလည္း ေကာင္းေကာင္း သုံးေဆာင္ႏွင့္ၾကပါဦး ! "

ဂ်ီမင္းက ထပ္ထြက္သြားဖို႔ လုပ္ေပမယ့္ ေဂ်ာင္ကုရဲ့

လက္အစုံက ဂ်ီမင္းကို ဆြဲထားလိုက္သည္ ။

ဂ်ီမင္းက ေဂ်ာင္ကု မ်က္လုံးေတြကို ထပ္ၿပီး ၾကည့္

ေပမယ့္ ျပန္ၾကည့္လာတဲ့ မ်က္လုံးေတြကို မခံနိုင္

တာေၾကာင့္ ေခါင္းငုံ႔ကာ ေနလိုက္သည္ ။

" ဘာလိုေသးလို႔လဲ ? ကၽြန္ေတာ္ တစ္ျခား တစ္

ေယာက္လႊတ္ေပး ... ေပး ... "

" ဂ်ီမင္း ကိုလိုတာေလ ! "

" ဟမ္ ? "

" အာ ... ဂ်ီမင္း နဲ႔ စကားေျပာရေအာင္လို႔ ေျပာတာပါ ! "

" ဒီေနရာက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ အလုပ္ခြင္ပါ ! အဲ့ဒါ

ေၾကာင့္ ေနာက္မွပဲ ! "

ဂ်ီမင္းက ေဂ်ာင္ကုကို စားသုံးသူ အေနနဲ႔သာ ေခါင္း

အနည္းငယ္ ငုံ႔ရင္း ႏွုတ္ဆက္လိုက္သည္ ။

သို႔ေသာ္ ေဂ်ာင္ကု ဆြဲထားေသာ လက္တို႔ကို မျဖဳတ္

ေသး ။ ထြက္သြားလို႔ မရေအာင္ ဆြဲထားခ်င္ေသး

ဟန္ေပၚသည္ ။

ဂ်ီမင္းက ေဂ်ာင္ကုကို တစ္ခ်က္ ျပန္စိုက္ၾကည့္

လိုက္ရာ ေဂ်ာင္ကုက ဆြဲထားေသာ လက္တို႔ကို

အသာေလး ျဖည္ေပးသည္ ။

ဂ်ီမင္း အဲ့ေနရာက ခပ္ျမန္ျမန္ ထြက္လာခဲ့သည္ ။

အထူးသျဖင့္ သူနဲ႔အနီးဆုံးေနရာကေန ထြက္လာခဲ့

ျခင္း ျဖစ္သည္ ။

ေဂ်ာင္ကုက ေနရာမွာ ျပန္လာထိုင္ေတာ့ ဆဲအင္းက

ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျပာေတာ့သည္ ။

" ကိုကို ! "

" ဟမ္ ? "

" ခုဏက ကိုကိုတို႔ Class က ပတ္ဂ်ီမင္းဆိုတဲ့ တစ္

ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ သူက ဒီမွာ အလုပ္လုပ္

ေနတာပဲ ။ ေဘဘီ သိေတာင္မသိဘူး ။ "

ေဂ်ာင္ကုက ဆဲအင္းကို ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ဂ်ီမင္း

ထြက္သြားရာကိုသာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္ ။

" ကိုကို႔ ကို ေဘဘီမေျပာဘူးလား ? ကိုကို႔ သူငယ္ခ်င္း

ကတစ္မ်ိဳးႀကီးလို႔ ။ ခုဏကလည္းေလ ဒီမွာ စားပြဲ

ထိုး .. ထိုး ... "

" သြားရေအာင္ ! "

ေဂ်ာင္ကုက ေကာက္ကာငင္ကာ မတ္တပ္ထရပ္ၿပီး

ျပန္ဖို႔ လုပ္သည္ ။

" ဟမ္ ဘယ္ကိုတုန္း ? ခုမွ ေရာက္တာကို ! "

" သြားရေအာင္ ! "

ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ အရင္ထြက္သြားေသာ ေဂ်ာင္ကု

ကို နားမလည္ နိုင္ေပမယ့္ သူထြက္သြားေတာ့လည္း

ဆဲအင္းက သူ႔ေနာက္က လိုက္သြားရသည္ ။

အစထဲက ေခ်ာင္တစ္ေနရာက ေခ်ာင္းေနေသာ

ဂ်ီမင္း အဖို႔ အားလုံးကို အစအဆုံး ျမင္ေနရသည္ ။

ငါကပဲ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ျဖစ္ေနတာလား ? သူ႔

ေရွ႕မွာဆို ငါက ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္သြား

တာလား ? ဘာမွ မသိေတာ့ပါဘူး ။

အရင္လို မဟုတ္ၾကေတာ့တဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ အေျခ

အေန တစ္ခုမွာ သူကပဲ ေျပာင္းလဲေနတာလား ။

ဂ်ီမင္းကပဲ သူ႔အေပၚ ေျပာင္းလဲသြားတာလား

ေဝခြဲမရနိုင္ျဖစ္ေနခဲ့သည္ ။

//

" ဟာ ေဂ်ာင္ကု ! ဒီခ်ိန္ႀကီး Class ကိုဘာလို႔လဲ ? "

    people are reading<Dancing On Your Heartbeat • Kookmin || Completed ||>
      Close message
      Advertisement
      You may like
      You can access <East Tale> through any of the following apps you have installed
      5800Coins for Signup,580 Coins daily.
      Update the hottest novels in time! Subscribe to push to read! Accurate recommendation from massive library!
      2 Then Click【Add To Home Screen】
      1Click