ဒီအသံ ။ ဒီလိုခေါ်တဲ့ နာမည်ဟာ သူပဲလေ ။

ဂျီမင်း က အသံလာရာ လှည့်ကြည့်ကာ အချိန်

တော်တော်ကြာ ကြောင်ကြည့်နေရင်း အံ့သြနေ

မိသည် ။

"ဂျီမင်းရှိ ? ဟုတ်တယ် မလား ? ဂျီမင်း မလား ? "

​ဂျောင်ကုက ဝိုးတဝါးဖြင့် မရေရာ ဖြစ်နေသည် ။

"ဂျောင်ကု ? "

" ဟုတ်တယ်လေ ! ကျွန်တော် ! "

ဒီချိန်ကြီး ဂျောင်ကုဟာ ဒီနေရာမှာ ရှိနေတာကိုက

မယုံနိုင်စရာ ။

" ဂျောင်ကု ! "

ဂျီမင်း မသိလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ဂျောင်ကု ရင်ခွင်ထဲကို

ရောက်နှင့်ပြီး ဖြစ်နေသည် ။

တိုးညင်းသော အသံများဖြင့် ဂျောင်ကုက ခေါ်လိုက်

သည် ။ ထို့ပြင် အထူးတဆန်း ဖြစ်နေဟန်လည်း ပေါ်

သည် ။

" ဂျီမင်းရှိ ? "

ရုတ်တရက်ကြီး အသိစိတ်လွတ်ကာ အရမ်း တွေ့

ချင်နေတာမို့ သတိရနေမိတာမို့ အဲ့ဒီ စိတ်နဲ့ပဲ ပြေး

ဖက်မိလိုက်တယ် ထင်ပါသည် ။ ပြီးတော့မှ ဂျီမင်း

က ဂျောင်ကုကို အတင်း တွန်းထုတ် လိုက်ကာ

ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်သည် ။

" အာ တောင်းပန်ပါတယ် ! တကယ် ! တကယ် !

မရည်ရွယ်ပါဘူး ! ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရတော့

ဟို ... "

ဂျီမင်း ဘာဆက်ပြောမလဲ ဆိုတာကို စိတ်ဝင်တစား

ကြည့်နေတဲ့ ဂျောင်ကုကြောင့် ဂျီမင်းက ရှက်နေ

မိသည် ။

" တွေ့ချင်နေတာနဲ့ အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြစ်

ပြီး မှားသွားတာ ... "

ဂျောင်ကုက သွားလေးတွေ စီတန်းပေါ်သည်အထိ

နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် ပြုံးလိုက်သည် ။

" ဟုတ်လား ? အစ်ကို ဟိုဆော့ ပြောတော့ ပြန်သွား

တယ်ဆို ? ဒီချိန်ကြီး ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ ? "

" ပြောပြီးပြ်ီးလေ ! တွေ့ချင်လို့ပါဆို ! "

ဂျီမင်း စကားကြောင့် ဂျောင်ကု စက္ကန့်ပိုင်းမျှ ဆွံ့အ

သွားသည် ။

" အာ .... ဒီလိုလား ? "

" အာ ... အဲ့လို မဟုတ်ပါဘူး ! "

ဂျီမင်းက ရှက်နေပြီး အယောင်ယောင် အမှားမှား

တွေ ဖြစ်နေတာကို ဂျောင်ကုက ကြိတ်ကာ ပြုံးနေ

မိသည် ။ နှစ်ယောက်သား ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ

ဘဲ ငြိမ်သက်နေကြတုန်း ရုတ်တရက် ဂျီမင်းရဲ့ ပါး

တွေက ရဲတက်လာသည် ။

" ဂျောင်ကု ! "

" ဂျီမင်းရှိ ! "

နှစ်ယောက် တူတူ နာမည် ခေါ်လိုက်ပြီး ဘာမှ ဆက်

မပြောဖြစ်တော့တဲ့ အခြေအနေဟာ ကိုးရို့ကားယား

နိုင်ပြီး ရီစရာ ဖြစ်နေသည် ။ ဒါကြောင့် နှစ်ယောက်

မျက်လုံးချင်းဆုံကာ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်လိုက်

ကြသည် ။

" ဂျောင်ကုက အရင်ပြောပါ ! "

ဂျီမင်းက ဂျောင်ကုကို မေးငေါ့ကာ အရင်ဦးစားပေး

လိုက်သည် ။

" အမှန်တော့ ဒီနေ့မှ ပြန်ရောက်တာဆိုတော့ ဟိုက

အကြောင်းတွေ အစ်ကိုနမ်ဂျွန်ကို ပြောပြနေရင်း

ဒီချိန်ထိတောင် ရောက်သွားတာ ... ဟီး "

" အာ ... "

ဂျီမင်း ရဲ့ ဖြစ်နိုင်ချေ တစ် ရာခိုင်နှုန်းက အဓိပ္ပာယ်ရှိ

သွားတာမို့ တစ်ယောက်တည်း ကြိတ်ပြုံးမိသည် ။

" အာ ... ဒါနဲ့ ကျွန်တော် ဂျီမင်းအတွက် လက်ဆောင်

ပါတယ် "

" လက်ဆောင် ? "

ဂျီမင်းက ကိုယ့်နားကိုယ်တောင် မယုံနိုင်ဘဲ အံ့သြ

သွားမိသည် ။

" ဒီဟာလေးလေ ! "

ဂျောင်ကုက အသင့်ပါလာတဲ့ အိတ်ထဲက ထုတ်လိုက်

တဲ့ မာဖလာ အနီကွက်လေး ။

" ဟမ် ? မာဖလာကို ဘာလို့ ? "

" ဂျီမင်း မှတ်မိလား ? ကျွန်တော့်ကို လက်ဆောင်

ပေးခဲ့တုန်းက မာဖလာလေးလေ ! "

" ဟုတ် ! "

ဂျီမင်းက ဂျောင်ကုပြောတာကို နားထောင်ရင်း

မျက်လုံးအကြောင်သားနဲ့ ကြည့်နေမိသည် ။

" အဲ့ဒီမာဖလာမှာ ဂျီမင်း နာမည်ပါနေတယ် ! "

ဂျီမင်းက ရုတ်တရက် ရှက်သွားပြီး သူခိုးလူမိသလို

ဖြစ်သွားသည် ။

" ဂျီမင်း ကပြောတော့ အဲ့နေ့ကမှ အသစ်စက်စက်

ဝယ်လာတဲ့ မာဖလာပါဆို ? "

ဂျီမင်းက ခေါင်းကို ဆက်တိုက် ငုံ့ထားပြီး ရှက်နေမိ

တာ ပါးတွေက ရဲနေသည် ။ ဂျောင်ကုက ဖောင်းလုံး

နေတဲ့ ထိုပါးရဲရဲလေးတွေကို ကြည့်ကာ ပို သဘော

ကျနေမိသည် ။

" အာ ... အဲ့ဒါက အမေက အမှတ်တရ ထိုးပေးထား

တာ ။ ကျွန်တော့် အတွက်မို့ ကျွန်တော့် နာမည်ပါနေ

တာ ! ဒါပေမယ့် ယုံပါ ။ တစ်ခါမှ မသုံးရသေးပါဘူး

တကယ်ပါ ! "

ဂျီမင်းက ပစ္စည်းဟောင်းလေးကို ပေးမိတာမို့ အားနာ

နေသည် ။

" အော် ? ယုံပါတယ်ဗျာ ! ရပါတယ် !!!!! "

ဂျောင်ကုက ခပ်ဟဟ ရီလိုက်ကာ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

" ဂျောင်ကုက မကြိုက်ဘူးဆိုရင်လည်း ပြန်ပေးပါ

ရပါတယ် ! "

" ဟင့်အင်း ! အဲ့ဒါလေးကို သဘောကျပါတယ်နော် "

​ဂျီမင်း မျက်နှာ နားကို ရုတ်တရက် ကပ်ကာ ပြော

လာသောကြောင့် မျက်နှာကြီး ပူထူလာကာ ပေါက်

ထွက်တော့မလို ခံစားရသည် ။

ကျေးဇူးပြုပြီး ရင်ခုန်အောင်မလုပ်ပါနဲ့လား ။

" ဒါကြောင့်ပဲ ကျွန်တော်ကလည်း ဒါလေးကို ပြန်

လက်ဆောင်ပေးချင်တာ ။ အဲ့မာဖလာမှာလည်း

ကျွန်တော့် နာမည် ပါတယ် ! "

" ဟမ် ! "

" ဟုတ်တယ် ။ ဟိုမှာ ဝယ်ပြီး တစ်ခါတည်း နာမည်

ထိုးလာခဲ့တာ ။ အပြန်အလှန် အမှတ်တရဖြစ်တာ

ပေါ့ ဟုတ်တယ်မလား ? "

" ကျေးဇူးပါပဲ ! "

ဂျီမင်းက ဂျောင်ကု ပေးလာတဲ့ မာဖလာပေါ်က သူ့

နာမည်လေးကို ငေးကြည့်ရင်း မျက်ရည်တွေ ဝဲတက်

လာတာမို့ ဂျောင်ကု မမြင်အောင် ခေါင်းကို ငုံ့ထား

လိုက်သည် ။

" ကျွန်တော်သွားတော့မယ်နော် ။ ဂျောင်ကုလည်း

မနေ့ကမှ ပြန်ရောက်ထားတာမလား ? အနားယူဦး

လေ ညဉ့်မနက်စေနဲ့နော် ! "

" ဟုတ်ပါပြီ ။ ကောင်းကောင်းသွားပါ ! နောက်မှ

တွေ့မယ်နော် "

အချစ်ရဆုံး လူသားဆီက ရခဲ့သော ဒီ လက်ဆောင်

မှာသေသည်အထိ အမှတ်တရ ထင်ကျန်နေတော့

မည် ။ ဒါပေမဲ့လည်း ဒီလို ရူးသွပ်အောင် မလုပ်ပါနဲ့

လားလို့ မသိစိတ်က တောင်းဆိုနေမိပြန်ပါသည် ။

//

ဟိုဆော့က မနက် မိုးလင်း Alarm က မြည်လာတာ

ကြောင့် အိပ်ချင်မူးတူး ထလိုက်ကာ Alarm ကို ပိတ်

လိုက်သည် ။ သို့သော် ဘေးနားမှာ အိပ်နေတာက

ပတ်ဂျီမင်း ဖြစ်သည် ။

" အား !!!!!!!!!!!!! "

ဟိုဆော့က စောင်တွေ ခေါင်းအုံးတွေ ကန်ချကာ

ထအော်သည် ။

" ဟမ် ဟမ် ဘာဖြစ်တာလဲ ? ဘာဖြစ်တာလဲ ?

မီးလောင်တာလား ? "

ဂျီမင်းကလည်း အလန့်တကြား နိုးလာကာ ဟိုပြေး

ဒီပြေးနဲ့ဖြစ်နေသည် ။

"ဟေ့ကောင် ! မင်းကွာ ! လန့်လိုက်တာ ! ဘယ်ချိန်

တည်းက ပြန်ရောက်နေတာလဲ ? "

" ဟီး ... ညထဲက ! "

ဂျီမင်းက စောင်ပုံကို ပိုက်ထားက ဟိုဆော့ကို ရီပြ

နေသည် ။

" အသံ မပေးဘာမပေးနဲ့ ဝင်လာတာလားကွာ ။

ငါလန့်သွားတာပေါ့ "

" ဘာလဲ ? အစ်ကို့ စိတ်ထဲ ဘေးမှာ ကောင်မလေး

တစ်ယောက်ယောက်လို့ ထင်နေတာလား ? "

" တော်စမ်းပါ ! နေစမ်းပါဦး မင်းအမေကရော ? "

" အမေက အဆင်ပြေတယ်တဲ့ ။ စိတ်လည်း စိတ်ချ

ရတယ်လို့ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်း ခုဏကပဲ စာပို့

ထားတယ် ။ တော်သေးတယ် ... "

" မင်းသူငယ်ချင်းနဲ့ ထားခဲ့တာလား ? "

" အင်း ခဏပဲ ! ခုဏကလည်း အမေနဲ့ Video Call

ပြောဖြစ်သေးတယ် ။ အမေကတော့ သိတယ်မလား ။

သူ့ဆီပြန်မလာနဲ့ ရတယ်ပဲ ပြောနေတာ ။ မနက်ဖြန်

ဖြစ်ဖြစ် သန်ဘက်ခါ ဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော် ပြန်သွားဦး

မယ်လေ ! "

" ဘုရား ဘုရား ! မအေကိုထားပြီး လင်တော်မောင်

ကို လာတွေ့တာလား "

" အမယ် ! အစ်ကိုနော် အဲ့လိုမပြောနဲ့ ! ဒီလိုပဲ ပြန်လာ

တာ ! အစ်ကို ပြောတဲ့ ကျွန်တော့် လင်ဆိုတာနဲ့လေ

ကျွန်တော်နဲ့ တွေ့တောင်တွေ့ပြီးပြီ "

" မြတ်စွာဘုရား !!!! ဘယ်တုန်းက တွေ့လိုက်ကြတာလဲ "

ဟိုဆော့က ဂျီမင်း စကားကြောင့် မျက်လုံးပြူးသွားသည် ။

" ညကလေ ! "

" ဟမ် ? "

ဂျီမင်း စကားကြောင့် ထပ်ပြီး ဟိုဆော့မှာ အံ့သြပြန်သည် ။

" ဟေ့ဟေ့ ! မဟုတ်တာတွေ တွေးမနေနဲ့ ! Class ကို

ရောက်သွားတာက တစ်နာရီ လောက်ကြီး ။ အစ်ကိုပေးတဲ့ ကားနဲ့ဆိုတော့ ကျွန်တော် အဆင်ပြေနေ

တယ်လေ ! ဟီး "

" Class မှာ ညတစ်နာရီလောက်ကို ဂျောင်ကုက ရှိ

နေတယ် ? "

"အင်း ! ဟုတ်တယ် ကျွန်တော်လည်း အံ့သြနေတာ ။

အစ်ကို နမ်ဂျွန်နဲ့ စကားပြောနေလို့တဲ့ ! "

" ဟုတ်လား ? အေး မင်းတို့လဲ အဆန်းပဲ ။ တွေ့ရ

တော့လဲ ချက်ချင်း ! "

" အဟီးဟီး ! သူက လက်ဆောင်တောင် ပေးလိုက်သေး !! "

ဂျီမင်းက ဟန်တဝင့်ဝင့်နဲ့ ကြွားနေပြန်သည် ။

" ဟမ် ? လက်ဆောင်တဲ့လား !?!?!? "

ဟိုဆော့က အလန့်တကြား မျက်လုံးပြူးပြီး အံ့သြ

နေသည် ။

" အစ်ကိုကလည်း မျက်လုံးကြီးလည်း ကျွတ်ထွတ်

သွားဦးမယ် ! အဲ့လောက်ကြီး အံ့သြရလား "

" ထူးဆန်းလို့လေ ! သူက အဲ့လိုလူမျိုးမှ မဟုတ်တာ ။

ငါတို့အတွက်တောင် ဒီတစ်ခါပဲ ပါလာသေးတာ "

" မဆန်းပါဘူး အစ်ကိုရာ ! သူလဲ ကျွန်တော့်ကို ပေး

ချင်လို့ ပေးတာနေမှာပေါ့ "

ခေါင်းကြီးငုံ့ပြီး ဖြီးနေသော ဂျီမင်း ကိုကြည့်ကာ ဟို

ဆော့က လိုက်ပြုံးမိသည် ။

" အေးပါ မင်းစိတ်ချမ်းသာနေရင် ပြီးတာပဲ ! "

မျက်လုံးလေးတွေ ပျောက်တဲ့ထိ ပြုံးနေတဲ့ ဂျီမင်းကို

ကြည့်ရုံနဲ့ ဘယ်လောက် ပျော်နေမလဲဆိုတာ မှန်းဆ

ကြည့်လို့ရသည် ။

" ဒါနဲ့ မင်း ဒီနေ့ Class မလိုက်ဘူးလား ဂျီမင်း "

" ဟုတ်တယ် ... အပြင် ခဏသွားမလို့ "

" ထူးထူးခြားခြားပါလား ။ ဂျောင်ကု ဒီနေ့လာမှာလေ "

ဟိုဆော့က ဂျောင်ကု ရှိနေမယ်ဆို တက်ကြွနေတတ်

တဲ့ ဂျီမင်းက အပြင်သွားမယ်ဆိုလို့ အံ့သြနေသည် ။

" သိပါတယ် ! ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် အလုပ်တစ်ခုခုရှာ

မလို့လေ Part time သဘောပေါ့ ! "

" ဘာလို့ အလုပ်လဲ ? မလိုပါဘူး ငါရှိနေတာပဲ ! "

" သိပါတယ် အစ်ကိုရယ် ! အမေကလည်း ခုချိန်ထိ

ဆေးရုံက ဆင်းရသေးတာ မဟုတ်ဘူးလေ ။ အစ်ကို့

ကိုလည်း အားနာမိတယ် ဒီတော့ ကျွန်တော် တစ်ခုခု

လုပ်ဖို့လိုပြီ ထင်လို့ပါ "

" အေးလေ မင်းသဘောပါ ! အားနာတာတော့ အား

မနာနဲ့ ရတယ် "

" အင်း ကျေးဇူးပါပဲ အစ်ကိုရယ် ။ ကျွန်တော် ရေမိုး

ချိုးလိုက်ဦးမယ် ပြီးရင် သွားမယ် "

" အေး အေး ... "

တစ်ခါတစ်လေကျတော့လည်း အချစ်ကိုချည်းပဲ

ဦးစားပေးလို့ မရနိုင်ဘူး ဆိုတာ လောကကြီးရဲ့

အမှန်တရားပါပဲ ။

//

ဂျီမင်း တစ်ယောက်တည်း ဆိုးလ်မြို့လယ်မှာ ဟိုဟို

ဒီဒီကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချနေမိသည် ။

" အလုပ် တစ်ခုရဖို့ မလွယ်လိုက်တာ ... "

တစ်ဆိုင် ဝင် တစ်ဆိုင် ထွက် မေးလာပေမယ့် ထင်

သလောက် မလွယ်ကူပြန်ဘူး ဖြစ်သည် ။

ဂျီမင်း လမ်းလျှောက်လာနေရင်းက ဖုန်းသံမြည်

လာသည် ။

" ဟမ် ! အစ်ကို ပြော ? "

ဟိုဆော့ဆီက ဝင်လာသည့် ဖုန်းဖြစ်သည် ။

" မင်း ခုဘယ်မှာလဲ !!? "

ဟိုဆော့ အသံက နည်းနည်း အလျင်စလိုဖြစ်နေပြီး

ပုံမှန်မဟုတ် ။

" ကျွန်တော်က အလုပ်ရှာနေတာလေ ။ Class နား

တစ်ဝိုက်မှာပဲ ။ ဒါနဲ့ အစ်ကို့ အသံက ဘာဖြစ်နေ

တာလဲ ? အခု ဘယ်နားမှာလဲဟင် ! "

ဖုန်းသံထဲက ဟိုဆော့ ဘက်မှာ ရုတ်ရုတ်သဲသဲ သံ

တွေကြားနေရသည် ။ ဟိုဆော့ အသံက ဖုန်းထဲမှာ

ရုတ်တရက် ရပ်သွားသည် ။

" အစ်ကို ? ဘာဖြစ်လို့လဲ တစ်ခုခုဖြစ် .. ဖြစ် ... ? "

" ဂျောင်ကုလေ ... ဂျောင်ကု ရုတ်တရက် က နေရင်း

လဲကျသွားလို့ ! "

" ဘာဖြစ်တယ် ! "

ဂျီမင်းက ထိတ်လန့်လွန်းလို့ ဖုန်းက လက်ထဲက

လွတ်ကျသွားသည် ။

ဘာကြောင့်ရယ်မသိ ။ ရင်ဘတ်ရဲ့ ဘယ်ဘတ်ခြမ်း

က ဆစ်ခနဲ အောင့်တက်လာသည် ။ မျက်ရည်တွေ

ဟာလည်းအလိုအလျောက်စို့တက်လာပြီး သူသာ

တစ်ခုခုဖြစ်သွားရင်ဆိုတဲ့ အတွေးဟာ ကိုယ့် ကမ္ဘာ

ကြီးတစ်ခုလုံးကို ဆွဲကိုင်ရမ်းလိုက်သလိုပဲ ဖြစ်သည် ။

" ဟိုကောင်လေး မင်းမလား ? ခုဏက အလုပ် လို

လားလို့ မေးတာ ! "

နောက်ကျောဘက် ဆိုင်ထဲက အန်တီကြီးက အတွေး

ပြောင်းသွားကာ ဂျီမင်းကို ပြန်ခေါ်နေပုံရသည် ။

ဂျီမင်းက တုန်လှုပ်နေကာ ခေါင်းထဲမှာ ဂျောင်ကု လဲ

ကျသွားလို့ ဆိုတဲ့ အသံတွေပဲ ပဲ့တင်ထပ်နေမိသည် ။

" မဖြစ်ရဘူး ! ဂျောင်ကု တစ်ခုခု ဖြစ်လို့မဖြစ်ဘူး ! "

ဂျီမင်းဟာ ခြေထောက်တောင် မတ်မတ်ရပ်နိုင်ဖို့

အင်အားမရှိတော့ ။

" မဖြစ်ဘူး !! တစ်ခုခုဖြစ်လို့ မဖြစ်ဘူး "

နှုတ်ကနေ တရစပ်ရေရွတ်မိသည်က ဒီစကား ။

ယောကျာ်း တစ်ယောက်ဖြစ်ပါလျက် အဆက်မပြတ်

စီးကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေနဲ့အတူ သွေးပူစွာ ပြေး

လွှားနေမိသည် ။

ကားဟွန်းသံတွေကြား လူတွေရဲ့ ကျိန်ဆဲသံတွေကို

လည်း မမှုနိုင် ။ စိုးရိမ်စိတ်တွေနဲ့ ပူလောင်နေတဲ့ ဂျီ

မင်းကို မြင်တာနဲ့ သိနိုင်သည် ။

" မဖြစ်ဘူး တစ်ခုခုဖြစ်လို့ မဖြစ်ဘူး "

ပြေးလွှားနေရင်း ခြေထောက်တွေက အားကုန်ကာ

နာကျင်လာမိသည် ။ သို့သော် လမ်းတစ်ချိုး ဆို

ရောက်တော့မည်မို့ အားတင်းကာ ဆက်ပြေးလိုက်

သည် ။

" ခဏပဲ ... ငါရောက်တဲ့ထိ ခဏပဲ ! "

ဂျီမင်းက ညာဘက်လမ်းချိုးလေးကို ကွေ့ဝင်ကာ

ပြေးလာတုန်း ဆေးရုံကားက ဘယ်ဘက်လမ်းချိုး

ကနေ ထွက်သွားတာကို ဂျီမင်း မမြင်လိုက်ပါ ။

" ဂျောင်ကု ... ကျေးဇူးပြုပြီး ... "

ဒီအသံ ။ ဒီလိုေခၚတဲ့ နာမည္ဟာ သူပဲေလ ။

ဂ်ီမင္း က အသံလာရာ လွည့္ၾကည့္ကာ အခ်ိန္

ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေၾကာင္ၾကည့္ေနရင္း အံ့ၾသေန

မိသည္ ။

"ဂ်ီမင္းရွိ ? ဟုတ္တယ္ မလား ? ဂ်ီမင္း မလား ? "

​ေဂ်ာင္ကုက ဝိုးတဝါးျဖင့္ မေရရာ ျဖစ္ေနသည္ ။

"ေဂ်ာင္ကု ? "

" ဟုတ္တယ္ေလ ! ကၽြန္ေတာ္ ! "

ဒီခ်ိန္ႀကီး ေဂ်ာင္ကုဟာ ဒီေနရာမွာ ရွိေနတာကိုက

မယုံနိုင္စရာ ။

" ေဂ်ာင္ကု ! "

ဂ်ီမင္း မသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေဂ်ာင္ကု ရင္ခြင္ထဲကို

ေရာက္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္ေနသည္ ။

တိုးညင္းေသာ အသံမ်ားျဖင့္ ေဂ်ာင္ကုက ေခၚလိုက္

သည္ ။ ထို႔ျပင္ အထူးတဆန္း ျဖစ္ေနဟန္လည္း ေပၚ

သည္ ။

" ဂ်ီမင္းရွိ ? "

႐ုတ္တရက္ႀကီး အသိစိတ္လြတ္ကာ အရမ္း ေတြ႕

ခ်င္ေနတာမို႔ သတိရေနမိတာမို႔ အဲ့ဒီ စိတ္နဲ႔ပဲ ေျပး

ဖက္မိလိုက္တယ္ ထင္ပါသည္ ။ ၿပီးေတာ့မွ ဂ်ီမင္း

က ေဂ်ာင္ကုကို အတင္း တြန္းထုတ္ လိုက္ကာ

ေခါင္းကို ငုံ႔ထားလိုက္သည္ ။

" အာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ! တကယ္ ! တကယ္ !

မရည္ရြယ္ပါဘူး ! ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့

ဟို ... "

ဂ်ီမင္း ဘာဆက္ေျပာမလဲ ဆိုတာကို စိတ္ဝင္တစား

ၾကည့္ေနတဲ့ ေဂ်ာင္ကုေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းက ရွက္ေန

မိသည္ ။

" ေတြ႕ခ်င္ေနတာနဲ႔ အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားျဖစ္

ၿပီး မွားသြားတာ ... "

ေဂ်ာင္ကုက သြားေလးေတြ စီတန္းေပၚသည္အထိ

ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ျပဳံးလိုက္သည္ ။

" ဟုတ္လား ? အစ္ကို ဟိုေဆာ့ ေျပာေတာ့ ျပန္သြား

တယ္ဆို ? ဒီခ်ိန္ႀကီး ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ ? "

" ေျပာၿပီးျပ္ီးေလ ! ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါဆို ! "

ဂ်ီမင္း စကားေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကု စကၠန႔္ပိုင္းမၽွ ဆြံ႕အ

သြားသည္ ။

" အာ .... ဒီလိုလား ? "

" အာ ... အဲ့လို မဟုတ္ပါဘူး ! "

ဂ်ီမင္းက ရွက္ေနၿပီး အေယာင္ေယာင္ အမွားမွား

ေတြ ျဖစ္ေနတာကို ေဂ်ာင္ကုက ႀကိတ္ကာ ျပဳံးေန

မိသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္သား ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိ

ဘဲ ၿငိမ္သက္ေနၾကတုန္း ႐ုတ္တရက္ ဂ်ီမင္းရဲ့ ပါး

ေတြက ရဲတက္လာသည္ ။

" ေဂ်ာင္ကု ! "

" ဂ်ီမင္းရွိ ! "

ႏွစ္ေယာက္ တူတူ နာမည္ ေခၚလိုက္ၿပီး ဘာမွ ဆက္

မေျပာျဖစ္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနဟာ ကိုးရို႔ကားယား

နိုင္ၿပီး ရီစရာ ျဖစ္ေနသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္

မ်က္လုံးခ်င္းဆုံကာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္လိုက္

ၾကသည္ ။

" ေဂ်ာင္ကုက အရင္ေျပာပါ ! "

ဂ်ီမင္းက ေဂ်ာင္ကုကို ေမးေငါ့ကာ အရင္ဦးစားေပး

လိုက္သည္ ။

" အမွန္ေတာ့ ဒီေန႔မွ ျပန္ေရာက္တာဆိုေတာ့ ဟိုက

အေၾကာင္းေတြ အစ္ကိုနမ္ဂၽြန္ကို ေျပာျပေနရင္း

ဒီခ်ိန္ထိေတာင္ ေရာက္သြားတာ ... ဟီး "

" အာ ... "

ဂ်ီမင္း ရဲ့ ျဖစ္နိုင္ေခ် တစ္ ရာခိုင္ႏွုန္းက အဓိပၸာယ္ရွိ

သြားတာမို႔ တစ္ေယာက္တည္း ႀကိတ္ျပဳံးမိသည္ ။

" အာ ... ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ီမင္းအတြက္ လက္ေဆာင္

ပါတယ္ "

" လက္ေဆာင္ ? "

ဂ်ီမင္းက ကိုယ့္နားကိုယ္ေတာင္ မယုံနိုင္ဘဲ အံ့ၾသ

သြားမိသည္ ။

" ဒီဟာေလးေလ ! "

ေဂ်ာင္ကုက အသင့္ပါလာတဲ့ အိတ္ထဲက ထုတ္လိုက္

တဲ့ မာဖလာ အနီကြက္ေလး ။

" ဟမ္ ? မာဖလာကို ဘာလို႔ ? "

" ဂ်ီမင္း မွတ္မိလား ? ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ေဆာင္

ေပးခဲ့တုန္းက မာဖလာေလးေလ ! "

" ဟုတ္ ! "

ဂ်ီမင္းက ေဂ်ာင္ကုေျပာတာကို နားေထာင္ရင္း

မ်က္လုံးအေၾကာင္သားနဲ႔ ၾကည့္ေနမိသည္ ။

" အဲ့ဒီမာဖလာမွာ ဂ်ီမင္း နာမည္ပါေနတယ္ ! "

ဂ်ီမင္းက ႐ုတ္တရက္ ရွက္သြားၿပီး သူခိုးလူမိသလို

ျဖစ္သြားသည္ ။

" ဂ်ီမင္း ကေျပာေတာ့ အဲ့ေန႔ကမွ အသစ္စက္စက္

ဝယ္လာတဲ့ မာဖလာပါဆို ? "

ဂ်ီမင္းက ေခါင္းကို ဆက္တိုက္ ငုံ႔ထားၿပီး ရွက္ေနမိ

တာ ပါးေတြက ရဲေနသည္ ။ ေဂ်ာင္ကုက ေဖာင္းလုံး

ေနတဲ့ ထိုပါးရဲရဲေလးေတြကို ၾကည့္ကာ ပို သေဘာ

က်ေနမိသည္ ။

" အာ ... အဲ့ဒါက အေမက အမွတ္တရ ထိုးေပးထား

တာ ။ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္မို႔ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ပါေန

တာ ! ဒါေပမယ့္ ယုံပါ ။ တစ္ခါမွ မသုံးရေသးပါဘူး

တကယ္ပါ ! "

ဂ်ီမင္းက ပစၥည္းေဟာင္းေလးကို ေပးမိတာမို႔ အားနာ

ေနသည္ ။

" ေအာ္ ? ယုံပါတယ္ဗ်ာ ! ရပါတယ္ !!!!! "

ေဂ်ာင္ကုက ခပ္ဟဟ ရီလိုက္ကာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။

" ေဂ်ာင္ကုက မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္လည္း ျပန္ေပးပါ

ရပါတယ္ ! "

" ဟင့္အင္း ! အဲ့ဒါေလးကို သေဘာက်ပါတယ္ေနာ္ "

​ဂ်ီမင္း မ်က္ႏွာ နားကို ႐ုတ္တရက္ ကပ္ကာ ေျပာ

လာေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာႀကီး ပူထူလာကာ ေပါက္

ထြက္ေတာ့မလို ခံစားရသည္ ။

ေက်းဇူးျပဳၿပီး ရင္ခုန္ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔လား ။

" ဒါေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒါေလးကို ျပန္

လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တာ ။ အဲ့မာဖလာမွာလည္း

ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ ပါတယ္ ! "

" ဟမ္ ! "

" ဟုတ္တယ္ ။ ဟိုမွာ ဝယ္ၿပီး တစ္ခါတည္း နာမည္

ထိုးလာခဲ့တာ ။ အျပန္အလွန္ အမွတ္တရျဖစ္တာ

ေပါ့ ဟုတ္တယ္မလား ? "

" ေက်းဇူးပါပဲ ! "

ဂ်ီမင္းက ေဂ်ာင္ကု ေပးလာတဲ့ မာဖလာေပၚက သူ႔

နာမည္ေလးကို ေငးၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ ဝဲတက္

လာတာမို႔ ေဂ်ာင္ကု မျမင္ေအာင္ ေခါင္းကို ငုံ႔ထား

လိုက္သည္ ။

" ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္ ။ ေဂ်ာင္ကုလည္း

မေန႔ကမွ ျပန္ေရာက္ထားတာမလား ? အနားယူဦး

ေလ ညဉ့္မနက္ေစနဲ႔ေနာ္ ! "

" ဟုတ္ပါၿပီ ။ ေကာင္းေကာင္းသြားပါ ! ေနာက္မွ

ေတြ႕မယ္ေနာ္ "

အခ်စ္ရဆုံး လူသားဆီက ရခဲ့ေသာ ဒီ လက္ေဆာင္

မွာေသသည္အထိ အမွတ္တရ ထင္က်န္ေနေတာ့

မည္ ။ ဒါေပမဲ့လည္း ဒီလို ႐ူးသြပ္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔

လားလို႔ မသိစိတ္က ေတာင္းဆိုေနမိျပန္ပါသည္ ။

//

ဟိုေဆာ့က မနက္ မိုးလင္း Alarm က ျမည္လာတာ

ေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္မူးတူး ထလိုက္ကာ Alarm ကို ပိတ္

လိုက္သည္ ။ သို႔ေသာ္ ေဘးနားမွာ အိပ္ေနတာက

ပတ္ဂ်ီမင္း ျဖစ္သည္ ။

" အား !!!!!!!!!!!!! "

ဟိုေဆာ့က ေစာင္ေတြ ေခါင္းအုံးေတြ ကန္ခ်ကာ

ထေအာ္သည္ ။

" ဟမ္ ဟမ္ ဘာျဖစ္တာလဲ ? ဘာျဖစ္တာလဲ ?

မီးေလာင္တာလား ? "

ဂ်ီမင္းကလည္း အလန႔္တၾကား နိုးလာကာ ဟိုေျပး

ဒီေျပးနဲ႔ျဖစ္ေနသည္ ။

"ေဟ့ေကာင္ ! မင္းကြာ ! လန႔္လိုက္တာ ! ဘယ္ခ်ိန္

တည္းက ျပန္ေရာက္ေနတာလဲ ? "

" ဟီး ... ညထဲက ! "

ဂ်ီမင္းက ေစာင္ပုံကို ပိုက္ထားက ဟိုေဆာ့ကို ရီျပ

ေနသည္ ။

" အသံ မေပးဘာမေပးနဲ႔ ဝင္လာတာလားကြာ ။

ငါလန႔္သြားတာေပါ့ "

" ဘာလဲ ? အစ္ကို႔ စိတ္ထဲ ေဘးမွာ ေကာင္မေလး

တစ္ေယာက္ေယာက္လို႔ ထင္ေနတာလား ? "

" ေတာ္စမ္းပါ ! ေနစမ္းပါဦး မင္းအေမကေရာ ? "

" အေမက အဆင္ေျပတယ္တဲ့ ။ စိတ္လည္း စိတ္ခ်

ရတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ခုဏကပဲ စာပို႔

ထားတယ္ ။ ေတာ္ေသးတယ္ ... "

" မင္းသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ထားခဲ့တာလား ? "

" အင္း ခဏပဲ ! ခုဏကလည္း အေမနဲ႔ Video Call

ေျပာျဖစ္ေသးတယ္ ။ အေမကေတာ့ သိတယ္မလား ။

သူ႔ဆီျပန္မလာနဲ႔ ရတယ္ပဲ ေျပာေနတာ ။ မနက္ျဖန္

ျဖစ္ျဖစ္ သန္ဘက္ခါ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သြားဦး

မယ္ေလ ! "

" ဘုရား ဘုရား ! မေအကိုထားၿပီး လင္ေတာ္ေမာင္

ကို လာေတြ႕တာလား "

" အမယ္ ! အစ္ကိုေနာ္ အဲ့လိုမေျပာနဲ႔ ! ဒီလိုပဲ ျပန္လာ

တာ ! အစ္ကို ေျပာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ လင္ဆိုတာနဲ႔ေလ

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႕ေတာင္ေတြ႕ၿပီးၿပီ "

" ျမတ္စြာဘုရား !!!! ဘယ္တုန္းက ေတြ႕လိုက္ၾကတာလဲ "

ဟိုေဆာ့က ဂ်ီမင္း စကားေၾကာင့္ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္ ။

" ညကေလ ! "

" ဟမ္ ? "

ဂ်ီမင္း စကားေၾကာင့္ ထပ္ၿပီး ဟိုေဆာ့မွာ အံ့ၾသျပန္သည္ ။

" ေဟ့ေဟ့ ! မဟုတ္တာေတြ ေတြးမေနနဲ႔ ! Class ကို

ေရာက္သြားတာက တစ္နာရီ ေလာက္ႀကီး ။ အစ္ကိုေပးတဲ့ ကားနဲ႔ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဆင္ေျပေန

တယ္ေလ ! ဟီး "

" Class မွာ ညတစ္နာရီေလာက္ကို ေဂ်ာင္ကုက ရွိ

ေနတယ္ ? "

"အင္း ! ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အံ့ၾသေနတာ ။

အစ္ကို နမ္ဂၽြန္နဲ႔ စကားေျပာေနလို႔တဲ့ ! "

" ဟုတ္လား ? ေအး မင္းတို႔လဲ အဆန္းပဲ ။ ေတြ႕ရ

ေတာ့လဲ ခ်က္ခ်င္း ! "

" အဟီးဟီး ! သူက လက္ေဆာင္ေတာင္ ေပးလိုက္ေသး !! "

ဂ်ီမင္းက ဟန္တဝင့္ဝင့္နဲ႔ ႂကြားေနျပန္သည္ ။

" ဟမ္ ? လက္ေဆာင္တဲ့လား !?!?!? "

ဟိုေဆာ့က အလန႔္တၾကား မ်က္လုံးျပဴးၿပီး အံ့ၾသ

ေနသည္ ။

" အစ္ကိုကလည္း မ်က္လုံးႀကီးလည္း ကၽြတ္ထြတ္

သြားဦးမယ္ ! အဲ့ေလာက္ႀကီး အံ့ၾသရလား "

" ထူးဆန္းလို႔ေလ ! သူက အဲ့လိုလူမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ ။

ငါတို႔အတြက္ေတာင္ ဒီတစ္ခါပဲ ပါလာေသးတာ "

" မဆန္းပါဘူး အစ္ကိုရာ ! သူလဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပး

ခ်င္လို႔ ေပးတာေနမွာေပါ့ "

ေခါင္းႀကီးငုံ႔ၿပီး ၿဖီးေနေသာ ဂ်ီမင္း ကိုၾကည့္ကာ ဟို

ေဆာ့က လိုက္ျပဳံးမိသည္ ။

" ေအးပါ မင္းစိတ္ခ်မ္းသာေနရင္ ၿပီးတာပဲ ! "

မ်က္လုံးေလးေတြ ေပ်ာက္တဲ့ထိ ျပဳံးေနတဲ့ ဂ်ီမင္းကို

ၾကည့္႐ုံနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္ေနမလဲဆိုတာ မွန္းဆ

ၾကည့္လို႔ရသည္ ။

" ဒါနဲ႔ မင္း ဒီေန႔ Class မလိုက္ဘူးလား ဂ်ီမင္း "

" ဟုတ္တယ္ ... အျပင္ ခဏသြားမလို႔ "

" ထူးထူးျခားျခားပါလား ။ ေဂ်ာင္ကု ဒီေန႔လာမွာေလ "

ဟိုေဆာ့က ေဂ်ာင္ကု ရွိေနမယ္ဆို တက္ႂကြေနတတ္

တဲ့ ဂ်ီမင္းက အျပင္သြားမယ္ဆိုလို႔ အံ့ၾသေနသည္ ။

" သိပါတယ္ ! ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္တစ္ခုခုရွာ

မလို႔ေလ Part time သေဘာေပါ့ ! "

" ဘာလို႔ အလုပ္လဲ ? မလိုပါဘူး ငါရွိေနတာပဲ ! "

" သိပါတယ္ အစ္ကိုရယ္ ! အေမကလည္း ခုခ်ိန္ထိ

ေဆး႐ုံက ဆင္းရေသးတာ မဟုတ္ဘူးေလ ။ အစ္ကို႔

ကိုလည္း အားနာမိတယ္ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခု

လုပ္ဖို႔လိုၿပီ ထင္လို႔ပါ "

" ေအးေလ မင္းသေဘာပါ ! အားနာတာေတာ့ အား

မနာနဲ႔ ရတယ္ "

" အင္း ေက်းဇူးပါပဲ အစ္ကိုရယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ေရမိုး

ခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ ၿပီးရင္ သြားမယ္ "

" ေအး ေအး ... "

တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း အခ်စ္ကိုခ်ည္းပဲ

ဦးစားေပးလို႔ မရနိုင္ဘူး ဆိုတာ ေလာကႀကီးရဲ့

အမွန္တရားပါပဲ ။

//

ဂ်ီမင္း တစ္ေယာက္တည္း ဆိုးလ္ၿမိဳ႕လယ္မွာ ဟိုဟို

ဒီဒီၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်ေနမိသည္ ။

" အလုပ္ တစ္ခုရဖို႔ မလြယ္လိုက္တာ ... "

တစ္ဆိုင္ ဝင္ တစ္ဆိုင္ ထြက္ ေမးလာေပမယ့္ ထင္

သေလာက္ မလြယ္ကူျပန္ဘူး ျဖစ္သည္ ။

ဂ်ီမင္း လမ္းေလၽွာက္လာေနရင္းက ဖုန္းသံျမည္

လာသည္ ။

" ဟမ္ ! အစ္ကို ေျပာ ? "

ဟိုေဆာ့ဆီက ဝင္လာသည့္ ဖုန္းျဖစ္သည္ ။

" မင္း ခုဘယ္မွာလဲ !!? "

ဟိုေဆာ့ အသံက နည္းနည္း အလ်င္စလိုျဖစ္ေနၿပီး

ပုံမွန္မဟုတ္ ။

" ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္ရွာေနတာေလ ။ Class နား

တစ္ဝိုက္မွာပဲ ။ ဒါနဲ႔ အစ္ကို႔ အသံက ဘာျဖစ္ေန

တာလဲ ? အခု ဘယ္နားမွာလဲဟင္ ! "

ဖုန္းသံထဲက ဟိုေဆာ့ ဘက္မွာ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ သံ

ေတြၾကားေနရသည္ ။ ဟိုေဆာ့ အသံက ဖုန္းထဲမွာ

႐ုတ္တရက္ ရပ္သြားသည္ ။

" အစ္ကို ? ဘာျဖစ္လို႔လဲ တစ္ခုခုျဖစ္ .. ျဖစ္ ... ? "

" ေဂ်ာင္ကုေလ ... ေဂ်ာင္ကု ႐ုတ္တရက္ က ေနရင္း

လဲက်သြားလို႔ ! "

" ဘာျဖစ္တယ္ ! "

ဂ်ီမင္းက ထိတ္လန႔္လြန္းလို႔ ဖုန္းက လက္ထဲက

လြတ္က်သြားသည္ ။

ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ ။ ရင္ဘတ္ရဲ့ ဘယ္ဘတ္ျခမ္း

က ဆစ္ခနဲ ေအာင့္တက္လာသည္ ။ မ်က္ရည္ေတြ

ဟာလည္းအလိုအေလ်ာက္စို႔တက္လာၿပီး သူသာ

တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ဆိုတဲ့ အေတြးဟာ ကိုယ့္ ကမၻာ

ႀကီးတစ္ခုလုံးကို ဆြဲကိုင္ရမ္းလိုက္သလိုပဲ ျဖစ္သည္ ။